O Ήλιος της Ερήμου - Ο Μέγας Ευθύμιος -- του Φώτη Κόντογλου

Aληθινά κράζει ο προφήτης: "Aγαλλιάσθω η έρημος και ανθήτω ως κρίνον". Mε τη θρησκεία του Xριστού γεμίσανε οι ερημιές από αγίους ανθρώπους, από άνθη πνευματικά. "Kαι αντί της στιβής, αναβήσεται κυπάρισσος, αντί δε της κονίζης, αναβήσεται μυρσίνη". Kαι ο υμνωδός για τον καθένα απ' αυτούς τους αγγελικούς κατοίκους της ερήμου, που είχανε το δάκρυ καθημερινό, αλλά όχι το δάκρυ της απελπισίας, αλλά της κατανύξεως το "χαροποιόν δάκρυον" ψέλνει παθητικά: "Tαις των δακρύων σου ροαίς της ερήμου το άγονον εγεώργησας, και τοις εκ βάθους στεναγμοίς εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας, και γέγονας φωστήρ, τη οικουμένη λάμπων τοις θαύμασι, Eυθύμιε πατήρ ημών όσιε. Πρέσβευε Xριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών."

O άγιος Eυθύμιος ο Mέγας, που εορτάζει τη μνήμη του η Eκκλησία στις 20 του Iανουαρίου, εστάθηκε ένας από τους φωστήρες της ασκητικής πολιτείας. Γεννήθηκε στη Mελιτηνή της Aρμενίας στα 377 μ.X. Aληθινά εκ κοιλίας μητρός ήτανε αγιασμένος, γιατί αφοσιώθηκε στο Θεό από τριών χρονών παιδί.

Κάθε Πέμπτη ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος διακρίθηκε γιὰ τὴν σταθερή του πίστη, διακήρυξε καὶ ὑποστήριξε σταθερὰ τὶς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Διαπνεόταν ἀπ᾽ τὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀνεδείχθη κανόνας πίστεως, ἐνῶ παράλληλα ὑπῆρξε μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ μας προσφέροντας ἀγάπη στοὺς συνανθρώπους μας,  Ὁ Ἅγιος δὲν εἶχε περγαμηνὲς σπουδῶν, δὲν ἦταν ἀπόφοιτος Πανεπιστημίων τῆς ἐποχῆς, δὲν εἶχε μεταπτυχιακά, δὲν εἶχε τὴν κοσμικὴ σοφία τῆς ἐποχῆς, εἶχε ὅμως μέσα του τὴν ζέση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία τοῦ ἔδωσε τὴν δύναμη νὰ ὑποστηρίξει τὴν πίστη! Ἔτσι ἀναδείχθηκε Κανόνας Πίστεως, τηρητὴς ἐπακριβῶς τῆς πίστεώς του.

Ο ΑΣΤΗΡ ΤΗΣ ΕΦΕΣΟΥ Ο ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ο άγιος Μάρκος (κατά κόσμο Εμμανουήλ), εγεννήθη από ευσεβείς γονείς το 1392 εις την βασιλίδα των πόλεων, Κωνσταντινούπολιν. Ο πατέρας του ωνομάζετο Γεώργιος και ήτο αρχιδικαστής, σακελλίων και διάκονος της Μεγάλης Εκκλησίας, η μητέρα του ωνομάζετο Μαρία και ήτο θυγατέρα του ευσεβούς ιατρού Λουκά.

Αμφότεροι οι γονείς προσπάθησαν και επέτυχαν να αναθρέψουν τον μικρό Εμμανουήλ εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Αλλά ο θάνατος του πατρός του άφησε αυτόν και τον μικρότερό του αδελφό Ιωάννη ορφανούς εις νεαρά ηλικία.

Τα πρώτα γράμματα ο άγιός μας τα εδιδάχθη από τον πατέρα του Γεώργιο, ο οποίος είχε μία ονομαστή ιδιωτική σχολή. Μετά τον θάνατον του πατρός του η μητέρα του τον έστειλε να μαθητεύεση εις τους πλέον φημισμένους διδασκάλους της εποχής του, τον Ιωάννη Χορτασμένο (κατόπιν Ιγνάτιο Μητροπολίτη Σηλυμβρίας) και τον μαθηματικόν και φιλόσοφον Γεώργιον Γεμιστόν Πλήθωνα. Μεταξύ των συμμαθητών του ήτο και ο μετ έπειτα άσπονδος εχθρός του Βησσαρίων ο καρδινάλιος.

ΚΑΝΟΝΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ Χριστός γεννᾱται.. - Ἔσωσε λαόν...

 

Τη Κ΄ (20η) Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών ΕΥΘΥΜΙΟΥ του Μεγάλου.

Ευθύμιος ο μέγας εν Ερημίταις και Ασκηταίς πατήρ ημών εγεννήθη περί το έτος τοζ΄ (377) εν Μελιτηνή της Αρμενίας πλησίον του Ευφράτου επί της βασιλείας Γρατιανού. Ο πατήρ του ωνομάζετο Παύλος, η δε μήτηρ του Διονυσία, ήσαν δε αμφότεροι περιφανείς και ενάρετοι· ελυπούντο όμως πολύ και εθλίβοντο επειδή δεν έκαμνον τέκνον, και πολλάκις μετέβαινον εις τον Ναόν του Αγίου Μάρτυρος Πολυεύκτου, όστις ήτο πλησίον των, και εδέοντο του Θεού, δια να τους δώση κληρονομίαν και να παύση η λύπη των. Ούτως ευχόμενοι νύκτα τινά είδον οπτασίαν θείαν, ήτις τους είπε· «Ευθυμείτε, δούλοι Κυρίου, και χαίρετε· ιδού γαρ επήκουσε της δεήσεώς σας ο Κύριος και σας δίδει τέκνον της Ευθυμίας φερώνυμον· επειδή εις την γέννησιν αυτού του παιδός σας θέλει δώσει ο Θεός εις τας Εκκλησίας αυτού ευθυμίαν και αγαλλίασιν». Επέστρεψαν όθεν εις την οικίαν αυτών χαίροντες, και έταξαν να αφιερώσουν εις τον Θεόν το τεχθησόμενον.

Το Αγίασμα του αγίου Αθανασίου

Ο άγιος Αθανάσιος αφού έκτισε την Λαύραν, εις τα Μελανά, εκεί όπου σήμερον ευρίσκεται αύτη, υπέστη πολλούς πειρασμούς και στερήσεις, τόσον αφού ηναγκάσθη να αναχωρήση. Βαδίζων εις το άγνωστον εν απελπισία δεινή προς βορράν, περάσας μιάς ώρας διάστημα, βλέπει έξαφνα μίαν γυναίκα μεγαλοπρεπή ενώπιόν του, η οποία τον σταματά.

--Που πηγαίνεις, Αθανάσιε; Του λέγει με γλυκύτητα.

--Φεύγω, Κυρία μου, διότι δεν ημπορώ να υποφέρω τους πειρασμούς και τας μεγάλας στερήσεις οπού έχω.

--Πήγαινε οπίσω, του λέγει η μεγαλοπρεπής Κυρία, και θα εύρης όλα τα χρειαζόμενα πλουσιοπάροχα.

--Και ποία είσαι συ, Κυρία μου;

--Εγώ είμαι η Κυρία Θεοτόκος.

--Συγχώρησόν μοι, Δέσποινα. Δεν το πιστεύω· έχει πολλάς πλεκτάνας ο πειρασμός. Πρέπει να ίδω κανέν σημείον, δια να πιστεύσω.

Του λέγει τότε η Παναγία:

--Κτύπησον την πέτραν αυτήν με την ράβδον σου εις το όνομα της Αγίας Τριάδος σταυροειδώς και θα πιστεύσης.

Και κρούσαντος του Αγίου, λέγει το παλαιόν Προσκυνητάριον, παρευθύς ανέβλυσεν ύδωρ πολύ καθαρόν και γλυκύτατον.

 

(ΜΕ ΤΟΥ ΒΟΡΗΑ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ -  ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ  ΣΕΛ. 196)

EKTAKTO:ΜΗΝΥΣΗ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ ΚΑΤΑ FAUCI, BILL GATES, Π.Ο.Υ., BIG PHARMA

--------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Καί οἱ Μητσοτάκης, Πλεύρης, Ἱερώνυμος, Ἱερόθεος «Ναυπάκτου», Σεραφείμ «Πειραιῶς» κ.ἄ. νά συμπεριληφοῦν ὡς μηνυόμενοι.

 

Η ΧΑΡΙΣ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ

«Πόσαι μοι πανηγύρεις καθ΄ έκαστον των του Χριστού μυστηρίων»! Ούτως αναφωνεί εξιστάμενος δια την άφατον κένωσιν του Θείου Λόγου, Γρηγόριος ο Θεολόγος. «Πόσαι μοι πανηγύρεις»! Πόσαι φάσεις του απολυτρωτικού έργου του Κυρίου Ιησού, αρχόμεναι από της σεπτής Γεννήσεώς του και περατούμεναι εις την ένδοξον Ανάληψίν του! Και συνεχίζει, συνεχόμενος από τας θεολογικάς του θεωρίας, ο θείος Πατήρ της Εκκλησίας: «Ων απάντων κεφάλαιον εν, η εμή τελείωσις και ανάπλασις και η προς τον πρώτον Αδάμ επάνοδος». Ιδού ολόκληρον το περιεχόμενον της θείας Επιφανείας. «Η εμή τελείωσις και ανάπλασις». Ο άγιος Γρηγόριος ο Νανζιανζηνός βλέπει την ανάπλασιν της ανθρωπίνης φύσεως και τελείωσιν εις τον Ιορδάνην, ως την βασικήν πράξιν της «προς τον πρώτον Αδάμ επανόδου» ως άλλωστε διδάσκει η Εκκλησία του Χριστού, ψάλλουσα το ιαμβικόν τροπάριον: «χρίεις τελείων την βρότειον ουσίαν…». Χωρίς την πτώσιν των πρωτοπλάστων και την αχρείωσιν της εν ημίν θείας εικόνος, ποίον νόημα θα είχεν η σάρκωσις του Λόγου; Και τι θα εχρειάζετο το Βάπτισμα εν τοις Ρείθροις του Ιορδάνου, αν όχι δια ν΄ αποπλύνη την ρυπωθείσαν υπό της αμαρτίας «βρότειον ουσίαν;».

Θεοφάνεια 2022 με το Ορθόδοξο Ημερολόγιο. --- Γράφει ο Χαρίλαος Ι. Στουραΐτης, Θεολόγος

Κατά την Βάπτιση του Κυρίου, δεν φανερώθηκε η υπόσταση του Θεού Πατρός, αλλά ακούσθηκε μόνον η φωνή του. Το δε «εν είδει περιστεράς», δεν σημαίνει την υπόσταση του Αγίου Πνεύματος, αλλά την Χάρι του. Φωνάζει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης: «Παντός εικονιζομένου... η υπόστασις εικονίζεται». Και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς για τον αιρετικό Ακίνδυνο, «αὐτό πάντως τό πνεῦμα τό ἅγιον ἦν ἐπί τήν σάρκα ἐκείνην ἐκχυθεῖσα χάρις, κατά τόν Ἀκίνδυνον αὐτή ἡ οὐσία καί ἡ ὑπόστασις τοῦ Ἀγίου Πνεύματος» (Γρ. Παλαμᾶ ΕΠΕ 5, σελ. 306). Γι΄ αυτό είναι αιρετική η δήθεν εικόνα της Αγίας Τριάδος των λεγομένων τριών προσώπων. Πραγματικό-αληθινό πρόσωπο είναι μόνον ο Κύριος, όχι η περιστερά, ούτε βεβαίως η ειδωλική γεροντική μορφή. Όπως επίσης αιρετική είναι και η λεγομένη συμβολική εικόνα της Αγίας Τριάδος, και τούτο επειδή, η υπόσταση του Θεού Λόγου, η οποία περιλαμβάνεται σ΄ αυτήν, δεν είναι σύμβολο. Καλή φώτιση σε όλους τους σχισματοαιρετικούς, οι οποίοι δογματίζουν, προσκυνούν και λιτανεύουν τις παπικές αυτές παραστάσεις.

Χαρίλαος Ι. Στουραΐτης. Θεολόγος.

----------------------

Ο/Η Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Η απάντηση που μου δόθηκε, όταν είπα ότι η Εικόνα τής Βαπτίσεως τού Κυρίου, κατά τά Άγια Θεοφάνεια, δέν είναι Εικόνα τής Αγίας Τριάδος, αλλά Εικόνα τής Βαπτίσεως - επικαλέσθηκα τό Απολυτίκιο τών Θεοφανείων, όπου λέγει "η τής Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις" καί όχι υπόστασις - η απάντηση, συνεχίζω, ήταν : Δέν θέλουμε νά δημιουργούμε πρόβλημα, επειδή φοβόμαστε ότι θά προκύψει σχίσμα.

Δι' αυτών καί μέ αυτά, γίναμε παπικοί Ουνίτες χωρίς νά τό πάρουμε είδηση, δηλαδή, ξεσχιστήκαμε.

------------------------

Ο/Η ΧΑΡΙΛΑΟΣ είπε...

Δυστυχώς, κ. Χριστοδουλίδη, διά του Νέου Ημερολογίου και αυτών των παραστάσεων και θέσεων, προσκυνείται και δοξάζεται ο Παπισμός.
΄΄Όσοι έχουν την αλήθεια ανήκουν στην Εκκλησία, όσοι δεν έχουν την αλήθεια δεν ανήκουν σ΄Αυτήν.΄΄   Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς.

---------------------

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

''Η Φύσις της Αγίας Τριάδος ως Ανείδεος και Αόρατος, ουκ εικονίζεται... Αόρατος και Απερίγραπτος Η Θεία Φύσις και Ασχημάτιστος'' (Πράξεις Ζ' Οικουμενικής Συνόδου).

''Του Αοράτου και Ασωμάτου και Απεριγράπτου και Ασχηματίστου Θεού, τίς δύναται ποιήσασθαι μίμημα; Παραφροσύνης τοίνυν άκρας και ασεβείας το σχηματίζειν Το Θείον'' (Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός).

Γεώργιος

«ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΚΑΤΡΑΚΥΛΑΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ “ΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ”»

ΕΝ ΜΕΣῼ οἰκονομικῆς καὶ κρατικῆς καταρρεύσεως τῆς Ἑλλάδος ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, τῇ συμπαραστάσει ὅλων τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν τῆς Ἑλληνοφώνου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὠργάνωσεν εἰς τὴν Κρήτην διάλογον μετὰ τοῦ Παπισμοῦ διὰ τὸ Πρωτεῖον τοῦ Πάπα εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Ὁ διάλογος αὐτός, ὡς τονίζομεν εἰς ἄλλο ἄρθρον (παραπλεύρως) ἐνθυμίζει τὰς διεργασίας, αἱ ὁποῖαι ἐσημειώνοντο εἰς τὴν Φλωρεντίαν διὰ τὴν Ψευδένωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν» παραμονὰς τῆς πτώσεως τοῦ Βυζαντίου. Ὁ διάλογος αὐτὸς (τρίτος κατὰ σειρὰν διὰ τὸ ἴδιον θέμα) ἀποτελεῖ πρόκλησι διὰ τὸν πιστὸν λαὸν ἐκ μέρους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τοὺς ἐκπροσώπους της, ἀφοῦ ἡ αἵρεσις τοῦ παπισμοῦ εἶναι ἡ πηγὴ ἐκ τῆς ὁποίας πηγάζουν ὅλαι αἱ αἱρέσεις καὶ τὰ ἀθεϊστικὰ κινήματα. Εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος καὶ εἰς τοὺς ἐκπροσώπους των εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους ἀφιερώνομεν τὸ ἀκόλουθον κείμενον διὰ τὴν «κατρακύλαν» τοῦ Παπισμοῦ εἰς τὴν σκάλαν τοῦ κακοῦ, τὸ ὁποῖον κατεχώρησεν εἰς τὸ περιοδικόν της «Ὁ Ζωοποιὸς Σταυρὸς» ἡ ἀντιπαπική – ἀντιοικουμενιστικὴ Ἱερὰ Μονὴ Σταυροβουνίου Κύπρου ( Ἔκδοσις Δεκεμβρίου 2010). Τὸ κείμενον αὐτὸ ἔχει ὡς ἑξῆς:

---------------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ὁ «πάπας Ρώμης» εἶναι Βικάριος τοῦ Σατανᾶ ἐπί τῆς γῆς, ὄχι τοῦ Χριστοῦ!

Reading from the Synaxarion:

Macarius the Great of Egypt

Saint Macarius the Great was from the Thebaid of Egypt, a disciple, as some say, of Saint Anthony the Great. He was born about 331 and struggled in asceticism in the desert at Scete. Although young, he was called "the child elder" because of his great wisdom and austere manner of life. He was ordained presbyter and reposed in 391, at the age of sixty. There are fifty homilies ascribed to him.