"Φως το εκ Φωτός
εκλάμψαν, Πανάμωμε, εκ Σου ανέτειλε και την αμαυρότητα της αθεϊας πάσαν
διέλυσε, και τους νυκτί καθεύδοντας εφωταγώγησε· δια τούτο πάντες κατά χρέος Σε
εις αιώνας αεί μακαρίζομεν"
Φως λέγεται ο
Υιός και Λόγος του Θεού και Φως το ακρότατον, ως είπεν η Θεολόγος του Γρηγορίου
φωνή, κοντά εις τον οποίον δεν είναι καμμία μεταβολή, αλλ’ ουδέ μεταβολής
αποσκίασμα κατά τον Ιερόν Αδελφόθεον. «Παρ’ ω ουκ ένι παραλλαγή, ή τροπής
αποσκίασμα» (Ιακ. α: 17)· όθεν τούτο ηξεύρων ο θεσπέσιος Μελωδός, αποτείνει τον
λόγον προς την Θεοτόκον και λέγει· «Ω Παρθένε Πανάμωμε η παντός μώμου
(μολυσμού) ανωτέρα υπάρχουσα, καθώς λέγεται εν τω Άσματι «Όλη καλή η πλησίον
μου, και μώμος ουκ έστιν εν σοι» (Άσ. δ: 7), ο Μονογενής Υιός του Θεού, όστις
προ πάντων των αιώνων εγεννήθη αρρεύστως και απαθώς εκ του Πατρός, και εξέλαμψε
Φως εκ Φωτός, αυτός ανέτειλεν από την άχραντον και άσπορον κοιλίαν Σου επ΄
εσχάτων των χρόνων· και επειδή είναι ίδιον του φωτός να φωτίζη τους άλλους, δια
τούτο και το Φως το ανατείλαν εκ της γαστρός Σου διέλυσεν όλον το σκότος της
αθεϊας και αμαρτίας· «Το φως, φυσίν, εν τη σκοτία φαίνει» (Ιω. α: στ)· και
ακολούθως εφωταγώγησεν όλους εκείνους όπου εκοιμώντο μέσα εις την νύκτα της
απιστίας κατά τον Ησαϊαν λέγοντα «Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει ίδε φως μέγα»
(Ησ. θ: 2). Όθεν επειδή Συ, Θεοτόκε, έγινες γεννήτρια του μεγάλου και αληθινού
Φωτός, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον Κόσμον κατά τον ηγαπημένον
Ιωάννην, τούτου χάριν ημείς οι εν τω μεγάλω τούτω και αληθινώ Φωτί
πιστεύσαντες, τω εκ της γαστρός Σου ανατείλαντι, χρεωστικώς μακαρίζομέν Σε,
διότι έγινες εις ημάς τοσαύτης μεγάλης ευεργεσίας και τοιούτου μεγάλου αγαθού
πρόξενος. Μακαρίζομέν Σε δε εις αιώνα αιώνος, καθώς Συ προεφήτευσας και είπας
«Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί» (Λουκ. α: 48)· όχι δηλαδή
μία γενεά ή δύω ή τρεις, αλλά όλαι αι γενεαί των Εθνών χωρίς καμμίαν εξαίρεσιν,
όσοι δηλαδή έχουν να πιστεύσουν εις τον εκ Σου ασπόρως τεχθέντα Χριστόν θέλουν
Σε μακαρίζει.