Συγκλονιστικό θαύμα του Αγ. Νικολάου στο Κίεβο το 1920

Στα μέσα της δεκαετίας του '40 βρέθηκα στο Μόναχο,στην Δυτ. Γερμανία. Η πόλη ήταν ακόμη ερειπωμένη από τον πόλεμο και δεν είχα που να μείνω. Τελικά βρέθηκε ο «Καλός Σαμαρείτης» κάποια δωμάτια που ανήκαν στην εκκλησία. Εκεί βρήκα και έναν κύριο γύρω στα 40-45 και συστηθήκαμε. Έπρεπε να κοιμηθούμε πάνω σε κάτι σανίδες και καρέκλες και για να περάσει η ώρα μας αρχίσαμε να συζητάμε. Σε μία στιγμή μου λέει:

"Εχεις ακούσει για το θαύμα του Αγίου Νικολάου στο Κίεβο την δεκαετία του '20";

Εγώ δεν είχα ακούσει τίποτα και τότε άρχισε να μου διηγείται τα παρακάτω:

«Στο Κίεβο, στο Πόντολ (στο βόρειο τμήμα της πόλης) ζούσε μία χήρα με τον γιό της και την θυγατέρα της. Αυτή η γυναίκα προσευχόνταν συχνά μπροστά στην εικόνα του Αγίου Νικολάου και ζητούσε την βοήθειά του σε όλες τις δύσκολες περιστάσεις. Τελικά ο γιός της έγινε αξιωματικός.

ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 30 Οκτωβρίου 2017

Κλεώπα και Αρτεμά εκ των 70.

Ὁ Κλεόπας ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς 70 μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Γι’ αὐτὸν διαβάζουμε στὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιον κδ’ 18 – 27:

18 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ εἷς, ᾧ ὄνομα Κλεόπας, εἶπε πρὸς αὐτόν· σὺ μόνος παροικεῖς ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ οὐκ ἔγνως τὰ γενόμενα ἐν αὐτῇ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις;

19 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ποῖα; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· τὰ περὶ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου, ὃς ἐγένετο ἀνὴρ προφήτης δυνατὸς ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καὶ παντὸς τοῦ λαοῦ,

20 ὅπως τε παρέδωκαν αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἄρχοντες ἡμῶν εἰς κρῖμα θανάτου καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν.

3η ΕΚΠΟΜΠΗ 2017-10-27 Ο π. Θ. Ζήσης στο ''Ράδιο Ενημέρωση 92,2''

Γράμμα από τη Μόροβα

Ο Τάσος Ρηγόπουλος, στρατευμένος στην Αλβανία το 1940, έστειλε από το μέτωπο το παρακάτω γράμμα στον αδελφό του: 

« Αδελφέ μου Νίκο, 
Σου γράφω από μια αετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη από την κορυφή της Πάρνηθας. Η φύση τριγύρω είναι πάλλευκη. Σκοπός μου όμως δεν είναι να σου περιγράψω τα θέλγητρα μιας χιονισμένης Μόροβας με όλο το άγριο μεγαλείο της. Σκοπός μου είναι να σου μεταδώσω αυτό που έζησα, που το είδα με τα μάτια μου και που φοβάμαι μήπως, ακούγοντάς το από άλλους, δεν το πιστέψεις. 
Λίγες στιγμές πριν ορμήσουμε για τα οχυρά της Μόροβας, είδαμε σε απόσταση καμμιά δεκαριά μέτρων μια ψηλή μαυροφόρα να στέκεται ακίνητη. 
- Τις ει; 
Μιλιά. 
Ο σκοπός θυμωμένος ξαναφώναξε: 
- Τις ει; 
Τότε, σαν να μας πέρασε όλους ηλεκτρικό ρεύμα, ψιθυρίσαμε: Η ΠΑΝΑΓΙΑ! 
Εκείνη όρμησε εμπρός σαν να είχε φτερά αετού. Εμείς από πίσω της. Συνεχώς την αισθανόμασταν να μας μεταγγίζει αντρειοσύνη. Ολόκληρη εβδομάδα παλαίψαμε σκληρά, για να καταλάβουμε τα οχυρά Ιβάν- Μόροβας. 
Υπογραμμίζω πως η επίθεσή μας πέτυχε τους Ιταλούς στην αλλαγή των μονάδων τους. Τα παλιά τμήματα είχαν τραβηχθεί πίσω και τα καινούργια … κοιμόνταν! Το τι έπαθαν δεν περιγράφεται. Εκείνη ορμούσε πάντα μπροστά. Κι όταν πια νικητές ροβολούσαμε προς την ανυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε η Υπέρμαχος έγινε ατμός, νέφος απαλό και χάθηκε ».

Στα βουνά της Βορείου Ηπείρου τότε και τώρα

Ο εορτασμός του ΟΧΙ ας οδηγήσει όλους μας να σταθούμε εμπράκτως στο πλευρό των αδελφών μας
Oι μεγάλες επιτυχίες του Ελληνικού Στρατού κατά του Μουσολίνι από τον Οκτώβριο του 1940 έως και την άνοιξη του 1941 (Επιχείρηση Primavera) έλαβαν χώραν στη Βόρειο Ηπειρο, δηλαδή στην περιοχή της Αλβανίας η οποία κατοικείται κυρίως από την ελληνική εθνική κοινότητα. Πήραμε το Αργυρόκαστρο, νικήσαμε στο Τεπελένι, απελευθερώσαμε την Κορυτσά, ήσαν τα πρωτοσέλιδα των αθηναϊκών εφημερίδων που σκορπούσαν ρίγη συγκινήσεως. Οι Βορειοηπειρώτες περίμεναν με ελληνικές σημαίες τον Στρατό μας και όλοι μαζί, άνδρες και γυναίκες, μοιρολόγησαν τους νεκρούς.
Οφείλουμε πολλά στον βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό. Οχι μόνον για τη συνεισφορά του στη νίκη κατά της φασιστικής Ιταλίας, αλλά και γενικότερα. Μέσα από πολλές κατακτήσεις και καταπιέσεις κράτησε την ορθόδοξη πίστη και διαφύλαξε την ελληνική συνείδηση. Ακόμη κι όταν χανόταν η ελληνική γλώσσα και τη θέση της έπαιρναν διάλεκτοι, όπως τα βλάχικα, οι Βορειοηπειρώτες παρέμεναν στενά προσηλωμένοι στο ελληνορθόδοξο γένος.

Σήμερα τα προβλήματα των ομοεθνών μας στην Αλβανία είναι πολλά και έρχονται να προστεθούν στο βεβαρημένο κλίμα των ελληνοαλβανικών σχέσεων. Θυμίζω τα κυριότερα σημεία διαφωνίας μεταξύ Αθηνών και Τιράνων:

Οι πρόκριτοι των Ελλήνων εξαιτούν επιτάχυνσιν της Συνόδου δια τον κίνδυνον των Τούρκων. (από την Σύνοδο Φερράρας - Φλωρεντίας)

Ο ασύνετος αυτοκράτωρ, εξελθών της Φερράρας, κατώκησεν εις εν Μοναστήριον επιδιδόμενος εις το κυνήγιον και αδιαφορών δια τας εκκλησιαστικάς υποθέσεις. Εν τω μεταξύ οι Τούρκοι ητοιμάζοντο να επέλθωσι κατά της Κωνσταντινουπόλεως. Τότε οι Έλληνες ηξίωσαν από τον Πατριάρχην να αρχίση η καθολική Σύνοδος (ήτις δεν είχεν αρχίσει ακόμη), ίνα μη εξοδεύουν ματαίως τον καιρόν των εις ξένην χώραν. Ο Πατριάρχης ανέφερε ταύτα εις τον αυτοκράτορα, όστις απήντησεν ότι περιμένουν τους Καρδιναλίους και τους αντιπροσώπους των ηγεμόνων της Δύσεως. Ο Πάπας πάλιν, γνωρίζων ότι ουδείς εκ των μετεχόντων της Συνόδου της Βασιλείας πρόκειται να έλθη, είπεν· «Όπου είμαι εγώ μετά του βασιλέως και του Πατριάρχου, εκεί είναι και η Σύνοδος άπασα των Χριστιανών».

π.Θεόδ. Ζήσης, Σοβαρά θέματα της εκκλησ. επικαιρότητας