Οἱ ἀγωνιζόμενοι... “ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας” --- του πατέρα Γεώργιου Ἀγγελακάκη

Εἶναι γεγονὸς ὅτι ὑπάρχουν πολλοὶ, ἐν ἀγωνίᾳ ὄντες, χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι, οἱ ὁποῖοι μὴ ἔχοντες οἱ ἴδιοι τὰ ἐφόδια ἢ τὴν ἱκανότητα νὰ ἐρευνήσουν ἐπὶ τοῦ προκειμένου ζητήματος τὴν πατερικὴ παράδοση, εὐλαβικὰ μὲν ἀλλὰ δίχως διάκριση, ἀκολουθοῦν συγκεκριμένες διδασκαλίες θεολόγων καὶ κληρικῶν, ὑποστηρικτῶν τῆς θέσης τοῦ -δῆθεν- “ἐντὸς ἐκκλησίας ἀγώνα”, οἱ ὁποῖες διαστρέφουν σὲ σημεῖο παραμόρφωσης τὴν παράδοση τῶν πατέρων καὶ τῆς προξενοῦν ὅ,τι καὶ οἱ οἰκουμενιστές: μέσω τῆς διαστροφῆς, τὴν κατάργησή της. Ἀναφερόμαστε προφανῶς στὴν καινοφανὴ καὶ ἐμφανῶς ἀντορθόδοξη, ἄρα καὶ κακόδοξη, θέση περὶ “δυνητικῶν Ἱερῶν Κανόνων” καθὼς καὶ ὅτι “διακοπὴ μνημοσύνου”, δὲ σημαίνει καὶ διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας. Τὸ πρῶτο τὸ ὑποστηρίζουν μετὰ σθένους, ἰδιαίτερα γιὰ τὸ 15^ο  κανόνα τῆς Α´-Β´ Συνόδου, αὐτὸν τὸν πολύπαθο Ἱερὸ Κανόνα, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ “σημεῖον ἀντιλεγόμενον” γι᾽αὐτούς, ἐνῶ ὁ ἴδιος εἶναι σαφής, μὲ τὸ νὰ μὴν εἶναι ἄλλωστε κρυπτογραφικός, (καθότι οὐδεὶς κανὼν εἶναι), ἀλλὰ ἀπόλυτα κατανοητός.

Η μικρή παράκληση στην Κυρία Θεοτόκο μας

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 14 Αυγούστου 2015

Μιχαίου προφήτου, Μαρκέλλου ιερομάρτυρος.

Ὁ προφήτης Μιχαίας ἔζησε στὴν Ἱερουσαλὴμ τὸ 748 – 696 π.Χ., ἐπὶ τῶν βασιλέων Ἰωάθαμ, Ἄχαζ καὶ Ἐζεκίου. Ἀνῆκε στὴν φυλὴ τοῦ Ἰούδα καὶ γεννήθηκε στὴ Μορασθῆ, γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάσθηκε καὶ Μορασθίτης. Ὁ Μιχαίας, σχεδὸν σύγχρονος μὲ τὸν προφήτη Ἠσαΐα, εἶναι ἕκτος ἀπὸ τοὺς μικροὺς λεγόμενους προφῆτες. Ἡ προφητεία του ἀποτελεῖται ἀπὸ ἑπτὰ κεφάλαια. Στὰ πρῶτα τρία, προαναγγέλλει τὴν καταστροφὴ τῆς Σαμάρειας. Στὰ ἑπόμενα δυὸ μιλάει γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Μεσσία καὶ στὰ δυὸ τελευταῖα ἐλέγχει τὸ λαὸ τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ γιὰ νὰ ἐξιλεωθεῖ ζητᾶ νὰ κάνει διάφορες θυσίες στὸν Θεό, ἐνῷ ὁ Μιχαίας τοῦ ὑπενθυμίζει τὸ πραγματικὸ καθῆκον ποὺ ἔχει στὸ Θεό, μὲ τὴν ἑξῆς ἐρώτηση: «Τί Κύριος ἐκζητεῖ παρά σοῦ ἀλλὰ ἡ τοῦ ποιεὶν κρῖμα καὶ ἀγαπᾶν ἔλεον καὶ ἕτοιμον εἶναι τοῦ πορεύεσθαι μετὰ Κυρίου Θεοῦ σου;». Δηλαδή, τί ζητάει ἀπὸ σένα ὁ Θεός, παρὰ μόνο νὰ εἶσαι δίκαιος, εὐσπλαγχνικὸς καὶ πρόθυμος νὰ πορεύεσαι σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου; Μιὰ διαχρονικὴ ὑπενθύμιση, ποὺ ἀνταποκρίνεται φυσικὰ καὶ στοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας. Γενικά, τὸ βιβλίο τοῦ Μιχαία, ποὺ γράφηκε στὴν ἑβραϊκή, διακρίνεται γιὰ τὴ γλαφυρότητα καὶ τὴ σαφήνεια τῶν φράσεών του. Νὰ ἀναφέρουμε ἐπίσης, ὅτι ὁ Μιχαίας, λόγω τοῦ ὅτι ἦταν σφοδρὸς ἐλεγκτὴς τῶν παρανομιῶν τοῦ Ἀχαάθ, βασιλιὰ τοῦ Ἰούδα, καταδιώκετο ἀπ’ αὐτὸν καὶ σῳζόταν φεύγοντας στὰ ὄρη. Ἀλλὰ ὅταν βασίλευσε ὁ γιὸς τοῦ Ἀχαὰβ, Ἰωράμ, συνελήφθη ἀπ’ αὐτόν, μὴ ἀνεχόμενος τοὺς ἐλέγχους του, κρεμάστηκε καὶ ἔτσι θανατώθηκε. Τὸ δὲ σῶμά του περισυνέλεξαν οἱ συγγενεῖς του καὶ τὸ ἔθαψαν στὴ Μορασθῆ, κοντὰ στὸ πολυανδρίο Ἐνακείμ.

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΜΗΤΗΡ ΕΛΛΗΝΩΝ

Δεν υπήρχον τότε πυρηνικά όπλα. Δεν είχον ακόμη εφευρεθή ούτε οι διηπειρωτικοί, οι μέσου ή βραχέος βεληνεκούς πύλαυλοι. Εν τούτοις, η εμμανής ανθρωποκτονία, «αξιοποιούσα» τον χάλυβα και την πυρίτιδα εις το έπακρον, είχε κατασκευάσει αεροπλάνα, άρματα μάχης, πυροβόλα, πλοία, υποβρύχια και άλλα. Ο Άξων τα είχεν εν αφθονία και τα παρέτασσε προκλητικώς. Η πολυπλόκαμος κατασκοπεία του απηρίθμει και κατέτασσε και των Ελλήνων την ένοπλον ισχύν. Την εύρισκε τόσον πενιχράν, ώστε σχεδόν δεν κατεδέχετο να την καταγράψη εις πίνακας. Διέφευγεν, ωστόσον, της διεισδυτικής προσοχής των κατασκόπων ότι οι Έλληνες διέθετον, καλώς κεκρυμμένον, εν υπερόπλον ακαταμάχητον, το οποίον επέπρωτο να κλίνη την πλάστιγγα του Πολέμου. Όπλον εξαιρετικώς πρωτότυπον, μη σχετιζόμενον προς τον χάλυβα, τον σίδηρον, το πυρ ή την πυρίτιδα.                                                                
Ήτο η Υπέρμαχος Στρατηγός του Γένους. Η «ετοίμη αντίληψις» των Ελλήνων, η πανταχού παρούσα, η διατρέχουσα ανά τους αιώνας τους προμαχώνας, τας πολεμίστρας και τα ταμπούρια των εθνικών αγώνων. Η υπερφυώς «αποτειχίζουσα» πάντα εχθρόν και πολέμιον. Ήτο η Παναγία των Ελλήνων. Εντυπωσιακώς πολυώνυμος, όπως και η πολυειδής χάρις Της. Ευρέθη και εκεί… Εις την Πίνδον και πέραν… Προμαχούσα και προελαύνουσα. Αγνή μορφή, θυελλώδης και σκέπουσα! Όσοι – και ήσαν πολλοί – διέθετον πίστιν «ως κόκκον συνάπεως», Την έβλεπον εις τα πολεμικά μέτωπα. Διεγράφετο το σχήμα και η μορφή Της, με «φόντο» την απέραντον λευκότητα των χιόνων, την οποίαν εστιγμάτιζε μόνον το ύστατον αίμα των πιπτόντων!  Δεν ήτο λόγος κενός, αλλά καθολική, σχεδόν λαϊκή πεποίθησις, η ευχή "Και η Παναγιά μαζί σας"....                                                                                            
Και ήτο, όντως, μαζί με τους Έλληνες μαχητάς. Εκτός του ότι, προτιμωμένη ευλαβώς παρ΄ αυτών, τους επροτίμα κραταιώς και η Ιδία, εις άμεσον ανταπόδοσιν, είχε και «προσωπικούς» λογαριασμούς με τον αλαζόνα εχθρόν. Νωπή ακόμη ήτο η θρασεία ύβρις του βυθίου δράκοντος του Φασισμού, ο οποίος εις την Τήνον ηθέλησε δειλώς να διαταράξη την θείαν πανήγυρίν Της…  Ούτω παρέμεινεν εις την Πολεμικήν Ιστορίαν ως άλυτον μυστήριον το πώς αι νωπαί και πάνοπλοι μεραρχίαι του εχθρού εθραύοντο και διαλύοντο η μία μετά την άλλην, πως εις ουδέν ίσχυσαν οι συνεχώς αντικαθιστάμενοι αρχιστράτηγοι, πως η κυρίαρχος των αιθέρων αεροπορία τίποτε το σημαντικόν δεν επετύγχανε, πως η μεγάλη ναυτική δύναμις των αντιπάλων δεν εύρε τρόπον αποτελεσματικής παρεμβάσεως… Μυστήριον!                                      

Την άνοιξιν του 1941, η γραμμή του μετώπου εις τον βορειοδυτικόν τομέα, ευρίσκετο παρά το χωρίον Κούτσι, το όρος Μεσημέρι, τον λόφον Σκουταρά και το χωρίον Βουνό, άπαντα κείμενα εις το συγκρότημα Χειμάρρας. Αλβανοί, μουσουλμάνοι ήταν οι κάτοικοι του Κούτσι. Μερικοί εξ αυτών, οι οποίοι είχον ακολουθήσει τας ιταλικάς μονάδας μέχρι Κονίτσης, είχον τώρα δεινώς μεταμεληθή. Αντιπροσωπεία του χωρίου αυτού επεσκέφθη τον σταθμόν διοικήσεως του ελληνικού τάγματος που ήδρευεν εκεί. Είπον ότι θα εφούρνιζον ψωμιά δια τους στρατιώτας και θα προσέφερον γαλακτοκομικά προϊόντα. Αλλ΄ εζήτησαν μίαν χάριν. Ήθελον μίαν εικόνα της Παναγίας! Η χωλαίνουσα επιμελητεία δεν είχε προνοήσει δια το παράδοξον αυτό ενδεχόμενον, αλλ΄ ο ταγματάρχης εύρε την λύσιν. Εκάλεσε στρατευμένον ζωγράφον, γνωστότατον μετέπειτα, και του ανέθεσε το έργον. Είχεν εις το γυλιόν του ολίγα πινέλα και χρώματα, προοριζόμενα δια πολεμικάς απεικονίσεις. Δεν διέθετεν, όμως, «καμβάδες». Την έλλειψιν εθεράπευσαν πάραυτα οι Κουτσαίοι μουσουλμάνοι, προσενεγκόντες το καπάκι κιβωτίου αλιπάστων ιχθύων, που είχον καταναλωθή υπό του Στρατού. Εκεί εζωγραφήθη μία ωραία Παναγία, διαστάσεων 60Χ40 εκατοστών. Την επήραν οι χωρικοί και έφυγαν, δια να προστατεύη και εκείνους, μουσουλμάνους όντας! Αυτά εξετυλίχθησαν ολίγον προ της οικτράς «εαρινής επιθέσεως» του Μουσολίνη, εις εν των ακραίων σημείων του μετώπου.         
Επί τη προόψει της εθνικής επετείου, ας ετοιμάσωμεν τας σημαίας, τας κανδήλας, τα μνημόσυνα και τας δοξολογίας μας. Ας περιφρονήσωμεν τους παρ΄ ημίν «νεωτεριστάς», οι οποίοι, μη πιστεύοντες εις τίποτε αληθές και υψηλόν, μάς ωθούν να εορτάζωμεν περίπου ως… αιρετικοί του εθνικού συνόλου και ως περιδεείς πρωτοχριστιανοί! Θα ελέγομεν, μάλιστα, επανερχόμενοι εις το Έπος και την Δέσποινάν μας, ότι κάπου εις την Πίνδον, εντεύθεν των αδίκων συνόρων που εσφαγίασαν την ενιαίαν Ήπειρον, επιβάλλεται να ανεγείρωμεν ένα ακόμη ιερόν ναόν. Θα είναι η Παναγία η Πολεμώσα, ή η Παναγία η Ταχεία Επίθεσις, ή η Παναγία η Αποκρούουσα, ή η Παναγία η Εξορμώσα, ή η Παναγία του «Όχι», ή, τέλος, η Παναγία η Μήτηρ Ελλήνων!...

Ἡ ἑωσφορική ὑπερηφάνεια τοῦ Παπισμοῦ

…Tό Οἰκουµενικό Πατριαρχεῖο καί ἰδιαίτερα ὁ Οἰκουµενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολοµαῖος, µιλάει γιά τήν «ἐκκλησία» τοῦ Πάπα, τόν ὁποῖο ἀποκαλεῖ ἁγιώτατο καί πεφιληµένο ἀδελφό του. ∆έν τόν θεωρεῖ αἱρετικό, γι᾿ αὐτό καί συναντᾶται συχνά καί συµπροσεύχεται καί συνευφραίνεται. Τό θέµα εἶναι σοβαρότατο καί προκαλεῖ ἀνησυχία στούς Ὀρθόδοξους, οἱ ὁποῖοι βλέπουν τόν οἰκουµενισµό νά διαβρώνει συνειδήσεις καί σέ λίγο θά µιλᾶµε γιά ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν» καί κοινό ποτήριο, χωρίς νά ἔχουν ἐγκαταλειφθεῖ ἀπό τούς αἱρετικούς τά ἑωσφορικά τους δόγµατα.

Εἶναι καθῆκον τῶν χριστιανῶν νά διαφωνοῦν δηµοσίως µέ τούς οἰκουµενιστές καί νά ὑπερασπίζονται τήν Ὀρθοδοξία. Ἀλίµονο ἄν τούς ἀκολουθοῦµε λόγῳ κακῶς νοούµενου σεβασµοῦ πρός τό Οἰκουµενικό Πατριαρχεῖο καί τούς ἐν Ἑλλάδι ψοφοδεεῖς µητροπολίτες, οἱ ὁποῖοι «διαφωνοῦν συµφωνοῦντες», δηλαδή µεταξύ τους διαφωνοῦν, ἀλλά δηµοσίως συµφωνοῦν µέ τόν µεγάλο ποιµένα καί δεσπότη, τόν Οἰκουµενικό Πατριάρχη! Αὐτή τήν ἀξιοκατάκριτη τακτική θά µπορούσαµε νά τή χαρακτηρίσουµε µέ µιά παραβολική φράση: «Ἡ µεταµόρφωση τοῦ λιονταριοῦ σέ βάτραχο!».

(O.T. 2080).

Ὁ ἀοίδημος Ἀρχιεπίσκοπος Ματθαῖος

http://xristianorthodoxipisti.blogspot.ca/2015/08/20.html#more

Ὁ ἀοίδημος Ἀρχιεπίσκοπος Ματθαῖος εἶναι μία τῶν μεγαλυτέρων ἐκκλησιαστικῶν μορφῶν τοῦ 20ου αἰ. Ἀσκητής στήν ἔρημο τοῦ Ἄθωνα.... η ζωή του το έργο του και διάφοροι εγκύκλιοι του , για το θέμα της ορθοδοξίας!!

Επειδή  διάφοροι  ανώνυμοι ,αλλά και δυστυχείς  επώνυμοι γράφουν διάφορα συκοφαντικά και ψευδέστατα άρθρα κατά του Αγίου αυτού Πατρός μή έχοντες θεολογικά επιχειρήματα αναγκαζόμαστε να ξαναδημοσιεύσομε  εν συντομία τον βίο του , ως άνω Αγίου Ανδρός  , καθώς και μερικές από τις εγκυκλίους που εξέδωσε , κατά του παλινδρομούντος πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου.

Ο  άγιος  ούτος  πατήρ   ήταν  ο μόνος  που  κράτησε  την  καλήν  ομολογία  της  πίστεως  και  επολέμησε  την αίρεση  του νεοημερολογητισμού –οικουμενισμού  με  τον  τρόπο  που ορίζουν  οι Άγιοι  Πατέρες  και  οι  αποφάσεις  των  ορθοδόξων  συνόδων  !!!  Είναι  αυτός  ο ιεράρχης  ο  οποίος ,  μετά  την  διακοπήν   της  αποστολικής  διαδοχής   από  την  εκκλησία  της Ελλάδος  ( λόγο  του  σχίσματος  του νέου   ημερολογίου ) που   χειροτόνησε   ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ   επισκόπους  και  χάρι  σε  αυτές  τις  χειροτονίες ,  υπάρχουν   σήμερα  ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ  επίσκοποι  ΓΝΗΣΙΟΙ   διάδοχοι  των  αγίων  αποστόλων ,και των  αγίων  πάτερων !!!

Σε  αντίθεση  με τον  ταλαίπωρο   πρώην   φλωρίνης ,  Χρυσόστομο  Καβουρίδη  ο  οποίος  ενώ  καταδίκασε   την  εκκλησία   της  Ελλάδος  ( του  νέου  ημερολογίου ) ως  σχισματική  στην  συνεχεία   άλλαξε   την  ομολογία   του και  ξανά  αναγνώρισε   τα  μυστήρια  της !!!αυτή  η παλινωδία   του πρώην  φλωρίνης – πίσω  μπρος-  έγινε  πέντε   φορές  έως  τον θάνατο του το 1955 , σε  όλη  αυτή  την περίοδο   της  ζωής  του δε , από το 1937 – έως  το 1955  αρνήθηκε   να χειροτονήσει   επισκόπους   σκοπεύοντας  στην  απορρόφηση  των οπαδών  του σε κάποια  , από  τις ήδη  σχισματοαιρετικές  εκκλησίες  των  πατριαρχείων !!

Πράγματι  δε  μετά  τον θάνατο  του πρώην   φλωρίνης  οι  οπαδοί  του  μη  έχοντες  επίσκοπο  κατέφυγαν  στην  Αμερική  το 1960  για  να  λάβουν  χειροτονία   επισκόπου  από  τους  συγκοινωνούντες  με   οικουμενιστές  και προτεστάντες   Ρώσους  της  διασποράς !!  

Σημείωσις: Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ εἶναι ἀποκλειστικῶς ἁγιολογικοῦ ἐνδιαφέροντος. Γιά τόν λόγο αὐτό οἱ ἱστορικές παράμετροι τοῦ Βίου τοῦ μακαρίου Πατρός Ματθαίου ἀναφέρονται ἐν συντομίᾳ, διότι περιλαμβάνονται σέ ἰδιαίτερες ἐργασίες οἱ ὁποῖες βρίσκονται σέ ἐξέλιξη καί σύν Θεῶ θά δημοσιευθοῦν μελλοντικῶς. Τό  κείμενο ἀποτελεῖ  ἕνα  πρῶτο  σχεδίασμα  τοῦ  Βίου  τοῦ  ἁγ. Ματθαίου.    Ἐπίσης, τό κεφάλαιο τῶν σημείων καί θαυμάτων τοῦ Ἁγίου Πατρός Ματθαίου ἔχει ἤδη ἐκδοθεῖ καί κυκλοφορεῖ σέ ἰδιαίτερη τομίδιο.

Η ΝHΣΤΕΙΑ: Με εικόνες και με ιστορίες

Ηλιάδης Σάββας

Δάσκαλος

Κιλκίς, 12-8-2015

Σήμερα και  άλλοτε

Συναντηθήκαμε σε μια κατασκήνωση, λίγο μετά το έτος 2000, με κάποιους συναδέλφους. Τα βράδια καθόμασταν αργά και  οι συζητήσεις περιστρέφονταν σε  διάφορα θέματα προς οικοδομή και ψυχαγωγία. Ήταν πολύ ευλογημένα, παρόλο που είχαμε   λίγες  μέρες στη διάθεσή μας.

Ένα βράδυ, που η συζήτηση στράφηκε στο θέμα της νηστείας, ό συνάδελφος, ο Γιώργος από τα Γιαννιτσά, άρχισε να μας περιγράφει την ταλαιπωρία που πέρασε με την οικογένειά του κατά την ολιγοήμερη εκδρομή τους στα ορεινά χωριά της Ηπείρου,  περίοδο νηστείας του Δεκαπενταύγουστου.

_Ξεκινήσαμε, είπε, το πρωί σιγά σιγά και κατά το μεσημέρι φτάσαμε σ΄ένα κεφαλοχώρι. Τα παιδιά άρχισαν να διαμαρτύρονται λόγω της κούρασης αλλά και της πείνας και σταματήσαμε στο πρώτο εστιατόριο για φαγητό. Ζητήσαμε κάτι νηστίσιμο, αλλά μας είπαν πως δεν είχαν τίποτε. Όλα τα φαγητά ήταν αρτύσιμα.

Φύγαμε με την ελπίδα πως θα βρίσκαμε κάτι στο επόμενο χωριό, που ήταν σε μεγαλύτερο υψόμετρο και πολύ μικρότερο σε πληθυσμό. Όμως και εδώ πέσαμε έξω.

_Τίποτε, μας είπε ο ταβερνιάρης. Δεν πρόκειται να βρείτε τίποτε νηστίσιμο ούτε στα παραπέρα χωριά. Μη βασανίζετε άδικα  τα παιδιά.