ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΣΕΙΡΑ Α Νο 20

Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 16 Νοεμβρίου 2015

Ματθαίου ευαγγελιστού.

Ὁ Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος καταγόταν ἀπὸ τὴν Γαλιλαία. Προτοῦ γίνει μαθητὴς τοῦ Κυρίου ἀσκοῦσε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ τελώνη καὶ ὀνομαζόταν Λευΐ.

Μία μέρα καὶ ἐνῶ καθόταν στὸ τελωνεῖο του, ἔξω ἀπὸ τὴν Καπερναοῦμ, τὸν πλησίασε ὁ Ἰησοῦς καὶ τοῦ ζήτησε νὰ τὸν ἀκολουθήσει. Ὁ Ματθαῖος ὑπάκουσε καὶ δέχθηκε τὸν Κύριο στὴν οἰκία του, ὅπου παρέθεσε γεῦμα σὲ Αὐτὸν καθὼς καὶ σὲ πολλοὺς τελῶνες, μὲ τοὺς ὁποίους ὁ Ἰησοῦς συζήτησε καὶ συνέφαγε, ἐνέργεια γιὰ τὴν ὁποία κατηγορήθηκε ἀπὸ κάποιους Φαρισαίους. Ὅταν ὁ Κύριος πληροφορήθηκε τὶς κατηγορίες ἀπάντησε ὡς ἑξῆς:«Δὲν ἦρθα γιὰ νὰ καλέσω τοὺς δικαίους, ἀλλὰ τοὺς ἁμαρτωλοὺς σὲ μετάνοια».
Ἔκτοτε ὁ Ματθαῖος ὑπῆρξε μαθητὴς καὶ Ἀπόστολος τοῦ Κυρίου. Ἔπειτα ἀπὸ τὴν ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ Ματθαῖος ἀνέλαβε νὰ κηρύξει τὸν λόγο τοῦ Κυρίου στοὺς Πάρθους καὶ στοὺς Μήδους. Κατὰ τὴν ἐκτέλεση τοῦ ἱεραποστολικοῦ ἔργου, ὁ Ματθαῖος, ἐπιτέλεσε πλῆθος θαυμάτων.

Ὡς εὐαγγελιστὴς ἔχει σύμβολο ἕναν φτερωτὸ ἄνθρωπο. Στὸ ἀνεκτίμητης ἀξίας ἔργο του περιλαμβάνεται καὶ ἡ συγγραφὴ τοῦ πρώτου Εὐαγγελίου τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Ουδείς των Επισκόπων προέβη σε δηλώσεις

Πηγή: http://kyprianoscy.blogspot.ca/

Βλέπε  http://aktines.blogspot.gr/2015/11/8-2015.html



Το σχόλιο κατατίθεται και εδώ, επειδή συμβαίνει - όχι και τόσο συχνά - από λάθος τού συντάκτη του ή άλλη αιτία, τα αποστελλόμενα στο αναφερόμενο ιστολόγιο να χάνονται στη διαδρομή.

Αν προσθέσουμε τον σκοτασμό του νοός των δεδηλωμένων αιρετικών, τότε μπορεί κανείς να καταλάβει την μεταφραστική "αντίδοση" αυτού του (αιρετικού) ιδιώματος, σε όσους εκ των ημετέρων Πατριαρχών, Επισκόπων κλπ., δέχονται το Μνημόσυνο - μνήμη αιρετικών.

Το χείριστο είναι ότι αυτή η αιρετική μεταφραστική "αντίδοση", ώσπερ νοσογόνος ιός, μεταδίδεται ανεπαίσθητα και πλήττει καίρια τον δεχόμενο τη Μνημόνευση ορθόδοξο λαό του Θεού. Το εκκλησίασμα υφίσταται τη φθοροποιό Μνήμη δικών του Επισκόπων, κοινωνούντων - μυστικά επί του παρόντος - μετά των αιρετικών. 

Το Μνημόσυνο γίνεται Μνημόνιο, η Παιδεία γίνεται "δια-βιου-μάθηση", τα Θρησκευτικά τρέπονται σε Θρησκειολογία, και δεν ντρέπονται, νέα "αλφαβητάρια πίστης" να αντικαθιστούν τα παλαιά "ενάντια στη Θρησκεία".

Αποτέλεσμα ; Οικονομικός στραγγαλισμός και οι αυτοκτονίες να πληθαίνουν. Ευτυχώς, όχι ακόμη δια Νόμου, τύπου εικαζόμενης συναίνεσης, της δωρεάς οργάνων.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σὲ λόγο του γιὰ τὶς ἀρετὲς καὶ τὰ πάθη γράφει:

«Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ εἶναι ρίζα καὶ ἀρχὴ κάθε ἀρετῆς, ἡ δὲ ἀγάπη πρὸς τὸν κόσμο εἶναι πρόξενοςκάθε κακίας. Γι᾽ αὐτὸ καὶ εἶναι ἀντίθετες μεταξύ τους αὐτὲς οἱ δύο καὶ φθείρονται ἡ μία ἀπὸ τὴν ἄλλη.Ἀλλὰ αὐτῆς τῆς δυάδος τῶν ἀντιθέτων ριζῶν, δηλαδὴ τῆς πρὸς τὸν κόσμο καὶ τῆς πρὸς τὸν Θεὸνἀγάπης, ρίζα καὶ ἀρχὴ καὶ πρόξενος εἶναι ἄλλη δυὰς ἀγάπης, ποὺ διάκειται κι ἐκείνη ἀσπόνδως καὶἀπεχθῶς πρὸς ἑαυτήν. Διότι τῆς μὲν ἀγάπης πρὸς τὸν κόσμο αἰτία γίνεται ἡ πρὸς τὸ σῶμα μας ἀγάπη,καθ᾽ ὅσον τὸν κόσμο τὸν ἀγαποῦμε ἐξ αἰτίας τοῦ σώματος καὶ τῆς εὐπάθειας σχετικὰ μὲ αὐτό. Τῆς δὲἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸ αἰτία γίνεται ἡ ἀγάπη πρὸς τὸ πνεῦμα μας δηλαδὴ πρὸς τὴν ψυχή, καθ᾽ ὅσον ὁκαθένας μας ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ γιὰ τὴν ψυχή του καὶ τὴν ἄνεση καὶ τὴν εὐημερία κατὰ τὸν μέλλοντα αἰώνα».

Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Θεολόγος σὲ λόγο του ἀναφέρει:

«Καθὼς ἡ ψυχὴ ἡ λογικὴ καὶ νοερὰ, ὁποὺ εἶναι μία συγκρατεῖ τὸ κορμὶ ὁποὺ ἔχει μέρη πολλά, ἤγουν σάρκα, κόκκαλα, νεῦρα, φλέβας, δέρμα καὶ τὰ λοιπά, τὰ ὁποῖα ὅλα τὰ συνδέει παραδόξως ἡ ψυχὴ μὲ τὴν ἐδικήν της δύναμιν, καὶ τὰ φυλάττει ὅλα καλῶς ἑνωμένα μὲ πολλὴν εὐαρμοστίαν καὶ βοηθοῦνται ἕνα μὲ τὸ ἄλλο καὶ συγκρατοῦνται καὶ στερεώνονται μὲ τὸν σύνδεσμον τῆς ψυχῆς μόνον καὶ ὅταν αὐτὴ χωρισθῆ ἀπὸ τὸ κορμὶ ὅλα τὰ μέρη παραλύονται καὶ φθείρονται, ἔτσι καὶ ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συγκρατεῖ τὴν ψυχὴ μὲ τὴν θεϊκήν της δύναμιν καὶ τὴν ζωογονεῖ καὶ ὅταν ἡ χάρις χωρισθῆ ἀπὸ τὴν ψυχὴν τότε παραλύονται καὶ διαφθείρονται ὅλα τὰ νοήματα καὶ τὰ διανοήματά της»

«GUARDIAN»: Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ!

ΔΕΝ παραξενευτήκαμε ἰδιαίτερα μὲ τὴν πρόσφατη ἀποκάλυψη τῆς βρεττανικῆς ἐφημερίδας «Guardian» σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία, ἡ «Ἁγία Ἕδρα» ἔχει χτίσει, μὲ ἄκρα μυστικότητα, μία τεράστια αὐτοκρατορία μὲ ἀκίνητα στὴν Βρεττανία καὶ σὲ ἄλλες χῶρες, ἀξιοποιώντας  χρήματα, ποὺ τῆς δώρισε ὁ Μουσολίνι. Ἡ ἔγκριτη ἐφημερίδα παρέθεσε ἀκλόνητα στοιχεῖα, σύμφωνα μὲ τὰ ὁποῖα τὸ Βατικανὸ «ἄντλησε» τεράστια ποσὰ ἀπὸ τὸ ἰταλικὸ δημόσιο κατὰ τὴ δεκαετία τοῦ 1920, προκειμένου νὰ ἀναγνωρίσει τὸ φασιστικὸ καθεστὼς τοῦ παράφρονα δικτάτορα Μουσολίνι, ὁμιλώντας γιὰ «μυστικὴ αὐτοκρατορία»!

Ἑταιρεῖες – φαντάσματα δημιουργήθηκαν στὰ σκοτεινὰ ἄδυτα τοῦ Βατικανοῦ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, μέσῳ τῶν ὁποίων γινόταν οἱ ἀγοραπωλησίες σὲ ὅλον τὸν κόσμο, γιὰ νὰ μὴ φαίνεται ἡ «Ἁγία Ἕδρα». Σύμφωνα πάντα μὲ τὴν «Guardian»: «Τὰ βρεττανικὰ ἐθνικὰ ἀρχεῖα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ πολέμου, συμπληρώνουν τὴν εἰκόνα. Ἐπιβεβαιώνουν ὅτι ἡ Profima Α εἶναι ἡ ἑταιρεία holding τοῦ Βατικανοῦ, ἡ ὁποία ἐκείνη τὴν ἐποχὴ κατηγορήθηκε γιὰ “ἐνασχόληση μὲ δραστηριότητες  ἀντίθετες μὲ τὰ συμφέροντα τῶν συμμάχων”» (ΕΘΝΟΣ -On Line 22/1/2013)!

Ξαναλέμε: δὲ μᾶς προκαλεῖ  ἐντύπωση ἡ εἴδηση, διότι ἔχουμε τὴ βεβαιότητα ὅτι ἡ «Ἁγία Ἕδρα» εἶναι σαφέστατα πολιτικοοικονομικὸς ὀργανισμός, ὁ ὁποῖος «τὸ παίζει ἐκκλησία», γιὰ νὰ κάνει καλλίτερα τὴ «δουλειά» του! Προτρέπουμε ὅμως νὰ διαβάσουν προσεκτικὰ τὴν εἴδηση οἱ «δικοί» μας βατικανο-λιγούρηδες οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ βλέπουν τὴν  «Ἁγία Ἕδρα Α.Ε.» ὡς…«Ἐκκλησία»!

Now this is disgusting: Canadian politician Justin Trudeau praying in a mosque – Did he recite the Shahada?

Η νηστεία.

Ο Χριστός μας, είναι ο Νέος Αδάμ. Έρχεται να επανορθώσει τη καταστροφή που επέβαλε ο Αδάμ στη ζωή, να αποκαταστήσει τον άνθρωπο στην αληθινή ζωή. Και ο Χριστός μας, αρχίζει με νηστεία: νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα, ύστερον επείνασε (Ματθ.4,2). Η πείνα είναι η κατάσταση εκείνη κατά την οποία αναγνωρίζουμε την εξάρτησή μας από κάτι άλλο. 

Νηστεία για εμάς τους ορθοδόξους είναι η είσοδός μας και η συμμετοχή μας σε κείνη την εμπειρία του Χριστού με τη οποία μας ελευθερώνει από την ολοκληρωτική εξάρτηση από την τροφή, την ύλη και τον κόσμο.
Ένα μέρος της τροφής μας έχει ήδη γίνει τροφή αθανασίας : το Σώμα και το Αίμα του ιδίου του Χριστού μας.
Η σωματική νηστεία είναι απαραίτητη μεν, αλλά χάνει κάθε νόημα και γίνεται αληθινά επικίνδυνη αν ξεκοπεί από την πνευματική προσπάθεια - από τη προσευχή και την αυτοσυγκέντρωση. Η δραστική μείωση της τροφής, μια συνεχής κατάσταση πείνας να μπορεί να βιωθεί σαν υπενθύμιση του Θεού και σαν διαρκής προσπάθεια συγκέντρωσης του νου μας στο Θεό. Μας ξελαφρώνει, μας ευκολύνει στη αυτοσυγκέντρωση, μας κάνει νηφάλιους, χαρούμενους και καθαρούς. Αυτός που νηστεύει έτσι, παίρνει την τροφή σαν αληθινό δώρο του Θεού. Δεν χρειάζεται να πούμε εδώ για την ακριβή ποσότητα της τροφής που πρέπει να τρώει κανείς, ούτε για το ρυθμό και τη ποιότητα της τροφής. Όλα αυτά εξαρτώνται από τις ατομικές μας δυνατότητες και τις εξωτερικές συνθήκες της ζωής μας. Αν ανακαλύψουμε ότι η χριστιανική ζωή είναι μάχη και προσπάθεια, τότε βρήκαμε το βασικό στοιχείο της νηστείας.

ΑΒΒΑΣ ΠΟΙΜΗΝ: πώς μπορούμε ν΄ αποκτήσουμε φόβο Θεού, όταν μέσα μας έχουμε βαρέλια με τυριά και δοχεία με ταριχευμένα τρόφιμα;

Εξίσωση Εκκλησίας και αιρέσεων

Ο εικοστός αιώνας, που μόλις έληξε, ημπορεί να χαρακτηρισθεί ως ο αιώνας της Οικουμενικής Κινήσεως. Προτεσταντικής βασικώς εμπνεύσεως η κίνηση αυτή απέβλεπε στην προσέγγιση και ενότητα του κατακερματισμένου προτεσταντικού κόσμου. Γρήγορα εξελίχθηκε σε προσπάθεια ενοποίησης του χριστιανικού γενικώς κόσμου. Η κίνηση υιοθετήθηκε δυστυχώς και από την Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία έθεσε έτσι υπό αμφισβήτηση την αυτοσυνειδησία της ως της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας,

Ο Παπισμός δεν διέπραξε το σφάλμα να μετάσχει ως μέλος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και να μεταλλαγεί σε μία από τις πολλές «εκκλησίες».

Ο Παπισμός διεκδικώντας για τον εαυτό του μέχρι και σήμερα την εκκλησιολογική αποκλειστικότητα, υπεύθυνος και πρωτουργός της διαιρέσεως, δεν διέπραξε το σφάλμα να μετάσχει ως μέλος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και να μεταλλαγεί σε μία από τις πολλές «εκκλησίες». Φραστικά πάντως και υποκριτικά επαινεί την Οικουμενική Κίνηση, την οποία επευλογεί ως προεργασία για την μετά της Ρώμης του Πέτρου και του πάπα ενότητα. Ιδιαίτερα επιχαίρει και συγχαίρει για την συμμετοχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία αυτοκαταργήθηκε στην πράξη ως η μοναδική ενσάρκωση και συνέχεια της Una Sancta, εκχωρήσασα το ιδικό της πεδίο, την ιδική της ταυτότητα, στην σχισματική και αιρετική Ρώμη, στη Ρώμη του filioque, του πρωτείου εξουσίας του πάπα, των αζύμων, του καθαρτηρίου πυρός, της κτιστής χάριτος και όλων των άλλων καινοτομιών και παρεκκλίσεων.