Χαίρει ο ουρανός ότι υποδέχεται την Θεοτόκον

«Δεύτε άπαντα τα πέρατα της γης, την Σεπτήν μετάστασιν της Θεομήτορος μακαρίσωμεν... Η γαρ των Ουρανών υψηλοτέρα και των Χερουβείμ ενδοξοτέρα και πάσης κτίσεως τιμιωτέρα, σήμερον την Παναγίαν παρατίθεται ψυχήν και πληρούνται τα σύμπαντα χαράς» (Τροπάριον β' Λιτής της εορτής).

Χαίρει ο ουρανός ότι υποδέχεται την Θεοτόκον, την αειπάρθενον, την μητέρα του φωτός. Χαίρει, γιατί υποδέχεται την θεοχώρητο κόρη και αγνή Θεοτόκο, το κλέος των προφητών, την θυγατέρα του Δαυΐδ. Χαίρει, όταν βλέπη να ανεβαίνη από την γη που είναι έρημος από αρετή και ωραιότητα Εκείνη που ανέτρεψε την κατάρα και την μετέτρεψε σε ευλογία.

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας (4ον ) μέρος

Oι «Ηρωδιάδες» της Αγιομάννας Ελλάδας -- του αδελφού μας Ιουστίνου

Βρεφομαχεί, νηπιομαχεί, παιδοσφάζει ο Ηρώδης, μεθυσμένος απ’ την μανία του να σκοτώση το «παιδίον νέον», τον Ιησούν!

Ανεξίτηλη η ντροπή του. Άνανδρη η ενέργειά του! Θύμα του το παιδί!

Στα ίχνη του παιδοκτόνου Ηρώδη, οι …. «Ηρωδιάδες» όλων των εποχών. Γυναίκες του Λαού, ή Αρχόντισσες, παντρεμένες ή ανύπαντρες σκοτώνουν με εμβρυοκτόνα βότανα, ή με άλλους τρόπους, το πρωτοσχημάτιστο παιδικό πλάσμα, που «τόλμησε» να παρουσιαστή μέσα τους, σαν φυσική συνέπεια μιας νόμιμης ή λαθραίας σαρκικής ηδονής! Θύμα, κι εδώ, το παιδί! Και ποιος να το φανταζότανε πως οι «Ηρωδιάδες» αυτές θα συγκροτούσανε στην Αγιομάννα Ελλάδα συμμορίες παιδοφθόρες, που, κάτω από έναν απατηλό φεμινισμό, θα κηρύσσανε εξοντωτική σφαγή κατά των αγέννητων νηπίων της Ελλάδος;

Μικρός Παρακλητικός Κανών

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 9 Αυγούστου 2018

Τη Θ΄ (9^η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΜΑΤΘΙΟΥ.                             

Ματθίας ο Απόστολος, εις εκ των εβδομήκοντα ων, συγκατηριθμήθη μετά των ένδεκα Αποστόλων αντί Ιούδα του Ισκαριώτου, ως είναι γεγραμμένον εις το πρώτον κεφάλαιον των Πράξεων· κηρύξας δε το Ευαγγέλιον εις την έξω Αιθιοπίαν (την νυν λεγομένην Αβυσσηνίαν), και πολλάς τιμωρίας υπομείνας παρά των Αιθιόπων, εις χείρας Θεού παρέθετο το πνεύμα του.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος γράφει στα «Εκατὸν παρηγορητικὰ κεφάλαιά» του:

«Η σελήνη, η οποία μεγαλώνει και πάλι μικραίνει, είναι τύπος του ανθρώπου, ο οποίος άλλοτε πράττει καλὰ και άλλοτε αμαρτάνει και κατόπιν με την μετάνοια επανέρχεται στην ενάρετη ζωή. Λοιπὸν δεν χάθηκε ο νους όποιου αμάρτησε, καθὼς νομίζουν μερικοί, όπως το σώμα της σελήνης δεν λιγόστεψε, αλλὰ μόνο το φως της. Αποκτά λοιπὸν ο ανθρωπος πάλιν την λαμπρότητά του με την μετάνοια, όπως η σελήνη, μετὰ το λιγόστεμά της, ξαναντύνεται πάλι το φως. Γιατὶ η Αγία Γραφή λέγει: “Εκείνος, που πιστεύει στον Χριστὸν και αν πεθάνη, θα ζήση” (Ἰωαν. ΙΑ´ 26) και θα γνωρίση ότι εγὼ ο Κύριος μίλησα» (Ἰεζ. ΙΖ´ 24).

Τη Η΄ (8η) του Αυγούστου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

ο εκ Μακεδονίας ο εν Θεσσαλονίκη μαρτυρήσας εν έτει 1794, βασάνους υποστάς τελειούται.                                                                                                    

Αναστάσιος ο Νέος Μάρτυς του Χριστού (Σπάσος βουλγαριστί ονομαζόμενος) ήτο από την επαρχίαν της Στρωμνίτσης της Μακεδονίας, η οποία τον παλαιόν καιρόν ωνομάζετο Τιβεριούπολις, από χωρίον Ραδοβίτσι· ήτο δε νέος, έως ετών είκοσι την ηλικίαν και ωραίος την όψιν. Ελθών δε εις την Θεσσαλονίκην, επήγεν εις ένα οπλοποιόν, όστις ήτο διδάσκαλός του εις την τέχνην, αυτός δε επειδή είχεν ενδύματά τινα τουρκικά, εζήτει τρόπον να τα εκβάλη έξω από την πόλιν της Θεσσαλονίκης χωρίς να πληρώση φόρον.

Μια έκτρωση που δεν έγινε

Τα πρώτα παιδιά που απέκτησε η Ευτυχία Αλεξάνδρου ήταν αγόρια, αλλά δεν επέζησαν. Κατόπιν έφερνε στη ζωή μόνο κορίτσια. 
Το 1939 μετοίκησε οικογενειακώς στο Χαρτούμ του Σουδάν. Εκεί έμεινε πάλι έγκυος, αλλά στενοχωρημένη από τις προηγούμενες εμπειρίες της αποφάσισε να κάνει έκτρωση. 
Το ίδιο βράδυ, βλέπει στον ύπνο της ένα συγκλονιστικό όνειρο: Ήταν μεγάλη Παρασκευή, κι ετοιμαζόταν να μπει στον Ορθόδοξο ναό της Ευαγγελίστριας του Χαρτούμ. Τη στιγμή εκείνη ο ιερέας, ντυμένος τα άμφιά του και κρατώντας το ιερό Ευαγγέλιο, της είπε: 
- Είσαι αμαρτωλή! 
Αμέσως η Ευτυχία γονάτισε συγκινημένη και ζήτησε συγνώμη . Τότε ο ιερέας την οδήγησε στο εσωτερικό του ναού, εκεί όπου ήταν ο επιτάφιος, και της είπε: 
- Εγώ δεν είμαι άξιος για να σε συγχωρήσω. Από δω να ζητήσεις συγνώμη. 

ΛΟΓΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ Εις τον Άγιον Νεομάρτυρα Τριαντάφυλλον.

Μαρτυρικήν εορτήν εορτάζομεν σήμερον, αδελφοί, και πάσα ψυχή ευσεβής και φιλομάρτυς χαίρει πνευματικώς και σκιρτά. Νέου Μάρτυρος μνήμη εν τη Εκκλησία του Χριστού ανέτειλεν υπέρ τας ηλιακάς αυγάς, και πάντα των Ορθοδόξων Χριστιανών τα πληρώματα καταυγάζει ταις μυστικαίς ακτίσι των αγώνων αυτού, και φωτός νοητού πληροί τας καρδίας και τα πρόσωπα ημών, και προς δόξαν και αίνον του αθλοθέτου Χριστού, του δοξαζομένου εν τοις Αγίοις αυτού, διεγείρει πάντας ημάς· διότι δόξα Χριστού ανεδείχθησαν οι Μάρτυρες ως δοξάσαντες το Άγιον αυτού όνομα και υπέρ παν όνομα, η δε αγία αυτών μνήμη χαράς ημίν πνευματικής υπόθεσις, και ευφροσύνης θείας πρόξενος γίνεται, τοις εν πνεύματι και αληθεία εορτάζουσι, κατά την φωνήν: «Εγκωμιαζομένου δικαίου ευφρανθήσονται λαοί».

Τη Η΄ (8η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Νεομάρτυρος ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

του εκ Ζαγοράς μεν της Μαγνησίας καταγομένου, εν Κωνσταντινουπόλει δε μαρτυρήσαντος κατά το έτος αχπ΄ (1680).                

Τριαντάφυλλος ο ένδοξος Νεομάρτυς του Χριστού ήτο από την Ζαγοράν της Μαγνησίας, κειμένην πλησίον της πόλεως Βόλου, γεννηθείς περί τα μέσα της ζοφεράς δουλείας της γλυκυτάτης μας πατρίδος, της Ελλάδος, υπό τους Τούρκους, ήτοι περί το έτος αφξγ΄(1663). Ούτος εργαζόμενος ως ναύτης εις τα πλοία όταν ήτο περίπου δεκαεπταετής, συνελήφθη δι’ άγνωστον εις ημάς αιτίαν υπό των Τούρκων, εβιάζετο δε υπ’ αυτών να αρνηθή την πάτριον αυτού αληθή πίστιν του Χριστού και να ασπασθή την μιαράν θρησκείαν των Αγαρηνών. Ο Τριαντάφυλλος όμως, το ευωδέστατον αυτό ρόδον της Ορθοδόξου πίστεως, επροτίμησε να λάβη μυρίους θανάτους παρά να αρνηθή τον Χριστόν.

«οὐδὲν τρωτὸν εὑρίσκει ἡ Ἐκκλησία εἰς τὸ Α΄ ἤ Β΄ νομοσχέδιο». Ὤ τῆς ἀναισχυντίας καὶ τοῦ θεατρινισμοῦ ! ! !...

ΕΟΡΤΗ  ΤΟΥ  ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ 6.8.2018

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΟΡΤΗ

ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

1.Σχεδὸν οἱ πάντες γνωρίζουν ὅτι ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου εἶναι μία μεγάλη δεσποτικὴ ἑορτὴ καὶ ἐμεῖς δὲν ἐπιθυμοῦμε νὰ ἀναπτύξουμε καὶ αὐτὴ τὴν φορὰ τὴν Ὀρθόδοξη αὐτὴ πανήγυρη καὶ παραπέμπουμε σὲ παλαιότερες ταπεινὲς προσπάθειές μας :

http://www.fotgrammi.gr/index.php/news-tama/858-6814---------

http://www.fotgrammi.gr/index.php/news-tama/975-20715-----------

Ἄλλωστε ὑπάρχουν χιλιάδες κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ θεολόγοι ἀλλὰ καὶ ἄλλοι λόγιοι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τὸ θεῖο χάρισμα νὰ τὰ ἀναπτύσσουν πολὺ γλαφυρὰ καὶ νὰ μαγνητίζουν οἱ μεστοὶ πνευματικῶν νοημάτων λόγοι τους καὶ κείμενά τους. Ἀφήνουμε αὐτοὺς τοὺς Κληρικούς, τούς Θεολόγους καὶ ἐν γένει τοὺς ταλαντούχους ποὺ ἔχουν ἀρίστη πένα νὰ τὸ πράξουν.

ΥΜΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ -- Εἰς τὸ παράδοξον θαῦμα τῆς ὑπερφυοῦς κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

«Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος. Ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς ἐν μνημείῳ τίθεται, καὶ κλῖμαξ πρὸς οὐρανὸν ὁ τάφος γίνεται. Εὐφραίνου Γεθσημανῆ τῆς Θεοτόκου τὸ ἅγιον τέμενος. Βοήσωμεν οἱ πιστοί, τὸν Γαβριὴλ κεκτημένοι ταξίαρχον· Κεχαριτωμένη, χαῖρε, μετὰ σοῦ ὁ Κύριος, ὁ παρέχων τῷ κόσμῳ, διὰ σοῦ τὸ μέγα ἔλεος» (α´ αὐτόμελον τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς).

Ἔκθαμβος καὶ ἐξαποροῦσα ἡ θεόφθογγος ὑμνογραφικὴ γλῶσσα τοῦ μυσταγωγικοῦ ὑμνογράφου τῆς ἑορτῆς, πρὸ τοῦ παραδόξου καὶ ἀνερμηνεύτου θαύματος τῆς ὑπερφυοῦς κοιμήσεως τῆς Θεομήτορος, ἐνθέως ἀναφωνεῖ: «Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος! Ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς ἐν μνημείῳ τίθεται». Ἡ Παρθένος, ποὺ ἔγινε πηγὴ καὶ μητέρα τῆς ζωῆς, γιατὶ ἐκυοφόρησε στὴν πανάμωμο μήτρα της τὴν ὄντως ζωὴν τοῦ Σαρκωθέντος Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός, σήμερον «ἐν μνημείῳ ἄπνους τίθεται καὶ ὁ Πανάγιος τάφος της γίνεται ἐπουράνιος κλῖμαξ» «ἡ μετάγουσα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν»!…

Τη Η΄ (8η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου ΜΥΡΩΝΟΣ Επισκόπου Κρήτης του θαυματουργού.

Μύρων ο Άγιος Επίσκοπος Κρήτης εγεννήθη εν τινι πόλει της Κρήτης, Αυρακία ονομαζομένη, πλησίον της Κνωσού, στολίζων το γένος του με την κατά Θεόν ευσέβειαν. Ενήλιξ συνεζεύχθη νομίμως και εκαλλιέργει την γην, δια δε της καρποφορίας και εσοδείας των γεννημάτων του ηλέει τους πτωχούς, όσον δε αυτός ηλέει, τόσον και οι καρποί των αγρών του ηύξανον. Η συμπάθεια δε και ευσπλαγχνία, την οποίαν ησθάνετο ο Άγιος υπέρ των πτωχών, ήτο υπέρ άνθρωπον.