Τίποτε
δεν συγκινεί τόσον βαθέως τον Ορθόδοξον Έλληνα,
όσον η πίστις του, η στάσις του εις την Ορθοδοξίαν. Και φρονώ ότι η ψυχή του
ορθοδόξου, εις το σημείον αυτό, είναι ορθότατα προσανατολισμένη. Πράγματι. Η
ορθή πίστις προς τον Θεόν είναι το ένα βασικόν σκέλος της σωτηρίας της ψυχής
του. Το άλλο είναι ο καθαρός ευαγγελικός βίος. Ο βίος του ημπορεί να κυματούται
διαρκώς, να παρουσιάζη μεταπτώσεις, πότε ύψος και πότε βάθος. Αλλά είναι πάντως
μέσα εις την περιοχήν της σωτηρίας, αφού η αγιωτάτη Θρησκεία μας, είναι η
Θρησκεία της μετανοίας και της συγγνώμης. Αλλά αν χάση την πίστιν του, που έχει
να καταφύγη; Δικαίως λοιπόν συγκινείται εις ό,τι αφορά εις την Ορθοδοξίαν του.
Χάνομεν μίαν Αυτοκρατορίαν, χάνομεν την ατομικήν μας ελευθερίαν, γινόμεθα
δούλοι εχθρών της πίστεώς μας, αλλά λέγομεν: δόξα τω Θεώ, ότι εκρατήσαμεν την
πίστιν μας. Την ελευθερίαν θα την κερδίσωμεν όπως – όπως. Πατρίδα θα φτιάξωμε
πάλι. Και στηριγμένοι εις την αγίαν πίστιν μας, θα ξαναβρούμε τον δρόμον
«ημερών αρχαίων». Αν όμως εχάναμεν την πίστιν εις την Ορθοδοξίαν, με ποία
κριτήρια θα ξαναφτιάχναμε νέαν Πατρίδα, τι περιεχόμενον θα εδίναμεν εις την
ελευθέραν ζωήν μας και ποίους προσανατολισμούς θα έπαιρνεν η θρησκευτικότης
μας;…
H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more
H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more