Abba Joseph the Thebite

"There are three things especially pleasing to God," said Abba Joseph the Thebite.
"Illnesses suffered with patience, works done without ostentation and for His love only,
and submission to a spiritual elder with perfect self-denial. This last thing will gain the greatest crown."

Μας απομένει η ταπείνωση και ο κλαυθμός

Επειδή εμείς είμαστε πεσμένοι πολύ χαμηλά ή δεν έχουμε υψωθεί στα όρια της ευαγγελικής διδασκαλίας, ανυποψίαστοι για την ασύλληπτη συμφορά, καταπληττόμεθα ή και σκανδαλιζόμεθα από την υπόμνηση της αυθεντικής διδαχής του Κυρίου, που με συνέπεια εσάρκωσαν στον εαυτό τους οι Άγιοι του Θεού. Αν από ραθυμία δεν τους φθάνουμε, αντί να νοθεύουμε το λόγο του Θεού, μας απομένει η ταπείνωση και ο κλαυθμός, σαν έσχατο μέσο διασώσεώς μας από το ψέμα και την υποκρισία της ψυχής μας.

ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ;

Τὸ ἐρώτημα αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ κάνουμε στὸν ἑαυτό μας, διότι φαίνεται

ὅτι συχνὰ κάνουμε τὸ λάθος, ἄλλοτε νὰ τὸν θεωροῦμε ὡς

«πανταχοῦ παρόντα» καὶ ἄλλοτε ὡς «ἀπόντα», ὅπως προκύπτει ἀπὸ

τὴν γνώμη ἑνὸς Γέροντος Ἀσκητοῦ, τὴν ὁποία βρῆκα στὸ «Γεροντικόν»,

καὶ ἀναφέρει:

«Εἶναι περίεργον καὶ ἀξιοθαύμαστον τὸ γεγονός, ὅτι τὶς μὲν

προσευχὲς τὶς ἀναπέμπουμε πρὸς τὸν Θεόν, ὡσὰν νὰ εἶναι παρὼν καὶ

ἀκούει ὅσα λέμε, ἐνῶ τὶς ἁμαρτίες τὶς διαπράττουμε τόσον ἀδιάντροπα

καὶ ἄφοβα, ὡσὰν νὰ εἶναι ἀπὼν ὁ Θεὸς καὶ δὲν βλέπει οὔτε τὰ ἔργα μας,

οὔτε καὶ μᾶς τοὺς ἴδιους».

Κι ὅμως εἶναι πάντοτε παρών.

Πηγή : http://www.orthodoxostypos.gr/

Ποιά ἀπολογία θά δώσουμε κατά τήν ὥρα τῆς Κρίσεως;

Συνήντησαν τόν ῞Αγιο Σάββα στήν ἔρημο τέσσερις ᾿Αγαρηνοί, οἱ ὁποῖοι ἦσαν

πεινασμένοι καί ἐξαντλημένοι, μέχρι σημείου νά εἶναι ἐπικίνδυνοι. Τόν ἐρώτησαν

μήπως ἔχει κάτι φαγώσιμο· ὁ φιλάνθρωπος καί ἄφοβος ἀσκητής τούς πῆρε στό

σπήλαιό του καί τούς ἐφίλευσε μέ ὅσα λιτά ἐδέσματα, κυρίως χόρτα, εἶχε

οἰκονομήσει. Τόσο πολύ ἐντυπωσιάσθηκαν οἱ βάρβαροι ἀπό τήν καλωσύνη καί

τήν ἀρετή του, ὥστε ἐπέστρεψαν μετά ἀπό λίγες ἡμέρες καί τοῦ ἔφεραν ἄφθονα

ἀγαθά· τυριά, ψωμιά καί χουρμάδες. ῾Ο ὅσιος Σάββας διδάχθηκε πολύ ἀπό

αὐτήν τήν συμπεριφορά τους καί ἔλεγε· «᾿Αλλοίμονό σου ταλαίπωρη ψυχή μου·

πόσο ἀχάριστη εἶσαι πρός τόν Εὐεργέτη Θεό!  Αὐτοί οἱ βάρβαροι, γιά μιά μικρή

χάρη πού τούς ἔκανα, μοῦ ἔφεραν τόσο πλούσια ἀνταμοιβή. Καί ἐμεῖς πού

πήραμε ἀπό τόν Θεό τόσες δωρεές καί τόσα χαρίσματα ποιά ἀνταμοιβή τοῦ δίνουμε;

Ποιά ἐντολή του τηροῦμε; Ποιά ἀπολογία θά δώσουμε κατά τήν ὥρα τῆς Κρίσεως;».

Ερχόμεθα ως χιόνες από τα υψηλά όρη της θείας επικρατείας

Οι άνθρωποι, δεν είναι μοιραία όντα επί της γης. Δεν είναι ακατανόητον συνονθύλευμα σκοτεινών δυνάμεων. Δεν είναι αποίμαντος αγέλη περιέργων ζώων. Ούτε είδος μικράς αξίας. Είμεθα πλάσματα Θεού με υιοθεσίαν. Είμεθα λογικά ζώα με ηθικότητα. Ερχόμεθα ως χιόνες από τα υψηλά όρη της θείας επικρατείας. Καταβαίνομεν από την άϋλον Βασιλείαν του Θεού και σαρκούμεθα εις την γην. Είμεθα αντικείμενον της αγάπης Εκείνου, Όστις αγρυπνεί εφ’ ημών και θάλπει την ψυχήν μας, που είναι άϋλος. Είμεθα τα απλούστερα λογικά όντα, εφ’ όσον παραμένομεν εις την ηθικήν τάξιν μας. Αποτελούμεν μίαν θαυμασίαν πνευματικήν αρμονίαν. Με λογικότητα και ελευθερίαν μας κατεκόσμησεν. Μας προώρισεν εις ομοίωσίν Του. Άρρητος η τιμή. Απερίληπτος η δόξα. Αλλά βαρεία η ευθύνη.