Σχόλιον του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Γιά νά μήν τά ἰσοπεδώνουμε ὅλα, προτρέποντας ἔτσι ἐμμέσως τήν στροφήν τοῦ κόσμου πρός διάφορες ἄλλες πλάνες (π.χ. τοῦ π. Ε. Τρικαμηνᾶ ἤ, ἀκόμη χειρότερα, τήν «ἐπίσημη ἐκκλησία»), εἶναι ἀνάγκη νά τονισθῇ ὅτι μέχρι τήν κοίμησιν τοῦ Ἁγίου πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου «Γοχισμός» ὑπῆρχε μόνον στό Ματθαιϊκόν σχίσμα. Ἀπό τό 1955 καί μέχρι τίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1970 ὁ ἱερός ἀγών πού ξεκίνησε τό 1924 δέν ἔχασε τήν ἀξίαν του καί εἵλκυεν ἁγνούς ἀνθρώπους στίς τάξεις του. Δυστυχῶς, κατόπιν ἐπεκράτησαν οἱ τσαρλατάνοι καί ἔκαναν σχίσματα, εἰσήγαγαν κακοδοξίες (ὅπως τό Ματθαιϊκόν δόγμα τῆς «αὐτομάτου ἀπωλείας τῆς Χάριτος») καί αἱρέσεις (ὅπως τά ΘΝΠ). Σήμερα ἡ ἀληθής Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εὑρίσκεται στούς ἀποτειχισμένους ἀπό ὅλους τούς «ἐπισκόπους», ἀκολουθοῦν τό Πάτριον Ἑορτολόγιον καί εἶναι ἀπηλλαγμένοι ἀπό τίς ὡς ἄνω αἱρέσεις καί σχίσματα.

---------------------------

Ο/Η ΧΑΡΙΛΑΟΣ είπε... Αγαπητέ silver, Τσαρλατάνος και 

προδότης είναι εκείνος που άλλα διακηρύσσει διά 

Ορθοδόξων Ομολογιών και Διαγγελμάτων το 1935, και 

άλλα δηλώνει το 1937, άλλα το 1938, άλλα το 1940, άλλα 

το 1944, άλλα το 1948, άλλα το 1950 και άλλα το 1953.

Τσαρλατάνος και προδότης της Αληθείας και της Εκκλησίας είναι πραγματικά αυτός που, από Ορθόδοξος, έγινε ουνίτης και φερέφωνο και υποστηρικτής του ΚΑΤΑΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥ Νέου Ημερολογίου.
Αιωνία σου η μνήμη, άγιε Πατέρα Ματθαίε Καρπαθάκη.

------------------

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Το πρόβλημα δεν είναι στον Φλωρίνης και στον Ματθαίο.
Το πρόβλημα είναι στους φλωρινικους που με τις πράξεις τους ακύρωσαν τον Φλωρίνης και κατά συνέπεια καταδίκασαν τον εαυτόν τους
Και στους Ματθαιικους που με τις πράξεις τους ακύρωσαν τον Ματθαίο και κατά συνέπεια καταδίκασαν τον εαυτόν τους.

Οι φλωρινικοί γιατί σε μη καταδικασμένη ιεραρχία χειροτονησαν μητροπολίτες κι αρχιεπισκοπο στους θρόνους των μη καταδικασμένων ιεραρχών γιατί ξαναχειροτονησσν ιερείς από την διοικούσα και ακόμα χειρότερα γιατί εψησαν έτερο μύρο κάνοντας παραπεντηκοστη.

Οι Ματθαιικοι γιατί χειροθετηθηκσν εν γνώσει από οικουμενιστες και οι υπόλοιποι εν Ελλάδι δέχτηκαν αυτή την αποκατάσταση των χειροτονιων τους από τον Ματθαίο.

Αν πίστευαν ότι είναι κανονικοί κλπ ούτε λογισμός δεν θα πέρναγε να πάνε στην Αμερική προς αποκατάσταση πολλώ μάλλον να το κάνουν πράξη.

Δεν μετανοει κανένας φίλε αναγνώστη
Όπως θα έχεις αντιληφθεί...

π. Γρηγόριος

----------------------------

 Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἡ ἀποκήρυξις τῆς Ν/Ηκῆς ἱεραρχίας τοῦ 1935 ἐπεβάλλετο νά γίνῃ καί ἦτο ὀρθοδοξωτάτη. Κατόπιν, ἐκυκλοφόρησε μία ἀνεπέρειστος καί κακόδοξος ἐγκύκλιος, ἡ ὁποία ὡμίλει περί ἀπωλείας τῆς Χάριτος στό Ν/Η. Γιατί ἄραγε τό εἶπαν αὐτό μέ ξεχωριστήν ἐγκύκλιον καί Κύριος γνωρίζει τί πιέσεις ἠσκήθησαν στόν Ἅγιον πρ. Φλωρίνης γιά νά τήν ὑπογράψῃ (ὅπως ἔγινε ἀργότερον, τό 1950); Ξέχασαν νά τό γράψουν στήν ἀποκήρυξιν; Ἤ μήπως ἐγνώριζαν ὅτι ἄν τό ἔγραφαν στήν ἀποκήρυξιν, τότε αὐτή ΔΕΝ θά ἦτο ὀρθόδοξος, ἀλλά κακόδοξος; Ἐπειδή, ὅμως ὁ Ἅγιος πρ. Φλωρίνης ἦτο σοβαρός ἄνθρωπος καί θεολόγος, γρήγορα ἀντελήφθη ὅτι ἡ ἔνστασις δέν θά εὐλογηθῇ ἀπό τόν Θεόν ἄν κηρύττῃ κοκοδοξίες. Διό καί τό 1937 διώρθωσε τό σφάλμα τῆς ὡς ἄνω ἐγκυκλίου, κηρύξας τό θεολογικώτατον «δυνάμει» καί «ἐνεργεία», γνωστόν ἀπό τούς Ἁγίους Κολλυβᾶδες τοῦ 18ου αἰῶνος. Ἐπειδή, ὅμως, ὁ Διάβολος θέλει τούς ἀνθρώπους νά παραμένουν ἀμετανόητοι στίς κακοδοξίες των (μάλιστα οἱ μουσουλμᾶνοι σέ σκοτώνουν ἄν ἐγκαταλείψῃς τόν ἰσλαμισμόν!), ὅλοι οἱ Ματθαιϊσταί, ἀντί νά μετανοήσουν γιά τήν ὡς ἄνω κακοδοξίαν των καί νά ἐκλείψῃ τό σχίσμα, κατηγοροῦν σφόδρα τόν Ἅγιον ἐπειδή μετενόησεν!!!

-------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

@ 6 Αυγούστου 2021 - 8:35 μ.μ.: «Το "δυνάμει και ενεργεία" του Πόντιου Καβουρίδη είναι μια οικουμενιστική αίρεση.Δεν υπάρχουν δυνάμει αιρετικοί.Σ»

Σχόλιον: Ἰδού διατί δέν θέλω πλέον τόν διάλογον μέ τούς Ματθαιϊστάς. Χιλιάδες φορές τούς ἔχω ἐξηγήσει ὅτι τό «δυνάμει σχισματικός» καί «δυνάμει αἱρετικός» εἶναι τῶν Ἁγίων Κολλυβάδων καί σημαίνουν ὅτι μέχρις ὅτι συγκληθῆ Σύνοδος νά καταδικάσῃ ἕν σχίσμα ἤ αἵρεσιν οἱ ὀπαδοί τοῦ σχίσματος/αἱρέσεως εἶναι «δυνάμει σχισματικοί» καί «δυνάμει αἱρετικοί». Μετά τήν Συνοδικήν καταδίκην των καθίστανται πλέον «ἐνεργείᾳ σχισματικοί» καί «ἐνεργείᾳ αἱρετικοί», οἱ κληρικοί των καθαιροῦνται καί φυσικά παύουν νά ἔχουν ἔγκυρα μυστήρια. Αὐτή εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος ἐκκλησιολογία, τήν ὁποίαν ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης εἰς τό Πηδάλιον (βλ. ὑποσημειώσεις εἰς τόν Γ' Ἀποστολικόν Κανόνα). Οἱ Ματθαιϊσταί κατήργησαν τήν Ὀρθόδοξον ἐκκλησιολογίαν καί εἰσήγαγον τήν Ματθαιϊστικήν, συμφώνως μέ τήν ὁποίαν μόλις εἰσάγει κάποιος «ἐπίσκοπος» καινοτομίαν τινά εἰς τήν Ἐκκλησίαν, τότε αὐτομάτως (χωρίς Συνοδικήν ἀπόφασιν, δηλαδή) καθαιρεῖται καί τίθεται ἐκτός ἐκκλησίας, καί μαζί μέ αὐτόν καί ὅλοι ὅσοι κοινωνοῦν μέ αὐτόν, οἱ δέ ἀποτειχιζόμενοι ἀπό αὐτόν δύνανται πλέον νά αὐτο-ανακηρυχθοῦν ὡς οἱ μόνοι ὀρθόδοξοι εἰς τήν Οἰκουμένην!!! Ἡ κακοδοξία αὐτή καταργεῖ τό Συνοδικόν πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας καί εἶναι ἡ αἰτία τῆς καταστροφῆς τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος τῶν «Π/Ητῶν», πού ξεκίνησε τό 1924. Ὑπεύθυνοι γιά τό τεράστιον αὐτό Ἔγκλημα εἶναι οἱ Ματθαϊισταί.

ΛΟΓΟΣ Β΄ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΝ του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. (του Οσίου Πατρός Εφραίμ του Σύρου)

Εκ της χώρας, θέρους χαρμονή· εκ του αμπελώνος, καρποί εδεσμάτων· και εκ των θείων Γραφών, διδαχή ζωοποιός. Η χώρα εις ένα καιρόν έχει το θέρος, και η άμπελος εις ένα καιρόν έχει τον τρυγητόν, η Γραφή δε πάντοτε αναγινωσκομένη αναβλύζει διδαχήν ζωοποιόν. Η χώρα, όταν θερισθή, απέσχε· και η άμπελος, όταν τρυγηθή, ταπεινούται· η Γραφή δε καθ’ ημέραν θερίζεται, και οι στάχυες των ερμηνευόντων εν αυτή ουκ εκλείπουσι· και καθ’ ημέραν τρυγείται, και οι βότρυες της εν αυτή ελπίδος ου δαπανώνται. Εγγίσωμεν τοίνυν ταύτη τη χώρα, και των αυλάκων αυτής των ζωοποιών απολαύσωμεν· και θερίσωμεν εξ αυτής στάχυας ζωής, τους λόγους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του ειπόντος προς τους εαυτού Μαθητάς· «Εισί τινες των ώδε εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσονται θανάτου, έως αν ίδωσι τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν τη δόξη αυτού». «Και μεθ’ ημέρας εξ παραλαμβάνει τον Σίμωνα Πέτρον και Ιάκωβον και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού, εις όρος υψηλόν λίαν· και μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών, και το πρόσωπον αυτού έλαμψεν ως ο ήλιος, τα δε ιμάτια αυτού εγένοντο λευκά ως το φως».

Συμβόλαια θανάτου… -- του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας

Ἔχουμε ἀναφερθεῖ καί παλαιότερα στό μαφιόζικο συμβόλαιο θανάτου πού ἐκτελεῖται ἀργά καί μεθοδικά σέ βάρος τῆς ἄρρωστης καί πληγωμένης πατρίδας. Ἔνα συνολικό ζοφερό συμβόλαιο… πού στην πραγματικότητα βεβαίως περιλαμβάνει πολλά ἐπιμέρους συμβόλαια, σέ κάθε νευραλγικό τομέα, πνευματικό καί ὑλικό, οἰκονομικό, κοινωνικό καί ἐκπαιδευτικό, κοσμικό καί ἐκκλησιαστικό, πού τά ἔχουν ἀναλάβει στρατιές ξεπουλημένων προδοτῶν καί ὁρκισμένων ὀλετήρων. Συμβόλαια θανάτου, πού οὕτως ἤ ἄλλως ἐναρμονίζονται στούς ψευδοπροοδευτικούς τους ἰδεασμούς καί τίς ἀντίχριστες καί μισελληνικές τους ψυχώσεις. Ἀλλά καί εὐνοοῦνται σκανδαλωδῶς ἀπό τή δική μας στάση.

Ἡ ἐκτέλεση τῶν συμβολαίων δέν ἄρχισε βεβαίως χτές. Ξεκίνησε πρίν ἀπό πολλές δεκαετίες. Καλύπτει ὅλη σχεδόν τή σύγχρονη Ἱστορία μας, ἀπό τήν ἵδρυση οὐσιαστικά τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους καί ἐξῆς. Καί μέ ἰδιαίτερη ἔμφαση ἀσφαλῶς καλύπτει κυρίως τήν περίοδο τῆς λεγόμενης Μεταπολίτευσης, πού μετέτρεψε τήν ἐκπτωτική πορεία σέ ξεδιάντροπη ἐκποίηση καί τόν κατήφορο σέ ἀπροκάλυπτη ἐλεύθερη πτώση. Πρῶτα οἱ ὀλετῆρες κατάστρεψαν τόν τόπο πνευματικά, μέσα ἀπό μία μακρά διαδικασία μαζικῆς λοβοτομῆς μέ τά νυστέρια τῆς ἀθεΐας, τῆς ἐκσυγχρονιστικῆς ὑστερίας, τῆς γλωσσικῆς ἀπονέκρωσης, τῆς καταστροφῆς τῆς ἱστορικῆς μνήμης. Τό σταδιακό ἀποστέγνωμα τοῦ λαοῦ μας ἀπό τήν ἴδια του τήν Οὐσία και ἡ ἐξάλειψη τῶν πνευματικῶν ἀντισωμάτων του συνοδεύτηκε ἀπό πακτωλούς δανεικῆς εὐμάρειας (καί συνάμα ἐκτεταμένης διαφθορᾶς), δημιουργώντας ἕνα ἐντελῶς νέο ἀξιακό σύστημα καί μία πρωτοφανῆ διαστρεβλωμένη ἱδεολογία καί στάση ζωῆς. Μέ ἀποτέλεσμα τή σταδιακή μετάλλαξη σέ ἕνα λαό μέ ξεκάθαρο πρόβλημα ταυτότητας καί συλλογικῆς αὐτοσυνειδησίας, πού βρίσκεται πιά σέ τραγικά ἐπίπεδα ἐκφυλισμοῦ καί παρακμῆς.

ΛΟΓΟΣ Α΄ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΝ του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. (Εκ του Θησαυρού του Δαμασκηνού).

Η υπόθεσις της σημερινής εορτής της του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού θείας Μεταμορφώσεως, ευλογημένοι Χριστιανοί, γνώρισμα και σημείον της Θεότητος Αυτού είναι, διότι το φως, όπερ έδειξε σήμερον ο Χριστός, ως Θεός το έδειξεν, επειδή το φως εκείνο δεν ήτο κτιστόν ή επίγειον φως ή ανθρώπινον, αλλά φως άϋλον και άκτιστον, και δια τούτο ως Θεός μαρτυρείται παρά πάντων, δια το γνώρισμα αυτό της Θεότητος· όχι δε μόνον από ανθρώπους, αλλά και αυτός ο Πατήρ τον εμαρτύρησεν Υιόν του ηγαπημένον, καθώς τον εμαρτύρησε και εις τον Ιορδάνην ποταμόν βαπτιζόμενον. Αλλά, ω χριστιανοί θεόσωστοι, επειδή δεσποτική είναι η εορτή μας και επειδή θεϊκής φύσεως γνώρισμα είναι η υπόθεσίς μας, αθροίσθητε μετά χαράς και δεσποτικώς, ως ο Θεός θέλει, ας εορτάσωμεν την αγίαν ταύτην εορτήν, ας αφήσωμεν παν νόημα γεώδες και υλικόν και μόνον τα άϋλα και ουράνια ας φανταζώμεθα· ας μισήσωμεν τα κοσμικά και ας ποθήσωμεν τα ουράνια· μη επιθυμώμεν τα επί της γης, και τα των ουρανών καταφρονώμεν· μη αγαπώμεν τα φθαρτά και πρόσκαιρα, αλλά τα έφθαρτα και αιώνια· ας καθαρίσωμεν τον νουν μας· ας ετοιμασθώμεν προς ακρόασιν ουρανίων πραγμάτων και προς το Θαβώριον όρος ας ανέλθωμεν, δια να ίδωμεν καθαρώς την Παναγίαν Τριάδα. Εκεί θέλομεν ιδεί Υιόν μεταμορφούμενον, Πατέρα προσμαρτυρούντα και Πνεύμα ως νεφέλην επισκιάζουσαν.

Ἀπολυτίκιον Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος

 

Τη ΣΤ΄ (6η) του Αυγούστου, η Μεταμόρφωσις του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Κατά την έκτην του Μηνός Αυγούστου την ανάμνησιν της θείας Μεταμορφώσεως του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού η αγία του Θεού Εκκλησία περιχαρώς εορτάζει, ο δε λόγος της εορτής ταύτης είναι ο εξής: Ο Δεσπότης ημών Χριστός πολλάκις προείπεν εις τους Αγίους Αυτού Μαθητάς δια τους κινδύνους, τα πάθη και τον θάνατον των Μαθητών του· επειδή δε οι μεν κίνδυνοι και τα δεινά ήσαν πρόχειρα και εν τη παρούση ζωή, τα δε μέλλοντα αγαθά ήσαν μετά ταύτα και ελπιζόμενα, τούτου ένεκα ηθέλησεν ο Κύριος να πληροφορήση τους Μαθητάς του και με τους ιδίους των οφθαλμούς, τις και ποία είναι η δόξα εκείνη, μετά της οποίας μέλλει να έλθη εν τη κοινή αναστάσει, και την οποίαν και αυτοί θα απολαύσωσιν. Αναβιβάζει όθεν αυτούς επί όρους υψηλού κατ’ ιδίαν, και μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών, και έλαμψε το πρόσωπον Αυτού ως ο ήλιος, τα δε ιμάτια Αυτού εγένοντο λευκά ως το φως· εφάνησαν δε εις αυτούς ο Μωϋσής και ο Ηλίας συνομιλούντες με τον Χριστόν.

Γράφει ο Χαρίλαος Στουραΐτης, Θεολόγος.

Σας τονίζω για ακόμη μία φορά, τα εξής: ΚΑΘΑΙΡΕΘΗΚΕ Ο Κάλλιστος, χωρίς να πεί το ευνόητο πρός τους υπολοίπους Συνοδικούς, δηλαδή, γιατί με καθαιρείτε, αφού και σείς είστε χειροθετημένοι; Ποτέ δεν είπε κάτι τέτοιο.

Οι επιστρέψαντες από Αμερική Αρχιερείς ορκίστηκαν ότι οι Ρώσσοι έγιναν ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΠΕΔΕΧΘΗΣΑΝ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΜΑΣ, ότι η ιεραποστολή εστέφθη με επιτυχία κτλ.

Η Σύνοδος, όταν διεπίστωσε ότι οι Ρώσσοι δεν τήρησαν τα όσα είχαν υποσχεθεί, διέκοψε ΑΜΕΣΩΣ ΠΑΣΑ πνευματική κοινωνία μαζί τους.
ΕΑΝ ΗΤΑΝ ΧΕΙΡΟΘΕΤΗΜΕΝΟΙ, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΔΙΑΚΟΨΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ;

Διακηρύσσουμε στεντορείως ότι οι Χειροτονίες του Αγίου Βρεσθένης ήταν πλήρεις Θείας Χάριτος.

Και κάτι άλλο π. Γρηγόριε και The Cave Dweller: Γνωρίζετε τους λόγους που διέκοψαν τότε την κοινωνία οι του Αυξεντίου με τους Ρώσσους της Διασποράς ;

---------------------

π. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ

ΣΤΟΥ ΚΟΥΦΟΥ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΟΣΟ ΘΕΛΕΙΣ ΒΡΟΝΤΑ

π. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΖΙΩΓΟΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΙΚΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΤΖΑΝΗ ( ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΟΥ )
EΠΙΤΟΜΗ
Καί τώρα γεννᾶται τό ἐρώτημα: Ποῖοι εἶναι οἱ σοβαροί λόγοι, πού μετά ἀπό ἐννέα ὅλα ἔτη, ἡ Σύνοδός μας ἄγεται εἰς τήν ἀπόφασιν νά ἀποκηρύξη τήν Συνοδικήν πρᾶξιν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας πού ἀνεγνώρισε τάς χειροτονίας τῶν Ἀρχιερέων μας; Θέλομεν νά πιστεύωμεν ὅτι ὁ κύριος λόγος εἶναι ὁ ἰσχυρισμός μερικῶν, ὅτι ἐρχόμενοι εἰς ἐπικοινωνίαν μέ τούς Ρώσους, ἐπειδή αὐτοί ἐπικοινωνοῦσαν μέ τούς νεοημερολογίτας, χάσαμε καί ἐμεῖς τήν Ὀρθοδοξίαν, καί ἐπειδή ἐδέχθημεν χειροθεσίαν ἀπό αὐτούς ἐμολύνθημεν καί πρέπει νά ἀποκηρύξωμεν τήν πράξιν τους διά νά ἀποκατασταθῶμεν.
….
Ἐφ’ ὅσον τούς ἀνεκοινώθη τό πιστεύω μας καί δέν συμφωνοῦσαν ἔπρεπε νά μᾶς κάνουν παρατήρησιν καί ὄχι νά εἰποῦνε >ὅτι καλῶς φρονοῦμεν.
Καί τρίτον: Ἐάν καί κατ’ οὐδένα τρόπον δέν ἔπρεπε νά δεχθῶμεν χειροθεσίας, διότι αὗται προβλέπονται μόνον διά σχισματικούς καί αἱρετικούς, καί ὄχι διά παραβάσεις κανονικῆς φύσεως ζητημάτων. Ἐπειδή ὅμως οὔτε κατά διάνοιαν σκεφθήκαμε ὅτι ὡς σχισματικούς μᾶς χειροθετοῦν καί ἐπειδή ὡς ἁπλῆ εὐλογία ἐπροτάθη καί ἔγινε δεκτή ἡ χειροθεσία
…...
Εάν οἱ λόγοι αὐτοί δέν μᾶς δικαιολογοῦν καί πιστευθῆ ὅτι ἀπό κακοδόξους καί αἱρετικούς ἐδέχθημεν χειροθεσίαν, τότε τό θέμα καθίσταται τόσον σοβαρόν, πού δέν διορθώνεται μέ τό νά ἀποκηρύξουμε τήν πρᾶξιν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, διότι αἱ χειροθεσίαι ἐνεργήθησαν ἐμπράκτως καί χρειάζεται νά κριθῆ ἡ ὑπόθεσις ἀπό ἄλλην Σύνοδον. 
….
Τό γεγενημένον οὐκ ἀπογίνεται, ἔπρεπε πρωτοῦ νά δεχθῆτε τάς χειροθεσίας, ὅταν ἐπέστρεψεν ἡ Ἐξαρχία ἀπό τήν Ἀμερικήν, νά ἐζητούσατε ἐξηγήσεις ἀπό τούς Ρώσους, τώρα εἶναι πλέον ἀργά,

ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΑΤΘΑΙΙΚΩΝ
ΕΠΙΤΟΜΗ
1/6

Μεθ’ ἡμέρας δέ ἦλθε εἰς τό Γραφεῖον καί εἰρωνικῶς μοῦ εἶπεν: «Ἐλευθέριε τούς ἐχειροθέτησαν», ὅταν ἐμεῖς ἀγνοούσαμε τά πάντα.

Ἡ ἀπάντησίς μου ἦτο: «Εἶναι ἀδύνατον, τότε δέν εἶναι Ἐπίσκοποι. Πῶς λοιπόν ἐγνώριζε τά πάντα ὁ π. Κων/νος;;».

 Ἐνθυμοῦμαι ἀκόμη ὅτι εἰς τό ἀεροδρόμιον ἐπληροφορήθην ὑπό τοῦ Κων/νου  Σαραντοπούλου [σ.σ. σημερινός αρχιεπίσκοπος φλωριναίων ΓΟΧ - ΘΝΠ ] ὅτι ὁ Καλλιόπιος τοῦ ἐτηλεφώνησε καί τοῦ εἶπεν ὅτι τούς  χειροθέτησαν, τότε ἐν καταφανεῖ ἀγανακτήσει ἐπεχείρησα νά ἀποχωρήσω τοῦ  ἀεροδρομίου, διότι δέν ἐννοοῦσα νά ὑποδεχθῶ προδότας ἀρχιερεῖς. Τῆ  ἐπιμονῆ ὅμως τῶν Κληρικῶν Ματθαίου καί Νικολάου ἀνέμενον νά πληροφορηθῶ  ἀκριβῶς. Ὅτε ἔφθασεν ἡ Ἐξαρχία ἦτο καταφανῶς στενοχωρημένη, ἀλλά  ἐπεδιώχθη νά δημιουργθῆ ἀτμόσφαιρα πανηγυρική, ἐνῶ οἱ πληροφορίες πού  μᾶς ἔδωσαν ἦσαν ὅτι οἱ Ρῶσοι ὀρθοδόξησαν, ὅτι ἠ Ὀρθοδοξία διεδόθη εἰς τά  τέσσερα σημεῖα τοῦ κόσμου καί ὅτι ἐδέχθησαν χειροθεσίαν ὑπό τήν ἔννοιαν  τῆς ἁπλῆς εὐλογίας καί διά νά μήν ἔχη οὐδείς πρόφασιν νά ἐμποδίση τήν  ἐνότητα καί τήν πρόοδον τῆς Ἐκκλησίας.

Ἦτο χαρακτηριστικόν τό  παράδειγμα πού μοῦ εἶπον:
Ὑπῆρχε μία παράβασις ἐξωτερική, τυπική, ὅπως  ὅταν ἐσύ εἶσαι παραβάτης καί σέ συγχωρεῖ διά τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν ὁ  πνευματικός σου, ἔτσι ἐδέχθημεν καί ἡμεῖς τήν χειροθεσίαν.
…..
Οἱ Ρῶσοι μᾶς εἶπον: «’Αφοῦ γράφετε ὅτι εἶσθε Κανονικοί,  τί θέλετε ἀπό ἐμᾶς». Ὁ π. Εὐγένιος εἶπε: «’Εμεῖς ἔτσι φρονοῦμε. Ἐσεῖς  ὡς μείζων Σύνοδος νά ἐξετάσετε συμφώνως τῶν Ἱερῶν Κανόνων». Μᾶς εἶπαν:  «Νά βγῆτε ἔξω μισή ὥρα καί θά σᾶς καλέσωμεν». Μετά μισήν ὥραν μᾶς  κάλεσαν καί μᾶς ἀνέγνωσαν τήν ἀπόφασιν καί μᾶς εἶπαν: «Εἶσθε  εὐχαριστημένοι. Ἐμεῖς αὐτά γράφουμε, ἐσεῖς ὅπως θέλετε πάρτε τα». Νά  εἶναι σύμφωνα μέ τούς Ἱερούς Κανόνας, νά μήν εὐθύνεσθε οὔτε ἐσεῖς, οὔτε  ἐμεῖς». Μή ὑπαρχούσης καμμιᾶς ἐνστάσεως, ἐσηκώθησαν ὅλοι καί ἔγινεν  ἀσπασμός καί ὠνόμασαν τήν στιγμήν ἐκείνην Μικράν Ἀνάστασιν. Ἐγώ εἶχον  κάποια ἀνησυχίαν μέσα μου, ἀλλά λόγῳ τόπου, χρόνου καί γλώσσης δέν  ἠδυνάμην νά ἐκφρασθῶ. Τήν ἰδίαν ἡμέραν ὅταν μείναμε τήν νύκτα μαζί μέ  τόν Κορινθίας, ἄνοιξα τό βιβλίον τοῦ Ἀλιβιζάτου «Σύνοψις Κανόνων» καί  ἐρευνώντας τόν Η΄ Κανόνα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου λέγω εἰς τόν  Κορινθίας: «Σεβασμιώτατε, μᾶς μεταχειρίζονται σάν σχισματικούς. Ἔχω μέσα  μου κάποιαν ἀνησυχίαν» Μοῦ λέγει: «Νά τό πῶ τοῦ Πρωτοσυγκέλλου...».

2
 Ἐκεῖ προσπάθησε νά μή καθησυχάση καί μοῦ λέγει: «Μά δέν ἔγινε καί  κανένα γεγονός ἤ θαῦμα τοῦ Ματθαίου καί δεσμυεόμεθα νά προχωρήσωμεν εἰς  τήν ἕνωσιν καί τήν ἀποδοχήν τῆς χειροθεσίας». Τότε ἐσκέφθην, ἔφ’ ὅσον  ἐδέχθη ὁ π. Εὐγένιος τόν ὁρισμόν νά ἑνωθῶμεν μετά τῶν Αὐξεντιανῶν, καί  ἐφ’ ὅσον μία ὁλόκληρος Ἐκκλησία ἐγκατεσπαρμένη εἰς ὅλον τόν κόσμον θά  ὀρθοδοξοῦσε μέ χιλιάδας πιστῶν, δέν ἔπρεπε νά ἀντιδράσω καί νά γίνω  ἀφορμή διασπάσεως τοῦ τόσον μεγάλου καλοῦ πού ἔμελλε νά λάβη χώραν.....  Καί ἔμεινα σιωπηλός.

Τήν ἄλλην ἡμέραν ἔγινε ἡ χειροθεσία τοῦ  Κορινθίας. Δέν γνωρίζω τί ἐπηκολούθησεν ἐν τοῖς παρασκηνίοις. Πρίν τῆς  ἀπολύσεως ὁ προεξάρχων τῆς τελετῆς, ὁ Γερμανίας Φιλόθεος ὡμίλησεν  Ἑλληνικά καί σύν τοῖς ἄλλοις εἶπεν: «’Εσπούδασα εἰς τήν Σχολήν τῆς  Χάλκης, γνωρίζω πολλούς τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, ἀλλά δέν μπορῶ νά ἔχω  ἕνωσιν μέ αὐτούς. Μέ ἐσᾶς θά ἔχω ἕνωσιν, μέ τούς Ἕλληνας θά ἔχω ἕνωσιν».  Καί τό ἐπανέλαβε, εἶναι δέ μαγνητοφωνημένο.
Εἰς τό σημεῖον αὐτό  διεσκεδάσθη ἡ λύπη μου ὡς πρός τήν Ὀμολογίαν, καί ἔκρινα ὅτι ἐφ’ ὅσον ὡς  ἐκπρόσωπος τῆς Συνόδου διά τήν τελετήν, διορισθείς ἐξ αὐτῆς, ὀμολογεῖ  ὄτι κόπτει τήν κοινωνίαν μετά τῶν νεοημερολογιτῶν, συνεπῶς καί ἡ Σύνοδός  του, ἐδέχθην καί ἐγώ τήν ἄλλην ἡμέραν χειροθεσίαν, ὥρα τῆς δοξολογίας,  χωρίς νά γνωρίζω τί διαβάσανε, ἐφ’ ὅσον ἦτο εἰς ἄλλην γλῶσσαν, χωρίς νά  ἐκφωνήσουν ἔξω τίποτα. Ὡμίλησε καί πάλιν τά ἴδια ὁ Γερμανίας, ὅτι δέν θά  ἔχη ἕνωσιν μέ τούς τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, καί ἀντεφώνησα ὅτι ἐπί τῆς  Ὁμολογίας ταύτην πεποίθαμεν ὅτι θά τήν τηρήσουν, ὅπως καί ἐμεῖς μέχρι  θυσίας αἵματος.
Κατόπιν καθήσαμεν εἰς Τράπεζαν., ὅπου ἔγιναν προσφωνήσεις ἀπό π. Παντελεήμονα, Εὐγένιον κλπ.
 Μετ’ ὀλίγας ἠμέρας πήγαμε εἰς Τορόντο Καναδᾶ, συλλειτουργήσαμε μετά τῶν  ἱερέων Παντελεήμονος, Παναγιώτη Καραθανάση, Ἀλεξάνδρου Διακόνου καί μἐ  ἐκκλησίαν ἀνάμεικτον, ὡς καί πολλῶν Αὐξεντιανῶν.

Ἐκεῖ ὠμίλησεν ὁ  π. Εὐγένιος καυχώμενος ὅτι οἱ κόποι του ἐστέφθησαν ἀπό τόν Θεόν καί  κατηγορώντας τούς Αὐξεντιανούς, ὅτι χειροτονήθηκαν ἀπό Νεοημερολογίτας  κ.λ.π. Ἄρχισα καί πάλιν νά ἀνησυχῶ.
Τά ἐν Ἑλλάδι εἶναι γνωστά εἰς ὅλους.
Ὁ Σεβ. Κιτίου μετά τήν ἀνάγνωσιν τῆς ἐκθέσεώς του εἶπεν. Σκέπτομαι τώρα  καί συμπεραίνω, ὅτι ὅλα ἦσαν προσυζητημένα καί προετοιμασμένα, ὥστε νά  γίνη ἡ χειροθεσία. ”Η χειροθεσία ἔγινε στήν Δοξολογία. Δέν εἶχα  μελετήσει προσφάτως τό θέμα περί χειροθεσίας διά νά εἶμαι  κατατοπισμένος, ὁπότε μέ ἀιφνιδίασε.

3
Ελευθέριος Γκουτζίδης: Ἡ ρητή δήλωσις τῆς Ἐξαρχίας ὅτι οἱ Ρῶσοι  ὡμολόγησαν καί ἀνεγνώρισαν τήν χειροτονίαν τοῦ 1948, τήν δέ χειροθεσίαν  ἔκαμαν τυπικῶς ὑπό τύπον μιᾶς συγχωρητικῆς εὐχῆς καί διά τήν ἐνότητα,  μᾶς εἰρήνευσε καί μᾶς χαροποίησε, ὥστε νά μήν ἀντιδράσωμεν καθόλου.  Δηλαδή πρῶτον ἠ Ὁμολογία τῆς Ἐκθέσώς των καί δεύτερον ὅτι ἡ χειροθεσία  ἦτο μία συγχωρητική εὐχή, ἦσαν αἱ προϋποθέσεις πού ἐδεχθήκαμε τό  γεγονός, καί ἐπιδιώξαμε νά δεχθοῦν τουλάχιστον, ὅλοι οἱ Ἀρχιερεῖς αὐτοῦ  τοῦ εἴδους τήν χειροθεσίαν, ἵνα μή ὑπάρξῃ σχίσμα.

Μεσσηνίας: Ναί  ἔτσι δεχθήκαμε τήν χειροθεσία καί ἵνα μή δημιουργηθῆ μεταξύ μας σχίσμα.  Ἐνθυμοῦμαι τόν π. Εὐγένιο πού εἶπε, τό κάναμε διά νά γίνη ἡ ἕνωσις νά  ἔλθη ἡ εἰρήνευσις στήν Ἐκκλησία θέλουμε δἐν θέλουμε.

Ἀττικῆς: Ναί  ἐπεκράτησε τό πνεῦμα νά μή γίνη σχίσμα στήν Ἐκκλησία καί νά δεχθοῦμε τήν  χειροθεσία, ἐφ’ ὅσον οἱ Ρῶσοι ἦσαν πράγματι ὀρθόδοξοι κατά τήν  διαβεβαίωσιν τῆς Ἐξαρχίας καί ὄτι ἐπρόκειτο περί συγχωρητικῆς εὐχῆς.

Μακαριώτατος: Τήν δεχθήκαμε τήν χειροθεσία σάν τύπο συγχωρητικῆς εὐχῆς.
 Σεβ. Κιτίου: Μετά τήν χειροθεσία βαδίζοντες καθ’ ὁδόν Εὐγένιος,  Καλλιόπιος, Μακαρία καί ἐγώ, καί ἐνῶ ἤμουν σέ κάποια στιγμή πλησίον τῆς  Μακαρίας, μοί εἶπεν αὕτη: «Σεβασμιώτατε νά φύγη τό ὑφ’ ἑνός καί τότε  χωρίζουμε ἀπό τούς Ρώσους». Αὐτό μοῦ ἐδημιούργησε ἐκ τῶν ὐστέρων τήν  ἐντύπωσι ὅτι ἦτο προσυνεννοημένη ἠ ὑπόθεσις.
Σεβ. Πειραιῶς: Ἄν ὅταν ἦλθε ἡ Ἐξαρχία μᾶς ἔλεγε πῶς ἔγιναν ἀκριβῶς τά πράγματα θά ἐδιορθώνετο ἡ κατάστασις ἀμέσως τότε.

Σεβ. Κιτίου: Δέν ἀρνοῦμαι τήν ἐνοχήν, ἔστω καί μέ τήν ἀμάθειαν μου, ὅλα τά εἶπα τά πράγματα στήν Σύνοδο τότε.
Σεβ. Μεσσηνίας: Δέν τά εἴπατε, Σεβασμιώτατε.
Ἐλευθ. Γκουτζίδης: Αὐτά τά πράγματα Ἅγιε Κιτίου, περί τοῦ Η Κανόνος καί περί τοῦ Γερμανίας δέν τά εἴπατε τότε.
Σεβ. Κιτίου: Δέν φοβοῦμαι θά πῶ ὅτι ἔφταιξα ἑπτά φορές, ἀλλά φέρουν καί ἄλλοι τήν εὐθύνη.

4
Θεολ.  Μηνᾶς Κοντογιάννης [σ.σ. σημερινός επισκοπος Κήρυκος]: Πιστεύω πώς δἐν μποροῦμε νά φθάσουμε στήν τελική  λύσι. Διότι εἶναι μία πράξις, ἡ ὁποία εἶναι καταδικαστέα. Θεωρητικῶς μέν  δύναται νά ἀντιμετωπισθῆ καί δικαιολογηθῆ, πρακτικῶς ὅμως, ἐφ’ ὅσον  ἔγινεν ἡ πράξις (ἤτοι ἡ ἀνάγνωσις τῶν εὐχῶν τῆς χειροθεσίας) γιά μένα  εἶναι ἕνα σοβαρόν πρόβλημα. Τό πρόσωπα ἔσφαλλον, ἡ Ἐκκλησία βεβαίως  ὄχι.

Ἐλευθ. Γκουτζίδης: Ἡ ὅλη ὐπόθεσις ἀποτελεῖ σαφῶς ἐπίθεσιν κατά  τῆς Ἐκκλησίας. Δέν δυνάμεθα νά ἀμφισβητήσωμεν ὅτι ἡ πρᾶξις ἀποτελεῖ  μῶμον κατά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. 
….
Ἡ συνεδρίασις ἔληξεν τήν 18ην μ.μ. μέ τήν συνήθη προσευχήν.
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
+Ὁ Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος ΑΝΔΡΕΑΣ

ΤΑ ΜΕΛΗ
+Ὁ Κιτίου Ἐπιφάνιος

+Ὁ Μεσσηνίας Γρηγόριος
+Ὁ Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Ματθαῖος

+Ὀ Πειραιῶς καί Νήσων Νικόλαος
+Ὀ Βρεσθένης Λάζαρος
+Ὁ Ἀργολίδος Παχώμιος

+Ὁ Φθιώτιδος Θεοδόσιος
+ὁ Σερβίων καί Κοζάνης Τίτος
Διά τήν Ἀντιγραφήν ἐκ τοῦ Βιβλίου τῶν Πρακτικῶν
Ο ΑΡΧΙΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
+Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς
https://kirykos.livejournal.com/1046165.html

5

Η χειροθεσία του Πατρών Ἀνδρέα στα Ἀθίκια

πηγη https://kirykos.livejournal.com/


...Η  συνεχισις του ψεύδους, το οποίον ακούεται μέχρι της σήμερον, είναι ότι  την Ἀπόφασιν των Ρώσων της Διασποράς, την απέκρυψαν, ως εικάζεται, καί  από τους εδώ Ἀρχιερείς.

 Ερωτηθείς εν έτει 2015 ο θεολόγος  Ελευθέριος Γκουτζίδης υπ  εμού, εάν εγνώριζε την απόφασιν περί της  χειροθεσίας, πρίν γίνη το πανηγυρικόν Συλλείτουργον της 15/28 Οκτωβρίου  1971, κατά τόν οποίον εωρτάσθη η "ένωσις" μετά των Ρώσων της Διασποράς,  ωμολόγησε "ενόρκως", ότι δέν του την έδειξαν.. Αυτό ήταν καθ  ημάς τό  θέμα πού πρέπει νά διερευνηθεί υπό της Επιτροπής, διότι ίσως ο. κ.  Γκουτζίδης δέν ενθυμείται καλώς. Διότι όταν διά τό ίδιο θέμα ηρωτήθη  πάλιν υπ  εμού ο Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας ενώπιον της Μεγάλης Συνόδου του  1981, ήτοι διά τό πότε ενημερώθη διά την απόφασιν, απέφυγε μέν νά είπη  διά τό πότε, είπεν όμως τό εξης:

"Ὁταν μου έδειξαν την απόφασι, τους  είπα: Μά αυτή βγάζει παράνομο τόν Άγιο Πατέρα".



Κατά την  εξέτασιν του θέματος πρέπει νά ληφθή υπ  όψιν καί η ενημέρωσις πού μάς  έκανε εις τά πλαίσα του Διαλόγου εν αγάπη καί αληθεία ο Σεβ/τος  Ἀργολίδος (νυν Μακαριώτατος Παχώμιος). "Κατά την επιστροφήν του Γέροντός  μου Καλλίστου από τήν Ἀμερικήν (Σεπτέμβριος 1971), επειδή επληροφορήθην  ότι ηνώθησαν μετά των "κακοδόξων" Ρώσων, ως τούς εχαρακτήριζε ο ίδιος ο  Κάλλιστος, δέν τόν επλησίασα, ούτε πήρα την ευχή του, διά τούτο καί μέ  κατέταξαν μεταξύ των αντιδρώντων εις την ένωσιν μετά των Ρώσων της  Διασποράς. Διά τούτο καί όταν εκάλεσαν τόν τότε Πατρών μετέπειτα  Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν διά νά τόν "χειροθετήσουν",  εμένα μέ έστειλαν σέ  ενορία δηλαδή σάν νά μέ έδιωξεν από τό μοναστήρι πού ήμουν ο Κανονικός  Εφημέριος, διά νά μη ιδώ καί αντιδράσω εις τήν τελετήν της "χειροθεσίας"  πού επρόκειτο νά κάνουν εις τόν Πατρών Ἀνδρέα. Έφεραν όμως τόν  Καλλιόπιο, ο οποίος "ανέλαβε" νά πείση τόν Μητροπολίτην τότε Πατρών  Ἀνδρέα, ο οποίος καί αυτός αντιδρούσε, ότι πρέπει νά λάβη την  "χειροθεσίαν", λέγοντάς του "δέν είναι τίποτε Σεβ/τε Ἀνδρέα, είναι μιά  απλή συγχωρητική ευχή", όπως κάμνει ο πνευματικός εις τόν  εξομολογούμενον, η οποία όμως είναι σωτήριος διά την Εκκλησία"... 

6
TO πρωτόκολλο της ΡΟΕΔ
ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΕΣ ΕΠΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ

https://katakomviki-ecclesia.blogspot.com/2020/06/1971_30.html#more

-------------------------

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Και κάτι άλλο π. Γρηγόριε και The Cave Dweller: Γνωρίζετε τους λόγους που διέκοψαν τότε την κοινωνία οι του Αυξεντίου με τους Ρώσσους της Διασποράς ;


ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΓΡΑΨΕΙΣ;;

--------------------------

Ο/Η The Cave Dweller είπε...

9:35

Μια συμβουλή από εμένα :

Ο Γοχισμός απέθανε και ετάφη !

Τα υπόλοιπα just waste of time !

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Στὴν ἐποχὴ μας οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ θεολόγοι συνηθίζουν νὰ γράφουν ἐγκωμιαστικὰ κείμενα, ποὺ ἀναφέρονται σὲ ἀξιωματούχους τῆς Ἐκκλησίας, μὲ σκοπὸ νὰ ἀποκτήσουν τὴν εὔνοιά τους, γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν στὸ ἄμεσο μέλλον τὰ δικά τους συμφέροντα. Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει πολὺ ἡ ὑπεράσπιση τῆς ἀλήθειας καὶ ἡ διόρθωση τῶν κακῶς κειμένων καὶ τῶν ἀθεοφόβως διαπραττομένων στὴν Ἐκκλησία. Δὲν ὑπερασπίζονται τὸ ὀρθόδοξο ἦθος καὶ τὴν παράδοση. Δὲν ἐνοχλοῦνται ἀκόμα καὶ ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι προκαλοῦν μεγάλη φθορὰ στοὺς Ὀρθοδόξους. Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀποτελέσματα τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος, ποὺ ἔχει αἰχμαλωτίσει τοὺς σύγχρονους κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς θεολόγους.      

Eusignius the Eusignius the Martyr of Antioch

This Martyr was from Antioch, and had been a soldier from the time of the reign of Constantius Chlorus (the father of Saint Constantine the Great) to that of Julian the Apostate. He censured Julian's ungodliness and reminded him that he was the nephew of Saint Constantine the Great, the first Christian Emperor. He reminded him further, that from his tender youth he had been nourished on the milk of piety and instructed in the Faith of Christ, had been a fellow student of Basil the Great and Gregory the Theologian, had been a reader of the Church of Nicomedia, and that he had set all these things at nought and become a transgressor of the promises made in his divine Baptism, and had offered to the idols the adoration that is due to God alone. Reminding the Apostate of all these things and reproving him, he was beheaded in the year 361, having lived altogether 110 years, and been a soldier for more than sixty.