Οἰκουμενισμός: Ἡ μεγάλη ἀπειλή -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Πολλοί κοσμικοί καί ἄσχετοι περί τήν πίστη ἀγνοοῦν βασικές ἀλήθειες τῆς Ὀρθόδοξης διδασκαλίας καί σχολιάζουν μέ ἐπιπολαιότητα τήν ἐκκλησιαστική ἐπικαιρότητα, γεγονός πού ἀποκαλύπτει τήν ἔλλειψη στοιχειώδους πληροφόρησης. Εἶναι λοιπόν ἑπόμενο καί στό θέμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ νά ἔχουν ἀπόψεις, πού μειώνουν τήν λάμψη τῆς Μίας Ἐκκλησίας μέ τό νά τήν ἐξισώνουν μέ τίς ἄλλες ἑτερόδοξες «ἐκκλησίες». Εὔκολα ἀποδέχονται ὅτι ὁ οἰκουμενισμός εἶναι εὐλογία, γιατί θά ἑνώσει τούς χριστιανούς. Γι᾿ αὐτούς ἀγάπη καί οἰκουμενισμός ἔχουν στενότατη σχέση. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ μητέρα καί ὁ οἰκουμενισμός τό τέκνο! Τόση εἶναι ἡ πλάνη, πού οἱ πρωτεργάτες τοῦ οἰκουμενισμοῦ γίνονται δεκτοί μέ ἐνθουσιασμό ἀπό τήν κοσμική ἐξουσία, διευκολύνονται στίς δραστηριότητές τους καί προβάλλονται στό λαό ὡς σπουδαῖοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται γιά τό καλό τῆς κοινωνίας, ἀλλά καί τήν προβολή τῆς Ὀρθοδοξίας!

Βίος και πολιτεία της Αγίας ενδόξου Πανευφήμου Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής.

Εγώ τους εμέ φιλούντας αγαπώ, οι δε εμέ ζητούντες ευρίσκουσι χάριν και δόξαν. Ηγάπησαν βεβαίως πάντες οι Άγιοι τον Θεόν, και δια τούτο εύρον χάριν και δόξαν παρ’ αυτού. Χάριν μεν εύρον διότι τα σώματα αυτών, κείμενα εν τοις μνήμασι, αναβλύζουσι μύρα και θαύματα επιτελούσιν εις τους ορθώς και μετά πίστεως προστρέχοντας εις αυτούς. Δόξαν δε έλαβον την ουράνιον εκείνην του Θεού, εις την Βασιλείαν των ουρανών. Διότι πόσην δόξαν θέλουσιν έχει οι Άγιοι, όταν ακούσωσι παρά του Χριστού το «Ευ δούλοι αγαθοί, επί ολίγα ήτε πιστοί, επί πολλών καταστήσω υμάς, εισέλθετε εις την βασιλείαν μου»; Ίδετε τι κέρδος έχουσι οι ζητούντες το θέλημα αυτού και τας εντολάς αυτού τηρούντες. Ούτοι είναι μακάριοι, ούτοι θέλουσιν ίδει τον Θεόν, ούτοι θέλουσιν εύρει την χάριν αυτού και την δόξαν. Εκ τούτων μία υπάρχει και η ένδοξος Μαρία η Μαγδαληνή, διότι αύτη τον Θεόν εζήτησε και ηγάπησεν αυτόν· διο χάριν εύρε και δόξαν αυτού, και εγένετο Αγία και Ισαπόστολος.

26η ΕΚΠΟΜΠΗ (2018-6-29) Ο π. Θ. Ζήσης στο ''Ράδιο Ενημέρωση 92,2''

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 22 Ιουλίου 2018

Η ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Μαρίας Μαγδαλινής μυροφόρου, Μαρκέλλης.

Τη ΚΒ΄ (22α) του αυτού μηνός Ιουλίου,  μνήμη της Αγίας Μυροφόρου και Ισαποστόλου ΜΑΡΙΑΣ της Μαγδαληνής.                                                                                                                                              

Μαρία η Μαγδαληνή κατήγετο από τα Μάγδαλα, τα οποία κείνται εις τα οροθέσια της Συρίας· προσελθούσα δε τω Χριστώ απηλλάγη δια της χάριτος αυτού των επτά δαιμονίων, τα οποία την ηνώχλουν, και ούτως ακολουθήσασα αυτώ και υπηρετούσα έως του πάθους και του Σταυρού, έγινε και Μυροφόρος και ευαγγελίστρια, και πρώτη αυτή, μεταξύ των άλλων Μυροφόρων, είδε την Ανάστασιν του Κυρίου, μετά της άλλης Μαρίας, της Υπεραγίας Θεοτόκου, όταν οψέ Σαββάτων, ήτοι μετά το Σάββατον, είδε τον Άγγελον, καθώς γράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος·

Τη ΚΑ΄ (21η) Ιουλίου, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ Επισκόπου γενομένου Ραδοβυσδίου (εν τω νομώ Άρτης), κοιμηθέντος δε εν Κυρίω εν έτει 1777.

Παρθένιος ο νεοφανής ούτος της Εκκλησίας φωστήρ κατήγετο εκ του χωρίου Βατσουνιά της Θεσσαλίας. Επιδοθείς εκ νεότητος εις την εργασίαν των θείων εντολών και σκεύος επάξιον γενόμενος της χάριτος, ψήφω θεία ανήλθεν εις το μέγα της αρχιερωσύνης αξίωμα, Επίσκοπος Ραδοβυσδίου καταστάς. Αρχιερεύς δε ων, εξηκολούθει ως και πρότερον την ιδίαν λιτοτάτην και ασκητικήν ζωήν, ασχολούμενος εις πλείστας εναρέτους πράξεις και διηνεκείς προσευχάς, νηστεύων και εγκρατευόμενος εκ πάντων, και έχων ως τακτικήν τροφήν τα χόρτα· διο και πλουσίαν έλαβεν άνωθεν την χάριν του παναγίου και ζωοποιού Πνεύματος.

Ἡ ἄρνησις τοῦ βουλευτικοῦ Ὅρκου -- Τοῦ πρωτοπρ. π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Προηγούμενα καὶ παρεπόμενα

 (1ον)

Στην ἀναζήτηση μιᾶς κατάλληλης ἐναρκτήριας φράσης γιὰ τὸ κείμενό μου αὐτὸ μεγάλη βοήθεια μοῦ προσέφερε ὁ πάντα εὔστοχος σχολιαστὴς τῆς ἐφημερίδος «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», ποὺ ὑπογράφει τὰ ὀρθὰ καὶ εὐφυέστατα σχόλιά του ὡς «Χ». Στὸ φύλλο τῆς «Κυριακάτικης Δημοκρατίας» (1ηΦεβρουαρίου2015), ἀναφερόμενος στὴν πρόσφατη ὁρκωμοσία τῆς νέας μας Κυβέρνησης, σημειώνει: «Μὴ μὲ παρεξηγήσετε, ἀλλὰ καθόλου δὲν μὲ«χάλασε» ποὺ κάποιοι δὲν ὁρκίσθηκαν στὸ Εὐαγγέλιο. Εἴδαμε καὶ αὐτούς, ποὺ ἔκαναν τοὺς μεγάλους σταυροὺς καὶ παρίσταναν τοὺς εὐσεβεῖς, πόσο πολὺ κορόϊδευσαν τὸν ἑλληνικὸ λαό. Πόσο πολὺ τὸν ταλαιπώρησαν, πόσο πολὺ τὸν τσαλάκωσαν». Συγχαίρω τὸν ἄγνωστό μου «Χ», ποὺ μολονότι ἀνήκει σὲ ἕνα συγκεκριμένο πολιτικὸ χῶρο, κατορθώνει νὰ ἀντιμετωπίσει τὸ θέμα μὲ τόση ἀντικειμενικότητα, ἀγγίζοντας τὴν οὐσία (καὶ) τοῦ βουλευτικοῦ ὅρκου, ἀλλὰ καὶ τὴ σκοπιμότητά του. Ἀπὸ κάποιους στὸν Τόπο μας γίνεται μόνιμα χρήση τῶν ἱερῶν πραγμάτων μὲ τὴ συνείδηση, ὅτι αὐτὰ ὑπάρχουν ὄχι γιὰ νὰ τὰ σεβόμεθα, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὰ παραβαίνουμε καὶ, τελικά, νὰ τὰ χλευάζουμε.

Ο Παπισμός δεν είναι Εκκλησία! -- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθ. Α.Π.Θ.

Κάτι δεν πάει καλά κι «η βάρκα μας μπάζει νερά». Αυτή η διαπίστωση ενισχύεται από τα δύο γεγονότα, που συνέβησαν στα τέλη του περασμένου έτους. Τόσο η επίσκεψη του Πάπα στο Φανάρι και οι παρεπόμενες θριαμβολογίες των δημοσιογράφων ότι «ο πάπας θωρακίζει το Πατριαρχείο», όσο και η μετάβαση του Αρχιεπισκόπου κ. Χριστοδούλου στο Βατικανό και η ενθουσιώδης επιθυμία του «να βιώσωμεν την πλήρη ενότητα και να μεταλάβωμεν του σώματος και του αίματος του Κυρίου από του αυτού Ποτηριού της Ζωής», επισημαίνουν ένα σοβαρό, καυτό για τις μέρες μας Εκκλησιολογικό ερώτημα: Είναι Εκκλησία ο παπισμός;

Τη ΚΑ΄ (21η) Ιουλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΘΕΟΦΙΛΟΥ, ΤΡΟΦΙΜΟΥ και ετέρων ΔΕΚΑΤΡΙΩΝ.

Θεόφιλος, Τρόφιμος και οι συν αυτοίς αθλήσαντες Άγιοι Μάρτυρες ήκμασαν βασιλεύοντος του Διοκλητιανού εν έτει τη΄ (308) και επειδή δεν επείσθησαν να αρνηθώσιν τον Χριστόν, εξεσχίσθησαν εις το σώμα και ελιθοβολήσθησαν· είτα συνετρίβησαν τα σκέλη και ερρίφθησαν εις πυράν. Αβλαβείς δε διαφυλαχθέντες, τελευταίον απεκεφαλίσθησαν και έλαβον οι αοίδιμοι τους στεφάνους της αθλήσεως. 

ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ -- Γράφει ο αδελφός μας Ιουστίνος

Για τους αγαπητούς αναγνώστες της "Ορθόδοξης Φωνής" .

1. Κατ' αρχήν δεν πρόκειται περί "καύσεως" αλλά περί "αποτεφρώσεως" των νεκρών. Η βασική διαφορά είναι ότι στη μεν  καύση παραμένει κάποιο υπόλειμμα του νεκρού έστω και καμμένο, πχ. κόκκαλο, ρούχο κλπ, ενώ στην αποτέφρωση όλα γίνονται στάχτη. Όμως  ο άγιος Τριαδικός Θεός έδωσε εντολή "εις χουν απελεύση" και αυτό δεν αλλάζει με τίποτε. Στη παλαιά Διαθήκη έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στον Αδάμ με την εντολή να θάψη και όχι να κάψη τον δολοφονημένο απο τον Καϊν Άβελ, αλλά και να τον ξεθάψη κάνοντας ανακομιδή των λειψάνων του στην τριετία. Ο βαπτισμένος ορθόδοξος χριστιανός ανήκει στο Σώμα του Χριστού και το Σώμα του Χριστού δεν καίγεται αλλά θάπτεται. Η νεκρώσιμος ακολουθία είναι ακολουθία για νεκρό άνθρωπο  και  όχι για στάχτη και μπούρμπουρη... Αυτά τα ολίγα για τους αμφιβάλοντες. 

Ταφὴ ἢ Καῦσις τῶν νεκρῶν -- Τοῦ Ἀρχιµ. Χρυσοστόµου K Παπαθανασίου

Τὸ θέµα «ταφὴ ἢ καύση τῶν νεκρῶν» ἐξ ἐπόψεως ἐκκλησιαστικῆς ἔχει βάση στὴν ὅλη χριστιανικὴ διδασκαλία περὶ ἀνθρώπου γιὰ τὴν ἀρχή, τὸ τέλος καὶ τὰ µετὰ ἀπ’ αὐτό. Ὁ ἄνθρωπος, κατὰ τὴν βιβλικὴ θεώρηση, εἶναι ψυχοσωµατικὴ ἑνότητα ἀποτελουµένη ἀπὸ δύο συστατικά, τὸ σῶµα καὶ τὴν ψυχή. Τὰ δύο αὐτὰ συστατικά, εὐθὺς ἅµα τῇ δηµιουργίᾳ αὐτῶν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴν πλάσιν τοῦ ἀνθρώπου συνεδέθησαν σ’ αὐτὸν καὶ ἑνώθηκαν ἁρµονικὰ σὲ ἀδιάσπαστο στὸν ἐπίγειο βίο τοῦ ἀνθρώπου ἑνιαῖο σύνολο, διαλυόµενον µόνον κατὰ τὸν θάνατον αὐτοῦ.