Serbian Patriarch Leads Ecumenical Gathering

Serbian Patriarch Irenaeus led an ecumenical event on September 9th.  The event was organized by the Community of Saint Egidio, and international ecumenist organization.  The organization has been well known for organizing joint prayer and trans-religious syncretistic services since the Assisi gather of 1987.

Present at the event were:

Izidbegovich Bakir, the president of Bosnia and Herzegovina, Ivo Josipovic, President of the Republic of Croatia, Philip Vuyanovich, President of the Republic of Montenegro, the Prime Minister of the Republic of Cote d’Ivoire, Woman Aussies Kouadio, President of the Ministerial Council of Italy, Mario Monti, the Serbian Patriarch IrenaeusCardinal, Archbishop of Upper Bosnia and Sarajevo Vinko Pulich and the Grand Mufti of Bosnia and Herzegovina, Mustafa Tserich and president of the Jewish Community of Bosnia and Herzegovina James Finch.

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Δι΄ όλης της ιστορίας του ο άνθρωπος εμφανίζεται ως εν ιδιαίτερον είδος όντος, δια του ότι ακαμάτως αναζητεί την θεμελιώδη και κυρίαν αλήθειαν, εκείνην επί της οποίας στηρίζονται και δια την οποίαν υπάρχουν όλοι οι κόσμοι. Το πρόβλημα της αληθείας προσεπάθει να λύση ο άνθρωπος μυθολογικώς και φιλοσοφικώς και θεϊστικώς και πνευματιστικώς και υλιστικώς. Όμως δεν το έλυσε το πρόβλημα τούτο, διότι προσεπάθει να το λύση με τας κατηγορίας του καθαρού, του αυτονόμου και αθέου ουμανισμού. Μόνον εις το θαυμαστόν Πρόσωπον του Θεανθρώπου Χριστού απεκαλύφθη η όλη αιωνία Αλήθεια, χωρίς καμμίαν έλλειψιν. Και το πρόβλημα της αληθείας ελύθη με την εμφάνισιν της απολύτου Θείας Αληθείας εις τα όρια της ανθρωπίνης φύσεως. Δια τούτο εκ του στόματος του Θεανθρώπου Χριστού προήλθεν η πλέον θαρραλέα δήλωσις, την οποίαν ηδυνήθη ποτέ να δώση εν ανθρώπινον ον, η δήλωσις: «Εγώ ειμι η Αλήθεια» (Ιωάνν. 14, 6). Τούτο δε σημαίνει ότι ο Θεάνθρωπος Χριστός είναι η αλήθεια ως πρόσωπον εις όλην την θεανδρικήν αυτού πληρότητα και πραγματικότητα.     

          Συνεχίζεται.                               

Θέμα: Κανονική Παραίτησις Ιερέως Δημητρίου Ζέρβα.

Σεβασμιώτατε,

Παρακαλώ, να δεχθήτε την παραίτησίν μου από την εφημεριακήν θέσιν του Ιερού Ναού αγίου Δημητρίου χωρίου Χαραυγή επαρχίας Πυλίας, εις το οποίον υπηρέτησα έως σήμερον συνεχώς από τότε που με εχειροτονήσατε και με διωρίσατε εφημέριον. Εις την απόφασίν μου αυτήν κατέληξα μετά από υπόδειξιν του πνευματικού μου πατέρα, και μετά από πολλήν προσευχήν και περισυλλογήν. Η αιτία που με ωδήγησε εις την απόφασίν μου αυτή, είναι λόγοι πίστεως. Δεν μου ήταν δυνατό, να εξακολουθώ να υποκρίνωμαι, ότι υπηρετώ σαν ιερεύς μια εκκλησία που λέει ότι είναι ορθόδοξος, αλλά εγώ γνωρίζω προσέτι ότι εις την πραγματικότητα είναι βυθυσμένη εις το ψεύδος της αιρέσεως του οικουμενισμού και της ασεβείας προς τους Ιερούς Κανόνας της Ορθοδοξίας. Επιτρέψατέ μου Σεβασμιώτατε να σας εξηγήσω: όπως γνωρίζετε, πολύ καλύτερα από εμέ, κατ΄ επανάληψιν έχει γραφή εις τα εκκλησιαστικά έντυπα «ότι η Εκκλησία της Ελλάδος έχει διολισθήσει εις την αίρεσιν του Οικουμενισμού, εφ΄ όσον δέχεται την θεωρία των κλάδων και ότι δήθεν δεν κατέχει όλην την αλήθειαν, αλλά θα πρέπει να ενωθή με όλες τις αιρετικές παρασυναγωγές της Δύσεως για να επανιδρύσουν όλαι μαζί την Εκκλησία του Χριστού» (εκκλησιαστική εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος κ.λ.π.)!   Πως συμφωνεί, Σεβασμιώτατε, αυτή η παραδοχή με το σύμβολον της πίστεως της εκκλησίας μας, όπου ομολογούμε ότι αυτή είναι «η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία»;  Όπως γνωρίζετε, πολύ καλύτερα από εμέ, πριν από ολίγων ετών και αντιπρόσωποι της εκκλησίας της Ελλάδος έλαβον μέρος και υπέγραψαν τις προδοτικές συμφωνίες του Σαμπεζύ και του Μπελεμέντ, με τις οποίες αναγνωρίζεται:  ότι τόσο οι Παπικοί, όσο και οι αιρετικοί Μονοφυσίται, ήσαν πάντα μέλη της Εκκλησίας και επομένως σώζονται οι πιστοί τους. Με αυτή την απόφασιν και πρακτικήν, ειπέτε μου Σεβασμιώτατε, που πηγαίνουν οι αφορισμοί του αγίου Φωτίου και της Συνόδου του, της Συνόδου επί αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, αλλά και οι προτροπές του Πατρο-Κοσμά (τον Πάπα να καταράσθε αυτός είναι η αιτία) κατά των αιρετικών Φραγκολατίνων;  Που πηγαίνουν οι κατάρες και τα αναθέματα κατά των αιρετικών Μονοφυσιτών της Αγίας Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου αλλά και των υπολοίπων, που επεκύρωσαν τις αποφάσεις της; Όπως γνωρίζετε, πολύ καλύτερα από εμέ Σεβασμιώτατε, οι διάφοροι Πατριάρχαι αλλά και εκπρόσωποι της εκκλησίας της Ελλάδος, όχι μόνο ανήκουν αλλά και συμμετέχουν ενεργά στο περιβόητο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (στην πραγματικότητα Παγκόσμιο Συνονθύλευμα Ε(Αι)ρετικών).  Με αποτέλεσμα να συμπροσεύχωνται με όλους τους αιρετικούς, με παπαδίνες και επισκοπίνες των αντιχρίστων Προτεσταντών, αλλά ακόμη και με σατανιστές (ινδιάνοι και ειδωλολάτρες) και αλλοπίστους (Μουσουλμάνους, Θιβετιανούς κλπ) στις περιβόητες συμπροσευχές της Ασίζης, της Καμπέρας του Χαράρε και οπουδήποτε αλλού! Οι Ιεροί Κανόνες της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως γνωρίζετε πολύ καλύτερα από εμέ καθότι είσθε και εγκρατής Θεολόγος, όχι μόνο απαγορεύουν τις πράξεις αυτές αλλά και επιβάλλουν επιτίμια εις όσους τολμήσουν να παρακούσουν τις απαγορεύσεις τους αυτές. Σας υπενθυμίζω δειγματοληπτικά τον ΜΕ΄ Αποστολικό Κανόνα ο οποίος λέγει: «Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος, μόνον αφοριζέσθω, ει δε επέτρεψεν αυτοίς, ως κληρικοίς ενεργήσαι τι, καθαιρείσθω»!  Καταλαβαίνετε, Σεβασμιώτατε, τους λόγους που μου επιβάλλουν την παραίτησιν από την εφημεριακή μου θέσιν, αλλά και την διακοπήν κάθε πνευματικής επικοινωνίας μαζί σας.  Οι λόγοι δεν είναι προσωπικοί, ούτε εκδήλωσις αχαριστίας προς το πρόσωπό Σας. Γιατί, αναγνωρίζω την αγάπη και την εμπιστοσύνη με τις οποίες με περιεβάλλατε το διάστημα αυτό της ιερατικής μου σταδιοδρομίας. Ως άνθρωπος και ως ιερεύς, προσεπάθησα να φανώ αντάξιος αυτής της εμπιστοσύνης Σας. Λόγοι, όμως, ανώτεροι συναισθημάτων, λόγοι σωτηρίας ψυχής, επιβάλλουν την ενέργειά μου αυτή. Σεις, Σεβασμιώτατε, δεν μπορείτε να αποχωρισθήτε από την εκκλησία σας για λόγους τους οποίους Σεις γνωρίζετε. Παρ΄ όλη την αγάπη που τρέφω στο πρόσωπό Σας, επιτρέψετέ μου να μη Σας μιμηθώ. Διότι η παραμονή σε κοινωνία μαζί Σας, εφόσον Σεις δεν διακόπτετε την κοινωνία με όλους όσους προανέφερα, θα έχει σαν αποτέλεσμα για μένα να βρεθώ εις το ίδιον κρίμα με όλους αυτούς που τας ενεργείας τους καταγγέλλω ανωτέρω. Φυσικά τοιαύτην πολυτέλεια δεν επιτρέπουν οι άγιοι Απόστολοι που με προστάζουν να φύγω της τοιαύτης κοινωνίας «Ει τις ακοινωνήτω, καν εν οίκω συνεύξηται, ούτος αφοριζέσθω» (Ι΄ Αποστολικός Κανόνας)!                                                                             
Σεβασμιώτατε, πιστεύω εις την διάκρισιν και κατανόησίν Σας εις το διάβημά μου αυτό, ότι δηλαδή προκρίνω να είμαι πιστός και ταπεινός δούλος του ουρανίου Κυρίου και Σωτήρος μου Χριστού, παρά των επιγείων αρχόντων και διατελώ με τον πρέποντα σεβασμόν.

Δημήτριος Ζέρβας Ιερεύς.

+π.Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : Ορθόδοξος και Βατικάνιος Συμφωνία περί Ουνίας Μπαλαμάντ Λίβανος, Ιούλιος 1993.

     68) Η ανοησία και η αφέλεια των Νεο-Ελλήνων συνίστατο εις την πεποίθησιν ότι οι δήθεν σύμμαχοι πραγματικά ήθελαν να στηρίξουν και να αποκαταστήσουν, αν όχι την Ρωμαϊκήν Μεγάλην Ιδέαν, τουλάχιστον την Αρχαίαν Ελληνικήν Μεγάλην Ιδέαν, αφού ήταν λάτρες των Αρχαίων Ελλήνων. Οι Έλληνες του 1912 ήταν τόσον φουσκωμένοι από την δήθεν αρχαιοελληνικήν λατρείαν των δήθεν συμμάχων τους που δεν κατάλαβαν πόσον πιό σπουδαίον ήταν δια την Δύσιν η ίδρυσις μιάς μη Ισλαμικής αλλά κοσμικής Τουρκίας από κάποιαν αποκατάστασιν της Αρχαίας Ελλάδος στην Μικράν Ασίαν. Το ότι οι δήθεν σύμμαχοι έδωσαν το δικαίωμα εις τους Ρωμαίους της περιοχής της Σμύρνης να αποκτήσουν την Ελληνικήν ιθαγένειαν είχε ως μοναδικόν σκοπόν να αγριεύσουν και να αναγκάσουν τους Τούρκους να ανατρέψουν το Οθωμανικόν και το Ισλαμικόν τους καθεστώς και να στραφούν στον Ατατούρκ δια να τους σώση από την καταστροφήν. Αλλά οι Τούρκοι Ισλαμισταί έπαυσαν να τρώνε το κουτόχορτο του Δυτικού Πολιτισμού και θα επιδιώξουν να ηγηθούν και να ενώσουν τα Ισλαμιστικά κινήματα του κόσμου και ασφαλώς θα επαναφέρουν το Χαλιφάτο.

Συνεχίζεται.

Ποιος «άδης» θα εκφωνήσει το μνημόσυνο του πάπα – ο οποίος αποκόπηκε δίκαια από το Άγιο Πνεύμα εξ αιτίας της αυθαδείας του, εναντίον του Θεού και των θείων Μυστηρίων – και θα γίνει με αυτόν τον τρόπο εχθρός του Θεού ;

«Έτι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα 

Ρώμης Βενεδίκτου …»

Τελικά ο Αντίχριστος Πάπας, μας έκανε όλους επάνω στον πλανήτη Ουνίτες!!!

Η ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

 Η αδελφή μας  "Anny" από την Λάρισα γράφει :

Το έτος 326 η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μ. Κωνσταντίνου. Ο Θείος ζήλος όμως, έκανε την Αγία Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού. Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές. Σε κάποιο σημείο, βρέθηκαν τρεις σταυροί. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του Κυρίου; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς Ιερείς, αφού έκανε δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβέστατης κυρίας πού είχε πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, πού ήταν πραγματικά του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε. Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το τίμιο ξύλο. Επειδή, όμως, συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι. Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι άγιοι Πατέρες, να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας, πού αποτελεί το κατ' εξοχήν "όπλον κατά του διαβόλου". 
(Ορισμένοι Συναξαριστές, αυτή την ημέρα, αναφέρουν και την ύψωση του Τιμίου Σταυρού στην Κωνσταντινούπολη το 628 από τον βασιλιά Ηράκλειο, πού είχε νικήσει και ξαναπήρε τον Τίμιο Σταυρό από τους Αβάρους, οι οποίοι τον είχαν αρπάξει από τους Αγίους Τόπους).

Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός πιστών το στήριγμα.
Σταυρός Αγγέλων η δόξα, και των δαιμόνων το τραύμα.

Ο Σταυρός που δέχτηκε επάνω του το πανάχραντο Σώμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και που την ύψωσή του γιορτάζει η Ορθόδοξη εκκλησία αύριο, να σκεπάζει όλους μας από ορατούς και αοράτους εχθρούς.

Ιερά Μητρ. Πειραιώς Ανακοίνωσις:

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 12ῃ Σεπτεμβρίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ὁ Ἐντιμότατος κ. Φώτης Κουβέλης, Πρόεδρος τοῦ κόμματος τῆς ΔΗΜ.ΑΡ. καί ὁ κομματικός σχηματισμός του ἐμμένει μετά πείσματος μεταξύ τῶν ἰσοδυνάμων μέτρων 4,4 δισεκατομμυρίων Εὐρώ τά ὁποῖα προτείνει διά τήν ἀντικατάσταση ἐπιλογῶν τοῦ πακέτου τῶν 11,6 δισεκατομμυρίων Εὐρώ πού ἀπαιτεῖ ἡ Τρόϊκα γιά νά συνεχίση τό πρόγραμμα στήριξης τῆς Ἑλληνικῆς οἰκονομίας μέ τήν παροχή τῆς ἑπομένης δόσεως, νά συμπεριλαμβάνη ὡς ἰσοδύναμο μέτρο τήν πληρωμή κατά 50% τῆς μισθοδοσίας καί τῶν συντάξεως τῶν Κληρικῶν ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀναφέρων χαρακτηριστικῶς γιά νά δημιουργηθῆ καί ἡ σχετική ἀτμόσφαιρα, ὅτι ὁ Προϋπολογισμός τοῦ Δημοσίου θά ἐλαφρυνθῆ κατά 132 ἑκατομμύρια Εὐρώ.

Ἐπ’ αὐτῆς τῆς συνεχῶς προπαγανδιζομένης προτάσεως τῆς ΔΗΜ.ΑΡ. ἔχομε νά παρατηρήσωμε τά κάτωθι:

 1. Ἡ ΔΗΜ.ΑΡ. συνεστήθη ὡς κόμμα ἀριστεροῦ πολιτικοῦ λόγου, πού ἀποδέχεται στήν ἱδρυτική της διακήρυξη τόν Εὐρωπαϊκό προσανατολισμό τῆς Χώρας καί φυσικά τό Εὐρωπαϊκό κεκτημένο καί τίς συνταγματικές προβλέψεις καί τά ἀνθρώπινα δικαιώματα.

 2.  Ὁ ἐγκρατής περί τήν νομική ἐπιστήμη κ. Κουβέλης γνωρίζει καλῶς ὅτι ἡ μισθοδοσία τοῦ ἱεροῦ Κλήρου τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δέν ἀποτελεῖ χαριστική πρᾶξι ἤ ἔστω πρᾶξι ἀναγνώρισης τῆς μοναδικῆς συμβολῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στήν διατήρησι τῆς ἐθνικῆς ἰδιοπροσωπείας καί στήν διάσωσι τῆς ἐθνικῆς ταυτότητος κάτω ἀπό τῶν 500 ἐτῶν βάναυσο, ἐγκληματικό ὀθωμανικό καί ἰσλαμικό ζυγό, ἀλλά ἀποτελεῖ 

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Αναμφιβόλως, το πρόβλημα του καλού και του κακού είναι ένα από τα πλέον δύσκολα και πλέον βασανιστικά προβλήματα δια την ανθρωπίνην συνείδησιν. Αλλά και αυτό το πρόβλημα ελύθη τελικώς και αποτελεσματικώς μόνον εν τω Προσώπω του Θεανθρώπου Χριστού. Και ελύθη ουχί δια λόγων, ουχί θεωρητικώς ή διαλεκτικώς, αλλ΄ ουσιαστικώς, πραγματικώς, θεανθρωπίνως. Διότι ο Θεάνθρωπος Ιησούς εις όλην την ζωήν Του εφανερώθη ως η ενσάρκωσις, ως η ενανθρώπησις του απείρου, του υπερτελείου και απολύτου Αγαθού. Ούτε ο πλέον διορατικός οφθαλμός θα ηδύνατο να εύρη το ελάχιστον κακόν εν Αυτώ, διότι Αυτός «αμαρτίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού» (Α΄ Πέτρ. 2, 22).                                                                                                                                      Η ανθρωπίνη γνώσις έχουσα ενώπιόν της, εν τω Προσώπω του Θεανθρώπου Χριστού, το απόλυτον θείον Αγαθόν εις τα όρια της ανθρωπίνης υπάρξεως γνωρίζει δια πρώτην φοράν δι΄ Αυτού, όπως και η ανθρωπίνη καρδία αισθάνεται πάλιν δι΄ Αυτού και κατά τρόπον συγκεκριμένον, τι είναι το αγαθόν και τι το κακόν. Το αγαθόν, το αιώνιον αγαθόν, είναι παν ό,τι ο Χριστός είναι εις την θεανθρωπίνην πραγματικότητά Του, παν δηλ. το θεανθρώπινον. Ως Μόνος αναμάρτητος και παντοδύναμος, ο Κύριος Ιησούς Χριστός έδωσε τας θείας ενεργείας της χάριτος εις την ανθρωπίνην φύσιν δια να δυνηθή αύτη να αυξάνη μέχρι τελειότητος εις το θείον αγαθόν και να νικήση τελείως την αμαρτίαν και το κακόν. Δια τούτο ο Θεάνθρωπος Ιησούς είναι η μεγίστη αξία εις όλους τους κόσμους, εις τους οποίους κινείται ανθρωπίνη σκέψις και αίσθησις.   

          Συνεχίζεται.                                                                            

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ

Σήμερα, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἡ ἑορτή αὐτή εἶναι πολύ μεγάλη, ἀφοῦ γιά τήν ἑορτή αὐτή μᾶς προετοίμασε ἡ Ἐκκλησία μας 40 ἡμέρες πρίν, μέ τήν ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως, στίς 6 Αὐγούστου.

Συνδέεται ἡ μία ἑορτή μέ τήν ἄλλη, γιατί ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ, ὅπου φαίνεται ἡ θεϊκή Του δόξα, ἔγινε λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος Του, γιά νά δειχθεῖ ὅτι Αὐτός πού θά πάθει δέν πάσχει ἀπό ἀδυναμία, γιατί εἶναι Θεός, ἀλλά πάσχει ἑκούσια γιά τήν σωτηρία μας, γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Τόν σύνδεσμο αὐτόν τῶν δύο ἑορτῶν, τῆς σημερινῆς καί τῆς Μεταμορφώσεως, τόν ἐκφράζει ἡ Ἐκκλησία, μέ τό ὅτι κατά τήν ἑορτή αὐτή, 6 Αὐγούστου, ψάλλεται ἡ Καταβασία «Σταυρόν χαράξας Μωσῆς».

Γιά τόν Σταυρό θέλω νά σᾶς πῶ λίγα λόγια, ἀδελφοί μου, καί παρακαλῶ δῶστε προσοχή σέ μιά σύντομη διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τό ἱερό μας αὐτό Σημεῖο.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more