Η ιδέα της
ιδρύσεως Γραφείου στις Βρυξέλλες, με προϊστάμενο κληρικό, εκπρόσωπο της
διοικούσης Εκκλησίας μας, φαίνεται ότι επρόκειτο να αποβή ήδη λίαν καταστροφική
(«μπούμερανγκ») ενέργεια κατά του ορθοδόξου ήθους, της τιμής και της
χριστιανικής αυτοσυνειδησίας του λαού μας. Κατά τον σχεδιασμό της
πραγματοποιήσεως της εν λόγω ιδέας, ως σπουδαιότερος στόχος της, υπογραμμίσθηκε
η προβολή στον δυτικό κόσμο των αξιών της Ορθοδοξίας μας. Εγράφη και ελέχθη,
ότι δεν θα πάρουμε(;) μόνο από την Ευρώπη αλλά και θα δώσουμε. Θα συμβάλλουμε
στον πνευματικό της εμπλουτισμό με τις αγιοπνευματικές αλήθειες της Ορθοδόξου
Πατερικής μας Παραδόσεως. Θα δώσουμε μέσα στην καρδιά του δυτικού κόσμου τη
μαρτυρία της Ορθοδοξίας, ως ακτινοβολία πατερικής αλήθειας και βιοτής! Όμως,
ήδη σύμφωνα με πληροφορίες, που κατεχώρησε ο «Ο.Τ.» στο φύλλο του της 1.2.02,
οι πρώτοι καρποί του έργου της εκπροσωπήσεως της Εκκλησίας μας στις Βρυξέλλες…
ωρίμασαν! Αλλά όχι για να μεταδώσουν αλήθειες της Ορθοδοξίας μας· μάλλον να
επιβεβαιώσουν την ανάγκην που (δήθεν) έχει ο ορθόδοξος λαός μας να
διαπαιδαγωγηθή να μη είναι… Ορθόδοξος! Να πεισθή να αποβάλη «προκαταλήψεις»
πατερικού φρονήματος και ορθοδόξου ευαγγελικής πίστεως!
O Συναξαριστής της ημέρας.
Τετάρτη, 24 Αυγούστου 2016
Κοσμά τυ Αιτωλού, Διονυσίου Αιγίνης, Ευτυχούς.
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, γεννήθηκε
στὸ Μονοδένδρι τῆς Αἰτωλοακαρνανίας, ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, ποὺ τοῦ ἔμαθαν τὰ
πάντα γύρω ἀπὸ τὸν Χριστιανισμό. Σὲ ἡλικία 20 χρόνων πῆγε στὸ Ἅγιο Ὄρος, γιὰ νὰ
σπουδάσει στὸ σχολεῖο τῆς Μονῆς Βατοπεδίου. Στὴν συνέχεια πῆγε στὴν Μονὴ
Φιλοθέου, ὅπου ἐκάρη μοναχὸς καὶ χειροτονήθηκε καὶ ἱερέας.
Ὁ
Κοσμᾶς ὅμως, δὲν μποροῦσε νὰ ἡσυχάσει. Ἤθελε νὰ διδάξει ὅλους τοὺς σκλαβωμένους Ἕλληνες γιὰ τὸν Χριστό. Θεωροῦσε
ὅμως τὸν ἑαυτό του ἀδύνατο γιὰ νὰ τὸ κάνει. Μὲ Θεία ὅμως φώτιση πῆγε στὴν
Κωνσταντινούπολη καὶ συνάντησε τὸν ἀδελφό του, Χρύσανθο, ὁ ὁποῖος ἦταν
δάσκαλος. Αὐτὸς τὸν βοήθησε στὴν ρητορική, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ διδάξει.
Καλώς έγραψε ο Πλάτων "η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως"
Διακοπή
μνημοσύνου
«Καιρός
τω παντί πράγματι» (Εκκλη.3: 1).
Και
νυν, καιρός θρήνου, καιρός ομολογίας, καιρός αποφάσεως σωτηρίας.
«Συντετέλεσται»
(1 Βασ. 20: 33) ήδη η πτώσις εν τη πίστει του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και τω
συν αυτώ Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, Αγιορειτών και των κοινωνούντων
αυτοίς κληρικών και λαϊκών. Κλαύσατε και αναγγείλατε: Πέπτωκε Βαρθολομαίος και
οι συν αυτώ, και διαθέσει και φρονήματι και λόγω και πράξει. Ηθέτησαν, οι
δυστυχείς και θεοπαράδοτα δόγματα και θείους νόμους και αγίους Πατέρας και
ιεράν Παράδοσιν και Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και γενικώς την πίστιν της Ορθοδοξίας.
Ωμολόγησαν την μετά της παπικής αιρέσεως ένωσιν και την εν τη Οικουμενιστική
παναιρέσει του Π.Σ.Ε. τοιαύτην, «δημοσία… γυμνή τη κεφαλή επ΄ Εκκλησίας» (ΙΕ΄
Κανών ΑΒ Συνόδου), και παραμένουν γηθοσύνως αμετανόητοι. Καιρός του ποιήσαι το θέλημα Κυρίου, ως τούτο
ορίζεται δια του ΛΑ΄ Κανόνος των Αγίων Αποστόλων και του ΙΕ΄ Κανόνος της
Πρωτοδευτέρας Συνόδου, περί χωρισμού και διακοπής του μνημοσύνου του πεπτωκότος
Επισκόπου.
«Σώζων
σώζε την σεαυτού ψυχήν», είναι και νυν η φωνή του ουρανού προς πάντα Ορθόδοξον
(Γεν. 19:17).
ΕΥΟΔΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Του θεολόγου Νικολάου Πανταζή
“Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα, τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον” (Κοντάκιον ἐορτῆς Ἦχ. πλ. β’. Αὐτόμελον).
“Τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν”. Δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ο Τάφος δέσμια την Μητέρα της Ζωής. Δεν είχε δυνατότα ο Άδης να καταπιεί την Αγνήν εν Τάφω κατατεθείσα, βαβαί! Ανίκανος ο καταστόλιστος με υπέρτατες των ουρανών δυνάμεις Επιτάφιος, να εγκλωβίσει την Βασίλισσα των Αρχαγγέλων και Υψηλοτέρα των Ουρανών.
ΜΕΓΑΣ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ (ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ)
Παρ᾿ ὅλον ὅτι ἔζησε κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἄκρως δυσβάσταχτου μωαμεθανικοῦ ζυγοῦ τῶν Τούρκων, ἐν τούτοις ὁ μικρόσωμος ἀσκητὴς Ἐθνομάρτυς καὶ Ἱερομάρτυς Πατροκοσμὰς ἐγκατέλειψε τὸ Ἅγιο Ὄρος καὶ ἄρχισε περιοδεῖες ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα προτρέποντας τοὺς γονεῖς νὰ ἀποστέλλουν τὰ παιδιά τους στὸ σχολεῖο νὰ μαθαίνουν τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ τὴν Ὀρθοδοξία. Τώρα θὰ τρίζουν τὰ ὀστὰ
τοῦ μεγίστου Ἐθνομάρτυρος καὶ Ἁγιομάρτυρος Πατροκοσμᾶ, διότι ἰθύνοντες τοῦ Ὑπουργείου
Παιδείας μετὰ τὴν μεταπολίτευσι καθιέρωσαν οἱ
μαθήτριες νὰ μὴ φοροῦν τὴν μαθητικὴ ποδιά, ἀλλὰ νὰ ἐνδύωνται μὲ τὶς κοντὲς
φουστίστες ἢ τὰ κολλητὰ καὶ καυτὰ σορτσάκια, τὰ μικρὰ μπλουζάκια ἀφήνοντας τὸν ὀμφαλὸ
καὶ τὸ στῆθος καὶ τὶς πλάτες σχεδὸν ἀκάλυπτες, νὰ ὀργανώνουν μαθητικὰ
συμβούλια, νὰ κάνουν καταλήψεις, νὰ κλέβουν καὶ νὰ τὰ κάνουν ὅλα «μπάχαλο» καὶ
οἱ καθηγητὲς καὶ δάσκαλοι νὰ κάθωνται προσοχὴ μπροστὰ στὰ μειράκια, δηλαδὴ στά«παλλικαράκια»
καὶ στὰ «κοριτσόπουλα» ! ! ! . . .
Δὲν προλάβαμε νὰ ἀποτινάξουμε τὸν φρικτὸ
μωαμεθανικὸ ζυγό, σκλαβωθήκαμε δυστυχῶς στὸν παπισμό, τὸν προτεσταντισμὸ καὶ τὶς
ἀντίχριστες «καμουφλαρισμένες» σατανικὲς ὀργανώσεις τῆς νέας τάξεως πραγμάτων,
τῆς παγκοσμιοποιήσεως, τῆς πανσπερμίας τῶν αἰρέσεων, δηλαδὴ τοῦ οἰκουμενισμοῦ,
οἱ ὁποῖες ἐπιβάλλουν στοὺς ἰθύνοντες τῆς Ἑλλάδος νὰ ἐνεργοῦν ὡς γενίτσαροι!!!...
Διήγησις περί Αγάπης πάνυ ωφέλιμος.
Εις Ιερεύς και εις ευλαβής Διάκονος, τρέφοντες αμοιβαίαν αγάπην, την υπό
Θεού πεφιλημένην, εκ δαιμονικής συνεργίας έπεσαν εις μίσος και έχθραν και
έμειναν επί πολύν καιρόν ασυμφιλίωτοι. Επειδή δε συνέβη να αποθάνη ο Ιερεύς με
το μίσος αυτό, δια τούτο ο Διάκονος ελυπείτο απαρηγόρητα, ότι δεν προέφθασε να
διαλύση την έχθραν εν όσω έζη ο Ιερεύς. Όθεν εξομολογηθείς το συμβεβηκός εις
τινας Πατέρας διακριτικούς, παρεκινήθη υπ’ αυτών να υπάγη εις ένα ερημίτην
Μοναχόν και να φανερώση την υπόθεσιν· ο δε Διάκονος με μεγάλην προθυμίαν
περιέτρεχεν εις τους ερημικωτάτους τόπους, ζητών τον ιατρόν της πληγής του.
Ευρίσκει λοιπόν ένα Γέροντα και φανερώνει εις αυτόν της μνησικακίας το πάθος
και ζητεί από αυτόν πληροφορίαν της συγχωρήσεως της τοιαύτης του αμαρτίας· ο δε
Γέρων είπε προς αυτόν· «Αδελφέ, όστις με πίστιν ζητεί, εκείνος και ευρίσκει·
και όστις κρούει προθύμως, εις εκείνον και η θύρα ανοίγεται, κατά την αψευδή
του Κυρίου ρήσιν. Όθεν και εις σε, αγαπητέ, θα χαρίση ο Κύριος την λύσιν παντός
ζητήματός σου, εάν με πόνον καρδίας το ζητής· πλην κατά το παρόν, ύπαγε
εκείθεν, οπόθεν ήλθες και την νύκτα, ύπαγε εις την Μεγάλην Εκκλησίαν πριν ακόμη
υπάγη άλλος τις και στήθι εις τας ωραίας πύλας του Ναού· εκεί ανάμεινον και
όστις έλθη πρώτος να έμβη εις αυτάς, εκείνον λάβε από της χειρός, χαιρέτισον
από μέρους μου, και δος εις αυτόν το εσφραγισμένον τούτο γράμμα και εξ άπαντος
από εκείνον θα λάβης βεβαίαν του σφάλματός σου την διόρθωσιν». Πορεύεται τότε ο
Διάκονος κατά το μεσονύκτιον εις τον Ναόν της Αγίας Σοφίας και ίσταται εις τας
έξω θύρας του Νάρθηκος.
ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Σιναϊτης γράφει στα «137 Ωφέλιμα Κεφάλαιά» του, έναν
πολύ αποκαλυπτικόν λόγον: «Όπως οι απαρχές των κολάσεων είναι κρυμμένες στις
ψυχές των αμαρτωλών, έτσι και οι προπληρωμές των αγαθών ενεργούν και μετέχονται
στις καρδιές των δικαίων με την χάριν του Πνεύματος. Βασιλεία των ουρανών είναι
η ενάρετη πολιτεία και ζωή, όπως και Κόλασις είναι η έξις των παθών».
H IΔΙΚΗ ΜΑΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.
Συνέβη τότε, στα
χρόνια της επίγειας δράσεως του Σωτήρος Χριστού, αλλά η ακτινοβολία της, όπως
άλλωστε και όλων των γεγονότων της θείας Οικονομίας, διασχίζει τους αιώνες και
φθάνει ως τις μέρες μας, στο εδώ και τώρα. Σαν τον φυσικό ήλιο, που
δημιουργήθηκε τότε, στην αρχή του κόσμου, αλλά έκτοτε φωτίζει και ζωογονεί την
πλάση, έτσι η Μεταμόρφωση του Κυρίου (6 Αυγούστου) διαχέει το φως της
διαχρονικά και πανανθρώπινα.
Μέσα σε τούτο το υπερκόσμιο, το άκτιστο φως αποκαλύπτεται η δόξα του τριαδικού
Θεού· Ακούγεται η φωνή του Πατέρα, «ούτός εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός εν ω
ευδόκησα· αυτού ακούετε» (Ματθ. 17: 5)· προβάλλει η θεότητα του Ιησού Χριστού
μέσα από το ανθρώπινο σώμα του· η παρουσία του αγίου Πνεύματος επισκιάζει το
όρος και τυφλώνει τα μάτια των μαθητών για να φωτίσει στην άλλη διάσταση, ώστε
να δουν τις άκτιστες ενέργειες του Θεού.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)