Ο Αριστοτέλης σχολίασε την ανάρτηση "Αγία Θεοδώρα Βασίλισσα της Άρτας"

 

Καλησπέρα κ.Δημήτριε, την ευλογία και την δύναμη της ομολογίας της Αγίας Θεοδώρας να έχουμε!
Εκτός από τον άγνωστο βίο της μεγάλης μας αυτής Αγίας και Ομολογήτριας Βασίλισσας, ελάχιστα ιστορικά στοιχεία έχουμε και ελάχιστοι μνημονεύουμε την περίοδο της Φραγκοκρατούμενης Ελλάδας.
Εις αυτούς τους χρόνους δεν συνέβη μόνον η πρώτη Άλωση της Πόλης των πόλεων, αλλά εγκαταστάθηκαν όλα τα βάρβαρα Ιπποτικά Τάγματα-οι Καρδινάλιοι μας πήραν όλες σχεδόν τις Εκκλησιές και επεβλήθη ο Παπισμός, σχεδόν σε όλη την επικράτεια της Ελλάδος.
Το σκοτάδι όμως ποτέ δεν νικά το Φως!

Το μόνο που κράτησε ζωντανό τον Ρωμηό στην Ελλάδα, ήταν η πίστη και η μη υποταγή στον Παπισμό και τους Οικουμενιστές.
Ξεκάθαρο το μήνυμα λοιπόν για το πώς πρέπει να πορευθούμε ως και τα έσχατα χρόνια.

Η Ελλάδα δεν σώζεται, δεν βλέπω πώς αυτό θα συμβεί και πολύ αμφιβάλλω για το αν μας αξίζει.
Ήδη η μακροθυμία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είναι απίστευτη σε σύγκριση με την κατάντια μας σαν Έθνος.
Εύχομαι να σωθούν όμως οι ψυχές μας και να μετανοήσουν έστω και λίγοι την ύστατη ωρα, γι αυτό ήθελα να δείξω το άγνωστο παράδειγμα της Αγίας Θεοδώρας επί Φραγκοκρατίας και Οικουμενιστών μπας και την μιμηθούμε έστω και λίγο στις αρετές και στην ομολογία.
Καλή μετάνοια σε όλους μας!

ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ: Η ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 21^η Ιουλίου 2025

ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ: Η ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

(Σχόλιο στο νέο νόμο που επιτρέπει την  έκτρωση και μετά την 24^η εβδομάδα κύησης)

Με τον όρο γενοκτονία ορίζεται η «προμελετημένη και συστηματική εξόντωση, εν όλω ή εν μέρει, ενός εθνικού, εθνοτικού, φυλετικού ή θρησκευτικού πληθυσμού, με σκοπό την καταστροφή του ως ξεχωριστής οντότητας. Ο όρος καθιερώθηκε νομικά και διεθνώς με τη Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας (1948)»[1]. Με άλλα λόγια δια της γενοκτονίας εξοντώνονται αθώοι άνθρωποι και κυρίως τα παιδιά, καθότι, σύμφωνα με τον ορισμό του Ο.Η.Ε. προκαλούνται πράξεις «που αποσκοπούν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων»[2]. Έτσι «Η γενοκτονία θεωρείται έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και διώκεται από διεθνή δικαστήρια, όπως το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο»[3].

Με αυτό το σκεπτικό είναι σε πλήρη κορύφωση, σε παγκόσμιο επίπεδο και κύρια στον δυτικό «πολιτισμένο» κόσμο, μια ιδιότυπη και φρικώδης γενοκτονία, η οποία, όχι μόνον δεν τιμωρείται από εθνικά και διεθνή δικαστήρια, αλλά τυγχάνει σκανδαλώδους προστασίας και χρηματοδότησης και έχει συνδεθεί με την «υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων»! Περί τίνος πρόκειται; Για το φοβερό πρόβλημα των εκτρώσεων, δια των οποίων καταστρέφονται, κατακρεουργούνται με τον πλέον φρικτό τρόπο στις γυναικείες μήτρες, εκατομμύρια αθώα παιδιά! «Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, στην Ευρώπη πραγματοποιείται μια έκτρωση κάθε έντεκα δευτερόλεπτα, οδηγώντας στον θάνατο 2.725.820 έμβρυα ετησίως»[4]!

Το Γραφείο μας έχει συντάξει και δημοσιεύσει πολλές ανακοινώσεις για το μείζον αυτό ανθρώπινο και κοινωνικό πρόβλημα, παρουσιάζοντάς το σε όλες τις τραγικές διαστάσεις του. Επανερχόμαστε με την παρούσα ανακοίνωσή μας στο πρόβλημα, ύστερα από δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία, στην Μ. Βρετανία αυξήθηκε, διά νόμου, ο χρόνος της έκτρωσης και πέραν των 24 εβδομάδων, δηλαδή όταν το έμβρυο θα ξεπεράσει τους 6 μήνες κύησης[5]! Να σημειώσουμε πως «Το διεθνές όριο των 24 εβδομάδων καθορίστηκε με βάση την ελάχιστη ηλικία κυήσεως, που επιτρέπει σε ένα έμβρυο που θα γεννηθεί να είναι βιώσιμο (Σημειώνεται ότι η διάπλαση της καρδιάς ολοκληρώνεται την 23η εβδομάδα)»[6]. Στην χώρα μας επιτρέπεται η έκτρωση ως την 12 εβδομάδα και υπό άλλες συνθήκες ως και την 24^η εβδομάδα.

Η ψήφιση του σχετικού νόμου από το Βρετανικό Κοινοβούλιο, πριν λίγες ημέρες «στο πλαίσιο του Crime and Policing Bill, προχώρησε στη αποποινικοποίηση της άμβλωσης. Αυτό σημαίνει ότι οι γυναίκες δεν θα διώκονται ποινικά αν κάνουν άμβλωση μετά τις 24 εβδομάδες»[7].

Επ’ αυτού παραθέτουμε ένα πολύ κατατοπιστικό σχόλιο του έγκριτου και ομολογητή δημοσιογράφου κ. Ελευθερίου Ανδρώνη[8], ο οποίος, με τον δικό του εύστοχο κριτικό τρόπο, παρουσιάζει την φρίκη των εκτρώσεων, προσπαθώντας να αφυπνίσει συνειδήσεις.

Αρχίζει το σχόλιό του με την παρατήρηση: «Το βάραθρο του θανάτου άνοιξε στη Μ. Βρετανία: Νέος νόμος – ΤΕΡΑΣ επιτρέπει τις εκτρώσεις και μετά τις 24 εβδομάδες! Κτηνωδία χωρίς σταματημό - Η Βουλή των Κοινοτήτων στο Η.Β αποποινικοποίησε τον φόνο μωρών, ακόμα και στην πιο προχωρημένη ανάπτυξη!». Να παρατηρήσουμε πως η επέκταση της έκτρωσης και πέραν των 24^ων εβδομάδων δεν αλλάζει κάτι επί της ουσίας στο έγκλημα αυτό, αλλά έχει απλά νομική σημασία, αφού αποποινικοποιεί την πράξη στην μητέρα και το ιατρικό προσωπικό!

Και συνεχίζει: «Το βασίλειο του παιδοκτόνου Ηρώδη αναβιώνει στην εποχή μας και μετατρέπεται σε παγκόσμια αυτοκρατορία θανάτου. Ξεκινώντας από τα “προηγμένα” κράτη που λογίζονται “προοδευτικά” στην κτηνωδία και δίνουν το νομικό έναυσμα σε ολόκληρο τον κόσμο, βλέπουμε ότι η δολοφονία αγέννητων παιδιών γίνεται ολοένα και πιο απροκάλυπτη. Ολοένα και πιο βάρβαρη. Ολοένα και πιο επιδιωκόμενη. Ένα έμβρυο 24 εβδομάδων (δηλαδή σχεδόν 6 μηνών) έχει μέγεθος περίπου 30 εκατοστών. Έχει αναπτύξει σχεδόν πλήρως τα ζωτικά του όργανα. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του έχουν σχεδόν τελειοποιηθεί και έχουν πάει στην τελική τους θέση. Έχει μαλλιά, φρύδια και βλέφαρα. Τα άκρα του έχουν διαμορφωθεί άψογα. Τα δάχτυλά του έχουν ακόμη και νύχια. Οι αισθήσεις του λειτουργούν σε μεγάλο βαθμό. Μπορεί να ακούει τη μητέρα του να του μιλάει ή να του τραγουδάει. Ανταποκρίνεται στο φως. Ξεκινάει να πιπιλά ενστικτωδώς το δάχτυλό του. Σε περίπτωση πρόωρου τοκετού, ένα έμβρυο 24 εβδομάδων έχει ισχυρές πιθανότητες να επιβιώσει. Είναι ένας σχεδόν διαμορφωμένος άνθρωπος με συνείδηση, με αντίληψη, με αίσθηση και αντανακλαστικές κινήσεις»!

Μπορεί να καταλάβει ο κάθε νοήμων τους φρικτούς πόνους που δοκιμάζουν αυτά τα αθώα ανθρώπινα πλάσματα, τη στιγμή που οι μαιευτήρες – χασάπηδες τα κομματιάζουν στις μήτρες των άσπλαχνων μητέρων τους!

Για να έχουν την ψευδαίσθηση της επανάπαυσης, προσπαθούν να ορίσουν, πότε το έμβρυο αρχίζει να ζει. Παραθέτουμε τη γνώμη γνωστού μαιευτήρα: «Ζωή δεν σημαίνει απλώς τη βιολογική διαδικασία της κυτταρικής διαίρεσης και της ανάπτυξης ιστών. Αν και αυτές οι διεργασίες είναι η βάση για τη βιολογική ύπαρξη, η ανθρώπινη ζωή είναι πολλά περισσότερα από τη συσσώρευση κυττάρων. Περιλαμβάνει τη συνείδηση, τη συναισθηματική αλληλεπίδραση, ακόμα και την ικανότητα λήψης αποφάσεων. Χωρίς τη νευρολογική βάση για τη συνειδητότητα ή την αίσθηση του εαυτού, η βιολογική ύπαρξη δεν ταυτίζεται με τη ανθρώπινη ζωή. Η επιστήμη της εμβρυολογίας δείχνει ότι μέχρι ένα συγκεκριμένο στάδιο ανάπτυξης, το έμβρυο στερείται των βασικών χαρακτηριστικών που ορίζουν τη ζωή, όπως η νοημοσύνη και η αντίληψη»[9]! Φυσικά όλες αυτές οι θεωρίες αποτελούν απλά προσωπικές αντιλήψεις και υποκειμενικές κρίσεις, χωρίς σοβαρή και τεκμηριωμένη επιστημονική απόδειξη. Προφανώς παραβλέπουν το γεγονός ότι το έμβρυο από τη στιγμή της σύλληψής του αποτελεί αυτόνομη οντότητα και αναπτύσσεται σε ανθρώπινη ύπαρξη! Τη στιγμή που, σε ποσοστό σχεδόν 100% θα γεννηθεί και άρα είναι αφαίρεση ζωής, είναι φόνος, έτσι και αλλιώς!

Αλλά δυστυχώς το διαρκές έγκλημα των εκτρώσεων στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν αποτελεί απλά «δημοκρατική κατάκτηση», αναγκαίο κακό, αλλά γενικότερη στάση ζωής! Αυτό αποδεικνύεται από διάφορα συμβάντα, τα οποία παραθέτει στο σχόλιό του ο κ. Ε. Ανδρώνης: «Να θυμίσω ότι στις χώρες του Ηνωμένου Βασιλείου (Αγγλία, Σκωτία, Ουαλία και Βόρεια Ιρλανδία) έχουν θεσπιστεί τα σύγχρονα “Άουσβιτς” των βρεφών που αποκαλούνται “ζώνες ασφαλούς πρόσβασης” (Safe Access Zones). Οι οποίες ορίζουν ότι σε ακτίνα 200 μέτρων από τις κλινικές εκτρώσεων απαγορεύεται αυστηρά οποιαδήποτε διαμαρτυρία (ακόμα και σιωπηλή), παραίνεση ή ακόμα και προσευχή υπέρ της αγέννητης ζωής. Η απαγόρευση ισχύει για διαμαρτυρίες που γίνονται σε δημόσιο, αλλά και σε ιδιωτικό χώρο. H 74χρονη Βρετανίδα, Rose Docherty, έγινε ο πρώτος άνθρωπος που συνελήφθη και αντιμετώπισε ποινικές διώξεις τον Φεβρουάριο του 2025, όταν έπραξε το “έγκλημα” να σταθεί σε μια τέτοια ζώνη θανάτου, κρατώντας μια πινακίδα που έγραφε “Ο εξαναγκασμός είναι έγκλημα – Είμαι εδώ για να σου μιλήσω, μόνο αν το θέλεις”»!

Κάθε φωνή αντίθετη με το έγκλημα των εκτρώσεων θεωρείται «οπισθοδρομική» και …μισογυνική! Να θυμίσουμε τον σάλο που ξέσπασε πριν λίγους μήνες στις Η.Π.Α, όπου το Ανώτατο Δικαστήριο κήρυξε παράνομες τις εκτρώσεις, όπως τα πηχυαία δημοσιεύματα μεγάλων εφημερίδων:  «Οι ΗΠΑ γυρίζουν 150 χρόνια πίσω: 25 Πολιτείες θα απαγορεύσουν τις αμβλώσεις μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου»! «Επιστροφή στον Μεσαίωνα για τις ΗΠΑ - Σχεδόν οι μισές Πολιτείες, κυρίως στον Νότο, μπορεί να απαγορεύσουν πολύ σύντομα τις αμβλώσεις» κ.α.[10]! Να αναφερθούμε και στο δικό μας πολιτικό και δημοσιογραφικό σύστημα, το οποίο εξέφρασε τον «αποτροπιασμό του για την επιστροφή στο μεσαίωνα και την καταπάτηση του δικαιώματος των γυναικών στην αυτοδιάθεση του σώματός τους»!

Το σύγχρονο αυτό διαρκές έγκλημα αποτελεί έκφανση της γενικότερης πνευματικής και ηθικής κατάπτωσης του σύγχρονου κόσμου, ως ηχηρό προμήνυμα των εσχατολογικών και αποκαλυπτικών καιρών που βιώνει η ανθρωπότητα. Στις αρχαίες προχριστιανικές εποχές οι άνθρωποι σκοτισμένοι από την επήρεια του Σατανά και αλλοτριωμένοι από την αμαρτία θυσίαζαν τα παιδιά τους στους δαιμονικούς ειδωλολατρικούς «θεούς», με σκοπό να «αποσπάσουν την εύνοιά» τους για τη δική τους «ευδαιμονία». Αυτό γίνεται και στις τραγικές ημέρες μας, εκατομμύρια αθώα παιδιά θυσιάζονται πριν γεννηθούν, τους σύγχρονους «βωμούς» των χειρουργείων, για να μην διαταραχτεί ο ατομιστικός και ευδαιμονιστικός τρόπος ζωής των άσπλαχνων γονέων! Στην αρχαία Ρώμη οι άσπλαχνοι γονείς πετούσαν τα παιδιά στις ερημιές, να τα ξεφορτωθούν και να τα κατασπαράξουν τα άγρια θηρία, οι σύγχρονοι γονείς τα πετούν τεμαχισμένα στους υπονόμους, να γίνουν τροφή των τρωκτικών. Και το ακόμα πιο ανατριχιαστικό και αποκρουστικό: να καταλήξουν στα εργαστήρια να γίνουν καλλυντικά, κρέμες προσώπου σώματος για τις «κυρίες»!

Πέραν της πνευματικής και ηθικής έκφανσης αυτού του φρικώδους εγκλήματος, ενέχει και το στοιχείο της παράνοιας. Η γενικότερη εχθρότητα προς τα παιδιά και την αποφυγή της τεκνογονίας, αλλά και τον αποδεκατισμό των αγέννητων παιδιών έχει άμεσες και ολέθριες συνέπειες για τις σύγχρονες κοινωνίες. Ο λόγος για το τρομακτικών διαστάσεων παγκόσμιο πρόβλημα και κύρια των ανεπτυγμένων δυτικών κοινωνιών, είναι το δημογραφικό, το οποίο απειλεί κυριολεκτικά τον άμεσο αφανισμό τους. Η παράνοια βρίσκεται στο γεγονός ότι αυτές, όχι μόνον δεν φροντίζουν πλέον για την ανανέωσή τους από τη γέννηση παιδιών, αλλά νομοθετούν και γίνονται αρωγοί στην καταστροφή τους! Αναφέρουμε για παράδειγμα την ελληνική πραγματικότητα, όπου η συρρίκνωση και η γήρανση της κοινωνίας είναι μια βραδυφλεγής βόμβα, η οποία όπου να είναι θα εκραγεί, με απρόβλεπτα τραγικά αποτελέσματα! Η χώρα μας γερνάει επικίνδυνα, σβήνει, χάνεται, όχι κάπου μακριά, αλλά στις επόμενες δεκαετίες. Αργοσβήνει από την ραγδαία γήρανση του πληθυσμού, αλλά και από έναν άλλο παράγοντα, την λαθρομετανάστευση! Οι πατέρες μας μάτωσαν 500 χρόνια να εκδιώξουν τους άρπαγες και δολοφόνους του Ισλάμ και εμείς τους ανοίγουμε και πάλι την Κερκόπορτα. Η εκπαιδευτική κοινότητα βιώνει αυτή την πολύ ανησυχητική κατάσταση, από το αθρόο κατ’ έτος κλείσιμο δεκάδων σχολείων και την αύξηση των αλλοδαπών και αλλοθρήσκων μαθητών!

Περαίνουμε την ανακοίνωσή μας, θέλουμε κατ’ αρχήν να συγχαρούμε τον έγκριτο και ομολογητή δημοσιογράφο κ. Ε. Ανδρώνη, για το ως άνω άρθρο του, αλλά και για πολλά άλλα, τα οποία θίγουν κακώς κείμενα της ελληνικής και της διεθνούς ζοφερής κατάστασης. Όσον αφορά το μέγα πρόβλημα των εκτρώσεων, το θεωρούμε ως το πιο κακό και ολέθριο ίσως ατομικό και κοινωνικό κακό! Όπως είχαμε τονίζει σε παλιότερη ανακοίνωσή μας με θέμα: «ΕΚΤΡΩΣΙΟΜΑΝΙΑ: Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ», δεν έχουμε δυστυχώς την δύναμη να ματαιώσουμε ή να μετριάσουμε το πρόβλημα των εκτρώσεων.  Δεν μπορούμε εμείς οι αδύναμοι να αναχαιτίσουμε αυτό το παγκόσμιο «τσουνάμι», το οποίο κατανοείται ως ένα από τα πλέον τρομερά «σημεία των καιρών». Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου και στη χώρα μας, η οποία δυστυχώς πρωτοστατεί παγκοσμίως και στις εκτρώσεις, όπου περισσότερα από 300.000 ελληνόπουλα κατακρεουργούνται, κάθε χρόνο, με τον πλέον φρικτό τρόπο και καταλήγουν στους υπονόμους.

Να τελειώσουμε με την επισήμανση, ότι οι εκτρώσεις, οι οποίες, όπως προαναφέραμε, έχουν το χαρακτήρα της γενοκτονίας, αποτελεί ειδεχθές αμάρτημα! Το ατέλειωτο ποτάμι του αίματος των εκατομμυρίων αδικοσφαγμένων παιδιών βόα κάτω από το θρόνο της μεγαλοσύνης του Θεού και η λειτουργία του πνευματικού Νόμου είναι κοντά και θα έχει ανυπολόγιστα τρομακτικές συνέπειες για τον σύγχρονο αποστατημένο κόσμο, ακόμα και για όσους δεν αντιδρούμε και δεν διαμαρτυρόμαστε γι’ αυτή την διαρκή φρικαλεότητα!    

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

ΕΞ ΕΣΠΕΡΙΑΣ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ --- ΜΟΝΑΧΟΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ (ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ)

Ανέγνωσα εις τον «Τύπον» τας απαντήσεις εις τα τρία άρθρα του Καθηγητού κ. Αλιβιζάτου. Ησθάνθην ικανοποίησιν και ανακούφισιν, διότι ητοίμαζα απάντησιν. Δυστυχώς δεν είναι η εξαίρεσις ο κ. Καθηγητής φρονών τόσον φιλελεύθερα. Το σύνολον σχεδόν των καθηγητών των δύο δυσμοίρων Θεολογικών Σχολών των Πανεπιστημίων μας έτσι φρονούν. Όλαι αι επί μέρους επιστήμαι έχουν κάποιαν συνέπειαν. Οι θεραπεύοντες τας διαφόρους επιστήμας μεταβαίνουν εις Ευρώπην και Αμερικήν δια την καλυτέραν συγκρότησίν των και καλώς ποιούν. Αλλ’ οι Θεολόγοι μας τι θέλουν εις τα Καθολικά και Προτεσταντικά Πανεπιστήμια; Τι θα μάθουν εις αυτά οι Ορθόδοξοι Καθηγηταί; Ιδού αι συνέπειαι της ασυνεπείας. Συνήθως λέγουν ότι μανθάνουν τας θεολογίας των Προτεσταντών και των Καθολικών ως και τον τρόπον σκέψεως, δια να δύνανται να γνωρίζουν σαφέστερον τας διαφοράς μας. Και εντεύθεν να αγαπούν περισσότερον την Ορθοδοξίαν και να την προστατεύουν. Δυστυχώς, όμως, δεν συμβαίνει αυτό. Ίσως η πρόθεσις να είναι καλή. Και είναι καλή. Αλλά δεν δύναται η πρόθεσις να γίνη πραγματικότης. Διότι εισέρχονται εις κλίματα επικίνδυνα χωρίς τα απαραίτητα μέσα αυτοπροστασίας. Πώς να προστατεύση ένας «καθηγητάκος» 22-25 ετών τον εαυτόν του, από τας ισχυράς επιδράσεις της Ρωμαιοκαθολικής και Προτεσταντικής Θεολογίας, όταν, εστερημένος ορθοδόξων κριτηρίων, ευρίσκεται μέσα εις την γοητεύουσαν ατμόσφαιραν του Δυτικού ρασιοναλισμού; Με ποία μέσα να αντιδράση ενώπιον της θαμβούσης ψευδοσοφίας των Ευρωπαίων το χθεσινόν, κομπλεξικόν δια την καταγωγήν του, χωριατόπουλον, που οιστρηλατημένον από το όνειρον να γίνη μέγας Θεολόγος, με γλώσσες και ευρωπαϊκήν σκέψιν, ρουφά ευχαρίστως ό,τι του σερβίρει η Κίρκη της λογοκρατουμένης Θεολογίας; Και ενώ η Ευρώπη και η Αμερική θα έπρεπε να χαρακτηρισθούν από τους γνησίους εκπροσώπους της Ορθοδόξου Θεολογίας ως απηγορευμέναι ζώναι, αντιθέτως, με το σύστημα των υποτροφιών εις τα αιρετικά Πανεπιστήμια, στέλλονται εις αυτά «ως πρόβατα επί σφαγήν» τα λυμφατικά φοιτητάκια μας, δια να επιστρέψουν ως άλλοι γενίτσαροι της Εκκλησίας μας, μεστά οιήσεως και κομπορρημοσύνης. Και εν μόνον δεν υποψιάζονται: ότι και θεολόγοι δεν έγιναν, αλλά και τον Χριστόν απώλεσαν. Εντεύθεν τα δεινά της Εκκλησίας. Η σύγκρουσις μεταξύ της παραδοσιακής Ορθοδοξίας και της ασυγκρατήτου διανοητικότητος των άνευ σεβασμού προς την παράδοσιν θεολόγων – επιστημόνων Προτεσταντικής ή Ρωμαιοκαθολικής εκδόσεως – καθίσταται αναπόφευκτος. Και να σκέπτεται κανείς την έκτασιν, που έχει λάβει εις την εποχήν μας το κακόν τούτο! Πως, λοιπόν, να ελπίσωμεν εις την εξάπλωσιν της θείας και αμώμου Ορθοδοξίας εις τον κόσμον; Και πως, με μίαν θεολογίαν άνευ Παραδόσεως, δεν παρασκευάζομεν το έδαφος, δια να εισέλθουν εις τον χώρον της αδιαφθόρου Ορθοδοξίας μας οι «κατεφθαρμένοι τον νουν» αιρετικοί; Η επί των ημερών μας αναταραχή της Εκκλησίας δεν οφείλεται εις την πεπλανημένην αντίληψιν περί Ορθοδοξίας των θεολόγων μας; εάν ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Αθηναγόρας δεν έζη επί έτη πολλά εις Αμερικήν, η οποία επιδρά ολεθρίως και εις τους πλέον ισχυρούς χαρακτήρας, και δεν ενισχύετο από τους θεολόγους του περιβάλλοντος του Φαναρίου και τους Πανεπιστημιακούς ιδικούς μας, θα προέβαινεν εις ενεργείας, αι οποίαι δικαίως εξήγειραν σύμπαντα τον Ορθόδοξον λαόν; Εάν έλεγον οι θεολόγοι μας εις τον Παναγιώτατον ότι η Ορθοδοξία είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, αι δε λεγόμεναι Εκκλησίαι είναι έξω της αληθείας και της σωτηρίας, είναι αιρετικαί μάζαι, θα ετόλμουν τας τόσον ταπεινωτικάς δια την Ορθοδοξίαν ενεργείας, όσον και να επεθύμει να υπηρετήση πολιτικούς σκοπούς προς όφελος των ξένων;

Ο καθηγητής κ. Αλιβιζάτος είναι ο τύπος του δυτικοπλήκτου Θεολόγου. Εσπούδασεν εις Προτεσταντικά Πανεπιστήμια, όπως και οι συνάδελφοί του, οι οποίοι ήλθον εις την Ελλάδα με τίτλους και 2-3 ξένας γλώσσας, προσόντα ικανά δια μίαν έδραν εν ταις Σχολαίς της Θεολογίας των Πανεπιστημίων μας. Και εντεύθεν διδάσκουν τι; Ορθόδοξον Θεολογίαν! Που την έμαθον; Γνώσις είναι η θεολογία; Ή μάλλον: γνώσις μόνον; Δυνάμεθα να χωρίσωμεν την Ορθόδοξον ζωήν από την Ορθόδοξον γνώσιν; Εάν δεν διδαχθώμεν ορθοδόξως και δεν ζήσωμεν ορθοδόξως, πως είναι δυνατόν να γίνωμεν ορθόδοξοι, και μάλιστα διδάσκαλοι της Ορθοδοξίας; Φιλοσοφία είναι η θεολογία; Δεν είναι άνθος της εν Χριστώ ζωής; Δεν είναι μία μαρτυρία συνεχιζομένη, μία μαρτυρία της Αποστολικής και Πατερικής διδασκαλίας; Δεν είναι ζωή; Αν δεν είναι ζωή και είναι φιλοσοφικά σχήματα, τότε προς τι το θεολογείν; Διατί ημείς οι Ορθόδοξοι, που διετηρήσαμεν ανόθευτον την Πατερικήν θεολογίαν, άνευ της οποίας η Ορθοδοξία νοθεύεται, να μη την καλλιεργώμεν, δια να ακτινοβολή ως σωτηριώδης αλήθεια, αλλά να καταφεύγωμεν εις τα αιρετικά Πανεπιστήμια, με αποτέλεσμα να αυξάνωμεν την εν τω κόσμω σύγχυσιν; Αν ημείς δεν κατέχωμεν παμφαή την αλήθειαν, που ευρίσκεται λοιπόν; Που να την αναζητήση ο άνθρωπος; Δεν υποψιάζονται οι εις Δύσιν μεταβαίνοντες πόσον μέγαν κακόν προκαλούν εις εαυτούς, τους γενησομένους μελλοντικώς μαθητάς των και εις όλον τον κόσμον, όταν αφήνουν την αγίαν των Εκκλησίαν, εντός της οποίας μυσταγωγούνται την θεολογίαν, και την αναζητούν εκεί που δεν υπάρχει ειμή σύγχυσις και αμφιβολία και σκότος βαθύ; Και εντεύθεν γίνονται πρόξενοι σχισμάτων και ερίδων εις την Εκκλησίαν, ειρήνην άγουσαν. Και ενώ «περιάγουν ξηράν και θάλασσαν», δια να επιτύχουν την «ένωσιν» των απανταχού χριστιανών «εξ αγάπης», κατορθώνουν ασφαλώς να διαιρούν τους εν Χριστώ αδελφούς εντός του χώρου της Ελληνικής Ορθοδοξίας, εις ενωτικούς και ανθενωτικούς! Πότε, επί τέλους, θα γίνη αντιληπτή αυτή η αντινομία, που υπάρχει εντός της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας; Πότε η αγία Εκκλησία μας, ως αυτάρκης εν τη αληθεία, θα εκμεταλλευθή τον ίδιον πλούτον; Πότε θα δημιουργήση τας προϋποθέσεις εκείνας, που θα της επιτρέψουν, όπως οι παρουσιαζόμενοι να διδάξουν την ευσέβειαν μη μολύνωνται από το αιρετικόν μίασμα; Πότε θα απαλλαγώμεν από το πλέγμα κατωτερότητος έναντι των Ευρωπαίων; Διατί δεν συνειδητοποιούμεν τους θησαυρούς που μας εχάρισεν ο Θεός, ως αλήθειαν και φως πίστεως και ζωής, αλλά αρχοντοχωριατικώς θεωρούμεν αναγκαίον τον εμβολιασμόν μας με τον ιόν του προτεσταντισμού και του καθολικισμού, των αιρετικών, «οις ουκ έστι σωτηρία»; Εάν εγκαταλείψωμεν την Ορθόδοξον πνευματικήν παράδοσιν, η οποία διήκει εις την ιστορίαν της Εκκλησίας μέχρι των ημερών μας, ως αδιάσπαστος και αλυσιδωτή σπονδύλωσις και συνέχεια Πατερικής θεολογίας, που θα στραφώμεν και πως δεν θα ολισθήσωμεν εις αιρέσεις; Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να είπω ότι αι θεολογικαί μας Σχολαί δεν ωφελούν την Εκκλησίαν. Την βλάπτουν πολλάκις. Αν λάβη κανείς υπ’ όψιν ότι οι διάκονοι της Εκκλησίας, είτε δια τον Κλήρον προορίζονται είτε δια να εργασθούν ως λαϊκοί θεολόγοι, πρέπει να διέλθουν απαραιτήτως από τας θεολογικάς  Σχολάς των Πανεπιστημίων μας, εύκολον είναι να αντιληφθή, πως διαμορφούνται από διδασκάλους, οι οποίοι εμορφώθησαν εις προτεσταντικά ή καθολικά Πανεπιστήμια. Είναι θαύμα πως δεν εγίναμεν ακόμη αιρετικοί… Σπάνιον το φαινόμενον Πανεπιστημιακού Καθηγητού, που να διέφυγε τας επιδράσεις των ξένων. Το λάθος, όμως, δεν είναι των θεολογικών μόνον Σχολών. Η Πολιτεία έχει ανάγκην από πεπαιδευμένους Έλληνας. Και βλέπει την θεολογίαν ως ένα κλάδον παιδείας, και αδιαφορεί δια το πώς λειτουργεί. Η Εκκλησία όμως διατί δεν μεριμνά δια την ορθόδοξον συγκρότησιν των φορέων του ευαγγελικού λόγου; Βλέπομεν τους ερχομένους εις το Άγιον Όρος φοιτητάς της θεολογίας, εν πλήρει συγχύσει ιδεών και φρονημάτων ως προς την Ορθοδοξίαν, και αποκαρδιούμεθα δια το μέλλον της αγιωτάτης Εκκλησίας μας. Τους αναπτύσσομεν τας θεμελειώδεις αρχάς της Ορθοδόξου θεολογίας και μας ατενίζουν έκπληκτοι, ως εάν ήκουον ξένην διάλεκτον. Παραδίδω άνευ σχολίων εις τους αναγνώστας το κατωτέρω εκφραστικόν γεγονός. Προ διετίας εδέχθην εις το κελλίον μου εν τη Ιερά Μονή της Μετανοίας μου, δύο Λουθηρανούς θεολόγους, υποτρόφους του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά διημέρους συνομιλίας επί θεολογικών θεμάτων μοι είπον: «Πάτερ, έχομεν μακρόν διάστημα παρακολουθούντες Ορθόδοξον Θεολογίαν εις Αθήνας. Σας βεβαιούμεν ότι εδώ εις το κελλίον σας αντελήφθημεν τας μεγάλας διαφοράς μας, ότι τέλος έχομεν διαφοράς. Σας ευχαριστούμεν!». Και ετέρα περίπτωσις, όχι ολιγώτερον σημαντική της πρώτης. Ότε κατά το έτος 1959 εκτελούντο αι πανορθόδοξοι εορταί επί τη 600^η επετείω από της Κοιμήσεως του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά εν Θεσσαλονίκη, και μετά τας γενομένας ομιλίας του προγράμματος, με επλησίασεν ο αιδεσιμώτατος πρωτοπρεσβύτερος π. Κωνσ. Ρουζίτσκυ, πρύτανις της Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας, δια να μου είπη: «πρώτην φοράν, πάτερ, βλέπω λαϊκούς καθηγητάς να ομιλούν περί μοναχισμού. Αυτό δεν το γνωρίζομεν εις την Ρωσίαν…». Θα το είπω και τούτο προς εντροπήν μας. Οι Ρώσοι θεολόγοι εκπροσωπούν σήμερον την Ορθόδοξον θεολογίαν. (Έχομεν, βεβαίως, και τας επαινετάς εξαιρέσεις εις τον κανόνα). Ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς δεν ήτο Ρώσος. Είναι Έλλην βυζαντινός θεολόγος, εν τούτοις μόνον οι Ρώσοι μας τον…. επαρουσίασαν!  Εμάθομεν μόνον από τους Ρώσους θεολόγους τι σημαίνει άγιος Γρηγόριος Παλαμάς δια την Ορθόδοξον Θεολογίαν. Και οσάκις οι ιδικοί μας ασχοληθούν, κατά συμβεβηκός, με την θεολογίαν του, τελικώς θα μας είπουν: «δυστυχώς πολλή μελάνη εχύθη δι’ εν θέμα τόσον προσκρούον εις την ημετέραν λογικήν»! Και έχουν ασφαλώς δίκαιον, διότι νομίζουν ότι η θεολογία η Ορθόδοξος είναι μόνον λογική. Εις εμέ όμως αρκεί η μαρτυρία αυτή, δια να επιβεβαιώση του λόγου μου το ασφαλές. Αλλά θα δώσουν φρικτόν λόγον εις τον Θεόν οι θεολόγοι μας δια την σιωπήν των ή την αντορθόδοξον, έστιν ότε, λαλιάν των, επί του συγκλονίζοντος τας συνειδήσεις του ορθόδοξου λαού θέματος της ενώσεως. Είναι λυπηρόν, ότι εκ των εν ενεργεία καθηγητών των Πανεπιστημίων μας μόνον ένας φιλόλογος κατήγγειλε την παρασκευαζομένην προδοσίαν εις βάρος της Ορθοδοξίας. Τι να λέγη, τάχα, ο μέγας Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, βλέπων τον λαόν του επηρεαζόμενον από τους θεολόγους της επαρχίας του και οδηγούμενον προς εκείνους, οι οποίοι τον αφώρισαν; Επί τη ευκαιρία θα παρεκάλουν την δ)νσιν του «Τύπου» να ανεδημοσίευε, χάριν των χιλιάδων αναγνωστών του, την ομιλίαν του π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ, που περιελήφθη εις τον πανηγυρικόν τόμον επί ταις εορταίς του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (Θεσσαλονίκη 1960). Ελπίζω έτσι να μάθουν τι είναι Ορθόδοξος Θεολογία, τα αξιολύπητα εκείνα παιδιά που σπουδάζουν θεολογίαν. Θα μάθουν και από πού αρχίζουν αι διαφοραί μας με τους αιρετικούς. Διότι με τας θεωρίας των καθηγητών των, ότι διαφέρομεν με τους αιρετικούς μόνον κατά τας μεθόδους σκέψεως, ότι ημείς είμεθα συνθετικοί και εκείνοι αναλυτικοί, ότι ημείς αναχωρούμεν εκ των επί μέρους και άλλα τοιαύτα φιλοσοφικά και θεωρητικά κατασκευάσματα, ουδέν έτερον επιτυγχάνεται, ειμή να εγκαθίσταται εις τον νουν των νέων θεολόγων εν ολόκληρον αφηρημένον σύστημα ιδεών, ενώ έχουν ανάγκην μόνον από ένα πτερόν του Αγίου Πνεύματος εις την καρδίαν των!