Ὁ χρόνος καὶ ὁ κόσμος τῆς φθορᾶς --- Φωτίου Κόντογλου

Ἡ πιὸ φοβερὴ καὶ ἡ πιὸ ἀνεξιχνίαστη δύναμη στὸν κόσμο εἶναι ὁ Χρόνος, ὁ Καιρός. Καλὰ-καλὰ τί εἶναι αὐτὴ ἡ δύναμη δὲν τὸ ξέρει κανένας, κι ὅσοι θελήσανε νὰ τὴν προσδιορίσουνε, μάταια πασκίσανε. Τὸ μυστήριο τοῦ Χρόνου ἀπόμεινε ἀκατανόητο, κι ἂς μᾶς φαίνεται τόσο φυσικὸς αὐτὸς ὁ Χρόνος. Τὸν ἴδιο τὸν Χρόνο δὲ μποροῦμε νὰ τὸν καταλάβουμε τί εἶναι, ἀλλὰ τὸν νοιώθουμε μοναχὰ ἀπὸ τὴν ἐνέργεια ποὺ κάνει, ἀπὸ τὰ σημάδια ποὺ ἀφήνει πάνω στὴν πλάση. Ἡ μυστηριώδης πνοὴ του ὅλα τ’ ἀλλάζει. Δὲν ἀπομένει τίποτα σταθερό, ἀκόμα κι ὅσα φαίνονται σταθερὰ κι αἰώνια. Μία ἀδιάκοπη κίνηση στριφογυρίζει ὅλα τὰ πάντα, μέρα-νύχτα, κι αὐτὴ τὴν ἄπιαστη καὶ κρυφὴ κίνηση δὲ μπορεῖ νὰ τὴ σταματήσει καμμιὰ δύναμη.

ΜΗΝΥΜΑ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ Α΄ ΛΟΓΩ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΓΙΓΑΝΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ

«Απορώ, πώς ο Θεός ανέχεται να αποκαλείται, ο μέγιστος αυτός βλάσφημος και αιρεσιάρχης, ως «ορθοτομών τον λόγον της Αληθείας» και δεν ρίχνει φωτιά να μας κάψη και αυτούς που τον μνημονεύουν και εμάς που τους ακούμε και δεν διαμαρτυρόμεθα!» (π. Μάξιμος, 8 Μαρτίου 2017)

Στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου, στο ορθόδοξο αυτό Μοναστήρι αποτειχισμένων γιορτάσαμε τη μνήμη του αγίου Μαξίμου του Ομολογητή και μαζί τα ονομαστήρια του 85χρονου ηγουμένου π. Μάξιμου Καραβά. Στον εσπερινό της εορτής δεκαεννέα αδελφοί ένωσαν τη φωνή τους και έψαλαν προς δόξαν του Τριαδικού Θεού την ακολουθία του αγαπημένου μας Αγίου και το πρωί 21 Ιανουαρίου 2020 ημέρα Τρίτη εν μέσω πολλών τώρα αδελφών που έσπευσαν παρά τους μείον επτά βαθμούς Κελσίου στο μοναστήρι ολοκληρώσαμε τα τυπικά Θεία γράμματα και ύμνους του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας.

Η ΗΣΥΧΙΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΑΡΑ ΤΩ ΠΑΛΑΜΑ -- Αθωνικά άνθη

«… ούτω γινόμεθα ναός Θεού, όταν μη φροντίσι γηϊναις το συνεχές της μνήμης διακόπτηται… αλλά πάντα αποφυγών ο φιλόθεος επί τον Θεόν αναχωρή» 
Μ. Βασίλειος.

Η Ησυχία δεν αποτελεί διακοσμητικόν τι πλαίσιον της προσευχής. Είναι το αναγκαίον περιβάλλον της. Εν τοις θορύβοις «το μοναδικόν του νου, καθ’ ο συνίσταται ο εντός και όντως Μοναχός, δυαδικόν, έστι δ’ ότε και πολυσχιδές, καθίσταται». Η διάσπασις του ενιαίου της ψυχής καθιστά αδύνατον την αληθή προσευχήν. Διασπάται το «μοναδικόν» του νου εις «δυαδικόν» ή και «πολυσχιδές» εκ των συνομιλιών και από αυτής της θέας των ανθρώπων. Εν αναλύσει, και αυτή η προσδοκία ελεύσεώς τινος προκαλεί σύγχυσιν. Αλλά και γράφων ο Ησυχαστής προς τινα, έστω και πνευματικά, πάλιν δεν δύναται ν’ αποφύγη την περισπώσαν τον νουν μέριμναν.

Καθολική εκκλησία -- Οικουμενισμός 8η & 9η οικουμενικές σύνοδοι

Ἐκκλησιασμοὶ εἰς Ἱ.Ν. εἰς τὰ Πομακοχώρια, Ν. Ξάνθης

ΕΝΩΣΗ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑ­ΤΟΥ(ΕΑΑΣ), ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΞΑΝΘΗΣ, Βενιζέλου 60, ΞΑΝΘΗ, 67132. Τηλέφωνο/ FAX: 25410/ 25425. e-mail: eaasxanthis@gmail.com

Προγραμματισμὸς 2020 (ΚΑΤΑ ΜΗΝΑ)

Κάθε ΜΗΝΑ (2ο Σάββατο) στὸν Ἅγ. Γεώργιο μέσα στὸ Στρατόπεδο ΓΛΑΥΚΗ.

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

8 Φεβ. ( ΣΑΒΒΑΤΟ): Θεία Λειτουργία στὸν Ἱ. Ν. Ἅγ. Γεώργιος (ΓΛΑYΚΗ)

Η άποψις του Πάπα δια την κατ΄ ανατολάς Ορθόδοξον Εκκλησίαν -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, σε συνέντευξη, που παρεχώρησε σε εφημερίδα της Β. Ελλάδος, μεταξύ άλλων, σχετικώς με την επίσκεψη του Πάπα στην Κωνσταντινούπολη, είπε ότι η επίσκεψη αυτή «εκπέμπει μήνυμα αισιοδοξίας», ενώ, «αναφερόμενος στον διάλογο των δύο Εκκλησιών, τάχθηκε υπέρ της ένωσής τους και πρόσθεσε πως από την μέχρι τώρα διδασκαλία του Πάπα ως θεολόγου, εκφράζεται η κοινή συνείδηση της ¨αδιαιρέτου αρχαίας Εκκλησίας¨». («Ο.Τ.» 27.10.06). Η άποψη αυτή του Παναγιωτάτου κ. Βαρθολομαίου, αν πράγματι έτσι διατυπώθηκε, στην εν λόγω συνέντευξη, φαίνεται να μη δικαιώνεται εκ των πραγμάτων, εφόσον άλλωστε, ουσιαστικώς, δεν είναι δυνατόν, η διδασκαλία του Πάπα, να είναι διαφορετική από την κατεστημένη διδασκαλία της παπικής ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας! Η δε διδασκαλία της παπικής Εκκλησίας αφίσταται ως γνωστόν, παρασάγγας από τη συνείδηση της «αρχαίας αδιαιρέτου Εκκλησίας»!  

ΠΑΣΑ ΠΝΟΗ... ΑΙΝΕΙΤΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ --- Orthodox Hymns

Σήμερον τὰ στίφη τῶν Πιστῶν συνελθόντα, πνευματικῶς πανηγυρίσωμεν, καὶ τὴν θεόπαιδα Παρθένον καὶ Θεοτόκον, ἐν Ναῷ Κυρίου προσαγομένην, εὐσεβῶς ἀνευφημήσωμεν· τὴν προεκλεχθεῖσαν ἐκ πασῶν τῶν γενεῶν, εἰς κατοικητήριον τοῦ Παντάνακτος Χριστοῦ, καὶ Θεοῦ τῶν ὅλων, Παρθένοι, λαμπαδηφοροῦσαι προπορεύεσθε, τῆς Ἀειπαρθένου τιμῶσαι, τὴν σεβάσμιον πρόοδον, Μητέρες, λύπην πᾶσαν ἀποθέμεναι, χαρμονικῶς συνακολουθήσατε, ὑμνοῦσαι τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ γενομένην, καὶ τῆς χαρᾶς τοῦ κόσμου τὴν πρόξενον. Ἅπαντες οὖν χαρμονικῶς, τὸ χαῖρε σὺν τῷ Ἀγγέλῳ ἐκβοήσωμεν, τῇ Κεχαριτωμένῃ, τῇ ἀεὶ πρεσβευούσῃ, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.       

Τη ΚΒ΄ (22α) Ιανουαρίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΤΙΜΟΘΕΟΥ.

Τιμόθεος ο ένδοξος του Χριστού Απόστολος ήτο από την πόλιν Λύστραν την εν Λυκαονίαν ή Ισαυρία ευρισκομένην και υποκειμένην εις την διοίκησιν του Ικονίου, υιός πατρός μεν Έλληνος, μητρός δε Ιουδαίας, Ευνίκης καλουμένης. Μαθητεύσας δε παρά τω Αποστόλω Παύλω, έγινεν ομού με αυτόν συνεργός και κήρυξ του Αγίου Ευαγγελίου· είτα και με τον Θεολόγον Ιωάννην, τον ηγαπημένον μαθητήν του Κυρίου, συναντάται και λαμβάνει από αυτόν πλουσίαν την χάριν του Πνεύματος.

Τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ

Μέ ἁπλᾶ λόγια: Στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀνήκουν ὅσοι ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθεια· ὅσοι δέν ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθεια, αὐτοί δέν ἀνήκουν στην Ἐκκλησία. Αὐτό ἰσχύει πολύ περισσότερο γιά ὅσους ἐξαπατοῦν τους ἑαυτούς των αὐτοαποκαλούμενοι καί ἀλληλοαποκαλούμενοι ποιμένες καί ἱεροί ἀρχιποιμένες. Γιατί ἔχουμε διδαχθῆ ὅτι ὁ Χριστιανισμός δέν δίνει σημασία στά πρόσωπα, ἀλλά στήν ἀλήθεια καί στήν ἀκρίβεια τῆς πίστεως.

Η ΕΛΛΑΣ ΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗΝ, ΑΛΛΑ Η ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ -- Ὑπό τοῦ πρώην ὑπουργοῦ κ. Νικ. Μάρτη

ΑΓΝΩΜΟΝΕΣ ἀχάριστοι ἢ ἁπλὰ ἀπόγονοι συνεχιστὲς καὶ ἐκδικητὲς τῶν Ναζί; Ἡ Ἑλλάδα στὸν Β΄ Π.Π. ἔσωσε τὸν εὐρωπαϊκὸ πολιτισμὸ. Τὴν 28η Ὀκτωβρίου 1940 ἡ Φασιστικὴ Ἰταλία τοῦ Μουσολίνι ἐπιτέθηκε ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας, ἡ ὁποία ἀπέκρουσε τὴν ἐπίθεση καὶ ἀντεπιτέθηκε, μὲ συνέπεια ἡ Ἰταλία νὰ ὑποχωρήσει. Ὁ Πρωθυπουργὸς τῆς Ἀγγλίας τότε δήλωσε: «Ἡ Ἑλλάδα ἔδωσε ἀλησμόνητο μάθημα στὸν Μουσολίνι». Ὁ Χίτλερ, γιὰ νὰ βοηθήσει τὸν ἡττούμενο σύμμαχο Μουσολίνι, ἐπιτέθηκε τὴν 6η Ἀπριλίου 1941 ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας, ὅπου συνάντησε σθεναρὴ ἀντίσταση, μὲ συνέπεια νὰ δηλώσει ὅτι «Ἀπὸ ὅλους τούς Στρατοὺς ποὺ ἀντιμετωπίσαμε, ὁ Ἕλληνας στρατιώτης πολέμησε μὲ θάρρος καὶ ἡρωισμὸ καὶ συνθηκολόγησε, ὅταν εἶδε ὅτι κάθε περαιτέρω ἀντίσταση ἦταν μάταια».

Οι «πεπτωκότες»

Πεπτωκότες (Λατ. lapsi, ενικός lapsus) ονόμαζαν στην αρχαία Εκκλησία τους αποστατημένους ή εκπεσόντες Χριστιανούς, κατά τους διωγμούς την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι «πεπτωκότες» αρνούνταν να δώσουν ομολογία πίστης και προτιμούσαν να αποφύγουν το μαρτύριο.

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός -- Eυχαριστούμε τον αδελφό μας Ιουστίνο για το βίντεο!

Ό μέθυσος ιερέας

ΖΕΙ ακόμα ο επίσκοπος πού διηγήθηκε τούτη την ιστορία. 

Είναι αληθινή ιστορία κι έχει βαθύ νόημα, γιατί αναφέρεται στην προσευχή των ζώντων για τούς τεθνεώτες. Οι προσευχές αυτές πάντοτε εισακούονται, μα πιο πολύ την ώρα της θείας λειτουργίας. Ο επίσκοπος πού αναφέραμε είχε στην περιοχή του έναν ιερέα, τον παπα-Γιάννη, ευλαβικό και σ' όλους αγαπητό. 
Μάλιστα στην άγία πρόθεση αργούσε λίγο, γιατί διάβαζε πολλά ονόματα. 
Είχε όμως ένα φοβερό ελάττωμα του άρεσε το κρασί.  
Όσο καλός ήταν στα καθήκοντά του, τόση αδυναμία είχε στο πιοτό. 
Πολλοί του έλεγαν νά κόψει αυτό το πάθος, το τόσο αταίριαστο σε λειτουργό του Θεού. Το καταλάβαινε κι ο ίδιος, έκλαιγε με παράπονο, έκανε μερικές προσπάθειες, άλλά σε λίγες μέρες άρχιζε πάλι τα ίδια. 

Ἀπίστευτον: Ἀστυνομικὸς ἔκαψε τὴν Ἑλληνικὴν σημαίαν!

ΗΤΑΝ νὰ δοῦμε καὶ ἐτούτη τὴν κατάντιά μας: ἀστυνομικὸς ἐν ὑπηρεσίᾳ νὰ καίει τὴν ἑλληνικὴ σημαία! Μετὰ τὴν βεβήλωση τοῦ ἐθνικοῦ μας συμβόλου ἀπὸ ἀστυνομικὸ δεδηλωμένο ὁμοφυλόφιλο, ἔρχεται ἄλλο «μπουμπούκι», νὰ τὸ καρβουνιάσει! Δεῖτε τὴν εἴδηση: «Ἕνα ἐντυπωσιακὸ περιστατικὸ μὲ ἀστυνομικό ποὺ ἔβαλε φωτιὰ σὲ ἑλληνικὴ σημαία, τὸ ξημέρωμα τῆς Πέμπτης, σὲ περιοχὴ τῶν Πατησίων, ἀπασχολεῖ τὴν ΕΛ.ΑΣ. Μέχρι στιγμῆς εἶχαν καταγραφεῖ πολλὰ παρόμοια περιστατικὰ μὲ πρωταγωνιστὲς κυρίως ἀντιεξουσιαστὲς ἢ ἀλλοδαπούς, ὅμως εἶναι ἡ πρώτη φορά, ποὺ στὸ κάψιμο τῆς ἑλληνικῆς σημαίας προχωρᾶ ἔνστολος.