Ουδέν σύνθημα είναι τόσον επικίνδυνον σήμερον, όσον είναι το της ενότητος. Σήμερον η ενότης αποτελεί πόθον και απαίτησιν όλων των λαών. Πόθον, διότι η ενότης ευρίσκεται εις τα βάθη της ανθρωπίνης ψυχής. Απαίτησιν, διότι μόνον δια της ενότητος των λαών, δύναται να αποφευχθή ο διαγραφόμενος κίνδυνος ενός πυρηνικού πολέμου. Ποίος τολμά να αντιτεθή εις το σύνθημα τούτο, χωρίς να θεωρηθή ως εχθρός της παγκοσμίου οικογενείας; Εχαρακτηρίσαμεν το σύνθημα της ενότητος ως επικίνδυνον. Εξηγούμεθα. Αν πρόκηται περί ενότητος, εις το επίπεδον της συνεργασίας και συνυπάρξεως των εθνών και ανοχής, των μεταξύ των καθεστωτικών διαφορών, παρά τον πρόσκαιρον χαρακτήρα της εκβιαζομένης αυτής ενότητος, ουδέν, ίσως, το κακόν υπάρχει. Αν όμως το σύνθημα της ενότητος περιλαμβάνη τον θρησκευτικόν βίον των λαών, όπως ακριβώς και επιζητείται, το πράγμα είναι απατηλόν και ολέθριον, δι’ αυτήν την ιδίαν ανθρωπότητα.
Η εκ Δυσμών "εικόνα" τής Αγίας Τριάδος --- του ιατρού Κυπριανού Χριστοδουλίδη
«Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον ;»
Απαράδεκτη φωτογραφία καί φωτο-εικόνας. Τό φιλιόκβε από τήν πίσω πόρτα. Τό
περιστέρι δέν είναι ο Ών ! Ο Πάπας είναι ταπεινός καί μετριόφρων, συνεπώς, δέν
μπορούσε νά υποκλέψει τήν θεότητα Πνεύματος αγίου.
Αυτή δόθηκε στήν αγία Έδρα (!) καί κάθε φορά που αποφθέγγεται ο ιστάμενος επ΄
αυτής Pontifex Maximus, τότε λαλεί τό Πνεύμα τό άγιον. Γιά νά τόν (καί μάς)
πληροφορήσει αυτό που δέν άκουγε, όντας " τυφλός τά τ' ὦτα τόν τε νοῦν τά
τ' ὄμματ᾽ εἶ ". Άκουγε τόν υποβολέα τού σκότους, τόν ενδεδυμένο ενεργό
κτιστόν φώς. Δέν άκουγε τό εν δυνάμει Αγίας Τριάδος φώς εκ Φωτός, Φώς τό οποίον
ελάλει - όντως παράδοξο - καί άκουγε ο ενανθρωπήσας Υιός καί Λόγος τού Θεού :
Τη ΚΖ΄ (27ην) Αυγούστου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΠΟΙΜΕΝΟΣ.
Ποιμήν ο Όσιος πατήρ ημών κατήγετο εκ της Αιγύπτου, αναχωρήσας δε εκ της πατρίδος του μεθ’ όλων των αδελφών του εγένετο Μοναχός. Η δε μήτηρ αυτών, εκ της μητρικής φιλοστοργίας κινηθείσα, επήγεν εις την Σκήτην ίνα τους ίδη, και επειδή οι υιοί της έκλεισαν την θύραν του κελλίου των, έκλαιεν έξω με πόνον καρδίας και εφώναζεν. Ο δε αββάς Ανούβ, εις εκ των αδελφών, λέγει προς τον Ποιμένα· «Τι να κάμωμεν εις την γραίαν ταύτην»; Τότε ο Ποιμήν ήλθε πλησίον της θύρας και λέγει εις αυτήν έσωθεν· «Διατί κλαίεις γραία;» Η δε, ακούσασα την φωνήν του Ποιμένος, είπε· «Θέλω να σας ίδω, τέκνα μου, διότι κατά τι θα βλάψω εγώ, εάν μόνον σας ίδω; Δεν είμαι εγώ η μήτηρ σας; Δεν ευρίσκομαι τώρα εγώ εις βαθύ γήρας;» Ο δε Ποιμήν απεκρίθη εις αυτήν· «Που θέλεις να μας ίδης εις τούτον ή τον άλλον κόσμον;» Η δε μήτηρ αυτών, εννοήσασα το νόημα των λόγων του Ποιμένος, μετά χαράς ανεχώρησε χωρίς να τους ίδη. Ο δε άρχων της χώρας εκείνης ηθέλησέ ποτε να ίδη τον αββάν Ποιμένα και συλλαβών τον ανεψιόν του δια τινα ατακτήματα, τα οποία ούτος διέπραξεν, έρριψεν αυτόν εις την φυλακήν λέγων, ότι, εάν έλθη ενταύθα ο θείος του αββάς Ποιμήν ίνα τον ίδω, ευθύς θα απολύσω τον ανεψιόν του. Τούτο μαθών ο Ποιμήν δεν ηθέλησε να υπάγη εις τον άρχοντα. Η δε μήτηρ του δεσμώτου επήγεν εις τον αδελφόν της Όσιον Ποιμένα και τον παρεκάλει να προσέλθη εις τον εξουσιαστήν, ίνα λυτρώση τον ανεψιόν του. Ο Ποιμήν όμως ουδέ απόκρισιν της έδωκεν. Όθεν η αδελφή του μεμφομένη αυτόν έλεγε μεγαλοφώνως· «Άσπλαγχνε, ελέησόν με, ότι μοι είναι μονογενής υιός και άλλον δεν έχω». Ο δε Ποιμήν εμήνυσε εις αυτήν δια τινος αδελφού ταύτα· «Αναχώρησον και φύγε εντεύθεν, διότι ο Ποιμήν δεν εγέννησε τέκνα». Ο δε εξουσιαστής εμήνυσεν εις τον Ποιμένα· «Δια μόνου καν του λόγου πρόσταξον και εγώ ευθύς τον ελευθερώνω». Αλλ’ ο Ποιμήν του εμήνυσε ταύτα· «Εξέτασον αυτόν κατά τους νόμους, και ει μεν είναι άξιος θανάτου, θανάτωσον αυτόν, ει δε και δεν είναι, ποίησον ως θέλεις». Τότε ο άρχων, θαυμάσας την ακρίβειαν της πολιτείας του Αγίου, απέλυσε τον ανεψιόν του. Ερωτήσαντος δε τινος ποτέ τον αββάν Ποιμένα ούτω· «Εάν ίδω την αμαρτίαν του αδελφού μου, να καλύψω αυτήν;» Ο Ποιμήν απεκρίθη:
Toυ κοιμηθέντος Γέροντος Χρυσοστόμου των Σπετσών:
Τις δύναται να φαντασθή την Ορθόδοξον Εκκλησίαν της περιόδου εκείνης των Πατέρων, να κηρύσση εαυτήν οργανικόν μέλος ομοσπονδίας τινός, ενούσης Ευνομιανούς ή Ανομίους, Αρειανούς, Ημιαρειανούς, Σαβελλιανούς και Απολλιναριστάς; Βεβαίως ουδείς! Αλλά τουναντίον, ο α΄ Κανών της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου δεν ομιλεί περί ενώσεως με τοιαύτας ομάδας, αλλά ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΕΙ αυτήν!». Εν τούτοις, η Ορθόδοξος Εκκλησία, Ήτις είναι «άθικτος παρθένος, Εκκλησία χιονόσωμος….σώφρων, άμωμος, ερασμία», ερρίφθη «εις τον κλίβανον» της φρικώδους ταύτης παναιρέσεως, δια της συμμετοχής εις την ειδικήν, δια την παναίρεσιν ταύτην λειτουργία της Λίμα, κατά την Έκτην Σύνοδον του Π.Σ.Ε. εις Βανκούβερ του Καναδά! (εφημ. Ορθόδοξος Τύπος 30-9-1983). Εάν εις τα ως άνω αναφερόμενα «υπαγορεύματα του διαβόλου» είχον αντισταθή οι Ποιμένες, ίσως δεν είχομεν φθάσει εις τον σωρείτην των βλασφημιών κατά του Αγίου Πνεύματος, εκ μέρους των «Φρουρών» της Ορθοδοξίας, προβαινόντων εις φιλαιρετικάς σχέσεις μετά των ετεροδόξων και κατακρημνιζομένων εις τα βαθέα σκότη της οικουμενιστικής πλάνης, όπου απαντούν τον βασικόν λίθον της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, τον αιρεσιάρχην πάπαν, τύπον του Αντιχρίστου!
-------------------------------
Ποῦ εἶναι οἱ «σχολιασταί» τῶν 0,60 εὐρώ ἀνά «σχὀλιον» νά κατηγορήσουν τόν μακαριστόν π. Χρυσόστομον ὡς «σχισματικόν», δανειζόμενοι «ἐπιχειρήματα» ἀπό τήν Οἰκουμενιστικήν φαρέτραν τοῦ «ἀντι-οικουμενιστοῦ» π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου;
Πρωτοφανές! Ψεύτικη παραίτηση του Μητροπολίτη Θήρας
Πλαστή παραίτηση μητροπολίτη έκανε δεκτή (για μερικές ώρες) κατά τη χθεσινή της συνεδρίαση η Διαρκής Ιερά Σύνοδος. Συγκεκριμένα, κατά την πρώτη συνεδρίαση του Αυγούστου ο Αρχιεπίσκοπος παρουσίασε στα μέλη της ΔΙΣ μια επιστολή σύμφωνα με την οποία ο μητροπολίτης Θήρας Επιφάνιος εξέφραζε την επιθυμία να παραιτηθεί και να αποσυρθεί στο μοναστήρι, όπου ήταν ηγούμενος, στην Αμοργό.
Τα μέλη της ΔΙΣ επικύρωσαν το έγγραφο και έκαναν δεκτή την απόφαση, ενώ με τη λήξη των εργασιών έγινε προφορικά γνωστό το γεγονός στους δημοσιογράφους και ακολούθησαν οι σχετικές δημοσιεύσεις σε μέσα ενημέρωσης.
-------------------------
Ἄν ἦτο ἀληθινή Ἱεραρχία, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος θά ἐπεκοινώνει μέ τό συνεπίσκοπόν του γιά νά τόν ἐρωτήσῃ μήπως τοῦ συμβαίνει κάτι μέ τήν ὑγείαν του κ.λπ. Ἐπειδή, ὅμως, πρόκειται διά ψευδο-ιεραρχίαν, τόν ἀντιμετώπισαν ὡς ἕνα ἄγνωστον εἰς αὐτούς πολίτην πού κατέθεσεν ἕν αἴτημα, τό ὁποῖον καί ἐνέκριναν.
The Holy Martyrs Adrian and Natalie
The holy Martyrs Adrian and Natalie confessed the Christian Faith during the reign of Maximian, in Nicomedia, in the year 298. Adrian was a pagan; witnessing the valor of the Martyrs, and the fervent faith with which they suffered their torments, he also declared himself a Christian and was imprisoned. When this was told to his wife Natalie, who was secretly a believer, she visited him in prison and encouraged him in his sufferings. Saint Adrian's hands and feet were placed on an anvil and broken off with a hammer; he died in his torments. His blessed wife recovered part of his holy relics and took it to Argyropolis near Byzantium, and reposed in peace soon after.