Εικονογραφικώς η παράστασις των τριών προσώπων της Παναγίας Τριάδος...

Κατά την σήμερον ημέραν, Δευτέραν μετά την Πεντηκοστήν, την μνήμην κυρίως του τρίτου προσώπου της παναγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος παρελάβομεν επιτελείσθαι. Εν ταυτώ δε και την των τριών προσώπων Πατρός και Υιού και Πνεύματος Αγίου λατρευτικήν τιμήν και προσκύνησιν πρεπόντως κατά την σήμερον παρελάβομεν απονέμεσθαι, διο και κατά την σήμερον οι απανταχού της γης επ’ ονόματι της Παναγίας Τριάδος τιμώμενοι Ναοί πανηγυρίζουσιν. Εικονογραφικώς η παράστασις των τριών προσώπων της Παναγίας Τριάδος δεν είναι σύνηθες θέμα δια την βυζαντινήν αγιογραφίαν. Παρά τοις βυζαντινοίς η Αγία Τριάς συμβολίζεται συνήθως δια της παραστάσεως της φιλοξενίας του Αβραάμ. Εν αυτή εικονίζονται τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος εν σχήματι Αγγέλων, ως ενεφανίσθησαν εις τον Αβραάμ εν τη δρυϊ τη Μαμβρή, καθώς λέγει η Γραφή· «Ώφθη δε αυτώ ο Θεός προς τη δρυϊ τη Μαμβρή, καθημένου αυτού επί της θύρας της σκηνής αυτού μεσημβρίας. Αναβλέψας δε τοις οφθαλμοίς αυτού είδε, και ιδού τρεις άνδρες ειστήκεισαν επάνω αυτού…» (Γεν. ιη: 1-2 και επόμ.). Εν τη περικοπή ταύτη της Παλαιάς Διαθήκης υποτυπούται ως άριστα η τριαδικότης του ενός Θεού. Ενώ δηλαδή περί του ενός και μόνου αληθινού Θεού ομιλεί η Γραφή· «Ώφθη δε αυτώ ο Θεός», τρία πρόσωπα βλέπει και φιλοξενεί ο Αβραάμ, αλλά και προς τα τρία αυτά πρόσωπα, τα οποία βλέπει, ως προς εν απευθύνεται πρόσωπον λέγων· «Κύριε, ει άρα εύρον χάριν εναντίον σου…» (αυτ.3) και ούτω καθ’ εξής. Εν τη παραστάσει της φιλοξενίας ταύτης του Αβραάμ τα εικονιζόμενα ως Άγγελοι τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος κάθηνται εις την τράπεζαν της φιλοξενίας, παρ’ αυτήν δε υπηρετούσιν ο Αβραάμ και η Σάρα (βλέπε εικόνας των σελ. 7, 354 και 357). Η της σελίδος 7 εικών παρελήφθη εκ φορητής εικόνος αποτεθησαυρισμένης εν τω μουσείω της Πετρουπόλεως, η της σελ. 354 είναι έργον του κ. Ράλλη Κοψίδη, η δε της σελ 357 (δεξιά) είναι έργον του αειμνήστου μεγάλου Αγιογράφου ημών Φωτίου Κόντογλου και του μαθητού αυτού κ. Πέτρου Βαμπούλη. Δια της τοιαύτης ως συνήθως απεικονίσεως απέδιδον οι Βυζαντινοί τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Ο τύπος απεικονίσεως αυτών, του μεν Πατρός ως παλαιού των ημερών, προς τα δεξιά της εικόνος επί των πολυομμάτων Χερουβίμ και των εξαπτερύγων Σεραφίμ καθημένου, του δε Υιού, ως νεωτέρου, δεξιόθεν του Πατρός και αυτού ομοίως καθημένου και του Αγίου Πνεύματος εν είδει Περιστεράς άνωθεν κατερχομένου είναι νεωτέρας εμπνεύσεως και δη δυτικής, μη απαντώσα εις την παράδοσιν της Ορθοδόξου εικονογραφίας. Αντίγραφον τοιαύτης εξεικονίσεως της Αγίας Τριάδος παραθέτομεν εν σελίδι 365.

Εν τη Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως Κουβαρά Αττικής,

ο Οινόης Ματθαίος.

Αίνοι Δευτέρας Αγίου Πνεύματος

Τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

«....Καὶ εἰς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ κύριον καὶ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν πατρὶ καὶ υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν....»

Τὴν Δευτέρα μετὰ τὴν Πεντηκοστή, ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὸ ὁποῖο ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ Πατρός. Εἶναι ὁμοούσιο μὲ τὰ πρόσωπα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ κατὰ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως «συνπροσκυνεῖται καὶ συνδοξάζεται» μὲ τὸν Πατέρα καὶ μὲ τὸν Υἱό, ἴσο κατὰ τὴ λατρεία καὶ τὴν τιμή.

Τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Μεγάλα εἶναι καὶ ξεπερνοῦν τὴν ἀνθρώπινη λογικὴ τὰ χαρίσματα ποὺ μᾶς δώρισε σήμερα ὁ φιλάνθρωπος Θεός. Γι’ αὐτὸ ἃς χαροῦμε ὅλοι μαζὶ καὶ σκιρτώντας ἀπὸ ἀγαλλίαση ἃς ἀνυμνήσουμε τὸν Κύριό μας.

Τη ΙΖ΄ (17η) Ιουνίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΜΑΝΟΥΗΛ, ΣΑΒΕΛ και ΙΣΜΑΗΛ.

O Συναξαριστής της ημέρας.
Δευτέρα, 17  Ιουνίου 2019

Μανουήλ, Σαβέλ και Ισμαήλ οι ένδοξοι Μάρτυρες κατήγοντο από την Περσίαν, ήσαν δε αυτάδελφοι και έζων κατά τους χρόνους Ιουλιανού του Παραβάτου εν έτει τξγ΄ (363). Ούτοι αποσταλέντες από τον βασιλέα των Περσών, Βαλάνον ονομαζόμενον, δια να κάμωσι πρεσβείαν και μεσιτείαν περί ειρήνης, μεταξύ αυτού και του Ιουλιανού, και βλέποντες τον Παραβάτην Ιουλιανόν, ότι εθυσίαζεν εις τα είδωλα πέραν εις την Χαλκηδόνα και ότι πολλοί υπετάσσοντο εις την πλάνην του, εθρήνουν και έκλαιον δια την εκείνων απώλειαν, επειδή ήσαν ευσεβείς και ελάτρευον τω Χριστώ.

π. Θεόδωρος Ζήσης: Είμαστε όλοι υπεύθυνοι.

Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Πατριάρχης. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Επίσκοπος ο οποίος σιωπά καί η οποία σιωπή είναι τρίτο είδος αθεϊας. Είμαστε υπεύθυνοι καί εμείς οι Πρεσβύτεροι καί μαζί μέ εμάς, είστε καί σείς οι λαϊκοί, πού έρχεστε μαζί μέ μάς καί δέν μάς λέτε “Φεύγουμε εμείς”.

Σχισματικοὶ εἰς τὴν Οὐκρανίαν ἐπέταξαν τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου εἰς τὸν δρόμον!

ΟΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ τοῦ Κιέβου, τοὺς ὁποίους ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀνακήρυξε ὡς τὴν «κανονικὴ» Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, καταργώντας τὴν κανονική, ὑπὸ τὸν νόμιμο Μητροπολίτη Ὀνούφριο, συνεχίζουν ἀκάθεκτοι τὶς βιαιότητες κατ’ αὐτῆς, γιὰ νὰ ἀναγκάσουν τοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς νὰ ἐνταχτοῦν στὴ δική τους «ἐκκλησία». Ὁμάδες κρούσης οἱ ναζιστὲς ἐθνικιστές, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν ἱερὸ καὶ ὅσιο. Δὲν δίστασαν νὰ βεβηλώσουν ὥς καὶ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου. Δεῖτε τὴν εἴδηση:

Η ΑΓΙΑ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ Η ΓΕΝΕΘΛΙΟΣ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Ο ΧΟΡΟΣ -- Αθωνικά άνθη

«Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το άγιον,… όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας». «Χαίρετε Πατέρων ο μελισσών, οι τα εαυτών σώματα κατατήξαντες… τον νουν θείω έρωτι επτερώσατε…». Από την Υμνογραφίαν.

Η Αγία Πεντηκοστή είναι και αυτή «εορτή εορτών και πανήγυρις πανηγύρεων». Καθότι το Πνεύμα το άγιον, επιδημήσαν τοις αγραμμάτοις μαθηταίς, εθεμελίωσε και συνεκρότησε την παγκόσμιον χριστιανικήν Εκκλησίαν πεντήκοντα ημέρας μετά την ένδοξον του Κυρίου Ανάστασιν. Είναι, επομένως, η γενέθλιος ημέρα της αγίας Εκκλησίας μας και η «Μητρόπολις των εορτών», ως καλεί αυτήν ο θείος Χρυσόστομος. Διότι «σήμερον αι δια του πυρός πηγαί της Χάριτος εξέβλυσαν και φλοξ διατρέχουσα, τας αύρας αφίησι του Πνεύματος». Κατά τον Υμνογράφον άγιον Κοσμάν τον Αγιοπολίτην, η Πεντηκοστή είναι «η μεθέορτος και τελευταία εορτή… επαγγελίας συμπλήρωσις και προθεσμίας…», κλείουσα τρόπον τινά τον κύκλον των διαφόρων φάσεων και γεγονότων της θείας του Χριστού επί γης παρουσίας.

«Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν καὶ πνεύματος ἐπιδημίαν»

Η ΜΕΓΑΛΗ ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς, τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει καὶ πανηγυρίζει λαμπρά, φέρνει στὴ σκέψη ὅλων ἡμῶν τῶν πιστῶν, τὸ τρίτο Πρόσωπο τῆς Τριαδικῆς Θεότητας, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, τὸν Παράκλητο. Κι’ αὐτὸ διότι, τὸ Θεῖο Αὐτὸ Πρόσωπο, εἶναι ὁ πρωτοστάτης αὐτῆς τῆς ἑορτῆς. Ἡ κάθοδός Του στὸν κόσμο, κατὰ τὴν εὐλογημένη ἐκείνη ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, στὸ ὑπερῷο τῆς Ἱερουσαλὴμ (Πράξ. 2,1), σήμανε τὴν ἀνατολὴ μιᾶς νέας ἐποχῆς γιὰ τὴν πορεία τοῦ κόσμου καὶ τὴν ἱστορία τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα συνεχίζει τὸ ἀπολυτρωτικὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ μας μετὰ τὴν εἰς Οὐρανοὺς Ἀνάληψή Του. Αὐτὸς διαχέει τὶς ἄκτιστες δωρεὲς τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους καὶ ὁλόκληρη τὴ δημιουργία.