ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΒΟΜΒΑ ΑΠΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!!!!!

http://www.impantokratoros.gr & http://katihisis.blogspot.ca/

«Πάτερ μου, σε λίγο καιρό, όχι μακριά, σε πολύ λίγα χρόνια, θα υπάρξη μία εκκλησία σε όλον τον κόσμο… παπικοί, προτεστάντες, ορθόδοξοι, θα υπάρχει μία λέξη, αυτή που επικρατεί στις ημέρες μας, «ενότητα»· υπό το πρίσμα τῆς ενότητος. Από κάτω θα γίνει ένας ακταρμᾶς, δηλ. ο καθένας θα κρατάει την πίστη του, αλλά εδώ θα βλέπετε καρδινάλιο. Αυτός θα κρατάει την πίστη του, εγώ την πίστη μου, θα έχουμε όμως κοινό ποτήριο. Και θα μεταλαμβάνουμε και σείς τα κορόïδα θα μᾶς βλέπετε και δεν θα αντιδράτε. Ξέρετε γιατί δεν θα αντιδράτε; Γιατί θα σᾶς λένε «Κάντε υπακοή στην Εκκλησία». «Κάντε υπακοή», έτσι θα σᾶς λένε.» 

(σ.σ. Καλώς έγραψε ο Πλάτων "η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως").

΄Ενας μοναχός εξωμολογήθηκε στον Αββά Σισώη:

«΄Επεσα πάτερ. Τι να κάνω;»
«Σήκω», του είπε, με τη χαρακτηριστική του απλότητα ο άγιος Γέροντας.
«Σηκώθηκα Αββά μα πάλι έπεσα στην καταραμένη αμαρτία», ομολόγησε με θλίψη ο αδελφός.
«Και τι σε εμποδίζει να ξανασηκωθείς;»
«Ως πότε Αββά» ρώτησε ο αδελφός.
«΄Εως ότου να σε βρή ο θάνατος ή στην πτώση ή στην έγερση. Δεν είναι γραμμένο όπου ευρώ σε, εκεί και κρινώ σε; Μόνο εύχου στο Θεό να βρεθείς την τελευταία σου στιγμή σηκωμένος με την αγία μετάνοια.» του εξήγησε ο Αββάς Σισώης.

Όποιον αγαπάς υπηρετείς, του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού (περί αγάπης, Γ΄ Εκατοντάδα) :

Όποιον αγαπά κανείς αυτόν φροντίζει οπωσδήποτε να υπηρετή. Εάν, λοιπόν, αγαπά κανείς τον Θεόν οπωσδήποτε φροντίζει και να κάνη εκείνα, που είναι αρεστά σ΄ Αυτόν. Εάν, όμως, αγαπά την σάρκα, φροντίζει τότε να κάνη εκείνα, που ευχαριστούν την σάρκα.

ΔΗΛΩΣΙΣ ἐξ ἀφορμῆς τῶν θλιβερῶν γεγονότων τὰ ὁποῖα διαδραματίζονται εἰς τὴν Χίον

http://krufo-sxoleio.blogspot.ca/

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

 Μὲ ἀφορμὴ τὰ θλιβερὰ γεγονότα στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίων Πατέρων Χίου, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ. Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος, ὡς ἐκπρόσωπος τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, προέβη στὴν ἀκόλουθη δήλωση:

«Εἶναι τρομακτικὸ νὰ διαπιστώνει κάποιος πὼς ἐν ἔτει 2015 δικαστικὲς καὶ ἀστυνομικὲς ἀρχὲς δημοκρατικῆς χώρα, μέλους τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, ἐνεργοῦν κατ' ἐντολὴν τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου τῆς κρατικῆς Ἐκκλησίας, εἰς βάρος θρησκευτικῆς μειονότητος.

Πρὶν κἂν τὸ σκήνωμα τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου κυροῦ Ἀμβροσίου ἀναπαυθῆ στὴν χιακὴ γῆ ὁ κ. Μᾶρκος μὲ πρόσχημα δῆθεν τὴν διαφύλαξη πολιτιστικῶν θησαυρῶν τοῦ νησιοῦ, ὅπως γράφουν τὰ τοπικὰ Μ.Μ.Ε. ζήτησε ἀπὸ τὶς δικαστικὲς ἀρχὲς τὴν σφράγιση τῶν ἐγκαταστάσεων τῆς Ι.Μονῆς.

Διερωτώμεθα, πάνω σὲ ποιὰ νομικὴ βάση κινήθηκαν οἱ δικαστικὲς καὶ ἀστυνομικὲς ἀρχὲς ποὺ σφράγισαν τοὺς χώρους τῆς Μονῆς ἐπιχειρώντας μάλιστα νὰ σφραγίσουν ἀκόμη καὶ τὸ Ἱερὸ Βῆμα τοῦ καθολικοῦ τῆς; Μὲ ποιὰ ἁρμοδιότητα ὁ Μητροπολίτης τῆς κρατικῆς Ἐκκλησίας ζήτησε καὶ κέρδισε τὴν συνδρομὴ τῶν Ἀρχῶν σὲ μιὰ Ἱερὰ Μονὴ ἡ ὁποία ἐδῶ καὶ ἕναν αἰῶνα ἀνήκει στὴν Ἐκκλησία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν;

Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, βλέπουμε τὸ ἑλληνικὸ Κράτος ὄχι μόνο νὰ παραμένει θεατὴς ἀλλὰ νὰ εἶναι ἐνεργὸς παράγων στὴν καταπάτηση τῶν θρησκευτικῶν μᾶς ἐλευθεριῶν. Τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ τοπικὴ ἐκκλησιαστικὴ κοινότητα θρηνεῖ τὴν ἀπώλεια ἑνὸς σπουδαίου ἐκκλησιαστικοῦ ἀνδρός, τὴν ὥρα ποὺ τὸ σκήνωμα τοῦ παραμένει ἄταφο, ἐπιχειρεῖται ἡ ἁρπαγὴ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἀπὸ τὸν κρατικὸ Μητροπολίτη ποὺ ἀνερυθρίαστα προκαλεῖ τὸ κοινὸ αἴσθημα... ἐπειδὴ ἁπλὰ μπορεῖ!

Καλοῦμε τὸν κ. Ὑπουργό τῆς Δικαιοσύνης ἀλλὰ καὶ τὴν κα. Εἰσαγγελέα τοῦ Ἀρείου Πάγου νὰ παρέμβουν ἄμεσα ὥστε νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ ἔννομη τάξη.

Ὡς πότε οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ θὰ ἀντιμετωπίζονται ὡς πολῖτες β΄κατηγορίας; Μήπως πρέπει νὰ γίνουμε Μουσουλμᾶνοι γιὰ νὰ κερδίσουμε δικαίωμα στὴν ἄσκηση τῶν θρησκευτικῶν μᾶς ἐλευθεριῶν;».

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

Mητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ :

Πατέρες καὶ ἀδελφοί, τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά. Στὴν πατρίδα μας, τὴν ἡρωοτόκο καὶ ἁγιοτόκο Ἑλλάδα, στὴν ὁποία, κατὰ τὰ 400 χρόνια σκλαβιᾶς ἀπὸ τοὺς ὁμοπίστους τῶν σημερινῶν ἰσλαμιστῶν τούς Ὀθωμανούς Τούρκους, χύθηκαν ποταμοὶ αἵματος ἁγίων ἐνδόξων Νεομαρτύρων καὶ Ἡρώων, ποιός νά τό φανταζόταν ὅτι σχεδόν 200 χρόνια μετά τήν ἐθνική μας παλλιγγενεσία καί μέ νωπή ἀκόμα τήν μνήμη ἀπό τά ἱερά σφάγια τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος θά ἀναγκαζώμεθα νά ἐκδίδουμε ἀντιρρητικές ἐγκυκλίους κατά τοῦ αἱμοσταγοῦς Ἰσλάμ πού ἐπί αἰῶνες μᾶς ἔπνιξε στό αἷμα. Ὡς ἐλάχιστο φόρο τιμῆς στήν μνήμη τῶν Ἁγίων καί ἡρώων τῆς πίστεώς μας δέν πρέπει νά ἀφήσουμε νὰ ἀλλοιωθεῖ ἡ ἰδιοπροσωπεία μας μὲ τὴν μετατροπὴ τῆς Πολιτείας μας σὲ οὐδετερόθρησκη, ὅπως ἐπιδιώκει ἡ Νέα παγκόσμια Τάξη τῶν Σιωνιστῶν καί Ταλμουδιστῶν Σατανολατρῶν. Σᾶς προσκαλῶ λοιπὸν νὰ παραμείνετε ἑδραῖοι καὶ ἀμετακίνητοι στὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ παράδοση, νὰ φανεῖτε δὲ ἀντάξιοι τῶν ἐνδόξων προγόνων μας καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων μας, ἀγωνιζόμενοι μὲ κάθε εἰρηνικὸ καὶ νόμιμο μέσον γιὰ τὴν παρεμπόδιση καὶ ἀκύρωση τῶν σκοτεινῶν σχεδίων τῆς «Νέας Ἐποχῆς».

Aνάγκη συμπήξεως Ορθοδόξου μετώπου – του Διονύσιου Πολυμενόπουλου

Κύριε διευθυντά,

Μέσω της εγκρίτου εφημερίδος σας επιθυμώ να απευθυνθώ προς τους Πατέρες, που συνέταξαν και υπέγραψαν την Ορθόδοξη Ομολογία εναντίον του Οικουμενισμού και να είπω τα παρακάτω:                       

Σεβαστοί Πατέρες, ευλογείτε. Διάβασα με χαρά και ικανοποίηση το κείμενο της Ορθοδόξου Ομολογίας Σας εναντίον του Οικουμενισμού. Κατ΄ αρχάς δηλώνω και εγώ, ως Ορθόδοξος Χριστιανός, την συμφωνία μου με το κείμενό Σας. Γράφετε τα πράγματα, όπως ακριβώς είναι και αυτό βοηθά κατά σημαντικό τρόπο την Ορθόδοξη Εκκλησία στις ημέρες μας. Θα επιθυμούσα σχολιάζοντας με φιλάδελφο πνεύμα το κείμενο, στα συμπεράσματα να υπήρχε σαφής αναφορά για την πιθανή διακοπή του μνημοσύνου των αιρετικά φρονούντων Επισκόπων, εάν και εφόσον δεν υπάρξει εκ μέρους τους σε εύλογο χρόνο μετάνοια για την μέχρι σήμερα πορεία τους. Επίσης πιστεύω, ότι θα ήταν χρήσιμο στο κείμενό Σας να αναφέρονταν ονομαστικά οι πρωτεργάτες εκ των Επισκόπων και λοιπών της Οικουμενιστικής πορείας. Σεβαστοί Πατέρες, πιστεύω ότι γνωρίζετε καλύτερα από εμένα ότι οι καιροί είναι κρίσιμοι και δεν αρκούν πλέον έγγραφες διαμαρτυρίες, για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της Αιρέσεως του Οικουμενισμού. Θεωρώ την ομολογία Σας ως ένα βήμα προς κάτι σοβαρότερο και ουσιαστικότερο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, αιχμάλωτη εις χείρας των εχθρών της, αναμένει από τα τέκνα της σαν και Σας που έχετε τις θεολογικές γνώσεις, τον Ορθόδοξο βίο και την έξωθεν καλή μαρτυρία στον ευσεβή λαό, αποτελεσματικό αγώνα. Σήμερα ή μάλλον από καιρό υπάρχει ανάγκη μίας ηγεσίας, που θα πολεμήσει την Αίρεση του Οικουμενισμού και συγχρόνως θα ενώσει με αγάπη, υπομονή και δικαιοσύνη τους καλοπροαίρετους Ορθοδόξους Χριστιανούς, του Νέου και Παλαιού ημερολογίου, αποδίδοντας αναγνώριση και σ΄ όλους εκείνους, που κοπίασαν και κοπιάζουν υπηρετώντας τον Κύριόν μας από την επίσημη εμφάνιση της Αιρέσεως το έτος 1920 μέχρι σήμερα. Σεβαστοί Πατέρες, εδώ και χρόνια προ ημών ήλπιζαν ότι η πορεία των Οικουμενιστών θα ανεκόπτετο αλλά διαψεύσθηκαν. Οι Οικουμενιστές συνεχίζουν τον δρόμο τους προς την σταδιακή ολοκλήρωση της αποστασίας τους . Διαβρώνουν με τα αιρετικά τους  φρονήματα τις Εκκλησίες και οδηγούν τους Ορθοδόξους σε σταδιακή έκπτωση από την Πίστι. Στις τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες οι αντιδράσεις μία – μία καταλαγιάζουν και αυτοί προχωρούν παρακάτω. Θα επιθυμούσαμε να γίνει το θαύμα της μετανοίας των Οικουμενιστών ή το θαύμα μία ή περισσότερες τοπικές Εκκλησίες να ορθοτομήσουν την αλήθεια στρεφόμενες εναντίον του Οικουμενισμού, ώστε και εμείς να συνταχθούμε μαζί τους. Το ανθρωπίνως πιθανότερο όμως είναι εμείς όλοι οι Αντιοικουμενισταί να δώσουμε τον αγώνα μόνοι μας και είναι καιρός να καταλάβουμε αυτή την απλή αλήθεια. Η λύσις ως φαίνεται ευρίσκεται στην δημιουργία ενός σοβαρού, θεοφιλούς και ορθοφρονούντος Ορθοδόξου Μετώπου και αυτό δεν είναι πρακτικά εύκολο να γίνει χωρίς την δική Σας έμπρακτη πρωτοπορεία. Ο ρόλος Σας σ΄ αυτό τον αγώνα, σεβαστοί Πατέρες και αδελφοί, πρέπει να είναι πρωτεύων, λόγω των χαρισμάτων που ο Χριστός μας Σας έδωσε. Με την ελπίδα να μη έγινα κουραστικός, αντιθέτως δε κάτι να προσέθεσα στον προβληματισμό Σας.

Διατελώ μετά βαθυτάτου σεβασμού                                                                                         

Διονύσιος Πολυμενόπουλος

"Ο.Τ."

ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΜΑΪΟΥ 2015 – ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ---- «Ενίψατο, και ήλθε βλέπων»

Ακτινοβολούσα αλήθεια

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αναφέρεται σε μια τραγική ύπαρξη, η οποία στερείτο της δυνατότητας να απολαμβάνει το θείο δώρο της όρασης. Μόνο ακουστικά έπαιρνε πληροφορίες για τις ομορφιές της φύσης και την πραγματικότητα της ζωής. Δεν είχε θέαση εικόνων και πραγμάτων όπως τους υπόλοιπους συνανθρώπους του. Η ζωή του ήταν στην κυριολεξία ανυπόφορη και βυθισμένη στη δυστυχία και την τραγικότητα.

Ο άνθρωπος αυτός, βέβαια, βίωνε με τον πλέον οδυνηρό τρόπο τη στέρηση της σωματικής όρασης. Πολύ πιο τραγική ήταν σίγουρα η θέση των φαρισαίων, οι οποίοι άφηναν τον εαυτό τους να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο πνευματικό σκοτάδι, στο εφιαλτικό έρεβος της υποκρισίας τους. Τα μάτια της ψυχής τους ήταν ερμητικά κλειστά. Στην κατάντια τους αυτή έβρισκε εφαρμογή ο λόγος του Ευαγγελιστή Ιωάννη, ο οποίος διαπιστώνει: «Το φως ελήλυθεν εις τον κόσμον, και ηγάπησαν μάλλον οι άνθρωπου το σκότος ή το φως».

ΠΑΛΑΙΑ, ΜΑ ΠΑΝΤΑ ΝΕΑ του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Για μικρούς και μεγάλους, για μορφωμένους και απλοϊκούς, για όλους το νέο είναι κάτι το ελκυστικό, το δελεαστικό, σε αντίθεση προς το παλιό, το γνωστό και συνηθισμένο, που καταντά ρουτίνα και απωθεί. Είναι πράγματι, αυτή η ορμή για το νέο η αιτία τόσων επιτευγμάτων του πολιτισμού και της τέχνης, η κινητήρια δύναμη για τόσα προοδευτικά βήματα που σημείωσε η ανθρωπότητα. Την τεράστια αλλαγή που συντελέσθηκε από την εποχή της τρώγλης μέχρι την ανόρθωση του υποβλητικού ουρανοξύστη και από τα χρόνια του αραμπά μέχρι την εφεύρεση και χρήση του αεροπλάνου και των διαστημικών ταξιδιών, την χρωστούμε ασφαλώς στην πρόοδο και την εξέλιξη. Είναι τόση η επιρροή της στον ανθρώπινο βίο, ώστε δικαιολογημένα να διατείνεται ο Αριστοτέλης ότι «πάντα αεί εν κινήσει εισί» και να ορίζει την αλλαγή ως την φυσική ανάπαυση. Υπάρχουν εντούτοις πράγματα που στην αέναη ροή του χρόνου και στον ακατάσχετο καλπασμό της εξελίξεως παραμένουν σταθερά, απαράλλακτα και αναλλοίωτα. Οι πρώτες ύλες π.χ. αξιοποιούνται συνεχώς με νέους τρόπους και μέσα, αλλά δεν αντικαθίστανται ούτε αλλάζουν υπόσταση. Μπορείτε να φαντασθείτε τι θα συνέβαινε, αν π.χ. επιχειρούσαμε ν΄ αντικαταστήσουμε το οξυγόνο του ατμοσφαιρικού αέρα με εκείνο της φιάλης, την φυσική βροχή με την τεχνητή ή το φως του ήλιου με το ηλεκτρικό;                                                                                            

Παρόμοια στην πνευματική πραγματικότητα παραμένει σταθερή και αναλλοίωτη η θεία αποκάλυψη και η Εκκλησία, που κατέχει και παρέχει στον κόσμο αυτή την αποκάλυψη. Αν θεωρείται παραλογισμός το να προσπαθεί κάποιος να αντικαταστήσει ή έστω να βελτιώσει τον ήλιο, είναι εξίσου ουτοπία να ζητά αλλαγή ή βελτίωση της Εκκλησίας. Από την άποψη αυτή καταφαίνεται ξεκάθαρα η απάτη και πλάνη τόσο της απιστίας, που ζητά αντικατάσταση των αληθειών της πίστεως, όσο και της αιρέσεως, που επαγγέλλεται την βελτίωσή τους. Σταθερή και αναλλοίωτη παραμένει στους αιώνες η αλήθεια της πίστεως και η λειτουργική πράξη της Εκκλησίας.