Ο αείμνηστος Καθηγητής Ιωάννης Κορναράκης : Θλιβερά διαπίστωσις.

Ύστερα από τόσα χρόνια φαίνεται καθαρά ότι σκοπός της αντιοικουμενιστικής προσπάθειας Κληρικών και Μοναχών είναι η καθησύχαση των πιστών, για την συνεχή ισχυροποίηση της οικουμενιστικής λαίλαπας στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και  η υπόσχεση ότι εγγυόνται την προστασία της Εκκλησίας από τις καταστροφικές, γι’ αυτήν, συνέπειες της οικουμενιστικής δραστηριότητος των Ορθοδόξων ταγών της. Όμως οι βαρείς λύκοι, των αιρέσεων, και, μάλιστα, της λοιμώδους νόσου της οικουμενιστικής παναιρέσεως, δεν εξορκίζονται με έναν χαρτοπόλεμο αντιαιρετικών κειμένων -ανιαρό και ανίερο-, ο οποίος χαρτοπόλεμος, κάθε φορά, πληροφορεί το ποίμνιο, απλώς, τι είναι η αίρεσις και ποια καταστροφικά αποτελέσματα προκαλεί στην ζωή της Εκκλησίας! 
---------------------------------------
Ανώνυμος είπε...

Ο Χριστός είπε άραγε όταν επιστρέψω θα βρω τη πίστη στους ανθρώπους; Η απάντηση είναι γνωστή, δε θα τη βρει. Οι άνθρωποι πολύ εύκολα μεταβαλλόμαστε, σαν τη κινούμενη άμμο. Άλλα διδασκόμαστε, άλλα εφαρμόζουμε, κι άλλα προβάλλουμε επί καθέδρας. Η σχιζοφρένεια αν και δε φαίνεται με πρώτη ματιά διέπει συμπεριφορές και προτάσεις. Αυτήν ήρθε να διορθώσει ο Θεός, ό,τι -αν κι εφ΄όσον συμβαίνει και υπάρχει το αγαθό- περιέχει το εσωτερικό να περιβάλλεται κι από το εξωτερικό περίβλημα. Λοιπόν, ή με το πλοίαρχο ή με τα ρεύματα της θάλασσας. Πάντως η συνταγή να πατάς σε δύο βάρκες δεν ισχύει, καταποντίζεσαι.

Πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν!

..Τότε ένας ησυχαστής μου υπενθύμισε την περίπτωση του ασκητού πού, μετά την άλωση τής Κωνσταντινουπόλεως, είδε επάνω στήν αγία Πρόθεση ερειπωμένου Ναού, μία γουρούνα με τα νεογνά της και άρχισε να κλαίει και νά οδύρεται. Τότε ενεφανίσθη Άγγελος Κυρίου και του λέγει· Αββά, τί κλαίεις; Γνωρίζεις ότι, αυτό πού είδες, είναι πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν; Και ο Άγγελος εγένετο άφαντος.

π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗΣ - ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΙΣ ΤΕΛΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ

ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ -- Orthodox Hymns

Ἀφήνουμε τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος στὸν μεγάλο καὶ ἐκτενῆ του λόγο στὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου -ὑπάρχει καὶ μικρός- παρουσιάζει τὴν Παναγία μας κατὰ τὰ παιδικὰ καὶ ἐφηβικὰ της χρόνια, κατὰ τὰ δώδεκα χρόνια ποὺ ἔμεινε μέσα στὸν Ναό, μέχρι τὴν ἡλικία τῶν 15 ἐτῶν ποὺ ἔγινε ὁ Εὐαγγελισμός, ὡς τὴν πρώτη ἡσυχάστρια, τὴν πρώτη ἀσκήτρια, νὰ μὴ ἔχει καμμία σχέση μὲ τὰ κοσμικά, τὰ γήϊνα, τὰ σαρκικά, οὔτε σὲ ἐπίπεδο σκέψεων καὶ λογισμῶν, ἀλλὰ ἁγνὴ καὶ ὁλοκάθαρη νὰ προετοιμάζει τὸν ἑαυτό της, γιὰ νὰ γίνει κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ.

Τη ΚΗ΄ (28η) Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΕΦΡΑΙΜ του Σύρου.

Εφραίμ ο θαυμάσιος πατήρ ημών ήτο το γένος Σύρος γεννηθείς, ως πιθανώς εικάζεται, εις την πόλιν Νίσιβιν της Μεσοποταμίας επί της βασιλείας του Διοκλητιανού περί το τστ΄ (360), επί του οποίου οι γονείς αυτού, ευσεβείς όντες Χριστιανοί, ωμολόγησαν γενναίως την εις τον Ιησούν Χριστόν πίστιν. Προσληφθείς εκ νεαράς ηλικίας υπό του Επισκόπου της πόλεως ταύτης Ιακώβου ανετράφη υπ’ αυτού επιμελώς, διαγνώσαντος την αγαθήν φύσιν του παιδός.

Δεν θα πρέπει να αγνοηθή η θεμελιώδης εκκλησιολογική αρχή:

Τα θεμέλια της ενότητος της Εκκλησίας δεν είναι διοικητικά/θεσμικά, αλλά ευχαριστιακά και χαρισματικά· δεν είναι δυνατόν ο κηρύττων αίρεσιν επίσκοπος, χαρακτηριζόμενος πλέον ως «ψευδοεπίσκοπος» και «ψευδοδιδάσκαλος» (IE Kανών  της  AB Αγίας Συνόδου), να αποτελή ούτε το κέντρον της Ευχαριστιακής Συνάξεως, ούτε να επιτελή χρέη Ποιμένος, εφ΄ όσον ήδη είναι «λύκος». Μόνον υπό τοιαύτας προϋποθέσεις ήτο δυνατόν ο Άγιος Κύριλος Αλεξανδρείας προ ακόμη της Γ΄ Αγίας Οικουμενικής Συνόδου, να προτρέπη το Ορθόδοξο Ποίμνιο της Κωνσταντινουπόλεως: «Ασπίλους και αμώμους εαυτούς τηρήσατε, μήτε κοινωνούντες τω μνημονευθέντι (Νεστορίω), μήτε μην ως διδασκάλω προσέχοντες, ει μένει λύκος αντί ποιμένος»

(Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, PG τ. 99 στλ. 1645D)

O ἀείμνηστος καθηγητὴς τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Παν. Ἀθηνῶν Κων. Μουρατίδης, παρατηρεῖ:

«Ἡ ἀλλόκοτος καὶ  τερατώδης καὶ καταλυτική τῆς ὀρθοδόξου κανονικῆς τάξεως καὶ Ἱερᾶς Παραδόσεως    συμμετοχὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὸ Παγκόσμιον Συνοθύλευμα τῶν Αἱρέσεων  συνιστᾶ τὴν μεγίστην παγίδα τοῦ Ἀντικειμένου ἐν τῇ ἱστορίᾳ τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, πρὸς διάβρωσιν καὶ ἀποσύνθεσιν τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας…  Αὐτὸ καθʼ ἑαυτὸ τὸ γεγονὸς τῆς συμμετοχῆς  τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ συνονθύλευμα τῶν αἱρέσεων τοῦ ΠΣΕ  προσκρούει  “a priori” καὶ ἐξʼ  ἀπόψεως ἀρχῆς εἰς τεράστια καὶ τοῦτʼ αὐτὸ ἀνυπέρβλητα  ἐμπόδια, προερχόμενα ἐξʼ αὐτῆς τῆς φύσεως καὶ τοῦ χαρακτῆρος τῆς Ἐκκλησίας, ὡς τῆς  Μίας, Αγίας Καθολικῆς καὶ Αποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας».

Δεν είναι δυνατό όλοι οι άνθρωποι να είναι σύμφωνοι εις όλα και πάντοτε

Από τότε που εισήλθε η αμαρτία εις τον κόσμο, δεν είναι δυνατό όλοι οι άνθρωποι να είναι σύμφωνοι εις όλα και πάντοτε. Η ελευθερία είναι μεν στοιχείον του πνευματικού βίου του ανθρώπου, αλλά αυτός δεν προσκολλάται πάντοτε εις το θέλημα του Θεού, δηλαδή δεν συμφωνεί με τον Θεόν, και επομένως δεν μπορεί να συμφωνήση και με τους ανθρώπους. Δι’ αυτό υπάρχουν διαφοραί μεταξύ τούτων εις τις σκέψεις, τις προτιμήσεις, τις ενέργειες, άλλοτε μικρότερες και άλλοτε μεγαλύτερες.

Στην πνευματική ζωή, δηλαδή στον χώρο που το άγιον Πνεύμα προσφέρεται να βιωθή, ήγουν στους Ορθοδόξους πιστούς, υπάρχει ποικιλία δεκτικότητος. Η δεκτικότης εκάστου προσδιορίζεται, βέβαια, «κατά το μέτρον της πίστεως» αλλά και από τις καταβολές, την έκταση και το είδος της παιδείας, και των παγίων διαθέσεων της ψυχής (δηλ. ποσόν πίστεως, χωρητικότης νου, ευφυϊα, αφυϊα, μετριότης, μεγαλόνοια, μικρόνοια, καλλιέργεια, ή μη, του νου στην θεολογία, φιλοσοφία, αποκλίσεις της ψυχής προς την φιλανθρωπίαν, την πρακτικήν ζωήν ή τον θεωρητικόν βίον).

« Το άβατον» του Προέδρου της Δημοκρατίας -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Ο δημαγωγικός λαϊκισμός αποτελεί την μείζονα πολιτική πρακτική προκειμένου να πειθαναγκασθεί υποβολιμαίως η διανοητικά λοβοτομημένη κοινωνική μάζα περί της δήθεν ορθότητας όποιας πολιτικής επιλογής της εκάστοτε εξουσίας.

Η πρόταση του νυν πρωθυπουργού της Χώρας μας, προς την ανώτατη έγκριτη δικαστική λειτουργό κ. Σακελλαροπούλου, η οποία είναι αποδεδειγμένα φορέας συγκεκριμένων «εκσυγχρονιστικών» αντιλήψεων οι οποίες τυγχάνει να ταυτίζονται απολύτως με τις απόψεις ορισμένων κέντρων, όπως περί του ουδετερόθρησκου κράτους (υπήρξε κατά το παρελθόν σφοδρή πολέμια κατά του μακαριστού Χριστοδούλου αντιτάσσοντας εις τον αλήστου μνήμης τελεσθέντα Αγιασμό του Σ.Τ.Ε εν έτει 2006, υπό Αυτού, ότι το εν λόγω μυστήριο –έθετε εν αμφιβόλω την θρησκευτική ουδετερότητα του δικαστηρίου-), καθώς και διαπρύσια υπερασπίστρια των μνημονιακών ρυθμίσεων.
---------------------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἀξίζουν πολλά συγχαρητήρια εἰς τόν ἀξιότιμον καί ἄξιον Ἕλληνα Δικηγόρον κ. Χαράλαμπον Κατσιβαρδᾶν γιά τά ἀφυπνιστικά καί τεκμηριωμένα ἄρθρα του. Μεταξύ, ἄλλων, γράφει: «Ασφαλώς εις τα πλαίσια μία δημοκρατικής κοινωνίας ο καθείς δύναται να πρεσβεύει ότι φρονεί ως κατά αυτόν ορθό, ανεξαρτήτως του ασκούντος υπό αυτόν επάγγελμα». Ἀφοῦ συμφωνήσω μέ αὐτήν τήν τοποθέτησιν, θά ἤθελα νά προσθέσω τό ἑξῆς σχόλιον: Ὡς ἰδιωτικόν πρόσωπον, ὁ Μητσοτάκης μπορεῖ ὄντως νά πρεσβεύῃ ἐλευθέρως ὅ,τι θέλει. Ὡς ὑποψήφιος πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος, ὅμως, δέν εἶχε τό δικαίωμα νά ἐμφανίζεται μέ τό προσωπεῖον τοῦ Πατριώτου, ἐμφανιζόμενος ὡς δῆθεν ἀντίθετος μέ τίς ἄκρως ἀνθελληνικές καί ΑΚΡΩΣ ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ ἐπιλογές τοῦ Τσίπρα (πρβλ. «Συμφωνία Πρεσπῶν», ἀνοικτά σύνορα κ.λπ.), γιά τίς ὁποῖες θά πρέπῃ αὐτός νά μηνυθῇ δι' Ἐσχάτην Προδοσίαν, ΕΞΑΠΑΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΕΟΝ ΒΡΩΜΙΚΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΤΡΙΩΤΑΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΨΗΦΙΣΑΝ ὡς Πατριώτην! Ναί, ὁ Μητσοτάκης τούς ἐξηπάτησε! Ὅπως ὁ Τσίπρας οὐδέποτε ἔκρυψε ὅτι εἶναι ἄθεος καί ἀνθέλλην, τό ἴδιο ὤφειλε νά πράξῃ καί ὁ Μητσοτάκης. Γνωρίζω ἐντίμους καί Πατριώτας πού, ἐάν ἐγνώριζαν ὅτι ὁ Μητσοτάκης εἶναι γαλάζιος Τσίπρας, οὐδέποτε θά τόν ἐψήφιζαν! Τά ἴδια ἰσχύουν γιά ὁλόκληρον τήν ΝΕΟΤΑΞΙΚΗΝ ΝΔ. Εἶναι ΠΡΟΔΟΤΑΙ! Καί μᾶς ἐπεβαλαν ὡς ΠτΔ μίαν κυρίαν μέ νεοταξικάς ἰδέας, ἄκρως ΑΝΤΙΘΕΤΟΥΣ μέ αὐτάς πού πρεσβεύουν τό 90% τῶν Ἑλλήνων! Πρόκειται γιά ΑΝΕΝΤΙΜΟΝ ἤ μᾶλλον ΒΡΩΜΕΡΑΝ συμπαιγνίαν! Αἶσχος, ΠΡΟΔΟΤΑΙ!

«Τη Ρωμιοσύνη μη την κλαις» -- του Στέλιου Παπαθεμελή*

Κατά τον εξόχως διδακτικό αισώπειο μύθο, ποντικός δάγκωσε ταύρο. Εκείνος τον κυνηγούσε παντού αλλά αυτός πρόλαβε να διαφύγει σε μια τρύπα. Ο ταύρος με τα κέρατα του ξεσκάλιζε τους τοίχους, ώσπου κουράστηκε. Ξάπλωσε πλάι στην τρύπα και αποκοιμήθηκε!

   Ο ποντικός μπαινόβγαινε και συνέχισε να δαγκώνει τον ταύρο. Ο ταύρος σηκώθηκε κάποια στιγμή σαστισμένος μη ξέροντας τί να κάνει! Στο «διά ταύτα» ο ποντικός ψιθύρισε την σοφία του: « οὐχ ὁ μέγας αι εὶ δυνατός· ἔσθ᾿ ὅπου μᾶλλον τὸ μικρὸν εἶναι καὶ ταπεινὸν ἰσχύει»[=Δεν είναι πάντα δυνατός ο μεγαλόσχημος. Το να είναι μικρός και ταπεινός σε πολλές περιπτώσεις πιο πολλά πετυχαίνει](Αισώπειοι μύθοι, Ζήτρος, 299, σ.382).
   Μπράβο στον νέο ΑΓΕΕΘΑ. Χρησιμοποίησε τη γλώσσα που καταλαβαίνει ο νεοοθωμανός. Είπε:
----------------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
Ὡραῖα, σωστά, τεκμηριωμένα καί Πατριωτικά εἶναι αὐτά πού γράφει ὁ κ. Παπαθεμελῆς. Ἄς μοῦ ἐπιτρέψῃ ἕν σχόλιον. Εἶναι ὄντως διδακτικός ὁ Αἰσώπειος μῦθος μέ τόν ταῦρον καί τόν ποντικόν, ἀλλά δέν νομίζω ὅτι ταιριάζει εἰς τήν περίπτωσιν. Ἐξηγοῦμαι: Εἰς τήν περίπτωσιν τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἐκπροσωπεῖται εἰς τά διεθνῆ fora ἀπό ἀνθέλληνας καί ΠΡΟΔΟΤΑΣ, ὁ ποντικός (Ἑλλάς) δέν δαγκώνει τόν ταῦρον (Τουρκία), ἀλλά τούς ἄλλους ποντικούς (συνέλληνας), οἱ ὁποῖοι τόν ἀνέδειξαν ὡς ἐκπρόσωπόν των, ΕΞΑΠΑΤΗΘΕΝΤΕΣ ὑπ' αὐτοῦ ὅτι δῆθεν θά τούς ἐκπροσωπῇ ἐντίμως.