Κήρυγμα για τη Μεγάλη Ελλάδα από τον Μηνιάτη

Κωνσταντίνος Χολέβας,
πολιτικός επιστήμων.

Την 1η Αυγούστου συμπληρώθηκαν ακριβώς 300 χρόνια από την εκδημία του Ηλία Μηνιάτη, επισκόπου Κερνίτσης και Καλαβρύτων και πνευματικού αγωνιστού επί Τουρκοκρατίας. Ο φλογερός αυτός ιεροκήρυκας και εθνοκήρυκας έζησε σε δύσκολους χρόνους, όταν τα μεν Επτάνησα από όπου κατήγετο ήσαν υπόδουλα στους Ρωμαιοκαθολικούς Ενετούς, η δε υπόλοιπη Ελλάδα στέναζε υπό τον βάρβαρο οθωμανικό ζυγό. Η πίστη του στον Χριστό και στον Ελληνισμό, η ελληνορθόδοξη παιδεία του και η ρητορική δεινότητά του τον ανέδειξαν ως έναν από τους μεγάλους δασκάλους του υπόδουλου Γένους και αγωνιστή υπέρ των δικαίων της Εκκλησίας και της Πατρίδος.

Αγνή Παρθένε Δέσποινα

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 8 Αυγούστου 2014

Αιμιλιανού, Μύρωνος Κρήτης.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος θέλοντας νὰ τονίσει τὴν μεγάλη σημασία τῆς ὁμολογίας τῆς πίστης μας πρὸς τὸν Χριστό, εἶπε: «Ἔχοντες οὒν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας». Ἀφοῦ, δηλαδή, ἔχουμε μεγάλο Ἀρχιερέα, ποὺ ἔχει πλέον περάσει ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ μπῆκε στὴν αἰώνια κατάπαυση, ὅπου μᾶς περιμένει, ποὺ δὲν εἶναι ἁπλὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἃς κρατᾶμε καλὰ τὴν ὁμολογία τῆς πίστης μας πρὸς Αὐτόν, τὸν Κύριο καὶ Σωτῆρα μας Ἰησοῦ Χριστό.

Ἕνα τέτοιο παράδειγμα ὁμολογίας ἦταν καὶ ὁ Ἅγιος Αἰμιλιανός, ποὺ ἔζησε μεταξὺ τοῦ 8ου καὶ τοῦ 9ου αἰῶνα. Ὁ Αἰμιλιανὸς ἦταν ἐπίσκοπος Κυζίκου μετὰ τὸ Νικόλαο, στὰ χρόνια 787 – 815.

Ἀγωνίστηκε μὲ ὅλη τὴν δύναμη ποὺ τοῦ παρεῖχε ὁ Θεὸς γιὰ τὴντιμητικὴ προσκύνηση τῶν ἁγίων εἰκόνων, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁεἰκονομάχος Λέων ὁ Ε’. Ἀθλητὴς τῆς Ὀρθοδοξίας, μιλοῦσε θερμόταταγι’ αὐτὴν καὶ ἐνίσχυε τοὺς πιστοὺς νὰ ὑπομένουν καρτερικὰ τοὺςἀσεβεῖς διωγμούς.
Ὑπέφερε πολλὲς κακοπάθειες καὶ θλίψεις καὶ πέθανε τελικὰἐξόριστος, σὰν γνήσιος Ὁμολογητὴς τῆς ὀρθῆς πίστης.

π. Γεώργιος Μεταλληνός : Η άλωση του Αγίου Όρους μέσω των επιδοτήσεων.

Ἱερομόναχος π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς:

…Ὅλα αὐτά καί ἄλλα παρόμοια περιστατικά νομίζω ταιριάζουν ἀπόλυτα καί στήν ἰδική μας ἐποχή, κατά τήν ὁποία οἱ ἡγούμενοι καί μάλιστα τοῦ Ἁγ. Ὄρους κατέχουν τίς θέσεις των μέ συμβιβασμό τῆς πίστεως καί μάλιστα μνημονεύοντας καί ἀναγνωρίζοντας ἕναν αἱρετικό Πατριάρχη. Οἱ δέ Ἐσφιγμενίτες Πατέρες διώκονται σήμερα ὄχι μόνο ἀπό τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί ἀπό αὐτούς πού συνευδοκοῦν καί ἀκολουθοῦν καί ἀναγνωρίζουν τούς αἱρετικούς, δηλαδή τούς Ἁγιορεῖτες μοναχούς καί ἡγουμένους. Αὐτά ὅλα εἶναι σημεῖα καταπτώσεως τοῦ μοναχισμοῦ καί σηματοδοτοῦν τά ἔσχατα χρόνια καί τήν ἑτοιμασία διά τόν ἐρχομό τοῦ Ἀντιχρίστου.

Υπερήφανη διαφορετικότητα-προφητείες-Μπουτάρης-π. Θεόδωρος

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=13&t=9865

" Ορθόδοξος Τύπος" αριθ. φ. 63 : Τα Παπικά κόλπα :

ΤΑ  ΠΑΠΙΚΑ  ΚΟΛΠΑ

Ο λύκος σαν εγέρασε και το αρνί να πιάση

δεν μπόραγε ο δύστυχος, είπε να αλλάξη στάσι.

Έλα του έλεγε, κοντά, να ζούμε αγαπημένα,

εχθροί πια να μην είμαστε και να γενούμε ένα.

Αν έλθω, είπε το αρνί, εσύ θα φας εμένα.

Τότε δεν θάμαστε πια δυό. Στ΄ αλήθεια θάμαστε ένα.

Κι΄ ο Πάπας, που δεν έπιανε Ορθόδοξο κανένα,

Τώρα μας λέγει: «ένωσι» κι΄ «αγάπη», «νάμαστε ένα».

Τ΄ αρνιά της μάνδρας του Χριστού νοιώθουν τα τράγκα – τρούγκα,

Και δεν θα μπουν να φαγωθούν στην Παπική τη στρούγκα.

Π. Θεόδωρος Ζήσης - Η Μεταμόρφωση του Κυρίου κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

O ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΛΑΣΦΗΜΕΙ «Ορθόδοξος Τύπος» Αριθ. Φ. 59 Ιανουάριος 1966

Εν τω μεταξύ εις το επί τη ευκαιρία των εορτών εξαπολυθέν μήνυμα ο αποχαλινωθείς Πατριάρχης κ. Αθηναγόρας παραλληλίζει το παμμέγιστον και ανέκφραστον Μυστήριον της του Θεού ενανθρωπίσεως εις το σπήλαιον της Βηθλεέμ με το σύγχρονον «έτερον Μυστήριον» ως βλασφήμως αποκαλεί την προσωπικήν του συνάντησιν εις Ιεροσόλυμα εν έτει 1964 με τον Πάπαν Παύλον. «Αλλ΄ ιδού νυν – γράφει επί λέξει ο κ. Αθηναγόρας – αποκαλύπτεται και έτερον Μυστήριον, αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω περιπόθητα εν αγαλλιάσει. Την καινήν εντολήν της αγάπης από της Βηθλεέμ εντονώτερον εν τω νυν καιρώ ενωτισάμενοι επί την καταλλαγήν την εν Χριστώ έγνωμεν, ίνα οδεύσωμεν. Και το εξ ημών μετά πάντων ανθρώπων ειρηνεύοντες εν αγάπη από μακρού την εορτήν της επί της γης ειρήνης, δια πράξεως ειρήνης επεζητήσαμεν να εορτάσωμεν εφέτος. Μ υ σ τ ή ρ ι ο ν  η συνάντησις των Ιεροσολύμων…»                                                                

Δια τους μη αποσκιρτήσαντας εκ της Ορθοδοξίας μυστήριον με μικρόν «μ» είναι η ανοχή της παραμονής επί του Οικουμενικού Θρόνου του βλασφήμου κ. Αθηναγόρου.

Ο ταλαίπωρος αδελφός μας, που γράφει αυτή την επιστολή το 1966, δεν γνώριζε την Αποτείχιση από τους Ουνίτες;

Κάτοικος της Βορείου Ελλάδος τέκνον της αγίας μας Εκκλησίας, απέστειλε προς τον «Ορθόδοξον Τύπον» την κάτωθι εμπνευσμένην επιστολήν:

«Με ανακούφησιν εδιάβασα εις το τέλος του άρθρου του «Ο.Τ.» «Η Ορθοδοξία δεν έχει ανάγκην από παπικά συγχωροχάρτια», ότι ζητάτε την διακοπήν της φήμης του Αθηναγόρα από τας εις το κλίμα του Πατριαρχείου ανηκούσας τυπικώς Ελληνικάς Μητροπόλεις, των αποκαλουμένων «νέων χωρών», καθώς και από το Άγιον Όρος. Όσοι κατοικούν την Παλαιάν Ελλάδα, όπου δεν ακούεται κατά την λειτουργίαν το όνομα του Αθηναγόρα, δεν ημπορούν ίσως να νοιώσουν την αθυμίαν αλλά και την κρίσιν συνειδήσεως κάθε ορθοδόξου ψυχής, από τας κατοικούσας την Βόρειον Ελλάδα αι οποίαι είναι υποχρεωμέναι να ακούουν, κατά την διάρκειαν των αρχιερατικών λειτουργιών, την φήμην ενός ανδρός του οποίου την αποστασίαν από την  Ορθόδοξον πίστιν και Εκκλησίαν μόνον οι αφελείς και οι έχοντες συμφέροντα αμφισβητούν. Κατήφεια και μελαγχολία καταλαμβάνει κάθε Ορθόδοξον, ο οποίος παρακολουθεί τα γεγονότα και ο οποίος ακούει την φήμην αυτήν. Διερωτάται την στιγμήν εκείνην, εάν ευρίσκεται εντός Ορθοδόξου Ναού ή εάν, χωρίς να το καταλάβη, μετεπήδησεν εις την παράταξιν των Ουνιτών. Η αποστασία την οποίαν προφητεύει ο Απ. Παύλος (Β΄ Θεσ. β:3) αλλά και οι άλλοι Απόστολοι και Πατέρες της Εκκλησίας και την οποίαν πριν από αυτούς προεφήτευσεν ο Χριστός, (Ματθ. κδ΄), έχει έλθει και έχει προχωρήσει τόσο πολύ ώστε τα λόγια είναι ανίσχυρα να σταματήσουν ή να περιορίσουν το κακό. Απαιτούνται έργα. Απαιτείται ο διαχωρισμός των ευθυνών μας από τους προδίδοντας την θρησκείαν των Πατέρων μας, απαιτείται η αποκήρυξίς των. Δι΄ αυτό με αγωνίαν και βαθύτατον πόνον ψυχής σας παρακαλώ να ζητήσετε την αποκήρυξιν του Αθηναγόρα από την Εκκλησίαν της Ελλάδος και το Άγιον Όρος, και τούτο με τίτλους πηχιαίους και όχι με μικρά γράμματα εις το τέλος άρθρων. Είναι, νομίζω, πρωτοφανές να ακούγωνται αφ΄ ενός, από επίσημα εκκλησιαστικά χείλη, ως του Αρχιεπισκόπου, αυστηρότατες παρατηρήσεις δια τον Οικουμενισμόν και τας πράξεις του Αθηναγόρα, και αφ΄ ετέρου να μη λαμβάνεται κατ΄ αυτού ουδεμία επίσημος απόφασις της Ιεραρχίας. Είναι ακατανόητον να ακούγωνται από σεβασμίους μοναχούς του Αγίου Όρους βαρύτατοι κατά του Αθηναγόρα χαρακτηρισμοί, ότι «εθυσίασε τας μονίμους θείας αληθείας εις τας απαιτήσεις του εν τω πονηρώ κειμένου κόσμου», ότι ισοπέδωσε την διαφοράν μεταξύ αληθείας και ψεύδους, ότι «απαρνείται την Ορθόδοξον Παράδοσιν και συντάσσεται με τον αιρεσιώτην παπισμόν», ότι «θέλει να μας κάνη ουνίτας» κ.τ.λ. κ.τ.λ. και εν τούτοις αι Μοναί των να εξακολουθούν να μνημονεύουν τον αποστάτην αυτόν!                                                                                                                                             
Ημείς εδώ οι κατοικούντες την Βόρειον Ελλάδα έχομεν εξαντλήσει πλέον την αντοχήν μας. Οσάκις μνημονεύεται ο Αθηναγόρας διερωτώμεθα, εάν δεν πρέπη να εγκαταλείψωμεν τον ναόν.                                                                                                                 
Βοηθήσατέ μας, αδελφοί και πατέρες, διότι το δράμα της συνειδήσεώς μας είναι μέγα…».

(σ.σ. Ο απλός πιστός δεν αντέχει την μνημόνευση του Αθηναγόρα. Ο "Γέροντας" Ιωσήφ ο Ησυχαστής, εγκατέλειψε τους μη μνημονευτές του Αθηναγόρα και ενώθηκε το Μάρτιο του 1950 με τους μνημονευτές του Αθηναγόρα!!! Σύντομα θα τον αγιοκατατάξουν...)

Ἐγκώμιον στὴ Κοίμηση τῆς Θεοτόκου -- αγίου Ἰωάννου του Δαμασκηνού.

Τί εἶναι αὐτό τό μυστήριο τό μέγα, πού συντελεῖται γύρω ἀπό τό πρόσωπό Σου, ἱερή Μητέρα καί Παρθένε; «Εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου». Ὅσο ὑπάρχουν ἄνθρωποι θά σέ μακαρίζουν, γιατί μονάχα Σύ εἶσαι ἄξια γιά μακαρισμό!

Καί νά πού ὅλες οἱ γενιές Σέ μακαρίζουν. Ἐσένα εἶδαν οἱ θυγατέρες τῆς Ἱερουσαλήμ, δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας, καί Σέ μακάρισαν οἱ βασίλισσες, δηλαδή οἱ ψυχές τῶν δικαίων, καί θά Σέ ὑμνοῦν αἰώνια. Γιατί Σύ εἶσαι ὁ θρόνος ὁ βασιλικός, στόν ὁποῖον παραστέκονται Ἄγγελοι κοιτάζοντας τόν Βασιλέα καί Δημιουργό νά κάθεται ἐπάνω του. Σύ ἔγινες Ἐδέμ νοητή, πιό ἱερή καί πιό θεϊκή ἀπό τήν παλιά. Γιατί σ' ἐκείνη τήν Ἐδέμ ἔμεινε ὁ Ἀδάμ ὁ γήϊνος, ἐνῶ σ' Ἐσένα ὁ Κύριος τοῦ οὐρανοῦ. Ἐσένα προεικόνισε ἡ κιβωτός, γιατί Σύ γέννησες τόν Χριστό, τή σωτηρία τοῦ κόσμου, πού καταπόντισε τήν ἁμαρτία καί κατασίγασε τά κύματά της.