ΤΟ «ΟΧΙ» ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ --- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου ∆. Μεταλληνοῦ

«Εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον» (Περικλῆς)

1. Ἡ θρασύτατη ἐπίθεση τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος, λειτούργησε ὡς πρόκληση στὴ συνείδηση ὅλου τοῦ Ἔθνους. Ἡ ἀπάντηση ἦταν πανελλήνια, καὶ ἡ ἀπόφαση γιὰ ἀντίσταση καθολική. Καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος -ἡγεσία καὶ σῶµα- συντάχθηκε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγµὴ µὲ τὴν ἀρνητικὴ ἀπάντηση τοῦ τότε Πρωθυπουργοῦ (πού, µολονότι δικτάτορας, τὴν ἱστορικὴ ἐκείνη στιγµὴ ἐξέφραζε τὸ συλλογικό µας φρόνηµα) στὴν ἰταµὴ ἀλαζονεία τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας καὶ τῶν δυνάµεων τοῦ Ἄξονα. Ἡ ἱστορικὴ ἔρευνα ἔχει ἤδη καταγράψει τὴ συµµετοχὴ τοῦ Ἱ. Κλήρου στὸν πόλεµο, µὲ πολλὰ θύµατα, ἀλλὰ καὶ στὴ συνέχειά του, τὴν ἐπάρατη Κατοχὴ (γερµανικὴ–ἰταλικὴ–βουλγαρική), µὲ θυσίες αἱµάτων (ἐκτελέσεις κληρικῶν), ἀλλὰ καὶ προσωπικῆς ἀναλώσεως γιὰ τὴν ἐπιβίωση τοῦ Λαοῦ (παραστάσεις συνεχεῖς στὶς ἡγεσίες τῶν κατοχικῶν δυνάµεων – ὀργάνωση συσσιτίων – περίθαλψη ἀσθενῶν καὶ ἀναξιοπαθούντων) τόσο ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας (ἀρχιεπίσκοποι Χρύσανθος καὶ ∆αµασκηνός, ὁ τότε Ἰωαννίνων καὶ µετὰ Ἀρχιεπίσκοπος Σπυρίδων κ.π.ἄ.), ὅσο καὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ἁπλοῦ παπᾶ, ποὺ σήκωσαν γιὰ µία ἀκόµη φορά, µὲ καθαρὰ ἐθναρχικὴ συνείδηση, σὲ καιροὺς καθολικῆς ἀρρυθµίας, τὸ σταυρὸ τοῦ Ἔθνους µας. 
Ὁ ὀρθόδοξος Ἑλλαδικὸς Κλῆρος φάνηκε πάλι ἄξιος τῆς ἀποστολῆς του.

28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 - ΧΡΟΝΙΚΟ

Υποδοχή της Αγίας Ζώνης στο Βασιλικό Χαλκίδας

Ανακοινωθέν του Γενικού Στρατηγείου (28 Οκτωβρίου 1940)

Greek National Anthem - "Ymnos Eis Tin Eleftherian" (EL/EN)

Βέμπο-Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΜΝΟΓΡΑΦΙΑΝ --- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

1. Δόξα της Εκκλησίας, οχύρωμα των πιστών                                                                    
Η υμνολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, με τον πλούτο της έκφρασης και την ευαισθησία του λυρισμού της, ζωγραφίζει τη μορφή του μεγαλομάρτυρα Δημητρίου και θεολογώντας με τον δικό της ποιητικό τρόπο εξαίρει την αγία προσωπικότητά του. Μέσα από ένα πλήθος ύμνων και τροπαρίων εκφράζει την αγάπη, την ευγνωμοσύνη και την εκτίμηση της Εκκλησίας προς το άξιο τέκνο της, που την τίμησε και τη δόξασε. Το επαινεί και το εγκωμιάζει ακόμη, διότι με τη ζωή και το μαρτύριό του άφησε ανεκτίμητη κληρονομιά και υπόδειγμα σ΄ όλα τα παιδιά της. Έγινε «ευσεβείας αλείπτης», γυμναστής και προπονητής των πιστών στον αγώνα της ευσεβείας. Οι εκκλησιαστικοί υμνοδοί Ανδρέας Ιεροσολυμίτης, Συμεών Θεσσαλονίκης, Θεοφάνης ο γραπτός, Φιλόθεος ο οικουμενικός πατριάρχης και άλλοι εξυμνούν τον Δημήτριον ως «σοφώτατον εν διδαχαίς και στεφανίτην εν μάρτυσι», «καταυγάσαντα την Εκκλησίαν ταις φωτοβόλοις διδασκαλίαις», «εμπνεύσαντα πανικόν εις τον διάβολον».  

Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 28 Οκτωβρίου 2015

Αγίας Σκέπης, Επέτειος ΟΧΙ.

Διαβάζουμε: «Τῇ αὕτῃ ἡμέρᾳ τὴν ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας ἤτοι τοῦ ἱεροῦ αὐτῆς Μαφορίου, τοῦ ἐν τῷ σορῷ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Βλαχερνῶν, ὄτε ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν σαλὸς κατεῖδεν ἐφηπλωμένην αὐτὴν ἄνωθεν καὶ πάντας τοὺς εὐσεβεῖς περισκέπουσαν».

Λόγω τῶν πολλῶν θαυμάτων ἀπὸ τὴν Παναγία, ποὺ ἀνέφεραν οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες στὸν Ἑλληνοϊταλικὸ πόλεμο τὸ 1940, ἡ Ἱερὰ Συνοδὸς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ἀπόφασή της τὸ 1952, καθιέρωσε νὰ ἑορτάζεται ἡ Ἅγια Σκέπη τῆς Θεοτόκου ἀντὶ γιὰ τὴν 1^η Ὀκτωβρίου, στὶς 28 Ὀκτωβρίου.

Ἡ ἑορτὴ τῆς Ἅγιας Σκέπης τῆς Θεοτόκου ἡ ὁποία τελοῦνταν ἀπὸ παλαιότατων χρόνων τὴν 1^η Ὀκτωβρίου, ἦταν ἀνάμνηση τοῦ θαύματος τὸ ὁποῖο εἶδε ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας. Κατὰ τὴ διάρκεια μιᾶς ἀγρυπνίας στὸ παρεκκλήσι τῆς «Ἅγιας Σοροῦ» τοῦ ναοῦ τῶν Βλαχερνῶν στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας εἶδε τὴν Θεοτόκο νὰ προχωράει ἀπὸ τὶς βασιλικὲς πύλες πρὸς τὸ θυσιαστήριο ἀνάμεσα σὲ λευκοφόρους αγίους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ξεχώριζαν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Ὅταν ἔφθασε στὸ θυσιαστήριο γονάτισε καὶ προσευχόταν γιὰ πολλὴ ὥρα, κλαίγοντας καὶ παρακαλώντας τὸν Υἱό της γιὰ τὴν σωτήρια του κόσμου. Ὅταν ὁλοκλήρωσε τὴν δέησή της, ἔβγαλε ἀπὸ τὸ κεφάλι της τὸ ἀστραφτερὸ μαφόριο, ποὺ φοροῦσε καὶ μὲ μία κινήση τὸ ἅπλωσε σὰν σκεπὴ ἐπάνω ἀπὸ τὸ ἐκκλησίασμα. Ἔτσι ἁπλωμένο τὸ ἔβλεπε γιὰ ἀρκετὴ ὥρα ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας μαζὶ μὲ τὸν Ἐπιφάνιο, ποὺ τὸν συνόδευε. Ὅσο φαινόταν ἐκεῖ ἡ Θεοτόκος, φαινόταν καὶ ἡ ἱερὴ ἐσθήτα νὰ σκορπίζει τὴ Χάρη της. Ὅταν Εκείνη ἄρχισε νὰ ἀνεβαίνει πρὸς τὸν οὐρανό, ἄρχισε καὶ ἡ Θεία Σκέπη νὰ συστέλλεται καὶ σιγὰ – σιγὰ νὰ χάνεται. Τὸ ἱερὸ αὐτὸ μαφόριο ποὺ φυλασσόταν ἐκεῖ συμβόλιζε τὴν Χάρη καὶ τὴν προστασία ποὺ παρέχει ἡ Παναγία στοὺς πιστοὺς.

Oι Πατέρες έλεγον δια τον Αββάν Σισώην τα εξής περί των τελευταίων στιγμών της ζωής του:

Όταν επρόκειτο να αποθάνη ο Αββάς Σισώης και οι πατέρες εκάθηντο κοντά εις το κρεββάτι του, έλαμψεν έξαφνα το πρόσωπόν του πάρα πολύ και λέγει προς αυτούς χαρούμενος: Ιδού, ήλθεν ο Αββάς Αντώνιος. Μετ΄ ολίγας στιγμάς με λαμπρόν πάλιν πρόσωπον είπε: Να, τώρα ήλθεν ο χορός των Προφητών, και το πρόσωπόν του έλαμψε περισσότερον. Μετ΄ ολίγας στιγμάς με λαμπρόν πάλιν πρόσωπον είπε: Να τώρα προσήλθεν ο χορός των Αποστόλων, και εφαίνετο ως να συνωμίλλει με μερικούς αοράτους επισκέπτας.                                                                 

Οι παριστάμενοι γέροντες τον παρεκάλεσαν και του έλεγον:                                                                     

--Πάτερ, με ποίον ομιλείς;                                                                                                                                           

Εκείνος απήντησε. Τώρα ήλθον να με παραλάβουν οι Άγγελοι και παρακαλώ να με αφήσουν ολίγον να μετανοήσω. Οι πατέρες του απαντούν. Πάτερ, συ δεν έχεις ανάγκην να μετανοήσης.                                                                                                

Με βαθείαν ταπείνωσιν τους λέγει πάλιν ο Όσιος Σισώης. Σας διαβεβαιώ, ότι πραγματικώς δεν γνωρίζω, εάν έβαλα αρχήν μετανοίας.                                                                                                                 

Εν τω μεταξύ όλοι εγνώριζον, ότι ήτο τέλειος. Έξαφνα το πρόσωπόν του ήστραψεν όπως ο ήλιος και όλοι εφοβήθησαν. Προς τους κατάπληκτους Γέροντας ο Αββάς Σισώης λέγει. Βλέπετε; Ήλθεν ο Κύριος και λέγει, φέρετέ μου το σκεύος της ερήμου.                                                                                                            

Αμέσως δε με τους λόγους αυτούς παρέδωκε το πνεύμα του. Την στιγμήν δε της εξόδου τής μακαρίας ψυχής του εφάνη ως μία αστραπή και το κελλί εγέμισεν από ευωδίαν.

Στη Χαλκίδα η Τιμία Ζώνη

27.10.2015

Εκατοντάδες πιστοί συρρέουν στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Δημητρίου στη Χαλκίδα, προκειμένου να προσκυνήσουν την Τιμία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου, ένα από τα πιο πολύτιμα κειμήλια της Ορθοδοξίας, που φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου στο Αγιον Ορος.
Η επίσημη υποδοχή της Τιμίας Ζώνης έγινε με τιμές αρχηγού κράτους το περασμένο Σάββατο, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βασιλικού, από τον μητροπολίτη Χαλκίδας, Χρυσόστομο και πλήθος κόσμου, ενώ το απόγευμα της Κυριακής το κειμήλιο μεταφέρθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Δημητρίου, όπου θα παραμείνει για προσκύνημα έως αύριο το πρωί.
«Είναι μεγάλη ευλογία για την πόλη μας η έλευση του ιερού κειμηλίου της Αγίας Ζώνης» είπε συγκινημένος ο κ. Χρυσόστομος. Στη συνέχεια τον λόγο έλαβε ο ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου Εφραίμ, ο οποίος, απευθυνόμενος στους πιστούς που είχαν κατακλύσει τον ιερό ναό, ανέφερε: «Ηρθαμε και φέραμε την Αγία Ζώνη από τη θεοσκέπαστη Μονή του Βατοπαιδίου, ώστε να γίνει πρόξενος πνευματικού συναγερμού».
Η Τίμια Ζώνη, στην οποία αποδίδονται αναρίθμητα θαύματα, κυρίως για άτεκνες γυναίκες που κατάφεραν να κάνουν παιδιά με τη χάρη της Παναγίας, θα συνεχίσει το ταξίδι της στην Κατερίνη. Η επίσημη υποδοχή της θα γίνει το απόγευμα της Τετάρτης στον Ιερό Ναό του Τιμίου Σταυρού.
Η Τιμία Ζώνη θα επιστρέψει στο Αγιον Ορος τη Δευτέρα 2 Νοεμβρίου.

Ενα χωριό (στην Ηπειρο) πήρε το όνομα ήρωα πιλότου του 1940

27.10.2015

«Ηταν μεσημέρι και μαζεύαμε καλαμπόκια. Από πάνω μας πολεμούσαν αεροπλάνα. Είδαμε ένα να βγάζει καπνούς. Ακούστηκε μεγάλος κρότος πίσω από το μοναστήρι. Γίνονταν εκρήξεις. Ηρθαν στρατιώτες, είπαν ότι το αεροπλάνο ήταν ελληνικό.Οι φαντάροι σήκωσαν το σώμα του πιλότου από τα συντρίμμια και τα ρούχα που φορούσε πήραν φωτιά. Το παλικάρι ψυχορραγούσε. Τον θάψαμε στο χωριό».
Η κυρία Αλεξάνδρα, 93 ετών, περιγράφει με δάκρυα τις τελευταίες στιγμές του ήρωα πιλότου Ιωάννη Σακελλαρίου, ο οποίος σκοτώθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1940 έπειτα από άνιση μάχη με ιταλικά βομβαρδιστικά στο χωριό Κουτρουλάδες, στην Ηπειρο.
Λίγο αργότερα, οι κάτοικοι της περιοχής αποφάσισαν να μετονομάσουν το χωριό τους σε Σακελλαρικό, για να τιμήσουν τη θυσία του. Ο ήρωας πιλότος γεννήθηκε το 1915 στα Βίλια Αττικής και στις 2 Νοεμβρίου του 1940 ανέλαβε την καταδίωξη ιταλικών βομβαρδιστικών που είχαν στόχο τα Ιωάννινα.
Με αφορμή τη συμπλήρωση 75 ετών από τον ηρωικό θάνατό του, ο Δήμος Ζίτσας διοργανώνει τριήμερες εκδηλώσεις προς τιμήν του Ιωάννη Σακελλαρίου.

Πηγή : Δημοκρατία

ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗ 11 /10 /15

Πηγή : http://apotixisis.blogspot.ca/

«Φωτεινὴ Γραμμή» -- ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 40 ΟΙ ΚΑΤΑΠΕΡΙΦΡΟΝΗΜΕΝΕΣ ΗΡΩΙΔΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ʾ40 ΕΦΟΔΙΑΣΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΙΝΔΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ

27.10.2015

Ἀντιθέτως ἡμίγυμνες παλλακίδες ἐπιθυμοῦνται καὶ μαγνητίζουν ὄχι μόνον νέους ἀλλὰ καὶ γέρους, ποὺ δὲν ἔχουν φόβο Θεοῦ.

Αὐτὲς τιμοῦνται, δοξάζονται καὶ ἐπευφημοῦνται καὶ βρίσκουν ἀμέριστη κατανόηση ὄχι μόνον ἀπὸ γλετζέδες καὶ λάγνους ποὺ ἔχουν σὰν δόγμα τους τὸ αἰσχρότατο τραγοῦδι «ἀπὸ κανάρα σὲ κανάρα θὰ πετάω» ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ θύματα, τοὺς συζύγους τους, ποὺ τὶς ἔχουν «μὴ βρέξει καὶ μὴ στάξει» ἀκόμη καὶ ὅταν δὲν ἔχουν φιλότιμο νὰ εἶναι μερικὲς ὧρες νοικοκυρὲς νὰ φτιάξουν ἕνα ὑγιεινὸ φαγητὸ καὶ κουβαλᾶν ἀπὸ τὰ «ταχυφαγεῖα» καὶ πολυκαταστήματα τὶς ἀνθυγιεινὲς τροφὲς στὰ παιδιά τους καὶ τοὺς συζύγους τους.

Ἄν οἱ ἡρωίδες τῆς Πίνδου καὶ τὴς Βορείου Ἠπείρου δὲν ὑπῆρχαν, ὄχι μόνον νικητὲς δὲν θὰ ἤμασταν, ἀλλὰ ἴσως καὶ ἡ ὅλη ἀνθρωπότητα νὰ ἦταν κάτω ἀπὸ τὴν «μπότα» τῶν σχιζοφρενῶν φασιστῶν Μουσουλίνι καὶ Χίτλερ.

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ¨ΧΑΤΗΡΙ” ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ

Τέλειον ἐργαλεῖον τοῦ ∆ιαβόλου -- Γράφει ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Κ. ∆ιώτης, Θεολόγος καὶ ∆ηµοσιογράφος

Ὡς γνωρίζω, πρῶτος ὁ ὁποῖος ἐχαρακτήρισε τὸν Οἰκουµενισµὸν ὡς «παναίρεσιν» ἦτο ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς. Ἡ περισσότερον γνωστὴ ἔννοια τοῦ Οἰκουµενισµοῦ εἶναι ἡ πλάνη ὅτι ἡ «Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία» ἔπαυσε νὰ εἶναι ἀκεραία, ἀλλὰ ὑπάρχει κατακερµατισµένη εἰς διάφορα τµήµατα, τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ ἑνωθοῦν. Ὁ Οἰκουµενισµὸς διαγράφει ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Γραφὴν αὐτὰ τὰ ὁποῖα εἶπεν ὁ Χριστὸς διὰ τὴν Ἐκκλησίαν Του, ὅτι «πύλαι ᾃδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Μτθ. ις΄ 18). Ἔχει καὶ µίαν βαθυτέραν ἀκόµη ἔννοιαν ὁ Οἰκουµενισµός. Τὸ τέλειον αὐτὸ καταστρεπτικὸν ἐργαλεῖον τοῦ ∆ιαβόλου, διὰ νὰ πληγῇ ἡ Ὀρθοδοξία ἐµπνέει τὴν ἀνοχὴν ὅλων τῶν ἄλλων αἱρέσεων, ὥστε νὰ ἀµβλύνεται καὶ νὰ ἀτονῇ τὸ ὀρθόδοξον φρόνηµα. Ἀπὸ τῆς ἀπόψεως αὐτῆς δικαιολογεῖται πλήρως ὁ χαρακτηρισµὸς τοῦ Οἰκουµενισµοῦ ὡς «παναίρεσις». Πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουν πρωτίστως ὅλοι οἱ Ἐκκλησιαστικοὶ Ἡγέται ὅτι ὁ Οἰκουµενισµὸς εἶναι εἷς ὕπουλος καὶ δόλιος «∆ούρειος Ἵππος», ὁ ὁποῖος εἰσέβαλεν εἰς τὸν χῶρον τῆς Ὀρθοδοξίας.

π.Θεόδ. Ζήσης, Κυρ. Πατέρων της Ζ΄ Οικ. Συνόδου-συμπλήρωμα στο κήρυγμα

Πρὸς τὴν τελειότητα -- Τοῦ Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδη (†)

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἔχει διακηρύξει καί διδάξει στήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁµιλία Του, τήν              πανανθρώπινη προσπάθεια γιά ἠθική τελειότητα. Καί ποιά ἡ διδαχή Του; «Ἔσεσθε οὖν ὑµεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατήρ ὑµῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν» (Ματθ. Ε΄ 48). Μερικοί, ὡστόσο, ἀναρωτιοῦνται: Μά εἶναι ἐφικτή ἡ ἠθική τελειότητα; Μήπως ὁ Χριστός διδάσκει ἀνεφάρµοστα πράγµατα; Ἀσφαλῶς, ὄχι! ∆έν ἀµφισβητεῖται ἡ θεότητά Του, καί ἑποµένως καί τό ἀλάθητό Του. Ὅπου ἀναφέρεται καί διδάσκεται ἡ τελειότητα, ἑρµηνεύεται ὡς προσπάθεια καί ἀγώνας πρός τήν τελειότητα. «Οὐδείς τέλειος, εἰ µή εἷς, ὁ Θεός». Ἐκεῖνος εἶναι ὁ ἀπόλυτα τέλειος. «Τό παντελῶς ἄπταιστον ἐν Θεῷ µόνῳ» (Γρηγόριος ὁ Θεολόγος). Ὅταν ἡ Γραφή λέγει: «Ἡ δέ ὑποµονή ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καί ὁλόκληροι ἐν µηδενί λειπόµενοι» (Ἰακ. Α΄ 4) - καί ἄλλοι παράλληλοι λόγοι καί στίχοι - ἑρµηνεύονται ὡς σκοπός καί στόχος καί προσπάθεια ὁλόκληρης ζωῆς. Κατά τόν ἱερό Χρυσόστοµο: «Ἀρίστη πολιτεία, βίος καθαρός». Τελειότητα εἶναι, ν᾽ ἀγαπᾶς τό Θεό καί τούς συνανθρώπους σου. Τελειότητα εἶναι, ὅσο ζεῖς καί ἀναπνέεις, νά προσεύχεσαι. Τελειότητα εἶναι, νά ἐξοµολογεῖσαι καί νά κοινωνεῖς τακτικά τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Τελειότητα εἶναι, ν᾽ ἀγωνίζεσαι κατά τῶν παθῶν, τοῦ ἐγωϊσµοῦ, τῆς ἀλαζονίας, τῆς γαστριµαργίας, τοῦ φθόνου, τοῦ µίσους, τῆς ἀπαισιοδοξίας, τῆς ἀπελπισίας, τῆς ἀκηδίας, τῆς ραθυµίας, τῆς κατάκρισης, τοῦ ψεύδους, τῆς ὑποκρισίας, τῆς περιαυτολογίας... καί ὅλου ἐκείνου τοῦ συρφετοῦ καί τοῦ σκουπιδαριοῦ τῶν κακῶν πού κουβαλᾶµε µέσα µας. Τελειότητα, γιά νά τό ποῦµε θετικά µέ τή γλῶσσα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, εἶναι τό: «Καθαρθῆναι δεῖ πρῶτον, εἶτα καθάραι, σοφισθῆναι καί οὕτω σοφίσαι, γενέσθαι φῶς καί φωτίσαι, ἐγγίσαι Θεῷ καί προσαγαγεῖν ἄλλους, ἁγιασθῆναι καί ἁγιάσαι»... «Ἐπί τήν τελειότητα φερώµεθα» (Ἑβρ. ΣΤ΄ 1). Ναί. Πρός τήν τελειότητα νά προχωροῦµε. Πάντα ψηλά, κι ὅλο ψηλότερα.

Ἀνησυχητικὴ εἴδησις ἐκ τοῦ Φαναρίου

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἰωαννίνων, ὑπέρτιµος καὶ ἔξαρχος πάσης Ἠπείρου καὶ Κερκύρας κ. Μάξιµος τὴν 17ην Σεπτεµβρίου 2015 ὁµιλῶν εἰς σύναξιν κληρικῶν ἑσπερινῶν κηρυγµάτων εἰς τὸ «Καµ- πέριον Πνευµατικὸν Ἵδρυµα» ἐρώτησε τοὺς παρευρισκοµένους δηµοσίως πόσοι ἐπιθυµοῦν νὰ παρακολουθήσουν ἐπιµορφωτικὰ µαθήµατα εἰς τὴν Θεολογικὴν Σχολὴν τῆς Χάλκης. Συνεπλήρωσε µάλιστα εἰς τὸ λόγον του ὅτι διὰ τὴν συγκεκριµένην δρᾶσιν ἔχει ἤδη συν- εννοηθῆ καὶ ὁ Παν. Οἰκ. Πατριάρχης εἶναι µετὰ χαρᾶς σύµφωνος. Τὸν λόγον του ἐβεβαίωσαν ἐµµέσως τὰ ὅσα ἀνέφερε ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κατὰ τὴν συνάντησίν του τὴν περασµένην ∆ευτέραν µὲ τὸν Πρόεδρον τῆς ∆ηµοκρατίας κ. Προκόπην Παυλόπουλον. Συµφώνως πρὸς τὸν ἱστότοπον tovima.gr τῆς 19ης Ὀκτωβρίου 2015: «Ἀναφερόµενος στὴ Χάλκη ὁ Οἰκουµενικὸς Πατριάρχης ἔκανε λόγο γιὰ «θέµα ποὺ µᾶς καίει»- Τόνισε ὅτι ἡ Σχολή - (εἶναι) θέµα οὐσια- στικῆς ἀνάγκης γιὰ τὸ Πατριαρχεῖο, προκειµένου νὰ µπορεῖ νὰ ἐκπαιδεύει τὰ στελέχη της, τοὺς κληρικοὺς καὶ τοὺς θεολόγους, ὄχι µόνο ἀπὸ τὸ κλῖµα τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριαρχείου ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ κλῖµα ἄλλων ἀδελφῶν ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν...». Ἡ ἀνησυχία τοῦ Ο.Τ. ἔγκειται εἰς τὸ ὅτι ἀφενὸς µὲν οἱ φόβοι µας διὰ τὴν διάσπασιν τῆς Πατρίδος µας µὲ τὴν διαιώνισιν τοῦ κα- θεστῶτος τῶν Ν. Χωρῶν ἐπιβεβαιώνονται καὶ δι᾽ αὐτῆς τῆς εἰδήσεως, διότι κληρικοὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος θὰ µετεκπαιδεύωνται εἰς ἄλλην Ἐκκλησίαν, δηλ. εἰς τὸ Πατριαρχεῖον, καὶ µάλιστα εἰς ἐδάφη, τὰ ὁποῖα -δυστυχῶς σήµερον- ἐλέγχει ἡ Τουρκία... Ἡ ἀνησυχία ἐντείνεται καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν ἔχει ἀπὸ ἐτῶν συστήσει «Ἵδρυµα Ποιµαντικῆς Ἐπιµορφώσεως» ἐντεταγµένον εἰς τὸ ΕΣΠΑ τῶν κρατικῶν ἐπιµορφωτικῶν σε- µιναρίων, τὰ ὁποῖα καὶ µοριοδοτοῦν τοὺς κληρικοὺς διὰ τὴν συµµετοχήν τους, καὶ παρὰ ταῦτα ἕνας Μητροπολίτης ἐπιλέγει τὸ Πατριαρχεῖον, ἄνευ κρατικῆς ὑποστάσεως, νοµιµοποιήσεως ἢ οἱουδήποτε ὀφέλους διὰ τὴν µοριοδότησιν καὶ προαγωγήν τους.