ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Καθηγητού Παν. Αθηνών

Η τελευταία ιερατική συνδιάσκεψη εκπροσώπων ιερών Μητροπόλεων, στο Προκόπι της Ευβοίας, με θέμα· Η Νέα Εποχή, που ωργάνωσε η Εκκλησία και όσα ελέχθησαν δια των σχετικών εισηγήσεων και μάλιστα τα δημοσιευθέντα στον τύπο πορίσματα, δίνουν την εντύπωση, ότι η Εκκλησία είναι μια μάχιμη, κατά των αιρέσεων Ορθόδοξη Εκκλησία! Εξάλλου την εντύπωση αυτή ενισχύει το γεγονός ότι η Εκκλησία έχει συγκροτημένη Συνοδική Επιτροπή επί των δογματικών θεμάτων και των αιρέσεων, προεδρευομένη δηλαδή από τον οριζόμενο εκάστοτε, για την επιτροπή αυτή συνοδικό αρχιερέα. Έτσι στο πλήρωμα της Εκκλησίας φαίνεται, ότι η Εκκλησία ελέγχει, με ωργανωμένες ενέργειες, την κατάσταση στο χώρο τής εμφανίσεως και δραστηριότητος των αιρέσεων, των αποκλίσεων από την παράδοσή της και τη διδασκαλία της. Όμως, ποια είναι η αλήθεια ή η πραγματικότητα στη σχέση της διοικούσης Εκκλησίας με τα ποικίλα φαινόμενα αιρέσεων και ετεροδιδασκαλιών;

Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΙΛΟΧΙΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΠΛΕΞΊΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ - ΜΕ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 1 Οκτωβρίου 2018

Τη Α΄ (1^η) του μηνός Οκτωβρίου μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΑΝΑΝΙΟΥ.              

Ανανίας ο του Χριστού Απόστολος έζη κατά τους χρόνους κατά τους οποίους και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ευρίσκετο σωματικώς επί της γης, διέμενε δε εις την Δαμασκόν. Ήτο δε τότε ηγεμών εις τα μέρη της Ανατολής άνθρωπος τις τύραννος και σκληρός, ονόματι Λουκιανός, όστις έτρεφε μεγάλην μανίαν κατά των Χριστιανών, προσπαθών να φαίνεται δια παντός τρόπου υπήκοος και ευπειθής εις τα προστάγματα των βασιλέων τα παράνομα και ασεβή.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης γράφει στὴν «Κλίμακά» του (ΙΕ´ Λόγος περὶ ἁγνείας) τὰ ἑξῆς:

«Ὅσον ἄφθαρτος καὶ ἀσώματος εἶναι ὁ Κύριος, τόσον εὐφραίνεται μὲ τὴν ἁγνότητα καὶ ἀφθαρσία τοῦ σώματός μας. Ἀντιθέτως, καθὼς ἰσχυρίζονται μερικοὶ οἱ δαίμονες, μὲ κανένα ἄλλο δὲν χαίρονται τόσον, ὅσον μὲ τὴν δυσωδία τῆς πορνείας, καὶ μὲ κανένα ἄλλο πάθος, ὅσον μὲ τὸν μολυσμὸ τοῦ σώματος».

Τη ΚΗ΄ (30η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΡΙΨΙΜΙΑΣ, ΓΑΪΑΝΗΣ και των συν αυταίς ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΩΝ, τον αριθμόν τριάκοντα δύο.

Ριψιμία, Γαϊανή και αι συν αυταίς αθλήσασαι Άγιαι Παρθένοι και μονάζουσαι Γυναίκες ήσαν κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού, εν έτει 292. Προεστώσα δε τούτων και Καθηγουμένη ήτο η Γαϊανή. Όταν δε έμελλεν ο Διοκλητιανός να συζευχθή, μαθών ότι η Ριψιμία ήτο ωραιοτάτη και περικαλλεστάτη, πέμψας ανθρώπους έκαμεν εις αυτήν λόγους περί γάμων. Η δε Αγία, αγαπώσα θερμώς την παρθενίαν, φεύγει κρυφίως μαζί με την Καθηγουμένην Γαϊανήν και με άλλας παρθένους, τον αριθμόν εβδομήκοντα, αίτινες φθάσασαι εις την πόλιν της Αρμενίας Αραράτ, εκεί εκρύπτοντο μέσα εις τινας ληνούς. Ο Διοκλητιανός λοιπόν, μη δυνάμενος να ησυχάση από τον έρωτα της Ριψιμίας, και μαθών περί αυτής ότι έφυγε, γράφει εις τον βασιλέα της Αρμενίας Τιριδάτην, ζητών από αυτόν να στείλη την Ριψιδίαν ή, αν θέλη, να την λάβη αυτός εις γυναίκα του.

Ὁμιλεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Εἶναι τόση καί τέτοια ἡ μεγαλωσύνη καί ἡ προσφορά τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί σ’ ὅλο τόν οἰκουμενικό Χριστιανισμό, πού λίγο ἀπέχουν ἀπό τούς θεόπνευστους ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ. Σπάνια βρίσκει κανείς τόση ἁγιότητα καί τόση σοφία σέ μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, στά δύο χιλιάδες χρόνια, ὅσο στούς τρεῖς Ἱεράρχες. Ἀπ’ ὅλο τοῦτο τόν πνευματικό πλοῦτο τῶν τριῶν «μελιρρύτων ποταμῶν τῆς σοφίας», προτιμῶ στό σημερινό κείμενο, ν’ ἀκούσομε τό χρυσό στόμα τοῦ Ἰωάννη, νά μᾶς μιλάει γιά τήν προσευχή, στήν ὁποία ἀφιέρωσε πολλές ὁμιλίες (Βλπ. Λόγοι Α΄ καί Β΄ «περί προσευχῆς», ΕΠΕ, τόμ 21). Ἄς πάρουμε λοιπόν μερικά ψήγματα ἀπ’ τό Χρυσοστομικό χρυσάφι, ὥστε νά μάθουμε καλύτερα τήν ἀξία καί τή δύναμη τῆς προσευχῆς. «Ὥσπερ γάρ τῷ σώματι φῶς ἥλιος, οὕτω τῇ ψυχῇ ἡ προσευχή». Ὅπως εἶναι τό φῶς τοῦ ἥλιου γιά τό σῶμα, εἶναι καί γιά τήν ψυχή ἡ προσευχή.

ΠΑΠΑ ΧΡΗΣΤΟ ΝΑ ΑΓΙΑΣΕΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΑΣ...

Παναγία η Φανερωμένη

Στη Σαλαμίνα, απέναντι από τη μεγαρική ακτή « Μεγάλο Πεύκο», βρίσκεται η μονή της Φανερωμένης, που ιδρύθηκε στα ερείπια παλαιού μοναστηριού τον 17ο αι. από τον όσιο Λαυρέντιο. 

Όταν ο όσιος ήταν ακόμη κοσμικός με το όνομα Λάμπρος Κανέλλος, είδε μια νύχτα τη Θεοτόκο και την άκουσε να του λέει: 
- Στο νησί της Σαλαμίνας, στο βόρειο μέρος, βρίσκεται ένας ερειπωμένος ναός μου. Πήγαινε λοιπόν να τον ανοικοδομήσεις. 
Ο Λάμπρος δεν πίστεψε στο όραμα. Για αυτό η Παναγία εμφανίζεται αυστηρή για δεύτερη και τρίτη φορά, και τον προστάζει να υπακούσει. Έτσι ο Λάμπρος ξεκίνησε για την παραλία, σκοπεύοντας να περάσει με κάποιο πλοιάριο στο νησί. Συνάντησε όμως θαλασσοταραχή και δεν βρήκε κανένα πλεούμενο. 

Η Πηγάδα του Μελιγαλά στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ

Οι κομμουνιστές και οι γελωτοποιοί τους διασκεδάζουν με την ανάμνηση μιας μαζικής σφαγής που διέπραξαν οι συμμορίτες το 1944
Πρόσφατα, έγινε το Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Εκεί, ανάμεσα στις πολλές εκδηλώσεις, παρουσιάστηκε και μια παρλάτα από έναν διασκεδαστή, ονόματι Ζαραλίκος, ο οποίος έκανε χαιρέκακο χιουμοράκι με τα θύματα των συμμοριτών τον Σεπτέμβριο του 1944. Τότε, οι κομμουνιστές μακέλεψαν, κατέσφαξαν και έριξαν στην περιβόητη Πηγάδα του Μελιγαλά τα βασανισμένα κορμιά 1.000 Ελλήνων - ανάμεσά τους γυναίκες, υπερήλικες και ανήλικα παιδάκια. Η μεθοδολογία της σφαγής παραπέμπει σε αμερικανικό θρίλερ (της συνομοταξίας splatter movie), όπου το κακό θριαμβεύει και τα αθώα θύματα υποφέρουν από αποκτηνωμένους σαδιστές, οι οποίοι, πριν δολοφονήσουν, υποβάλλουν τα «θηράματά» τους σε αδιανόητης σκληρότητας βασανιστήρια.

Η ΝΟΣΤΑΛΓΟΣ -- Αλέξ. Παπαδιαμάντης

Ἡ σελήνη ἐπρόβαλλε, μόλις ἀρχίσασα νὰ φθίνῃ τρίτην νύκτα μετὰ τὸ ὁλογέμισμά της, εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ βουνοῦ, κ᾽ ἐκείνη, ἀσπροφορεμένη, μετὰ τόσους στεναγμοὺς καὶ τόσα περιπαθῆ ᾄσματα, ἔκραξε:

― Νὰ ἔμβαινα σὲ μιὰ βαρκούλα, τώρα-δά… ἔτσι μοῦ φαίνεται… νὰ φτάναμε πέρα!

Κ᾽ ἐδείκνυε μὲ τὴν χεῖρά της πέραν τοῦ λιμένος.

Ὁ Μαθιὸς δὲν παρετήρησεν ἴσως ὅτι αὐτὴ εἶχε τρέψει τὸν λόγον εἰς τὸν πληθυντικόν, εἰς τὸ τέλος τῆς εὐχῆς της. Ἀλλ᾽ αὐθορμήτως, χωρὶς νὰ τὸ σκεφθῇ, ἀπήντησε:

― Μπορῶ νὰ ρίξω ἐκείνη τὴ βάρκα στὸ γιαλό… Τί λές, δοκιμάζουμε;

Καὶ αὐτὸς ἐπίσης ἔθεσε τὸν πληθυντικὸν εἰς τὸ τέλος τοῦ λόγου. Χωρὶς δὲ νὰ συλλογισθῇ, οὕτως, ὡς νὰ ἤθελε νὰ δοκιμάσῃ ἂν εἶχε δυνατοὺς τοὺς μυῶνας, ἤρχισε νὰ ὠθῇ τὴν βαρκούλαν.

Ὁ νέος ἵστατο πλησίον τοῦ αἰγιαλοῦ, ὅπου ἀλλεπάλληλα μετ᾽ ἐλαφροῦ φλοίσβου προσπίπτοντα τὰ κύματα κατεπίνοντο ὑπὸ τῆς ἄμμου, χωρὶς ν᾽ ἀποκάμνωσι ταῦτα ἀπὸ τὸ αἰώνιον μονότονον παιγνίδιον, χωρὶς νὰ χορταίνῃ ἐκείνη ἀπὸ τὸ ἀέναον ἁλμυρὸν πότισμα.

Η άποψις του Πάπα δια την κατ΄ ανατολάς Ορθόδοξον Εκκλησίαν -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, σε συνέντευξη, που παρεχώρησε σε εφημερίδα της Β. Ελλάδος, μεταξύ άλλων, σχετικώς με την επίσκεψη του Πάπα στην Κωνσταντινούπολη, είπε ότι η επίσκεψη αυτή «εκπέμπει μήνυμα αισιοδοξίας», ενώ, «αναφερόμενος στον διάλογο των δύο Εκκλησιών, τάχθηκε υπέρ της ένωσής τους και πρόσθεσε πως από την μέχρι τώρα διδασκαλία του Πάπα ως θεολόγου, εκφράζεται η κοινή συνείδηση της ¨αδιαιρέτου αρχαίας Εκκλησίας¨». («Ο.Τ.» 27.10.06).                                                               

Η άποψη αυτή του Παναγιωτάτου κ. Βαρθολομαίου, αν πράγματι έτσι διατυπώθηκε, στην εν λόγω συνέντευξη, φαίνεται να μη δικαιώνεται εκ των πραγμάτων, εφόσον άλλωστε, ουσιαστικώς, δεν είναι δυνατόν, η διδασκαλία του Πάπα, να είναι διαφορετική από την κατεστημένη διδασκαλία της παπικής ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας! Η δε διδασκαλία της παπικής Εκκλησίας αφίσταται ως γνωστόν, παρασάγγας από τη συνείδηση της «αρχαίας αδιαιρέτου Εκκλησίας»!  

π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ 2/2

Μικρός Παρακλητικός Κανών

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 30 Σεπτεμβρίου 2018

Τη Λ΄ (30^η) Σεπτεμβρίου,  μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, Επισκόπου της Μεγάλης Αρμενίας.                                                                                            

Γρηγόριος ο της Μεγάλης Αρμενίας λαμπρότατος φωστήρ ήτο από γένος βασιλικόν υιός ων Ανάκ, Πάρθου το γένος, γεννηθείς περί το έτος σμ΄ (240). Ούτος ήτο συγγενής του βασιλέως της Αρμενίας Κουσαρώ, τον οποίον εθανάτωσε δια δόλου ο ίδιος ο Ανάκ, αποσταλείς και παρακινηθείς εις τούτο από τον Αρτασύραν βασιλέα των Περσών. Όθεν δια τον βασιλικόν τούτον φόνον εθανατώθη όλη η γενεά του Ανάκ, μόνος δε ο θείος Γρηγόριος ούτος και εις έτερος αδελφός του ελυτρώθη από του θανάτου, πεμφθείς παις μικρός εις την επικράτειαν των Ρωμαίων, δια μέσου συγγενούς των τινός.

Το τέλος του σύγχρονου Ελληνικού Ορθόδοξου Χριστιανικού κράτους

« Η Διοικούσα Εκκλησία, υποταγμένη και συμβιβασμένη καθώς είναι, με αδικαιολόγητη δουλοπρέπεια, στην νεοταξική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ακολουθεί το πνεύμα της «ρεαλπολιτίκ» και δίνει την γραμμή της υποχώρησης στις κάθε είδους νεοταξικές απαιτήσεις, στην παθητικά αποδεχόμενη τα πάντα και υπνώτουσα Ελληνική κοινωνία, με αποτέλεσμα να επέρχεται -και σε συνδυασμό με τη σταδιακή ολοκλήρωση του σχεδίου του ειρηνικού εποικισμού της χώρας από μουσουλμανικές ορδές που συντελείται σταδιακά στις μέρες μας- το τέλος του σύγχρονου Ελληνικού Ορθόδοξου Χριστιανικού κράτους» 

(Παναγιώτης Τσαγκάρης, Γεν. Γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων).

Λιντσάρισμα

Η υποκρισία των «ευαίσθητων» απέναντι στους εκτός σιναφιού

Από τη Δρ Ελένη Παπαδοπούλου*

Με αφορμή ένα περιστατικό του καθημερινού αστυνομικού δελτίου και τον θάνατο ενός ανθρώπου εξαρτημένου από ουσίες και επίδοξου ληστή, γίναμε μάρτυρες ακόμη μία φορά της ηρωοποίησης της παραβατικότητας. Αναρτήσεις στο facebook, άρθρα, δηλώσεις που ξεχείλιζαν «ευαισθησία» και «πόνο» για τον θάνατο ενός νέου ανθρώπου, που ο ίδιος είχε επιλέξει έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, με τον οποίο όποιος δεν συμφωνούσε εννοείται πως ήταν φασίστας, ρατσιστής, κακός άνθρωπος, ομοφοβικός, αναίσθητος.

Πριν καν δει κανείς τι είχε γίνει, τα social media είχαν δικάσει και καταδικάσει τον ιδιοκτήτη του κοσμηματοπωλείου, που από θύμα της επίθεσης είχε γίνει θύτης. Το ίδιο βράδυ του γεγονότος, στο Πολυτεχνείο, σε συνέλευση, αποφασίστηκε πορεία προς το κέντρο της πόλης ως διαμαρτυρία, γενικώς, η οποία, φυσικά, πέρασε από το κατάστημα του «δολοφόνου» για να το περιποιηθεί καταλλήλως. Ολες αυτές οι «ευαίσθητες» ψυχές λοιπόν, των οποίων η «καλοσύνη» ξεχειλίζει στον δημόσιο λόγο για το θύμα, το οποίο πήγε να ληστέψει κρατώντας μαχαίρι, να μην ξεχνιόμαστε, μιλούσαν για λιντσάρισμα του ληστή.

Ολοι αυτοί οι ψυχοπονιάρηδες που «έκλαψαν» με μαύρο δάκρυ για τον Ζακ, για τη βασανισμένη ζωή του, για τα προβλήματά του, που όλοι τον ήξεραν, όλοι τον πόνεσαν, όλοι τον αγαπούσαν, αλήθεια πού ήταν να τον βοηθήσουν όσο ζούσε;

Από τον «Εὐεργετινὸ» (τόμ. Α΄):

«Ἕνας Γέροντας διηγήθηκε ὅτι κάποτε κάποιος Μοναχός, ποὺ ἔμενε στὴν Αἴγυπτο, ἐβάδιζε στὸν δρόμο. Ὅταν βράδιασε, μπῆκε σὲ ἕνα τάφο γιὰ νὰ κοιμηθῆ, ἐπειδὴ ἔκανε κρύο. Ἐκείνη τὴ στιγμὴ περνοῦσαν δύο δαίμονες καὶ λέγει ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον. 

-Βλέπεις τί θάρρος ἔχει αὐτὸς ὁ Μοναχός, ἀφοῦ καὶ σὲ τάφο ἀκόμη κοιμᾶται; Ἔλα ὅμως νὰ τὸν πειράξουμε. 

- Διατὶ νὰ τὸν πειράξουμε; ἀπάντησε ὁ ἄλλος· εἶναι δικός μας, ἀφοῦ κάνει τὰ θελήματά μας, τρώγει καὶ πίνει καὶ κατηγορεῖ τοὺς ἄλλους καὶ παραμελεῖ τὶς ἀκολουθίες του. Διατὶ λοιπὸν νὰ καθυστερήσουμε μὲ αὐτόν; Ἂς πᾶμε νὰ βασανίσουμε αὐτοὺς ποὺ μᾶς στενοχωροῦν καὶ μᾶς πολεμοῦν ἡμέρα καὶ νύκτα μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ὑπόλοιπη ἄσκηση.

Μόνον ὁ Θεός ΤΟ ΥΨΙΣΤΟΝ ΑΓΑΘΟΝ -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Συνηθίζουμε νά μιλᾶμε γιά ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτό, σέ σχέση μέ τόν κόσμο. Κατά τούς Πατέρες «ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄληπτος καί ἀνέκφραστος». Οἱ ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ ἀναφέρονται στόν τρόπο ὕπαρξης τοῦ Θεοῦ. Ἰδιαίτερα ἡ ἀγάπη καί ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, «προϋποθέτει ἤδη τό προσωπικόν τοῦ Θεοῦ, οὗτινος θεμελιώδης ἰδιότης εἶναι, διότι ἀγάπη ἀπρόσωπος εἶναι τι ἀκατανόητον», διδάσκει ὁ διάσημος θεολόγος Χρῆστος Ἀνδροῦτσος. Κι ὅταν ὁ Ἰωάννης ἀποκαλεῖ τόν Θεό ἀγάπη, δηλώνει τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ «ὡς προσώπου καί ὡς ζῶντος». Θά μπορούσαμε λοιπόν, νά ἰσχυριστοῦμε πώς, ὅλες οἱ ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ, ἀποτελοῦν προσόντα τῆς ἀγάπης Του. 

Τη ΚΗ΄ (29η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των συν τω Αγίω ΓΟΒΔΕΛΑΑ αθλησάντων ΔΑΔΑ, ΚΑΣΔΟΟΥ και ΚΑΣΔΟΑΣ, της θυγατρός του αυτού Σαβωρίου βασιλέως Περσών.

Γοβδελαάς ο ένδοξος Μεγαλομάρτυς ήτο υιός του βασιλέως των Περσών Σαβωρίου του βασιλεύοντος εις Περσίαν κατά το έτος τλ΄ (330), προσήλθε δε εις την πίστιν του Χριστού κατά τον εξής τρόπον. Κατά την εποχήν εκείνην έζη εις ονόματι Δάδας, όστις κατά μεν το γένος ήτο Πέρσης, κατά δε την πίστιν Χριστιανός. Ούτος ήτο πρώτος εις το βασιλικόν παλάτιον και συγγενής προσφιλέστατος του βασιλέως. Επειδή δε απεστάλη παρ’ αυτού εις το να εξουσιάζη πόλεις τινάς των Περσών, δεν έκρινεν εύλογον να κρύπτη πλέον την ευσέβειαν, αλλ’ εσέβετο τον Χριστόν φανερά. Όθεν, καίτι διεβλήθη εις τον βασιλέα, ότι ήτο Χριστιανός, δεν του αφηρέθη όμως η εξουσία.

Παυλόπουλος: Οιαδήποτε στήριξη της διαστρέβλωσης της ιστορίας επηρεάζει καθοριστικά τις ελληνοαλβανικές σχέσεις

Αυστηρή προειδοποίηση στην Αλβανία, «να αποδεχτεί την τεκμηριωμένη ιστορική αλήθεια, του εγκληματικού ναζιστικού παρελθόντος των Τσάμηδων», εάν θέλει την ελληνική στήριξη στη ευρωπαϊκή της προοπτική, έστειλε από την Παραμυθιά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος τίμησε με την παρουσία του, τις εκδηλώσεις μνήμης των 49 προκρίτων που εκτελέστηκαν από τους Ναζί σε συνεργασία με τους Αλβανο-τσάμηδες, στις 29 Σεπτέμβρη του 1943.
Οφείλει η γειτονική μας χώρα, η Αλβανία, για την οποία τρέφουμε φιλικά αισθήματα, αλλά ως προς την οποία θα είμαστε πάντοτε ειλικρινείς, (να γνωρίζει ότι) όλα περνούν από τον σεβασμό της αλήθειας και της ιστορίας.. Πρέπει να ξέρει λοιπόν, πως το λεγόμενο Τσάμικο είναι ζήτημα γιατί έγιναν συνεργάτες των Ναζί. Και όσο το στηρίζει, είναι σαν να υπερασπίζεται τους εγκληματίες εκείνους που αιματοκύλησαν όλη την Ευρώπη και να μην υπολογίζει, ότι η Ευρώπη στην οποία προσδοκά να μπει, είναι το οικοδόμημα που δημιουργήθηκε, για να μην ζήσουμε ποτέ ξανά αυτά τα εγκλήματα, αυτή την θηριωδία.

Τη ΚΗ΄ (29η) Σεπτεμβρίου, η Αγία Μάρτυς ΓΟΥΔΕΛΙΑ ξίφει τελειούται.

Γουδελία η Αγία Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους Σαβωρίου βασιλέως Περσών, εν έτει τλ΄ (330), και επειδή πολλούς απίστους Πέρσας επέστρεψεν εις την πίστιν του Χριστού, δια τούτο συνελήφθη από τον βασιλέα, και με πολλάς τιμωρίας εδασανίσθη η μακαρία· μη πεισθείσα δε να θυσιάση εις το πυρ, ερρίφθη εις την φυλακήν. Και εκεί διέμεινεν έτη πολλά, λιμοκτονούσα και μη έχουσα τι να φάγη. Μετά ταύτα εξήλθεν από την φυλακήν. Και επειδή δεν επείσθη να αρνηθή τον Χριστόν, πρώτον μεν εξεδάρη το δέρμα της κεφαλής της, έπειτα δε καρφωθείσα δυνατά επί ξύλου, ούτω παρέδωκε τω Κυρίω το πνεύμα της και έλαβε παρ’ αυτού τον της αθλήσεως στέφανον.

ΕΓΚΛΗΜΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΛΟΠΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ!

Οι ΗΠΑ, που το 1944 μιλούσαν για δημαγωγία εκ μέρους του Τίτο, τώρα υποστηρίζουν τους Σκοπιανούς

Από τον Σάββα Καλεντερίδη

Το έχουμε ξαναγράψει, όμως στη συγκεκριμένη συγκυρία, λίγα εικοσιτετράωρα πριν από το δημοψήφισμα στα Σκόπια, κρίνεται σκόπιμο να το επαναφέρουμε στο προσκήνιο.

Οταν ο Τίτο, το 1944, αποφάσισε να δημιουργήσει την «Ομόσπονδη Δημοκρατία της Μακεδονίας» στο πλαίσιο της Γιουγκοσλαβίας, για να ακολουθήσουν αμέσως μετά η δημιουργία της -ανύπαρκτης μέχρι τότε- «μακεδονικής γλώσσας» και η καλλιέργεια στους μέχρι τότε βουλγαρικής συνείδησης κατοίκους της επαρχίας Βαρντάρσκα της «μακεδονικής συνείδησης», η επίσημη θέση των ΗΠΑ ήταν η εξής: «Η (αμερικανική) κυβέρνηση θεωρεί ότι αναφορές, όπως μακεδονικό “έθνος”, μακεδονική “πατρίδα” ή μακεδονική “συνείδηση”, συνιστούν αδικαιολόγητη δημαγωγία, που δεν αντικατοπτρίζει καμία πολιτική πραγματικότητα και βλέπει σε αυτές την αναγέννηση ενός πιθανού μανδύα, που θα υποκρύπτει επιθετικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδας».

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟΝ; ΤΙ ΛΕΓΟΥΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ; -- Του π. Θεοδώρου Ζήση

Πῶς πρέπει νά χρησιμοποιῆ ὁ πλούσιος τόν πλοῦτον, τόν ὁποῖον τοῦ ἐχάρισε καί τοῦ ἔδωσεν ὁ Θεός. Καί πῶς οἱ πτωχοί πρέπει νά ἀντιμετωπίζουν τήν πτωχείαν καί πῶς τούς πλουσίους. Διατί προέχει ὁ πνευματικός πλοῦτος;

  

“Ἄνθρωπος δὲ τις ἦν πλούσιος καὶ πτωχὸς δὲ τις ὀνόματι Λάζαρος” (Λουκ. ιστ´ 19-20). Πλοῦτος καὶ πτωχεία, πλοῦτος καὶ φτώχια, πλούσιοι καὶ πτωχοί, εἶναι καταστάσεις ζωῆς, καταστάσεις βίου, οἱ ὁποῖες ἔχουν καὶ πολλὲς πνευματικὲς διαστάσεις καὶ πολλὲς ἐπίσης πνευματικὲς παρανοήσεις… Στὴ σκέψη καὶ στὸ ὑποσυνείδητο ὅλων μας ἀσφαλῶς ὑπάρχει ἡ ἐπιθυμία νὰ εἴμαστε πλούσιοι καὶ μὲ ἀποστροφὴ σκεφτόμαστε τὴ φτώχια, ἰδιαίτερα μάλιστα αὐτὴ τὴν περίοδο τῆς οἰκονομικῆς, ὅπως τὴ λέμε, κρίσεως ἔχουμε τὴν αἴσθηση ὅτι ὅλοι ἔχουμε γίνει πτωχότεροι καὶ ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς πτωχεύσεώς μας, ἔν τινι μέτρῳ, σὲ πολλοὺς ἀπὸ μᾶς αὐτὴ ἡ κατάσταση ὁδηγεῖ σὲ μελαγχολίες, σὲ ἀπογοητεύσεις, σὲ ἀγωνίες: τί θὰ γίνει στὸ μέλλον, πῶς θὰ τὰ βγάλουμε πέρα, γιατί γίνονται αὐτὲς οἱ ἀδικίες, γιατί ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς ὁρισμένους νὰ πλουτίζουν καὶ μάλιστα ἀθέμιτα, ὄχι μὲ νόμιμους τρόπους, καὶ γιατί ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς ὁρισμένοι νὰ εἶναι πτωχοὶ καὶ νὰ ὑποφέρουν στὴ ζωὴ τους μέσα στὴ φτώχια καὶ μέσα στὴ δυσκολία;

Ένωση εκκλησιών & Οικουμενισμός

Δεύτε λαοί -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 29 Σεπτεμβρίου 2018

Τη ΚΘ΄ (29^η)  Σεπτεμβρίου,  μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΚΥΡΙΑΚΟΥ του Αναχωρητού.                                                                                                                              

Κυριακός ο Όσιος Πατήρ ημών εγεννήθη εις την Κόρινθον της Πελοποννήσου, το έτος υμη΄(448), βασιλεύοντος εν Κωνσταντινουπόλει του αυτοκράτορος Θεοδοσίου του Μικρού· και ο μεν πατήρ του ήτο πρεσβύτερος της εν Κορίνθω Εκκλησίας, Ιωάννης ονόματι, η δε μήτηρ του εκαλείτο Ευδοξία, ήτο δε Επίσκοπος Κορινθίων ο από μητρός θείος του Πέτρος, όστις και τον έκαμεν Αναγνώστην. Αναγινώσκων λοιπόν συχνάκις ο μακάριος Κυριακός τας Ιεράς Γραφάς, εθαύμαζε πως ο Θεός εξ αρχής ωκονόμησε και εποίησε τα πάντα δια την σωτηρίαν του ανθρωπίνου γένους, και πως υπερεδόξασε τους ευαρεστήσαντας αυτώ παλαιούς Δικαίους και Προφήτας· μάλιστα δε εξίστατο, συλλογιζόμενος τα όσα γράφει το Ιερόν Ευαγγέλιον.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕΣΩ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ! -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΜΕΡΙΚΟΙ ἀπὸ τοὺς νέους Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἶναι πρωτότυποι καὶ ἐφευρετικοί, ὄχι ὅμως καὶ ἀξιομίμητοι. Μονίμως τὸ ἐνδιαφέρον τους εἶναι στραμμένο στὴν ἐξεύρεση περισσοτέρων χρημάτων προκειμένου νὰ ἀναπτύξουν τὸ ποιμαντικό τους ἔργο καὶ νὰ προβληθοῦν ὡς ἄξιοι ἱεράρχες καὶ ἀξιοτίμητοι. Ἔγνοια τους ἐπίσης καὶ ὁ ἐκσυγχρονισμός, ἡ χρήση τῆς τεχνολογίας καὶ τῶν ποικίλων μέσων ἐπικοινωνίας. Ἀναφέρω μιὰ συγκεκριμένη χτυπητὴ περίπτωση, τὴν ὁποία διάβασα στὴν ἐφημερίδα «Ὁ Φάρος τῆς Τήνου», ποὺ ἐπὶ μισὸ περίπου αἰώνα ἐκδίδει ὁ γνωστὸς ἐκδότης Στυλιανὸς Λαγουρὸς (ἐκδόσεις ΤΗΝΟΣ).

Ἀκατανόητον θαῦμα

Ἀκατανόητον θαῦμα, ἀνερμήνευτον ἄκουσμα, μυστηρίου θείου ἀποκεκρυμμένου φανέρωσις, ἀκαταμάχητος προστασία, ἀντίληψις κραταιά, ζωοδόχε πηγή, πέλαγος ἀνεξάντλητον τῶν θείων καὶ ἀπορρήτων χαρισμάτων καὶ δωρεῶν, ὕψος τῶν ἐπουρανίων καὶ ἀσωμάτων Δυνάμεων καὶ τῶν Σεραφεὶμ ὑψηλοτέρα, βάθος τῶν ἀποκρύφων νοημάτων τὸ ἀνεξερεύνητον, ἡ κοινὴ φιλοτιμία τῆς φύσεως, ἁπάντων τῶν καλῶν χορηγία, ἡ μετὰ τὴν Τριάδα πάντων τῶν ποιημάτων Δέσποινα, ἡ μετὰ τὸν Παράκλητον ἄλλος Παράκλητος, καὶ μετὰ τὸν μεσίτην Χριστὸν μεσίτρια τοῦ κόσμου παντός, τὸ ὄχημα ἡλίου τοῦ νοητοῦ, τὸ δοχεῖον τοῦ φωτὸς τοῦ ἀληθινοῦ τοῦ φωτίζοντος πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, ἡ φέρουσα ἐν ἀγκάλαις τὸν τῷ ῥήματι τὰ πάντα φέροντα·

Ἀγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

Τη ΚΗ΄ (28η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΜΑΡΚΟΥ του ποιμένος, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΑΛΦΕΙΟΥ και ΖΩΣΙΜΟΥ των αυταδέλφων, ΝΙΚΩΝΟΣ, ΝΕΩΝΟΣ, ΗΛΙΟΔΩΡΟΥ και των λοιπών ΠΑΡΘΕΝΩΝ και ΠΑΙΔΩΝ.

Εις τας Παρθένους και τους Παίδας.                                                                                             

Μάρκος ο Άγιος Μάρτυς ως και οι λοιποί συν αυτώ αθλήσαντες Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού, ηγεμονεύοντος του Μάγνου εν τη πόλει Πισιδίας, εν έτει 290. Ο δε μακάριος ούτος ήτο ποιμήν προβάτων, έχων τας τρίχας της κεφαλής του λευκάς, δασείας και φθανούσας έως εις τας πτέρνας των ποδών του. Επειδή δε εφανερώθη ότι είναι Χριστιανός, δια τούτο παρευθύς εκρεμάσθη υψηλά και εξεσχίσθη. Έπειτα επέμφθη εις την Κλαυδιούπολιν. Εκεί δε εκλήθησαν τρεις χαλκείς δια να κατασκευάσωσι δεσμά σιδηρά, ίνα δι’ αυτών δεσμευθή ο Άγιος.

Αποχή από το δημοψήφισμα ζητά Ιβανόφ

«Αντάρτικο» κατά Ζάεφ από την έδρα του ΟΗΕ
Μήνυμα αποχής στο δημοψήφισμα της Κυριακής για τη Συμφωνία των Πρεσπών απηύθυνε εμμέσως από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών ο πρόεδρος των Σκοπίων Γκιόργκι Ιβανόφ, τη στιγμή που ο πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ -με κορόνες του τύπου «διασφαλίσαμε τη “μακεδονική” γλώσσα και ταυτότητα»- καλούσε τους πολίτες να συμμετάσχουν στο δημοψήφισμα και να ψηφίσουν «ναι» στη Συμφωνία των Πρεσπών
Συγκεκριμένα, ο κ. Ιβανόφ διαμήνυσε ότι η συμμετοχή στην ψηφοφορία δεν συνιστά υποχρέωση αλλά δικαίωμα, προσθέτοντας ότι ουδείς θα είναι υπόλογος εάν επιλέξει να μην προσέλθει στις κάλπες. Επανέλαβε δε ότι ο ίδιος δεν προτίθεται να ψηφίσει, αφού έως και την Κυριακή θα βρίσκεται στη Νέα Υόρκη. «Οχι μόνον αλλάζει το όνομα της χώρας, αλλά θα γίνουμε ένα κράτος μόνον κατ’ όνομα, αλλά όχι στην ουσία» είπε ο πρόεδρος των Σκοπίων και παραδέχθηκε ότι η ομιλία του στη Νέα Υόρκη κατά πάσα πιθανότητα θα γίνει στόχος έντονης κριτικής.

Ο όσιος Πέτρος Ο Δαμασκηνός γράφει (Δεύτερον Βιβλίον):

«εκείνος, που φωτίστηκε, ώστε να βλέπη τις αμαρτίες του, δεν σταματά να θρηνή τον εαυτόν του και τους άλλους ανθρώπους, βλέποντας την τόσην ανοχήν του Θεού και τις τόσες αμαρτίες, που από την αρχή κάναμε και συνεχίζουμε να κάνουμε διαρκώς οι άθλιοι. Απ᾽ αυτό γίνεται ευγνώμων, μη τολμώντας να κατακρίνη κανέναν, από ντροπή για τις πολλές ευεργεσίες του Θεού και τα δικά μας αμαρτήματα…». 

Εἰς μίαν πρωτόφαντον δυσοσμίαν «ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΥΩΔΙΑ» -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Δέ χρειάζεται μεγάλη ἀνιχνευτική προσπάθεια, γιά νά διαπιστώσει κανείς τήν ἠθική καθίζηση καί τήν παρακμή τῆς ἐποχῆς μας. Στόν κάθε βηματισμό, καί μιά δύσοσμη χωματερή. Σέ κάθε ματιά κι ἕνα γοητευτικό εἴδωλο τῆς Ἀφροδίτης. Κάθε ἄκουσμα καί μιά ἑλκυστική μελωδία τοῦ ὑπόκοσμου. Μιά πρωτόφαντη ἠθική δυσοσμία ἁπλώνεται σ’ ὅλο τόν κόσμο. Κάθε πόλη καί μιά Βαβυλώνα, μιά Ρώμη, μιά Πομπηΐα. Ἡ κακία σ’ ὅλες της τίς μορφές. Ἡ ἁμαρτία στήν πιό μεγάλη της ἔξαρση καί ἔκταση. Ἡ ἀνομία καί ἡ παρανομία, τά εὔσημα τοῦ «προοδευτικοῦ» τῆς ἐποχῆς μας. Ὁ ἀμοραλισμός καί ὁ μηδενισμός, τό ἀφιόνι τοῦ πολιτισμοῦ καί τῶν ἰδανικῶν. Ὁ πανσεξουαλισμός, ἡ κορύφωση καί ὁ ἀποπνιγμός τῆς ψυχῆς. Σ’ ἕνα τέτοιο κόσμο ἡμιλιπόθυμο, καί σχεδόν, νεκρό, ὁ μόνος ζωντανός ἀνάμεσα στούς νεκρούς, εἶναι μονάχα ὁ χριστιανός, ὁ ἀληθινός χριστιανός.

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός : Η Ουνία στην Ελλάδα.

Πρόσωπο και προσωπείο. Η Ουνία χθες και σήμερα,

Μιλώντας για Ελλάδα, εννοούμε το Ελληνικό Κράτος (1839 κ.ε.), διότι ήδη κατά τη διάρκεια της δουλείας (Τουρκοκρατίας, Ενετοκρατίας) οι ανοργάνωτοι ακόμη Ουνίτες ανέπτυξαν μεγάλη δραστηριότητα στον ιστορικό ελληνικό χώρο, κινούμενοι τόσο στα όρια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, όσο και στις ενετοκρατούμενες περιοχές. Όπως και παραπάνω υπογραμμίσθηκε, οι απόφοιτοι του Κολλεγίου του Αγ. Αθανασίου ανέπτυξαν έντονη ουνιτική (ενωτική) δραστηριότητα μεταξύ των ομογλώσσων και ομοεθνών τους. Οι Ιησουΐτες, που ενίσχυαν την ουνιτική αυτή κίνηση, εμφανίσθηκαν από το 1583 και στην Κωνσταντινούπολη και με τα μέσα που διέθεταν (χρήμα, εκδόσεις, πολιτική κάλυψη) έγιναν ο «κακός δαίμονας» της Ρωμαίικης Εθναρχίας, που είχε την ευθύνη για ολόκληρο το ρωμαίικο μιλλέτι, τους Ρωμηούς-Ορθοδόξους-των Βαλκανίων και της Μικρασίας.

Τη ΚΗ΄ (28η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Δικαίου και Προφήτου ΒΑΡΟΥΧ.

Βαρούχ ο Δίκαιος και Προφήτης κατήγετο εκ της φυλής του Ιούδα ακμάσας περί το χστ΄ (606) π. Χ. Ο πατήρ του εκαλείτο Νήριος είχε δε και αδελφόν ονόματι Σαραίον, όστις ήτο αυλικός του βασιλέως Σεδεκίου· διδάσκαλον δε είχε τον μέγαν Προφήτην Ιερεμίαν. Τόσον δε πολύ ηγαπάτο από εκείνον, ώστε ενομίζετο πνοή και ανάπαυσις του Ιερεμίου. Και οι δύο ομού εγνωρίζοντο ως μία ψυχή, ηνωμένη εις δύο ιδιαίτερα σώματα, επειδή ένα και τον αυτόν αρχηγόν και ταξίαρχον είχον, το Πνεύμα το Άγιον· πλην ο Βαρούχ καθαρώτερα και φανερώτερα εκελάδησε τα περί της ενσάρκου του Κυρίου οικονομίας, λέγων· «Ούτος ο Θεός ημών ου λογισθήσεται έτερος προς αυτόν… Μετά τούτο επί της γης ώφθη, και τοις ανθρώποις συνανεστράφη» και τα εξής (Βαρούχ γ: 35-37 ). Δύναται δε να εύρη και άλλα τούτου ρητά όστις φιλοπόνως αναγινώσκει την παλαιάν Γραφήν, τα οποία αποδεικνύουσι και παριστάνουσι καθαρώς ότι ο Βαρούχ είναι Προφήτης. Ούτος λοιπόν, θεοφιλώς πολιτευσάμενος, εν ειρήνη την ψυχήν του τω Κυρίω παρέδωκεν.

US State Dept. backs Ukrainian autocephaly

(state.gov) - The United States strongly supports religious freedom, including the freedom of members of groups to govern their religion according to their beliefs and practice their faiths freely without government interference. The United States respects the ability of Ukraine’s Orthodox religious leaders and followers to pursue autocephaly according to their beliefs. We respect the Ecumenical Patriarch as a voice of religious tolerance and interfaith dialogue.

The United States maintains unwavering support for Ukraine and its territorial integrity in the face of Russian aggression in eastern Ukraine and the Russian occupation of Crimea. We also support Ukraine as it charts its own path and makes its own decisions and associations, free of external interference.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 28 Σεπτεμβρίου 2018

Τη ΚΗ΄  (28^η) Σεπτεμβρίου,  μνήμη του Οσίου Πατρός ημών κι Ομολογητού ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ, διασωθέντος από του μαρτυρικού τέλους εν έτει από Χριστού 276.                                                                                                                                          

Χαρίτων ο Όσιος πατήρ ημών εγεννήθη εις το Ικόνιον της Μικράς Ασίας, εις το οποίον και ανετράφη εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, ανδρωθείς δε εγένετο περιβόητος δια την ευσέβειαν και την αρετήν του και κατέστη πρώτος της πόλεως ταύτης. Κατά την εποχήν εκείνην (σο΄ - σοστ΄ ) (270-276) εβασίλευεν εν Ρώμη ο Αυρηλιανός, όστις κατ’ αρχάς μεν της βασιλείας του, αν και ήτο ειδωλολάτρης, όμως δεν ημπόδιζε τους Χριστιανούς να προσκυνώσι τον αληθινόν Θεόν· κατόπιν όμως παρακινηθείς από τους δαίμονας, τους οποίους ελάτρευεν, εκίνησε μέγαν διωγμόν κατά των Χριστιανών, και εις όλας τας επαρχίας της βασιλείας του έστειλεν ασεβή προστάγματα, κελεύοντα τους εξουσιαστάς μεθ’ όλης της δυνατής προσπαθείας να καταπείσωσι τους Χριστιανούς να αρνηθώσι την πίστιν του Χριστού και να επιστρέψωσιν εις την πλάνην της ειδωλολατρίας, τους δε μη υποτασσομένους εις τα ασεβή προστάγματά του να παιδεύωσι διαφοροτρόπως, και τέλος επονειδίστως να τους θανατώνωσι.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΥΠΕΡΠΟΛΥΤΕΚΝΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Θεσσαλονίκη 26/09/2018

Αγαπητέ κ. Υπουργέ,

Με τη χάρη του Θεού, είμαι ένας υπερπολύτεκνος πατέρας 10 παιδιών, εκ των οποίων τα 6 είναι μαθητές δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου, και έχουν παραλάβει τα βιβλία (τους φακέλους) μαθητή των θρησκευτικών.

Μετά μεγάλης μου λύπης διαπίστωσα ότι περιφρονήσατε τους Ελληνορθόδοξους γονείς και μαθητές, περιφρομήσατε την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, περιφρονήσατε το Ελληνικό Σύνταγμα, περιφρονήσατε έως και το Ανώτατο Συμβούλιο της Επικράτειας, το οποίο έκρινε τον εν λόγω φάκελο άκυρο και παράνομο.

Σεβαστήκατε δε την Μουσουλμανική κοινότητα και την Ιουδαϊκή κοινότητα.

Μήπως τελικά, κύριε Υπουργέ, έχετε ρατσιστική συμπεριφορά προς τους Ελληνορθόδοξους πολίτες;

Για τους παραπάνω λόγους, σας επιστρέφουμε για 2η συνεχή χρονιά ως απαράδεκτα τα βιβλία (τους φακέλους) μαθητή. Τα επιστρέφουμε σε ένα υπουργείο, στο οποίο προς το παρόν προΐστασθε, που συμβαδίζει με τις απαράδεκτες κινήσεις της παγκοσμιοποίησης, της πανθρησκείας, της πολυπολιτισμικότητας, καθώς και με τις κινήσεις καταξίωσης της -σύμφωνα με την ορθόδοξη διδασκαλία- ομοφυλοφιλικής διαστροφής.

Ευχόμαστε ο Τριαδικός Θεός να σας φωτίσει, ώστε να μετανοήσετε εγκαίρως, πριν κλείσετε οριστικά τα μάτια σας στον μάταιο τούτο κόσμο.

Με σεβασμό
Τσακιρίδης Μιχαήλ

Κοινοποίηση

Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων
Έντυπα και Ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε.
Διάφοροι φορείς κ.τ.λ.

Η Ευαγγελίστρια του Ελικώνος

Ανεβαίνοντας στις πλαγιές του Ελικώνος, εκεί που την αρχαία εποχή λατρεύονταν οι μυθικές ελικωνίδες μούσες, προβάλει το μοναστήρι της Ευαγγελίστριας. Εκεί τώρα υμνείται και λατρεύεται «σωματικαίς φωναίς» "των ασωμάτων το άσμα", η Παναγία. 

Τριγύρω στην ιερά μονή, αιωνόβια πλατάνια, πανύψηλες λεύκες και πεύκα συνθέτουν ένα καταπράσινο τοπίο. 
Ο πρώτος ναός του μοναστηριού, βυζαντινού ρυθμού, οικοδομήθηκε τον 12ο αι., όταν η βυζαντινή αυτοκρατορία βρισκόταν στον κολοφώνα της δόξας της. Ανακαινίσθηκε αργότερα, τον 17ο αι., οπότε η μονή έγινε σταυροπηγιακή. 
Στο απέριττο τέμπλο του είναι αναρτημένη η εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, εικόνα αρχαία και θαυματουργή, όπως αποδεικνύουν πολλές μαρτυρίες ευεργετηθέντων. 
Την περίοδο της εθνικής παλιγγενεσίας πλήθος ιστορίες και θρύλοι γεμάτοι ηρωισμό είναι δεμένοι με την παράδοση της μονής. Το μοναστήρι της Ευαγγελίστριας παίζει τότε εθνικό και ανθρωπιστικό ρόλο. Γίνεται καταφύγιο των κυνηγημένων ραγιάδων και κρησφύγετο των ηρωικών οπλαρχηγών. Από κει πέρασαν, καθώς λένε, ο Δημ. Υψηλάντης και ο Καραϊσκάκης με τα παλληκάρια τους, καθώς και πολλοί άλλοι αγωνιστές. 

Τη ΚΖ΄ (27η) Σεπτεμβρίου, η Αγία Νεομάρτυς ΑΚΥΛΙΝΑ ράβδοις συνθλασθείσα τελειούται εν έτει 1764.

Ακυλίνα η Αγία Νέα Παρθενομάρτυς του Χριστού ήτο εκ Θεσσαλονίκης, από χωρίον καλούμενον Ζαγκλιβέρι, κείμενον εν τη Επισκοπή Αρδαμερίου, γεννηθείσα από γονείς ευσεβείς· το μαρτύριον αυτής συνέβη υπό τοιαύτας περιστάσεις. Ημέραν τινά ο πατήρ της Αγίας διεπληκτίσθη μεθ’ ενός Τούρκου γείτονός του (επειδή εκεί κατώκουν τότε και Χριστιανοί και Τούρκοι), κτυπήσας δε αυτόν εκ συνεργείας του μισοκάλου τον εφόνευσεν· όθεν τον συνέλαβον οι εξουσιασταί του τόπου και τον ωδήγησαν εις τον πασάν της Θεσσαλονίκης, δια να τον θανατώση·

Άγιος Ησύχιος «Προς Θεόδουλο»

Ο Κύριος, θέλοντας να δείξει ότι κάθε εντολή την εκτελούμε από χρέος, ενώ η υιοθεσία που προσφέρει, συντελείται στους ανθρώπους με το αίμα Του, λέει: « Όταν κάνετε όσα έχετε διαταχθεί, να πείτε ότι είμαστε αχρείοι δούλοι και κάναμε αυτό που οφείλαμε». Γι αυτό δεν είναι μισθός έργων η Βασιλεία των Ουρανών, αλλά χάρη και δωρεά του Κυρίου που έχει ετοιμάσει για τους πιστούς δούλους Του. Δεν απαιτεί ο δούλος την ελευθερία ως μισθό, αλλά ευχαριστεί ως οφειλέτης και την περιμένει ως δωρεά.

Τη ΚΖ΄ (27η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων ΜΑΡΚΟΥ, ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΥ και ΖΗΝΩΝΟΣ.

Εις τον Μάρκον                                                                                                                         
Μάρκος ο Απόστολος, όστις και Ιωάννης ονομαζάζεται, και τον οποίον αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς εις τας Πράξεις των Αποστόλων λέγων: «Συνιδών τε (ο Πέτρος) ήλθεν εις την οικίαν Μαρίας της μητρός Ιωάννου του επικαλουμένου Μάρκου» (ιβ΄ : 12). Ούτος, λέγω, χειροτονηθείς από τους Αποστόλους  Επίσκοπος της Βύβλου, εφάνη δόκιμος εν τη εργασία του Ευαγγελίου. Τόσον δε ήτο φίλος και οικείος του Θεού ο μακάριος, ώστε η σκιά μόνον του ιερού σώματός του εθεράπευε τας αρρωστείας των ασθενών.

Ρουκέτα από Μόσχα! «Δεν σας ανήκει το Αγ. Ορος»

Οι Ρώσοι για πρώτη φορά αμφισβητούν ευθέως το καθεστώς της Αθωνικής Πολιτείας
Πρωτοφανής πρόκληση σημειώθηκε από το Πατριαρχείο της Μόσχας, που αμφισβητεί ανοιχτά το αυτοδιοίκητο του Αγίου Ορους ως αναπόσπαστου τμήματος της ελληνικής επικράτειας, με απώτερο στόχο να αλλοιώσει το ανά τους αιώνες ελληνικό υπόβαθρο της οικουμενικής Ορθοδοξίας. 
«Ο Αθως δεν θα έπρεπε να απασχολεί καθόλου την Ελλάδα» δήλωσε με θράσος ο πρώην πρωθυπουργός της Ρωσίας Σεργκέι Στεπάσιν και νυν επικεφαλής της «περιώνυμης» Ορθόδοξης Αυτοκρατορικής Εταιρίας της Παλαιστίνης. Πρόκειται για την «περίεργη» εταιρία, την οποία το ελληνικό ΥΠΕΞ τον Ιούλιο κατηγόρησε για «πρακτόρικες» δράσεις στον ελληνικό χώρο, ειδικά στη βόρεια Ελλάδα, όπου φαίνεται να διατηρεί ισχυρές διασυνδέσεις με ορισμένους Ελλαδίτες μητροπολίτες και παράγοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Τη ΚΖ΄ (27η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΓΝΑΤΙΟΥ Ηγουμένου της Μονής του Σωτήρος Χριστού της επιλεγομένης του Βαθέος Ρύακος.

Ιγνάτιος ο Όσιος πατήρ ημών ήτο από της δευτέρας επαρχίας των Καππαδοκών, κατά τους χρόνους Νικηφόρου Β΄ του Φωκά εν έτει 963-969 και Ιωάννου Α΄ του Τσιμισκή, εν έτει 969-976. Εκ νεαράς δε ηλικίας αφιερωθείς εις τον Θεόν ως άλλος Σαμουήλ, επήγεν εις το Μοναστήριον το καλούμενον του Βαθέος Ρύακος, και έμαθεν όλην την ασκητικήν ακρίβειαν από τον Όσιον Βασίλειον τον Ηγούμενον και κτίτορα της Μονής ταύτης. Επειδή δε έφθασεν εις το άκρον της αρετής, δια τούτο χειροτονείται βαθμηδόν Αναγνώστης, Υποδιάκονος, Διάκονος και Πρεσβύτερος. Έπειτα προβάλλεται και Ηγούμενος του Μοναστηρίου τούτου.

Ὅταν ὁ λαός λησμονῆ τόν Θεόν «ΑΠΕΛΑΚΤΙΣΕΝ Ο ΗΓΑΠΗΜΕΝΟΣ» -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ἡ δεύτερη ὠδή τοῦ Μωϋσῆ εἶναι, στ’ ἀλήθεια, συγκλονιστική. Εἶν᾽ ἕνα τραγούδι λυρικό, ἐλεγειακό, θρηνητικό. Ἕνα ἀπό τ’ ἀριστουργηματικά κείμενα τῆς ὅλης Ἁγίας Γραφῆς. Μιά πένθιμη, θά λέγαμε, ὠδή, γιά τήν ἀποστασία τοῦ Ἰσραήλ. Ὁ ἀγαπημένος λαός τοῦ Θεοῦ πῆρε ἁπλόχερα τόσες δωρεές στή δύσκολη καί ταλαιπωρημένη του ζωή, μά τίς λησμόνησε. Τίς ἔσβησε ἀπ’ τή μνήμη του. Ἀποδείχτηκε ἀχάριστος. Συνήθως ὁ ἀχάριστος εἶναι καί ὑποκριτής. Ὅσο παίρνει τίς εὐεργεσίες καί τά δῶρα, προσποιεῖται τόν καλό καί τόν εὐγνώμονα. Ὅταν ὅμως πάψει νά λαμβάνει, τά λησμονάει ὅλα. Οὔτε τίς εὐεργεσίες, ἀλλ’ οὔτε τόν εὐεργέτη θυμᾶται. Ὁ Ἰσραήλ πῆρε πολλά. Ἔμοιαζε μοναχοπαίδι ἀνάμεσα στούς λαούς τοῦ κόσμου. Ξεχωριστή ἦταν ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ σέ τοῦτο τό λαό. Σαράντα χρόνια στήν ἔρημο –καί σ’ ὅλη τή ζωή του– σκόρπιζε τά ἀγαθά Του. Ἀλλ’ ὅπως πάντοτε συμβαίνει, ἡ ἄνετη καί καταναλωτική ζωή, ἀντί νά εὐαισθητοποιεῖ τόν ἄνθρωπο, τόν σκληραίνει. Ἀντί νά μαλακώνει τήν καρδιά, τήν κάνει ἀναίσθητη καί ἀδιάφορη.

Τη ΚΖ΄ (27η) Σεπτεμβρίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΕΠΙΧΑΡΙΤΟΣ.

Επίχαρις η Αγία Μάρτυς ήτο εν τη Ρώμη κατά τους χρόνους Διοκλητιανού, εν έτει 298, συνελήφθη δε ως Χριστιανή από τον έπαρχον Καισάριον, και ομολογήσασα παρρησία το όνομα του Χριστού κρεμάται και ξέεται. Έπειτα συνέτριψαν τα μέλη της με σφαίραν μολυβδίνην τέσσαρες στρατιώται. Επειδή δε η Αγία προσηυχήθη, δια τούτο ήλθον Άγγελοι και εθανάτωσαν τους πιδεύοντας αυτήν τέσσαρας στρατιώτας. Τελευταίον καταδικάζεται η Αγία να αποκεφαλισθή. Όθεν όταν έφθασεν εις τον τόπον της καταδίκης και εστάθη επάνω εις μίαν πέτραν, ω του θαύματος! ευθύς η πέτρα ανέβλυσεν ύδωρ. Αποκεφαλισθείσα δε παρέδωκε την αγίαν ψυχήν της εις χείρας Θεού, και έλαβε του μαρτυρίου τον στέφανον.

Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας καὶ οἱ ἐθνοπατέρες μας

Αὔξηση ἀποδοχῶν βουλευτῶν

Κύριε διευθυντά,

Μὲ ἀφορμὴ τὴν πρόσφατη συζήτηση στὴ Βουλὴ γιὰ τὴν αὔξηση τῶν ἀποδοχῶν τῶν βουλευτῶν, παραθέτω μία ἀποστροφὴ λόγου τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια πρὸς τὴ Δ' Ἐθνικὴ Συνέλευση (Ἄργος, 4/8/1829):

“Ἐλπίζω ὅτι ὅσοι ἐξ ὑμῶν συμμετάσχουν εἰς τὴν κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ᾽ ἐμοῦ ὅτι εἰς τὰς παρούσας περιπτώσεις, ὅσοι εὑρίσκονται εἰς δημόσια ὑπουργήματα δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ λαμβάνουν μισθοὺς ἀναλόγους μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ ὑψηλοῦ ὑπουργήματός των καὶ μὲ τὰς ἐκδουλεύσεις των, ἀλλ᾽ ὅτι οἱ μισθοὶ οὗτοι πρέπει νὰ ἀναλογοῦν ἀκριβῶς μὲ τὰ χρηματικὰ μέσα, τὰ ὁποῖα ἔχει ἡ κυβέρνησις εἰς τὴν ἐξουσίαν της”. 
Ὑπενθυμίζω ὅτι ὁ Κυβερνήτης δὲν καταδέχθηκε ποτὲ νὰ δεχθεῖ μισθὸ γιὰ τὶς ὑπηρεσίες του, μὲ τὸ σκεπτικό: 
“ἐφʼ ὅσον τὰ ἰδιαίτερα εἰσοδήματά μου ἀρκοῦν γιὰ νὰ ζήσω, ἀρνοῦμαι νὰ ἐγγίσω μέχρι καὶ ὀβολοῦ τὰ δημόσια χρήματα, ἐνῶ εὑρισκόμεθα εἰς τὸ μέσον ἐρειπίων καὶ ἀνθρώπων βυθισμένων εἰς ἐσχάτην πενίαν”.

Γιῶργος Ἀραμπατζὴς Χαλαργὸς

ΥΓ: Τὸ μήνυμα αὐτὸ θὰ ἦταν σκόπιμο νὰ ἀναρτηθεῖ στὶς αἴθουσες συνεδριάσεων τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου, τῆς Βουλῆς καὶ τοῦ Ἀρείου Πάγου, σὰν συνεχὴς ὑπόμνησις πρὸς τοὺς ὑπευθύνους τῶν τριῶν ἐξουσιῶν (ἐκτελεστικῆς, νομοθετικῆς, δικαστικῆς) γιὰ τὸ πῶς ἐννοοῦσε ὁ Ἰ.Κ. τὴ λιτότητα τῶν ἀρχόντων σὲ περιόδους δυστυχίας καὶ στερήσεων τοῦ λαοῦ.

27η Σεπτεμβρίου 1831 Η ΑΠΟΦΡΑΣ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ!!!

Δολοφονηθέντος του Ηγέτη του Έθνους την 27^η Σεπτεμβρίου 1831, η Ελλάς απλώς άλλαξε κατακτητή και ΟΥΔΕΠΟΤΕ έκτοτε υπήρξε ελεύθερη. Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της διήρκησε σχεδόν τριάμισι χρόνια [18 Ιανουαρίου 1828 έως 27 Σεπτεμβρίου 1831]. Το πρωί της αποφράδος 27^ης Σεπτεμβρίου 1831 η, εκ μέρους του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, απόρριψη των αγγλικών και γαλλικών οικονομικών προτάσεων, οδήγησαν τις δύο τελευταίες «προστάτιδες δυνάμεις» να οργανώσουν την δολοφονία του έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος στο  Ναύπλιο.

ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ ΣΧΟΛΑΡΙΟΥ :

....Έπειτα δεν θεωρώ μικρό πράγμα το μνημόσυνο του Πάπα ή οποιουδήποτε επισκόπου του. 

Άλλωστε η πνευματική κοινωνία των ομοδόξων και η τελεία υπο­ταγή προς τους γνησίους ποιμένας εκφράζεται με το μνημόσυνο.
..... Επίσης, επειδή ελπίζετε και για κάποια βοήθεια από εκεί, αυτή η ανταλλαγή απόψεων αφ' ενός θα α­ποκαλύψη τι είδους είναι εκείνες οι ελπίδες και αφ' ε­τέρου δεν θα προσκρούετε στον Θεό.
Εάν, αντίθετα, πραγματοποιήσετε πρώτα αισχρώς τον εκλατινισμό που θέλετε, και τότε για να εξαπατή­σετε τους απλουστέρους βάλετε χρονικά όρια τάχα και ελπίδες λόγων και συζητήσεων, το συμπέρασμα του κακού αυτού διαβήματος θα είναι αυτό που πολ­λές φορές είπα.

ΜΥΣΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ -- ΕΡΩΣ ΘΕΙΟΣ

Καιρός όμως να ασχοληθώμεν με το πρόσωπον και το έργον του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου. Ο Πατήρ εις τα γραπτά του προσπαθεί να εκφράση την δια πλουσίου θείου έρωτος φορτισμένην καρδίαν του και όλην την βιωματικήν πείραν του εμμέτρως. Καταφεύγει εις την ποίησιν, εις τον χώρον της οποίας δύναται να δρα και να κινήται ελευθέρως. Εις τους στίχους του ας μη αναζητήσωμεν ούτε τον ρεμβώδη και μυστικοπαθή ρωμαντισμόν ούτε τον ταυτιζόμενον με την φύσιν ρεαλισμόν. Ο ποιητής εκφράζει μεν χαρακτηριστικάς ερωτικάς του καταστάσεις, αλλά αύται είναι απηλλαγμέναι, ως αγιοπνευματικαί, συναισθηματικών εξάρσεων, ως το τοιούτον παρατηρείται εις τον λυρισμόν. Εννοείται δε ότι μία τοιαύτη ποίησις ευρισκομένη πέραν των κοινών ανθρωπίνων εμπειριών δεν έχει τίποτε το τεχνικόν. Διο και η υπερκοσμία ποίησις του Πατρός καθώς και κάθε άλλο ορθόδοξον και πυρετώδες μυστικόν κείμενον στερείται ύφους. Δικαίως λοιπόν δυνάμεθα να καυχηθώμεν δια τον άγιον Πατέρα ότι αποτελεί δια την Εκκλησίαν μας σημαντικώτατον κεφάλαιον. Ουδείς ψευδομύστης ουδεμιάς ψευδοθρησκείας, ουδέ ψευδομυστικός ουδενός νοσηρού μυστικισμού, ούτε φιλόσοφος ουδεμιάς φιλοσοφίας, ουδέ καλλιτέχνης ουδεμιάς τέχνης εγνώρισεν, ουδέ ήτο δυνατόν, τόσον βαθέα, εναργή και πλούσια εις πόθον ερωτικά εν αγίω Πνεύματι βιώματα ελεύθερα πάσης γεώδους αισθήσεως ως ο Νέος Θεολόγος.

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας (10ον ) μέρος

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 27 Σεπτεμβρίου 2018

Τη ΚΖ΄  (27^η)  Σεπτεμβρίου,  μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΥ και των συν αυτώ τεσσαράκοντα εννέα ΜΑΡΤΥΡΩΝ.     

                                                                

Καλλίστρατος ο Άγιος Μάρτυς κατήγετο από της χώρας των Καρχηδονίων, της εν τη Αφρική ευρισκομένης, συναριθμούμενος εις το στρατιωτικόν τάγμα, το καλούμενον των Καλανδών, εν έτει σπη΄ (288). Πορευόμενος δε εις την Ρώμην μεθ’ όλου του στρατιωτικού τάγματος, μόνος αυτός έλαμπε μεταξύ των άλλων απίστων στρατιωτών, δια την πίστιν του Χριστού, καθώς και ο αστήρ λάμπει εν μέσω της σκοτεινής και ασελήνου νυκτός. Ήτο δε εκ προγόνων πεφωτισμένος εις την πίστιν του Χριστού ο μακάριος. Διότι εις εκ πατρός προπάππος του, πορευθείς εις Ιεροσόλυμα, ότε ήτο επί γης ο Κύριος, και θεωρήσας με τους ιδίους του οφθαλμούς τα θαυμάσια, άπερ εποίει, επίστευσεν.

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ -- ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΩΝ & ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47 ΜΑΡΟΥΣΙ
ΤΗΛ. 2108025211
estiapm@gmail.com

ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΩΝ

& ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ

ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Η ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ συνεχίζει για 8η συνεχή χρονιά τα δωρεάν φιλολογικά και θεολογικά ερμηνευτικά μαθήματα Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας, με την ευλογία και έγκριση του Σεβ/του Μητροπολίτου Κηφισίας, Αμαρουσίου & Ωρωπού κ. Κυρίλλου, στον φιλόξενο χώρο του ενοριακού κέντρου του Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου, κάθε

Δευτέρα και Πέμπτη απόγευμα (17:00 - 20:00).

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018, 7:00 μ.μ.

θα τελεσθεί ο αγιασμός μας στον Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου, με προσκεκλημένο τον διάδοχο του αγίου Φιλουμένου, φρουρό και Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος του Φρέατος του Ιακώβ Αγιοταφίτη π. Ιουστίνο, έναν γνήσιο υπηρέτη και Λευΐτη του Χριστού.

Σας περιμένουμε

Εκ της Γραμματείας

ΠΡΟΣ ΤΟΝ «ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ» ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ «ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ» !

• http://www.agnikolaos.gr/articles/732-pros-ton-rouvikona-kai-tous-diavainontas-ton-rouvikona
  
  
• Αγαπητοί μας,

Ἡ χθεσινή βέβηλη εἰσβολή μελῶν τῆς Ἀναρχικῆς Συλλογικότητός σας (φιλική σημείωση.: Ἀναρχική Συλλογικότητα εἶναι ἔννοιες ἀντιφατικές, γιατί ἡ συλλογικότητα προϋποθέτει ἀρχές καί ὀργάνωση) «ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ» στόν Ἱερό Ναό μας, τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων Ἀθηνῶν, ἦταν ἀναμφισβήτητα μιά ἀποτρόπαια πράξη, πού δημιούργησε ταραχή στό προσευχόμενο πολυπληθές ἐκκλησίασμα ἀλλά καί σέ ὅλους μας ( Ἐκκλησ. Συμβούλιο, Φιλανθρωπικό Συμβούλιο, στό Προσωπικό καί στούς 5 Ἱερεῖς πού συλλειτουργούσαμε), ἀφοῦ ἔγινε κατά τήν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, τή στιγμή, μάλιστα, πού ἐψάλλετο ὁ Τρισάγιος Ὕμνος!

ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΠΡΟΚΛΗΣΙΣ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΣΤΙΣ 17 Όκτωβρίου τρ. ἔτ. ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἐπισκέφτηκε τὸ Βατικανὸ καὶ συμμετεῖχε στὴ σύνοδο τῶν παπικῶν ἐπισκόπων. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ἕνα ἀπόσπασμα τῆς ὁμιλίας του πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς παπικούς: «Εἶναι ἡ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία ποὺ σὲ μιὰ Οἰκουμενικὴ Ἐκκλησία προσφέρεται ἡ εὐκαιρία νὰ ἀπευθύνει λόγο σὲ μιὰ Σύνοδο Ἐπισκόπων τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ ἄρα νὰ γίνει ἕνα μέρος ἔτσι τῆς ζωῆς τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας σὲ τόσο ὑψηλὸ ἐπίπεδο. Θεωροῦμε αὐτὸ σὰν φανέρωμα τοῦ ἔργου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ ὁδηγεῖ τὶς ἐκκλησίες μας σὲ μιὰ στενότερη καὶ βαθύτερη σχέση μεταξύ τους, ἕνα σημαντικὸ βῆμα πρὸς τὴν ἐπανεγκαθίδρυση τῆς πλήρους κοινωνίας». Γιὰ τὸν Οἰκ. Πατριάρχη οἱ παπικοὶ ἀποτελοῦν Ἐκκλησία! Δὲν εἶναι αἱρετικοί, ὅπως τονίζουν οἱ Πατέρες καὶ οἱ Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης χάρηκε, γιατὶ μὲ τὴν πρόσκληση τοῦ Πάπα νὰ συμμετάσχει στὴ σύνοδο τῶν παπικῶν ἐπισκόπων «ἔγινε μέρος τῆς ζωῆς τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας»! Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης πιστεύει ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τὸν ὁδήγησε στὴν παπικὴ σύνοδο! Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐπίσης πιστεύει ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ὑπέδειξε καὶ στὸν Πάπα νὰ τὸν προσκαλέσει στὴ σύνοδό του!

ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ -- Τοῦ αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ

Στόν κόσμο μας τόν σύγχρονο, τόν πολιτισμένο, τόν ἀνεπτυγμένο, στόν κόσμο μας τοῦ εὐδαιμονισμοῦ καί τῆς καλοζωίας, πού τρέμει γιά τίς συνέπειες τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, διότι ὅλοι νοιάζονται πῶς νά περάσουν πιό καλά, κι ὅλα τάσσονται νʼ αὐξήσουν τήν ζωή, σʼ αὐτόν τόν κόσμο πού μανιακά ζητᾶ νά ζήση, πλανιέται ἔντονη μιά μυρωδιά θανάτου, κινεῖται ἀνεμπόδιστα ἡ εἰκόνα τοῦ χαμοῦ. Παρ᾿ ὅλα τά νοσοκομεῖα καί τά ἰατρεῖα μας, τά θεραπευτήρια καί τίς κλινικές μας, παρ᾿ ὅλα τά σχολεῖα καί τίς σχολές μας, συντελεῖται μία φοβερή καταστροφή, πού τίποτε δέν τήν ἀναχαιτίζει. Εἶναι ὁπωσδήποτε ὁ θάνατος γνωστό καί ἀναπόφευκτο –γιʼ αὐτό παραδεκτό– συμβάν, πού σφραγίζει αὐτή τήν ζωή ἀμείλικτα. Ποτίζει τόν ἄνθρωπο μέ τήν λύπη καί τόν ντύνει μέ τό πένθος. Ἀλλά ἀποσιωποῦμε τόν θάνατο. Προσπαθοῦμε νά τόν ξεχάσουμε, τόν βάζουμε ὅσο πιό μακριά μποροῦμε, καί ἐφησυχάζουμε.

ΕΡΕΥΝΑ ΕΙΣ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΔΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ -- Του κ. Νικολάου Μάρτη, πρώην Υπουργού.

Στην ἐφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» τῆς Τρίτης 24 Ἰανουαρίου 2012 ἀναφέρεται ἡ πληροφορία ὅτι «…γιὰ λογαριασμὸ ὑπηρεσίας τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν γιὰ τὴν Διεθνῆ Ἀνάπτυξη (USAID), ἔγινε ἔρευνα στὰ Σκόπια γιὰ τὸ ὄνομα καὶ τὸ 59% τῶν Σκοπιανῶν δὲν ἐπιθυμοῦν ἀλλαγὴ ὀνομασίας τῆς χώρας, ἐὰν αὐτὸ σήμαινε πιθανὴ ἔνταξη τῆς χώρας στὸ ΝΑΤΟ καὶ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση». Οἱ κάτοικοι τῆς ΠΓΔΜ δὲν πληροφορήθηκαν ὅτι τὸν Ἰούνιο 1992 ἡ Σύνοδος Κορυφῆς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ὁμόφωνα ἀποφάσισε νὰ μὴ ἀναγνωρίσει τὴ χώρα τους, ἐφόσον ἡ

ὀνομασία της θὰ ἐμπεριέχει τὴ λέξη «Μακεδονία». Μετὰ τὴν ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου Κορυφῆς τῆς Λισσαβώνας οὔτε ἡ FYROM (τὸ Μ σημαίνει Μακεδονία), οὔτε ἡ «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὴν Ε.Ε.

᾿Ορθόδοξη Θεολογία καὶ Θρησκευτικὸς Συγκρητισμὸς -- τοῦ αειμνήστου ᾿Ιωάννου Κορναράκη, Ομ. Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν

α. ῾Η ᾿Ορθόδοξη Θεολογία

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ Διδασκαλία περὶ τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως καὶ Ζωῆς ἀποτελεῖ προϊὸν τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ εἰς τὸν κόσμο πρῶτον διὰ τῆς λειτουργίας καὶ διαδόσεως, κατὰ τὴν περίοδο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τοῦ προφητικοῦ λόγου καὶ δεύτερον, τελικῶς, διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ! ᾿Εξάλλου, οἱ βασικὲς καὶ οὐσιώδεις ἀρχὲς τῆς Πίστεως καὶ τῆς Διδασκαλίας αὐτῆς, καταγραφεῖσες ὑπὸ τῶν Μαθητῶν καὶ ᾿Αποστόλων τοῦ Κυρίου, ἀποτέλεσαν τὸ γραπτὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, τὸ περιεχόμενο δηλαδὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Στὸ γραπτὸ αὐτὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, οἱ Μαθητὲς συγγραφεῖς, ἀνέπτυξαν πᾶν ὅ,τι ἀφορᾶ εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τὸ ἔργο τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ περιστασιακῶς, κάποια κύρια σημεῖα τῆς διδασκαλίας τοῦ κυριακοῦ λόγου καὶ μᾶς παρέδωσαν ἔγκυρο λόγο περὶ τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως καὶ Ζωῆς, ἐφόσον καὶ εἰς τὴν περίπτωση αὐτή: «ὑπὸ Πνεύματος ῾Αγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἅγιοι Θεοῦ ἄνθρωποι» (Βʹ Πέτρ. αʹ 21).

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ - ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ

Δεύτε λαοί -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 26 Σεπτεμβρίου 2018

Τη ΚΣΤ΄ (26^Η) Σεπτεμβρίου,  η Μετάστασις του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού, φίλου, παρθένου, επιστηθίου και ηγαπημένου του Κυρίου, ΙΩΑΝΝΟΥ του ΘΕΟΛΟΓΟΥ.                                                                                                    

Ιωάννης ο Θεολόγος ο ιερός Ευαγγελιστής και θείος Απόστολος του Κυρίου κατήγετο εκ Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, υιός ων του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης, ήτις ήτο θυγάτηρ Ιωσήφ του Μνήστορος της Θεοτόκου. Διότι ο Ιωσήφ είχε τέσσαρας υιούς, Ιάκωβον, Ιωσήν, Ιούδαν και Σίμωνα (ή Συμεών) και θυγατέρας τρεις, την Εσθήρ, την Μάρθαν και την Σαλώμην, ήτις ήτο γυνή μεν του Ζεβεδαίου, μήτηρ δε του Ιωάννου τούτου. Όθεν εκ τούτου έπεται, ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ήτο θείος του Ιωάννου, ως νομιζόμενος αδελφός Σαλώμης, της θυγατρός Ιωσήφ, μητρός δε Ιωάννου· ο δε Ιωάννης ήτο ανεψιός του Κυρίου.

« Οὐαί τέκνα ἀποστάται» » ( Ἠσ. Λ΄ 1) Η ΕΛΛΑΣ ΕΙΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΝ -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Κοίταξα στό ἑρμηνευτικό λεξικό νά ἰδῶ, πῶς ἑρμηνεύεται καί πῶς περιγράφεται ἡ γνωστή, βέβαια, λέξη «γάγγραινα». Στό λεξικό λοιπόν τοῦ Γ. Μπαμπινιώτη, περιγράφεται ὡς ἑξῆς: «Ἡ νέκρωση ἤ ὁ θάνατος μαλακοῦ ἱστοῦ λόγω παρεμπόδισης τῆς κυκλοφορίας τοῦ αἵματος, ἡ ὁποία ἀκολουθεῖται συνήθως ἀπό ἀποσύνθεση καί σήψη». Θ’ ἀναρωτιέστε ἴσως, μήπως μοῦ συνέβη κάποιο γεγονός ὑγείας! Κανένα, δόξα τῷ Θεῷ. Ἄρρωστη ὅμως εἶναι ὅλη ἡ Ἑλλάδα. Ἔπαθε γάγγραινα καί ἤδη βρίσκεται σέ ἀποσύνθεση καί σήψη. Ἀνησυχοῦν οἱ πάντες. Καί εἶναι φυσικό. Δέν πρόσεξε ὅμως ἡ Ἑλλάς καί κινδυνεύει τώρα, τόν ἔσχατο κίνδυνο. Δηλαδή, τί συνέβη; Ἁπλούστατα, δέν ἔχει λεφτά νά βγάλει τό ψωμί της, γιατί ἔτρωγε ὅλο παντεσπάνι καί χαβιάρι καί τραγουδοῦσε καί γλεντοκοποῦσε καί διασκέδαζε καί χόρευε καί ταξίδευε μέ τίς Μερσεντές καί δέ λογάριαζε κανένα. Σάν τόν πλούσιο τῆς παραβολῆς τοῦ Χριστοῦ, πού δέν ἤξερε, ποῦ ν’ ἀποθηκεύσει τήν τεράστια παραγωγή του! Καί ᾽κεῖ πού νόμιζε πώς ἔλυσε τό πρόβλημα καί φώναζε «καθελῶ μου τάς ἀποθήκας καί μείζονας οἰκοδομήσω», ἀκούστηκε αἰφνίδια ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ: «Ἄφρων, ταύτῃ τῇ νυκτί τήν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπό σοῦ, ἅ δέ ἡτοίμασας, τίνι ἔσται»;

Η ένωση των "Εκκλησιών" (ΔΕΝ) θα γίνει το 2019!!!

https://agiooros.org/viewtopic.php?f=93&t=14347

Ενας μοναχός εξωμολογήθηκε στον Αββά Σισώη: «΄Επεσα πάτερ. Τι να κάνω;»

«Σήκω», του είπε, με τη χαρακτηριστική του απλότητα ο άγιος Γέροντας.

«Σηκώθηκα Αββά μα πάλι έπεσα στην καταραμένη αμαρτία», ομολόγησε με θλίψη ο αδελφός.

«Και τι σε εμποδίζει να ξανασηκωθείς;»

«Ως πότε Αββά» ρώτησε ο αδελφός.

«΄Εως ότου να σε βρή ο θάνατος ή στην πτώση ή στην έγερση. Δεν είναι γραμμένο όπου ευρώ σε, εκεί και κρινώ σε; Μόνο εύχου στο Θεό να βρεθείς την τελευταία σου στιγμή σηκωμένος με την αγία μετάνοια.» του εξήγησε ο Αββάς Σισώης.

Τη ΚΕ΄ (25η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΠΑΥΛΟΥ, ΤΑΤΤΗΣ και των τέκνων αυτών ΣΑΒΙΝΙΑΝΟΥ, ΜΑΞΙΜΟΥ, ΡΟΥΦΟΥ και ΕΥΓΕΝΙΟΥ.

Παύλος και Τάττα οι Άγιοι ομόζυγοι Μάρτυρες και οι τέσσαρες παίδες αυτών Σαβινιανός, Μάξιμος, Ρούφος και Ευγένιος κατήγοντο από την Δαμασκόν. Επειδή δε διεβλήθησαν ως Χριστιανοί ενεκλείσθησαν οι πόδες αυτών εις το ξύλον το τιμωρητικόν, και με αλύσεις εδέθησαν. Αφού δε εκρίθησαν, εδάρησαν δυνατά. Έπειτα στρεβλωθέντες κατά τα μέλη του σώματος από τους απίστους, παρέδωκαν τας ψυχάς των εις χείρας Θεού, παρ’ ου έλαβον τους στεφάνους του μαρτυρίου.

Κόντρα στους προβατόσχημους εμπόρους της εσωτερικής & διεθνούς δυστυχίας -- του Στέλιου Παπαθεμελή*

Να σταθούμε λίγο στην πρόσφατη δήλωση τού Δαλάϊ Λάμα που έγινε στην Στοκχόλμη για τους πρόσφυγες: «Η Ευρώπη ανήκει στους Ευρωπαίους. Δεχθείτε τους πρόσφυγες των οποίων απειλείται αληθινά η ζωή τους. Βοηθήστε τους, εκπαιδεύστε τους (…) Η Δύση να φέρεται ανθρώπινα στους ικέτες. Αλλά οι ικέτες να επιστρέφουν στις πατρίδες τους και να αναπτύξουν τη δική τους χώρα».

    Η τοποθέτηση αυτή αφαιρεί κάθε προσωπείο απ’ τους πλεονάζοντες και κατά κανόνα ακριβοπληρωμένους προβατόσχημους εμπόρους της διεθνούς δυστυχίας. Είναι οι περιβόητες ΜΚΟ με ιθύνοντα νουν τον διεθνή «φιλάνθρωπο» Τζωρτζ Σόρος.

Τη ΚΕ΄ (25η) Σεπτεμβρίου, η ανάμνησις του μεγάλου σεισμού και της εις τον αέρα αρπαγής του Παιδός.

Κατά τους χρόνους του Θεοδοσίου του Μικρού, εν έτει υι΄ (410), ο πανάγαθος Θεός ηβουλήθη, με τας κρίσεις τας οποίας γνωρίζει, να πληροφορήση τους ανθρώπους, αφ’ ενός μεν δια την κοινήν και εσχάτην πάντων ανάστασιν, αφ’ ετέρου δε, ότι πρέπει να υμνώσιν ορθώς τον Θεόν· όθεν συνεχώρησε να γίνη σεισμός φοβερός. Δια τον φόβον δε του σεισμού όλος ο λαός της Κωνσταντινουπόλεως, ομού με τον Βασιλέα, τον Αγιώτατον Πατριάρχην Πρόκλον και όλον τον Κλήρον, ευρίσκοντο άπαντες ομού έξω εις την πεδιάδα, και εποίουν λιτανείας.

ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ, ΑΔΕΛΦΕ; -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΖΩΝΤΑΣ μέσα στὴ λεγόμενη χριστιανική μας κοινωνία, πολλὲς φορὲς  ψάχνω  νὰ βρῶ ἕνα χριστιανό. Ψάχνω ἐπίμονα καὶ ἀγωνιωδῶς. Ἴσως κάποιος θὰ μοῦ πεῖ: «Ὅλοι γύρω σου εἶναι χριστιανοί καὶ σύ ψάχνεις; Μήπως ὑπερβάλλεις; Μήπως κρίνεις τοὺς ἄλλους σκληρά; Μήπως βάζεις ὡς μέτρο σύγκρισης τὴ δική σου πνευματικότητα, ἡ ὁποία ἐνδεχομένως νὰ εἶναι φανταστικὴ καὶ ὄχι πραγματική;». Ἀπαντῶ. Ζητῶ τὸν ἀληθινὸ χριστιανό, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι ὅμοιος μὲ μένα. Αὐτὸν ποὺ χαίρεται τὴν πίστη του καὶ πρόθυμα θυσιάζει τὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Αὐτὸν ποὺ ταπεινὰ μοιράζει τοὺς πνευματικούς του καρπούς. Τὸν ἄνθρωπο ποὺ κατέχει, ὡς τὸν πολυτιμότερο θησαυρό, τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ἀρνεῖται νὰ βάλει νερὸ στὸ κρασί του. Ἀναζητῶ τὸν ἠθικὸ ἄνθρωπο, ποὺ δὲν ἀμελεῖ στὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν καὶ στὴν ἐκτέλεση τῶν καθηκόντων του. Αὐτὸν ποὺ ἔχει ὡς κύριο ἔργο του τὴν προσευχή. Ἀνυπομονῶ νὰ τὸν συναντήσω, γιατὶ εἶναι ἀξιοθαύμαστος.

Τη ΚΕ΄ (25η) Σεπτεμβρίου, ο Άγιος Οσιομάρτυς ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ ο Αναχωρητής

και οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες πεντακόσιοι τεσσαράκοντα εξ, εν έτει από Χριστού τγ΄ (303) σταυρωθείς τελειούται.                                                                                                 

Παφνούτιος ο Όσιος και Μάρτυς ησκήτευε κατά τους χρόνους του ασεβεστάτου Διοκλητιανού βασιλεύσαντος των Ρωμαίων κατά τα έτη σπδ΄ -  τε΄ (284-305), ήτο δε εις τινα επαρχίαν της Αιγύπτου καλουμένην Γεντυρίαν. Κατά την εποχήν εκείνην εγένετο εξουσιαστής της Αιγύπτου ειδωλολάτρης τις, ονομαζόμενος Αρριανός, ο οποίος εκίνησεν εκεί μέγαν διωγμόν κατά των Χριστιανών. Ούτος ακούσας ότι εις τα μέρη της Γεντυρίας ευρίσκετο ο Αναχωρητής Παφνούτιος, όστις ήτο άνθρωπος δίκαιος και επίσημος εις όλην την περιοχήν εκείνην και σεβόμενος τον Χριστόν, διέταξε δύο εκατοντάρχους να υπάγουν να τον φέρουν σιδηροδέσμιον εις αυτόν· ο δε Άγιος Παφνούτιος, μη γινώσκων τα εναντίον του αποφασισθέντα, ανέβη εις το όρος και ηγρύπνει κατά την συνήθειάν του.

Η ΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΛΟΓΙΚΗΣ, ΕΝΝΟΙΩΝ ΚΑΙ ΛΕΞΕΩΝ!

Η ιδεολογική και η κοινωνική πάλη έχουν μεταφερθεί στην «αρένα» της σύγκρουσης εθνικισμού και διεθνισμού

Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά

Μετά τις προεκλογικές υποσχέσεις επιδοματικής πολιτικής, μείωσης φορολογίας, «οικονομικής ανάπτυξης και προόδου» στη Διεθνή Eκθεση Θεσσαλονίκης, ευρωβουλευτής της Ν.Δ. δήλωσε ότι «για να χαρακτηριστεί κάποιος ακροδεξιός θα πρέπει να μάχεται τη δημοκρατία, να αντιστρατεύεται τον κοινοβουλευτισμό και να είναι εναντίον της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Είχαν προηγηθεί οι δηλώσεις του αρχηγού του ίδιου κόμματος, στις οποίες αναφέρθηκε ότι «οι ακραίοι εθνικιστές δεν είναι πατριώτες».

Καταρχάς, τους ευρωπαϊκούς λαούς δεν τους εξαθλίωσε ο εθνικισμός, αλλά η σοσιαλδημοκρατία και οι πρακτικές της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, που αντιμετωπίζουν τον πολίτη με τη λογική της μηχανής, η οποία οφείλει να παράγει έργο για να αυξάνεται ο πλούτος των ελίτ. Το μεταναστευτικό τσουνάμι και η καθολική φτωχοποίηση ανέδειξαν τη μέχρι σήμερα επιχειρούμενη ταύτιση του εθνικισμού με τις φασιστικές πρακτικές στον συλλογικό νου, με αποτέλεσμα την εισαγωγή νέων, πολιτικά ορθών αφοριστικών λέξεων γενικής χρήσης από τους υπερασπιστές της παγκοσμιοποίησης, όπως «λαϊκισμός», «ακροδεξιά» και «εθνικισμός».

«Ἀμνησία» γιά τά Σεπτεμβριανά μή τυχόν θυμώσει ὁ Σουλτάνος!

Τί κρύβεται πίσω ἀπό τήν ἀναβολή συνεδριάσεως τῆς Βουλῆς γιά τήν Μικρά Ἀσία


Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Λαρίσης τῆς ΝΔ κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος εἶναι ἀπό τούς ἐλαχίστους στήν Ἐθνική μας Ἀντιπροσωπεία πού ἐπιμένει νά ὑπενθυμίζει κάθε χρόνο τέτοια ἐποχή πώς εἶναι ὑποχρέωσις τοῦ πολιτικοῦ κόσμου νά θυμᾶται τήν γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἡ ὁποία ἀνεγνωρίσθη διακομματικά ἀπό τήν Βουλή τό 1998. Καί ἄν ἡ ἐπιχείρησις-μνήμη πρέπει νά λαμβάνει καί χαρακτῆρα εἰδικῆς συνεδριάσεως τῆς Ὁλομελείας, αὐτό δέν θά πρέπει νά παραλείπεται.
Δυστυχῶς αὐτή ἡ εἰδική συνεδρίασις γιά τά Σεπτεμβριανά, ἡ ὁποία συνηθίζετο νά διεξάγεται στό παρελθόν τέτοια ἐποχή, δέν πραγματοποιήθηκε οὔτε πέρυσι οὔτε ἐφέτος. Καί ἄς διαμαρτυρήθηκε μέ ἐπιστολή του στόν Πρωθυπουργό Ἀλέξη Τσίπρα ὁ βουλευτής. Ἀπό τό 2013, ἄλλωστε, ἐπί κυβερνήσεως ΝΔ, εἶχαν ἀρχίσει νά παρατηροῦνται κινήσεις μέ στόχο νά ἀτονήσει ἡ ἐθνική μνήμη. Ἦταν ἡ ἐποχή πού ὁ τότε Τοῦρκος ὑπουργός Ἐξωτερικῶν κ. Νταβούτογλου εἶχε ἀπαιτήσει ἀπό τόν Ἕλληνα ὁμόλογό του νά μήν περιληφθοῦν οἱ ἐπέτειοι τῆς γενοκτονίας τῶν Μικρασιατῶν, τῶν Ποντίων καί τῶν Ἀρμενίων στίς πρόνοιες τῶν διατάξεων τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νόμου!

Φώτης Κόντογλου - Ἀθεΐα, τὸ καύχημα τῆς ἐποχῆς μας

«Νὺξ ἀφεγγὴς τοῖς ἀπίστοις, Χριστέ, τοῖς δὲ πιστοῖς φωτισμός»

Ἀθεΐα! Τίτλος μεγάλος καὶ καύχημα γιὰ τὸν σημερινὸν ἄνθρωπο. Ὅποιος τὸν ἀποχτήσει (καὶ γιὰ νὰ τὸν ἀποχτήσει, φτάνει νὰ χειροτονηθεῖ μοναχός του ἄπιστος),γίνεται παρευθὺς στὰ μάτια τῶν ἄλλων σοφός, κι᾿ ἂς εἶναι ἀμόρφωτος, σοβαρός, κι᾿ ἂς εἶναι γελοῖος, ἐπίσημος κι᾿ ἂς εἶναι ἀλογάριαστος, ὑπεράξιος κι᾿ ἂς εἶναι ἀνάξιος, ἐπιστήμονας κι᾿ ἂς εἶναι κουφιοκέφαλος.

Δὲν μιλῶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει πόθο νὰ πιστέψει, μὰ δὲν μπορεῖ, μὲ ὅλο ποὺ κατὰ βάθος πάντα ἡ αἰτία τῆς ἀπιστίας εἶναι ἡ περηφάνεια, αὐτὴ ἡ ὀχιά, ποὺ κρύβεται τόσο ἐπιτήδεια μέσα στὸν ἄνθρωπο, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ τὴν καταλάβει.

Ὅπως καὶ νἆναι, οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀγωνίζουνται καὶ πολεμᾶνε μὲ τὸν ἄπιστο ἑαυτό τους, ἔχουνε ὅλη τη συμπόνεσή μας.