Ο ερχομός του Μεσσία, όπως αναμένεται από το λαό του Θεού και προφητεύεται στην Παλαιά Διαθήκη, συνδέεται χαρακτηριστικά με δύο μεγάλα πνευματικά μεγέθη· το ένα αναφέρεται στην προσφορά του Θεού, το άλλο στην ανταπόκριση του ανθρώπου: Είναι το έλεος αφ΄ ενός και η αγαλλίαση αφ΄ ετέρου. Ο Κύριος ελεεί και σώζει, ο άνθρωπος σώζεται και αγαλλιάται. Ψάλλει ο ψαλμωδός όλος πίστη και ευγνωμοσύνη· «Εγώ δε επί τω ελέει σου ήλπισα, αγαλλιάσεται η καρδία μου επί τω σωτηρίω σου» (Ψαλ. 12: 6). Ελπίδα μόνη, που μπορεί να στερεώσει την καρδιά μας στη βαθιά ανησυχία της, για την ακεραιότητα της υπάρξεώς μας, η οποία απειλείται συνεχώς από ποικίλους κινδύνους, είναι η αγάπη του Θεού. Μία αγάπη, η οποία προσφέρεται δωρεάν, χωρίς ανταλλάγματα, άφθονα, χωρίς κρατούμενα και προ πάντων μεγαλόψυχα, χωρίς συνερισμούς «συνίστησι δε την εαυτού αγάπην εις ημάς ο Θεός, ότι έτι αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημών απέθανε» (Ρωμ. 5: 8).
Λόγος εἰς τήν ῞Υψωσιν τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ -- ΦΙΛΟΘΕΟΥ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως
᾿Επειδή ἀπεκόπημεν ἀπό τήν πρώτη καί θεία καί μακαρία ζωή λόγῳ τῆς παραβάσεως τοῦ προπάτορος, καί μακρυνθέντες ἀπό τόν Θεόν, ἐγίναμε ἐξόριστοι τοῦ Παραδείσου, καί ξεπέσαμε εἰς μία πολύ ἁμαρτωλή ζωή, καί κατεκρίθημεν εἰς τό νά ἀποθάνωμε, καί κατατεμαχισθήκαμε σέ ἀναρίθμητες γνῶμες, καί πλάνες καί ἀσέβειες, ὡς δοῦλοι τοῦ ἐχθροῦ διαβόλου μέ τίς φιληδονίες καί τά πάθη τῆς σαρκός, καί διά τοῦτο εἴχαμε ἀνάγκη νά σαρκωθῇ ὁ Θεός, ὁ ῾Οποῖος δέν ὑπέφερε τήν ζημία τοῦ πλάσματός Του, οὔτε ἤθελε νά τό ἀφήσῃ νά καταστραφῇ· προκειμένου ἀπό Αὐτόν πού ἐπλάσθημεν, ἀπό Αὐτόν καί νά ἀναπλασθῶμεν, δι᾿ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγον, ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Λόγος, ὁ ῾Οποῖος ἀπ᾿ αἰῶνος ὑπάρχει μαζί μέ τόν Πατέρα, ἄχρονος ὤν, εὐσπλαγχνισθείς τήν φύσιν μας, ἡ ὁποία ἐγλίστρησε καί ἀπεμακρύνθη ἀπό τό καλό, καί ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας ἔφθασε εἰς τά βάθη τοῦ ᾅδου· εὐδόκησε καί ἠθέλησε νά γίνῃ ἄνθρωπος σέ μία ὡρισμένη στιγμή, καί νά εἰσέλθῃ μέσα εἰς τόν χρόνον, καί νά γίνῃ ὅμοιος κατά πάντα μέ ἡμᾶς, πλήν τῆς ἁμαρτίας. Διά τοῦτο ὁ ᾿Αχώρητος χωρεῖται μέσα σέ Παρθενικά σπλάγχνα, καί περιγράφεται κατά τήν σάρκα ὁ ᾿Απερίγραπτος, καί διά τῆς κοινωνίας αὐτῆς θεώνει τό πρόσλημμα, καί γίνεται ἀληθινός καί τέλειος ἄνθρωπος, Αὐτός πού πάντοτε ἦτο τέλειος Θεός.
Τη ΙΔ΄ (14η) Σεπτεμβρίου, η Ύψωσις του Τιμίου και Ζωοποιού ΣΤΑΥΡΟΥ.
Κωνσταντίνος ο Μέγας και Ισαπόστολος, πρώτος μεταξύ των βασιλέων της παλαιάς Ρώμης εδέξατο τον Χριστιανισμόν. Ούτος έχων πόλεμον έξω της Ρώμης, παρά τον Τίβεριν ποταμόν, κατά του Μαξεντίου, και βλέπων το στράτευμα των εχθρών ότι ήτο περισσότερον από το ιδικόν του, ευρίσκετο εις απορίαν και φόβον. Όθεν εις τοιαύτην κατάστασιν ευρισκομένου αυτού, εφάνη την μεσημβρίαν τύπος Σταυρού εις τον ουρανόν, σημειούμενος δι’ αστέρων. Και πέριξ του θαυμασίου εκείνου Σταυρού εφάνησαν γράμματα, τυπούμενα και αυτά δι’ αστέρων με ρωμαϊκά, ήτοι λατινικά στοιχεία, τα οποία έλεγον ούτω· «Εν Τούτω Νίκα». Παρευθύς λοιπόν κατασκευάσας ένα Σταυρόν, όμοιον με εκείνον, όστις εφάνη εις τον ουρανόν, προσέταξε να προπορεύηται έμπροσθεν του στρατεύματος. Έπειτα συμπλέκεται με τους εχθρούς και νικά τούτους κατά κράτος, ώστε οι περισσότεροι εθανατώθησαν, οι δε άλλοι έφυγον από τον φόβον και τον τρόμον των. Όθεν εκ του θαύματος τούτου εννοήσας την δύναμιν του Σταυρωθέντος και πιστεύσας, ότι ούτος μόνος είναι αληθής Θεός, εγένετο Χριστιανός και αυτός και η μήτηρ του η μακαρία Ελένη.
Πρώιμοι Προφήτες -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Η ιταμή πρόκληση της Τουρκίας, σε Έβρο και Αιγαίο, έχει πλήξει το κύρος των ενόπλων δυνάμεων, καθότι, ενώ καθίσταται πρόδηλο και απτό, ότι ο πολύφερνος διεθνής παράγων, διατηρεί έναν διττό, και αινιγματικά επαμφοτερίζοντα ρόλο, σταθμίζοντας προεχόντως και κυρίως, τα ιδικά του οφέλη εκ της διμερούς φυηθείσας διαφοράς μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας, η χώρα μας καθεύδει τον νήδυμον ύπνο.
Η συνειδητά μελετημένη απόσταση, την οποία διατηρούν οι «σύμμαχοι μας», ενώ προηγουμένως, έχουν εξαντληθεί ενδελεχώς εκ της διπλωματικής μας φαρέτρας όποια πρόσφορα μέσα, ευνοούν εν μέρει την αυθαιρεσία της Τουρκίας καθώς και την αδιάλειπτη πρόκληση της, προς την προσβολή της Εθνικής μας κυριαρχίας.
ΛοκΝτάουν! Εμβολιασμός! Πρόστιμα! Νομικές συμβουλές (εκπομπή Ι.Κουσκούση με το νομικό Α.Παπαντωνίου)
----------------------------------
Ἐξαιρετικῶς ἐνημερωτικόν καί ἀφυπνιστικόν βίντεο! Ἡ παρουσιάστρια, Κα Ἰωάννα Κουσκούση, εἶναι αὐτή πού πρό μερικῶν μηνῶν ἔρριξε στόν Χαρδαλιᾶν νερόν! Ἡ πρᾶξις αὐτή ἦτο μέν μή νόμιμος, ἀλλά δείχνει τόν ἐπαναστατικόν δρόμον πού χρειάζεται ὅλοι νά βαδίσουμε, προκειμένου νά πάρουμε πίσω τήν Πατρίδα μας καί τήν ζωήν μας. Ὁ ἐξαιρετικός νομικός κ. Παπαντωνίου, ἀφοῦ μᾶς ἐξηγεῖ λεπτομερῶς τά συνταγματικά μας δικαιώματα, μᾶς λέγει εὐθέως ὅτι ὁ μόνος τρόπος ἀντιδράσεως στό κατοχικόν-δωσιλογικόν καθεστώς εἶναι ἡ ἐπανάστασις! Τό ζητούμενον εἶναι νά εὑρεθοῦν ἀρκετοί Πατριῶται πού θά ἑνώσουν τίς δυνάμεις των καί θ' ἀνατρέψουν τούς ΒΡΩΜΕΡΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΑΣ πού ἔχουν καθήσει στόν σβέρκον μας! Ἀπό τά ὑπάρχοντα πολιτικά κόμματα, ἐντός καί ἐκτός «βουλῆς», οὐδέν κινεῖται πρός αὐτήν τήν κατεύθυνσιν. Αὐτό πού συνεκράτησα ἀπό τήν παρουσίασιν τοῦ κ. Παπαντωνίου εἶναι ὅτι ἄν κάποιος ἀστυνομικός μᾶς κόψῃ πρόστιμον ἤ μᾶς ὁδηγήσῃ στά κρατητήρια, ἐπειδή π.χ. δέν φοροῦμε μάσκαν ἤ ἀρνούμεθα νά λάβουμε τό ἐμβόλιον, τότε δέν πρέπει νά παραλάβουμε τό σχετικόν ἔγγραφον, ἀλλά νά ἐπικαλεσθοῦμε τόν Ἄρθρον 20, παρ. 2, τοῦ Συντάγματος καί νά ζητήσουμε ἀκρόασιν ἀπό τόν φυσικόν μας δικαστήν. Ἀνά πᾶσαν στιγμήν, ἡμέραν ἤ νύκτα, εἶπε, ὑπάρχει Εἰσαγγελεύς καί Δικαστής ὑπηρεσίας. Ἑπομένως, ἄς μήν ἀφήνουμε τά «ὄργανα τῆς τάξεως» ν' αὐθαιρετοῦν εἰς βάρος μας. Πρέπει ὅλοι μας νά καταλάβουμε ὅτι ἔχουμε χάσει τήν Πατρίδα μας καί τά θεμελιώδη Δικαιώματά μας, ὅπως μᾶς ἔχει ἐξηγήσει πολλές φορές ὁ γνωστός Συνταγματολόγος Καθηγητής κ. Γεώργιος Κασιμάτης, καί γι' αὐτό οἱ Δωσίλογοι πολιτικοί καί οἱ ψευδοεπίσκοποι μᾶς πηγαίνουν ἀπό ξεπούλημα εἰς ξεπούλημα, μέχρι νά μήν μείνῃ τίποτε! Διό καί ἐπείγει ν' ἀνατρέψουμε τόν παρόν ΠΑΡΑΝΟΜΟΝ καθεστώς καί νά πάρουμε τίς ζωήν μας πίσω. Τό χρεωστοῦμε στά παιδιά μας! Ἐξ ὅσων γνωρίζω, μέχρις αὐτῆς τῆς στιγμῆς, μόνον ὁ ἐκλεκτός Δικηγόρος Ἀθηνῶν κ. Νικόλαος Ἀντωνιάδης τό προσπαθεῖ.
Οἱ δύο μεγαλύτεροι ἐχθροί τῆς Ἑλληνορθοδόξου ἀγωγῆς -- Τοῦ κ. Νικολάου Χ. Χαρακάκου, Καθηγητοῦ Θεολογίας - διδάκτορος Θεολογίας καὶ Φιλοσοφίας
Ὁ ''πολυφυλετικός'', ''πολυθρησκευτικός'', ''πολυπολιτισμικὸς'' καί, στὴν πραγματικότητα, ἐθνοδιαλυτικός ἀποχριστιανισμὸς καὶ γραικυλισμὸς στὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημά μας ἔχει τὴν δική του ''ἰδεολογία'': τὸν νεοδιεθνιστικὸ ''εὐρωπαϊσμό''. Προσομοιάζει πρὸς τὸν κομμουνιστικὸ διεθνισμὸ ὡς πρὸς τὸ ὅτι μεριμνᾶ πρωτίστως γιὰ τὸν θρησκευτικὸ καὶ ἐθνικὸ ἀποχρωματισμὸ τῆς Παραδοσιακῆς Χριστιανικῆς καὶ Ἑλληνικῆς Παιδείας. Ἡ παρουσία ἀλλοδαπῶν μαθητριῶν καὶ μαθητῶν στὰ σχολεῖα δὲν εἶναι τυχαία συνέπεια τῆς μεταναστεύσεως καὶ λαθρομεταναστεύσεως τῶν οἰκογενειῶν των, ἀλλὰ μέρος τοῦ σκόπιμου σχεδιασμοῦ τῶν εὐρωζωνικῶν κέντρων, γιὰ νὰ τεθοῦν ἐκποδὼν ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἡ Πατριωτικὴ Ἑλληνοπρέπεια ἀπὸ τὴν Ἐκπαίδευσι, ἀντικαθιστάμενες ἀπὸ τὴν θρησκευτικὴ σύγχυσι καὶ τὴν δίχως Ἑλληνικὴ Φιλοσοφικὴ Πνευματικότητα μηδενιστικὴ ''εὐρωπαιδεία''. Τοὺς ἐνοχλεῖ ἡ Ἑλληνορθόδοξος Ἀγωγή. Ποιούς; Μὰ τοὺς ἀρνητάς τῆς Ταυτότητός μας. Ἐσωτερικοὺς καὶ ἐξωτερικούς. Μαρξιστάς καὶ ''εὐρωπαϊστάς''.
Oi Πατέρες προειδοποιούν. ακούει κανείς;
Λέγει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: Ἂν ὁ προεστώς σου εἶναι σφαλερὸς εἰς τὴν πολιτείαν καὶ τὰ ἔργα του, μὴ περιεργάζεσαι. Ἂν ὅμως εἶναι σφαλερὸς κατὰ τὴν πίστιν, φεῦγε παραίτησέ τον, ὄχι μόνο ἂν εἶναι ἄνθρωπος, ἀλλὰ κἄν ἄγγελος εἶναι ἀπὸ τὸν οὐρανόν.
ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΑΓΙΟΥ -- Αθωνικά άνθη
Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, στην «Ασματική Ακολουθία των Αγιορειτών αγίων Πατέρων», ανυμνολογεί όχι μονάχα τους γνωστούς Αγίους, που ηγίασαν στις ιερές Μονές, στις Σκήτες, στις ερημικές Καλύβες και στις «οπές της γης», τους οποίους ονομάζει επωνύμους, αλλά περιλαμβάνει και τα πλήθη των αγνώστων Οσίων, των ανωνύμων εκείνων, που μόνο ο Θεός ετίμησε την αγιότητά τους, γιατί παρεκάλεσαν να μείνουν άγνωστοι και να ξεχασθούν από τους ανθρώπους. Η ταπείνωσή τους εκεί τους ωδήγησε. Πραγματικά στα ιερά εδάφη των Ερήμων του Αγίου Όρους έχουν ταφεί άγια σώματα και ο διερχόμενος απ΄ εκεί ανύποπτος προσκυνητής, δέχεται μυροβόλους ριπές στις αισθήσεις του. Πρόκειται για Οσίους, που έζησαν και εκοιμήθησαν εν Κυρίω άγνωστοι. Είχα προσωπική πείρα των αφανών αυτών αγίων, όταν έγραφα στη νεότητά μου: «Κέριναι, χλωμαί και ευγενικαί υπάρξεις, που εθυσίασαν τα πάντα και, «ίνα Χριστόν κερδίσωσιν», «ηγήσαντο πάντα σκύβαλα» και ετάκησαν με την ιδίαν των φλόγα, ήρεμα, γαλήνια, και εξέπνευσαν γονατιστοί εις τα σκιόφωτα των πτωχών και υγρών φωλεών των, ψυχαί καθαραί, «ων ουκ ην άξιος ο κόσμος…».