Εἶναι ἀλήθεια, ὅπως ὁμολογοῦν οἱ παλαιοί ἁγιορεῖτες Πατέρες,
ὅτι ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας δέν ἐπίεσε τήν ἱερά Κοινότητα τοῦ Ἁγ. Ὄρους πρός ἐπαναφορά τῆς
μνημονεύσεως τοῦ ὀνόματός του, εἴτε διότι δέν τόν ἐνδιέφερε, εἴτε διότι δέν ἦτο διατεθειμένος νά ἀλλάξη πορεία
πλεύσεως. Ἡ ἱερά
Κοινότης, λοιπόν, τοῦ Ἁγ. Ὄρους, ζῶντος ἀκόμη τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα, ἐπῆρε
κατά τήν τακτική συνεδρία
τῆς 17-10-70, μία ἱστορική διά τούς καιρούς μας ἀπόφασι, κατά τήν ὁποία σεβόμενη τήν ἐλευθερία
καί τό αὐτοδιοίκητον
τῶν μονῶν, ἄφηνε τελεία ἐλευθερία ἐπιλογῆς εἰς τό θέμα τῆς μνημονεύσεως τοῦ
Πατριάρχου. Ἡ ἴδια ἀπόφασις
ἐπανελήφθη στήν διπλή σύναξι τῆς 13-11-71 εἰς τήν ὁποία μνημονεύεται αὐτή ἡ
πρώτη ἀπόφασις ὡς ἑξῆς: «Διαμνημόνευσις Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Ἡ ἔκτακτος Δ. Ι. Σύναξις ἀναφέρεται εἰς τήν ἀκόλουθον ἀπόφασιν αὐτῆς, ὑπό τήν ἔννοιαν ὅτι ἑκάστη Ἱερά Μονή ἔχει τήν ἀπόλυτον ἐλευθερίαν ὅπως ἐνεργῇ ἐν προκειμένῳ κατά τήν ἑαυτῆς κρίσιν καί συνείδησιν. “Συνεδρία ΞΘ΄. Τακτική 17-11-70 ἡμέρα
Δευτέρα. Συνελθούσης τῆς καθ’ἡμᾶς Ἱερᾶς Κοινότητος ἐν ἀπαρτίᾳ... μεθ’ ὅ ἡ καθ’ ἡμᾶς
Ἱερά Κοινότης,
ἀναγινώσκει τά γράμματα τῶν Ἱερῶν Μονῶν τά ἀπαντητικά εἰς τήν ὑπ’ ἀριθμ.
139/5-9-70 ἐγκύκλια αὐτῆς, ὧν τά στοιχεῖα ἔχουσιν ὡς ἀκολούθως... Μετ’ ἐμπεριστατωμένην
συζήτησιν διαπιστοῦται ὅτι τό περιεχόμενον τῶν γραμμάτων τῶν Ἱερῶν Μονῶν,
συμφωνεῖ μέ τάς ἐκτεθεῖσας γνώμας τῶν Πανοσιολ. Πληρεξουσίων αὐτῶν καί τήν δυνάμει αὐτῶν
ληφθεῖσαν ἀπόφασιν κατά τήν ΜΓ΄./ 23-9-69 Συνεδρίας τῆς Ε.Δ.Ι.
Συνάξεως, ἥτις καί καταχωρεῖται ὡς ἀκολούθως ὡς καί ἀπόφασις
σημερινή τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς
Κοινότητος. Κατά τά ἀνωτέρω ἐκτεθέντα, ὑπό πάντων τῶν Πανοσιολ. Πληρεξουσίων Ἀντιπροσώπων
διαπιστοῦται ἡ ἐμμονή
τῶν πλείστων ἹερῶνΜονῶν, εἰς τήν περί μνημοσύνου τοῦ Σεπτοῦ ὀνόματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριάρχου ὡς τοῦ
οἰκείου ἡμῶν ἐπισκόπου ὑποχρέωσιν κατά τήν Νομοκανονικήν τάξιν. Καί παρά πάντων ἐκφράζεται ἡ εὐχή ὅπως εἰς ὁλόκληρον
τόν Ἁγιώνυμον ἡμῶν Ὄρος ἐπανέλθη συντόμως, θείᾳ
συνάρσει, ἡ Κανονική Τάξις, αἰρομένων τῶν ὡς μή ὤφειλε
δημιουργηθέντων αἰτίων τῆς παρούσης πνευματικῆς ἀντιθέσεως
καί
παρά πάντων τῶν Μοναστῶν Αὐτοῦ ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ ὑμνεῖται τό Πανάγιον Ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί ἔχομεν διά τῆς Ἐκκλησίας, βεβαίαν τήν σωτηρίαν ἡμῶν ἅπαντες, ἐν
Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν,
διά πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Αὐτοῦ Μητρός, τῆς Ἐφόρου καί Προστάτιδος τοῦ Ἱεροῦ
ἡμῶν Τόπου καί τῶν Ὁσίων Πατέρων ἡμῶν».
