Ιουβενάλιος ο εν Αγίοις πατήρ ημών ήκμασε κατά τους χρόνους Θεοδοσίου
του Μικρού εν έτει υη΄ (408), αρχιερατεύσας εις τα Ιεροσόλυμα τρίτος μετά τον
Άγιον Κύριλλον, και φθάσας μέχρι της βασιλείας Μρκιανού του εν έτει υν΄ (450)
βασιλεύσαντος, και Λέοντος του Μεγάλου, του βασιλεύσαντος εν έτει υνη΄ (458).
Ο Βαρθολομαίος αποφάσισε την αυτοκεφαλία λόγω της στήριξης ΗΠΑ, Γερμανίας, Γαλλίας και Ηνωμένου Βασιλείου
Έχει ανοίξει για τα καλά το “κουτί της Πανδώρας” στο ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα και μαζί με αυτό ανοίγουν και στόματα και το “σχίσμα” στα εκκλησιαστικά πράγματα της Ουκρανίας μεγαλώνει.
Ενώ ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και άλλοι εκπρόσωποι του Φαναρίου έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι η πολιτική δεν έπαιξε ρόλο στην απόφαση να δημιουργηθεί η «Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας» (OCU) και να της παραχωρήσει τον Τόμο αυτοκεφαλίας, ο Μακάριος Μάλετιτς, του δεύτερου κομματιού των σχισματικών που ενώθηκαν στην OCU, αντικρούει αυτόν τον ισχυρισμό, επιβεβαιώνοντας τον καθοριστικό ρόλο που διαδραμάτισαν οι ΗΠΑ και άλλες Δυτικές κοσμικές δυνάμεις.
Τη Β΄ (2α) Ιουλίου, η ανάμνησις της εν τη αγία σορώ καταθέσεως της τιμίας ΕΣΘΗΤΟΣ της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ εν ταις Βλαχέρναις.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Τρίτη, 2 Ιουλίου 2019
Τρίτη, 2 Ιουλίου 2019
Η Βασιλίς των πόλεων, η περικαλλεστάτη Κωνσταντινούπολις,
ευθύς απ’ αρχής της κτίσεώς της υπό του ευσεβεστάτου και αγιωτάτου βασιλέως
Κωνσταντίνου αφιερώθη πρεπόντως με πολλήν ευλάβειαν εις το όνομα της Δεσποίνης
και Βασιλίσσης πάντων των βασιλέων, ως πασών των πόλεων βασιλεύουσα. Ένεκα
τούτου υπερβαίνει και εις την ευλάβειαν πάσας τας άλλας πόλεις της οικουμένης·
ευρίσκονται δε εις αυτήν Ναοί περισσότεροι ή εις οίον δήποτε άλλον τόπον,
καλλωπισμένοι, κεκοσμημένοι από τους ευσεβείς οικήτορας, και σχεδόν ουδείς
ευρίσκεται τόπος βασιλικός και δημόσιος ή οίκος άρχοντος, όστις να μη έχη Ναόν
ή ευκτήριον της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Ἀνυπόκριτος ὑπεράσπισις τῆς Ὀρθοδοξίας -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ καί οἱ προκλητικές ἐκδηλώσεις ποτέ δέν ἔλειψαν
ἀπό τήν Ἐκκλησία. Πάντα ξεφυτρώνουν µητροπολίτες, ἀλλά καί ἁπλοί κληρικοί, πού
κινοῦνται µέ βάση τό κοσµικό φρόνηµα πού ὑπάρχει µέσα τους καί τούς καταδυναστεύει.
Αὐτό τούς ὑπαγορεύει νά ἐµφανίζονται µέ πολλά πρόσωπα στόν ἁπλό λαό τοῦ Θεοῦ. Γίνοµαι
πιό συγκεκριµένος µέ ἕνα παράδειγµα. Ἐµφανίζεται ἕνας µητροπολίτης ὡς θερµός ὑποστηρικτής
τῆς Ὀρθοδοξίας, κάνει σχετικά κηρύγµατα καί ἐξαπολύει ἐγκυκλίους µέ σκοπό νά
διαφωτίσει τό ποίµνιό του. Ἡ πράξη αὐτή προφανῶς εἶναι ὀρθή. Ἐάν δέν προµαχήσει
ἕνας µητροπολίτης γιά τήν ὀρθόδοξη πίστη, ποιός ἄλλος µπορεῖ νά τόν ἀντικαταστήσει;
Καί µακάρι ὅλοι οἱ µητροπολίτες νά ἔκαναν τό ἴδιο. Μέχρις ἐδῶ καλά. Ὅµως τά
πράγµατα ἀνατρέπονται, ὅταν βλέπεις ὅτι ὁ ὑπέρµαχος τῆς Ὀρθοδοξίας διατηρεῖ στενές
σχέσεις µέ µητροπολίτες πού εἶναι οἰκουµενιστές, πού συµπροσεύχονται µέ τούς ἑτερόδοξους,
πού δέν θεωροῦν τούς παπικούς καί προτεστάντες αἱρετικούς, πού ἔχουν φιλοδοξίες
νά γίνουν καί ἀρχιεπίσκοποι, παρά τήν πραγµατική τους ἀναξιότητα.
Τη Α΄ (1η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ του θαυματουργού και των συν αυτώ.
Κωνσταντίνος ο Μάρτυς και οι συν αυτώ αθλήσαντες Μάρτυρες κατήγοντο από
διάφορα μέρη, εις δε τον αριθμόν ήσαν τριακόσιοι. Απήλθον δε εις την Αγίαν
πόλιν Ιερουσαλήμ δια να προσκυνήσουν, και αφ’ ου επροσκύνησαν όλα τα αγιάσματα
εξήλθον από την Ιερουσαλήμ, και ανεχώρησαν εις την έρημον του Ιορδάνου, και
εκεί διέτριβον. Ελθόντες δε μια των ημερών όλοι εις το επίνειον Ιόππην, εύρον
πλοίον, εις το οποίον επεβιβάσθησαν και πλέοντες έφθασαν εις την περίφημον
νήσον Κύπρον, εις τον λιμένα της Πάφου.
ΜΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ -- Αθωνικά άνθη
Ουδέποτε άλλοτε
υπήρξε τόση σύγχυσις περί Ορθοδοξίας εις τον Ελληνικόν χώρον, όση υπάρχει
σήμερον. Ζώμεν εις μίαν χώραν φωτός απλέτου, φωτός υπερφυσικού, όπου ανέτειλεν
με τον Χριστιανισμόν και το αγνοούμεν. Επειδή δεν απεκτήσαμεν αίσθησιν δια την
γεύσιν των πνευματικών ουσιών, αρνούμεθα να δεχθώμεν και την ύπαρξίν των και
την υπεροχήν των. Πολλοί, όταν αναφέρουν την Ελλάδα, εννοούν ένα
προχριστιανικόν φως της Αριστοτελικής ή Πλατωνικής φιλοσοφίας ή τους Πυθαγορίους
ή την Στοάν και ένα καθαρόν φυσικόν και ακτινοβόλον φως, με το οποίον είναι
προικισμένη η μεσημβρινή Πατρίς μας, όπου φωτίζει τα μαρμάρινα μνημεία μας και
τας απαραμίλλους φυσικάς καλλονάς της.
Τη Α΄ (1η) Ιουλίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΠΕΤΡΟΥ του Πατρικίου, του γενομένου εν τοις Ευάνδρου.
Πέτρος ο Όσιος
πατήρ ημών έζησε κατά τους χρόνους Κωνσταντίνου και Ειρήνης της ευσεβεστάτης
Αυγούστης εν έτει ψπ΄ (780), υιός γονέων μεγαλοπρεπών και ενδόξων. Επειδή ο
πατήρ του ήτο Πατρίκιος του Βασιλέως και στρατηγός, Κωνσταντίνος ονομαζόμενος.
Εκ νεαράς ηλικίας φοιτών ο Άγιος εις τα σχολεία, εσύναξεν εις την ψυχήν του ως
μέλισσα όλα τα κάλλιστα μαθήματα της Γραμματικής και Φιλοσοφίας. Έπειτα
συζευχθείς γυναίκα νόμιμον, ετιμήθη και έγινε Δομέστικος των σχολών και
Πατρίκιος, αφού ο πατήρ του απέθανεν.
Ὁ πραγματικὸς σκοπὸς τοῦ ταξιδίου τοῦ κ. Φραγκίσκου εἰς τὰ Βαλκάνια
ΜΕΤΑ τὶς (χωρὶς παπικοὺς πιστοὺς) χῶρες τῶν Ἀραβικῶν Ἐμιράτων καὶ τοῦ Μαρόκου, ὁ «ἀλάθητος» ἐπισκέφτηκε τὴ Βουλγαρία καὶ τὰ Σκόπια, ὅπου οἱ πιστοί του δὲν ὑπερβαίνουν τὸ 1%. Γιατί ἆραγε; Μήπως «πόνεσε» γιὰ τοὺς δικούς του καὶ θέλησε νὰ τοὺς ἐπισκεφτεῖ; Ὄχι βέβαια. Τὰ τοιούτου εἴδους ταξιδάκια του δὲν ἔχουν σκοπὸ γιὰ τοὺς ἀνὰ τὸν κόσμο παπικοὺς ὑπηκόους, τοῦ κρατικοῦ του δείγματος, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἑδραιώσει τὴν κυριαρχία του σὲ πιστοὺς ἄλλων δογμάτων καὶ θρησκειῶν!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)