Ο χριστιανός ο οποίος θέλει να είναι ευθύς απέναντι του Θεού, οφείλει να διερωτηθή: Μήπως υπηρετώ το κακώς εννοούμενο προσωπικόν μου συμφέρον και όχι αυτό που ορίζει η Εκκλησία μου; Μήπως υπηρετώ άθελά μου τις σκοτεινές δυνάμεις και όχι την αλήθεια; Απάντηση εις το ερώτημα αυτό θα μπορέση να πάρη, αν αφήση ελεύθερη τη συνείδησίν του να ομιλήση ανεπηρέαστη από το πάθος και την πλάνη, με βάσιν την αλήθειαν και τον Νόμον του Θεού. Νοείται άραγε ένας χριστιανός να ενεργή εις την ζωήν του με κριτήρια αντίθετα προς το Νόμον και τας εντολάς του Θεού, αντίθετα προς τας Παραδόσεις και τους Ιερούς Κανόνας που εστήριξαν δια μέσου των αιώνων την Πίστιν μας; Κενοί περιεχομένου λοιπόν είναι εις την εποχήν μας οι Ιεροί Κανόνες και Παραδόσεις της Εκκλησίας μας; Που βαδίζουμε αλήθεια, οι σημερινοί Ορθόδοξοι; Μήπως στήνεται ήδη ο τάπης δια την υποδοχήν του Αντιχρίστου; Μήπως επαληθεύονται εις τας ημέρας μας τα λόγια του Προφήτου: «Τετύφλωκεν αυτών τους οφθαλμούς και πεπώρωκεν αυτών την καρδίαν, ίνα μη ίδωσι τοις οφθαλμοίς και νοήσωσι τη καρδία και επιστραφώσι και ιάσομαι αυτούς»; Θα αγνοήσουμε λοιπόν, αδελφοί αυτά που γίνονται από τους Οικουμενιστές, γεγονότα καταλυτικά της Πίστεώς μας, και δια της σιωπής και αδιαφορίας θα επιβραβεύσουμε την προδοσία της Πίστεώς μας;
Εγκώμιον εις τον Άγιον Μεγαλομάρτυρα Τροπαιοφόρον Γεώργιον.
«Μνημονεύετε του λόγου ου εγώ είπον υμίν, ουκ έστι δούλος μείζων του Κυρίου αυτού» (Ιωάν. ιε:20).
Όσον αγαπά, όσον αγωνίζεται ο άνθρωπος δια να φέρη εις πέρας έργον το οποίον εργάζεται υπέρ την δύναμίν του, τοσούτον φθάνει προώρως και ανεπλίστως εις το ίδιον αυτού τέλος, καταβυθιζόμενος παραδόξως εις βαθύτατον λάκκον, εις απύθμενον κρημνόν ή εις μεγάλον και φοβερώτατον πνιγμόν εν βαθυτάτη θαλάσση. Ηγωνίσθη αγώνα μεγάλον, ετεχνεύθη με αδύνατον και νενοθευμένην σοφίαν ο Δαίδαλος, ο πατήρ του Ικάρου, όταν εφρόντιζε να φύγη με πανουργίαν από τον βασιλέα της Κρήτης Μίνωα και να κάμη να πετάξη ο υιός του Ίκαρος ως όρνεον εις τον αέρα, με τα κήρινα πτερά τα οποία του έπλασε, πράγμα αδύνατον και υπέρ την φύσιν. Αλλ’ ανίσχυρος η μηχανή του πατρός εκρήμνισε και εθανάτωσε τον παίδα. Διότι ενώ επέτα ο Ίκαρος, διελύθησαν από την θέρμην του ηλίου αι πτέρυγες αυτού, επειδή ήσαν πλασμέναι από κηρόν και κρημνισθείς από του ύψους επνίγη εντός των υδάτων της θαλάσσης. «Εξ Ικάρου του Δαιδάλου παιδός, Ικάριον πέλαγος μέχρι της σήμερον λέγεται».
Μνήμη του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος ΓΕΩΡΓΙΟΥ του Τροπαιοφόρου.
Γεώργιος ο ένδοξος και θαυμαστός και μέγας Μάρτυς του Χριστού ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄ - τε΄ (284-305), κατήγετο δε εκ της Καππαδοκίας της Μικράς Ασίας. Γονείς του υπήρξαν περιφανείς και λαμπροί άρχοντες, διέλαμψε δε και ο ίδιος εις τα αξιώματα, πρότερον μεν έχων το αξίωμα του Τριβούνου, ύστερον δε, όταν έμελλε να μαρτυρήση, το του κόμητος (ήτοι επάρχου ή ηγεμόνος ή και στρατηλάτου). Όταν δε ο ασεβής Διοκλητιανός εκίνησε διωγμόν κατά των Χριστιανών και επρόσταξεν, όσοι μεν Χριστιανοί αρνούνται τον Χριστόν, να αξιούνται βασιλικών τιμών, όσοι δε δεν πείθονται να τον αρνηθώσιν, αυτοί να θανατώνωνται, τότε ο μέγας Γεώργιος, παρουσιασθείς προ του Διοκλητιανού, διεκήρυξεν εαυτόν Χριστιανόν και ήλεγξε την των ειδώλων πλάνην και ασθένειαν, μυκτηρίζων τους εις αυτά πιστεύοντας.
Ο π. Θεόδωρος Ζήσης γράφει:
Αφού οι Επίσκοποι μνημονεύουν τόν Πατριάρχη καί επομένως υπόκεινται καί αυτοί στόν κανόνα: “ο κοινωνών ακοινωνήτω, ακοινώνητος έσται”· καί εγώ μνημονεύω τόν Επίσκοπό μου, ο οποίος μνημονεύει τόν Πατριάρχη, ο οποίος κοινωνεί μέ τόν Πάπα· καί εσείς οι λαϊκοί έρχεστε από μένα, ο οποίος μνημονεύω τόν Επίσκοπο καί κοινωνάτε καί μέ αποδέχεστε. Επομένως, μία σειρά –αυτή η σειρά τού παραπτώματος πού αρχίζει από τόν Πατριάρχη, αρχίζει σιγά-σιγά σάν συγκοινωνούν δοχείον, νά φθάνει σάν ευθύνη μέχρις εμάς!
Αλλά ποιός από
τόν κόσμο τά ξέρει αυτά; Οι
περισσότεροι από τούς λαϊκούς, θά πούν: “Μά, αφού τό κάνει ο Πατριάρχης, αφού
τό κάνει ο Πάπας, τί φταίω εγώ;”. Φταίς κι
εσύ! Δέν
δικαιολογείται η άγνοια...
Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Δέν είναι μόνον
υπεύθυνος ο Πατριάρχης. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Επίσκοπος ο οποίος σιωπά
καί η οποία σιωπή είναι τρίτο είδος αθεϊας. Είμαστε υπεύθυνοι
καί εμείς οι Πρεσβύτεροι καί μαζί μέ εμάς,
είστε καί σείς οι λαϊκοί, πού έρχεστε μαζί μέ μάς καί δέν μάς λέτε: “Φεύγουμε εμείς”.