O Κοσμάς

3. Στη συνέχεια ο άγιος Μάξιμος, με τους δύο μαθητές του, τους Αναστάσιους, εξορίζεται στη Βιζύη.

Εκεί τον επισκέπτονται ο Μονοθελήτης επίσκοπος Καισάρειας Θεοδόσιος, απεσταλμένος του Πατριάρχη Πέτρου, και δύο ύπατοι, οι οποίοι σε συζήτηση, που είχαν μαζί του, τον ρώτησαν:

- Μεταφέρουμε παράκληση του βασιλιά και του Πατριάρχη να μάθουν
από σένα, για ποιά αιτία δεν θέλεις να έχεις κοινωνία με το θρόνο της Κωνσταντινούπολης;
- ΜΑΞΙΜΟΣ: ...Άλλοι ίσως θα μπορούσαν να με ρωτήσουν την αιτία,
αλλά εσείς δεν έχετε το δικαίωμα, γιατί γνωρίζετε την αιτία καλύτερα από εμένα.
Γνωρίζετε τους νεωτερισμούς, που άρχισαν από την Αλεξάνδρεια, με τα εννέα κεφάλαια, που ανέπτυξε ο Κύρος και βεβαιώθηκαν από τον θρόνο της Κων/πολης, καθώς και τις αλλοιώσεις, προσθήκες και αφαιρέσεις, που έγιναν σε σύνοδο από τους Προέδρους της Εκκλησίας των Βυζαντίων, εννοώ τον Σέργιο, τον Πύρρο και τον Παύλο, τις οποίες καινοτομίες γνωρίζει όλη η οικουμένη.
Γι’ αυτήν την αιτία δεν έχω κοινωνία με την Εκκλησία της Κων/πολης. Ας αρθούν τα εμπόδια που έβαλαν αυτοί, που ανέφερα, και αυτοί οι ίδιοι μαζί με τα εμπόδια, και βαδίζω την ελεύθερη από τα αγκάθια κάθε αιρετικής πλάνης οδό του Ευαγγελίου.


4. Στη συνέχεια μετέφεραν τον άγιο Μάξιμο στο Ρήγιο, όπου τον
επισκέφτηκαν οι πατρίκιοι Επιφάνιος και Τρωΐλος, μαζί με τον επίσκοπο Καισαρείας Θεοδόσιο.
- Σε μεταξύ τους συζήτηση ο πατρίκιος Επιφάνιος του είπε:
Επειδή όλη η Δύση και όλοι όσοι ζούνε στην Ανατολή προσβλέπουν σε εσένα και όλοι στασιάζουν εξ αιτίας σου και δεν θέλουν να συμβιβαστούν μαζί μας εξ αιτίας της πίστεως, να σου δώσει ο Θεός την καλή διάθεση ν’ αποδεχθείς από κοινού με εμάς τον Τύπο που εκδώσαμε και ερχόμαστε και σε ασπαζόμαστε και σου δίνομε το χέρι και με κάθε τιμή και δόξα σε εισάγομαι στη μεγάλη Εκκλησία και σε βάζομε μαζί μας, εκεί όπου συνηθίζεται να στέκονται οι βασιλείς, και κοινωνούμε τα άχραντα μυστήρια και σε ανακηρύττουμε πατέρα μας, και θα γίνει χαρά όχι μόνο στη πόλη μας, αλλά σε όλη την οικουμένη. Γιατί είμαστε βέβαιοι, ότι όταν κοινωνήσεις εσύ με τον άγιο θρόνο των εδώ, θα ενωθούν όλοι μαζί μας, όσοι εξαιτίας σου και της διδασκαλίας σου αποσχίστηκαν από την κοινωνία μας.
Του λέγει τότε ο Μάξιμος:
- Όλη η δύναμη των ουρανών, δεν με πείθε να το δεχθώ αυτό.

Με αυτό το λόγο σηκώθηκαν, και όλους αυτούς τους κυβερνούσε ο θυμός. Του τραβούσαν τα μαλλιά, τον έσπρωχναν, τον χτυπούσαν, τον παρέλυσαν κυριολεκτικά και από τον κορφή ως τα νύχια τον γέμισαν φτυσίματα.... Μόλις τους έπεισε ο επίσκοπος να ησυχάσουν, κάθισαν πάλι και αφού τον έψεξαν, περιλούζοντάς τον με μύριες βρισιές και κατάρες, που δεν τις βάζει ο νους, με θυμό τότε και αγριότητα ο Επιφάνιος είπε:

- Πες μας, του κακού κατακάθι, παλιόσκυλο. Τα είπες αυτά τα λόγια,
θεωρώντας αιρετικούς εμάς και την πόλη μας και το βασιλιά μας. Είμαστε στην πραγματικότητα πιό Χριστιανοί από εσένα και ορθόδοξοι και ομολογούμε....
Ο αββάς Μάξιμος αποκρίθηκε τότε και είπε:
- Αν πιστεύετε έτσι, όπως οι νοερές φύσεις και η Εκκλησία του Θεού, πως
με αναγκάζετε να κοινωνήσω με τον Τύπο, που περιέχει μόνο την αναίρεση αυτών;

Ο ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ:
- Αυτό έγινε για λόγους οικονομίας, για να μην υποστούν βλάβη τα πλήθη
με τέτοιες λεπτομερείς διακρίσεις.
Απαντώντας τότε ο Μάξιμος είπε:
- Αντίθετα κάθε άνθρωπος αγιάζεται με την ακριβή ομολογία της πίστεως,
και όχι με την αναίρεση, που υπάρχει στον Τύπο».

( βλ. Φιλοκαλία 15Γ, Μαξίμου Ομολογητού, Θεσ/κη 1995, σ. 53- 57)

Έπειτα από αυτά τους μετέφεραν στην Κων/πολη και αφού τους αναθεμάτισαν και καταράστηκαν, τους παρέδωκαν στους άρχοντες. 

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Η κυρία Παράδοσις της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι ο αεί ζων Θεάνθρωπος Χριστός, ο πάντοτε παρών εν τω Θεανθρωπίνω σώματι της Εκκλησίας ως κεφαλή και απαρχή του. Εις την παράδοσιν του μυστηρίου αυτού συνίσταται το Ευαγγέλιον των Αποστόλων και των Πατέρων. Και οι πρώτοι και οι δεύτεροι ουδέν γνωρίζουν ειμή τον Ιησούν Χριστόν, Εσταυρωμένον, Αναστάντα και Αναληφθέντα. Ο Σωτήρ Χριστός είναι το περιεχόμενον της παραδόσεως της αποστολικότητος εν τω Σώματι της Εκκλησίας. Δια τούτο τόσος τονισμός της Παραδόσεως εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία, όπως π.χ. όταν λέγη ο Απόστολος Παύλος : «παρέδωκα υμίν, ο και παρέλαβον» (Α΄ Κορ. 15, 3. Πρβλ. 11, 2) ή όταν λέγη ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: «Εμόν μεν ουδέν ερώ παντελώς, ο δε παρά των Πατέρων εδιδάχθην, φημί» (Μαξίμου Ομολογητού Επ. 15. PG  91,  C 544D). O άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός εκφράζει την καθολικήν συνείδησιν των Πατέρων λέγων τα εξής: «Πάντα τοίνυν τα παραδεδομένα ημίν δια τε νόμου, και προφητών, και αποστόλων, και ευαγγελιστών δεχόμεθα, και γινώσκομεν, και σέβομεν, ουδέν περαιτέρω τούτων επιζητούντες… Ταύτα ημείς στέρξωμεν, και εν αυτοίς μείνωμεν, μη μεταίροντες όρια αιώνια, μηδέ υπερβαίνοντες την θείαν Παράδοσιν» (Ιωάννου Δαμασκηνού, Έκ. Ορθ. Πίστεως,  PG 94  c  792A). O αυτός Πατήρ, απευθυνόμενος προς όλους τους ορθοδόξους, λέγει:  «Διο, αδελφοί, στώμεν εν τη πέτρα της πίστεως, και τη παραδόσει της Εκκλησίας, μη μεταίροντες όρια, α έθεντο οι άγιοι Πατέρες ημών, μη διδόντες τόπον τοις βουλομένοις καινοτομείν, και καταλύειν την οικοδομήν της αγίας του Θεού καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας. Ει γαρ δοθή άδεια παντί βουλομένω κατά μικρόν όλον το σώμα της Εκκλησίας καταλυθήσεται» (αγ. Ιωάννου Δαμασκηνού Ομ. 3,  41,  PG 94 c, 1356 CD).                                                  

“PATRISTIC THEOLOGY AND POST-PATRISTIC HERESY”

Dimitrios Tselengidis, Professor of the Theological School of the Aristotle University of Thessaloniki.

“POST-PATRISTIC”

 OR “NEO-BARLAAMIC” THEOLOGY?

IGNORANCE OR DENIAL OF SANCTITY?

THE CRITERIA FOR THEOLOGIZING IN AN ORTHORODOX MANNER, WITHOUT ERROR

The presumption and theological aberration of “post-Patristic” theologians

In order to avoid any possible confusion of terminology, perhaps we might begin with a necessary definition of the newly-minted term “post-Patristic”. This new academic term is susceptible to a variety of interpretations, but the ones most prevalent in the academic community are, in our opinion, the following two: a) when the first part of the compound word- “post”- is given chronological significance, which, in this case, would mean the end of the Patristic era; and b) when the first part of the word is given a critical meaning, in which case the compound “post-Patristic” has the sense of relativism, partial or total  questioning, re-evaluation, a new reading, or even the transcendence of the thought of the Fathers of the Church.

ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - KANON OF THEOTOKOS

Tότε...και ...Τώρα

Ο μακάριος Ανατόλιος Πατριάρχης Κων/πόλεως καθήρεσε τον κακόδοξον μονοφυσίτην Διόσκορον, το δε όνομα του αοιδίμου αγιωτάτου Φλαβιανού, του Πατριάρχου Κων/πόλεως, τον οποίον ο Διόσκορος καθήρεσε παραλόγως και εθανάτωσεν εις την εν Εφέσω ληστρικήν Σύνοδον, συνηρίθμησεν εις τα δίπτυχα μετά των άλλων αοιδίμων Πατριαρχών, επειδή ο άγιος Φλαβιανός καθηρέθη παραλόγως από τον Διόσκορον εις την ρηθείσαν εν Εφέσω ληστρικήν Σύνοδον. Ούτος, ο μακάριος Ανατόλιος,  ενήργησεν ίνα και το τίμιον λείψανον του Αγίου Φλαβιανού ανακομισθή και αποθησαυρισθή εις τον Ναόν των Αγίων Αποστόλων. Όχι δε μόνον τούτο έπραξεν, αλλά και δι΄ εγκυκλίων επιστολών εξέθεσε τα της Ορθοδόξου πίστεως, και απέστειλε ταύτας προς τους εις πάσαν πόλιν Επισκόπους, παρακινών αυτούς να αναθεματίσωσι τους πρώτους και αρχηγούς της αιρέσεως, ήτοι τον Νεστόριον, τον Ευτυχή και τον Διόσκορον και όλους εκείνους όσοι εδογμάτιζον ότι έπαθε σύγχυσιν ή τροπήν η θεία φύσις επί της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου.

Και Τώρα : 1990 Σαμπεζύ

Οι "Ορθόδοξοι" ανακάλυψαν ότι οι Μονοφυσίτες έχουν την ιδίαν Χριστολογία με τους Ορθοδόξους, το δε Πνεύμα το Άγιον έκανε λάθος, δεν φώτισε επαρκώς τους Πατέρας της Αγίας Τετάρτης Οικουμενικής Συνόδου!!!
Οι ¨Ορθόδοξοι" του Πατριαρχείου Αντιοχείς, μετά το 1990,  ασπάζονται την εικόνα του φονέα του Αγίου Φλαβιανού, "αγίου" Διοσκόρου!!!!!

Οι «50 ομιλίες» του Αββά Μακαρίου του Αιγυπτίου.

Μελέτημα  5^ον.

1. Κορωνίδα και ξεκίνημα για την απόκτηση κάθε αρετής είναι η επίμονη προσευχή. Τότε ο Θεός, μας δίνει τη βοήθειά Του. Κατά την προσευχή στους αξίους γίνεται μετάδοση της μυστικής ενέργειας του Θεού, που ακούει στο όνομα, ευφροσύνη!... «Έδωσες, λέει ο Ψαλμωδός, ευφροσύνη στην καρδιά μου». Και ο ίδιος ο Κύριος λέει: «Η βασιλεία των Ουρανών βρίσκεται μέσα σας». Το να βρίσκεται μέσα μας η βασιλεία τι άλλο σημαίνει, παρά ότι η ουράνια ευφροσύνη του Αγίου Πνεύματος φανερώνεται με ενέργεια στις άξιες ψυχές; Γιατί οι άξιες ψυχές, με την ενεργό κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, από εδώ ήδη δέχονται τον αρραβώνα και προγεύονται της χαράς και πνευματικής ευφροσύνης, που απολαμβάνουν οι άγιοι στη βασιλεία των ουρανών. Κάτι αντίστοιχο εννοεί και ο Θ. Απόστολος, που λέει: «Ο Θεός, μας παρηγορεί στις θλίψεις μας, για να μπορούμε και μεις να παρηγορούμε όσους περνούν κάθε είδους θλίψεις, με την παρηγορία που παίρνουμε οι ίδιοι από το Θεό». Αλλά και το ρητό: «Η καρδιά μου και η σάρκα μου αναγάλλιασαν στην παρουσία του ζώντος Θεού» και τα όμοια, υπαινίσσονται την ενεργό ευφροσύνη και παρηγορία του Αγίου Πνεύματος.                                                                       
2. Όσο μεγαλύτερο από τα΄ άλλα είναι το έργο της προσευχής, τόσο περισσότερο το πολεμάει ο σατανάς. Γι΄ αυτό ο προσευχόμενος χρειάζεται πολλή νήψη (=προσοχή) και να παρουσιάζει κάθε μέρα περισσότερους καρπούς αγάπης και ταπεινοφροσύνης και απλότητος και αγαθότητος καθώς θα παραμένει καρτερικά στην προσευχή. Οι καρποί αυτοί θα κάνουν φανερή την προκοπή του στα θεία και θα παρακινούν τους άλλους στον ίδιο ζήλο.

Συλλειτουργία Ουνιτών και "Ορθοδόξων" Ουνιτών στα σβηστό Φανάρι

Σύμφωνα με το Ουκρανικό Θρησκευτικό (Ουνίτικο) πρακτορείο ειδήσεων:

RISU) - On 19 April, the Head of the Ukrainian-Greek Catholic Church, Patriarch Sviatoslav (Shevchuk) and Head of the Department of Foreign Relations of UGCC, Bishop Borys Gudziak set off for a pilgrimage to Constantinople.

Μετάφρασις:

Την 19^ην Απριλίου (2013) ο Προκαθήμενος της Ουκρανικής Ελληνο-Καθολικής (Ουνιτικής) Εκκλησίας, Πατριάρχης Sviatoslav, και ο επικεφαλής του τμήματος εξωτερικών σχέσεων Επίσκοπος Gudziak ξεκίνησαν για προσκυνηματικό ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη.

“I was recently in Istanbul, where I met with Patriarch Bartholomew of Constantinople. I was surprised by his openness and desire to unite our churches. He did not treat us as Uniates that interfere with the Orthodox-Catholic dialogue. We saw the great patriarch and his desire to seek church unity,” said the Patriarch Sviatoslav.

Μετάφρασις:

Ήμουν προσφάτως στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνάντησα τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Εξεπλάγην από την ανοικτότητα και την επιθυμία της ένωσης των εκκλησιών μας. Δεν μας μεταχειρίστηκε σαν Ουνίτες, που σχετίζεται με τον Ορθοδοξο-Καθολικό διάλογο. Είδαμε τον μέγα Πατριάρχη και την επιθυμία του να αναζητεί εκκλησιαστική ένωση, είπε ο Πατριάρχης Sviatoslav.

"Before the meeting Patriarch Sviatoslav and Bishop Borys visited the Cathedral of St. George at the Phanar and venerated the relics of the holy hierarchs Basil the Great, Gregory the Theologian, and John Chrysostom. After the meeting, there was a quick stop to the Church of the Theotokos of Blachernae, particularly significant today on the Saturday of the Akathist, where Patriarch Sviatoslav led the singing of the first Kontakion of the Akathist Hymn"

Μετάφρασις:

Πριν την συνάντηση ο Πατριάρχης Sviatoslav  και ο Επίσκοπος  Borys επισκέφτηκαν τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι και προσκύνησαν τα λείψανα των αγίων ιεραρχών Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Μετά την συνάντηση υπήρξε μια σύντομη στάση στην Εκκλησία της Θεοτόκου των Βλαχερνών, με ιδιαίτερη αξία σήμερα που είναι η εορτή  του Ακαθίστου, όπου ο Πατριάρχης Sviatoslav προεξήρχε στη λειτουργική εκφώνηση του πρώτου Κοντακίου.

σ.σ. : Δεν έγινε η ένωση, ας έλθουν στο κοινό Ποτήριο, και τότε θα δείτε τι θα γίνει……

Ανακοίνωσις της Ιεράς Μητρ. Πειραιώς :

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 15ῃ Μαΐου 2013

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Ὁ κ. Δημήτρης Ἀβραμόπουλος, Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν, ὁ ὁποῖος ἀπηξίωσε νά ἀπαντήσει στό ὑπ’ ἀριθμ. ἡμ. Πρωτ. 36/9.1.2013 φιλάδελφο ἔγγραφό μας γιά τήν προστασία τῆς πατρίδος ἀπό τίς δύο σφηκοφωλιές τῆς γείτονος, τά Τουρκικά Προξενεῖα Κομοτηνῆς καί Ρόδου μέ τήν ἐφαρμογή τῶν προβλεπομένων στό διεθνές δίκαιο καί τόν ὁποῖο δυστυχῶς εἶχα ἀποκαλέσει καί φίλο καί ὁ ὁποῖος «ἀναλύθηκε θεατρικῶς» σέ «κροκοδείλια δάκρυα» γιά τήν ἐγκληματική ἀπαγωγή τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Σεβ. Μητροπολίτου Χαλεπίου κ. Παύλου, κατά σάρκα ἀδελφοῦ τοῦ Μακ. Πατριάρχου Ἀντιοχείας κ.κ. Ἰωάννου καί τοῦ Συροϊακωβίτου «Ἐπισκόπου» Χαλεπίου κ. Ἰωάννου καί τήν κακουργηματική δολοφονία καί σφαγή τῶν συνοδῶν των διακόνου καί ὁδηγοῦ ἀπό τούς καθοδηγουμένους ἀπό τίς ΗΠΑ καί τήν Σαουδική Ἀραβία, τό Κατάρ καί τήν Τουρκία φονταμενταλιστές Ἰσλαμιστές ἀντάρτες τῆς λεγόμενης Συριακῆς Ἀντιπολίτευσης τήν ἴδια στιγμή πού «χασκογέλαγε» στήν πρόσφατη σύνοδο τοῦ ΝΑΤΟ στίς Βρυξέλλες μέ τόν ἐνορχηστρωτή ὅλης αὐτῆς τῆς αἰσχρῆς συμμορίας Ὑπουργό Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ κ. Τζών Κέρυ (ΕΘΝΟΣ 24.4.2013, σελ. 11) καί τήν ἴδια στιγμή πού συνεδρίαζε ἀνερυθριάστως μέ τή συμμετοχή τοῦ ἀρχηγοῦ τῶν ἀπαγωγέων, ἡγέτη τῆς λεγόμενης Συριακῆς ἀντιπολίτευσης κ. G. Sabra. 

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Ανακοίνωσις του Ουνίτικου Οικ.Πατριαρχείου του σβησμένου Φαναρίου Κων/πόλεως :

Ανακοίνωση  Οικουμενικού Πατριαρχείου

Ἀνακοινοῦται ὅτι ἡ Α.Θ.Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἀναταποκρινόμενος εἰς τήν ἀδελφικήν πρόσκλησιν τοῦ Σεβ. Καρδιναλίου κ. Angelo Scola, Ἀρχιεπισκόπου Milano, μεταβαίνει ἐκεῖ τήν πρωΐαν τῆς Τρίτης, 14ης τρ. μ., προκειμένου ἵνα συμμετάσχῃ εἰς τάς ὑπό τῆς κατ’αὐτόν Ἀρχιεπισκοπῆς ὀργανουμένας ἐκδηλώσεις ἐπί τῇ συμπληρώσει 1700 ἐτῶν ἀπό τῆς ὑπογραφῆς ὑπό τοῦ Μ. Κωνσταντίνου τοῦ περιφήμου Διατάγματος τῶν Μεδιολάνων (313 μ. Χ.), τοῦ παρασχόντος ἀνεξιθρησκείαν εἰς τούς πολίτας τῆς τότε Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας.

Τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην θά συνοδεύουν κατά τήν ἐπίσκεψιν ταύτηνοἱ Σεβ. Μητροπολῖται Γέρων Δέρκων κ. Ἀπόστολος καί Ἰταλίας καί Μελίτης κ. Γεννάδιος, ὁ Πανοσιολ. Δευτερεύων κ. Ἀνδρέας καί ὁ Ἐντιμ. κ. Συμεών Φραντζελᾶς, Ἀρχικλητήρ.

Σημειωτέον, ὅτι ἀνάλογοι ἐκδηλώσεις ἐπί τῇ αὐτῇ ἐπετείῳ θά πραγματοποιηθοῦν καί ἐν Κπόλει ἀπό 17ης μέχρι καί 19ης τ.μ. Μαΐου.

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 12ῃ Μαΐου 2013.

σ.σ. Τα θύματα του Επιφάνειου Θεοδωρόπουλου περιμένουν "άχρι καιρού...".

Έτσι έλεγαν οι "άγιοι" Γέροντάδες τους, και οι "Πνευματικοί πατέρες", στους Ορθοδόξους στην Δυτική Ευρώπη, το 1054. Κάντε υπομονή "άχρι καιρού", οι αιρετικοί Πάπες έρχονται και παρέρχονται, μην σχίσουμε την Εκκλησία. Οι δυστυχείς παπικοί ακόμη περιμένουν Ορθόδοξο Πάπα!....

Φώτη Κόντογλου : O ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Ο άνθρωπος είναι σε όλα αχόρταγος. Θέλει να απολαύσει πολλά, χωρίς να μπορεί να τα προφτάσει όλα. Και γι' αυτό βασανίζεται.

Οποίος, όμως, φτάσει σε μια κατάσταση, πού να ευχαριστιέται με τα λίγα, και να μη θέλει πολλά έστω και κι αν μπορεί να τα αποκτήσει , εκείνος λοιπόν εiναι ευτυχισμένος.

Οι άνθρωποί δεν βρίσκουν πουθενά ευτυχία, γιατί επιχειρούν να ζήσουν χωρίς τον εαυτό τους. Αλλά όποιος χάσει τον εαυτό του, έχει χάσει την ευτυχία. Ευτυχία δεν είναι το ζάλισμα, πού δίνουν οι πολυμέριμνες ηδονές και απολαύσεις, αλλά η ειρήνη της ψυχής και η σιωπηλή αγαλλίαση της καρδιάς. Γι' αυτό είπε ο Χριστός: «Ουκ έρχεται η βασιλεία του Θεού μετά παρατηρήσεως : ουδέ ερούσιν, ιδού ώδε, ή ιδού εκεί. Ιδού γαρ η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί».

Ξέρω καλά, τι είναι η ζωή που ζούνε οι λεγόμενοι κοσμικοί άνθρωποι. Οι άνθρωποι, δηλαδή, πού διασκεδάζουνε, που ταξιδεύουνε, που ξεγελιούνται με λογής- λογής θεάματα, με ασημαντολογίες, με σκάνδαλα, με τις διάφορες ματαιότητες. Όλα αυτά, από μακριά φαντάζουνε για κάποιο πράγμα σπουδαίο και ζηλευτό! Από κοντά, όμως, απορείς για την φτώχεια που έχουνε, και το πόσο κούφιοι είναι οι άνθρωποι που ξεγελιούνται με αυτά τα γιατροσόφια της ευτυχίας. Βλέπεις δυστυχισμένους ανθρώπους, που κάνουνε τον ευτυχισμένο! Κατάδικους, πού κάνουνε τον ελεύθερο! Άδειοι από κάθε ουσία! Τρισδυστυχισμένοι! Πεθαμένη η ψυχή τους! Kαι γι' αυτό ανύπαρκτη και η «ευτυχία», τους! Τελείως αποξενωμένοι από την Βασιλεία του Θεού!

Αλλά πώς να γίνει ψωμί, σαν δεν υπάρχει προζύμι; Και πώς να μην είναι όλα άνοστα, αφού δεν υπάρχει αλάτι;

Μη φοβάσαι, αδελφέ μου, να μείνεις μοναχός με τον εαυτό σου! Μη καταγίνεσαι ολοένα με χίλια πράγματα, για να τον ξεχάσεις! Γιατί όποιος έχασε τον εαυτό του, κάθεται με ίσκιους και με φαντάσματα μέσα στην έρημο του θανάτου. Αγάπησε τον Χριστό και το Ευαγγέλιο, περισσότερο από τις πεθαμένες σοφίες των ανθρώπων. Περισσότερο από κάθε τιμή και δόξα ετούτου του κόσμου. Και μοναχά ΄τότε, θα χαίρεσαι σε κάθε ώρα της ζωής σου. Κανένας δρόμος δεν βγάζει στην ειρήνη της καρδιάς, παρά μόνο ο Χριστός, που σε καλεί πονετικά και που σου λέγει: «Εγώ ειμί η οδός».
Από το βιβλίο «ΜΥΣΤΙΚΑ ΑΝΘΗ»

“neo-Patristic synthesis or post-Patristic theology”;

PIRAEUS 2012

OPENING ADDRESS

AT THE BEGINNING OF THE CONFERENCE PROCEEDINGS

by His Eminence Serafeim, Metropolitan of Piraeus

Your Grace, Bishop Meliton of Marathon, representative of His Beatitude Ieronymos II, Archbishop of Athens and All Greece,

Your Eminence Damianos, Archbishop of Sinai, Faran and Raïtho,

Your Eminence Pavlos, Metropolitan of Glyfada,

Your Eminence Serafeim, Metropolitan of Kythira,

Archimandrite Damianos, Exarch of the Holy Sepulchre in Greece and representative of His Beatitude Theofilos, Patriarch of Jerusalem,

Honourable Minister, representative of the Prime Minister and the Government,

Very Reverend and Reverend Gentlemen,

Monastic Brothers and Sisters,

Honourable members of the Body of Christ,

Blessed Nikodimos, the Athonite, that fragrant blossom of the grace of God and of the tradition of the Kollyvades, wrote the astonishing work “Invisible Warfare” in which he repeatedly refers to the debilitating labours of the vengeful and murderous devil, of whom Saint Paul, the Apostle to the Gentiles, so eloquently spoke: “For we do not wrestle against flesh and blood, but against principalities, against powers, against the rulers of the darkness of this world, against spiritual wickedness in the heavenly realms…” (Eph. 6, 12). The attack and battle against the truth is being intensified in our own apocalyptic days, when darkness has appeared as light and light as darkness. It is being promoted within the walls of the Church, with the cultivation and projection of ideas supposedly of theological perspicacity and the contextual “updating” of the truth, the aim of which is revision, negative transformation, banishment of true theological dialogue, reinforcement of error and the conversion of the Church’s work of salvation into a secular system of social principles which will embrace all the tendentious  contradictions of the postlapsarian reality: a new and extremely dangerous process of structuring a supposedly new theological discourse.