Κυριακή των Βαΐων - π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 2 Απριλίου 2018

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ, Ιωσήφ του Παγκάλου. Τίτου οσίου, του θαυματουργού, Αμφιανού, Αιδεσίου, μαρτ., Πολυκάρπου μάρτυρος, Θεοδώρας παρθενομάρτυρος.

Από τη σημερινή μέρα ξεκινούν τα άγια Πάθη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τύπος του Κυρίου μας Ιησού είναι ο πάγκαλος Ιωσήφ που σήμερα επιτελούμε την ανάμνησή του (Γεν. 37 - 50). Ήταν ο μικρότερος γιός του Πατριάρχη Ιακώβ και ο πιο αγαπητός. Όμως φθονήθηκε από τα αδέλφια του και αρχικά τον έρριξαν σ' ένα βαθύ λάκκο και εξαπάτησαν το πατέρα τους χρησιμοποιώντας ένα ματωμένο ρούχο ότι δήθεν τον κατασπάραξε κάποιο θηρίο. Στη συνέχεια τον πούλησαν για τριάντα αργύρια σε εμπόρους, οι οποίοι τον ξαναπούλησαν στον αρχιμάργειρα του βασιλιά της Αιγύπτου, τον Πετεφρή.

Ήταν 1η Απριλίου

Πηγή : http://kyprianoscy.blogspot.ca/

Ήταν 1η Απριλίου 1955

Ήμουν κι εγώ εκεί 11ετής. Ακούσαμε νά κτυπούν οι καμπάνες τών εκκλησιών. Αργότερα μάθαμε τό λόγο. Άν θυμάμαι καλά, δέν ήταν μέρα Κυριακή.

Ήταν πρώτη Απριλίου

της ΕΟΚΑ η αρχή

που ακούστηκε στην Κύπρο

η φωνή του Διγενή

Και στον ήχο της φωνής του

έτρεξε η λεβεντιά

για να δώσουνε τη μάχη

εις της Κύπρου τα βουνά

Ανώνυμος άφησε σχόλιο για την ανάρτησή σας "Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας":

Η διακοπή μνημοσύνου Αιρετικών Αρχιερέων, ενώ παράλληλα υπάρχει έμμεση Κοινωνία μαζί τους, μέσω της Κοινωνίας με Αρχιερείς "Ορθοδόξου φρονήματος" που κοινωνούν άμεσα με τους Αιρετικούς Αρχιερείς, μπορεί να είναι μία πράξη Αντίστασης, αλλά δεν είναι Αποτείχιση. Στις ημέρες μας, μετά την Ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου, η μόνη λύση είναι η πραγματική Αποτείχιση, που σημαίνει διακοπή μνημοσύνου στους φιλαιρετικούς Αρχιερείς και διακοπή Κοινωνίας μαζί τους τόσο άμεσα όσο και έμμεσα. Καμμία Εκκλησιαστική σχέση με τους φιλαιρετικούς, άλλο οι Ορθόδοξοι και άλλο οι φιλοοικουμενιστές. Οι "συνταγές" του παρελθόντος ιστορικά απέτυχαν, καιρός να ακολουθήσουμε τις αλάνθαστες λύσεις και παρακαταθήκες των Πατέρων.

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΝΥΜΦΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ΤΟ ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Στή σκηνή τῶν γεγονότων και προσώπων τῆς παγκόσμιας ἱστορίας ὁ Ἰησοῦς κατέχει ἐξέχουσα καί μοναδική θέση. Εἶναι ὁ πρωταγωνιστής καί ρυθμιστής τῆς ἱστορίας. Εἶναι τό Α καί το Ω. «Ὁ Ὤν καί ὁ Ἦν καί ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ» (Ἀποκ. Α´ 8). «Σημεῖον ἀντιλεγόμενον» τον εἶπε ὁ δίκαιος Συμεών. Ὅσοι Τόν ἀναγνωρίσουν καί Τόν πιστέψουν θά Τόν μελετοῦν, θα μιλοῦν καί θά Τόν κηρύττουν. Ὅσοι δέν Τόν ἀναγνωρίσουν, θα ἀντιλέγουν, θά διαφωνοῦν και θά Τόν πολεμοῦν. Δυό τά στρατόπεδα γύρω ἀπό τόν Ἰησοῦν: Οἱ δικοί Του καί οἱ ξένοι. Οἱ φίλοι Του καί οἱ ἐχθροί Του. Οἱ μαθητές καί οἱ ἀρνητές. Οἱ συνόμιλοι καί οἱ φυγάδες. Οἱ συνοδοιπόροι καί οἱ λιποτάκτες. Ὁ ἴδιος τό εἶχε πεῖ: «Ὁ μένων ἐν ἐμοί κἀγώ ἐν αὐτῷ». Ἀλλά καί «ὁ μή ὤν μετ’ ἐμοῦ, κατ’ ἐμοῦ ἐστι καί ὁ μη συνάγων μετ’ ἐμοῦ σκορπίζει» (Ματθ. ΙΒ΄ 30). «Ὁ Ἰησοῦς εἶναι τό θαῦμα τῆς ἱστορίας», εἶπε ὁ Ντοστογιέφσκυ. Ἀσφαλῶς εἶναι «τό θαῦμα τῆς ἱστορίας». Τό μοναδικό θαῦμα, γιατί ὁ ἴδιος εἶναι θαῦμα. Καί εἶναι θαῦμα, γιατί ὡς Θεάνθρωπος, δέν κατανοεῖται. Ἡ ἀνθρώπινη φύση Του, καί νοεῖται καί κατανοεῖται καί ὁρᾶται καί καθορᾶται καί γράφεται καί περιγράφεται. Ὄχι ὅμως ἡ θεία φύση. Ὁ Θεάνθρωπος, λοιπόν, ὡς Θεός οὔτε νοεῖται, οὔτε κατανοεῖται οὔτε ὁρᾶται, οὔτε καθορᾶται οὔτε γράφεται (ζωγραφίζεται), οὔτε περιγράφεται.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΝ ΜΕΣΟΝ.

Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἀσκητής ἀναφερόμενος στὴν συνεργασία τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεόν, γράφει μεταξὺ ἄλλων: «Δὲν ὑπάρχει δυνατότερον μέσον ἀπὸ τὴν προσευχὴν γιὰ τὴν ἐπιτυχίαν τῆς συνεργασίας μεταξὺ θείας Χάριτος καὶ ἀνθρωπίνης προσπαθείας. Ἀλλὰ καὶ τίποτε δὲν ὠφελεῖ πιὸ ἀποτελεσματικὰ τὴν ψυχή, γιὰ νὰ γίνη ἄξια τῆς εὐδοκίας τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὴν προσευχή». Ἐπίσης σὲ ἄλλο σημεῖον ἀναφέρει: «Ἐκεῖνος, ποὺ φροντίζει ἢ κάνει κάτι χωρὶς προσευχήν, δὲν τοῦ ἔρχονται καλὰ τὰ πράγματα γιὰ τὴν ἐπιτυχίαν τῆς ὑποθέσεως, ποὺ ἐπιδιώκει. Αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ νόημα τῆς συστάσεως τοῦ Κυρίου: “Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰω. ΙΕ´ 5).

Η ΟΣΙΑ ΜΑΡΙΑ Η ΑΙΓΥΠΤΙΑ

Την 1η Απριλίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴ μνήμη τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, ἡ ὁποία ἔζησε τὸν 4ον αἰώνα. Ἀπὸ τὴν παιδική της ἡλικία βυθίστηκε στὴν ἁμαρτία καὶ ἀκολασία. Ἐπὶ δεκαεπτὰ χρόνια ἔζησε μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, ὁδηγώντας πολλοὺς ἀνθρώπους στὸν ψυχικὸ ὄλεθρο. Ὅταν κάποτε πῆγε στοὺς Ἁγίους Τόπους, κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, μιὰ ἀόρατη δύναμη τὴν ἐμπόδιζε νὰ εἰσέλθει στὸν ἹερὸΝαό. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ συνετέλεσε στὴν μεταστροφή της καὶ σὲ μιὰ συγκλονιστικὴ μετάνοια. Ἀφιερώθηκε στὸν Θεὸ καὶ τὰ ὑπόλοιπα σαράντα χρόνια τῆς ζωῆς της τὰ πέρασε στὴν ἔρημο «χωρὶς νὰ ἴδῃ ἄνθρωπον, μόνον δὲ τὸν Θεὸν εἶχε θεατήν της· καὶ τοσοῦτον ἠγωνίσθη, ὥστε ἀνέβη μὲν ὑπεράνω τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἀπέκτησε δὲ ζωὴν ἐπὶ γῆς ἀγγελικήν τε καὶ ὑπεράνθρωπον καὶ οὕτως ἐν εἰρήνῃ ἀπῆλθεν πρὸς Κύριον». Τὴν Ὁσία Μαρία ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει ὡς μεγάλο παράδειγμα μετανοίας καὶ τὴν Ε´ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν.

Γυναίκες παίρνουν θέση στο ψαλτήρι και μαγεύουν

Σήμερα το απόγευμα όμορφες γυναικείες φωνές θα γεμίσουν τον Ιερό Ναό Αγίου Πολυδρόσου στο Χαλάνδρι. Ψάλτριες θα ερμηνεύσουν βυζαντινούς εκκλησιαστικούς ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας και λαϊκούς θρήνους της Μεγάλης Παρασκευής, κάτι που έχουν ταυτίσει οι περισσότεροι με ανδρικές φωνές. «Για να μάθεις σωστά να ψέλνεις, πρέπει να ανέβεις στο ψαλτήρι», λέει στην «Κ» η υμνωδός Νεκταρία Καραντζή, από τις σημαντικότερες εκπροσώπους του είδους στην Ελλάδα και καταξιωμένη διεθνώς.

Τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερες γυναίκες σπουδάζουν την ψαλτική τέχνη στις σχολές βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής των μητροπόλεων αλλά και στα ωδεία. Μάλιστα, όπως παρατηρεί η κ. Καραντζή, έχει αναδειχθεί μεγάλος αριθμός γυναικών διπλωματούχων, προσφέροντας τις υπηρεσίες στην εκπαίδευση αλλά και στα ψαλτήρια και ιδιαίτερα στην επαρχία. Και αυτό, διότι είναι πιο εύκολο στην επαρχία μία γυναίκα να ανέβει στο ψαλτήρι ελλείψει ανδρών, ενώ στην Αττική είναι πολλοί οι ψάλτες. «Τονικά η γυναικεία φωνή δεν μπορεί να συνυπάρξει με την ανδρική», παρατηρεί η ίδια.

Η κ. Καραντζή έχει θητεία στο ψαλτήρι από 9 ετών και δισκογραφία βυζαντινής μουσικής από 14 ετών, και είναι η πρώτη Ελληνίδα ψάλτρια που ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη βυζαντινή μουσική σε παιδική ακόμα ηλικία ως το «νεαρότερο» δίπλωμα βυζαντινής μουσικής. Πλέον, εκτός από την Ελλάδα, παρουσιάζει σε συναυλίες και ημερίδες τους βυζαντινούς εκκλησιαστικούς ύμνους στο εξωτερικό. Μέντοράς της, όπως λέει, στον χώρο της βυζαντινής μουσικής υπήρξε μια πνευματική μορφή της Ορθοδοξίας, ο Οσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβήτης, ο οποίος από παιδί την παρακίνησε στη σπουδή της ψαλτικής τέχνης και στη θητεία στα αναλόγια των εκκλησιών.

***

Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Γυναίκες παίρνουν θέση στο ψαλτήρι και μαγεύουν":

Δεν νομίζω ότι ο π. Πορφύριος της είπε απερίφραστα να ψάλλει σαν μεγάλη γυναίκα.
Όταν ο π. Πορφύριος ζούσε αυτή ήταν μικρή παιδούλα.
Πώς μπορούμε να χρησιμοποιούμε τον π. Πορφύριο για τις δημόσιες ενασχολήσεις με την Ψαλτική δημόσια;
Η γυναίκα απαγορεύεται να πηγαίνει στο Ψαλτήριο σύμφωνα με την Παράδοση της Εκκλησίας.