Διήγησις εις τον Θρήνον του Προφήτου ΙΕΡΕΜΙΟΥ περί της Ιερουσαλήμ και εις την άλωσιν ταύτης και περί της εκστάσεως ΑΒΙΜΕΛΕΧ.
Ιερεμίας, ο μέγας Προφήτης, κατήγετο εκ κώμης ονομαζομένης Αναθώθ. Πολλά δε επροφήτευσε περί της Ιερουσαλήμ και Βαβυλώνος, ομοίως και περί της ενσάρκου οικονομίας του Υιού του Θεού, εις την οποίαν φαίνεται όλη η δύναμις και το κράτος της προφητείας. Τούτον ποτέ τον Προφήτην έδειρε δυνατά Πασχώρ ο υιός του Εμμήρ, ο προεστώς του οίκου Κυρίου· και εις τον καταρράκτην αυτόν έβαλε, διότι επένθει και ελυπείτο δια την τότε μέλλουσαν άλωσιν της Ιερουσαλήμ. Επειδή δε η του Θεού πρόνοια ελύτρωσε τον Προφήτην από τον καταρράκτην, αυτός λυτρωθείς επροφήτευσε και είπεν εις τον Πασχώρ· «Το όνομά σου θέλει γίνει μέτοικον και ξένον από την γην ταύτην της Ιερουσαλήμ, και εν ταυτώ θέλει σε ελέγξει η αποστασία σου. Διότι επικατάρατος είναι εκείνος, όστις αμελώς ποιεί το έργον του Κυρίου· «Επικατάρατος ο ποιών τα έργα Κυρίου αμελώς» (Ιερ. λα: 10).
Τη Δ΄ (4η) Νοεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΥ του Μεγάλου του εν τω Ολύμπω.
Ιωαννίκιος ο θαυμάσιος και μέγας Πατήρ ημών εγεννήθη το εικοστόν τέταρτον και τελευταίον έτος Λέοντος Γ΄ του Ισαύρου, εν έτει ψμα΄(741), εις την επαρχίαν των Βιθυνών, εις χωρίον καλούμενον Μαρικάτον από ευσεβείς γονείς, οίτινες ωνομάζοντο ο μεν Μυριτρίκης, η δε Αναστασώ· γεννηθείς λοιπόν εξ αυτών ετρέφετο με θείαν παιδείαν μάλλον ή με τροφήν πρόσκαιρον· γράμματα μεν δεν ηθέλησε να μάθη, ως και ο Μέγας Αντώνιος, αλλ’ επειδή ήτο ρωμαλέος και μεγαλόσωμος τον έγραψαν εις τον στρατόν οι υπηρέται του βασιλέως, οίτινες εζήτουν ανθρώπους δια τον πόλεμον, επρόκοψε δε τόσον εις την μάχην, ώστε όλοι τον εθαύμαζον.
Καλούμεθα οι πάντες εις εγρήγορση
Βιώνουμε συνεχώς την παναίρεση του Οικουμενισμού, δηλαδή της αλλοτρίωσης με ένα λόγο του Ορθόδοξου ήθους, της απεμπόλησης των Χριστιανικών Παραδόσεων και διδασκαλιών, της νοθείας των Ιερών Δογμάτων, θεσμών και Κανόνων της Ορθοδοξίας, υπό των οικουμενιστικών ετεροδιδασκαλιών και των Φράγκικων ηθών και εθίμων. Όθεν καλούμεθα οι πάντες εις εγρήγορση, δεδομένης της κοσμικής υπεροπλίας και των δολίων διπλωματικών τρόπων με τους οποίους κινούνται και δρουν οι σκοτεινές οικουμενιστικές δυνάμεις, που επιδιώκουν την δια παντός τρόπου υποταγή και άλωση της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
ΝΑΙ ΜΕΝ, ΑΛΛΑ…» -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΤΟ ΘΕΜΑ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπασχολεῖ ἰδιαίτερα τους συνειδητούς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν ἀπό τους κληρικούς ἐνημέρωση και καθοδήγηση. Ὅμως περισσεύει ἡ σιωπή ἀπό καιροσκοπισμό και δειλία. Ἐλάχιστοι εἶναι ἐκεῖνοι, πού δημοσίως ἐπικρίνουν τους Οἰκουμενιστάς και διατυπώνουν τη γνώμη τους ἐλεύθερα. Και αὐτό εἶναι πολύ ἀνησυχητικό φαινόμενο, γιατί ἀποκαλύπτει ὅτι δεν ὑπάρχει ἱερός ζῆλος και παρρησία. Δέν ὑπάρχει πνεῦμα ὁμολογίας και ὑπεράσπισης τῆς πίστεώς μας. Ὡστόσο, δεν μᾶς λείπουν τά κείμενα, πού ἐπισημαίνουν τις αἱρετικές διδασκαλίες τῶν παπικῶν και τῶν προτεσταντῶν. Ἔχουμε θεολόγους, ἀλλά δεν ἔχουμε ὁμολογητές. Το πρόβλημα δεν εἶναι στην ἐπισήμανση τῶν διαφορῶν με τους ἑτεροδόξους, ἀλλά στήν κριτική πού πρέπει στους δικούς μας ὀρθοδόξους οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι ἀναπτύσσουν ἐνοχλητικές πρωτοβουλίες και ἐξισώνουν την πίστη μας με ἐκείνη τῶν αἱρετικῶν. Αὐτούς τους οἰκουμενιστές ἀποφεύγουν ἐπιμελῶς οἱ σοφοί θεολόγοι μας να τους κρίνουν καί να τους ἀπομονώσουν. Και αὐτό συμβαίνει γιατί εἶναι οἱ μεγαλόσχημοι τῆς Ἐκκλησίας και δεν θέλουν να ἔλθουν σε ἀντίθεση μαζί τους. Δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν και τους πατριαρχικούς κύκλους, παρόλο πού διαφωνοῦν. Ἔτσι κυλάει ὁ χρόνος με συμβιβασμούς, ἰδιωτικούς ψιθύρους και σιωπή. Τά ἐπιχειρήματά τους εἶναι παιδαριώδη. Ἔχουν ὡς κανόνα τους το «Ναι μέν, ἀλλἀ…», πού σημαίνει τελικά ὄχι στη δημόσια ἀντίδραση, ὄχι στη δυναμική διαφωνία, ὄχι στην ἄρνηση τῶν διαφόρων προκλητικῶν ἐκδηλώσεων. Καί ὅλα αὐτά, γιατί τους περισσεύει ἡ διάκριση και ἡ κατά Θεόν σοφία… Ἡ τακτική πού περιγράφω εἶναι προσφιλής και σε ἀρκετούς ἁγιορεῖτες πατέρες και σε σχεδόν ὅλους τους Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἔτσι ὁ δόλιος Οἰκουμενισμός ἐξαπλώνεται παντοῦ και το ὀρθόδοξο κριτήριο ἀμβλύνεται. Σε λίγο οἱ ἀνυποψίαστοι χριστιανοί μας θα πάθουν πλήρη σύγχυση και θά ἀποδέχονται τον Πάπα ὅπως και τον Πατριάρχη, και τους καρδινάλιους ὅπως και τους μητροπολίτες!
Η Εκκλησία του Χριστού δεν είναι μόνον η Ιεραρχία. Είναι ο Κλήρος και ο Λαός μαζί.
Υπάρχει το θέμα αρχής. Υπάρχει το θέμα της δημοκρατίας μέσα στην Εκκλησία, που θέλει τον Επίσκοπο να εκλέγεται «ψήφω Κλήρου και Λαού». Αυτή η αρχή καταπατείται σήμερα από τους δεσποτοκράτες όλων των τοπικών Εκκλησιών, κι΄ αυτή η αρχή πρέπει να επανέλθει αν θέλουμε να ξαναδούμε την Εκκλησία, μάνα Μαρτύρων και Αγίων, όπως ήταν τότε που οι Επίσκοποι εκλέγονταν με απόλυτη διαφάνεια από τους χριστιανούς κι όχι όπως σήμερα εν κρυπτώ και παραβύστω, λες και πρόκειται για τελετή Μασονίας! Η Εκκλησία του Χριστού δεν είναι μόνον η Ιεραρχία. Είναι ο Κλήρος και ο Λαός μαζί. Γιατί λοιπόν, ενώ ο λαός συμμετέχει σ΄ όλες τις εκδηλώσεις της Εκκλησίας, του απαγορεύουν να συμμετέχει στην εκλογή των Επισκόπων του; Γιατί, ενώ οι Αποστολικές Διαταγές, οι Κανόνες και οι μαρτυρίες Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, μιλάνε για εκλογή των Επισκόπων «υπό παντός του λαού», οι Ιεραρχίες των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών όλα αυτά τα γράφουν στα παλιά των τα παπούτσια; Και όχι μόνον πρέπει να εκλέγεται ο Επίσκοπος από τον λαό, αλλά και εάν κατά την χειροτονία κάποιος φωνάξει «ανάξιος», η χειροτονία πρέπει να σταματήσει αμέσως, μέχρις ότου εξακριβωθεί το βάσιμο ή όχι της κατηγορίας. Αυτά ορίζουν οι Κανόνες και η πράξη της Εκκλησίας.
Η Ορθοδοξία είναι η αποκάλυψη του Θεού με την ενανθρώπιση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος.
Δεν είναι η Ορθοδοξία απλώς μία θρησκευτική τελετουργία ή θρησκευτική γνωσιολογία και θρησκευτικός στοχασμός. Στην Ορθοδοξία συντελείται η προσωπική κοινωνία και συνάντηση του πιστού με τον Θεό, ο Οποίος στις σχέσεις Του με τον άνθρωπο δεν είναι μόνο Θεός , αλλά Θεάνθρωπος. Και η συνάντηση και κοινωνία του πιστού με τον Θεάνθρωπο συντελείται με την βιωματική ένταξή του στο Σώμα του Χριστού, την Αγία Εκκλησία Του και την μέθεξη της Θείας Χάριτος με τα μυστήρια της Εκκλησίας.
ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΙΝ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΤΗΣ Δ. Ι. ΣΥΝΟΔΟΥ
Η ΔΙΑΡΚΗΣ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔλαβε θέσιν ἐπὶ τοῦ νομοσχεδίου διὰ τὴν ἀπόδοσιν Ἰθαγενείας εἰς ἀλλοδαπούς. Ἡ Δ.Ι.Σ. ὑποστηρίζει ὅτι ὁ Νόμος δὲν ἐπιτρέπει εἰς τὴν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν νὰ παρέμβη ἐπὶ τοῦ νομοσχεδίου διὰ τὴν Ἰθαγένειαν. Ἡ θέσις της προκαλεῖ ὁλόκληρον τὸν πιστὸν Ὀρθόδοξον Λαόν. Διότι οἱ Ἱεράρχαι μας συμπεριφέρονται ὡς Ἀνώτεροι Δημόσιοι Ὑπάλληλοι, οἱ ὁποῖοι ὑπακούουν εἰς τοὺς πολιτικοὺς προϊσταμμένους των καὶ ὄχι ὡς Ἑλληνορθόδοξοι ποιμένες. Οἱ Νόμοι δὲν ἐπέτρεπαν εἰς τοὺς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας νὰ ἐλέγχουν τοὺς Βασιλεῖς, τοὺς Αὐτοκράτορας, τοὺς Τυράννους. Κι ὅμως τὸ ἔπρατταν ἀδιαφοροῦντες διὰ τὰς συνεπείας. Σύγχρονοι Μητροπολῖται τῆς μεταπολεμικῆς Ἑλlάδος ἤλεγξαν αὐστηρότατα πολιτικοὺς καὶ δικτάτορας ἀδιαφοροῦντες διὰ τὰς συνεπείας. Ἡ σημερινὴ Διοικοῦσα Ἐκκλησία εἶναι ξένη, εἰς τὸ σύνολόν της, πρὸς τὸ Ὀρθόδοξον φρόνημα καὶ τὴν φιλοπατρίαν.
------------------------------
Τό ἄρθρον ἀποδεικνύει ὅτι ἡ «ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος», ἐκτός ἀπό τίς προηγούμενες αἱρέσεις καί σχίσματα πού τήν ἐβάρυνον, τώρα ἔχει πέσει καί εἰς τήν φοβεράν αἵρεσιν τοῦ Σεργιανισμοῦ!
------------------------------
Δυστυχώς από σήμερα ξεκίνησε την λειτουργία του το πρώτο επίσημο τζαμί στην Αθήνα... Οι πρώτες προσευχές στον ισλαμοδαιμονα είναι γεγονός...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)