Ορθόδοξη μητέρα στη Νέα Υόρκη δικαιώθηκε στην άρνηση της για το τριπλό εμβόλιο (ΜΜR) ιλαράς - ερυθράς- παρωτίτιδας.

Το εμβόλιο αυτό είναι υποχρεωτικό για όλα τα παιδιά σχολικής ηλικίας.

Καθότι όμως εμβρυικός ιστός από αμβλώσεις έχει χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία του εμβολίου, η μητέρα δήλωσε ότι οι θρησκευτικές της πεποιθήσεις κατά των αμβλώσεων δεν της επιτρέπουν να δεχτεί εμβόλιο που έχει κατασκευαστεί  με χρήση εμβρυικού ιστού.

NEW YORK, September 3, 2015 (LifeSiteNews) – An Orthodox Christian woman has won the right to refuse a vaccine developed using aborted babies' tissue, based on her religious beliefs.

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

5. Να δούμε τώρα και τους Ρομανώφ, που σκότωσαν οι Μπολσεβίκοι το 1918 στη Ρωσία με διαταγή του Λένιν. ΄Ηταν ο Τσάρος Νικόλαος, η γυναίκα του Αλεξάνδρα, οι τέσσερες κόρες και ο γιος του. Η θανάτωσή τους οφείλεται σε λόγους καθεστωτικούς. Πάντως, σε καμιά περίπτωση δεν έχουν σχέση με το μαρτύριο των μαρτύρων της Εκκλησίας, οι οποίοι καλούνταν να αρνηθούν το Χριστό για να τους χαριστεί η ζωή! Δεν μαρτύρησαν δηλ. υπέρ της Πίστεως!
Ο ρωσικός λαός χαρακτήριζε τον τελευταίο Τσάρο ως «αιματοβαμμένο Νικόλαο»! Επί Νικόλαου είχαν τουφεκιστεί και φυλακιστεί πολλοί μπολσεβίκοι, ακόμα και ο αδελφός του Λένιν. Η θρησκόληπτη τσαρίνα Αλεξάνδρα ήταν έρμαιο στα χέρια του διαβόητου Ρασπούτιν!
Τι σχέση μπορεί να έχουν οι Ρομανώφ, με τους αγίους αυτοκράτορές μας Μεγάλο Θεοδόσιο Α΄, τον Θεοδόσιο Β΄ και τον Ιουστινιανό; Ασφαλώς καμία!

6. Τους Ρομανώφ ανακήρυξε ως αγίους το 1981 η Ρωσική Σύνοδος της Διασποράς, αφού για τελευταία φορά τέλεσε το μνημόσυνό τους να τους συγχωρήσει ο Θεός! Στη συνέχεια η Σύνοδος αυτή έθεσε το ζήτημα αυτό ως προϋπόθεση για τη προσχώρησή της στο Πατριαρχείο της Μόσχας. Τούτο έγινε δεκτό από τη Μόσχα.. ΄Ετσι, και το Πατριαρχείο Μόσχας δέχτηκε την ανακήρυξή τους ως αγίους! Είναι όμως πράγματι άγιοι της Εκκλησίας; Εμείς προσωπικά δεν το πιστεύουμε! Ευχόμαστε μόνο ο Θεός να τους συγχωρέσει και τους αναπαύσει στον Παράδεισο, μαζί με όλους μας.

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου...":

"Τους Ρομανώφ ανακήρυξε ως αγίους το 1981 η Ρωσική Σύνοδος της Διασποράς, αφού για τελευταία φορά τέλεσε το μνημόσυνό τους να τους συγχωρήσει ο Θεός! Στη συνέχεια η Σύνοδος αυτή έθεσε το ζήτημα αυτό ως προϋπόθεση για τη προσχώρησή της στο Πατριαρχείο της Μόσχας. Τούτο έγινε δεκτό από τη Μόσχα.. ΄Ετσι, και το Πατριαρχείο Μόσχας δέχτηκε την ανακήρυξή τους ως αγίους!"

Το θέμα της ανακήρυξης δεν το έχω ερευνήσει ακόμα προσωπικά.
Όμως είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι Η ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΜΟΣΧΑΣ ΈΓΙΝΕ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΙΝ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΌΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.
Με τα μέλη τα οποία δεν έχουν προσχωρήσει στη Μόσχα οι Έλληνες αρχιερείς του νέου και του παλαιού ημερολογίου δεν φαίνεται να θέλουν να έχουν κοινωνία, αφού προτιμούν τον πολυφωνικό οικουμενισμό που τους πηγαίνει καλύτερα. 

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, ''Κάτω τα χέρια από τον π.Θεόδωρο Ζήση''

***

Ο  Ανώνυμος άφησε   σχόλιο για την ανάρτησή σας "Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, ''Κάτω τα χέρια από τον...":

Ο π. Θεόδωρος πάντα εκφραζόταν μέσα από Πατερικές διδαχές, είναι κρίμα και τρομερά άδικο αυτό που επιχειρούν...

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας 



ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ! ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΕΥΛΟΓΗΣΕ Η ΙΔΙΑ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΜΑΣ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑ! ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΗΣ. ΔΕΝ ΤΟΝΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΗΣ -ΜΕΓΑΛΗ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑ-. ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗ ΤΗΣ. ΔΕΝ ΚΡΑΤΗΣΕ ΠΟΤΕ ΡΟΖΑΡΙΟ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ ΩΣ ΒΡΕΦΟΣ. ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΕΙ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ. ΔΕΝ ΖΗΤΑΕΙ Η ΙΔΙΑ ΤΙΠΟΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΣΣΙΤΕΥΕΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ. ΔΕΝ ΕΥΛΟΓΗΣΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΙΔΩΛΟ ΤΗΣ.
Η μία από τις τρεις εικόνες της Παναγίας που χάραξε πάνω σε ξύλο ο Ευαγγελιστής Λουκάς και διασώζονται, είναι η Παναγία Σουμελά. Από τις άλλες δύο, η μία βρίσκεται στη Μονή Κύκκου της Κύπρου και η άλλη στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου.

Τη Ε΄ (5η) του αυτού μηνός μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΣΑΒΒΑ του Ηγιασμένου.

Σάββας ο μέγας την αρετήν και θαυμάσιος Πατήρ ημών, κατήγετο από την χώραν των Καππαδοκών εκ του χωρίου του καλουμένου Μουταλάσκη, εις το οποίον και εγεννήθη εν έτει υλθ΄ (439), από γονείς ευσεβείς και περιφανείς, οίτινες εκαλούντο ο μεν πατήρ Ιωάννης, η δε μήτηρ Σοφία. Όταν δε ο παις έγινεν ετών πέντε, απήλθον οι γονείς του εις την Αλεξάνδρειαν δι΄ αναγκαίαν της στρατείας υπόθεσιν, διότι ο πατήρ του ήτο στρατευμένος, αυτόν δε αφήκαν με όλην την περιουσίαν των εις τον αδελφόν του πατρός του, Ερμείαν ονόματι, δια να μανθάνη γράμματα, εις περίπτωσιν δε θανάτου των γονέων του, να μείνη ο Σάββας κληρονόμος εις την περιουσίαν των. Ανετρέφετο λοιπόν το παιδίον εις τον οίκον του θείου του· βλέπον όμως ότι η γυνή εκείνου ήτο κακόγνωμος και φιλομόχθηρος και με ολίγην αιτίαν εσκανδαλίζετο, ανεχώρησεν εκείθεν και απήλθεν εις τον έτερον θείον του, αδελφόν και αυτόν του πατρός του, ονόματι Γρηγόριον, μετά του οποίου εχρημάτισεν ολίγον καιρόν, πολιτευόμενος τοσούτον ενάρετα, ώστε οι ορώντες αυτόν εθαύμαζον, διότι δεν έπαιζε ποσώς ως τα άλλα παιδία, ούτε άλλην τινά αταξίαν ετέλεσεν, αλλ΄ ως γέρων φρόνιμος εγνωρίζετο. Ήτο δε εκεί πλησίον, είκοσι στάδια απέχον από την Μουταλάσκην, Μοναστήριον τι Φλαβιαναί ονομαζόμενον. Επειδή δε ο νέος αριστεύς του Χριστού είχε πόθον να δουλεύση δια την σωτηρίαν αυτού, καταφρονήσας πλούτον, χρήματα, σαρκός περιφάνειαν και όλα όσα θέλγουσι τας ψυχάς των νέων και μισήσας πάσαν σωματικήν ηδυπάθειαν δια τον ένθεον έρωτα, απήλθεν εις το προαναφερθέν Μοναστήριον και παρεκάλει τον Προεστώτα να τον συναριθμήση εις το ποίμνιόν του και να τον κουρεύση Μοναχόν. Ο δε Ηγούμενος τον υπεδέχθη μετά χαράς, βλέπων την πολλήν αυτού προθυμίαν και θείαν έφεσιν. Οι θείοι όμως του Σάββα επήγαν εις την Μονήν και με διαφόρους λόγους και προτροπάς, ηγωνίζοντο να τον απομακρύνουν εκείθεν, λέγοντες, ότι καλύτερον ήτο να υπανδρευθή, να αποκτήση τέκνα και να απολαύση τα ηδέα του βίου, παρά να βασανίζεται με τόσην σκληραγωγίαν και άσκησιν. Ο δε Σάββας, ως νουνεχής και φρόνιμος, δεν εσυλλογίσθη ποσώς τα ψυχοβλαβή και άστοχα λόγια αυτών, αλλά προέκρινε να ευρίσκηται εις τον Οίκον μάλλον του Θεού, παρά να συγκατοική με τους συγγενείς του,

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 5 Δεκεμβρίου 2016

Σάββα ηγιασμένου, Διογένους μάρτυρος

Οι Άγιοι Οσιομάρτυρες οι εν τοις κελλίοις του Άθω κατοικούντες, οι τους λατινόφρονας ελέγξαντες, τον βασιλέα, φημί, Μιχαήλ και τον Πατριάρχην Βέκκον, ων ο μεν πρώτος απηγχονίσθη, οι δε λοιποί ξίφει ετελειώθησαν.

Ο όσιος πατήρ ημών Ιουστίνος Πόποβιτς γράφει:

«Το ορθόδοξο δόγμα, μάλλον δε το παν-δόγμα περί της Εκκλησίας, απερρίφθη και αντικατεστάθη δια του λατινικού αιρετικού παν-δόγματος περί του πρωτείου και του αλαθήτου του πάπα, δηλαδή του ανθρώπου. Εξ αυτής δε της παναιρέσεως εγεννήθησαν και γεννώνται συνεχώς άλλαι αιρέσεις: το Filioque, η αποβολή της Επικλήσεως, τα άζυμα, η εισαγωγή της κτιστής χάριτος, το καθαρτήριον πυρ, το θησαυροφυλάκιον των περισσών έργων...».

Τη αυτή ημέρα (4η Δεκεμβρίου), ο Άγιος Νέος Ιερομάρτυς ΣΕΡΑΦΕΙΜ ο Φαναρίου Επίσκοπος, ο μαρτυρήσας εν έτει αχα΄ (1601), σούβλη διαπαρείς, τελειούται.

Σεραφείμ ο Νέος του Χριστού Ιερομάρτυς ήτο από χωρίον της επαρχίας των Αγράφων ονομαζόμενον Μπεζούλα· γεννηθείς δε από γονείς θεοσεβείς ονομαζομένους Σωφρόνιον και Μαρίαν, ανετράφη υπ΄ αυτών εναρέτως τε και θεοφιλώς, εισήλθε δε και εις σχολείον ιερών γραμμάτων, τα οποία εντός ολίγου καιρού έμαθεν, επειδή ήτο ευφυής. Αφού δε έφθασεν εις μέτρον ηλικίας, ηγάπησε την ζωήν των Μοναχών, μισήσας κόσμον και τα του κόσμου τερπνά και επήγεν εις το Ιερόν Μοναστήριον της Υπεραγίας Θεοτόκου της επονομαζομένης Κορώνα και Κρυερά Βρύσις και εκεί ενεδύθη το αγγελικόν Σχήμα. Από τότε εδόθη εις αγώνας πνευματικούς και εμιμείτο τους εκεί εναρέτους Πατέρας, συλλέγων ως φίλεργος μέλισσα από έκαστον τα διάφορα άνθη των αρετών και τοσούτον προέκοψεν εις την κατά Χριστόν πολιτείαν, ώστε εκρίθη άξιος από τον Προεστώτα του Μοναστηρίου να δεχθή και το της Ιερωσύνης αξίωμα· όπερ και εγένετο. Μετά παρέλευσιν ολίγου καιρού, αποθανόντος του Αρχιεπισκόπου Φαναρίου και Νεοχωρίου, ψήφω της Εκκλησίας, αναβιβάζεται εις τον Αρχιεπισκοπικόν αυτόν θρόνον.

Ο Αλέξανδρος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Διακοπή μνημοσύνου":

Ο Χριστός ενώθηκε μαζί μας μέσω του Αγίου Πνεύματος. Κατά την διάρκεια της πεντηκοστής ημέρας από την Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού πραγματοποιήθηκε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους. Ο δε Ιωάννης ο Βαπτιστής είναι ξεκάθαρος: ἐγὼ μὲν βαπτίζω ὑμᾶς ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν· ὁ δὲ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἰσχυρότερός μου ἐστίν, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς τὰ ὑποδήματα βαστάσαι· αὐτὸς ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ καὶ πυρί.

Τη αυτή ημέρα (4η Δεκεμβρίου), ο Όσιος Πατήρ ημών ΙΩΑΝΝΗΣ ο Επίσκοπος Πολυβότου, ο Θαυματουργός, εν ειρήνη τελειούται.

Ιωάννης ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ούτος εκ νεαράς ηλικίας εμίσει τας τρυφάς και ηδονάς του σώματος· όθεν μάλλον εστόλιζε την ζωήν του με μηστείαν και σωφροσύνην. Δια τούτο χειροτονείται Επίσκοπος της Πολυβότου, αφού πρότερον ανέβη εις τους εκκλησιαστικούς βαθμούς και έγινεν Αναγνώστης, Υποδιάκονος, Διάκονος και Πρεσβύτερος. Εμπιστευθείς λοιπόν την προστασίαν λαού, προσέθεσε νέους αγώνας εις τους προηγουμένους ο τρισμακάριστος και πόνους περισσοτέρους.

Ὁ ἀββάς Δουλᾶς, ὁ μαθητής τοῦ ἀββᾶ Βησσαρίωνα, διηγήθηκε:

‒ Πῆγα κάποτε στό κελλί τοῦ Γέροντα, καί τόν βρῆκα σέ στάση προσευχῆς, μέ τά χέρια ὑψωμένα στόν οὐρανό. Δεκατέσσερεις ἡμέρες ἔμεινε σ᾽ αὐτή τή στάση! Ὕστερα μέ φώναξε καί μοῦ εἶπε: "Ἀκολούθησέ με". Βγήκαμε μαζί στήν ἔρημο. Κάποια στιγμή δίψασα, καί τοῦ εἶπα: "Ἀββά, διψάω". Τότε ἐκεῖνος πῆρε τό δερμάτινο πανωφόρι μου καί πῆγε λίγο πιό πέρα, σέ ἀπόσταση μιᾶς πετροβολιᾶς. Προσευχήθηκε, καί μοῦ τό ἔφερε πίσω γεμάτο νερό!

Ἄλλοτε πάλι, καθώς βαδίζαμε στή ἀκροθαλασσιά, δίψασα καί τοῦ εἶπα: "Ἀββά, διψάω πολύ". Τότε ὁ Γέροντας προσευχήθηκε καί μοῦ εἶπε: "Πιές ἀπ᾽ τή θάλασσα". Ἀμέσως τό θαλασσινό νερό ἔγινε γλυκό, καί ἤπια. Γέμισα μάλιστα κι ἕνα ἀγγεῖο. Βλέποντας ὁ Γέροντας τί ἔκανα, μοῦ λέει: "Γιατί πῆρες νερό;". Καί τοῦ ἀποκρίθηκα: "Συγχώρεσέ με, μήν τυχόν διψάσω πάλι παρακάτω". Καί ὁ Γέροντας μοῦ εἶπε: "Ὁ Θεός πού εἶναι ἐδῶ, εἶναι παντοῦ".

Τη αυτή ημέρα (4η Δεκεμβρίου), μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ Πρεσβυτέρου του Δαμασκηνού.

Τη αυτή ημέρα μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ Πρεσβυτέρου του Δαμασκηνού.

Ιωάννης ο Όσιος Πατήρ ημών ο επιλεγόμενος Δαμασκηνός ήτο κατά τον καιρόν του βασιλέως Λέοντος Γ΄ του Ισαύρου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη ψιζ΄ (717) – ψμα΄ (741), έφθασε δε και έως του υιού αυτού Κωνσταντίνου του Κοπρωνύμου, του εν έτει ψμα΄ (741) βασιλεύσαντος. Απεκλήθη δε ο Άγιος Δαμασκηνός εκ του ονόματος της ιδιαιτέρας αυτού πατρίδος Δαμασκού πόλεως της Συρίας εις την οποίαν εγεννήθη και ανετράφη. Ήτο δε τότε η μεγαλόπολις Δαμασκός υπεξούσιος εις τους Αγαρηνούς, όλοι δε οι κάτοικοι αυτής ήσαν αλλόπιστοι, οπαδοί της πλάνης του αντιχρίστου Μωάμεθ, μόνον εν ανδρόγυνον ενάρετον και χαριτωμένον ελάτρευε τον αληθή Θεόν και εφύλαττεν ακριβώς την ευσέβειαν, οι γεννήτορες του θαυμασίου Ιωάννου, οίτινες μόνοι ίσταντο ως εν μέσω των ακανθών ως ρόδα ευώδη και ευθαλέστατα, τηρήσαντες έως τέλους, εν μέσω τοσούτων ασεβών την χριστεπώνυμον κλήσιν, ως κλήρον λαμπρόν και πλούτον αναφαίρετον.

Μιά θαυμαστή Γυναῖκα τοῦ λαοῦ - π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (Ι΄ Λουκᾶ)

Τη Δ΄ (4η) Δεκεμβρίου μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος ΒΑΡΒΑΡΑΣ

Τη Δ΄ (4^η) του αυτού μηνός μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος ΒΑΡΒΑΡΑΣ

Βαρβάρα η ένδοξος του Χριστού Μεγαλομάρτυς έζη κατά τους χρόνους του ασεβεστάτου τυράννου Μαξιμιανού του εν έτει σπδ – τε (284-305) βασιλεύσαντος· κατήγετο δε από την Ανατολήν, εκ πόλεώς τινος, ήτις ωνομάζετο Ηλιούπολις. Κατά την εποχήν εκείνην τοπάρχης της Ηλιουπόλεως ήτο ο πατήρ της Αγίας, όστις ωνομάζετο Διόσκορος, άνθρωπος αρκετά πλούσιος· κατώκει δε εις τι χωρίον λεγόμενον Γελασσόν, το οποίον ήτο μακράν από την Ηλιούπολιν δώδεκα στάδια (2.220 μέτρα περίπου). Ήτο δε η Βαρβάρα μονογενής θυγάτηρ του Διοσκόρου, ωραιοτάτη και πάγκαλος, όχι μόνον κατά την ωραιότητα του προσώπου, αλλά και κατά την ανατροφήν, και ήτο τοσούτον εύτακτος και ευγενής κατά τα ήθη, ώστε οι γονείς αυτής ησθάνοντο δια τούτο εν τη καρδία αυτών υπερβολικήν χαράν και ηθικήν ομού ευχαρίστησιν.