Tότε, το διαβολικό σχέδιο του Βατικανού να καταλάβει το Πατριαρχείο απέτυχε, τώρα με τον Αθηναγόρα και Βαρθολομαίο, πέτυχε!!!

ΜΙΑ  ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

Ο νεοεκλεγείς τον Αύγουστον του 1671 δια την θέσιν του Βαϋλου εν Κων/πόλει, Τζιάκομος Κουϊρίνι, προτιθέμενος να αναχωρήση εκ Βενετίας δια την έδραν του, εδέχθη την επίσκεψιν του Νουντσίου της Αγίας  Έδρας, όστις τω εξέθηκε το κάτωθι  διαβολικόν σχέδιον, το οποίον ο ρηθείς Κουϊρίνι υπέβαλε δι΄ εκθέσεώς του εις την Γερουσίαν.(Μiscellanea Codici—Archivio di Stato,  Τόμος 4.) :

«… εις το Πατριαρχείον της Κων/πόλεως υφίσταται τώρα μέγα σχίσμα, διότι οι υποψήφιοι Πατριάρχαι είνε τέσσαρες: Μεθόδιος, Παρθένιος, Παϊσιος και Διονύσιος. Εξ άλλου, οκτώ Έλληνες  μητροπολίται είνε κρυφά καθολικοί και θερμοί θιασώται της ενώσεως των δύο Εκκλησιών. Ούτοι τρέφουν από καιρού τα αισθήματα ταύτα, αλλ΄ εδίσταζον, εκ φόβου μήπως αποκαλυφθούν, να τα εκδηλώσουν. Τώρα όμως νομίζουν ότι επήλθεν η κατάλληλος ώρα, ίνα προβούν εις πραξικόπημα, επιτυγχάνοντες ώστε να καταλάβη τον Πατριαρχικόν θρόνον εις Καθολικός, όστις θα παρεχώρει εις όλους τους «μισσιοναρίους» της Ρωμαϊκής Εκκλησίας να διαδώσουν την Καθολικήν Πίστιν. –Εκ πείρας ούτοι γνωρίζουν ότι τούτο δεν είναι καθόλου δύσκολον, αρκεί να υπάρχη η υποστήριξις πρεσβευτού τινος μεγάλης Δυνάμεως εν Κων/πόλει, εφόσον είναι γνωστόν ότι ο Κύριλλος Λούκαρις, καίτοι ήτο μεστός σφαλμάτων και αιρεσιών, όχι μόνον εξελέγη, αλλά και παρέμεινε Πατριάρχης επί 27 σχεδόν έτη, μόνον και μόνον χάρις εις την προστασίαν του Ολλανδού Πρέσβεως και δεν απεχώρησε του Πατριαρχείου, παρά μετά τον θάνατον, του εν λόγω πρέσβεως. Και προ αυτού ακόμη, ο Πατριάρχης Νεόφυτος, παρέμεινεν επί 21 περίπου έτη, χάρις εις την προστασίαν του Άγγλου πρέσβεως και θα παρέμενε και περισσότερον χρόνον, αν ο ίδιος, λόγω γήρατος, δεν απεχώρει εις το Μοναστήριον της Αγίας Μονής εν Χίω, όπου και απέθανεν. Οι εν λόγω Μητροπολίται ανέφερον ότι δύναται δια πολύ μεγαλείτερον λόγον να εκλεγή και διατηρηθή εις Καθολικός Πατριάρχης, αν οι Καθολικοί πρεσβευταί και ιδία ο της Αυλής της Βιέννης, ο της Φαλλίας και ο της Γαληνοτάτης Αυθεντίας της Βενετίας, ήθελον τον προστατεύσει. Οι εν λόγω Μητροπολίται είνε: ο Ιγνάτιος της Χίου, ο Ιάκωβος της Άνδρου, ο Ιωσήφ επίσκοπος της Σάμου, ο Παρθένιος αρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης, Παρθένιος μητροπολίτης Μεθύμνης, Ζαχαρίας μητροπολίτης Νάξου και Θεοφάνης. Οι Μητροπολίται ούτοι συνεννοήθησαν να επιτύχουν την εκλογήν ενός εξ αυτών, διότι άλλους Καθολικούς δεν γνωρίζουν, και αν η Αυτού Αγιότης ο Πάπας ή το Ιερόν Σωματείον της προπαγάνδας, έχουν γνώσιν περί υπάρξεως και άλλου τινός Καθολικού, θα ευχαριστηθούν να το μάθουν οι ειρημένοι, οι οποίοι δεν επιζητούν άλλο τι, παρά να περιέλθη το Πατριαρχείον εις χείρας ενός Καθολικού.                                                                                                                    
Οι εν λόγω Μητροπολίται απέστειλαν ένα εξ αυτών ήτοι τον Μητροπολίτην της Νάξου εις Ρώμην, ίνα ενεργήση παρά τη Αγία Έδρα και τω Ιερώ Σωματείω της Προπαγάνδας και διαβιβασθούν θερμαί συστάσεις προς τον εν Βιέννη Αυτοκράτορα, προς τον Βασιλέα της Γαλλίας  και την Δημοκρατίαν της Βενετίας, όπως υποστηριχθή το ιερόν τούτο σχέδιον και ασφαλώς θα επιτευχθή το ποθούμενον, αν δοθούν εις τους Πρεσβευτάς ωρισμέναι έγγραφοι διαταγαί.                                                                                                                                                                              
Ο κίνδυνος είναι μέγας, διότι, αν γνωσθή σχετικόν τι εις τους σχισματικούς, όχι μόνον θα ματαιωθή η εκλογή, αλλά διατρέχουν και κίνδυνον δια την ζωήν των οι ρηθέντες ιεράρχαι και δη κατά τρόπον ακατανόμαστον. Προ τοιούτου κινδύνου, είναι απαραίτητος η σιωπή η απόλυτος. Δια τούτο οι εν λόγω Ιεράρχαι δεν ηθέλησαν να διατυπώσουν εγγράφως τας προθέσεις των, ίνα μη τυχόν πέση το έγγραφον εις χείρας των Τούρκων ή των σχισματικών. Διότι εν τοιαύτη περιπτώσει η ζωή των θα διέτρεχεν άμεσον κίνδυνον. Το ίδιον συνέβη και με τον Γαβριήλ μητροπολίτην Γάνου και Χώρας, όστις απηγχονίσθη, διότι τω ευρέθη μία επιστολή σταλείσα εις Μόσχαν. Συκοφαντηθείς αδίκως, απηγχονίσθη δημοσία εις την πύλην του Πατριαρχείου. Ο Πατριάρχης Παρθενάκης απηγχονίσθη δια την αυτήν αιτίαν εκ μιάς επιστολής του, εις τρόπον ώστε οι εν λόγω Μητροπολίται έχοντες υπ΄ όψιν τα παραδείγματα ταύτα, έκριναν προτιμότερον και ασφαλέστερον να εμπιστευθούν το σπουδαίον μυστικόν εις την Ρώμην δι΄ απεσταλμένου παρά να διακινδυνεύσουν την έγγραφον διατύπωσίν του.

Oί πρωτεργάται τής άποστασίας...

" Τόν Πάπαν νά καταράσθε, διότι αύτός είναι ή αίτία "      ( Άγιος Κοσμάς Ίσαπόστολος).

Ναί. Πρέπει νά καταρώμεθα τόν Πάπαν διά τά πολλά δεινά μας, παρελθόντα καί μέλλοντα... Μ' όλον πού ό Άγιος Κοσμάς έθανατώθη άπό τούς Τούρκους, δέν είπε " Νά καταράσθε τόν Τούρκον", άλλά είπε "Νά καταράσθε τόν Πάπαν". Σήμερον όμως, άντί νά τόν καταρώμεθα, τόν άγκαλιάζουμε αύτόν τόν Πάπαν. Οί όδηγοί τής Έκκλησίας μας....,άντί νά καταρώνται τόν Πάπαν, πηγαίνουν μόνοι των καί τόν άσπάζονται. Καί θέλουν νά παρασύρουν καί τόν Όρθόδοξον λαόν μας νά προσκυνήση τόν πονηρότερον καί σκληρότερον έχθρόν τής πίστεώς μας. Δέν άκούουν τήν προφητείαν τού Άγίου. Τήν περιφρονούν.....     

( Φώτιος Κόντογλου)

π. Θεόδωρος Ζήσης - Σχολιασμός του Άρθρου ''Μαύρη μέρα για το Ευρωκοινοβούλιο''.

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 23 Φεβρουαρίου 2014

ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ. Πολυκάρπου, επισκόπου Σμύρνης, Πολυχρονίου μάρτυρος,                                                       

 Γοργονίας οσίας, Δαμιανού οσιομάρτυρος του εν Λαρίση (1586).

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Πολύκαρπος γεννήθηκε περὶ τὸ 80 μ.Χ. ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ φιλόθεους γονεῖς, τὸν Παγκράτιο καὶ τὴ Θεοδώρα, ποὺ εἶχαν ἐγκλειστεῖ στὴ φυλακὴ γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, καὶ βαπτίσθηκε Χριστιανὸς σὲ νεαρὴ ἡλικία. Ὑπῆρξε μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Ἰγνάτιο τὸν Θεοφόρο, μαθητὴ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννη. Λίγο πρὶν ἀναχωρήσει ἀπὸ τὸν πρόσκαιρο αὐτὸ βίο ὁ Ἅγιος Βουκόλος, Ἐπίσκοπος Σμύρνης († 6 Φεβρουαρίου), χειροτόνησε μετὰ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὡς διάδοχό του, τὸν Ἅγιο Πολύκαρπο καὶ μετὰ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.

Ὁ Ἅγιος παρακολούθησε μὲ ἀγωνία καὶ προσευχὴ τὴ σύλληψη τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου, Ἐπισκόπου Ἀντιοχείας καὶ τὰ μαρτύρια αὐτοῦ. Ἡ ἀγάπη του πρὸς τὸν θεοφόρο Πατέρα μαρτυρεῖται καὶ ἀπὸ τὴν Ἐπιστολὴ τὴν ὁποία ἔγραψε πρὸς τοὺς Φιλιππησίους. Σὲ αὐτὴ τὴν ἐπιστολὴ τοὺς συγχαίρει γιὰ τὴν φιλοξενία, τὴν ὁποία παρεῖχαν στὸν Ἅγιο Ἰγνάτιο, ὅταν αὐτὸς διῆλθε ἀπὸ τὴν πόλη τους. Τὸ κείμενο αὐτὸ τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου διακρίνεται γιὰ τὸν ἀποστολικό, θεολογικὸ καὶ ποιμαντικὸ χαρακτήρα του.

Την Κυριακήν της Ορθοδοξίας ακούομεν από το «Συνοδικόν» της Εβδόμης Αγίας Οικουμενικής Συνόδου : «Όλοις τοις Αιρετικοίς, ανάθεμα!»

 και «Άπαντα τα παρά την Εκκλησιαστικήν Παράδοσιν και την διδασκαλίαν των αγίων και αοιδίμων Πατέρων καινοτομηθέντα, ή μετά τούτο πραχθησόμενα, ανάθεμα!». Θα ερωτήσωμεν τους Προκαθημένους, και τους Αρχιερείς των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, καθώς και τους περί Ορθοδοξίας γράφοντας και ομιλούντας θεολόγους: Τα πάρα πάνω εντάλματα της Συνοδικής Ορθοδοξίας είναι λόγια φανατισμού, ή ὀροι ασφαλείας της Ορθοδόξου Συνειδήσεως; Εάν συμβαίνει το δεύτερον, ότι δηλαδή είναι εντάλματα της Συνοδικής Ορθοδοξίας και όροι ασφαλείας της Ορθοδόξου Συνειδήσεως, τότε επιβάλλεται να εκδιωχθούν εκ της Θεοκτίστου Αγίας Πόλεως της Ορθοδοξίας οι ψυχοβόροι Οικουμενιστές Λυκοποιμένες. Στα θέματα της Πίστεως και της αγιοπνευματικής εκκλησιαστικής διοργανώσεως ουδεμία αξία ή σημασία έχουν αποφάσεις που λαμβάνονται κατά πλειονοψηφία ή ακόμη και παμψηφία, εάν έρχωνται σε αντίθεση και σύγκρουση με τα δόγματα και τους Κανόνες της Εκκλησίας. Στις περιπτώσεις αυτές έχει απόλυτη εφαρμογή η αρχή: «Ο εις και η αλήθεια αποτελούν την πλειονοψηφία». Με βάση την αρχή αυτή διεσφαλίσθηκε η Ορθοδοξία δια μέσου των αιώνων και συνετρίβησαν οι αιρέσεις και τα σχίσματα. Οι Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας όχι μόνο δεν υπετάχθησαν στις αποφάσεις αυτές των ψευδοσυνόδων, αλλά ὠρθωσαν το ανάστημά τους επί των επάλξεων της Ορθοδοξίας, όπως ο Μέγας Αθανάσιος. Είναι ίσως η συγκλονιστικώτερη περίπτωση στην Εκκλησιαστική Ιστορία, που επιβεβαιώθηκε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο, ότι «Ο εις και η Αλήθεια αποτελούν την πλειονοψηφία». Εάν ο Μ. Αθανάσιος συνεμορφώνετο με την αρχή της πλειονοψηφίας και υπετάσσετο εις τις αντικανονικές και αντορθόδοξες αποφάσεις της, θα επρόδιδε την ιδιότητά του, ως αληθινού Ορθοδόξου Ιεράρχου και Επισκόπου, που έχει  σαν ύψιστη αποστολή την προάσπιση μέχρι θανάτου της εμπιστευθείσης σε κάθε αληθινό επίσκοπο Ιεράς Παρακαταθήκης, της αποκαλυφθείσης από τον Εσταυρωμένο Θεό της Αγάπης, Αληθείας και τότε αντί της Κυριακής της Ορθοδοξίας θα εορτάζετο ο θρίαμβος της Αιρέσεως και στην θέση του Μ. Αθανασίου θα δοξολογείτο ο Άρειος!  

«Τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη»

ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014
ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ 

Η ευλογημένη πρόκληση

Τρίτη Κυριακή του Τριωδίου, της Απόκρεω, όπως ονομάζεται και η Εκκλησία ξεδιπλώνει το γεγονός της μέλλουσας κρίσης. Η ευαγγελική περικοπή της ημέρας προσφέρει τα απαραίτητα ερεθίσματα για να συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος ότι κανένας εφησυχασμός δεν χωρεί στη ζωή του, αλλά αντίθετα επιβάλλεται εγρήγορση και αγώνας. Αποκαλύπτει, εξάλλου, ότι  στην προσφορά της αγάπης του Χριστού καθορίζεται η ποιότητα της ζωής και η κατάσταση που μπορεί να βιώνει ο άνθρωπος, είτε ως παράδεισο είτε ως κόλαση, ανάλογα με τη στάση που διαμορφώνει και ακολουθεί.

Ο μακαριστός Ιωάννης Κορναράκης Καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών:

 Ἤδη, καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος –ἀκραῖος οἰκουμενιστής– συνέπλευσε μὲ τὸν Πατριάρχη στὰ ἀνοίγματα πρὸς τοὺς οἰκουμενιστικοὺς χώρους. Ἔφερε καὶ αὐτός, πρὶν ἀπὸ τὸν Πατριάρχη, τὸν Πάπα στὴν Ἀθήνα, καὶ πανηγύρισε τὸ γεγονὸς μὲ φιέστες καὶ ἐκδηλώσεις μειοδοσίας τῆς Ὀρθοδοξίας.

Λίγο πρὶν ἔλθει ὁ Πάπας στὴν Ἀθήνα, καὶ ἀφοῦ εἶχε ὀργανώσει τὰ πάντα γιὰ τὴν ὑποδοχή του, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐκάλεσε τέσσερεις ὁμοτίμους καθηγητὲς Πανεπιστημίου –μεταξὺ αὐτῶν καὶ τὸν ὑπογράφοντα τὸ παρόν– γιὰ νὰ τὸν βοηθήσουν νὰ συντάξει τὰ σχετικὰ κείμενα ποὺ θὰ διάβαζε ἐνώπιον τοῦ Πάπα, οὕτως ὥστε αὐτὰ νὰ ἔχουν ἀκραιφνῶς ὀρθόδοξο χαρακτῆρα. Ὡστόσο, προσωπικῶς διαπίστωσα ὅτι, τὰ συγκεκριμένα κείμενα ἀνεγνώσθησαν ἐνώπιον τοῦ Πάπα χωρὶς τὶς διορθώσεις μας.

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Πατριάρχης - Πάπας - Όσιος γέρ. π. Φιλόθεος Ζερβάκος.

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Φώτης Κόντογλου - Τὰ δυὸ δένδρα Ὁ ἄνθρωπος ἀπαρνήθηκε τὴ γνώση καὶ τὴν ἁπλὴ ζωή

Ζαλίζεται κανένας κι ἀπελπίζεται, βλέποντας σὲ ποιὸν καιρὸν ζοῦμε. Σ᾿ ἕναν καιρὸ ὁλότελα παλαβὸν καὶ σκοτισμένον ποὺ ἡ τρέλλα κι ἡ ἀνοησία ἔχουνε κυριαρχήσει ἐπάνω σ᾿ ὅλον τὸν κόσμο...
Κάθουμαι καὶ συλλογίζουμαι κι ἀπορῶ πῶς οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι ἔχουνε τὴν ἰδέα πὼς πηγαίνουνε μπροστά, πὼς προοδεύουνε σὲ ὅλα, ἐνῶ στ᾿ ἀλήθεια πηγαίνουνε ὅλο καὶ πίσω, κατεβαίνουνε ὅλο καὶ παρακάτω;...
Ἀπ᾿ ὅλα λείπει κάποια οὐσία, κάποια νοστιμάδα, ποὺ εἴχανε ἄλλη φορά, λείπει ἡ θέρμη τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀγάπης, γιατὶ ἅπλωσε ἡ ψύχρα τοῦ θανάτου, ἡ ἀπιστία στὸν Θεὸ κι ἡ πίστη στὴ μηχανή.

Τα Ψυχοσάββατα : του καθηγητού Στεργίου Ν. Σάκκου

http://www.ekklisiastikos.gr/

Μεσα στην ιδιαίτερη μέριμνά της για τούς κεκοιμημένους η αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας έχει καθορίσει ξεχωριστή ημέρα της εβδομάδος γι’ αυτούς.

Όπως η Κυριακή είναι η ημέρα της αναστάσεως του Κυρίου, ένα εβδομαδιαίο Πάσχα, έτσι το Σάββατο είναι η ημέρα των κεκοιμημένων, για να τους μνημονεύουμε και να έχουμε κοινωνία μαζί τους. Σε κάθε προσευχή και ιδιαίτερα στις προσευχές του Σαββάτου ο πιστός μνημονεύει τούς οικείους, συγγενείς και προσφιλείς, ακόμη και τούς εχθρούς του που έφυγαν από τον κόσμο αυτό, αλλά ζητά και τις προσευχές της Εκκλησίας γι’ αυτούς.