Η δυσαναξία της εωσφορικής αλαζονείας -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Εις την σημερινή κοινωνική δυστοπία, ο λόγος του Θεού, αποτελεί ανυπερθέτως, έναν ορισμένο και μεστό οδοδείκτη δια την ερμηνεία της συμπεριφοράς των ανθρώπων με απόλυτο σεβασμό προς το ανθρώπινο πρόσωπο.

Ο άνθρωπος, μέρος του κτιστού, επιδιώκει, κυριαρχούμενος απολύτως από εωσφορική αλαζονεία να κυριαρχήσει επί του κόσμου, με διάφορα, φαινομενικά ισχυρά, αλλά κατ’ ουσίαν, ατελέσφορα μέσα, ως ένδειξη πυγμής και  επικυριαρχίας.

Το «αφήγημα» της πανδημίας, δημιούργησε μία νέα ανθρωπολογική τάξη πραγμάτων, εκ της οποίας διαφαίνεται η θεμελιακή και παρά φύση διαστροφή, ορισμένων υπερ-εθνικών διευθυντηρίων τα οποία, δια πράξεων και παραλείψεων επιχειρούν, να κατασκευάσουν, μίας νέας μορφής τύπου ανθρώπου, ο οποίος θα δρα ανελεύθερα, θα βούλεται και θα βουλεύεται κατ’ επιταγή του ισχυρού ολοκληρωτικού υπερεθνικού Κράτους, το οποίο θα ελέγχει πάσα πτυχή του βίου του.

Ψήφισμα της πολωνικής Βουλής για την 200η επέτειο της ελληνικής επανάστασης

 «Η Ελληνική Επανάσταση ενέπνευσε τις εξεγέρσεις πολλών ευρωπαϊκών εθνών και η απόλυτη επιτυχία της απέδειξε ότι η ελευθερία μπορεί να κερδηθεί ακόμα και όταν οι αντικειμενικές συνθήκες προμηνύουν την ήττα», αναφέρει, μεταξύ άλλων, σε ψήφισμά της η πολωνική Βουλή σχετικά με την 200η επέτειο της ελληνικής επανάστασης.

Υπενθυμίζεται ότι ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Νότης Μηταράκης βρέθηκε το διήμερο 25-26 την Πολωνία έπειτα από πρόσκληση του υπουργού Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης της Πολωνίας, Μάριους Καμίνσκι.

Στο ψήφισμά της η πολωνική Βουλή αναφέρει:

«Τον Μάρτιο του 1821, οι Έλληνες ξεκίνησαν έναν αγώνα για την ανεξαρτησία, που έφερε την απελευθέρωση του ελληνικού λαού από τον οθωμανικό ζυγό. Λίγοι περίμεναν τότε, ότι το σύνθημα «ελευθερία ή θάνατος» που δέσποζε στις σημαίες των αγωνιστών, θα επαναλαμβανόταν σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Η Ελληνική Επανάσταση ενέπνευσε τις εξεγέρσεις πολλών ευρωπαϊκών εθνών και η απόλυτη επιτυχία της απέδειξε, ότι η ελευθερία μπορεί να κερδηθεί ακόμα και όταν οι αντικειμενικές συνθήκες προμηνύουν την ήττα.

Οικουμενισμός: Το βδέλυγμα της ερημώσεως εστώς εν τόπω αγίω!

 

Άλμα στην αιωνιότητα. Ματθαίος· ο τελώνης που έγινε απόστολος! -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού ΑΠΘ

Η μετάνοια είναι η πιο μεγάλη παραχώρηση του Θεού στον αμαρτωλό άνθρωπο, αλλά και η πιο γενναία και ηρωϊκή ανθρώπινη πράξη. Είναι ένα άλμα, το οποίο επιτελεί ο αμαρτωλός με τη βοήθεια της πίστεως, για να μπει έτσι στη σφαίρα της χάριτος, όπου όλα είναι τέλεια και άγια, διότι η αγάπη του Θεού γνωρίζει να λαμπρύνει και να αξιοποιεί θετικά και τα πιο μελανά και αρνητικά στοιχεία του ανθρώπου. Αυτό το γενναίο άλμα της μετανοίας, με τις ασύλληπτες συνέπειές του, μπορούμε να μελετήσουμε απλά, αλλά και πολύ καθαρά στην αγιασμένη μορφή του ευαγγελιστού Ματθαίου, του τελώνη, που έγινε απόστολος του Χριστού.

Η θεία πρόσκληση.

Στην Καπερναούμ, την «ιδίαν πόλιν» του Ιησού, κατοικεί και εργάζεται ο Ματθαίος. Εκεί, στο μέσον μιας ημέρας γεμάτης σημεία και διδαχές, ο Κύριος περνώντας μπροστά από το «τελωνείο» του Ματθαίου τον βλέπει και του απευθύνει το κάλεσμα· «ακολούθει μοι».

Τη Α΄ (1η) Μαρτίου, ο Όσιος ΑΓΑΠΙΟΣ

ο εν τοις ορίοις της του Βατοπαιδίου Μονής ασκήσας, ο υπό των Σαρακηνών αιχμαλωτισθείς και αυτούς μεταβαλών και βαπτίσας, εν ειρήνη τελειούται.                                                                      

Αγάπιος ο Όσιος Πατήρ ημών, του Αγιωνύμου Όρους το θείον βλάστημα, ως φυτόν ωραιότατον εβλάστησεν εις την Σκήτην του Κολιτζού της περιοχής του Βατοπαιδίου. Εις την Σκήτην δε ταύτην τον καλόν αγώνα αγωνιζόμενος ο Όσιος ηχμαλωτίσθη από επιδραμόντας Αγαρηνούς πειρατάς, οίτινες και τον επώλησαν ως δούλον εις τινα Αγαρηνόν, όστις τον διετήρει δεδεμένον με αλύσεις δια τον φόβον της αποδράσεώς του επί δώδεκα χρόνους ολοκλήρους, χρησιμοποιών συγχρόνως αυτόν εις εργασίας σκληράς και βαρυτάτας. Υπό τας συνθήκας αυτάς διάγων ο Όσιος και καθ’ ον χρόνον ευρίσκετο δεδεμένος εις σκοτεινήν φυλακήν, ηλευθερώθη υπό της προστάτιδος του Αγίου Όρους, της Υπεραγίας Θεοτόκου, και παρευθύς επέστρεψεν εις το Όρος, εις τον Γέροντά του. Ιδών δε εκείνος ανελπίστως αυτόν και πληροφορηθείς τα κατ’ αυτόν, τον ήλεγξε δριμύτατα διότι έφυγε κρυφίως από τον κύριόν του και τον υπεχρέωσε να επιστρέψη και πάλιν εις εκείνον. Εκεί δε υπηρετών κατά την δευτέραν ταύτην εκουσίαν δουλείαν, επέτυχε δια της καλής του πολιτείας να καταπείση τον κύριόν του και τους δύο υιούς του και ήλθον εις το Όρος του Άθω και τούτους βαπτίσας τους έκαμε Μοναχούς. Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.                                 

Παθητική Ευθανασία της Κοινωνίας και Κρατικός Πατερναλισμός -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Η αλήθεια είναι ότι, οσημέραι, αντιλαμβανόμεθα, εκόντες άκοντες, ότι βαίνουμε εις κινούμενη άμμο, δεδομένης της έτι περαιτέρω επιβολής δήθεν μέτρων περί προστασίας της δημόσιας υγείας, με συνέπεια να έχουμε περιέλθει εις μία οιονεί ιδιότυπη κοινοβουλευτική δημοκρατία, δια της οποία, έχει υποστεί μία καθολική απαγόρευση άσκησης θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων, ένα υφιστάμενο γεγονός προδήλως ασυμβίβαστο με την Συνταγματική έννομη τάξη αλλά και εν γένει με τις θεμελιώδεις εγγυητικές λειτουργίας του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος και εν γένει του Νομικού μας πολιτισμού.

Η αναστολή της επαγγελματικής δραστηριότητας των πολιτών επί μακρόν, πλην όμως η απρόσκοπτος εξακολούθηση επιβολής δυσβάστακτων οικονομικών βαρών, χωρίς την τυχόν της προοπτικής χαριστικής διαγραφής, ένεκεν της επιβεβλημένης ταύτης καταστάσεως, εκτάκτου ανάγκης, αποδεικνύει περίτρανα, το μέγεθος της απάτης και υποδηλώνει, ότι η πρόθεση της Πολιτείας, δια της εργαλειοποιήσεως της δημόσιας υγείας, είναι να εγκαθιδρύσει βιαίως μία Νέα Τάξη Πραγμάτων, η οποία αποβλέπει αφενός προς την καθολική πτωχοποιήσή μας και εξ ετέρου προς την απόλυτη τιθάσευση και τον συνακόλουθο οικτρό εξανδραποδισμό μας.

Διαμαρτυρία για τραγούδι που υμνεί τον Διάβολο και επελέγη από το ΡΙΚ για να εκπροσωπηθεί η Κύπρος στη EUROVISION

Αγαπητοί/ες κύριοι/ες,

Με αίσθημα βαθιάς θλίψης, απογοήτευσης, και ντροπής πληροφορήθηκα την επιλογή του τραγουδιού της Eurovision "El diablo" από το ΡΙΚ. Είναι αδιανόητο το Διοικητικό Συμβούλιο του ΡΙΚ να έχει επιλέξει να εκπροσωπηθεί η Κύπρος στο διαγωνισμό EUROVISION με ένα τραγούδι που φέρει τον τίτλο «Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ» και που οι στίχοι του ανάμεσα σε άλλα απαράδεκτα αναφέρουν: Έδωσα την καρδιά μου στο διάβολο, την έδωσα την έδωσα …, μου λέει (ο διάβολος) είμαι ο άγγελός του, είμαι ο άγγελός του…, αγαπώ τον διάβολο.

Κύριοι Διοικητικοί Σύμβουλοι του ΡΙΚ είστε ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ. 

Ἀνοικτή ἐπιστολή Ἑλλήνων πολιτῶν πρός τήν Κυβέρνησιν τῆς Ἑλλάδος

Στάλθηκε με email η κάτωθι ανοικτή Επιστολή Διαμαρτυρίας,

προς την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την Προεδρία της

Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό, την Κυβέρνηση, την Βουλή

των Ελλήνων, τον Άρειο Πάγο, το ΣτΕ, την Σύνοδο της Κρατούσας Εκκλησίας της Ελλάδος, και την Σύνοδο της Νομικής Εκκλησίας των ΓΟΧ ΘΝΠ.

 Ἀνοικτή ἐπιστολή Ἑλλήνων πολιτῶν πρός τήν Κυβέρνησιν τῆς Ἑλλάδος

28 Φεβρουαρίου 2021

Κυρίες καί Κύριοι,

Ἐνημερωθήκαμε ἀπό τά ΜΜΕ γιά τό μάθημα τῆς «διαφορετικότητας» πού θά διδάσκεται σέ ὅλα τά σχολεῖα ἀπό τόν Σεπτέμβριον τ.ἔ.

Ἀπό χριστιανικῆς πλευρᾶς: 

Ὁ Θεός ἔδωσε στόν ἄνθρωπον τό αὐτεξούσιον καί ὁ καθείς ἔχει τίς ἐπιλογές του. Ἀπόδειξις ὅτι οἱ κοινωνίες ἀνά τόν κόσμον ὅπου οἱ σεξουαλικές «ἐλευθερίες» ἔφθασαν στήν ὁλοκληρωτικήν ἀνατροπήν τῆς ἀνθρωπίνης λογικῆς.

Τό νά διδάσκεται, ὅμως, ἡ σεξουαλική ἐκτροπή στά δημοτικά σχολεῖα ὡς σεξουαλική «διαφορετικότητα» (ὁμοφυλοφιλία, παιδοφιλία κλπ.) αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ Θεός ἔκανε «λάθος» ὅταν ἔπλασε τόν ἄνδρα καί τήν γυναῖκα! 

Προφανῶς, ἔχετε ἄλλην ἄποψιν! Αὐτή εἶναι, ὡστόσον, ἡ ἀνθρωπίνη φύσις καί ὀντολογία: «ἄνδρας καί γυναῖκα»! Καί μόνον μέ αὐτήν τήν σχέσιν διαιωνίζεται ὁ ἄνθρωπος! Κατά συνέπειαν, ἐφόσον οἱ ἄλλες σεξουαλικές ἐπιλογές δέν δύνανται νά τεκνοποιήσουν, ἕπεται ὅτι ἀποτελοῦν ἐπιλογές παρά φύσιν! 

Ὁ Θεός κατεδίκασε τήν φρικτήν ἁμαρτίαν τῆς ὁμοφυλοφιλίας μέ φωτιά καί θειάφι στίς πόλεις τῶν Σοδόμων καί Γομόρρων (Γέν. Ιθ΄24-25). Μᾶς ἄφησε αὐτό τό αἰώνιον παράδειγμα τῆς ἀποστροφῆς Του! Ἄν διέπρατταν κρυφά καί μέ ἐντροπήν τήν ἁμαρτίαν των, ὁ Θεός ἴσως νά τούς ἀνεχόταν. Ἐκεῖνοι, ὅμως, τήν διέπρατταν φανερά καί μέ ἀλαζονείαν διεφήμιζαν τό αἰσχρόν πάθος των.

Ὑπερηφάνεια, Ὕβρις! 

Σᾶς θυμίζουμε: «Κύριος ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται» (Παρ. ις΄18, γ΄ 34). 

Ἔχετε ὑπόψιν ὅτι ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά ἔχετε τήν ἐξουσίαν τῆς χώρας. Διαβάζουμε καθημερινῶς γιά τίς ἀτελείωτες περιπτώσεις βιασμῶν καί δή ἀγοριῶν. Τό μάθημα τῆς «διαφορετικότητας» στά παιδάκια τί θά προσφέρῃ; Μήπως τήν «φυσιολογικότητα» τῶν αὐριανῶν βιασμῶν ἤ, ἀκόμα χειρότερα, τήν συναίνεσιν;

Ἐν κατακλεῖδι, διαμαρτυρόμεθα ἐντόνως καί ἀποφασιστικῶς:

Τοὐλάχιστον νά ὑπάρχῃ τό δικαίωμα τῆς ἐπιλογῆς γιά τούς γονεῖς πού δέν ἐπιθυμοῦν νά διδάσκωνται τά παιδιά τους αὐτές τίς αἰσχρότητες!

 

Οἱ ὑπογράφοντες (κατ’ ἀλφαβητικήν σειράν τοῦ ἐπωνύμου):

π. Γρηγόριος Ζιῶγος

Μαρῖνος Ριτσούδης

Δημήτριος Χατζηνικολάου

http://scripta---manent.blogspot.com/2021/02/email.html

 

REPENTANCE By Archimandrite Seraphim Papacostas of Revered Memory.

Invitation to Repentance

The title of this book, the one word repentance, is a term that causes man of our modern society a feeling of discomfort similar to that which a sick man experiences on hearing the name of an unpleasant drug. Nevertheless, in every age and far more in the present deeply uneasy, tired and unsettled age nothing is more useful, more indispensable and more salutary than repentance. Often man wishes for nothing else more Keenly, even though he has no clear notion of what he really craves. Man has an ardent desire for repentance, because the finest and noblest words in human literature expressing the highest degree of human happiness and the most valuable gifts which respond to the deepest desires of our souls are rest, peace, love, joy, life, all of which are contained in one somewhat repulsive word and which are promised by the Lord who invites every man to repentance and are given by Him to every true penitent. We do not know whether the reader has ever heard of the inestimable invitation that the Lord addresses to us humans:

Της εκλεκτής αδελφής μας εν Κυρίω Άννας:

 Αληθώς ετέχθη ο Κύριος!

Αλήθεια... ο αχώρητος έγινε ένας από μάς, για να μας χαρίσει την αιώνια ευδαιμονία και σωτηρία μας.
Το σχέδιό Του, άρρητο και ξένο ως πρός την δική μας συναισθηματική συμβατότητα.
Γι' αυτό το λόγο, και η τήρηση του Θεϊκού θελήματος από μας είναι ένα επίπονο έργο, αντιτεθέμενο στην επιγειότητά μας.
Αν ανοίξουμε όμως την καρδιά μας, και την κάνουμε μια μικρή και ταπεινή φάτνη, τότε θα κατανοήσουμε τί σημαίνει αγάπη προς τον Θεό και πρός τον άνθρωπο.
Θα δούμε το χέρι του μικρού Χριστού, να μας έλκει προς τα ουράνια.
Και τότε.... η κοσμική ευδαιμονία, η αργολογία, ο φθόνος, η έπαρση και η αλλαζονία θα μετουσιωθούν σε ατέρμονη χαρμολύπη.
Η ζωή μας είναι ένας μικρός πρόλογος ελεύθερος σε μια έκθεση ιδεών και πράξης χωρίς θέμα.
Το... θέμα επιλέγεται και γράφεται από μας τους ίδιους.
Εμείς αποφασίζουμε αν θα είμαστε με τον Θεό, ή με τον Βελίαρ.
Η χαρμόσυνη ακολουθία της Θείας Γέννησης, τελέσθηκε στις 23,00 το βράδυ στην εκκλησία των 12 Αποστόλων και ήταν μια ολονυκτία, γεμάτη κατάνυξη και αρώματα θυμιάματος.
Εκεί στο αντιφέγγισμα των μοσχομυριστών κεριών πάνω στις Θείες μορφές των εικόνων, ακουμπούσαν οι ψυχές στο μισοσκόταδο για να προσφέρουν τα ψίχουλα της ανταπόδοσης σε Κείνον που θυσιάστηκε για μας.
"....εκ γαστρός πρό Εωσφόρου εγέννησάς Σε...... ώμοσε Κύριος και ού μεταμεληθήσεται. Σύ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ....."ακούστηκε πολλές φορές ψαλμικά ο 109ος ψαλμός του Ποφητάνακτος Δαυίδ μαρτυρώντας ο Θεός Πατήρ για τον Υιό Του Θεό Λόγο.
Η ολονυκτία τελείωσε στις 4 το πρωΐ, και ένοιωσα την θεία ευλογία να διαπερνά όλη την ύπαρξή μου…… 

Σώθηκε η σπάνια Παναγία της Θράκης!

 

Επαναπατρίστηκε το σπάνιο θρησκευτικό κειμήλιο του 1821 που είχε αρπαχθεί!

Συγκίνηση σε χιλιάδες Θρακιώτες ανά τον κόσμο προκάλεσε η επιστροφή της ιερής εικόνας της Παναγίας Επιβλέπουσας στον τόπο της. Μέλη της Επιτροπής Μνήμης 1821-2021 εντόπισαν πριν από μήνες το ιστορικό θρησκευτικό κειμήλιο σε κάποια γκαλερί του εξωτερικού και αμέσως κινητοποιήθηκαν, προκειμένου να συγκεντρωθούν τα χρήματα ώστε να επαναπατριστεί η μοναδική εικόνα της Παναγίας προτού βγει σε δημοπρασία και καταλήξει σε άγνωστα χέρια.

H Πίστις του λαού μας την Μεγάλην Εβδομάδα --- του Φώτη Κόντογλου

«Εκείνοι οι απλοϊκοί άνθρωποι, εκείνα τα αγράμματα γεροντάκια και οι γριούλες, που τη Σαρακοστή και τη Μεγάλη Βδομάδα βρίσκονται όλη μέρα στην εκκλησία, ζήσανε από τα μικρά τους χρόνια εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου και καταλάβανε αυτό το χαροποιόν πένθος, που δεν το καταλάβανε, αλίμονο, οι σπουδαγμένοι μας, που θέλουνε να τους διδάξουμε, αντί να διδαχθούνε απ΄ αυτούς. Τώρα τις μέρες της Σαρακοστής, της Μεγάλης Βδομάδας και του Πάσχα πορεύονται μαζί με τον Χριστό, ακολουθάνε ολοένα από πίσω του, αληθινά, όχι φανταστικά, ακούγοντάς Τον να λέγη: «Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και παραδοθήσεται ο Υιός του ανθρώπου, καθώς γέγραπται περί αυτού». Μαζί Του βρίσκονται στο Μυστικό Δείπνο και δακρύζουνε από τα λόγια Του, μαζί Του πάνε στο πραιτώριο και στον Πιλάτο, μαζί Του ραπίζονται, μαζί Του μαστιγώνονται, μαζί Του εμπαίζονται, μαζί Του σταυρώνονται, μαζί Του θάβονται, μαζί Του ανασταίνονται. Τα μάτια τους γίνονται βρύσες και τρέχουνε, μα αυτά τα δάκρυα δεν είναι δάκρυα της απελπισίας, αλλά της ελπίδας και της βεβαιότητας πως μ΄ αυτά ποτίζεται το ολόδροσο κι αμάραντο δέντρο της αληθινής χαράς, της χαράς της Αναστάσεως. Αυτό γίνεται κάθε χρόνο. Ω! Πόσο αληθινή πίστι είναι η ορθόδοξη πίστι του λαού μας!»

ΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

«Πάντοτε μεν, αδελφοί, οφείλουμε να διακηρύττουμε τη φιλανθρωπία του Θεού (δι’ αυτής, λοιπόν, ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν) μάλιστα σ’ αυτόν τον καιρόν των Νηστειών οφείλουμε να κάμνομεν, χάριν της κοινής ωφελείας....

Ας πούμε, λοιπόν, περί της μετανοίας, αυτά που είπεν ο Χριστός, ο Δεσπότης και φιλάνθρωπος Υιός του φιλαν­θρώπου Πατρός, ο μόνος γνήσιος εξηγητής της Πατρικής Ουσίας. Ας αναπτύξουμε όλην την Παραβολήν για τον Άσωτον, για να μάθουμε από αυτήν πώς πρέπει να προσευχώμεθα στον Απροσπέλαστον και πώς να ζητούμε συγχώρηση των αμαρτιών μας.

Ο Σωτήρ εδώ διαλέγεται όχι αντικειμενικώς, αλλά Παραβολικώς. Γι’ αυτό και για τον Πατέρα του ομιλεί σαν για κάποιον άνθρωπον, όπως και για τους δούλους, ομιλεί σαν να είναι τέκνο, για να δείξει την στοργήν του Θεού προς τους ανθρώπους. Κάποιος άνθρωπος, λέγει, είχε δύο υιούς. Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Είναι ο Πατήρ των οικτιρμών και Θεός κάθε παρηγοριάς. Ποιοι ήταν αυτοί οι δύο υιοί; Ήσαν οι δίκαιοι και οι αμαρτωλοί. Ήσαν αυτοί που τηρούσαν τα θεία προστάγματα και οι παραβαίνοντες τις εντολές του Θεού.

ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Την παραβολήν του Ασώτου οι θείοι Πατέρες διέταξαν να αναγινώσκηται, κατόπιν από εκείνην του Τελώνου και Φαρισαίου, δια την εξής αιτίαν. Επειδή πολλοί, όντες εκ νεωτέρας ηλικίας εκδεδομένοι εις ασωτίας, εις μέθας και εις ασελγείας, και πίπτοντες εις βυθόν κακών, έρχονται εις απόγνωσιν, η οποία, κατά τους Πατέρας, είναι γέννημα της αλαζονείας, και από αυτήν την αιτίαν δεν θέλουσιν παντελώς να δοθώσιν εις επιμέλειαν αρετής, αλλά μάλιστα και πίπτουσιν εις τα ίδια και χειρότερα, στοχαζόμενοι δήθεν πως δι’ αυτούς δεν είναι έλεος, δια τούτο οι Άγιοι Πατέρες, φιλάνθρωπίαν και σπλάγχνα πατρικά δεικνύοντες και προς τους τοιούτους, και θέλοντες να τους αποσύρουν από την απόγνωσιν, την παραβολήν ταύτην, ως είπομεν, μετά την πρώτην ενέταξαν εδώ, βουλόμενοι να ανασπάσουν εκ ρίζης το πάθος της απογνώσεως, δεικνύοντες δια του Ασώτου, ότι είναι ανοικτά εις τους αμαρτωλούς όλους τα φιλάνθρωπα και υπεράγαθα σπλάγχνα του Θεού, και ότι δεν είναι καμμία αμαρτία, ήτις ημπορεί να νικήση την άπειρον του Θεού φιλανθρωπίαν. Ας ίδωμεν δε τώρα ποίοι είναι οι δύο υιοί, περί των οποίων ομιλεί το σημερόν ιερόν Ευαγγέλιον;

Δεύτερη Ζωή Δέν υπάρχει Γιά Τόν «El Diablo» -- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Αυτούσια η ανακοίνωση του ΡΙΚ γιά τό τργούδι Eurovision (El Diablo, Κύπρος)

«Το τραγούδι το οποίο θα εκπροσωπήσει την Κύπρο στον 65ο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, εξιστορεί την περιπέτεια μιας κοπέλας που βρίσκει τον εαυτό της δέσμια σε μια σχέση εκμετάλλευσης μ’ έναν αλήτη, εξού και τον αποκαλεί «El diablo». Πρόκειται για την αιώνια πάλη του κακού με το καλό. Μέσα από αυτή την προβληματική σχέση με σύνδρομα Στοκχόλμης (To σύνδρομo της Στοκχόλμης είναι μια σύνθετη ψυχολογική κατάσταση κατά την οποία το θύμα αρχίζει και τρέφει συναισθήματα συμπάθειας ή/και αγάπης προς το θύτη του) και παρά την παράνοια που βιώνει, στο τέλος λάμπει πάντα η αλήθεια, όπου αποζητά βοήθεια για έξοδο και αποτίναξη των δεσμών σε μια πορεία για ελευθερία. Ειδικά στις μέρες μας, ευελπιστούμε το τραγούδι και η σωστή του ερμηνεία να αποτελέσουν έμπνευση όχι μόνο για γυναίκες αλλά για οποιονδήποτε βιώνει παρόμοιες καταστάσεις.»
ΡΙΚ

Kyprianos Christodoulides
Εφόσον αυτόν (el diablo) θέλουν, αυτόν θά πάρουν. Ο Θεός δέν θά τούς δυσαρεστήσει. Αργότερα όμως «Τῷ Δαυΐδ ῾Ιερεμίου. -Ἐπί τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν καὶ ἐκλαύσαμεν ἐν τῷ μνησθῆναι ἡμᾶς τῆς Σιών.» (Ψ. 136). Καί τέλος «Ἐν τῷ Ἀδῃ οὐκ ἔστι μετάνοια». Μήν πεί κανείς ότι ο Θεός είναι άδικος.

Απάντηση στήν "αυτούσια ανακοίνωση" τού RIK:

Τη ΚΗ΄ (28η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΠΡΟΤΕΡΙΟΥ Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, καλάμοις οξέσι σφαγέντος.

Προτέριος ο ένδοξος Ιερομάρτυς ήτο Πρεσβύτερος της εν τη Αλεξανδρεία Εκκλησίας εν έτει υν΄ (450), κατά τους χρόνους των αοιδίμων βασιλέων Μαρκιανού και Πουλχερίας· ότε δε συνεκροτήθη η Τετάρτη Αγία Οικουμενική Σύνοδος εν έτει υνα΄ (451), ανέβη και αυτός εις την Κωνσταντινούπολιν μετά των άλλων Αλεξανδρινών Επισκόπων και Πρεσβυτέρων και πολύ ηγωνίσθη κατά της αιρέσεως των Μονοφυσιτών. Αφ’ ου δε απέθανεν ο Αλεξανδρείας Απολινάριος, όστις ανήλθεν εις τον επισκοπικόν θρόνον μετά τον Μονοφυσίτην Διόσκορον τον εν τη Τετάρτη Οικουμενική Συνόδω καθαιρεθέντα, εδέχθη τον θρόνον της Αλεξανδρείας ο θείος ούτος Προτέριος, προβληθείς υπό πάσης της Συνόδου. Επειδή δε οι Μονοφυσίται και ακόλουθοι του Ευτυχούς εποίουν ταραχάς εις την Αλεξάνδρειαν και ηπείλουν ότι θα εμποδίσωσι την μεταφοράν του σίτου εξ Αλεξανδρείας εις Κωνσταντινούπολιν, δια τούτο ο βασιλεύς Μαρκιανός διέταξε να μεταφέρωσι τον σίτον εκ του εσωτερικού της Αιγύπτου δια του Νείλου εις το Πηλούσιον και όχι εις την Αλεξάνδρειαν.

Η Ελλάς, κράτος πολυεθνικόν!

Καθ΄ ην στιγμήν η Ελλάς υποχωρεί και ταπεινούται εις κάθε τομέα, εφ΄ όλης της γραμμής των εθνικών θεμάτων, και ενώ εκδηλούται γενική διάλυσις και παρακμή της Χώρας, έχομεν τώρα το συμπλήρωμα: Δια νομοσχεδίου νομιμοποιούνται οι μετανάστες εις την Χώραν μας! Συνεπώς ανατρέπεται η δημογραφική τάξις και νοθεύεται η πληθυσμιακή αναλογία εις την χώραν μας. Η Ελλάς αποδεχομένη την τοιαύτην εξέλιξιν και νομιμοποιούσα  την πανσπερμίαν των ξένων, μετατρέπεται εις χώραν μεταναστών,  λαθρομεταναστών και γενικώς αλλοδαπών! Δεν είχομεν αμφιβολίαν δια την πορείαν αυτήν του ολέθρου. Από 34 ετών επετράπη εις τους Αλβανούς να κατακλύσουν ανεξελέγκτως την Χώραν. Άκρα αβρότης επεδεικνύετο προς αυτούς, και όταν ακόμη επεδίδοντο εις πρωτοφανείς κακουργίας κατά των Ελλήνων. Εις την απορίαν, διατί ενεργούν κατ΄ αυτόν τον τρόπον αι αρχαί, εδόθη κατά τα τελευταία έτη απάντησις, όταν απεκαλύφθη ότι αι Ελληνικαί Κυβερνήσεις εχρηματοδοτούντο αφειδώς από την Αμερικήν και την Ευρώπην δια την υποδοχήν και εγκατάστασιν των λαθρομεταναστών, όπερ εκρατήθη μυστικόν. Ήδη το έγκλημα συμπληρούται δια του νέου νομοσχεδίου. Η Πατρίς μας μετατρέπεται εις πολυεθνικόν Κράτος, με όλας τας εντεύθεν τραγικάς συνεπείας. Όταν θα κληθώμεν να αντιμετωπίσωμεν τας συνεπείας αυτάς, μάλλον θα είναι αργά. Ίσως θα είναι αργά και όταν οι μειοψηφούντες Έλληνες θα ζητήσουν από τους συνεργούς να δώσουν λόγον των πράξεών των…

Ὁ Ἐμφύλιος δέν τελείωσε

ΘΑ ΗΘΕΛΑ νά ἀπευθύνω ἀπό αὐτό ἐδῶ τό βῆμα ἔκκληση στόν κύριο Δημήτρη Κουφοντίνα νά…

… διακόψει τήν ἀπεργία πείνας καί δίψας μέ αἴτημα τήν μεταγωγή του στίς φυλακές Κορυδαλλοῦ. Ὅπως ἐξελίσσονται τά πράγματα, κοντεύει νά νικήσει, ἀκόμη καί ἄν τό αἴτημά του στό τέλος ἀπορριφθεῖ. Ἐνῷ θά ἔπρεπε νά εἶχε χάσει καί μέ διαφορά. Ὄχι μόνο γιατί ἀφαίρεσε ἀδίστακτα ἀνθρώπινες ζωές. Ἀλλά διότι ἡ ἀπαίτησή του στηριζόμενη στήν νομοθεσία τῆς ἀστικῆς κοινοβουλευτικῆς δημοκρατίας εἶναι στήν πραγματικότητα ἡ πλέον ἐπίσημη ὁμολογία, ὅτι τήν ἀναγνωρίζει ὡς πολίτευμα. Ἐνῶ ὡς μέλος τῆς 17 Νοέμβρη ὑποτίθεται ὅτι ἀγωνιζόταν γιά νά τήν ἀνατρέψει. Θέλω νά θυμίσω ὅτι αὐτήν τήν ἀστική κοινοβουλευτική δημοκρατία καί τούς νόμους της τήν κατήγγειλε ἐπανειλημμένως ὁ κύριος Κουφοντίνας μέ τίς προκηρύξεις τῆς ὀργάνωσης, οἱ ὁποῖες τυπώθηκαν καί ἐκδόθηκαν σέ βιβλίο ἀπό τίς ἐκδόσεις Κάκτος (Χατζόπουλος). Θέλω νά θυμίσω ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Κουφοντίνας καί τά μέλη τῆς 17Ν δήλωσαν, ἄν θυμᾶμαι καλά, «πολιτικοί κρατούμενοι» ὅταν συνελήφθησαν ἀπό τόν Χρυσοχοΐδη καί ἀρνήθηκαν νά ἀπολογηθοῦν στόν ἀνακριτή, μέ τό ἐπιχείρημα, ὅτι δέν ἀναγνώριζαν τήν Ἑλληνική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία καί τούς νόμους της. Ἔ, λοιπόν τούς ψηφισμένους νόμους αὐτῆς τῆς μισητῆς πρός τόν κρατούμενο αὐτόν δημοκρατίας ἐπικαλεῖται τίς τελευταῖες ἑβδομάδες ὁ γενναῖος κύριος Κουφοντίνας γιά νά ἐπιτύχει τήν μεταγωγή του στόν Κορυδαλλό πού λαχταρᾶ –ἴσως γιατί ἐκεῖ περνᾶ ζάχαρη (τόσο ἥρωας). Κανονικά λοιπόν, μέ τό πού ἔθεσε τήν ὑπογραφή του κάτω ἀπό ἔγγραφο πού διατύπωνε τό αἴτημα τῆς μεταγωγῆς πρός τόν δικαστικό συμβούλιο τῆς φυλακῆς του, μέ τό πού πῆρε τό ἔγγραφό του ἀριθμό πρωτοκόλλου καί μέ τό πού τέθηκε ἐπί τοῦ ἐγγράφου αὐτοῦ ἡ σφραγίδα τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, ὁ κύριος Κουφοντίνας θά ἔπρεπε νά σηκώσει εὐθαρσῶς τό χέρι καί νά ἀναγνωρίσει: «Ὁμολογῶ, ἔχασα! Δολοφόνησα τόσους γιά νά ἀνατρέψω αὐτήν τήν δημοκρατία καί τώρα ἐμπράκτως τήν ἀναγνωρίζω! Συμβιβάζομαι.». Ἐάν ἔκανε αὐτήν τήν αὐτονόητη δήλωση τό παλαιό μέλος τῆς 17 Νοέμβρη καί προσέφερε σέ ἀντάλλαγμα γιά τήν μεταγωγή του τήν δημοκρατική μεταμέλεια, ἴσως καί νά μήν χρειαζόταν νά ζητήσει συγγνώμη ἀπό τά θύματά του. Ἡ ἀναγνώριση τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας θά ἐμπεριεῖχε αὐτονοήτως καί τήν συγγνώμη πρός τά θύματα.

Παραιτήθηκε γιατί βλέπει ένα σάπιο, ανεπίστρεφο, χειραγογούμενο σύστημα. Η Ένωση Δικαστών καί Εισαγγελέων ουρά τού Κουφοντίνα...

 

Ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ισίδωρος Ντογιάκος, παραιτήθηκε από μέλος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων (ΕΔΕ) μετά την τελευταία ανακοίνωση της ΕΔΕ (24.2.2021) η οποία αφορούσε τον κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα.

Ειδικότερα, ο κ. Ντογιάκος απέστειλε επιστολή στην ΕΔΕ, στην οποία αναφέρει ότι με την επίμαχη ανακοίνωσή της «έγινε ευθεία και σαφής παρέμβαση σε συγκεκριμένη υπόθεση υπέρ συγκεκριμένου καταδίκου».

Η ΕΔΕ, αναφέρει ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, με την εν λόγω ανακοίνωσή της με την οποία ζητάει από την Πολιτεία «να αναθεωρήσει τη στάση της στο ζήτημα της μεταχείρισης του κρατούμενου Δ. Κουφοντίνα, παρέβλεψε ότι:

Διὰ Σοῦ τῆς ἐπουρανίου βασιλείας ἐπιτυχεῖν ἐλπίζομεν.

 

Θεοτόκε μου, τὸ ὑπερπόθητον ὄνομα· οὐδὲν γὰρ τῆς σῆς βοηθείας ὀχυρώτατον τρόπαιον. Σὺ γὰρ ἀφεῖλες πᾶν δάκρυον ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς· σὺ τὴν κτίσιν ἐνέπλησας παντοίας εὐεργεσίας. Τὰ οὐράνια εὔφρανας, τὰ ἐπίγεια ἔσωσας· τὸ πλάσμα κατήλλαξας, ἐξιλάσω τὸν Πλάστην· τοὺς Ἀγγέλους ὑπέκλινας, τοὺς ἀνθρώπους ἀνύψωσας· τὰ ἄνω τοῖς κάτω δι’ ἑαυτῆς ἐμεσίτευσας· μετεσκεύασας ἄριστα τὸ πᾶν πρὸς τὸ βέλτιον. Διὰ Σοῦ τῆς ἀναστάσεως ἡμῶν ἀψευδῆ τὰ σύμβολα κατέχομεν· διὰ Σοῦ τῆς ἐπουρανίου βασιλείας ἐπιτυχεῖν ἐλπίζομεν.

 Ἀγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

Ο λαὸς τὸ ἀπαίτησε καὶ πάλι δυναμικὰ καὶ πολλάκις.

Ἐπὶ Πατριάρχου, Κων/πόλεως Τιμοθέου τοῦ Α΄ (511–518) ὁ λαὸς τῆς Κων/πόλεως διέκοψε την εκκλησιαστική κοινωνία με αυτόν καὶ ἔμενε ἀκοινώνητος τῶν Θ. μυστηρίων γιὰ πολλὰ χρόνια, διότι ὁ Πατριάρχης Τιμόθεος δὲν ἤθελε νὰ ἀποδεχθῆ τὴν Δ΄ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενικὴ Σύνοδο.

Ὅταν ἀνῆλθε στὸν θρόνο ὁ διάδοχός του, ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καππαδόκης (518–520), ὁ λαὸς μέσα στὴν Ἐκκλησία ἀπαίτησε κατὰ τὴν ὥρα τῆς Θ. Λατρείας νὰ ἀναγνωσθεῖ στὰ δίπτυχα ἡ Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ κατόπιν νὰ μεταλάβει ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ νέου Πατριάρχη.

Ὁ νέος Ὀρθόδοξος Πατριάρχης γιὰ κάποιους λόγους ἐδίσταζε νὰ πραγματοποιήσει τὴν ἀπαίτηση τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ οἱ πιστοὶ ἔμεναν ἀνένδοτοι καὶ ἀπαιτοῦσαν τὸ θέμα νὰ τακτοποιηθεῖ ἀμέσως. Στὴν προσπάθεια τοῦ Πατριάρχη νὰ ἀναβληθεῖ γιὰ λίγο αὐτὴ ἡ ἀναγνώριση, ὁ λαὸς τὸ ἀπαίτησε καὶ πάλι δυναμικὰ καὶ πολλάκις.

Tελικά, μετὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν σταθερὴ στάση τοῦ λαοῦ καὶ τὴν ἔντονη διαμαρτυρία, ὑποχρεώθηκε ὁ Πατριάρχης, τὴν ὥρα τῆς μνημονεύσεως κατὰ τὴν Θ. Λειτουργία, νὰ ἀναγνώσει στὰ δίπτυχα τὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Τότε σταμάτησε καὶ ἡ ἀκοινωνησία τῶν Θ. Μυστηρίων, ἀφοῦ, μὲ τὴν ἀνάγνωση τῶν Διπτύχων, ἀποκαταστάθηκε ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη.

(T.L.G., Concilia Oecumenica (ACO): Synodus Constantinopolitana et Hierosolymitana anno 536: Tome 3, page 72, line 4 Ἔκθεσις πίστεως κατὰ ἀποκάλυψιν Γρηγορίου ἐπισκόπου Νεοκαισαρείας. Καὶ Πρακτικὰ Συνόδων, τόμος Β΄, σελ. 333).

Λόγος εις την παραβολήν της Κυριακής του ΑΣΩΤΟΥ διαλαμβάνων και περί Μετανοίας. (Δαμασκηνού του Υποδιακόνου και Στουδίτου)

Μέγα κακόν είναι, Άγιοι Πατέρες και ευλογημένοι Χριστιανοί, η απόγνωσις και τοιούτον κακόν, ώστε γίνεται αιτία κολάσεως εις τον άνθρωπον. Στερέωμα και θεμέλιον των αμαρτιών όλων αύτη η απόγνωσις είναι. Διότι όταν αμαρτήση τις και σφάλη μεγάλως εις τον Θεόν, έπειτα δε να μη έλθη εις μετάνοιαν και εις εξομολόγησιν, αλλά να απογνωσθή τελείως και να λέγη, ότι σωτηρίαν δεν ευρίσκει, τι άλλο μεγαλύτερον και χειρότερον κακόν είναι απ’ αυτό; Πολλοί των ανθρώπων εκολάσθησαν απ’ αυτήν την απόγνωσιν, όπως οι Εβραίοι οίτινες εσταύρωσαν τον Χριστόν, καθώς και αυτός ο Ιούδας. Διότι εάν και τοσαύτην ασέβειαν εποίησεν ο Ιούδας, και επρόδωσε τον Χριστόν εις θάνατον, εν τούτοις εάν ήθελε μετανοήσει και προσδράμει εις τον Χριστόν και είπη ότι έσφαλε, πάλιν θα τον εδέχετο ο Χριστός και θα τον εσυγχώρει. Όμως δεν μετενόησεν ο ταλαίπωρος, αλλ’ έπεσεν εις απόγνωσιν, και είπεν ότι πλέον σωτηρίαν δεν έχει· δια τούτο επήγε και εκρεμάσθη και εκληρονόμησε την αιώνιον κόλασιν. Όχι δε μόνον ο Ιούδας, αλλά και άλλοι πολλοί ήσαν και είναι έως την σήμερον, οίτινες διαπράττουν αμαρτίας, έπειτα δεν μετανοούν εις ό,τι κακά έκαμαν, αλλά και πάλιν εάν μετανοήσουν τους δέχεται ο Θεός.

Προφητική φωνή του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη. (Αφιερωμένη σε όσους συγχέουν την Εκκλησία με την Ιεραρχία)

Ούτε εκ του υπουργείου ούτε εκ της Συνόδου αναμένομεν γενναίον τι  δια την Εκκλησίαν. Η τελευταία μάλιστα απεδείχθη ανίκανος όλως, αφ΄ ης ημέρας ιδρύθη εν Ελλάδι, να διαπράξη αγαθόν τι υπέρ της Εκκλησίας. Τουναντίον μάλιστα και έβλαψε ταύτην καιρίως παραγνωρίσασα όλως τον αληθή αυτής προορισμόν και θεωρήσασα εαυτήν μέχρι τούδε απλούν εργαστήριον δεσποτάδων και  παπάδων, ους στρατολογούσα συνήθως εκ της κοινωνικής υποστάθμης, άνευ ελέγχου παιδείας και ηθικής, εξαποστέλλει αυτούς ουχί ως ποιμένας, αλλ΄ ως λύκους βαρείς, μη φειδομένους του ποιμνίου του Κυρίου. Παρά τοιούτου σωματείου επαναλαμβάνομεν και πάλιν, ότι ουδέν απολύτως αγαθόν  έχομεν να προσδοκώμεν. Πάσας τας ελπίδας ημών αναθέτομεν εις την ιδιωτικήν πρωτοβουλίαν εκείνων, οίτινες ακμαίον έτι διασώζοντες αυτοί το θρησκευτικόν αίσθημα και κηδόμενοι της τιμής και αξιοπρεπείας της Εκκλησίας και της  θρησκευτικής διαπαιδαγωγήσεως του Έθνους ημών θέλουσι και δύνανται να συντελέσωσιν εις ανύψωσιν του εκκλησιαστικού γοήτρου και εις αναρρίπισιν του θρησκευτικού παρ΄ ημίν αισθήματος.

"ΕΦΗΜΕΡΙΣ"  7-4-1888.

-----------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Τό κείμενον αὐτό εἶναι ἄκρως ἐπίκαιρον, καθότι ἀκριβῶς τά ἴδια ἁρμόζουν καί διά τήν σὐγχρονον ἱεραρχίαν. Ὄντως, τίποτε τό ἀγαθόν δέν ἀναμένομεν ἀπό τούς σημερινούς λυκοποιμένας! Χάριν παραδείγματος, πρό ἡμερῶν, ὁ ἀφωρισμένος «πρωθυπουργός» «Ἐφιαλτάκης» (τοῦ Σπύρου Χατζάρα ὁ εὔστοχος αὐτός χαρακτηρισμός) ἐξεστόμισε τήν ἑξῆς ἀπίστευτον αἵρεσιν: «Σεβασμός στήν διαφορετικότητα», ἐννοῶν νά σεβώμεθα ὅλοι τήν ... βδελυράν ὁμοφυλοφιλίαν! Ὁ Χριστιανισμός διδάσκει μέν τήν ἀγάπην πρός τόν ἁμαρτωλόν, διότι ὅλοι εἴμεθα ἁμαρτωλοί, ἀλλά καί τό μίσος πρός τήν ἁμαρτίαν! Ἔ, λοιπόν, διά πρώτην νομίζω φοράν ἀπό ἐπίσημα χείλη, ἀκούσαμε τόν «Ἐφιαλτάκην» ν' ἀπορρίπτῃ τήν ὡς ἄνω Χριστιανικήν δοδασκαλίαν καί νά διδάσκῃ τά ἀκριβῶς ἀντίθετα, δηλαδή σεβασαμόν πρός τήν ἁμαρτίαν! Ἀκούσατε νά διαμαρτύρεται κάποιος «ἐπίσκοπος»; Δέν νομίζω, διότι δέν ὑπάρχει κανείς ἀληθινός Ἐπίσκοπος εἰς τήν Ἑλλάδα!

ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΘΑ ΠΕΙΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ? --- π. Γεώργιος Αγγελακάκης

 

Τι λένε οι Πατέρες για το ποιοι επίσκοποι μνημονεύονται στις λατρευτικές συνάξεις.

Στο ζήτημα αυτό οι Πατέρες αποδίδουν τεράστια σημασία, γιατί η μνημόνευση του ονόματος του επισκόπου δηλώνει την υπάρχουσα «κοινωνία» των πιστών με τον επίσκοπο αυτό. «Κοινωνία» των πιστών με τον επίσκοπο ή επισκόπους υπάρχει μόνο αν ο επίσκοπος ή οι επίσκοποι είναι Ορθόδοξοι, αν «ορθοτομούν τον λόγον της αληθείας»! Όχι, όμως, αν είναι αιρετικοί!

Με το «μνημόσυνο» του ονόματος κάποιου επισκόπου, οι πιστοί που μετέχουν στη συγκεκριμένη αυτή λατρευτική σύναξη, ταυτίζονται μαζί του! Αυτό σημαίνει ότι σε μια τέτοια περίπτωση ό,τι είναι ο επίσκοπος, το όνομα του οποίου μνημονεύτηκε, είναι και οι πιστοί! Αν, ο επίσκοπος το όνομα του οποίου μνημονεύτηκε είναι αιρετικός, αιρετικοί είναι και οι πιστοί, που εξακολουθούν να μετέχουν στη σύναξη, έστω και αν αυτοί, έχουν ορθόδοξο φρόνημα!
Η θεολογική αυτή τοποθέτηση των Πατέρων της Εκκλησίας εξηγεί το γεγονός ότι οι πιστοί στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες πρόσεχαν πολύ, ποια ονόματα επισκόπων μνημονεύονταν στους ναούς. Αν άκουγαν να μνημονεύεται όνομα κάποιου αιρετικού επισκόπου, έφευγαν αμέσως, για να μη θεωρηθούν ότι συμφρονούν με τον μνημονευόμενο επίσκοπο!

Τη ΚΖ΄ (27η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ του Δεκαπολίτου.

Προκόπιος ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο κατά τους χρόνους του Ισαύρου Λέοντος Γ΄ του Εικονομάχου, του εν έτει ψιζ΄ -  ψμα΄ (717 – 741) βασιλεύσαντος. Και πρώτον μεν, γενόμενος Μοναχός, διήλθε πάσαν άσκησιν με ακρίβειαν, και εκαθάρισε πλήρως τον εαυτόν του από παντός πάθους και πάσης κηλίδος, ύστερον δε ήλεγξεν ανδρείως τους αιρετικούς εκείνους, οι οποίοι ηθέτουν την σάρκωσιν του Θεού Λόγου, ως μη προσκυνούντες την του Χριστού ένσωμον Εικόνα. Όθεν όχι μόνον εβεβαίωσε την αλήθειαν της Ορθοδοξίας, δια λόγων, αλλά και δια πολλών κακοπαθειών και θλίψεων. Εκ τούτων λοιπόν εφάνη μέγας Ομολογητής της Ορθοδόξου Πίστεως και αληθείας, πολλά δε θαύματα ποιήσας, και πολλούς δια της ενθέου διδασκαλίας αυτού ωφελήσας, προς Κύριον εξεδήμησε.

Σάλπιγξ Κακοδοξίας --- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

 

« 24 τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι' ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι, καθὼς γέγραπται. » (Ρμ. β΄), που παραπέμπει (Υπόμνημα, στίχοι 21-24) σέ :

1. Ψ. μθ΄ 17-19 : «17 σὺ δὲ ἐμίσησας παιδείαν καὶ ἐξέβαλες τοὺς λόγους μου εἰς τὰ ὀπίσω. 18 εἰ ἐθεώρεις κλέπτην, συνέτρεχες αὐτῷ, καὶ μετὰ μοιχοῦ τὴν μερίδα σου ἐτίθεις. 19 τὸ στόμα σου ἐπλεόνασε κακίαν, καὶ ἡ γλῶσσά σου περιέπλεκε δολιότητα·»

2. Ησ. νβ΄ 5 : «5 καὶ νῦν τί ἐστε ὦδε; τάδε λέγει Κύριος· ὅτι ἐλήφθη ὁ λαός μου δωρεάν, θαυμάζετε καὶ ὀλολύζετε. τάδε λέγει Κύριος· δι᾿ ὑμᾶς διαπαντὸς τὸ ὄνομά μου βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι.»

3. Ιζ. λς΄ 20-24 : «20 καὶ εἰσήλθοσαν εἰς τὰ ἔθνη, οὗ εἰσήλθοσαν ἐκεῖ, καὶ ἐβεβήλωσαν τὸ ὄνομά μου τὸ ἅγιον ἐν τῷ λέγεσθαι αὐτούς· λαὸς Κυρίου οὗτοι καὶ ἐκ τῆς γῆς αὐτοῦ ἐξεληλύθασι. 21 καὶ ἐφεισάμην αὐτῶν διὰ τὸ ὄνομά μου τὸ ἅγιον, ὃ ἐβεβήλωσαν οἶκος ᾿Ισραὴλ ἐν τοῖς ἔθνεσιν, οὗ εἰσήλθοσαν ἐκεῖ. 22 διὰ τοῦτο εἰπὸν τῷ οἴκῳ ᾿Ισραήλ· τάδε λέγει Κύριος· οὐχ ὑμῖν ἐγὼ ποιῶ, οἶκος ᾿Ισραήλ, ἀλλ' ἢ διὰ τὸ ὄνομά μου τὸ ἅγιον, ὃ ἐβεβηλώσατε ἐν τοῖς ἔθνεσιν, οὗ εἰσήλθετε ἐκεῖ. 23 καὶ ἁγιάσω τὸ ὄνομά μου τὸ μέγα τὸ βεβηλωθὲν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὃ ἐβεβηλώσατε ἐν μέσῳ αὐτῶν, καὶ γνώσονται τὰ ἔθνη ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος ἐν τῷ ἁγιασθῆναί με ἐν ὑμῖν κατ' ὀφθαλμοὺς αὐτῶν. 24 καὶ λήψομαι ὑμᾶς ἐκ τῶν ἐθνῶν καὶ ἀθροίσω ὑμᾶς ἐκ πασῶν τῶν γαιῶν καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν γῆν ὑμῶν.»

Μτ. κγ΄ 3-4 : « 3 πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γὰρ, καὶ οὐ ποιοῦσι. 4 δεσμεύουσιν γὰρ φορτία βαρέα καὶ ἐπιτιθέασιν ἐπὶ τοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων, τῷ δὲ δακτύλῳ αὐτῶν οὐ θέλουσι κινῆσαι αὐτά.»

Σχόλιο στό «καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν γῆν ὑμῶν.» :

Νίκος Αντωνιάδης : ΚΙ ΑΛΛΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΝΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ !!!

 Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ,

ΚΑΙ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ ,
ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΒΙΝΤ ,
ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΩΝ ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΠΛΑΣΜΑ ΑΠΟ ΑΝΑΡΡΩΣΑΝΤΕΣ !!!
ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΚΙΚΙΛΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ :
ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ Ο ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ,
ΟΠΩΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΣΥΡΙΖΑΙΟΥ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΠΟΛΑΚΗ ,
Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΘΕΝΤΟΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ ΣΤΟ avgi.gr

https://www.facebook.com/495669723923221/posts/1820242141465966/?sfnsn=mo ,

ΤΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΣ ,
Ή ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΣΑΣ ;;;;;;
ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ;;;
ΑΠΛΟ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ,
ΑΛΛΑ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΡΝΗΤΙΚΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΕΣ !!!!!!

“Η θεραπεία αντισωμάτων στην οποία υποβλήθηκα και εγώ, λαμβάνοντας πλάσμα από αναρρώσαντες ήταν καθοριστικό για τη θεραπεία μου και βέβαια συνιστά νίκη της επιστήμης κατά του Covid-19. Γι αυτό θεωρώ πως πρέπει και η θεραπεία να βρίσκεται στον πυρήνα της δημόσιας συζήτησης και να εξασφαλιστεί η επάρκεια των νοσοκομείων να την προσφέρουν στους ασθενείς όταν χρειάζεται, με όλες τις διαθέσιμες και πιστοποιημένες μορφές που κυκλοφορεί” :
Αυτό το “και εγώ” χρειάζεται κάποια διευκρίνιση.
Και αυτές οι “διαθέσιμες και πιστοποιημένες μορφές που κυκλοφορεί”.
Της “νίκης της επιστήμης κατά του Covid-19″…
Δεν νομίζετε, κύριε Καλογήρου…;
Δεν νομίζετε, κύριοι Κικίλια & Μητσοτάκη…;
Δεν νομίζετε, κύριε διοικητά του Σωτηρία…;
Μην ξεχνάτε την μηνυτήρια αναφορά που έχω καταθέσει στην Προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών για το φάρμακο της Eli Lilly ,μετά το εξώδικο στο οποίο ποτέ δεν απαντήσατε, ούτε εσείς κύριε Κικίλια, ούτε εσείς κύριε Μητσοτάκη.

---------------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ὁ κ. Ἀντωνιάδης ἐπιτελεῖ ἀνιδιοτελῶς Ἐθνικόν Ἔργον. Οἱ ὑπηρεσίες πού προσφέρει μέ πολύν ζῆλον γιά τήν ἀποδόμησιν τῆς ἀπάτης τοῦ κορονοϊοῦ εἶναι ἀνεκτιμήτου ἀξίας, καθότι ἡ ἀπάτη αὐτή εἶναι ἕν ἀκόμη ἐργαλεῖον στά χέρια τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Ὀρθοδοξίας πού αὐτοί τό χρησιμοποιοῦν ἀποτελεσματικῶς διά νά καταστρέψουν ὁλοτελῶς τήν οἰκονομίαν, τήν ὑγείαν, τήν κοινωνίαν καί τήν Ἐκκλησίαν. Προσεύχομαι γι' αὐτόν νά τόν φυλάττῃ ἡ Παναγία μας νά διεκπεραιώσῃ τό θεάρεστον αὐτό ἔργον του καί ν' ἀποδειχθῇ τά πελώρια ψεύδη τῆς «κυβερνήσεως» (διάβαζε «τσίρκου») καί ὅσων τήν ὑπηρετοῦν, ὅπως εἶναι τά μεγάλα «κανάλια», πού παίζουν τόν ρόλον τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως, καθώς αὐτόν τῶν Μέσων Μαζικοῦ Ἐξανδραποδισμοῦ (ΜΜΕ).

Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΤΑ «ΟΡΑΜΑΤΑ» ΤΟΥ -- Αθωνικά άνθη

Η από ετών εξαγγελθείσα και αναμενομένη μετ’ ενδιαφέροντος έκδοσις των «Ὁραμάτων» του πολυάθλου Στρατηγού Μακρυγιάννη, αποτελεί ήδη πραγματικότητα. Το Μορφωτικόν Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης, έθεσεν εις κυκλοφορίαν εις ένα καλαίσθητον τόμον τα κατάλοιπα αυτά του εθνικού τούτου ανδρός, υπό τον τίτλον «ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ». Η έκδοσις έτυχεν επιστημονικής επιμελείας υπό ειδικών επί των χειρογράφων και ούτως επετεύχθη η αντιμετώπισις αρκετών γλωσσικών και γραφολογικών προβλημάτων, που ανέκυπταν από την μη υπακούουσαν εις ουδένα παλαιογραφικόν τύπον ή κανόνα «απελέκητη» μακρυγιάννειον, φωνητικήν μάλλον, (ρουμελιώτικην) γραφήν. Διο και αποβαίνουν λίαν διαφωτιστικά, ο εκτεταμένος Πρόλογος του μακαρίτου Λίνου Πολίτου, η Εισαγωγή του μεταγράφοντος το στρυφνώτατον κείμενον, επίσης μακαρίτου Αγγ. Παπακώστα, αι Σημειώσεις, το Γλωσσάριον και το Επίμετρον. Ήτο από δεκαετιών γνωστόν μεταξύ των λογίων, ότι τα χειρόγραφα των «Οραμάτων» ευρίσκοντο εις χείρας του Βλαχογιάννη—προς τον οποίον οφείλεται τιμή και εθνική ευγνωμοσύνη, δια την ανακάλυψιν όλων των χειρογράφων του μεγάλου Μακρυγιάννη—τα οποία κατά το γήρας του παρέδωκεν εις τον φιλόλογον Α. Παπακώνσταν. Με τα «Οράματά» του, ο Μακρυγιάννης των «Απομνημονευμάτων», αποκτά νέας και πνευματικάς διαστάσεις και τοποθετείται εις υψηλότερα βάθρα. Διότι, αποκαλύπτεται, ότι δεν είναι μόνον ο χαρισματούχος Στρατηγός, ο ηρωϊκός επαναστάτης του ’21, ο εντιμότατος και δημοκρατικώτατος Έλλην, ο πατριωτικώτατος πολίτης, ο ηθικώτατος άνθρωπος, ο πιστότατος χριστιανός, ο υπερασπιστής των αδικουμένων, ο «πατριδοφύλακας», ο προστάτης των χηρών και ο πατήρ των ορφανών. Είναι και ο αγιώτατος Ορθόδοξος, που ενθυμίζει τους δικαίους Στρατηγούς της Παλαιάς Διαθήκης, του οποίου αι αδιάλειπτοι και πολύωροι προσευχαί, αι πολυάριθμοι και κατανυκτικαί γονυκλισίαι, τα συνεχή ικετήρια δάκρυα υπέρ της Πατρίδος και της Ορθοδοξίας, η συνεχής μνήμη του Θεού και η αίσθησις της αδιακόπου κοινωνίας του μετ’ Αυτού, μετά της Θεοτόκου και των Αγίων, τον αναδεικνύουν προφήτην.

Οι αιρέσεις, που έχουν εισχωρήσει στο φρούριο της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι ο «οικουμενισμός» και ο «παπισμός»!

Το πώς έγινε αυτό, δεν είναι δυνατό να αναπτύξουμε εδώ. Είναι γνωστά αυτά τα πράγματα. Άλλωστε, όλα αυτά έχουν ιδεί το φως της δημοσιότητας, όπως η λεγόμενη «Ένωση των Εκκλησιών», που υπόγραψε το 1965 ο Αθηναγόρας με τον πάπα Παύλο ΣΤ΄.

Η διείσδυση του «οικουμενισμού» και «παπισμού» στο χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας παρέλυσε τα «αντανακλαστικά» των Ορθοδόξων. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κακό που θα μπορούσε να συμβεί ποτέ στην Ορθοδοξία! Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, φθάσαμε στο σημερινό ελεεινό κατάντημα. Και άλλοτε η Ορθοδοξία είχε φτάσει σε ελεεινό κατάντημα, αλλά ποτέ τόσο μεγάλο.
΄Ένα τέτοιο θλιβερό κατάντημα που θα έφτανε σε λίγο η Εκκλησία, περιγράφει ο Μέγας Αντώνιος, όταν, την εποχή του αρειανισμού, είδε σε όραμά του, ημίονοι να κυκλώνουν την αγία Τράπεζα! Είδε δηλ. πέριξ της αγίας Τράπεζας να στέκονται μουλάρια, αντί των λειτουργών ιερέων και αρχιερέων, πράγμα το οποίο κατ’ εξοχήν συμβαίνει και σήμερα.
• Να, πως διηγείται ο ίδιος ο άγιος Αντώνιος το όραμα αυτό:
«Πρόκειται, λέγει, να καταλάβει την Εκκλησία οργή και να παραδοθεί εις ανθρώπους ομοίους με τα άλογα κτήνη! Είδα, λέγει, την αγία Τράπεζα του ναού και γύρω από αυτή να στέκονται κυκλικά από παντού ημίονοι, δηλ. μουλάρια! Άκουσα κάποια φωνή που έλεγε: Θα γίνει βδέλυγμα το θυσιαστήριό μου».

«Τῆς πατρώας δόξης σου ἀποσκιρτήσας ἀφρόνως»

Η ΔΕΥΤΕΡΗ Κυριακὴ τοῦ Τριωδίου εἶναι ἀφιερωμένη στὴν μετάνοια, στὴν ἐπιστροφὴ τοῦ ἀσώτου υἱοῦ τῆς εὐαγγελικῆς παραβολῆς. Οἱ ἅγιοι Πατέρες ὅρισαν τὴν ἡμέρα αὐτὴ νὰ ἀναγιγνώσκεται στοὺς ναοὺς ἡ πασίγνωστη παραβολὴ τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, τὴν ὁποία κήρυξε ὁ Χριστός, γιὰ νὰ μᾶς γνωρίσει τὸ μεγαλεῖο καὶ τὴ δύναμη τῆς μετάνοιας. Νὰ μᾶς παρουσιάσει μία ἄλλη «εἰκόνα» καὶ ἀντίληψη τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ αὐτὴ ποὺ εἶχε ὁ πτωτικὸς προχριστιανικὸς κόσμος ὥς τότε: τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης, τοῦ οὐράνιου Πατέρα, ὁ Ὁποῖος «φλέγεται» ἀπὸ ἄπειρη ἀγάπη γιὰ τὸν ἄνθρωπο, τὸ ἐκλεκτὸ πλάσμα Του, γι’ αὐτόν, ὁ ὁποῖ­­ος, μὲ δική του εὐθύνη, ἐγκατέλειψε τὴν «πατρικὴ στέγη» καὶ δραπέτευσε σὲ ἀλλότριες «χῶρες», γιὰ νὰ «γευτεῖ» τοὺς δηλητηριώδεις καρποὺς τῆς ἁμαρτίας. Γιὰ πρώτη φορά ὁ Θεὸς ἀποκαλύπτεται, διὰ τοῦ σαρκωμένου Υἱοῦ Του, ὡς Θεὸς ἐλέους, οἰκτιρμῶν καὶ φιλανθρωπίας. Ἡ θαυμάσια παραβολὴ τοῦ ἀσώτου υἱοῦ μᾶς δίνει τὴ διαβεβαίωση ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπᾶ, παρὰ τὴν ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ Αὐτὸν καὶ περιμένει τὴν ἐπιστροφή μας, γιὰ νὰ μᾶς συγχωρήσει καὶ νὰ μᾶς ἀποκαταστήσει στὴν μεγάλη καὶ ἁγία Του οἰκογένεια.

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΠΟΔΗΜΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ (ΣΑΕ) WORLD COUNCIL OF HELLENES ABROAD (SAE) Δρ. Ολγα Σαραντοπούλου Γραμματέας

Βιέννη, 26.02.2021

Αξιότιμον Υπουργόν Εξωτερικών

κ.Νικόλαο-Γεώργιο Δένδια

κοιν: Αξιότιμον Πρωθυπουργό της Ελλάδος

κύριον Κυριάκο Μητσοτάκη

Αξ.Υφυπουργό Εξωτ.αρμόδιο για τον Απόδημο Ελληνισμό

κ.Κωνσταντίνο Βλάσση

Αξ.Πρόεδρο της Επιτροπής Εθνικής Αμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων

κ.Κωνσταντίνο Γκιουλέκα

Αξ.Πρόεδρο της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής για τον Ελληνισμό της Διασποράς

κ.Σάββα Αναστασιάδη

Αξ.Γενικό Γραμματέα Πολιτιστικής Διπλωματίας και Απόδημου Ελληνισμού

Κον Ιωάννη Χρυσουλάκη

Μέλη των Επιτροπών του Ελληνικού Κοινοβουλίου

Πολιτικά Κόματα Ελλάδος

Ομογενειακές Οργανώσεις

Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,

Επ’ ευκαιρία της κατάθεσης και συζήτησης στην Βουλή του νομοσχεδίου για την οργάνωση του ΥΠΕΞ και ειδικότερα για την ανασύσταση του Σύμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού, θα πρέπει να εξαιρεθούν από το νομοσχέδιο τα άρθρα που αφορούν στο ΣΑΕ, την επαναλειτουργία και τους σκοπούς του, μέχρι να διορθωθεί και να βελτιωθεί.

Η ατυχής απουσία εκπροσώπων τη Ομογένειας στην συζήτηση και ψήφιση ενός τόσο σημαντικού θέματος, όπως και η παντελής έλλειψη διαβούλευσης με τους εκπροσώπους της Ομογένειας είναι ο λόγος που ζητούμε ν' ανάθεωρηθεί το Νομοσχέδιο για το ΣΑΕ.

Μεταθανάτια Κρίση : «Εσύ πώς έζησες ; Κατ΄ επιφάνεια ή περιστρεφόμενος ;» --- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Από ιστοσελίδα (τοίχο) φέησμπουκ

Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Φαίνεται, άν τό σκεφθεί κανείς από άποψη τής μεταθανάτιας κρίσης όλων τών ανθρώπων, ότι θά μάς (τούς) τεθεί τό ερώτημα από τόν Κριτή : «εσύ, πές μου, τί πιστεύεις ή πίστευες, όταν ζούσες, ότι η γή είναι επίπεδη ή ότι η γή είναι στρογγυλή ;».

Υποτίθεται, η σωστή απάντηση σέ στέλνει στόν Παράδεισο, η λάθος ( : η γή είναι επίπεδη) στήν Κόλαση ! Τόση βλακεία υπάρχει στόν κόσμο. Λές καί τό ζήτημα αυτό ( : γή σφαιρική ή επίπεδη) άπτεται τής σωτηρίας τής ψυχής. Πάντως, όπως καί νά τό κάνουμε, τά χρόνια τής ζωής μας τά διανύουμε ... κατ΄ επιφάνεια καί όχι περιστρεφόμενοι. Ή μήπως κάνω λάθος ;

Καί δύο Σχόλια
- Miltiadis Sarakinos
Kyprianos Christodoulides Συμφωνώ ότι υπάρχει πολλή βλακεία στον κόσμο. Η μεγαλύτερη είναι να πιστεύει κανείς ότι κάποιος κριτής θα τον ρωτήσει τι πίστευε και ότι υπάρχει παράδεισος και κόλαση.
- Kyprianos Christodoulides
Σύμφωνοι ! Όσο υψηλότερος ο δείκτης ευφυΐας, τόσο υψηλότερος καί ο δείκτης βλακείας. Καί όσο χαμηλότερος ο δείκτης IQ, τόσο χαμηλότερη η βλακεία. Τό λένε καί διαφορετικά : Ο μεγάλος σοφός κάνει μεγάλα λάθη, ο μικρός σοφός κάνει μικρά λάθη.
Διευκρίνιση : - Kyprianos Christodoulides
« Όσο υψηλότερος ο δείκτης ευφυΐας, τόσο υψηλότερος καί ο δείκτης βλακείας.», σέ παρένθεση, βλέπε περίπτωση Λιαντίνη. Καμιά φορά τά αυτονόητα, δέν είναι καί τόσο αυτονόητα ... .

https://kyprianoscy.blogspot.com/

Θα ακούσουμε τους αγίους μας ; Θα μιμηθούμε τους αγίους μας ;

 Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ και η παύσι κάθε σχέσεως και κοινωνίας με τους αιρετικούς και Λατινόφρονας πατριάρχας, αρχιεπισκόπους και επισκόπους είναι πλέον - εκεί που έφθασαν τα πράγματα - η μόνη ενδεδειγμένη, η μόνη ακίνδυνη και η μόνη αποτελεσματική λύσι. Η Εκκλησία σήμερα στενάζει κυριολεκτικά κάτω από «την μπότα» των Οικουμενιστών και Λατινοφρόνων κληρικών και η προκλητικότητά τους έχει πλέον εξαντλήσει την υπομονή των Ορθοδόξων πιστών.

Ιδού η κανονική λύσι, η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ. Χρειάζεται τόλμη και θάρρος μία τέτοια απόφασι. Αλλά είναι μονόδρομος που μας οδηγεί στον ασφαλή τόπο των Αγίων μας. Λέγει ο αγιος Μάρκος ο Ευγενικός: «Ώσπερ τούτων χωρίζομαι, ούτως ενούμαι τη αληθεία και τοις αγίοις πατράσι τοις θεολόγοις της Εκκλησίας. Δει γαρ παντάπασιν εκείνους είναι κεχωρισμένους ημών, μέχρις αν δω ο Θεός την καλήν διόρθωσιν και ειρήνην της Εκκλησίας αυτού».
Θα ακούσουμε τους αγίους μας ; Θα μιμηθούμε τους αγίους μας ;

Nηστεία

- Ευλογείτε Γέροντα.

- Ο Kύριος να σε ευλογεί χαρά μου.

- Είστε πολλά χρόνια στο Άγιον Όρος;

- Είμαι εξήντα χρόνια, αλλά τι είναι εξήντα χρόνια για το Θεό; Μια ανάσα είναι.

- Γέροντα θα ήθελα να πείτε δύο πράγματα για τη νηστεία.

- Για να πεις κάτι πρέπει να το βιώνεις, να το ζεις. Μόνο ένας που έχει γεννηθεί κοντά σε θάλασσα ή είναι ναυτικός μπορεί να μιλήσει για τη θάλασσα. Αλλά θα κάνω υπακοή στο θέλημά σου και θα σου πω τί λένε οι πατέρες οι οποίοι ήταν φίλοι της νηστείας.

- Η νηστεία Γέροντα είναι σκοπός;

''ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ''

 

Ἀφήνουμε τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος στὸν μεγάλο καὶ ἐκτενῆ του λόγο στὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου -ὑπάρχει καὶ μικρός- παρουσιάζει τὴν Παναγία κατὰ τὰ παιδικὰ καὶ ἐφηβικὰ της χρόνια, κατὰ τὰ δώδεκα χρόνια ποὺ ἔμεινε μέσα στὸν Ναό, μέχρι τὴν ἡλικία τῶν 15 ἐτῶν ποὺ ἔγινε ὁ Εὐαγγελισμός, ὡς τὴν πρώτη ἡσυχάστρια, τὴν πρώτη ἀσκήτρια, νὰ μὴ ἔχει καμμία σχέση μὲ τὰ κοσμικά, τὰ γήϊνα, τὰ σαρκικά, οὔτε σὲ ἐπίπεδο σκέψεων καὶ λογισμῶν, ἀλλὰ ἁγνὴ καὶ ὁλοκάθαρη νὰ προετοιμάζει τὸν ἑαυτό της, γιὰ νὰ γίνει κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ.

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Φεβρουαρίου, μνήμη της Αγίας ενδόξου Μεγαλομάρτυρος ΦΩΤΕΙΝΗΣ της Σαμαρείτιδος,

εις την οποίαν ωμίλησεν ο Χριστός εν τω φρέατι, και των συν αυτή (ήτοι των πέντε αυτής αδελφών και των δύο αυτής υιών, και Σεβαστιανού του Δουκός).         

Φωτεινή η Αγία του Χριστού Μεγαλομάρτυς είναι η Σαμαρείτις εκείνη περί της οποίας διηγείται ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος εις το Ιερόν αυτού Ευαγγέλιον, ότι συνωμίλησε με τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν εις το φρέαρ του Πατριάρχου Ιακώβ και επίστευσεν εις αυτόν. Αύτη η μακαρία, μετά την εις ουρανούς Ανάληψιν του Κυρίου και την του Αγίου Πνεύματος κατάβασιν εις τους θείους Αποστόλους κατά την ημέραν της Πεντηκοστής, εβαπτίσθη υπό των Αποστόλων μετά των δύο υιών της και των πέντε αδελφών αυτής, οίτινες, όλοι ομού, αφού ηκολούθησαν τους Αγίους Αποστόλους, εκήρυττον την πίστιν του Χριστού από τόπου εις τόπον και από χώρας εις χώραν, επιστρέψαντες πολλούς ειδωλολάτρας από την ασέβειαν εις την Ορθόδοξον του Χριστού Πίστιν. Κατά δε τας ημέρας του ασεβεστάτου βασιλέως της Ρώμης Νέρωνος (54-68) εκινήθη μέγας διωγμός εναντίον των Χριστιανών και μετά το Μαρτύριον των Κορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, εζητούσαν οι διώκται τους μαθητάς των και όλους εκείνους οι οποίοι επίστευον εις τον Χριστόν, αγωνιζόμενοι, οι μάταιοι, να εξαλείψουν από τον κόσμον το όνομα του Χριστού.

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΜΙΑΣ ΕΝΤΕΛΩΣ ΝΕΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

τοῦ Νεκταρίου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ἱστορίας

Ἡ πατρίδα μας διέρχεται σήμερα μια τρομακτική πολιτική, οἰκονομική καί κοινωνική κρίση, πού στήν πραγματικότητα βέβαια δέν εἶναι παρά ἁπλῶς ἡ πιό ὁρατή πλευρά μιᾶς βαθύτατης πνευματικῆς παρακμῆς, ἡ ὁποία ἔρχεται νά σφραγίσει μία μακρά περίοδο εὐτέλειας, ἱστορικῆς ἀμνησίας, πολιτισμικῆς διάβρωσης καί ἠθικῆς καταρράκωσης. Μιά περίοδο σταδιακῆς ἀποσάθρωσης τῆς ἴδιας μας τῆς συλλογικῆς ἰδιοπροσωπείας και αὐτοσυνειδησίας, κατά τήν ὁποία, ἑκούσια ὑποταγμένοι στά σκύβαλα τοῦ ἀτερμάτιστου εὐδαιμονισμοῦ καί τῆς δυτικότροπης «ἐκσυγχρονιστικῆς» ὑστερίας, πετάξαμε στή χωματερή βιώματα, ἀξίες, παραδόσεις, ἰδανικά καί ὅλα ἀκόμη ὅσα μᾶς διαμόρφωσαν ὡς λαό καί μᾶς κράτησαν ζωντανούς σέ καιρούς χαλεπούς καί δύσβατους, σέ καιρούς ἀνέχειας, ξένης κατοχῆς, διωγμῶν καί δοκιμασίας. Ἡ σταδιακή ἀπονέκρωση τῆς ἱστορικῆς μας μνήμης καί κυρίως ἡ ἀπώλεια τῆς ζωντανῆς καί βιωματικῆς μας σχέσης μέ τήν Ὀρθοδοξία (πού δέν ἦταν ἁπλῶς μία «θρησκεία», ἀλλά τό ἴδιο το ἐσώτατο ὀξυγόνο τῆς ταυτότητάς μας, ἕνας συνολικός τρόπος ζωῆς, συμπεριφορᾶς καί συναντίληψης τῶν πάντων), γέννησαν ἤδη ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες τά σπέρματα τῆς σύγχρονης ἐθνικῆς μας ψυχασθένειας καί τῆς συλλογικῆς ὑπαρξιακῆς μας σύγχυσης.

St. Gregory Palamas, On the holy icons

The following extracts are taken from St Gregory Palamas' longer work, The New Testament Decalogue: 

'You shall not make an image of anything in the heavens above, or in the earth below, or in the sea' (cf. Exodus 20.4), in such a way that you worship these things and glorify them as gods. For all are the creations of the one God, created by Him in the Holy Spirit through His Son and Logos, who as Logos of God in these latter times took flesh from a virgin's womb, appeared on earth and associated with men, and who for the salvation of men suffered, died and rose again, ascended with His body into the heavens, and 'sat down on the right hand of the Majesty on High' (Hebrews 1.3), and who will come again with His body to judge the living and the dead. Out of love for Him you should make, therefore, an icon of Him who became man for our sakes, and through His icon you should bring Him to mind and worship Him, elevating your intellect through it to the venerable body of the Saviour, that is set on the right hand of the Father in heaven.

Του κ. Στέλιου Παπαθεμελή:

Ο ισλαμικός λαθροεποικισμός και δι’ αυτού η αντικατάσταση των Ελλήνων από αλλοεθνείς, αλλόγλωσσους και αλλοθρήσκους είναι σε καλπάζουσα έξαρση. Ορδές λαθροεποίκων εξακολουθούν να κατακλύζουν τα νησιά μας και το μόνο που κάνει το επίσημο κράτος είναι να αναζητεί σαστισμένο να βρει τρόπους και μέσα, να τους στεγάσει, να τους ταΐσει, να τους παράσχει ιατρική περίθαλψη και διαρκές επίδομα, αγαθά τα οποία όμως δεν τα διασφαλίζει για τους Έλληνες.

Άγιος Γρηγόριος Β΄ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Ο Μέγας ούτος της Ορθοδόξου Εκκλησίας αστήρ διεκρίθη δια τους αγώνας του εναντίον των λατινοφρόνων και λατινοφίλων ενωτικών της εποχής του, υπήρξε δε ο σφοδρότερος αντίπαλος του λατινόφρονος Πατριάρχου Ιωάννου ΙΑ΄ του Βέκκου. Πριν εισέτι χειροτονηθή Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, κατά το 1283, επί Ανδρονίκου Παλαιολόγου, διηύθυνε λίαν επιτυχώς τας Πατριαρχικάς υποθέσεις ως λόγιος Γεώργιος εκ Κύπρου. Εκλεγείς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από λαϊκών, ηρνήθη να δεχθή χειροτονίαν από λατινόφρονας ή λατινοφίλους Επισκόπους, ή έστω και απλώς επικοινωνήσαντας μετά των λατινοφρόνων. Επειδή δε όλοι σχεδόν οι Επίσκοποι του κλίματος του Πατριαρχείου της εποχής εκείνης είχον οπωσδήποτε επικοινωνήσει μετά του προκατόχου του Πατριάρχου Ιωάννου ΙΑ΄ του Βέκκου, παρέμεινεν επ’ αρκετόν εψηφισμένος μεν Πατριάρχης, αλλ’ άνευ χειροτονίας εκτελών μόνον όσα εκ των πατριαρχικών καθηκόντων δεν απήτουν ιερωσύνην. Ελθόντων ακολούθως εις Κωνσταντινούπολιν των μη λατινισάντων Επισκόπων Κοζύλης και Δεβρών (πόλεων Αιτωλίας και Μακεδονίας), εδέχθη την χειροτονίαν αφού προηγουμένως εχειροτόνησαν ούτοι τον Ηρακλείας Γερμανόν, όστις, κατά την τάξιν, εγκαθίστα τον Κωνσταντινουπόλεως.