Θα πρέπει να έχουν περάσει περισσότερο από είκοσι χρόνια όταν για πρώτη φορά διάβαζα ότι «ο χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία». Είχα και τότε, όπως και τώρα μείνει κατάπληκτος: Τότε, διότι όντας άσχετος περί τα θρησκευτικά, εύρισκα ιδιαίτερα ευφυές αυτό το επιχείρημα, τώρα δε, διότι με τις πενιχρές γνώσεις που εν τω μεταξύ φρόντισα να αποκτήσω – για να μην δέχομαι άκριτα ό,τι ο κάθε «σοφός» μου έλεγε – είδα να επανέρχεται και πάλι στην επικαιρότητα η ίδια πρωτοφανής υπόθεση. Και μάλιστα από δύο εντελώς έγκυρους και οπωσδήποτε ορθόδοξους θεολόγους οι οποίοι, σημειωτέον, είναι κληρικοί αλλά και καθηγητές Πανεπιστημίου! Από σεβασμό προς το σχήμα τους δεν θα αναφέρω τα ονόματά τους και το ίδιο, για άλλους όμως λόγους θα πράξω και για τον πρώτο πληροφοριοδότη, που σε μένα τουλάχιστον, έδωσε την είδηση του: «Ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία».
Money! Money! Power! Honor! These are the temptations which, unfortunately, many people are unable to resist.
This is the source of all the disputes, disagreements and divisions among Christians.
This is the root of people's forgetting the "one thing needed" which is proposed to us by the true Christian faith and which consists of prayer, acts of repentance, and sincere, unhypocritical charity to our neighbors. The Holy Church always calls us to this, but especially now, during the Great Lent! What is required of us Christians is not some kind of "exalted politics," not lofty phrases and hazy philosophy, but the most humble prayer of the Publican: "God, be merciful to me, a sinner!", acts of repentance, and doing good to our neighbors, which proceeds from a pure heart.
And it is for the practice of all of this that the Church has established the Great Lent! How powerfully, colorfully, graphically, and convincingly, with what ardent inspiration is all of this spoken of in the divine services of Great Lent!
No one anywhere has such a wealth of edification in this regard as do we Orthodox in our incomparable Lenten services, which, to their shame, the majority of Orthodox in our times do not know at all.
Κάθε Πέμπτη ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Ὁ
Ἅγιος Νικόλαος διακρίθηκε γιὰ τὴν σταθερή του πίστη, διακήρυξε καὶ ὑποστήριξε σταθερὰ
τὶς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Διαπνεόταν ἀπ᾽ τὴ ζωὴ τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀνεδείχθη κανόνας πίστεως, ἐνῶ παράλληλα ὑπῆρξε μιμητὴς
τοῦ Χριστοῦ μας προσφέροντας ἀγάπη στοὺς συνανθρώπους μας, Ὁ Ἅγιος δὲν εἶχε περγαμηνὲς σπουδῶν, δὲν ἦταν
ἀπόφοιτος Πανεπιστημίων τῆς ἐποχῆς, δὲν εἶχε μεταπτυχιακά, δὲν εἶχε τὴν κοσμικὴ
σοφία τῆς ἐποχῆς, εἶχε ὅμως μέσα του τὴν ζέση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία τοῦ ἔδωσε
τὴν δύναμη νὰ ὑποστηρίξει τὴν πίστη! Ἔτσι ἀναδείχθηκε Κανόνας Πίστεως, τηρητὴς ἐπακριβῶς
τῆς πίστεώς του.
Τη ΙΔ΄ (14η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Νέου Μάρτυρος ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ του Πελοποννησίου, αθλήσαντος εν έτει αωγ΄ (1803).
Δημήτριος ο νεοφανής Μάρτυς του Χριστού κατήγετο από την Πελοπόννησον εκ χωρίου τινός της Αρκαδίας Λιγούδιστα καλούμενον, υιός ων Χριστιανών γονέων. Ο πατήρ αυτού ωνομάζετο Ηλίας, η δε μήτηρ του απέθανεν, ότε ο Άγιος ήτο ακόμη βρέφος μικρόν και δεν την εγνώρισε καθόλου, είχε δε και αδελφόν μεγαλύτερον. Ο πατήρ του, μετά τον θάνατον της πρώτης του συζύγου, έλαβε και δευτέραν τοιαύτην, η οποία, καθό μητρυιά, όχι μόνον δεν είχε καμμίαν επιμέλειαν δια τους προγονούς της, αλλ’ όλως αντιθέτως, εφέρετο ως μητρυιά. Όθεν, στενοχωρημένοι οι παίδες από την πτωχείαν και περιφρονημένοι και μεμισημένοι από την μητρυιάν, ανεχώρησαν εκείθεν και ο μεν πρώτος αδελφός μετέβη εις την Τρίπολιν και έγινεν υπηρέτης εις τουρκικήν τινά οικογένειαν, ο δε Δημήτριος προσεκολλήθη εις τινας κτίστας, οι οποίοι κατά το σύνηθες εις αυτούς περιεπάτουν από τόπου εις τόπον δια να κτίζουν οικοδομάς.
Ευαισθησία για τον τρομοκράτη Κουφοντίνα, αναλγησία και εξόντωση για τους αγωνιζόμενους απροσκύνητους υγειονομικούς
Υγειονομικός κατέρρευσε
μετά από 20 μέρες απεργία πείνας!
Την απεργία του τρομοκράτη Κουφοντίνα τα ΜΜΕ την πρόβαλαν
συνεχώς. Την απεργία πείνας και τις διαμαρτυρίες των υγειονομικών, οι
πουλημένοι δημοσιογράφοι και τα μίσθαρνα κανάλια τους την αποσιωπούν
προκλητικά. Φιμώθηκαν με εκατομμύρια ευρώ.
Όταν απεργούσε ο τρομοκράτης Κουφοντίνας, τα μίσθαρνα όργανα της δημοσιογραφίας των καναλιών εκμαυλισμού και παραπληροφόρησης και ό έντυπος τύπος ανακοίνωναν όλη την ημέρα για την πορεία της υγείας του μέχρι και τις αιματολογικές του εξετάσεις καθώς και τα προκλητικά αιτήματά του.
H Αντίστροφη Σταυροφορία έχει ήδη αρχίσει
O τότε πρόεδρος της Αλγερίας Χουαρί Μπουμεντιέν δήλωσε το 1974 ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ,: " Κάποια εκατομμύρια άνθρωποι θα εγκαταλείψουν το νότιο ημισφαίριο για να εισβάλλουν στο βόρειο. Σίγουρα όχι ως αλλοδαποί. Θα έρθουν ως κατακτητές και θα το καταλάβουν εποικίζοντάς το με τα παιδιά τους. Το σώμα των γυναικών μας θα μας εξασφαλίσει την νίκη".
Ο Καντάφι δήλωνε "θα σας νικήσουμε, όχι με βόμβες,
αλλά με τις μήτρες των γυναικών μας...".
Ο δε Τούρκος πρωθυπουργός Οζάλ το 1993 είπε: "δεν
χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με την Ελλάδα, αφού αρκεί να στείλουμε μερικά
εκατομμύρια Μουσουλμάνους να τελειώνουμε μαζί τους". Τι δεν
καταλαβαίνουμε;
H εξήγηση του οράματος του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή έχει βάση --- Γράφει ο κ. Διονύσιος Πολυμενόπουλος, Εκπαιδευτικός
Και ομως η εξηγηση του οραματος του Γεροντος Ιωσηφ εχει βαση. Ειπε οτι και οι μεν και οι δε ανηκουν στην Μια Αγια Καθολικη και Αποστολικη Εκκλησια. Οντως η Εκκλησια οντολογικα ειναι παντα Μια ου δυο ου πολλες. Τοτε πως ειναι δυνατον να συμβαινει η εξηγηση του Γεροντος Ιωσηφ; Και ομως μπορει να συμβει. Στην επισημη Εκκλησια υπαρχει η τυπικη εκ διαδοχης Κανονικοτητα, αλλα λογω σταδιακης αποδοχης του νεωτεριστικου πνευματος που εφερε ως καρπους και την εορτολογικη καινοτομια, με τον τροπο που εγινε, και τα Οικουμενιστικα εκτροπα ων ουκ εστι αριθμος και τελειωσης, εφεραν ως αποτελεσμα τον σοβαρο κλονισμο της Κανονικοτητος και Αποστολικοτητος χωρις να μπορουμε να υποστηριξουμε οτι εφερε την απωλεια των ως ανω σημαντικων χαρακτηριστικων της Εκκλησιας, γεγονος που αρμοδια να διαπιστωσει και επισφραγισει ειναι μονο μια Πανορθοδοξη ή εστω Μεγαλη Ορθοδοξη Συνοδος. Οι Ορθοδοξοι κληρικοι και λαικοι του Πατριου αγωνιζομενοι να διατηρησουν την Ορθοδοξια ανοθευτη απο το νεωτεριστικο πνευμα και αντιστεκομενοι στην Κανονικη παραβαση της αλλαγης του Ορθοδοξου Εκκλησιαστικου Εορτολογιου που εφερε διασπαση την Εορτολογικη Εκκλησιαστικη Ενοτητα των απανταχου Ορθοδοξων και αντιστεκομενοι επισης στους δογματικους ακροβατισμους των Φιλοοικουμενιστων, εχουν και αυτοι επαρκη Κανονικη βαση στον αγωνα τους που ειναι αγωνας υπερ της Ορθοδοξου Εκκλησιας, που διεξαγεται απο πολλα ατομα εξ ου και η αναγκη της Εκκλησιαστικης οργανωσης και δομης. Αυτη ειναι η βαση της Κανονικοτητος των Ορθοδοξων του Πατριου. Η υπερβαση ομως αυτης της Κανονικης βασεως και η υιοθετηση, ευτυχως οχι απο ολους, αλλα απο ενα μερος αυτων, οτι δηθεν μονο αυτοι εχουν την Κανονικοτητα και οι αλλοι αποτελουν ηδη εκπεσουσα Εκκλησια χωρις την υπαρξη Κανονικοτητος, αυτο το φρονημα, τουλαχιστον προς το παρον, αποτελει, κατα την γνωμη μου, υπερβαση των Ιερων Κανονων, εως οτου μια Πανορθοδοξη η εστω Μεγαλη Ορθοδοξη Συνοδος αποφασισει αρμοδιως και με τον προβλεπομενο απο τους Ιερους Κανονες τροπο μια τετοια αποφαση. Ιδου το γιατι μεχρι σημερα και οι δυο οντως ανηκουν οντολογικα στην Μια Εκκλησια, παρολλο οτι δεν υπαρχει μια διοικηση, βαρυνομενη η καθε διοικηση οι μεν για τα σοβαρα λαθη τους οι δε με τις καποιες υπερβασεις τους. Εγγραψα τα παραπανω επειδη το θεμα με απασχολει και εμενα επι χρονια, ειμαι 65 χρονων, αγωνιζομαι στην Εκκλησια απο τα 19 μου, τα 25 χρονια με το Νεο και μετα τα υπολοιπα με το Πατριο και οφειλω να ομολογησω οτι την Χαρη του Θεου την συναντησα και στα δυο μερη, προτιμησα το δευτερο παρα τα προβληματα γιατι το θεωρησα πλησιεστερα στην Ορθοδοξια απο το πρωτο. Οσα εγγραψα δεν τα εγγραψα για διαλογο απλα διατυπωσα την εμπειρια μου μηπως φανω χρησιμος εστω και σε μια ψυχη που προβληματιζεται για το ιδιο θεμα. Καλη Ανασταση σε ολους ας εχουμε αγαθη προαιρεση και κατα το δυνατον ταπεινο φρονημα και ο Χριστος μας σε αυτη τη δυσκολη εποχη της πνευματικης συγχυσεως δεν θα μας αφησει μονους.
-------------------------
Καλήν Ἀνάστασιν εὔχομαι καί σέ σένα, ἀδελφέ Διονύσιε. Ἐκτιμῶ τόν πάντοτε συνετόν λόγον σου. Ἔχω ὅμως καί μία ἀπορία, τώρα πού ἔμαθα τήν ἡλικίαν σου. Ἐφόσον εἶσαι 65 ἐτῶν, ἐδιδάχθης ἐπαρκῶς τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν, ἄρα γιατί γράφεις μέ τό ἀτονικόν σύστημα;
------------------------
Επειδη κατω απο το σχολιο μου και με αιτια αυτο διαβασα καποια σχολια, κατα την γνωμη μου με καποιες τοποθετησεις μαλλον ακραιες, επιθυμω να διατυπωσω δυο σκεψεις. Η πρωτη αφορα το ερωτημα που εθεσε ο διαχειριστης στην αρχικη δημοσιευση, το γιατι δηλαδη ο Γεροντας Ιωσηφ ενω ειδε αυτο το οραμα που αφορουσε την Μια Εκκλησια αποφασισε να ακολουθησει το Πατριαρχειο; Λεγω μηπως βλεποντας στην εποχη του καποιους αναλογους των ημερων μας ακραιους στην θεολογικη τους τοποθετηση ζηλωτας και ως εκ τουτου τεταραγμενους, διαλεξε την επιλογη του αυτη φοβουμενος αυτα που δισπιστωνε στους αδελφους του αυτους; Απλα μια υποθεση κανω. Και δευτερον για τα μεγαλα Εκκλησιαστικα ζητηματα ουτε ο Διονυσης, ουτε ο Δημητρης, ουτε ο πατηρ Γρηγοριος, ουτε ο αγνωστος αδελφος, ουτε κανενας δεν δικαιουται ατομικα να δογματιζει στην ουσια, οσον αφορα την λυση του προβληματος. Ολοι εχουμε δικαιωμα απλα εκφρασης γνωμης και προτασης και αυτο με τον αρμοζοντα Εκκλησιαστικο τροπο οχι δηθεν σαν δασκαλοι των αδελφων μας. Κανενας μας δεν ειναι υπερανω της Εκκλησιας, που Εκεινη αποφαινεται εν Συνοδω και για τα μεγαλα και Πανορθοδοξα θεματα, με Πανορθοδοξη ή εστω Μεγαλη Ορθοδοξη Συνοδο. Και αν αυτο δεν μπορει να γινει τωρα ή στο αμεσο μελλον; Η συγκροτηση μιας τετοιας Συνοδου, οντως Ορθοδοξου, ειναι Ευλογια και εργο Του Θεου στην ουσια ενα Θαυμα.Τετοια θαυματα φαινομενικα δυσκολα ή κατα την ανθρωπινη λογικη εως και απιθανα εχουμε αρκετα στην Εκκλησιαστικη Ιστορια. Αναφερω ενα ενδεικτικο στην περιπτωση μας. Οταν συνηλθε η 6η Οικουμενικη Συνοδος η μεγαλη πλειοψηφια των Πατερων ηταν Μονοθελητες και η μικρη μειοψηφια Ορθοδοξοι, και ομως θαυματουργικα τα τεκνα των Αιρετικων Μονοθελητων κατα τη διαρκεια της Συνοδου αποδεχθηκαν την Ορθοδοξια και Αναθεματισαν τους Πατερες τους και διακηρυξαν το αιωνια η μνημη στους προμαχους της Ορθοδοξιας. Αρα λοιπον η νικη της Εκκλησιας απεναντι στους συγχρονους Αιρετικους μην αναμενουμε να ελθει ουτε την ωρα που εμεις θελουμε ουτε με τον τροπο που εμεις θελουμε, αλλα οπως και οταν θελησει ο Θεος. Εμεις μεχρι τοτε τι κανουμε; Αγωνα για την Πιστη μη εκκλινοντες ουτε δεξια ουτε αριστερα με υπομονη δεχομενοι ως βραβεια για τον επουρανιο Κοσμο τους ονειδισμους, τις κατηγοριες, πολλακις τις υβρεις των πονηρων και των αγνοουντων. Μονοι μας διαλεξαμε αυτο τον δρομο για την αγαπη Του Χριστου μας, ας προσεξουμε μηπως απο τα λαθη μας χασουμε τον κοπο μας και τελικα μεινωμεν εξω του Νυμφωνος Χριστου. Μη γενοιτο Κυριε το τοιουτο ελεησον, συγχωρησον και φωτισον ημας.
----------------------
Αγαπητε Ανωνυμε σχολιογραφε, Οι Αγιοι Πατερες και γενικωτερα η Εκκλησιαστικη Παραδοση μας και οι Εκκλησιαστικοι θεσμοι, μας παρεδωσαν Την Εκκλησια ως τοπο Ευταξιας και οχι πνευματικης Αναρχιας. Με Συνοδους Οικουμενικες, Πανορθοδοξους και λοιπες, αντιμετωπιζαν και τις Αιρεσεις και ολα τα προβληματα. Ακομη και η Ορθοδοξη Παραδοση και Κανονικη προβλεψη της Αποτειχισης εναντι κηρυσσομενης Αιρεσεως στην Εκκλησια δεν ειναι αυτοσκοπος, αλλα μεσον αγωνα και ατομικου για ενα εκαστο και συγχρονως ομαδικου για τους Ορθοδοξους, με στοχο την διαφυλαξη της ορθης Πιστεως και εν τελει της Συνοδικης Καταδικης της Αιρεσεως και των Αιρετικων. Εμεις αυτα παραλαβαμε απο την Εκκλησια ιστορικα και απο την πραξη των Αγιων. Αν καποιοι θελουν να παριστανουν τον Αυτοκεφαλο, τον δηθεν πεφωτισμενο, τον αποφαινομενο επι παντος Εκκλησιαστικου θεματος κατα την δικη τους σκεψη ή μαλλον φαντασια, τετοιοι τροποι σκεψεις δεν βασιζονται σε ορθο Εκκλησιαστικο φρονημα και εγιναν στο παρελθον αιτια εμφανισης ακραιων τοποθετησεων που εζημιωσε και τους φορεις αυτων των τοποθετησεων και τον Αγωνα για Την Εκκλησια. Κανενας δεν ειναι υπερανω της Εκκλησιας και κανενας Αγιος ποτε δεν ειχε τετοιο φρονημα για τον εαυτο του ή τις σκεψεις του οτι δηλαδη ειναι ορθο να αποφαινομαστε επι σοβαρων Εκκλησιαστικων προβληματων παραβλεποντας Την Ορθοδοξη Εκκλησια. Οσο για την εποχη του Αντιχριστου ουδεις γνωριζει ποτε θα γινει και ποσα γεγονοτα εχουν να γινουν μεχρι την εποχη αυτη. Αλλα και στην εποχη του αντιχριστου θα υπαρχει διωκομενη Ορθοδοξη Εκκλησια η οποια ακομη και μεσα στο διωγμο θα αποφασιζει το κατα δυναμη οχι ο καθενας μονος του αλλα οταν και οποτε μπορει σε συννενοηση των αρμοδιων προσωπων, σεβομενη ακομη και σε καιρους διωγμου, οποτε ειναι δυνατον, το Πατροπαραδοτο και Αγιοπαραδοτο και εκ Θεου Ευλογημενο Συνοδικο Πολιτευμα της Εκκλησιας.
Εἰς τὰς ἡμέρας μας Ο ΙΟΥΔΑΣ ΞΑΝΑΖΗ -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Ἐάν ὑπάρχει καί ἐπιζεῖ μιά ἀπαίσια καί τραγική μορφή στήν ἱστορία τοῦ κόσμου, αὐτή ἡ τρομακτική μορφή εἶναι σίγουρα, ὁ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης. (Τό ὄνομά του δείχνει τήν καταγωγή του, καί σημαίνει: ἀπό τήν Καριώθ). Ἰούδας! Ὄνομα συνώνυμο τῆς προδοσίας. Τό ἀρχέτυπο τῆς πιό ἐπαίσχυντης πράξης στίς ἀνθρώπινες κοινωνίες. Ἡ πιό προσβλητική λέξη στά στόματα τῶν ἀνθρώπων–κι αὐτῶν ἀκόμα τῶν παιδιῶν–ὅταν προφέρεται σάν ὕβρις: «Ἰούδα»! Ὄνομα καί πρόσωπο, πού προκαλεῖ ἀποστροφή καί ἀπέχθεια. Κι αὐτοί ἀκόμα οἱ ἱεροί εὐαγγελιστές, δέν ἀσχολοῦνται καθόλου μέ τό πρόσωπό του. Ἀκόμα καί γιά τήν προδοσία του, σημειώνουν πολύ λίγες λέξεις. Ὁ μέν Ματθαῖος γράφει: «Τότε πορευθείς εἷς τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Ἰούδας Ἰσκαριώτης, πρός τούς ἀρχιερεῖς εἶπε· τί θέλετέ μοι δοῦναι, καί ἐγώ ὑμᾶς παραδώσω αὐτόν; Οἱ δέ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια. Καί ἀπό τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτόν παραδῶ» (ΙΣΤ΄ 14 – 16). Ὁ δέ Ἰωάννης, τόν ἀναφέρει μόνο σ’ ἕνα στίχο: