Η εξαπάτηση των πιστών (Συνεχίζεται).

α. Κατά την Ορθόδοξη Παράδοση για να υπάρξει ΄Ενωση, πρέπει απαραίτητα να υπάρχει απόλυτη ταύτιση μεταξύ της Ορθόδοξης Εκκλησίας και των Λατίνων, στα ζητήματα της Πίστεως .
Κατά την αντίληψη όμως των Λατίνων και Λατινοφρόνων για την ΄Ενωση των Εκκλησιών δεν είναι απαραίτητη η ταύτιση τους στα θέματα πίστεως! Μπορεί να υπάρχη ΄Ενωση και να παραμένουν δογματικές διαφορές.
Την αντίληψη αυτή συναντάμε σε διάφορες παπικές συνόδους, που συμφωνήθηκαν «ψευδενώσεις», όπως του Λατερανού (1215) , της Λυών (1274) , της Φλωρεντίας Φερράρας (1439) κτλ.
Τη γραμμή αυτή υιοθέτησε και η Β΄ Βατικανή Σύνοδος (1962-1965), η οποία απεφάσισε να γίνονται δεκτοί στο παπισμό οι Ορθόδοξοι μόνο με απλή ομολογία πίστεως, ότι δέχονται το Πρωτείο του πάπα, χωρίς αναφορά στις άλλες δογματικές διαφορές! Συγκεκριμένα είπε:
«Από τους χωρισμένους Ανατολικούς, που κάτω από την επίδραση του Αγίου Πνεύματος προσέρχονται στην ενότητα της Καθολικής Εκκλησίας ας μη ζητείται τίποτα περισσότερο από μιά απλή ομολογία της καθολικής πίστης»,που είναι η αναγνώριση του πάπα, ως ποιμένα όλης της Εκκλησίας με υπερτάτη και παγκόσμια εξουσία» .

«ΟΥΤΩΣ ΕΝ ΘΕΡΕΙ, ΟΥΤΩΣ ΕΝ ΧΕΙΜΩΝΕΙ ΔΙΑΚΑΡΤΕΡΕΙ»

                                                                       Του Βασίλη Χαραλάμπους

_________________

Του μικρού Κελλίου

του Οσίου Γαβριήλ των Ιβήρων

τα παραθύρια αντικρύ στο πέλαγος

θαλασσογραφία καθημερινή

που με το πρώτο ημερήσιο φως

αφήνει τόσο αδιάφορο

τον αδιαλείπτως προσευχόμενο γέροντα

«τον τηρούντα την εαυτού ψυχήν».

Αδιάφορο αν φυσάει σιρόκος καταμεσήμερο

«ούτως εν θέρει, ούτως εν χειμώνει διακαρτερεί».

Αδιάφορο κι αν φαντάζει αντικρύ

ζωγραφιά ζηλευτή κι απόκοσμη.

Ξακολουθεί ν’ αντηχεί ακόμα στο κελλί

το σιγοψιθύρισμα της ευχής

ετούτην την προσήκουσαν εργασίαν

που «από γης προς ουράνια ανάγει».

*«…ούτως εν θέρει, ούτως εν χειμώνει διεκαρτέρουν»

(Από τον βίον Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου)

**σιρόκος - νοτιοανατολικός άνεμος

(Από την ποιητική Συλλογή «Αθωνικόν κατζίον»)

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Η παραλυσία μας πώς να ελκύσει τον Θεό; [mp3 2014]

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Η Σκέπη της Θεοτόκου

Η εορτή της αγίας Σκέπης της Θεοτόκου ( 1η, και αργότερα, 28η Οκτωβρίου ) αντλεί την υπόθεσή της από τον βίο του οσίου Ανδρέα, του δια Χριστόν σαλού. Η εμφάνιση της Θεοτόκου στον όσιο έγινε αφορμή να καθιερωθεί η εορτή αυτή. 
Το περιστατικό συνέβη στη νότια πλευρά του ναού των Βλαχερνών, στο παρεκκλήσιο της αγίας Σορού, όπου φυλάσσονταν η εσθήτα, ο πέπλος και μέρος της ζώνης της Θεοτόκου. 
Στο παρεκκλήσιο αυτό γινόταν κάποτε ολονυκτία. Εκεί πήγε να προσευχηθεί και ο όσιος Ανδρέας μαζί με τον μαθητή του άγιο Επιφάνιο. 
Ήταν η ώρα περίπου δέκα το βράδυ, οπότε ο όσιος βλέπει τη Θεοτόκο να προχωρεί από τις βασιλικές πύλες προς το άγιο θυσιαστήριο. 
Φαινόταν πολύ ψηλή και είχε λαμπρή τιμητική συνοδεία λευκοφόρων αγίων. Ανάμεσά τους ξεχώριζαν ο Τίμιος Πρόδρομος και ο Θεολόγος Ιωάννης, οι οποίοι βάδιζαν δεξιά και αριστερά της. Από τους λευκοφόρους άλλοι προπορεύονταν και άλλοι ακολουθούσαν ψάλλοντας ύμνους και άσματα πνευματικά. 
Όταν πλησίασαν στον άμβωνα , είπε ο όσιος Ανδρέας στον Επιφάνιο: 
- Βλέπεις, παιδί μου, την Κυρία και Δέσποινα του κόσμου; 
- Ναι, τίμιε πάτερ, αποκρίθηκε ο νέος. 
Η Θεοτόκος την ώρα εκείνη γονάτισε και προσευχήθηκε για πολλή ώρα. Παρακαλούσε τον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου και έβρεχε με δάκρυα το πρόσωπό της. Ύστερα μπήκε στο άγιο θυσιαστήριο και προσευχήθηκε για τους πιστούς που αγρυπνούσαν. 
Όταν τελείωσε τη δέησή Της, με μια κίνηση χαριτωμένη και σεμνή έβγαλε από την άχραντη κεφαλή Της το αστραφτερό μαφόριο , και το άπλωσε σαν σκέπη με τα πανάγια χέρια Της πάνω στο εκκλησίασμα. 
Έτσι απλωμένο το έβλεπαν και οι δυό τους για πολλή ώρα να εκπέμπει δόξα θεϊκή. Όσο φαινόταν εκεί η Θεοτόκος, φαινόταν και το ιερό μαφόριο να σκορπίζει τη χάρη του. Όταν Εκείνη άρχισε να ανεβαίνει στον ουρανό, άρχισε κι εκείνο να συστέλλεται λίγο-λίγο και να χάνεται.

Christ is Risen!

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 13 Μαΐου 2014

Γλυκερίας μάρτυρος, Σεργίου ομολογητού, Παυσικάκου επισκόπου, Ευθυμίου οσίου του νέου.

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Γλυκερία γεννήθηκε στὴν Τραϊανούπολη τὸν 2^οαἰώνα μ.Χ., ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Ἀντωνίνος ὁ Εὐσεβὴς (138 – 161 μ.Χ.). Ὁ πατέρας της ὀνομαζόταν Μακάριος καὶ εἶχε διατελέσει ὕπατος. Σὲ μικρὴ ἡλικία ἀσπάσθηκε τὸν Χριστιανισμὸ καὶ ἀνέπτυξε ἔντονη χριστιανικὴ καὶ κατηχητικὴ δράση. Ὅταν πληροφορήθηκε τὸ γεγονὸς ὁ ἡγεμόνας Σαβίνος, τὴν κάλεσε νὰ παρουσιασθεῖ μπροστά του. Μὲ μεγάλη προθυμία ἡ Ἁγία ἐμφανίσθηκε σὲ ἐκεῖνον, ἔχοντας σημειώσει στὸ μέτωπό της τὸν Τίμιο Σταυρὸ καὶ δὲν δίστασε νὰ ὁμολογήσει μὲ παρρησία καὶ σθένος τὴν πίστη της στὸν Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ Ἰησοῦ Χριστό.

Ὅταν ὁ ἡγεμόνας κάλεσε τὴν Ἁγία νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, αὐτὴ ἀρνήθηκε καὶ ὁμολόγησε τὴν πίστη της στὸν Χριστό. Ἀκολούθως προσευχήθηκε στὸν Θεὸ λέγοντας: «Ὁ Θεός, ὁ Παντοκράτορας, Σὺ πού δοξάζεσαι μὲ τὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ Σου ἀπὸ τοὺς δούλους Σου, Σὺ ποὺ ἐμφανίσθηκες στοὺς Ὁσίους Σου παῖδες καὶ τοὺς γλύτωσες ἀπὸ ἀναμμένο καμίνι, Σὺ ποὺ ἔκλεισες τὰ στόματα τῶν λιονταριῶν καὶ ἀνέδειξες νικητὴ τὸν δοῦλο Σου Δανιήλ, Σὺ ποὺ κατέστρεψες τὸν Βάαλ καὶ ἐξόντωσες τὸν δράκοντα καὶ συνέτριψες τὴ διαβολικὴ εἰκόνα (τοῦ βασιλέως Ναβουχοδονόσορ), Ἰησοῦ Χριστέ, τὸ ἄμωμο καὶ ἄκακο ἀρνίον τοῦ Θεοῦ, ἔλα σὲ ἐμένα τὴν ταπεινὴ καὶ συνέτριψε τὸν δαίμονα (τὸν Δία) ποὺ δημιουργήθηκε μὲ τὴν ἀνθρώπινη τέχνη καὶ διασκόρπισε τὴν κακή τους θυσία». Ἀμέσως μετὰ τὴν προσευχὴ ἔγινε βροντὴ μεγάλη καὶ ἔπεσε τὸ ἄγαλμα τοῦ Δία καὶ συντρίφθηκε, γιατί ἦταν πέτρινο.

Ὅταν ὁ ἡγεμόνας καὶ οἱ εἰδωλολάτρες ἱερεῖς εἶδαν νὰ συντρίβεται

π. Θεόδωρος Ζήσης - Κυριακή του Παραλύτου (2014 - mp3)

http://www.impantokratoros.gr/846F482F.el.aspx και

https://www.youtube.com/watch?v=1WldkkkyJk8

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Ο Πάπας αυτοανεκηρύχθη εις την πραγματικότητα Εκκλησία εν τη Παπική εκκλησία, και έγινεν εν αυτή τα πάντα εν πάσι. Ιδιόμορφος παντοκράτωρ.

Μεταξύ ενός τοιούτου κόσμου, ο οποίος εκουσίως «εν τω πονηρώ κείται», και του ανθρώπου που ακολουθεί τον Θεάνθρωπον Χριστόν δεν υπάρχει συμβιβασμός. Εκείνος που ακολουθεί τον Θεάνθρωπον δεν δύναται εις βάρος της Ευαγγελικής Αληθείας να κάμνη συμβιβασμούς με τον ουμανιστικόν άνθρωπον, που όλα αυτά τα δικαιολογεί και ανάγει εις δόγμα. Εδώ πάντοτε πρόκειται περί αποφασιστικού και κρισιμωτάτου διλήμματος και εκλογής: ή ο Θεάνθρωπος ή ο άνθρωπος. Διότι ο ουμανιστικός άνθρωπος δι’ όλων των ενεργειών του εμφανίζεται και φέρεται ως δρων με αυτάρκειαν, ως υπερτάτη αξία και ανώτατον κριτήριον. Εδώ δεν υπάρχει θέσις δια τον Θεάνθρωπον. Δι’ αυτό εις το ουμανιστικόν βασίλειον την θέσιν του Θεανθρώπου την κατέχει οVicarius Christi, ο δε Θεάνθρωπος έχει εξορισθή εις τον ουρανόν. Τούτο αποτελεί ασφαλώς ιδιόμορφον αποσάρκωσιν του Θεανθρώπου Χριστού. Δεν είναι έτσι; Δια του δόγματος περί του αλαθήτου, σφετερισθείς υπέρ εαυτού, δηλαδή υπέρ του ανθρώπου, όλην την εξουσίαν και όλα τα δικαιώματα, που ανήκουν μόνον εις τον Θεάνθρωπον Κύριον, ο Πάπας αυτοανεκηρύχθη εις την πραγματικότητα Εκκλησία εν τη Παπική εκκλησία, και έγινεν εν αυτή τα πάντα εν πάσι. Ιδιόμορφος παντοκράτωρ. Δια τούτο το δόγμα περί του αλαθήτου του πάπα απέβη το κεντρικόν δόγμα του παπισμού. Και ο πάπας δεν δύναται να το αποκηρύξη με κανένα τρόπον, έως ότου θα είναι πάπας του ουμανιστικού παπισμού.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός :

Ἡ ἑνοποίηση τῆς Εὐρώπης ἀπαιτεῖ προηγουμένως πολιτιστικὴ ἑνότητα. Ἡ προσαρμογὴ τῆς νομοθεσίας μας στὰ εὐρωπαϊκὰ δεδομένα, ποὺ θεμελιώνονται στὸ ἰδεολογικὸ φάσμα τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως καὶ τοῦ Διαφωτισμοῦ, ἀπὸ τὴ μιὰ πλευρὰ φανερώνει πάνω σὲ ποιὲς βάσεις οἰκοδομεῖται ἡ Ἑνωμένη Εὐρώπη καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἐπιβεβαιώνει τὴν εὔκολη ἀπεμπόληση τῆς δικῆς μας παραδόσεως γιὰ χάρη τῆς παραδόσεως τῆς ἄλλης Εὐρώπης. Ἀκόμη καὶ αὐτὴ ἡ ρύθμιση τοῦ ὡραρίου ἐργασίας τῶν Καταστημάτων ἀποδεικνύει ἐνέργεια κεφαλαιώδους σημασίας, διότι χωρὶς νὰ λαμβάνονται ὑπ᾽ ὄψιν οἱ ἰδιαιτερότητες τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου (κλίμα, νοοτροπία κ.λπ.), ἐπιβάλλεται ἀναγκαστικὰ (στανικά, θὰ ἔλεγε ὁ Μακρυγιάννης) καὶ ἐδῶ ἡ προσαρμογὴ στὰ εὐρωπαϊκὰ δεδομένα. Καὶ αὐτὸ ἀναγκάζει καὶ μᾶς νὰ δεχθοῦμε, ὅτι ἐπικρατοῦσα τάση εἶναι ἡ Ἑνωμένη Εὐρώπη νὰ οἰκοδομηθεῖ μὲ μέτρο τὴν παράδοση καὶ πράξη τοῦ Φραγκογερμανικοῦ πληθυσμοῦ της εἰς βάρος τῆς δικῆς μας παράδοσης.

Epiphanius, Bishop of Cyprus

Saint Epiphanius was born about 310 in Besanduc, a village of Palestine, of Jewish parents who were poor and tillers of the soil. In his youth he came to faith in Christ and was baptized with his sister, after which he distributed all he had to the poor and became a monk, being a younger contemporary of Saint Hilarion the Great (see Oct. 21), whom he knew. He also visited the renowned monks of Egypt to learn their ways.

Η Πατριαρχική Εγκύκλιος του 1920, υπ΄ ουδεμιάς επί μέρους Ορθοδόξου Εκκλησίας απεκηρύχθη μέχρι σήμερον!!!

Η Πατριαρχική Εγκύκλιος του 1920, θεωρείται βλάσφημος, δεδομένου ότι, βασιζομένη επί της κακοδόξου «θεωρίας των κλάδων», της αποτελούσης το σύμβολον της αιρετικής πανσπερμίας του λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), αρνείται ότι η Αγία ημών Ορθόδοξος Εκκλησία είναι η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική του Χριστού Εκκλησία, κατ΄ αντίθεσιν του ενάτου άρθρου του Συμβόλου της Πίστεως περί μιας Εκκλησίας. Επιπροσθέτως, αναιρεί και αυτό τούτο το θετικόν περιεχόμενον της εν τη Εκκλησία υπερφυσικής Αποκαλύψεως. Διότι, εάν δεν υπάρχει σταθερά και ωρισμένη Εκκλησία, της Αποκαλύψεως ανεπισφαλής φορεύς, αλλά πάσαι αι χριστιανικαί Εκκλησίαι αποτελούσι μέρη ισοδύναμα και ισόκυρα της Εκκλησίας,είναι φανερόν ότι η μεν Αποκάλυψις ουδέν σταθερόν και παραμόνιμον έχει να αποκαλύψη, αλλά ποικίλον τι και κατά τας δόξας και προϋποθέσεις των προσώπων εξαλλάσσον, ουδέν δε απομένει κριτήριον, δι΄ ου να δυνηθή τις εκ της ποικίλης και αντιφατικής εκδοχής των χριστιανικών αληθειών άμα μεν να διακρίνη την αληθή διδασκαλίαν του Κυρίου, άμα δε να πορισθή πεποίθησιν ασφαλή περί της αξιοπιστίας και αληθείας ων πιστεύει. Παρά ταύτα, καίτοι η Εγκύκλιος αύτη εκοινωποιήθη «προς τας απανταχού Εκκλησίας του Χριστού», δηλαδή Ορθοδόξους τοιαύτας και ετεροδόξους, , ως έδει αύται καθηκόντως να πράξωσι. Τούτο πάντως δηλοί δι΄ αυτάς ταυτότητα πίστεως προς το κακόδοξον κείμενον αυτής. Κατόπιν τούτου, αι επί μέρους Ορθόδοξοι Εκκλησίαι εγένοντο κύριοι συνεργοί και αίτιοι των μετά ταύτα επακολουθησασών κακοδόξων πράξεων, διότι η στάσις των αύτη κατάστησεν αυτάς υπευθύνους και υπολόγους έναντι της καθ΄ όλου Εκκλησίας δια το σημερινόν κατάντημα της οικουμενιστικής αιρέσεως, όπερ θεώνται απαθώς και εν τω οποίω κείνται θεωρία τε και πράξει.

Mητρ. κ. Άνθιμος: "Δεν το θέλουμε γιατί εκεί μετα ταύτα θα χυθεί αίμα. Κι εγώ που το λέγω αυτή τη στιγμή κινδυνεύω αλλά δεν με ενδιαφέρει"

"Δίπλα στο γήπεδο του ΠΑΟΚ είναι τρία νοσοκομεία. Χιλιάδες κόσμου πάνε στο γήπεδο και κανείς στους ανθρώπους που νοσηλεύονται",  σχολίασε μεταξύ άλλων στο σημερινό κήρυγμά του ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος στον Ι.Ν. Αγίου Κυρίλλου και Μεθοδίου Θεσσαλονίκης, ενώ σχολίασε και τα βίαια επεισόδια των γηπέδων.
Οσον αφορά στα εθνικά επανέλαβε με αφορμή κάποια δημοσιεύματα πως "Μακεδονία σημαίνει Ελλάδα και αντιστρόφως" και τόνισε ακόμη πως δεν πρέπει να διαταραχθεί η ενότητα του λαού.
Ιδιαίτερα επικριτικός ήταν για το θέμα του ισλαμικού τμήματος στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ λέγοντας "Δεν το θέλουμε γιατί εκεί μετα ταύτα θα χυθεί αίμα. Κι εγώ που το λέγω αυτή τη στιγμή κινδυνεύω αλλά δεν με ενδιαφέρει" και συμπλήρωσε "Δεν υπάρχει επαφή μεταξύ Ισλάμ και Χριστιανισμού! Δεν πρέπει να γίνει το τμήμα, περιμένουμε ανακοίνωση του υπουργού".

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΑΣ

Ελλάς είναι ένας χώρος, μία φυλή, μία Ιδέα. Ομφαλός της Ελλάδος υπήρξεν ο Παρθενών. Εκεί συνεπυκνώθη ό,τι μέγα και ευγενές παρήγαγεν η ψυχική και διανοητική δυναμικότης της ελληνίδος φυλής. Και υπό την σκιάν του Παρθενώνος ανεπτύχθη παν το ανήκον εις την σφαίραν του επιστητού και υπεραισθητού. Και θρησκεία και φιλοσοφία και τέχνη και πολιτικαί επιστήμαι.

Αλλ’ όλα αυτά τα επιτεύγματα, προ των οποίων, μέχρι σήμερον, η πεπολιτισμένη ανθρωπότης υποκλίνεται, αποτελούν την έκφρασιν του φυσικού ελληνικού δυναμισμού. Έδωσαν το μέτρον της υψηλής νοήσεως, του συμμέτρου συναισθήματος, της αρρενωπής διανοητικότητος, της εννοίας του Δικαίου και της εκλεπτυσμένης αισθητικής…

Ο ελληνισμός όμως, όσον και αν εμορφώθη εις πάγια σχήματα θεωρητικά και πρακτικά, όσον και αν ανεγνωρίσθη ως η υπάτη πολιτιστική κατάκτησις, δεν έμεινεν εις τα όρια, άτινα προσδιώρισεν η φυλετική του ευγένεια. Ακριβώς αυτή η ευγένεια εξώθησε την διαίσθησίν του εις την παραδοχήν και αναζήτησιν αγνώστων αξιών… Εντεύθεν ήρχισε να προεκτείνεται, να διασπά τα φυσικά του όρια, να εισέρχεται «δυνάμει» εις την περιοχήν του «αγνώστου Θεού», να μεταβάλλεται η νοσταλγική του αναζήτησις εις προφητικάς ενοράσεις, ας επηκολούθησεν η εμφάνισις του «καταγγελέως ξένων δαιμονίων» επί του Αρείου Πάγου, του Αποστόλου Παύλου…

Φώτης Κόντογλου : ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ.

 «Ὅση διαφορὰ ἔχει ὁ Χριστιανισμὸς ἀπὸ τὴν εἰδωλολατρία, ἄλλη τόση διαφορὰ χωρίζει τὸ Βυζάντιο ἀπὸ τὴν ἀρχαία Ἑλλάδα. Ἡ ἀρχαιότητα εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ λογικοῦ, ἐνῶ τὸ Βυζάντιο εἶναι ἡ βασιλεία τῆς πίστεως, τῆς πνευματικῆς μέθης καὶ τῆς ἀθανασίας. Ὁ Πραξιτέλης καὶ ὁ Ἀπελλῆς δὲν θὰ ἔνοιωθαν μία βυζαντινὴ εἰκόνα, γιατὶ δὲν εἶναι φτιαγμένη ἀπάνω στὸν ὑλικὸν κανόνα. Πολλοὶ ἀρχαῖοι μιλήσανε γιὰ τὴν ματαιότητα τοῦ κόσμου, ἀλλὰ κανένας δὲν τὴν πίστεψε ἀληθινά, ὥστε νὰ τὴν ἀφήσει, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Διογένη, ποὺ καὶ αὐτὸς καμώθηκε ψεύτικα πὼς τὴν σιχάθηκε, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ θρέψει τὴ ματαιοδοξία του. Ἐνῶ στὸ Βυζάντιο ὁ βασιλιὰς κατέβαινε ἀπὸ τὸ θρόνο καὶ πήγαινε στὴν ἔρημο ντυμένος παλιόρασα ἀπὸ γιδότριχα καὶ χαιρότανε γιατὶ ἠλευθερώθη ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς. Ἡ ἁγιότης, ἡ ὁσιότης, ἡ μακαριότης γινήκανε πραγματικότητες τῆς ζωῆς, δὲν ἤτανε ὅπως πρὶν κάποια ἠθικὰ σύμβολα. Στὸ Βυζάντιο ὁ ἄνθρωπος ἔγινε πιὸ ἐσωτερικός, κατέβητε στὸν βυθὸ τοῦ ἑαυτοῦ του, (ἔγνω ἑαυτόν), ὄχι ὅπως ἤθελε ἡ ἀρχαία φιλοσοφία μὲ τὸ ἐρευνητικὸ ψάξιμο τῶν ἐγκάτων του, ἀλλὰ μὲ τὸν θεῖο ἔρωτα, ποὺ τοῦ ἔλεγε (Ὑμεῖς ναὸς τοῦ πνεύματος ἐστέ). Μὲ τὴν ταπείνωση ἔγινε πιὸ εὐαίσθητος στὸν ψυχικὸ πόνο καὶ στὴ συντριβὴ τῆς καρδίας, καὶ βρῆκε τὴ λύτρωση τῆς συγγνώμης καὶ τῆς μετανοίας».

Churching(εκκλησιασμός) : Η μόδα ( πασαρέλα ) υποψηφίων ( αυτοδιοικητικές εκλογές- ευρωεκλογές ) σε εκκλησίες και μοναστήρια τελειώνει !

http://ierapostoli.wordpress.com/2014/05/11/churching-ekloges2014/

Άλλες δύο εβδομάδες και τελειώνει η  μόδα ( κάτι σαν πασαρέλα ) του Churching των υποψηφίων για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές ( και για τις ευρωεκλογές ). Ατυχώς, η προεκλογική περίοδος έπεσε στα διάστημα της Μεγάλης Σαρακοστής, Μεγάλης Εβδομάδας και της Αναστάσιμης περιόδου και εδώ και 2 μήνες παρακολουθούμε την αγωνία των υποψηφίων σε κάθε επίπεδο ( εξαιρούνται όσοι ειλικρινώς εκκλησιάζονται όλη τη χρονιά, χωρίς διάθεση επίδειξης της θρησκευτικότητάς τους ) να επισκεφτούν όσο το δυνατόν περισσότερες εκκλησίες και μοναστήρια μέσα σε μια μέρα και να “επιδειχθούν” ή να μοιράσουν προεκλογικό υλικό !

Πιάστε τον ! Ένας υποψήφιος ψηφοφόρος ! Ψήφισέ μας ! Θα σε ξαναθυμηθούμε στις άλλες εκλογές !

Οι υποψήφιοι ιδρώνουν να τα προλάβουν όλα και ανάλογα με τη βαθμία της υποψηφιότητα επιζητούν να φωτογραφηθούν με Πατριάρχες, Αρχιεπισκόπους, Ιερείς και μοναχούς, αφού έχουν περάσει από όλους τους χορούς συλλόγων και τα πανηγύρια για τις τοπικές εορτές της περιοχής τους !