«UNIA: THE FACE AND THE DISGUISE» THE BOOK BY FR. GEORGE METALLINOS
NOW CIRCULATING IN ENGLISH
Now in circulation is the English edition of the book “UNIA: The Face and the Disguise” by Protopresbyter Fr. George Metallinos, Professor Emeritus of the Athens University School of Theology. This new edition is included in the publications of the Christian Orthodox Philanthropical Society of Friends of the Sacred Retreat of Pantokrator at Melissohori “Saint Gregory Palamas”.
In this very notable essay, Father George examines the historical course and the significance of the religious-political entity named “Unia”, that is, of the Papist communities in the Orthodox regions of Eastern Europe and the Middle East – mainly during the past four centuries – who have deceptively been observing the Orthodox liturgical rubric (sacred services, language, vestments, etc.), but have acknowledged primacy and infallibility in the person of the Pope of Rome. The author analyzes Unia’s early link to the Papist “Holy Inquisition”, but also to the Jesuits, who had originally organized Unia as a disguised Latinism. According to Fr. George, Unia was –on the one hand– a factor that balanced out the damage sustained by Papism on account of the Protestant Reform from the 16th century onwards, and on the other hand, it was also a lever that elevated the Pope as a universal Bishop, whose prestige is supposedly recognized not only in the West but also in the East, that is by the Uniates, who are a mere semblance of “Easterners”.
ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ
Ωδή θ΄. Ο Ειρμός.
Μυστήριον ξένον, ορώ και παράδοξον! Ουρανόν το σπήλαιον·
θρόνον χερουβικόν την Παρθένον· την φάτνην χωρίον· εν ω ανεκλίθη ο αχώρητος,
Χριστός ο Θεός· ον ανυμνούντες μεγαλύνωμεν.
Ερμηνεία.
Το προοίμιον του παρόντος Ειρμού αυτολεξεί ερανίσθη ο
Μελωδός από τον λόγον του θείου Χρυσοστόμου τον εις την Γέννησιν του Κυρίου·
όπου ούτω προοιμιάζει η ρητορική εκείνη και εύλαλος γλώσσα: «Μυστήριον ξένον
και παράδοξον βλέπω»· εμιμήθη δε ο Μελωδός ενταύθα και τον διορατικόν εκείνον
Προφήτην Αββακούμ λέγοντα: «Επί της φυλακής μου στήσομαι, και επιβήσομαι επί
πέτραν, και αποσκοπεύσω του ιδείν» (Αβ. β: 1)· διότι σταθείς και ούτος επόι της
ιδικής του φυλακής: ήτοι επί της προσοχής του νοός, και επιβάς εις την καρδίαν,
ως επάνω εις πέτραν δια νοεράς επιστροφής και συνεύσεως, από εκεί εθεώρησε δια
της ενεργείας του Πνεύματος την εκ Παρθένου απόρρητον Γέννησιν του Σωτήρος.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Τετάρτη, 29 Απριλίου 2015
Ιάσονος και Σωσιπάτρου των αποστόλων, Κερκύρας παρθενομάρτυρος, Ιωάννου Καλοκτένους μητροπολίτου Θηβών του νέου ελεημονος, Ιωάννου νεομάρτυρος του Θεσσαλονικέως (1802).
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Ἰάσων καὶ
Σωσίπατρος ἀνήκουν στὴ χορεία τῶν Ἀποστόλων τοῦ Κυρίου καὶ κατάγονταν ὁ μὲν
Ἰάσων ἀπὸ τὴν Ταρσὸ ἢ τὴν Θεσσαλονίκη, κατὰ τὸ παλαιὸ χειρόγραφο, ὅπως
σημειώνει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ δὲ Σωσίπατρος ἀπὸ τὴν Ἀχαΐα.
Σαν διαβεί ο χρόνος, θα διαβεί κι ο πόνος;
Ήτοι
Περί της διαρκούσης κρίσεως
Περί της εν καιρώ φυγής της κρίσεως
Περί της ημών
αποκρίσεως
Αλήθεια,
τι προσδοκά ο Έλληνας, περιδινούμενος μέσα σ΄ αυτήν την οικονομική λαίλαπα και
την δεινώς εξαιτίας αυτής βιούμενη οδυνηρή κατάσταση; Πώς τη συζητά με τον
εαυτό του- όχι με τους άλλους- και πώς κατορθώνει να αμυνθεί, να παρηγορηθεί;
Πώς ορθώνει μέσα του ελπιδοφόρες αντιστάσεις; Πώς ελίσσεται και αγνοεί και
αντιπαρέρχεται την αναγγελλόμενη από τα μέσα ενημέρωσης « πραγματικότητα», για
να ανασάνει από τον όγκο των ειδήσεων, που πλακώνουν την ψυχή και που συχνότατα
παρουσιάζονται μεταλλαγμένες και αντιφατικές; Τι μηχανεύεται το μυαλό του
καθενός, τι προγραμματίζει, τι ονειρεύεται, τι ελπίζει, πώς καραδοκεί το
ενδεχόμενο, το απίθανο κατά τα φαινόμενα, τέλος αυτής της βάρβαρης Οδύσσειας;
Είναι μεγαλειώδης αυτή η σιωπηλή από μέρους του ελληνικού λαού στάση. Δεν είναι
φόβος. Όχι. Πόσο μάλλον αδιαφορία.
Εξελίξεις στην Ι.Μ. Θεσσαλονίκης σχετικά με την υπόθεση του π. Νικολάου Μανώλη – Τα τελευταία νέα
Λάβαμε
την ακόλουθη επιστολή της συντονιστικής επιτροπής αγώνος της ενορίας του Προφ.
Ηλία Θεσσαλονίκης, εναντίον της δίωξης του π. Νικολάου Μανώλη:
Πέρασαν
ήδη 2 μήνες από την ώρα που ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος αποφάσισε
την τρίμηνη απόσπαση του πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Μανώλη. Η απόσπαση
έγινε με την δικαιολογία της κάλυψης λατρευτικών αναγκών της μητροπόλεως. Για
μας όμως δεν ήταν τίποτα άλλο από μία περιττή και αντιλειτουργική κίνηση της
μητρόπολης. Από τη μία εγκαταλείφθηκε ο Ι. Βυζ. Ν. Προφ. Ηλιού μόνο με έναν
ιερέα για τη δύσκολη περίοδο της Μεγ. Σαρακοστής, ενώ η απόσπαση για φερόμενη κάλυψη
λατρευτικών αναγκών έγινε σε μία ενορία που εξηπηρετούνταν ήδη από τέσσερεις
ιερείς, συμπεριλαμβανομένους και δύο συνταξιούχους. Αυτό καταμαρτυρείται από
τους συνενορίτες, που σε όλο αυτό το διάστημα πάρα πολλές φορές μέχρι και
σήμερα βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις κλειστές πόρτες του Προφ. Ηλία και την
έλλειψη των καθημερινών ακολουθιών. Ποιός λοιπόν Ναός είχε ανάγκη για
πραγματική κάλυψη λατρευτικών αναγκών;
Είπε ο Αββάς Αντώνιος:
Να έχης μπροστά στα μάτια σου τον φόβο του Θεού. Να θυμάσαι Αυτόν οπού θανατώνει και ζωογονεί. Μισήστε κάθε σαρκική ανάπαυση. Απαρνηθήτε αυτήν εδώ την ζωή, για να ζήσετε με τον Θεό. Να θυμάστε τι υποσχεθήκατε στον Θεό. Γιατί, κατά την μέρα της κρίσεως, θα σας το ζητήση. Περάστε τον βίο σας με πείνα, με δίψα, με γύμνια, με αγρυπνίες, με πένθος, με κλάμμα, με στεναγμούς μες από τα βάθη της καρδιάς. Δοκιμάστε να δήτε αν είστε άξιοι του Θεού. Περιφρονήστε την σάρκα, για να σώσετε τις ψυχές σας.
Τα φοβερά γεγονότα, που συνέβησαν την τελευταία εβδομάδα στο Φρέαρ του Ιακώβ, μετά το Πάσχα του 2015.
***
Ο Kyprianos Christodoulides άφησε ένα
σχόλιο για την ανάρτησή σας "Τα φοβερά γεγονότα, που συνέβησαν την τελευταία
εβ...":
Ο Θεός είναι αυτός που θέλει
"Ο Θεός είναι αυτός που θέλει" φυλακισμένο έναν πρώην - αν είναι ποτέ δυνατόν - πατριάρχη, τον Ειρηναίο ; "Είναι καιρός να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους", αλλά αυτό δεν το λέει ο ομιλητής. Η οικονομική καταστροφή δεν είναι το μείζον, λέει σε κάποια άλλη στιγμή, η μεγαλύτερη καταστροφή είναι η πνευματική - ιστορική χρεωκοπία. Η πνευματική μας ιεραρχία, που συντάσσεται ιστορικά με την αίρεση τι είναι; Μπορεί να μας απαντήσει ;
Ο Θεός είναι αυτός που θέλει
"Ο Θεός είναι αυτός που θέλει" φυλακισμένο έναν πρώην - αν είναι ποτέ δυνατόν - πατριάρχη, τον Ειρηναίο ; "Είναι καιρός να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους", αλλά αυτό δεν το λέει ο ομιλητής. Η οικονομική καταστροφή δεν είναι το μείζον, λέει σε κάποια άλλη στιγμή, η μεγαλύτερη καταστροφή είναι η πνευματική - ιστορική χρεωκοπία. Η πνευματική μας ιεραρχία, που συντάσσεται ιστορικά με την αίρεση τι είναι; Μπορεί να μας απαντήσει ;
Η ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
«Μη χωρίζετε την
καρδίαν υμών από του Θεού… φυλάσσετε αυτήν μετά της μνήμης του Κυρίου ημών
Ιησού Χριστού πάντοτε… ίνα μεγαλυνθή Χριστός εν υμίν…». Άγ. Ιωάννης
Χρυσόστομος.
Το θέμα της νοεράς
προσευχής κατά τα τελευταία έτη κατέστη επίκαιρον τόσον εις τα ορθόδοξα
κλίματα, όσον και εις τον Προτεσταντισμόν και τον Καθολικισμόν, εξ αφορμής των
αλλεπαλλήλων εκδόσεων της «Φιλοκαλίας» και των Νηπτικών Πατέρων εις τρεις
ευρωπαϊκάς γλώσσας. Η νοερά προσευχή αποτελεί, εις την σημερινήν εποχήν του
ψυχικού άγχους, την μόνην καταφυγήν και το κύριον μέσον στροφής προς εαυτούς
δια την ανεύρεσιν της απολεσθείσης υπάρξεως, του απολεσθέντος Παραδείσου, της
εντός ημών υπαρχούσης Βασιλείας. Κάποτε, σπουδαίοι εκπρόσωποι της Καθολικής
Εκκλησίας, εχαρακτήρισαν την νοεράν προσευχήν ως «πνευματικήν ηλιθιότητα» και η
επίσημος Καθολική Εκκλησία θεωρεί την νοεράν προσευχήν και τον Ησυχασμόν ως
είδος τι αιρέσεως. Σήμερον όμως παρουσιάζεται μία ύφεσις εις τας πεπλανημένας
αυτάς αντιλήψεις και ο Δυτικός κόσμος στρέφεται διψαλέως προς την Ανατολήν, η
οποία διετήρησε την αγάπην της προς την εσωτερικήν ζωήν. Βεβαίως, ουδέποτε η
Δυτική Εκκλησία θα αγαπήση εις ίσον βαθμόν με την Ανατολικήν την εσωτερικήν
ζωήν, εάν δεν απαγγιστρωθή από το μονομερές πνεύμα της εξωτερικής
δραστηριότητος, το οποίον τείνει να την καταστήση ένα, εστερημένον βιουμένου
επερβατισμού, εγκόσμιον οργανισμόν.
... Και θα μεταλαμβάνουμε και σείς τα κορόïδα θα μᾶς βλέπετε και δεν θα αντιδράτε. Ξέρετε γιατί δεν θα αντιδράτε; Γιατί θα σᾶς λένε «Κάντε υπακοή στην Εκκλησία». «Κάντε υπακοή», έτσι θα σᾶς λένε.»
«Πάτερ μου, σε λίγο καιρό, όχι μακριά, σε πολύ λίγα χρόνια, θα υπάρξη μία εκκλησία σε όλον τον κόσμο… παπικοί, προτεστάντες, ορθόδοξοι, θα υπάρχει μία λέξη, αυτή που επικρατεί στις ημέρες μας, «ενότητα»· υπό το πρίσμα τῆς ενότητος. Από κάτω θα γίνει ένας ακταρμᾶς, δηλ. ο καθένας θα κρατάει την πίστη του, αλλά εδώ θα βλέπετε καρδινάλιο. Αυτός θα κρατάει την πίστη του, εγώ την πίστη μου, θα έχουμε όμως κοινό ποτήριο. Και θα μεταλαμβάνουμε και σείς τα κορόïδα θα μᾶς βλέπετε και δεν θα αντιδράτε. Ξέρετε γιατί δεν θα αντιδράτε; Γιατί θα σᾶς λένε «Κάντε υπακοή στην Εκκλησία». «Κάντε υπακοή», έτσι θα σᾶς λένε.»
Prayer in the Orthodox Church
"He who is able to pray correctly, even if he is the poorest
of all people, is essentially the richest. And he who does not have proper
prayer, is the poorest of all, even if he sits on a royal throne"
-
St John Chrysostom
Prayer is the elevation of the mind and the heart to God in
praise, in thanksgiving, and in petition for the spiritual and material goods
we need. Our Lord Jesus Christ commanded us to enter into our inner room
and there pray to God the Father in secret. This inner room means the
heart, the core of our being.
The Apostle Paul says that we must always pray in our spirit.
He commands prayer for all Christians without exception and asks us to
pray unceasingly.
Orthodox Christians engage in both corporate and personal prayer.
One’s individual prayer life is balanced with participation in the
liturgical services of the Church where the whole community gathers for prayer
and worship
http://orthodoxprayer.org/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)