«ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΣΧΑ» -- Αθωνικά άνθη

Το άγιο Πάσχα δεν διαυγάζει την ύπαρξή μας μόνον όταν εορτάζεται. Πάσχα δεν τελούμε μόνο μια φορά το χρόνο σαν «εορτή εορτών και πανήγυριν πανηγύρεων». Εάν ο Χριστός είναι «μεθ΄ ημών πάσας τας ημέρας της ζωής ημών», άρα Πάσχα τελούμεν εις ολόκληρον τον βίον μας. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ερμηνεύων τον παραπάνω λόγον του Χριστού, λέγει: Ο Ευαγγελιστής δεν είπε «τρίτον ήδη τούτο προς αυτούς ήλθεν επί Τιβεριάδος», αλλά «εφανερώθη», δεικνύων ότι είναι μαζύ τους, αλλά μη βλεπόμενος αισθητώς, επειδή έδινε την δύναμη στους μαθητάς να τον βλέπουν όποτε ήθελε. Γιατί αυτή είναι η δύναμη των αθανάτων σωμάτων. Είναι λοιπόν κοντά μας ο Χριστός, αδελφοί, έστω και αν δεν φαίνεται. Γι΄ αυτό είπε και στους Αποστόλους κατά την Ανάληψή του· «Ιδού εγώ μεθ΄ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος».

ΟΤΙ ΗΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ - Αλεξανδρεύς

1ον

Ό,τι ξέρετε από τη ζωή μου κράτησε λίγες στιγμές. Για ό,τι προηγήθηκε κάνετε απλές υποθέσεις. Το τι ακολούθησε μοιάζει συχνά να μη σας ενδιαφέρει καν. Μοιάζετε σαν τα μικρά εκείνα παιδιά που κρατιούνται σ΄ όλη τη διάρκεια του παραμυθιού από τη βεβαιότητα του “έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα”. Σ' όλες τις δυσκολίες του ήρωα, σ' όλα τα βάσανα και τις κακοτυχιές του, σ' όλα τα λάθη και τις πτώσεις του σφιχταγκαλιάζετε την σιγουριά του καλού τέλους των πραγμάτων (κατόρθωμα κάθε καλού παραμυθά) και διώχνετε σαν ενοχλητική λεπτομέρεια όσα έγιναν πριν από εκείνο. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κι εγώ το ίδιο. Μα ό,τι είχα ζήσει ως τα τότε ήταν αδύνατο να με κάνει να πιστέψω πως θα είχε καλό τέλος η ζωή μου.

Στην κοινωνία μας το να είσαι πόρνη σε έκανε υποχρεωτικά να συμβιβαστείς με το αναπόφευκτο κακό τέλος σε τούτη τη ζωή και στην άλλη. Η παρουσία των ρωμαίων κατακτητών πρόσφερε βέβαια μια μικρή ανακούφιση τη σύγκρισή σου  με τα δικά τους ήθη. Και κείνη όμως χανόταν αμέσως μόλις συνειδητοποιούσα πως εγώ δεν ανήκα σε εκείνους. Δεν θα κρινόμουν ούτε από τους ανθρώπους ούτε από το Θεό όμοια μ’ εκείνους. Είχα το “χάρισμα” και την κατάρα να ανήκω στον εκλεκτό λαό του Θεού. Χάρισμα και κατάρα σαν δύο όψεις του κήνσου που άφηναν οι πελάτες μου φεύγοντας από κοντά μου.

ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΤΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΗΣ

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει. Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας, ζοφώδης τε και ασέληνος έρως της αμαρτίας. Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων, ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας, ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει. 

Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας, αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα, τω φόβω εκρύβη. Αμαρτιών μου τα πλήθη και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ μου; Μη με την σήν δούλην παρίδης, Ο αμέτρητον έχων το έλεος. 

Τη ΚΓ΄ (23η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος ΓΕΩΡΓΙΟΥ του Τροπαιοφόρου.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 23  Απριλίου 2019

Γεώργιος ο ένδοξος και θαυμαστός και μέγας Μάρτυς του Χριστού ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄ - τε΄ (284-305), κατήγετο δε εκ της Καππαδοκίας της Μικράς Ασίας. Γονείς του υπήρξαν περιφανείς και λαμπροί άρχοντες, διέλαμψε δε και ο ίδιος εις τα αξιώματα, πρότερον μεν έχων το αξίωμα του Τριβούνου, ύστερον δε, όταν έμελλε να μαρτυρήση, το του κόμητος (ήτοι επάρχου ή ηγεμόνος ή και στρατηλάτου). Όταν δε ο ασεβής Διοκλητιανός εκίνησε διωγμόν κατά των Χριστιανών και επρόσταξεν, όσοι μεν Χριστιανοί αρνούνται τον Χριστόν, να αξιούνται βασιλικών τιμών, όσοι δε δεν πείθονται να τον αρνηθώσιν, αυτοί να θανατώνωνται, τότε ο μέγας Γεώργιος, παρουσιασθείς προ του Διοκλητιανού, διεκήρυξεν εαυτόν Χριστιανόν και ήλεγξε την των ειδώλων πλάνην και ασθένειαν, μυκτηρίζων τους εις αυτά πιστεύοντας.

ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΑΣΧΑ -- Τοῦ κ. Δημ. Γ. Καραχάλιου, τ. Γυμνασιάρχου–Φιλολόγου

Ὁ Θεόπνευστος ὑμνογράφος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας εἰς ἕν ἀναστάσιμον στιχηρόν του ὀνομάζει τὴν ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ «Πάσχα καινὸν» καὶ «Πάσχα μέγα». Ἡ λέξις ὅμως Πάσχα εἶναι Ἑβραϊκὴ καὶ σημαίνει διάβασις καὶ διαβατήριον. Ἀλλὰ διατὶ ἐπεκράτησεν εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν; Αὐτὸ θὰ φανῇ ἀπὸ τὴν σύγκρισιν τῶν τριῶν Πάσχα ποὺ ὑπάρχουν: τοῦ Ἑβραϊκοῦ, τοῦ Χριστιανικοῦ καὶ τοῦ Οὐρανίου. Τὸ ἀρχαιότερον εἶναι τὸ Ἑβραϊκὸν Πάσχα. Ἡ ἑορτὴ αὐτὴ ὠνομάσθη Πάσχα, ἐπειδὴ οἱ Ἑβραῖοι ἐπρόκειτο κατ᾽ εὐδοκίαν Θεοῦ νὰ διαβοῦν τὰ σύνορα τῆς Αἰγύπτου, ὅπου ἐπὶ τετρακοσίους χρόνους ἦσαν σκλάβοι τῶν Αἰγυπτίων, καὶ νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὴν πατρίδα των. Τὸ δὲ Πάσχα αὐτὸ κατ᾽ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ ἔπρεπε νὰ τὸ ἑορτάσουν, προτοῦ νὰ φύγουν ἀπ᾽ ἐκεῖ, κατ᾽ αὐτὸν τὸν τρόπον· κάθε Ἑβραῖος οἰκογενειάρχης ἔπρεπε νὰ σφάξῃ ἕνα ἀμνὸν ἑνὸς ἔτους ἢ ἕν ἐρίφιον, χωρὶς κανένα ἐλάττωμα, κατὰ τὰς τρεῖς μετὰ μεσημβρίαν τῆς 14ης ἡμέρας τοῦ Ἑβραϊκοῦ μηνὸς Νισάν, καί, ἀφοῦ τὸν ψήσουν, νὰ τὸν φάγουν μὲ ἄζυμον ἄρτον καὶ πικρὰ χόρτα, διὰ νὰ ἐνθυμοῦνται τὴν πίκραν τῆς δουλείας των, ἀλλὰ καὶ χωρὶς νὰ σπάσουν κανένα ἀπὸ τὰ ὀστᾶ του.

Κέρκυρα: Λιτανεία τριών ωρών για το θαύμα του αγ. Σπυρίδωνος

Με μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε ακόμη μία χρονιά η Κυριακή των Βαΐων στην Κέρκυρα, «των Βαγιώνε», όπως τη λένε οι κάτοικοι του νησιού, με τη λιτάνευση του ιερού σκηνώματος του αγίου Σπυρίδωνος
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη λιτανεία του ιερού σκηνώματος, τόσο σε διάρκεια όσο και σε διαδρομή, που τελείται από το 1630. Ολες οι φιλαρμονικές του νησιού -συνολικά 18- συμμετείχαν στη λιτανεία και τίμησαν τον άγιο Σπυρίδωνα.

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΣ -- Τοῦ κ Ἀθανασίου Σακαρέλλου Θεολόγου

Οἱ Φράγκοι τὸ 1009 κατάκτησαν τὸ πρωτόθρονο Πατριαρχεῖο τῆς Ρώμης. Ἔδιωξαν τὸν τελευταῖο Ὀρθόδοξο Ρωμαῖο πάπα, τὸν Ἰωάννη 18ο, καὶ ἀνέβασαν στὸν παπικὸ θρόνο τὸν Φραγκόφιλο Σέργιο 4ο, ποὺ δέχονταν τὸ «Φιλιόκβε». Οἱ Φράγκοι εἶχαν ἤδη καταδικασθῆ ὡς αἱρετικοὶ ἀπὸ τὴν Ὄγδοη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τοῦ 879, ἐπὶ Μεγάλου Φωτίου. Αἰτία ἦταν ἡ αἵρεση τοῦ «Φιλιόκβε», ποὺ ἄρχισαν οἱ Φράγκοι νὰ κηρύττουν ἀπὸ τὸν 7ο αἰώνα. Ὁ πάπας Παῦλος 6ος καὶ ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας συμφώνησαν καὶ ὑπόγραψαν τὸ 1965 τὴν «Ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν», τὴν ὁποία ἀπέκρυψαν ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους. Ἔκτοτε ἡ ἕνωση αὐτὴ ὑλοποιεῖται μὲ ἀργοὺς ρυθμούς, γιὰ νὰ μὴ ὑπάρξουν ἀνεπιθύμητες ἀντιδράσεις. Εὔλογα, λοιπόν, μπορεῖ νὰ τεθεῖ τὸ ἐρώτημα. Γεφυρώθηκαν οἱ διαφορὲς μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ; Καὶ ποιὲς εἶναι οἱ διαφορὲς αὐτές; Ἡ κατεστημένη ἄποψη εἶναι, ὅτι οἱ διαφορὲς εἶναι τὸ «Φιλιόκβε», τὸ «Πρωτεῖο», τὸ «ἀλάθητο» τοῦ Πάπα καὶ μερικὲς ἄλλες. Βεβαίως, οἱ πιὸ πάνω διαφορὲς εἶναι σημαντικές. Ὅμως, ὑπάρχει κάποια ἄλλη οὐσιαστικώτερη διαφορά, ἀπὸ τὴν ὁποία πηγάζουν οἱ περισσότερες ἄλλες διαφορὲς μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ. Αὐτὴ ἡ σημαντικώτατη διαφορὰ ἐπισημαίνεται στὸ ἄρθρο αὐτό.

Επίκαιρη η ηρωική Έξοδος του Μεσολογγίου

Ο Ελληνισμός καλείται να πει ένα «ΟΧΙ» στους διαστρεβλωτές της Ιστορίας μας

Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα

Δεν τους βαραίνει ο πόλεμος, μα έγινε πνοή τους». Ετσι ύμνησε ο Διονύσιος Σολωμός τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Μεσολογγίου, οι οποίοι προτίμησαν την ηρωική Εξοδο και όχι την παράδοση στους Τούρκους του Κιουταχή και στους Αιγυπτίους του Ιμπραήμ. Το «αλωνάκι», όπως το χαρακτήρισε o εθνικός ποιητής, με ένα χαμηλό τείχος σαν «φράκτη», όπως περιπαικτικά το ονόμασε ο Ιμπραήμ, άντεξε έναν ολόκληρο χρόνο κατά τη δεύτερη πολιορκία του. Τελικά, η πείνα και η έλλειψη πολεμοφοδίων οδήγησαν στην ηρωική Εξοδο.

«Οποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει», κατά τον Σολωμό. Αλλά και αυτοί που σκοτώθηκαν κέρδισαν την αθανασία. Το αθάνατο Μεσολόγγι και η Εξοδος της 10/04/1826 δίνουν διαχρονικά και επίκαιρα μηνύματα στον σύγχρονο Ελληνισμό.

Σρι Λάνκα: Ισλαμιστική οργάνωση πίσω από τις επιθέσεις ανακοίνωσε η κυβέρνηση

Tοπική ισλαμιστική οργάνωση, το National Thowheeth Jama'ath (NTJ), βρίσκεται πίσω από τις επιθέσεις αυτοκτονίας που άφησαν 290 νεκρούς την Κυριακή του Πάσχα στην Σρι Λάνκα, ανακοίνωσε εκπρόσωπος της κυβέρνησης.