Είμαστε χριστιανοί; Ξενίζει το ερώτημα. Κι είναι πράγματι κάπως αναπάντεχο, τουλάχιστον για το περιβάλλον και την εποχή μας. Χρειάζεται ερώτημα; Και βέβαια είμαστε χριστιανοί! Έτσι γεννηθήκαμε. Μ’ αυτό το φρόνημα ανατραφήκαμε, αυτό δηλώνει η ταυτότητά μας. Κι όμως είναι χρήσιμο και αναγκαίο κάποιες φορές να προβληματίζεται κανείς ακόμη και για τα αυτονόητα. Λοιπόν, είμαστε χριστιανοί; Τι μας λέει η συνείδησή μας, τι απαντά η καρδιά μας; Τι αποδεικνύει η ζωή μας; Δεν είναι εύκολο να πεις πως είσαι χριστιανός, όταν αναλογισθείς ότι αυτή η ιδιότητα σε συνιστά ως γνήσιο αντίγραφο του Ιησού Χριστού, ως ένα μικρό μικρό Χριστό. Ο άγιος Ιγνάτιος ο θεοφόρος, του οποίου την καρδιά πύρωνε η αγάπη του Χριστού, ομολογεί ότι «μεγέθους εστίν ο χριστιανισμός», είναι μεγάλο πράγμα ο χριστιανισμός. Πως, λοιπόν, να το προσμετρήσει και πως να το επωμισθή η δική μας αδύναμη ύπαρξη;
Πως θα είναι η «μετά COVID» Δημοκρατία
Από τα Κύθηρα ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Κασιμάτης περιγράφει την «μετά COVID» Δημοκρατία.
“Όταν επιβάλλονται τέτοια περιοριστικά μέτρα πρέπει να υπάρχει σφαιρική ενημέρωση σε όλους τους τομείς. Αυτή η ενημέρωση λείπει παγκοσμίως. Γιατί τα ΜΜΕ δημιουργούν τρομοκρατία. Έτσι οι κοινωνίες έχουν φτάσει σε επίπεδο αγελοποίησης. Με την πλύση εγκεφάλου που κάνουν τα ΜΜΕ δεν μπορεί να σκεφτεί καθαρά ο άνθρωπος
Άρα δεν έχει τηρηθεί η συνταγματική αρχή της «αναλογικότητας». Τα μέτρα είναι εντελώς ανεξάρτητα» (από το Σύνταγμα) και αντίθετα όχι μόνον με το Σύνταγμα, αλλά και με κανόνες διεθνούς δικαίου και με τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ.
Δεν υπάρχει έρεισμα για τον όρο πανδημία ούτε για μέτρα. Αυτό έγινε για τρομοκρατικούς λόγους, Απαράδεκτος ο όρος πανδημία και απαράδεκτη η ανακοίνωση του αριθμού των νεκρών με απόλυτους αριθμούς.
Τη ΙΘ΄ (19η) Ιανουαρίου, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών ΜΑΡΚΟΥ Επισκόπου Εφέσου του Ευγενικού, του της Ορθοδοξίας μονομάχου και υπερμάχου και φύλακος.
Μάρκος ο Ευγενικός, ο πανάριστος και κατ’ αλήθειαν μέγας Διδάσκαλος της Ανατολικής Αγίας Εκκλησίας, γέννημα μεν και θρέμμα ετύγχανε της βασιλίδος των πόλεων, δηλαδή της όντως λαμπράς και μεγάλης Κωνσταντινουπόλεως, γεννηθείς κατά το έτος 1392. Γονείς δε κατά σάρκα είχε, κατά μεν τον βίον περιφανείς και λαμπρούς, ώστε και Ευγενικοί να αποκαλούνται, κατά δε την πίστιν ευσεβεστάτους και ορθοδοξοτάτους. Και ο μεν πατήρ αυτού ωνομάζετο Γεώργιος, Διάκονος ων και Σακελλίων της μεγάλης Εκκλησίας, η δε μήτηρ Μαρία, έχοντες την κατοικίαν των εις τον Γαλατάν. Το βαπτιστικόν του Αγίου όνομα ήτο Μανουήλ. Είχε δε και αδελφόν ονόματι Ιωάννην. Καίτοι δε τότε η αυτοκρατορία έπνεε τα λοίσθια και τα πράγματα αυτής ευρίσκοντο εις εσχάτην καχεξίαν και ο φοβερός κίνδυνος της καταστροφής επεκρέματο της κεφαλής των, αμφότεροι οι παίδες έλαβον μεγίστην παιδείαν εκπαιδευθέντες εις άπασαν την έσω και έξω σοφίαν, διότι ήκμαζον τότε άνδρες επί σοφία και συνέσει διακρινόμενοι και τοιούτοι ήσαν Μανουήλ ο Χρυσολωράς, Γεννάδιος ο Σχολάριος, Γεώργιος ο Γεμιστός, Ιωσήφ ο Βρυέννιος, Θεόδωρος ο Γαζής, Ιωάννης ο Αργυρόπουλος και πλείστοι άλλοι.
Τη ΙΘ΄ (19η) Ιανουαρίου, μνήμη των Οσίων Πατέρων ημών και συνωνύμων ΜΑΚΑΡΙΩΝ, του τε αναχωρητού και Αιγυπτίου και του πολιτικού Αλεξανδρέως.
Μακάριοι οι Όσιοι Πατέρες ημών, σύγχρονοι όντες, ήσαν ο μεν εις από την Θηβαϊδα της Αιγύπτου, εξ ου και Αιγύπτιος επονομάζεται, ο δε έτερος από την Αλεξάνδρειαν, εξ ου και Αλεξανδρεύς αποκαλείται. Ο δε Αιγύπτιος λέγεται και Μέγας, καθό πρώτος και μεγαλύτερος κατά την ηλικίαν. Ο μεν λοιπόν Αιγύπτιος Μακάριος εγεννήθη περί το έτος τα΄ (301), επειδή δε ηγάπησε την αρετήν εκ νεαράς ηλικίας, εφάνη άμεμπτος και ακατηγόρητος εις όλην του την ζωήν. Ότε δε ήτο ετών είκοσιν ή κατ’ άλλους τριάκοντα ανεχώρησεν από τον κόσμον. Τόσην δε υπομονήν έδειξεν εις τους κόπους της ασκήσεως ο αοίδιμος, ώστε εις ολίγους χρόνους ηξιώθη να λάβη το χάρισμα της διακρίσεως και την κατά των δαιμόνων εξουσίαν και δύναμιν, να προλέγη τα μέλλοντα και να ποιή θαύματα· νέος έτι ων, εκαλείτο παιδαριογέρων· ήτο δε μαθητής, ως λέγουσι τινές, Αντωνίου του Μεγάλου.
Αἵρεση: Καταχθόνιο διαβολικὸ τέχνασµα -- π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος (†)
«Ὁ Διάβολος, ὅταν εἶδε ὅτι πλέον ἡ ἰσχύς του κυριολεκτικὰ κατερρακώθη µὲ τὸν Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ, ἄρχισε νὰ πολεµᾶ τὴν Ἐκκλησία µὲ µίαν νέαν µέθοδον, µὲ τὴν µέθοδον τῆς νοθείας. Δὲν ἔρχεται νὰ πῆ ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι τίποτε, γιατὶ ἐνικήθη· ἔρχεται ὅµως νὰ µιλήση µὲ τὴν γλῶσσα τῆς νοθείας καὶ νὰ πῆ: “Ναί, βεβαίως! ἐγὼ δέχοµαι τὸν Ἰησοῦν Χριστόν. Βεβαίως! Ἀλλά, ξέρετε, ὁ Ἰησοῦς Χριστός - σπουδαῖος ἄνθρωπος! Ἀλλά... δὲν εἶναι Θεός”! Ἤ τὸ ἄλλο: “Βεβαίως! εἶναι Θεός!.... Ἀλλὰ δὲν ἔγινε ἄνθρωπος, ἤτανε φαινοµενικὰ ἄνθρωπος”! Καὶ οὕτω καθ᾽ἑξῆς. Δηλαδή µὲ κάθε τρόπο ἐπιδιώκει νὰ δηµιουργήση ὁ Διάβολος µίαν ἀπόκλισιν ἀπὸ τὴν ἀλήθεια. Καὶ αὐτὴ ἡ ἀπόκλισις ἀπὸ τὴν ἀλήθεια λέγεται αἵρεσις».
Τότε και τώρα...
Oι Φαρισαίοι τα θαύματα του Xριστού απέδιδαν στη δύναμη του Bεελζεβούλ, οι οικουμενιστές την περί ψευδοενώσεως έμπνευση και επινόηση του Βεελζεβούλ, αποδίδουν στον Xριστό!
«Θα κάψουμε την Νάουσα» (21 Ιανουαρίου 1949)
Σήμερα, θα πάμε πίσω 72 χρόνια και θα δώσουμε «φωνή» στον κορυφαίο παλαιό δημοσιογράφο Βασίλειο (Βάσο) Τσιμπιδάρο, φέρνοντας στο φως μια ανταπόκρισή του από την Νάουσα, που δημοσιεύθηκε στο ΕΜΠΡΟΣ της 21ης Ιανουαρίου 1949.
- Από τον Χρήστο Μπολώση
«Από την Πέμπτη λοιπόν το απόγευμα, ο συμμορίτες είναι απολύτως κύριοι της καταστάσεως στη Νάουσα. Αρχίζουν αμέσως το πλιάτσικο. Μπαίνουν στο εργοστάσιο του Λαναρά. Τα αποθέματα που υπήρχαν εκεί μέσα, κουβέρτες κυρίως, ήσαν τεράστια. Μέχρι τα ταβάνια έφταναν τα δέματα. Οι συμμορίτες τα άνοιγαν, τα φόρτωναν στα μουλάρια και τάβγαζαν από την πόλι. Το ίδιο έγινε σε όλα ανεξαιρέτως τα υπόλοιπα εργοστάσια. Άλλα συνεργεία έσπαζαν τις πόρτες των καταστημάτων. Δεν άφησαν ούτε ένα. Μέχρι και στα κουρεία μπήκαν και τάγδυσαν από τους καθρέφτες μέχρι τα πινέλα κα τα μπουκαλάκια με τις μυρουδιές και το οινόπνευμα. Τη νύχτα της Πέμπτης προς την Παρασκευή βάζουν φωτιά στα εργοστάσια Λαναρά. Ρίχνουν τενεκέδες με πετρέλαιο κα βενζίνη κι΄ ύστερα βάζουν φωτιά. Όλοι οι γύρω λόφοι φωτίζονται. Ένας επιστάτης τολμά να ρωτήσει:
- Γιατί το καίτε; Οι εργάτες που δουλεύουν εδώ είναι δικοί σας.
- Ναι απαντά ο μοντέρνος Νέρωνας, αλλά αν δεν το κάψουμε πώς θάρθουν κι’ αυτοί στο βουνό;
Μνήμη της οπτασίας Κοσμά μοναχού, φοβεράς και ωφελίμου
Το δέκατο τρίτο χρόνο της βασιλείας του Ρωμανού ( 920-944μ.Χ.), ζούσε στη Βασιλεύουσα (Κων/πολη) κάποιος άνδρας, που υπηρετούσε σαν ένας από τους πιο έμπιστους φύλακες του βασιλικού κοιτώνα του Αλεξάνδρου, προκατόχου του Ρωμανού στο θρόνο. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος προτίμησε τη μοναχική ζωή. Έγινε μοναχός με τ' όνομα Κοσμάς, και αργότερα ηγούμενος του μοναστηριού που βρίσκεται κοντά στο Σάγαρη ποταμό. Κάποτε όμως τον χτύπησε μια πολύ βαριά αρρώστια, που τον ταλαιπωρούσε για πολύ καιρό.
Συμπλήρωνε ήδη πέντε μήνες σ' αυτή τη φοβερή δοκιμασία, όταν μια μέρα, γύρω
στην τρίτη ώρα, συνήλθε λίγο, ανασηκώθηκε μαλακά πάνω στο μικρό του κρεβάτι και
ανακάθησε, στηριζόμενος από το ένα μέρος κι από το άλλο στους αδελφούς που τον
διακονούσαν.
Μόλις όμως κάθησε, έπεσε σε έκσταση.
Ένοχος Κρατικός Νους
Ήδη βιώνουμε μίαν ιδιαίτατα πρωτόγνωρη κατάσταση, ο κόσμος έχει ήδη περιέλθει προς μία Νέα Τάξη πραγμάτων, όπου η έννοια του έθνους κράτους, πλήττεται λυσσωδώς, η συλλογική προσωπικότητα των λαών, ήτοι η ιδιοπροσωπία του υποσκάπτεται και εξομοιώνεται προπαγανδιστικά και αντιεπιστημονικά δήθεν με το Φασισμό.
Εις επίρρωση της διολίσθησης προς μίαν νεοπαγή μορφή κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού, είναι ότι τα στρατευμένα Μ.Μ.Ε, υπό την ηθική αυτουργία των Κυβερνήσεων, προάγουν εργαλειακά παν πρόσφορο και ικανό μέσο, δια την επανεκκίνηση του κόσμου, δια μίας υβριδικής μορφής καινοφανούς πολέμου, με ειρηνικά μέσα.
Θά φύγουμε, θά πάμε στόν Άρη --- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
Από ιστοσελίδα φέησμπουκ κ. Δημητρίου Κάτσουρα
«Το θέμα με την τεχνολογία
έχει μάλλον ξεφύγει και πρέπει να το προσέξουμε πριν είναι αργά.» (Δ.
Κάτσουρας)
Σχόλιο
Δέν μάς ενδιαφέρει. Θά ξεφύγουμε κι εμείς ! Θά
εποικίσουμε τόν Άρη, που πρίν γίνει Άρης, ήταν Κρόνος, Αφροδίτη, Ποσειδών κλπ.
γιά νά καταλήξουμε στό τέλος εδώ στήν Γή. Όνομα που δόθηκε από τόν Θεό καί όχι
από τούς ανθρώπους.
Θά κάνουμε, λοιπόν, ξανά
τόν Άρη κατοικήσιμο, καί Άρη θά κάνουμε τήν γή, που ζούμε ή μάλλον ζήσαμε.
Εννοείτε, θά φτιάξουμε τό αντίστοιχο τής Γής βαρυτικό πεδίο. Αλλά δέν μάς
νοιάζει αυτό. Θά είμαστε εξωγήϊνα ανθρωποειδή (ενέργεια) τύπου UFO. Αυτά δέν πάσχουν από κορονοϊούς καί άλλα σχετικά. Είναι
αθάνατα ! Καί « 41 τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ
κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις
αὐτοῦ» (Μτ. κε΄).