Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην

Δεν χρειάζεται να δώση ο άνθρωπος άλλο τίποτε σάν αντάλλαγμα για την ψυχή του παρά το να γνωρίζη τον εαυτό του πως είναι μηδέν. Και με αυτό θα προσφέρη στον Θεό «καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην», η οποία είναι η μόνη θυσία που αρμόζει να προσφέρεται στο Θεό από κάθε ευσεβή άνθρωπο. 

Και αυτήν μόνο την θυσία δεν πρόκειται να εξουδενώση ο Θεός, ο οποίος γνωρίζει τον άνθρωπο πως δεν έχει άλλο τίποτε δικό του να του προσφέρη σάν θυσία, καθώς λέγει και ο Δαυΐδ: «Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει». 

Με αυτήν την θυσία και σώθηκαν και σώζονται και θα σωθούν βασιλείς, δυνάστες, ευγενείς, δυσγενείς, σοφοί, αμαθείς, πλούσιοι, φτωχοί, ζητιάνοι, άδικοι, πλεονέκτες, άνομοι, ασελγείς, φονιάδες και κάθε είδος αμαρτωλών. Και το βάθος αυτής της θυσίας πρέπει να μετράται με το μέτρο των αμαρτημάτων, δηλαδή κατά τις αμαρτίες που έκανε ο άνθρωπος, ανάλογη να έχη και την ταπείνωσι και την συντριβή. 

Aλλά ακόμη και όσιοι και δίκαιοι και καθαροί τή καρδία και όλοι γενικά διά μέσου αυτής μόνο της θυσίας σώζονται. Και η ελεημοσύνη και η πίστις και η φυγή του κόσμου και αυτός ο μεγάλος αγώνας του μαρτυρίου από τα κάρβουνα αυτής της θυσίας, δηλαδή της συντριβής, παίρνουν φωτιά. 

Και αυτή είναι η θυσία στην οποία δεν βρίσκεται αμαρτία και η οποία νικά την φιλανθρωπία του Θεού. Γιʼ αυτήν την θυσία μόνο έρχονται οι αρρώστιες, οι θλίψεις, οι στενοχώριες, τα πταίσματα, τα πάθη τα ψυχικά και τα συνακόλουθα σωματικά, για να προσφέρη αυτήν την θυσία στον Θεό κάθε θεοσεβής. 

Διότι εκείνος που θα αποκτήση αυτήν την θυσία, την συντριβή και ταπείνωσι, δεν είναι δυνατόν να πέση από κανένα μέρος, γιατί βρίσκεται πιό κάτω από όλους. Και ο Θεός δεν κατέβηκε στην γή και δεν ταπείνωσε τον εαυτό του μέχρι θανάτου για τίποτε άλλο παρά μόνο, για να εμφυτεύση σε όσους πιστεύουν σʼ αυτόν «καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην». 

Αν υποθέσουμε ότι κάποιος σκορπίζει όλα του τα υπάρχοντα και τα δίνει σε πτωχούς και νηστεύει και αγρυπνεί και χαμευνεί και προσεύχεται στο Θεό νύκτα και μέρα, και δεν ζητήση από το Θεό να αποκτήση καρδιά από φυσικού της συντετριμμένη και τεταπεινωμένη (διότι «πάν δώρημα τέλειον άνωθέν εστι καταβαίνον εκ του Πατρός των φώτων»), αυτός ο άνθρωπος δεν πρόκειται να ωφελήση καθόλου τον εαυτό του. Πρέπει λοιπόν να επιζητούμε εκείνη και μόνο την οδό διά της οποίας εμφυτεύεται μέσα μας καρδιά από φυσικού της συντετριμμένη και τεταπεινωμένη. 

Συμεών ο Νέος Θεολόγος

ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕIΣ ΤΩΝ ΓΕΙΤΟΝΩΝ ΜΑΣ

29 Ιανουαρίου 1992

+πατήρ  Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

Οι Σκοπιανοί, Βούλγαροι, Τούρκοι και Αλβανοί μας θεωρούν όχι απελευθερωτές, αλλά κατακτητές της Μακεδονίας, της Ήπειρου, της Θράκης, των νήσων του Αιγαίου και της Κρήτης, και οι Τούρκοι επιλέον, μαζί με τους Βρεταννούς, μας θεωρούν ότι προσπαθήσαμε να κατακτήσομε την Κύπρον. Oλα αυτά ισχυρίζονται οι γείτονές μας βάσει του διεθνούς δικαίου.

1) Ανακεφαλαίωση του προβλήματος

      1) Η Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία και Τουρκία διαμόρφωσαν το διεθνές δίκαιο κατά τρόπον ώστε έξω από την Παλαιά Ελλάδα του 1827-36 να μη υπάρχουν υποψήφιοι Ελληνες για απελευθέρωση. Δεν αρκεί εδάφη να ήταν κάποτε Ελληνικά. Θα έπρεπε σ'αυτά τα κάποτε Ελληνικά  εδάφη να υπήρχαν υποψήφιοι Έλληνες για απευλεθέρωση. Σε περίπτωση που δεν υπήρχαν Έλληνες τότε πρόκειται για κατάκτηση. Εξ'απόψεως των συνταγμάτων, των Πρωτοκόλων, και της περί Κοραής νομοθεσίας του 1827, δεν υπήρχαν πλέον Έλληνες, Hellenes-Grecs, Younan με ανάγκη απελευθερώσεως. Eξω από τα σύνορα της Ελλάδος του 1827-1836 υπήρχαν μόνον ελληνόφωνοι Ρωμαίοι, Grecs, Roum.

Συεχίζεται.

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης:

Να θυμάσαι πάντοτε, ότι το σήμερα είναι δικό σου, το αύριο είναι στο χέρι του Θεού.
Και Εκείνος που σου έδωσε το πρωί, δεν σου υπόσχεται και το βράδυ.

Κυριακή 16ῃ Σεπτεμβρίου 2012 – ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

«Τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; » (Μάρκ. η΄, 37)

Τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος; εἶπε κάποτε ἕνας ὑλιστής. Μή ἐκπλαγῆτε: 7 κομμάτια σαπούνι (ἀπό τό λίπος του), λίγα μολύβια (ἀπό τόν ἄνθρακα), 7 κουτάκια σπίρτα (ἀπό τό φώσφορο), μιά πρόκα (ἀπό τό σίδερο) καί ἕνας κουβᾶς ἀσβέστης (ἀπό τά κόκκαλα)» - αὐτό εἶπε τό Χημεῖο, δηλ. μηδαμινή ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου σάν ὕλη. Γι’αὐτό οἱ ὑλιστές εἶπαν:«ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅ,τι τρώγει καί γι αὐτό «φάγωμεν καί πίωμεν, αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν». «Τό χῶμα μέσα μας βαραίνει», λέγομε συνήθως. Γι’αὐτό ρίξαμε βαθειά τίς ρίζες μας στό χῶμα τῆς γῆς, πήραμε τά μάτια μας ἀπό τά ἀνώτερα ἰδανικά καί γίναμε «σάρκες», καμπουριάσαμε κάτω ἀπό τό φορτίο τῆς ὑλοφροσύνης καί ἐγίναμεν οἱ εἵλωτες τῆς χρηματολατρείας.

Ὅμως, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ - ὁ Χριστός – μᾶς φώναξε σήμερα μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ἀγάπης Του: «τί ὠφελήσει ἄνθρωπος ἐάν κερδίσῃ τόν κοσμον ὅλον καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ; ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;».

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

H Oρεινή Γυναίκα

ΤΟΥ ΚΥΡ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

Αν γυρίσεις τον κόσμο, θα δεις πως δεν θα βρεις παρά σπάνια ευτυχισμένους ανθρώπους και εκείνους με λιγόχρονη και άστατη ευτυχία, πικραμένους όμως θα βρεις πολλούς σε κάθε σου πάτημα. Αδέρφια σου στην χαρά δεν θα βρεις πολλά, μα αδέρφια στην πίκρα θα βρεις πάρα πολλά. Αυτό φανερώνει πως τούτος ο κόσμος είναι ένας τόπος που έρχεται ο άνθρωπος για να δοκιμαστεί, όπως το χρυσάφι στην φωτιά. Αφήνω πως ευτυχία δεν είναι η καλοπέραση του κορμιού, κι αυτό φαίνεται τρανώτατα από το ότι οι καλοπερασμένοι και οι πλούσιοι δεν είναι ευτυχισμένοι, αλλά κάνουνε τον ευτυχισμένο και στο τέλος βαριούνται την ζωή τους. Η ευτυχία τους είναι μάλλον ρηχή και ψεύτικη, κι ολοένα ζητάνε να βρούνε την αληθινή ευτυχία, κ' επιχειρούνε κάθε τόσο ν' αλλάξουνε την ζωή τους. Μπορεί η ψυχή να είναι ευτυχισμένη και μέσα σε ένα κορμί δυστυχισμένο; Μπορεί να ισχύει αυτό το παράδοξο;

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Το δεσποτικό Αίμα

ΚΑΤΑ τη διάρκεια της θείας λειτουργίας στο χωριό Ζάρκα της 'Ιορδανίας, στις 21 'Απριλίου1991, μετά τη μεγάλη είσοδο, ο ορθόδοξος ιερέας τοποθέτησε τα τίμια Δώρα στην άγία τράπεζα. Ξαφνικά είδε το δισκάριο γεμάτο αίμα. 
Από τον άγιο Άρτο ξεχυνόταν επίσης αίμα ζεστό. Ό ιερέας έβαλε τις φωνές, και οι πιστοί έτρεξαν στο ιερό νά δουν τι συμβαίνει. 
Βλέποντας το θαυμαστό γεγονός, έμειναν άφωνοι. Άλλοι προσπαθούσαν νά μεταλάβουν μερικές σταγόνες ενώ άλλοι νά χρίσουν το σώμα τους. 
"Επισκέφθηκα την πόλη", διηγείται αυτόπτης μάρτυρας, για νά δω από κοντά το θεϊκό σημείο. 
Χιλιάδες κόσμου είχαν κατακλύσει την περιοχή. 
Ό ιερέας είχε κατορθώσει νά φυλάξει δύο κομματάκια Άρτου. Ομολογώ πώς αυτό πού έβλεπα δεν ήταν Άρτος και οίνος. 
Ήταν Σώμα και Αίμα Ιησού Χριστού .

Θα προχωρήσωμεν, έστω και μόνοι

Ο Μακαριστός Πατριάρχης Ιεροσολύμων  Διόδωρος είχε γράψει: 

Να διατί ελάβομεν την απόφασιν να διακόψωμεν τον διάλογον με τους παποαιρετικούς.  Διότι οι παποαιρετικοί είναι αμετακίνητοι εις την κακοδοξίαν των και την πλάνην των.  Σκοπός των είναι η εξαφάνισις της Ορθοδοξίας και η επικράτησις του Παπισμού και του Οικουμενισμού.  Τα πρόσφατα γεγονότα της Ουκρανίας το επιβεβαιώνουν κατά τρόπον αναμφισβήτητον.  Δι’αυτό και ημείς θα προχωρήσωμεν, έστω και μόνοι, εις τον αγώνα δια την άμυναν της αγίας μας Ορθοδοξίας.  Διότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη μας Ελπίς.

(Ο.Τ. Αρ. Φύλ. 866).

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Εις την ανθρωπίνην συνείδησιν συναντώνται το μυστήριον του κόσμου και το μυστήριον του ανθρώπου. Αδιαφανές σκότος καλύπτει όλην την κτίσιν και η ανθρωπίνη σκέψις δεν δύναται κατ΄ ουδένα τρόπον να εισδύση εις το βασικόν νόημα αυτής, να εννοήση διατί υπάρχει ο κόσμος κατ΄ αυτόν τον τρόπον και υπό τοιαύτην μορφήν. Μόνον φωτισμένος με το φως του Θεανθρώπου Χριστού ο κόσμος μας ανοίγει τον ανθόν του είναι του και μέσα εις αυτόν και το αληθές νόημα και την αξίαν του. Δια τούτο ο Σωτήρ είπε δι΄ Εαυτόν: «Εγώ ειμι το φως του κόσμου» (Ιωάνν. 8, 12. 9, 5). Εν τω Θεανθρώπω Χριστώ και εν τω φωτί Του ο άνθρωπος δια πρώτην φοράν ήνοιξε τους οφθαλμούς, είδε το φως και κατενόησε το αληθές νόημα του κόσμου.                                                                                                                                                         Κάποια θεία σοφία και τελεολογία είναι διάχυτος εις όλην την κτίσιν. Είναι διάχυτος υπ΄ αυτού του Χριστού, του αιωνίου Θεού Λόγου, και δια τούτο ελέχθη εις το θείον Ευαγγέλιον: «Παν ο γέγονε, δι΄ Αυτού εγένετο» (Ιωάνν. 1, 3). Αυτή η λογικότης και η σοφία εν τω κόσμω τούτω και εν όλη τη κτίσει, καθίσταται καταφανής μόνον εν τω φωτί του σαρκωθέντος Θεού Λόγου. Ο ανθρώπινος νους (λόγος), μόνον όταν φωτισθή από το φως του σαρκωθέντος Θεού δύναται να συλλάβη το θείον-έλλογον νόημα της κτίσεως, δηλαδή το εν τη κτίσει νόημα του Θείου Λόγου, και να πεισθή τοιουτοτρόπως ως προς την αλήθειαν των λόγων του Αποστόλου: Τα πάντα δια του Χριστού και εις Αυτόν έκτισται (Κολ. 1, 16). Τούτο σημαίνει: το νόημα παντός κτίσματος κεχωρισμένως και όλων των κτισμάτων ομού είναι το να πραγματοποιήσουν εν εαυτοίς την αλήθειαν και δικαιοσύνην του Θεανθρώπου Χριστού μέχρι των εσχάτων δυνατοτήτων των. Ο ουρανός και η γη δεν θα παρέλθουν, έως αν πληρωθή επ΄ αυτών όλος ο νόμος του Θεού Λόγου (πρβλ. Ματθ. 5, 18). 

Συνεχίζεται.  

Αγώνας και προσευχή πάνε μαζί.

-         Γέροντα, πώς καθαρίζει η καρδιά;

-         Με την ταπείνωση, την ανεξικακία, την θυσία, την ανιδιοτέλεια, την εξαγόρευση, την άσκηση, την προσευχή και προπαντός με την ευχή, καθαρίζει η καρδιά. Η ευχή πετάει όλη την σαβούρα που έχει η καρδιά.

-         Μπορεί, Γέροντα, μόνο με την ευχή να καθαρίση η καρδιά;

-         Όχι, δεν γίνεται, η κάθαρση μόνο με την ευχή, αν παράλληλα δεν υπάρχη ταπείνωση και δεν γίνεται ο ανάλογος αγώνας. Αν προσεύχεσαι και δεν προσπαθής να τηρήσης και τα άλλα που είπα, τότε χαμένος κόπος. Ή αν τηρής εκείνα και παραμελής την προσευχή, πάλι χαμένος κόπος. Αγωνίζεσαι και συγχρόνως προσεύχεσαι, ζητάς την βοήθεια του Θεού με την προσευχή, και έτσι σιγά-σιγά καθαρίζει η καρδιά. Αγώνας και προσευχή πάνε μαζί.