Ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ι. Κορναράκης :

Ἤδη, καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος –ἀκραῖος οἰκουμενιστής– συνέπλευσε μὲ τὸν Πατριάρχη στὰ ἀνοίγματα πρὸς τοὺς οἰκουμενιστικοὺς χώρους. Ἔφερε καὶ αὐτός, πρὶν ἀπὸ τὸν Πατριάρχη, τὸν Πάπα στὴν Ἀθήνα, καὶ πανηγύρισε τὸ γεγονὸς μὲ φιέστες καὶ ἐκδηλώσεις μειοδοσίας τῆς Ὀρθοδοξίας.
Λίγο πρὶν ἔλθει ὁ Πάπας στὴν Ἀθήνα, καὶ ἀφοῦ εἶχε ὀργανώσει τὰ πάντα γιὰ τὴν ὑποδοχή του, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐκάλεσε τέσσερεις ὁμοτίμους καθηγητὲς Πανεπιστημίου –μεταξὺ αὐτῶν καὶ τὸν ὑπογράφοντα τὸ παρόν– γιὰ νὰ τὸν βοηθήσουν νὰ συντάξει τὰ σχετικὰ κείμενα ποὺ θὰ διάβαζε ἐνώπιον τοῦ Πάπα, οὕτως ὥστε αὐτὰ νὰ ἔχουν ἀκραιφνῶς ὀρθόδοξο χαρακτῆρα. Ὡστόσο, προσωπικῶς διαπίστωσα ὅτι, τὰ συγκεκριμένα κείμενα ἀνεγνώσθησαν ἐνώπιον τοῦ Πάπα χωρὶς τὶς διορθώσεις μας......

O Koσμάς:

7. Οι ξένοι πέτυχαν τον 19ο και 20ο αιώνα αρκετά στα σχέδιά τους. Από-
ορθοδοξοποίησαν τον Ορθόδοξο λαό της Ελλάδας. Πέτυχαν να διαμορφώσουν ένα λαό, που να είναι «κατ’ εικόνα και ομοίωση» δική τους». Ένα λαό, που είναι από θρησκευτικής άποψης, άχρους, άοσμος και άγευστος! Με αχρηστευμένα τα ορθόδοξα αντανακλαστικά του. Να του μιλάς για Ορθοδοξία και να μη καταλαβαίνει τίποτα! Να νομίζει ότι του μιλάς κινέζικα! Να βλέπει να προδίνεται η Ορθοδοξία, στην οποία υποτίθεται ότι πιστεύει, και να αδιαφορεί!
Πώς το πέτυχαν αυτό, οι δυνάμεις αυτές των ξένων; Με το να καταστρέψουν τα δύο στοιχεία, από τα οποία συντίθεται η Ορθοδοξία! Ορθοδοξία σημαίνει ορθή πίστη και ορθή ζωή. Ας τα εξηγήσουμε λίγο αυτά τα δύο:

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

Saint John Chrysostom : HOMILY XXVIII. ROM. XV. 8.

"Now I say that Jesus Christ was a minister of the circumcision for

the truth of God, to confirm the promises made unto the fathers."

AGAIN, he is speaking of Christ's concern for us, still holding to the

same topic, and showing what great things He hath done for us, and

how "He pleased not Himself." {Rom. xv. 3.) And besides this, there

is another point which he makes good, that those of the Gentiles are

debtors to a larger amount unto God. And if to a larger amount, then

they ought to bear with the weak among the Jews. For since he had

spoken very sharply to such, lest this should make these elated, he

humbles their unreasonableness, by showing that it was by "promise

made to the fathers" that they had the good things given them. while

they of the Gentiles had them out of pity and love toward man only.

Αγιάζουν πόρνες ακόμη κι΄ από την πλατεία Βάθης…

Πηγή : http://patrablog.blogspot.gr/2013/03/blog-post_17.html

Μέ τήν ΜΕΤΑΝΟΙΑ μιά ακόμη πόρνη σώθηκε!

Όπως ο ληστής στόν Σταυρό, καί η μετανοημένη πόρνη τού Ευαγγελίου...

2013 -- Πλατεία Βάθης...

Τελειώσαμε λοιπόν κι΄ εφέτος με τά Καρναβάλια και τά ξεφαντώματα, άλλα καήκανε ( γαία πυρί μειχθήτω), άλλα διαλυθήκανε, κι΄ άλλα αποθηκευτήκανε πάλι για του χρόνου, άμα ζήσουμε και όσοι ζήσουνε...

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Αι επί μέρους Ορθόδοξοι Εκκλησίαι εγένοντο κύριοι συνεργοί και αίτιοι

Η Πατριαρχική Εγκύκλιος του 1920, θεωρείται βλάσφημος, δεδομένου ότι, βασιζομένη επί της κακοδόξου «θεωρίας των κλάδων», της αποτελούσης το σύμβολον της αιρετικής πανσπερμίας του λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), αρνείται ότι η Αγία ημών Ορθόδοξος Εκκλησία είναι η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική του Χριστού Εκκλησία, κατ΄ αντίθεσιν του ενάτου άρθρου του Συμβόλου της Πίστεως περί μιας Εκκλησίας. Επιπροσθέτως, αναιρεί και αυτό τούτο το θετικόν περιεχόμενον της εν τη Εκκλησία υπερφυσικής Αποκαλύψεως. Διότι, εάν δεν υπάρχει σταθερά και ωρισμένη Εκκλησία, της Αποκαλύψεως ανεπισφαλής φορεύς, αλλά πάσαι αι χριστιανικαί Εκκλησίαι αποτελούσι μέρη ισοδύναμα και ισόκυρα της Εκκλησίας, είναι φανερόν ότι η μεν Αποκάλυψις ουδέν σταθερόν και παραμόνιμον έχει να αποκαλύψη, αλλά ποικίλον τι και κατά τας δόξας και προϋποθέσεις των προσώπων εξαλλάσσον, ουδέν δε απομένει κριτήριον, δι΄ ου να δυνηθή τις εκ της ποικίλης και αντιφατικής εκδοχής των χριστιανικών αληθειών άμα μεν να διακρίνη την αληθή διδασκαλίαν του Κυρίου, άμα δε να πορισθή πεποίθησιν ασφαλή περί της αξιοπιστίας και αληθείας ων πιστεύει. Παρά ταύτα, καίτοι η Εγκύκλιος αύτη εκοινωποιήθη «προς τας απανταχού Εκκλησίας του Χριστού», δηλαδή Ορθοδόξους τοιαύτας και ετεροδόξους, υπ΄ ουδεμιάς επί μέρους Ορθοδόξου Εκκλησίας απεκηρύχθη μέχρι σήμερον, ως έδει αύται καθηκόντως να πράξωσι. Τούτο πάντως δηλοί δι΄ αυτάς ταυτότητα πίστεως προς το κακόδοξον κείμενον αυτής. Κατόπιν τούτου, αι επί μέρους Ορθόδοξοι Εκκλησίαι εγένοντο κύριοι συνεργοί και αίτιοι των μετά ταύτα επακολουθησασών κακοδόξων πράξεων, διότι η στάσις των αύτη κατάστησεν αυτάς υπευθύνους και υπολόγους έναντι της καθ΄ όλου Εκκλησίας δια το σημερινόν κατάντημα της οικουμενιστικής αιρέσεως, όπερ θεώνται απαθώς και εν τω οποίω κείνται θεωρία τε και πράξει.

Μ. Ἀθανασίου :

Βαδίζοντες δὲ τὴν ἀπλανῆ καὶ ζωηφόρον ὁδόν, ὀφθαλμὸν μὲν ἐκκόψωμεν σκανδαλίζοντα· μὴ τὸν αἰσθητόν, ἀλλὰ τὸν νοητόν· οἷον ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἢ μετ' αὐτῶν ἐμβληθῆναι, ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα, εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός.

 Ὁ ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης, ἀκολουθώντας τὸ Μ. Ἀθανάσιο, ἀπαγορεύει τὴν «κοινωνία» ὄχι μόνο μὲ αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ μὲ ἐκείνους ποὺ ἐπικοινωνοῦν μὲ αἱρετικούς. Λέγει:  

«τοῦ τε Ἁγίου Ἀθανασίου προστάσσοντος μηδεμίαν κοινωνίαν ἔχειν ἡμᾶς πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ μὴν μηδὲ πρὸς τοὺς κοινωνοῦντας μετὰ τῶν ἀσεβῶν»

(Ἐπιστολαί, 466, l.17-18).

Καὶ ὁ Πατριάρχης Κων/πόλεως, ἅγιος Γερμανὸς ὁ νέος, συμβουλεύει τὴν ἀποχὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ ἐκείνους τοὺς «ὀρθόδοξους» ποὺ κοινωνοῦσαν μὲ τοὺς Λατίνους. Συμβούλευε ἀκόμα τους λαϊκούς, νὰ φεύγουν ὁλοταχῶς ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς, ποὺ ἔδειξαν ὑποταγὴ στοὺς Λατίνους, καὶ μήτε σὲ Ἐκκλησία ποὺ ἐκεῖνοι λειτουργοῦν νὰ πηγαίνουν, μήτε νὰ παίρνουν εὐλογία ἀπὸ τὰ χέρια τους. Καλύτερα νὰ προσεύχεστε μόνοι στὰ σπίτια σας, παρὰ νὰ συγκεντρώνεστε στὴν ἐκκλησία μαζὶ μὲ τοὺς Λατινόφρονες κληρικοὺς καὶ λαϊκούς.                                                                                          
(Οἱ ἀγῶνες τῶν μοναχῶν, ὅπ. παρ., σελ. 362).

Επίλογος :

Η οργή του Θεού έχει καταλάβει την Εκκλησία εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο Παπισμός και ο Οικουμενισμός θριαμβεύουν. Τότε ο Μ. Αθανάσιος και οι άλλοι Πατέρες κατενόησαν τον κίνδυνο, που περιέγραφε το όραμα του Μ. Αντωνίου. Τώρα βλέπουμε να μολύνονται οι ναοί και τα θυσιαστήρια απο συμπροσευχές και συλλείτουργα με τους «αλόγους» αιρετικούς και ενισχύουμε την μόλυνση και την επαινούμε, συλλακτίζοντες κι εμείς μέσα εις τα Άγια των Αγίων. Αν παρακολουθήσει κανείς οικουμενίστικα συλλείτουργα και συμπροσευχές, σαν αυτό που έγινε στην Καμπέρα, στην Ζ' Γενική Συνέλευση του Παγκόσμιου Συμβουλίου των δήθεν Εκκλησιών, και σαν αυτά που γίνονται συχνά με τη συμμετοχή ιερέων ομοφυλοφίλων που τολμούν και κρατούν το Άγιο Δισκοπότηρο και γυναικών επισκόπων και ιερειών, η εικόνα υπερβαίνει και το όραμα του Μ. Αντωνίου. Μόνη ελπίδα για να επανεύρει η Εκκλησία την ομορφιά της είναι η σύσταση και συμβουλή του Μ. Αντωνίου: «Μόνον μη μιάνετε εαυτούς μετά των Αρειανών». Μόνο να μη μιανθούμε από την κοινωνία μας με τον Παπισμό και Οικουμενισμό, με τους φιλοπαπικούς και οικουμενιστάς Ορθοδόξους. Επειδή μέχρι τώρα δεν το επράξαμε δυναμικά και αποφασιστικά, γι' αυτό παρατείνει ο Θεός επί έτη την οργή του, την αιχμαλωσία των Ορθοδόξων στην παναίρεση του Οικουμενισμού. Μέχρι πότε επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί θα επιτρέπουμε τα άλογα κτήνη, τους αιρετικούς, να λακτίζουν και να μιαίνουν τα Ιερά και τα Άγια της Ορθοδοξίας; Όσο απρακτούμε και βρίσκουμε διάφορες προφάσεις πνευματικοφανείς, το βδέλυγμα της ερημώσεως θα ίσταται εν τόπω αγίω.

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής : Πρώτη εκατοντάδα των κεφαλαίων περί αγάπης.

23. Όποιος αγαπά το Θεό, αγαπά δίχως άλλο και τον πλησίον του. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να φυλάει χρήματα· τα διαχειρίζεται κατά το θέλημα του Θεού και τα μοιράζει σ΄ εκείνους που έχουν ανάγκη.

24. Όποιος κάνει ελεημοσύνη μιμούμενος το Θεό, δεν κάνει διάκριση καλού και κακού, δικαίου και αδίκου στα απαραίτητα της ζωής, αλλά μοιράζει ίδια σε όλους κατά τις ανάγκες τους, αν και προτιμά για την αγαθή του προαίρεση τον ενάρετο από τον κακό.

Η βλασφημία κατά της Ζωής

Πηγή : http://kyprianoscy.blogspot.gr/

Δόλια και παραπλανητική η κακοήθης διδασκαλία της συνειδητής δωρεάς οργάνων

Η μητρόπολη Ρόδου και ο οικείος μητροπολίτης διοργάνωσε ημερίδα με θέμα τις μεταμοσχεύσεις. Γράφτηκε ότι ο μητροπολίτης έθεσε το ζήτημα στις σωστές βάσεις του και βάδισε στη γραμμή της πραγματικής Εκκλησίας. Ένας εκ των ομιλητών ήταν και ο καρδιοχειρουργός κ. Χαρίτος, τις απόψεις του οποίου περί του ζητήματος των μεταμοσχεύσεων καλώς γνωρίζω από το παρελθόν. Δεν γνωρίζω αν στο μεταξύ τις άλλαξε. Πιθανολογώ όμως ότι θα είναι εξ εκείνων που επιθυμούν ο δότης να είναι συνειδητοποιημένος (δωρητής) και όχι κατά εικασία.

Θα πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε το ζήτημα αυτό. Ο συνειδητός δωρητής, παράλληλα και δότης, είναι ένας παραπλανημένος αδελφός, που έχει υποστεί κακοήθη πνευματική  εκτροπή από διδαχές σαν αυτές που διαδίδει ο μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος και άλλοι (ΕΟΜ). 

Το θέμα δεν εντάσσεται στο δικαίωμα της ελευθερίας του προσώπου, διότι δεν αφορά μόνο αυτόν. Αφορά και στην ιατρική ομάδα που θα συμπράξει και θα συντελέσει στον πρώιμο, αλλά χρήσιμο, θάνατό του. Πέραν δε αυτού, ένα τόσο σημαντικό θέμα δεν μπορεί να ανάγεται στο δικαίωμα της ελευθερίας του προσώπου. Δεν μπορούν άλλοι να καταφάσκουν στη χρησιμοθηρική ευθανασία και άλλοι να την αρνούνται. Είναι αδιανόητο να έχει η Εκκλησία δυο μέτρα και δυο σταθμά, ή μάλλον άπειρα σταθμά, εφόσον πρόκειται περί δικαιώματος ελευθερίας. Δεν γνωρίζουμε πώς, αυτό (δικαίωμα) και αυτή (ελευθερία), τα εννοεί κάθε πρόσωπο. Αμέτρητες οι απόψεις περί δικαιωμάτων και άλλες τόσες για την ελευθερία.
Είναι κυριολεκτικά ζήτημα ζωής ή θανάτου και μέσες λύσεις δεν υπάρχουν. Να αφαιρείς όσο υπόλοιπο ζωής έχει απομείνει σε έναν άνθρωπο που χαροπαλεύει, για να κάνεις καλά έναν άλλο, δεν παύει να είναι φόνος, αφού "οὐδὲν γὰρ εἰσηνέγκαμεν εἰς τὸν κόσμον, δῆλον ὅτι οὐδὲ ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα", όπως γράφει και ο απ. Παύλος.

Όμως, με τις διεστραμμένες αντιλήψεις περί ζωής, που κυριαρχούν σήμερα παγκοσμίως, όπως είναι αυτή κατόπιν εργαστηριακής σύλληψης (σωλήνας), οι μεταμοσχεύσεις έρχονται να προστεθούν στη λίστα της βλασφημίας κατά της Ζωής. Το ενεργούμενο έγκλημα σε βάρος της παραβλέπεται, καθώς δίνεται παράταση της επιβίωσης ενός άλλου ανθρώπου. Ο οποίος βιώνει το παρά φύσιν ζειν, υποτίθεται, για να ευχαριστήσει τον άγιο Θεό για το έγκλημα κατά της ζωής. Απίστευτη βλασφημία, πλήρης η κακοήθης εξαλλαγή του νου, με τη διδασκαλία της εκούσιας συνειδητής ελευθερίας του προσώπου για την προθανάτια προσφορά "αυτού που είσαι και όχι αυτού που έχεις", του μητροπολίτη Μεσογαίας κ. Χατζηνικολάου.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός:

…Οἱ κινήσεις ὅμως αὐτὲς τῶν θλιβερῶν ἐθνοκτόνων μας ἐνισχύονται ἀπὸ τὴν πέμπτη φάλαγγα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χώρου, τοὺς μεταπατερικοὺς Κληρικοὺς καὶ κατ᾽ ἐπάγγελμα θεολόγους, τοὺς «συνευδοκοῦντας τοῖς πράσσουσι» (Ρωμ. 1, 32) τὴν ἀνομίαν. Ἡ διάσπαση δὲ τῆς Ἱεραρχίας εὐνοεῖ ἀποφασιστικὰ τὴν προώθηση καὶ ἐπιβολὴ τῶν ἀνατρεπτικῶν καινοτομιῶν. Ὅπως τὸν 19° αἰώνα, ἔτσι καὶ σήμερα, δυστυχῶς δεσπόζουν «ὑδαρεῖς» —κατὰ τὸν ἀείμνηστο καθηγητὴ Χρῆστο Ἀνδροῦτσο— Κληρικοί, συσχηματιζόμενοι μὲ τὰ μέτρα τῆς Πολιτικῆς Ἡγεσίας γιὰ λόγους προοδευτισμοῦ ἢ διεκδίκησης προσωπικῶν ὠφελημάτων. Ἐπειδὴ δὲ τὰ πνευματικὰ συμπορεύονται πάντοτε μὲ τὰ πολιτειακά, πρέπει νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι ἡ πνευματικὴ καὶ πολιτιστικὴ ἀποδόμηση τοῦ Ἔθνους ἔχει σημαντικὸ ἀντίκτυπο καὶ στὰ ἐθνικὰ θέματα σὲ κάθε περίοδο τῆς ἱστορίας μας. Καὶ αὐτὸ τὸ ζοῦμε σήμερα μὲ τὴ νέα κατοχή μας καὶ πάλι ἀπὸ τὴν Φραγκία, ὅπως τὸ 1204! Ἡ διαφορὰ τῆς προϊούσας σήμερα Τρίτης Ἁλώσεως ἀπὸ ἐκεῖνες τοῦ 1204 καὶ τοῦ 1453 εἶναι ὅτι τότε ἡττηθήκαμε, ἐνῶ σήμερα προχωρήσαμε στὴν ἅλωση μὲ τὴν συγκατάθεσή μας, θεωρώντας την μάλιστα ὡς σωτηρία!

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Εις την Εκκλησίαν τα πάντα είναι καθολικά.

Είσαι μέλος της Εκκλησίας; Τούτο σημαίνει ότι είσαι συνεχώς «συν πάσι τοις αγίοις» και μέσω αυτών μαζί με τον θαυμαστόν και θαυματουργόν Κύριον Ιησούν. Όταν δε είσαι μαζί Του, τότε είσαι ολόκληρος άπειρος και άγιος, ολόκληρος αιώνιος, ολόκληρος αγάπη και αλήθεια, ολόκληρος δικαιοσύνη και ολόκληρος προσευχή. Όλα τα ιδικά σου έχουν την αυτήν καρδίαν και την αυτήν ψυχήν «συν πάσι τοις αγίοις», ο νους σου είναι καθολικός, καθολική είναι και η ψυχή σου, καθολική και η καρδία, καθολική η αλήθεια και η ζωή σου. Τα πάντα εντός σου είναι καθολικά δια του Αγίου Πνεύματος, και εσύ όλος δεν ανήκεις πλέον εις τον εαυτόν σου, αλλ΄ είσαι εξ ολοκλήρου μέσα εις όλους, και υπάρχεις μέσω όλων, και όλοι υπάρχουν μέσα σου και μέσω σου. Εις την πραγματικότητα εσύ δεν έχεις τίποτε ιδικόν σου, ιδικόν σου γίνεται μέσω όλων των αγίων. Και εσύ ο ίδιος δεν ανήκεις εις τον εαυτόν σου, αλλά εις τον Χριστόν και μόνον δι΄ Αυτού είσαι ιδικός σου, ή μάλλον ανήκεις εις τον εαυτόν σου «συν πάσι τοις αγίοις». Αυτοί, με την ανεκλάλητον χαράν σε κάμνουν να είσαι του Χριστού και σε πληρούν με το πλήρωμα Αυτού, δια του οποίου και ένεκα του Οποίου και εν τω Οποίω «τα πάντα… συνέστηκε» (Κολ. 1, 16-17). Ούτω, μόνον δια της Εκκλησίας και μόνον εν τη Εκκλησία οι άνθρωποι αποκτούν το τέλος και το παντέλος, το νόημα και το παννόημα της ανθρωπίνης υπάρξεως εις όλους τους κόσμους.