Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ -- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Αν μέχρι σήμερα δεν ξέρατε από τι κινδυνεύει να καταστραφεί ο χριστιανισμός, τώρα πια δεν έχετε καμμίαν δικαιολογία. Διότι, πλέον, αυτό το μάθατε και το γνωρίζετε πολύ καλά. Όσοι λοιπόν ενδιαφέρονται για την σωτηρία της ψυχής τους ένα πράγμα οφείλουν να αποφύγουν «όπως ο Διάβολος το λιβάνι», κατά το κοινώς λεγόμενον. Και αυτό είναι η «θρησκειοποίηση του χριστιανισμού». Η, ούτως αποκαλούμενη, «Θρησκειοποίηση» του χριστιανισμού απεργάζεται τον αφανισμό του και, οπωσδήποτε, τον αφανισμό της ψυχής των εκουσίως ή ακουσίως… θρησκειοποιηθέντων.
-------------------------------
Ανώνυμος είπε...

Καθένας κρίνεται από τις πράξεις του οπότε μην συγκρίνεις ένα περιστασιακό λαθάκι της στιγμής από τα δικά σου αρρωστημένα χάλια και τον βόρβορο στον οποίο βρίσκεσαι. Ο Θεός αποστρέφεται τους αμετανόητους υποκριτές και τους αφήνει εντελώς ελεύθερους για όσο είναι "το λαδάκι" τους ακόμα να παραμείνουν σε αυτό τον κόσμο να πράξουν όπως επιθυμούν εφόσον δεν επηρεάζουν σημαντικά τις ζωές των άλλων.. Αυτοί όμως οι δύσμοιροι νομίζουν ότι είναι καλά αφού δεν παθαίνουν τίποτα και ότι όλα βαίνουν καλώς και συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν τις αθλιότητες τους... Δεν κατανοούν την δεινή θέση στην οποία έχουν περιέλθει και όταν το καταλάβουν τα τάγματα των δαιμόνων θα έχουν πλέον πλήρη εξουσία επ αυτών. Σε παρόμοια κατάσταση είσαι και εσύ...
Ο Βαρθολομαίος πόσο κακό έκανε στην Ορθοδοξία μας και τώρα ο Θεός τον στιγματιζει φοβερά καθώς το κακό με την Αγία Σοφία γίνεται επί των ημερών του.. Του προσφέρει έτσι ο Θεός μια ύστατη ευκαιρία μετανοίας αν ανοίξει επιτέλους τα πνευματικά του μάτια και δει και αυτός και οι συν αυτώ παρατρεχάμενοι....

Γέρων Σάββας Λαυριώτης -- Περί Προφητειών - Αναλαμπή Ορθοδοξίας - Αγία Σοφία - Οικουμενισμός και έσχατα

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Θαυμάσιος, ἄκρως ἐπίκαιρος καί κρίσιμος ὁ λόγος τοῦ π. Σάββα. Κάμνει, ὅμως, καί αὐτός ἕν σοβαρόν λάθος. Προσπαθεῖ ἀγωνιωδῶς νά διαψεύσῃ, χωρίς κανέν ἀπολύτως στοιχεῖον, τήν γνωστήν ρῆσιν τοῦ π. Παΐσίου τοῦ Ἁγιορείτου γιά τόν αἱρεσιάρχην Βαρθολομαῖον, ὅτι «σ' αὐτά τά δύσκολα χρόνια ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τόν καλύτερον πατριάρχην»! Τήν εἴδησιν αὐτήν ἐδημοσίευσεν ὁ δημοσιογράφος Νικόλαος Μαγγίνας. Γιατί ἄραγε «καίγεται» τόσον πολύ ὁ π. Σάββας νά προστατεύσῃ τήν «ἁγιότητα» τοῦ π. Παϊσίου; Δέν ἀντιλαμβάνεται ἄραγε ὅτι μέ τόν τρόπον αὐτόν οὐσιαστικῶς ἀναιρεῖ ὅλα ὅσα διδάσκει περί ἀποτειχίσεως καί διαψεύδει τούς Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι διδάσκουν ὅτι οἱ ἐν γνώσει κοινωνοῦντες μέ αἱρετικούς ὄχι μόνον ΔΕΝ ἁγιάζουν, ἀλλά καί εἶναι «ἐχθροί τοῦ Θεοῦ» καί πρέπει ν' ἀναθεματίζωνται; Ἄν παραμένοντες κοινωνικοί μέ τούς Οἰκουμενιστάς μπορούσαμε καί ν' ἁγιάσουμε, τότε θά ἦτο ὀρθή ἡ κατηγορία τῶν Οἰκουμενιστῶν καί τῶν κρυπτο-οικουμενιστῶν, ὅτι οἱ ἀποτειχιζίμενοι κάμνουν σχίσμα! Κάποιος πρέπει νά μεταφέρῃ στόν κατά τά ἄλλα ἐκλεκτόν π. Σάββαν αὐτήν τήν κριτικήν.
--------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἀνακαλῶ τήν ὡς ἄνω κριτικήν μου πρός τόν π. Σάββαν! Εἶχα σήμερα μίαν μακράν τηλεφωνικήν ἐπικοινωνίαν μαζί του, κατά τήν ὁποίαν μοῦ ἐξήγησε τί ἀκριβῶς λέγει καί τί δέν λέγει στίς ὁμιλίες του. Ἀπό ἰδικόν μου λάθος δέν ἠνόησα τά λεγόμενά του, διό καί προέβην εἰς τήν ὡς ἄνω κριτικήν. Τώρα δέχομαι τόν π. Σάββαν ὡς 100% Ὀρθόδοξον καί πιστεύω ὅτι ὅλοι μας πρέπει νά τόν περιβάλλωμεν μέ σεβασμόν καί ἀγάπην, ὡς ἕνα σύγχρονον σεμνόν καί συνετόν Ὁμολογητήν τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ ὁποῖος παλεύει μέ θηρία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, προκειμένου νά προστατευθῇ ἡ γνησία Ὀρθοδοξία καί νά γίνῃ ἀποδεκτή ἀπό τόν ἀμαθῆ καί ἐν πολλοῖς ἀκατήχητον λαόν, χωρίς νά θυσιάζεται ἡ ἀκρίβεια τῆς πίστεως οὔτε κατ' ἐλάχιστον. Τοῦτο δέν εἶναι εὔκολον ἔργον! Ἀπαιτεῖ πολλήν προσοχήν, πολλήν διάκρισιν, πολλήν ἀγάπην πρός τόν συνάνθρωπον καί πολλήν ποιμαντικήν διάθεσιν, κάτι πού λείπει ἀπό πολλούς ἀπό ἡμᾶς, μέ πρῶτον τόν ὑποφαινόμενον! Διά τό «καίγεται» πού ἔγραψα παραπάνω, ἐζήτησα συγγνώμην ἀπό τόν π. Σάββαν καί τό κάμνω καί δημοσίως.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ (Aθωνικά άνθη)

«Φώτισόν μου το σκότος, φώτισόν μου το σκότος». Προσευχή Αγ. Γρ. Παλαμά.

Η Ι. Μητρόπολις Θεσσαλονίκης, κατ΄ επαινετήν πρωτοβουλίαν  του προκαθημένου αυτής Προέδρου, απεφάσισεν όπως το τρέχον έτος, αφιερωθή εις την μνήμην του εν Αγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου του Παλαμά, κατ΄ αναφαίρετον δικαίωμα και καθήκον. Η εκδήλωσις του εορτασμού του «έτους Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά», θα γίνη δι΄ ομιλιών εις Εκκλησίας, διαλέξεων, άρθρων και μελετών, επί της μεγάλης μορφής του αγίου τούτου της ορθοδόξου Θεολογίας, συνεπικουρούσης και της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βυζαντινής μεγαλουπόλεως Θεσσαλονίκης. Ευστοχωτάτη και λίαν ωφέλιμος η ιδέα του εορτασμού, η οποία αποβλέπει, μαζί με την απόδοσιν της οφειλομένης τιμής εις τον μέγιστον μυστικόν Θεολόγον της Βυζαντινής περιόδου, και εις την συνειδητοποίησιν των εριτίμων θησαυρών της Ορθοδόξου Θεολογίας, την οποίαν συνεπύκνωσεν εν εαυτώ, ως ο τελευταίος μέγας Θεολόγος της Ορθοδόξου Παραδόσεως.

ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ -- Orthodox Hymns

Ὁ  Θεοτοκόφιλος Ἅγιος Γρηγόριος διδάσκει ὅτι ὁ Θεὸς θέλοντας νὰ δημιουργήσει, νὰ ζωγραφίσει μία εἰκόνα, ἕνα πίνακα, πάνω στὸν ὁποῖο θὰ ἦταν συγκεντρωμένα ὅλα τὰ καλά, ἕνα κρᾶμα ὅλων τῶν θείων καὶ ἀνθρωπίνων χαρισμάτων, στολίδι καὶ καλλονὴ καὶ τοῦ ὁρατοῦ καὶ τοῦ ἀοράτου κόσμου, ἀπὸ τὴν ὁποία εἰκόνα θὰ ἀποδεικνυόταν καὶ ἡ δύναμη τοῦ δημιουργοῦ της ὡς καλλιτέχνου, κατασκεύασε τόσο πάγκαλη τὴν Θεοτόκο, ἀφοῦ συγκέντρωσε ἐπάνω της ὅλα τὰ καλὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων.

Τη ΙΔ΄ (14η) Ιουλίου, μνήμη του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ του Αγιορείτου και σοφωτάτου της Εκκλησίας διδασκάλου

Η αρετή είναι όντως μέγα και ουράνιον πράγμα, ως έχον πηγήν και αρχήν τον Θεόν, και ως τιμώσα και δοξάζουσα τους φίλους και εργάτας αυτής. Δι’ αυτής ετιμήθησαν οι Άγιοι Προφήται, εμεγαλύνθησαν οι θεηγόροι Απόστολοι, ηνδραγάθησαν οι καλλίνικοι Μάρτυρες, ελαμπρύνθησαν οι θεοειδείς Ιεράρχαι και ωκειώθησαν τω Θεώ οι απ’ αιώνος θεοφόροι Πατέρες. Δια της αρετής ειργάσαντο «ξένα και παράδοξα» εν τω κόσμω οι αγαπήσαντες ολοψύχως τον Θεόν Άγιοι και ανεδείχθησαν πολύφωτοι φωστήρες, «λόγον ζωής επέχοντες» και φαίνοντες «από ανατολών ηλίου μέχρι δυσμών», προς φωτισμόν «των εν σκότει και σκιά θανάτου» κατά την θείαν ρήσιν και προς σωτηρίαν ψυχών αιώνιον.

Πρὸς τὴν τρίτην Ἅλωσιν; ---π. Γεώργιος Μεταλληνός

... Ἐπειδὴ δὲ τὰ πνευµατικὰ συµπορεύονται πάντοτε µὲ τὰ πολιτικὰ καὶ πολιτειακά, πρέπει νὰ ὑπενθυµίσουµε, ὅτι ἡ πνευµατικὴ καὶ πολιτιστικὴ ἀποδόµηση τοῦ Ἔθνους ἔχει σηµαντικὸ ἀντίκτυπο καὶ στὰ ἐθνικὰ θέµατα σὲ κάθε περίοδο τῆς ἱστορίας µας. Καὶ αὐτὸ τὸ ζοῦµε σήµερα µὲ τὴν νέα κατοχή µας καὶ πάλι ἀπὸ τὴν Φραγκιά, ὅπως τὸ 1204! Ἡ διαφορὰ τῆς προϊούσης σήµερα Τρίτης Ἁλώσεως ἀπὸ ἐκεῖνες τοῦ 1204 καὶ τοῦ 1453 εἶναι, ὅτι τότε ἡττηθήκαµε καὶ κατακτηθήκαµε, ἐνῶ σήµερα προχωροῦµε στὴν ἅλωση µὲ τὴν συγκατάθεσή µας, θεωρώντας την µάλιστα ὡς σωτηρία! Οἱ δύο ἁλώσεις, ἡ φραγκικὴ καὶ ἡ ὀθωµανική, δὲν ἅλωσαν τὴν ψυχὴ καὶ τὴν συνείδηση τοῦ Γένους-Ἔθνους µας. Ἐπιβιώσαµε, διότι ἡ ψυχή µας ἔµεινε ἀδούλωτη. Σήµερα ὅµως πραγµατοποιεῖται -ἄρχισε ἤδη- ἡ Τρίτη ἅλωση καὶ µᾶλλον διανύουµε τὸ τελικὸ στάδιό της. Ἡ ἅλωση τοῦ 1453 ἀποδείχθηκε ἱστορικὰ µικρῆς σηµασίας ἔναντι ἐκείνης τοῦ 1204, ποὺ ὁλοκληρώνεται σήµερα.
---------------------------
Ανώνυμος είπε...
Δυό οι αλώσεις ποιά να περιγράψεις; Ποιά η πιο επώδυνη, και οι δυό πλήγωσαν βαθιά το γένος. Πολλές οι αλώσεις, δεκάδες πόλεις αλώθηκαν σ΄ανατολή και δύση. Από εκεί που βγαίνει ο ήλιος το μισό φεγγάρι φώτισε αναρίθμητες σκιές και σκέπασε με το δανεικό φως του ανθρώπους και χώρες. Από εκεί που δύει ο ήλιος ανέτειλε το αιρετικό φως σκεπάζοντας με το δανεικό φως του ανθρώπους και χώρες. Όσοι είπαν εντός τους στώμεν καλώς στώμεν μετά φόβου γέμισαν πληγές, κοίταζαν το Ναζωραίο σταυρωμένο και τους εμψύχωνε μέχρι να ηχήσουν από στόμα σε στόμα ελευθερία ή θάνατος, για του Χριστού τη πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία. Χάθηκαν πολλοί, έφυγαν πολλοί, λύγισαν πολλοί κι απ΄την ανατολή κι από τη δύση.

Τώρα τρέχουν στις αγκάλες του Πατερούλη τους Πάπα του πραγματικού ενόχου των συμφορών τους!...

Η «Εκκλησία» της Σερβίας εμφανίζει πλέον την πλήρη παράδοσή της στην αίρεση του Οικουμενισμού.                                                

Οι οικουμενιστές της Σερβίας, ακολουθώντας τις μεθόδους παλαιών αιρετικών, συνεργάζονται και με τις πολιτικές εξουσίες για την επίτευξη του κοινού στόχου τής εξουδετέρωσης των αγωνιστών Ορθοδόξων κληρικών. Θύματα τού ανηλεούς διωγμού των Σέρβων οικουμενιστών είναι πάλι ο Επίσκοπος Ράσκας, Πριζρένης, Κοσσόβου και Μετοχίων Αρτέμιος τον οποίον καθαίρεσαν, καθώς και κληρικοί και μοναχοί που παραμένουν στο πλευρό του. Αυτή ήταν επί πολλά έτη η επιθυμία των Αλβανών του Κοσσόβου αλλά και των Σέρβων οικουμενιστών. Οι πρώτοι τον αντιμετώπιζαν ως ισχυρό εμπόδιο στα σχέδιά τους, οι οικουμενιστές τον έβλεπαν ως εμπόδιο στην «αγαπητική» υποταγή τους στον Πάπα και την Ευρώπη. Η Σερβική Εκκλησία διώκεται ένδοθεν. Τα πνευματικά τέκνα τού μεγάλου αντιπαπικού και αντιοικουμενιστή  Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς  τη μια μέρα αναγνωρίζουν επισήμως την αγιότητα του Γέροντός τους και την επομένη καθαιρούν  τον πνευματικό τους αδελφό Αρτέμιο, το μόνο συνεχιστή της διδασκαλίας του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς !  Η Σερβική εκκλησία μετατρέπεται σε οικουμενιστικό θέατρο του παραλόγου. Πολλοί Σέρβοι Επίσκοποι και κληρικοί  λησμόνησαν τα βάσανα που πέρασε η πατρίδα τους και τώρα τρέχουν στις αγκάλες του Πατερούλη τους Πάπα του πραγματικού ενόχου των συμφορών τους!...

Ψάχνουμε για ηγέτες με στρατηγική διορατικότητα -- του Στέλιου Παπαθεμελή*

Η πρόσφατη υγειονομική κρίση, όπως την είδε ο Γάλλος φιλόσοφος Robert Redecker, αποτέλεσε την ευκαιρία μιας “προσομοίωσης ισάξιας τής ουτοπίας τού ανθρώπινου πάρκου”. Κατοικίδια ή άγρια ζώα που έχουν στερηθεί από οτιδήποτε φυσιολογικό, οι κινήσεις τους όλες καθορίζονται και παρακολουθούνται από κάποιο chip που εμφυτεύεται στον οργανισμό τους. Το συλλογικό ασυνείδητο όλων των ηγετών τού πλανήτη και των συνεργατών τους, της προπαγάνδας κινείται μέσα σ’ αυτό το εκ πρώτης όψεως περίεργο πλαίσιο: «Η ασθένεια απαιτεί ένοχο, και ο ένοχος είναι ο λαός! Αυτή η δεισιδαιμονία, ανομολόγητη αλλά πάντα εκφραζόμενη τόσο με υπεκφυγές όσο και ευθαρσώς, όπως συνηθίζουν οι κυβερνήσεις, νομιμοποιεί την παρακολούθηση των πάντων και τον νόμο των υπόπτων. Διότι, εκ των πραγμάτων, κάθε πολίτης είναι ύποπτος εκ των προτέρων για τη διάδοση τού κακού. Είναι έμμεσα ένοχος, ένοχος σχεδόν επειδή ζεί.  Η κρίση Covid-19 είναι το απροσδόκητο γεγονός που ανοίγει ολόκληρο το μέλλον σε αυτήν την δεισιδαιμονία, ικανή να θέσει τους ανθρώπους στη θέση τού ένοχου εκ φύσεως. Είναι η πειραματική προσομοίωση μιας νέας εποχής τού Σιδήρου»(https://www.marianne.net/debattons/billets/crise-santaire-pour-les-dictateurs-en-herbe-il-n-est-plus-tres-difficille-d Μτφρ. Ε. Νιάνιος).
--------------------------
Ανώνυμος είπε...
Αναρωτιέμαι αν η Αγία Σοφία είναι καλύτερα με τους Μουσουλμάνους ή μήπως με τους Οικουμενιστες - Πανθρησκειαστες και νομίζω ότι ο Θεός ανέχεται λίγο παραπάνω τους Μουσουλμάνους που τουλάχιστον δεν υποκρινονται ότι ομιλούν εξ ονόματός Του... Τουλάχιστον όχι εξ ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού...

Πάντως ξανά στα χέρια όσων ακολουθούν τον Κύριο δεν νομίζω ότι θα ξαναπέσει οπότε εύχομαι ο Θεός να παρέμβει δυναμικά και τα Αγια των Αγίων να γίνουν απάτητα πριν μολυνθεί βάναυσα από όλους τους ακόλουθους του επερχόμενου Αντίχριστου....

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ -- ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 13^ῃ Ἰουλίου 2020

Ἀναγκαῖες διευκρινήσεις

Στήν πολύπαθη χώρα μας ὑπάρχει μία ἐλίτ «διανοουμένων» ἡ ὁποία ἀρέσκεται στήν ἐθνοαποδόμηση καί στήν ἐπικράτηση ἑνός κλίματος κατευνασμοῦ καί ἡττοπάθειας καί ταυτόχρονα προσφυγῆς σέ ἀνώδυνες καί ἀνούσιες ἀναλύσεις, διακηρύξεις καί δηλώσεις. Τό ἡρωϊκό πνεῦμα τῶν μαρτύρων τοῦ Γένους μας πού μέ τό αἷμα τους πότισαν τό δένδρο τῆς ἐθνικῆς μας ἐλευθερίας δέν τούς συνέχει καί δέν τούς συγκινεῖ καί ἐπιλέγουν ὡς λύση «Τί νά κάνουμε νά γίνουμε σάν κι αὐτούς;» ἀγνοώντας τήν ἱστορική πραγματικότητα ὅτι στίς διεθνεῖς σχέσεις καί μάλιστα μέ λαό δυνάστη πού ἐπί 5 αἰῶνες κατεδήωσε τήν Πατρίδα μας καί διήρπασε τά ἐδάφη μας, δέν χωρεῖ ὁ καθωσπρεπισμός τῆς κοσμικῆς ἠθικῆς, γιατί χωρίς ἔμπονη ὑπεράσπιση τῶν δικαίων σου ἀφανίζεσαι ἀπό τό ἱστορικό προσκήνιο. Λησμονεῖται ὅτι εἴμεθα ὁ μόνος λαός τῆς Βαλκανικῆς πού δέν κατόρθωσε νά ἀπελευθερώσει τό ἱστορικό του Κέντρο, ἐνῶ ἡ βασική ἐπιδίωξη τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας ἦταν ἡ κατάληψη τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί ἡ πυρπόληση τοῦ Τουρκικοῦ στόλου, στόχοι πού δέν πραγματοποιήθηκαν κατόπιν προδοσίας καί ἐκτελέσεως τῶν ἰθυνόντων.