Σημείον αντιλεγόμενον

Εξακολουθεί να υφίσταται έως σήμερον, και θα υφίσταται έως της συντελείας του κόσμου, αντιλογία περί την ενσάρκωσιν του Θεού, ο Γλυκύτατος Ιησούς να αποτελή «σημείον αντιλεγόμενον» και να «κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών». Η αποδοχή του δόγματος της υπερφυσικής Αποκαλύψεως του Θεού προϋποθέτει απλότητα καρδίας, ταπείνωσιν διαλογισμών και αγάπην ψυχής. Χωρίς την θυσίαν της ανθρωπίνης σοφίας μας και χωρίς εφέσεις ψυχής δι’  υψηλοτέραν της γηίνης πραγματικότητα, είναι αδύνατον να πιστεύσωμεν εις άγγελμα ευρισκόμενον πέραν της σφαίρας των εμπειριών και της σκέψεως.

Φως μεταμορφωτικό απορρέει από όλα τα Μυστήρια της Εκκλησίας

Μετέχοντες του Ακτίστου φωτός αφθαρτοποιούμεθα. Το δε φως γίνεται μεθεκτό στο μέτρο της προσωπικής προσληπτικής ικανότητος του πιστού. Φως μεταμορφωτικό απορρέει από όλα τα Μυστήρια της Εκκλησίας τα οποία επιφέρουν την καλή αλλοίωση. Το φως του Παναγίου Τάφου ενυπάρχει στο μεταμορφωτικό Βάπτισμα του προσερχομένου προς αυτό. Το φως του Θαβώρ ενυπάρχει στην προσδοχή της Θείας Ευχαριστίας. Διά τούτο, η Ορθόδοξη Παράδοση είναι γεμάτη φώτα, φώτα σωστικά, αλλά και συμβατικά, φώτα μυστηριακά, αλλά και συμβολικά και λειτουργικά.

Απὸ τὸν ἅγιον Μᾶρκον τὸν Ἀσκητήν

ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ.

Πρόκειται γιὰ τὴν προσευχὴν καὶ ὁ χαρακτηρισμός της αὐτὸς προέρχεται ἀπὸ τὸν άγιον Μᾶρκον τὸν Ἀσκητήν.

«Ἀρχὴ καὶ τέλος τῶν ἔργων μας πρέπει νὰ εἶναι ἡ προσευχή, ἡ ὁποία μπορεῖ  νὰ χαρακτηρισθῆ ὡς μητέρα ὅλων τῶν ἄλλων ἀρετῶν, ἐφ᾽ ὅσον γεννᾶ τὶς ἀρετές, συνάπτουσα τὴν ψυχὴν μὲ τὸν Χριστόν».
Καὶ προσθέτει ἀμέσως: «Ὁ,τιδήποτε καὶ ἄν πράξουμε, ἐφ᾽ ὅσον δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα προσευχῆς καὶ ἀγάπης καὶ ἐλπίδος, ἀσφαλῶς δὲν θὰ εἶναι τέλειον καὶ ἀργότερον, θὰ ἀποβῆ ἐπιβλαβές».

Οι μακρύνοντες εαυτούς από Σου απολούνται

Είναι πλέον ηλίου φαεινότερον, ότι γίνεται στην πατρίδα μας μια γιγαντιαία προσπάθεια η χώρα μας να πνιγή στα πλοκάμια της αθεΐας, και ο λαός αυτός να αποκοπή από τις ρίζες του, να λιποτακτήση από τις βασικές αρχές του Γένους μας καί τις αξίες του Ευαγγελίου, αρχές και αξίες με τις οποίες αγωνίσθηκαν οι πρόγονοί μας να φτιάξουν κράτος με Θεό, κράτος με Ευαγγέλιο, κράτος, που να αποτελή το καμάρι και το στολίδι της Ευρώπης, κράτος που δεν θα αρπάζουν οι μεγάλοι φαγάδες την μπουκιά του λαού από το στόμα του, που δεν θα υπάρχουν ληστείες, αρπαγές και αδικίες, που δεν θα γίνωνται δολοφονίες εν ψυχρώ, εγκλήματα ειδεχθή και αποτρόπαια. Αν μπορούσαν να σηκωθούν από τα μνήματα οι γενναίοι αγωνιστές να στήσουν αυτό το κράτος!....

Ο θεόπνευστος λόγος είναι σαφής: «Οι μακρύνοντες εαυτούς από Σου απολούνται».

Επομένως δεν μένει, παρά μετάνοια. Τίποτʼ άλλο.

Τηρητὴς ἐπακριβῶς τῆς πίστεώς

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος διακρίθηκε γιὰ τὴν σταθερή του πίστη, διακήρυξε καὶ ὑποστήριξε σταθερὰ τὶς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Διαπνεόταν ἀπ᾽ τὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀνεδείχθη κανόνας πίστεως, ἐνῶ παράλληλα ὑπῆρξε μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ μας προσφέροντας ἀγάπη στοὺς συνανθρώπους μας,  Ὁ Ἅγιος δὲν εἶχε περγαμηνὲς σπουδῶν, δὲν ἦταν ἀπόφοιτος Πανεπιστημίων τῆς ἐποχῆς, δὲν εἶχε μεταπτυχιακά, δὲν εἶχε τὴν κοσμικὴ σοφία τῆς ἐποχῆς, εἶχε ὅμως μέσα του τὴν ζέση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία τοῦ ἔδωσε τὴν δύναμη νὰ ὑποστηρίξει τὴν πίστη! Ἔτσι ἀναδείχθηκε Κανόνας Πίστεως, τηρητὴς ἐπακριβῶς τῆς πίστεώς του.