ΤΟ ΜΕΤΡΟΝ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ.

 Αντιγράφω απὸ τον ΙΕ/ Λόγον του Μ. Μακαρίου: 

Το μέτρον του αγώνος σου τούτο είναι, να 
μη μοιχεύσης στους λογισμούς, αλλά να αντισταθής μέσα στον νου 
σου και να κάνης μέσα σου πόλεμον και αγώνα και να μην υπα- 
κούσης μήτε να συνηδονισθής στους λογισμούς σου με την κακίαν. 

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης :

«Ἂς μᾶς ξε­κα­θα­ρί­σουν λοι­πὸν με­ρι­κοὶ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοὶ ἡ­γέ­τες ὅ­τι ἔ­χουν προ­σχω­ρή­σει σ' αὐ­τὴν τὴν “προ­ο­δευ­τι­κὴ” ἄ­πο­ψη, γι­ὰ νὰ κα­θο­ρί­σου­με καὶ ἐ­μεῖς τὴν στά­ση μας ἀ­πέ­ναν­τί τους, τὴν ὁ­ποί­α οὕ­τως ἢ ἄλ­λως εἴ­μα­στε ὑ­πο­χρε­ω­μέ­νοι νὰ κα­θο­ρί­σου­με, δι­ό­τι δι­α­φο­ρε­τι­κά, κοι­νω­νοῦ­με καὶ ἐ­μεῖς “τοῖς ἔρ­γοις αὐ­τῶν τοῖς πο­νη­ροῖς” (Β' Ἰ­ω. 11). Ἐ­μεῖς ἐ­πι­θυ­μοῦ­με νὰ ἔ­χου­με κοι­νω­νί­α ὄ­χι πρὸς τοὺς ἀ­κοι­νω­νή­τους, ἀλ­λὰ πρὸς τοὺς ἁ­γί­ους καὶ πι­στοὺς ὅ­λων τῶν ἐ­πο­χῶν, νὰ πι­στεύ­ου­με ὅ­πως ἐ­πί­στευ­αν ὅ­λοι οἱ πρὸ ἡ­μῶν Ἅ­γι­οι Πα­τέ­ρες, στοὺς ὁ­ποί­ους πει­θό­με­θα καὶ ὑ­πα­κού­ου­με» 

(Ζή­ση Θ., Δι­α­θρη­σκει­α­κὲς Συ­ναν­τήσεις, Ἄρ­νη­σις τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου καὶ προ­σβο­λὴ τῶν Ἁ­γί­ων Μαρ­τύ­ρων).

Τι μας εμποδίζει να γνωρίσουμε το Θεό

Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου: 

Η απιστία προέρχεται από την υπερηφάνεια. Ο υπερήφανος ισχυρίζεται πως θα γνωρίσει τα πάντα με το νου του και την επιστήμη, αλλά η γνώση του Θεού παραμένει ανέφικτη γιʼ αυτόν, γιατί ο Θεός γνωρίζεται μόνο με την αποκάλυψη του Αγίου Πνεύματος. 

Ο Κύριος αποκαλύπτεται στις ταπεινές ψυχές. Σʼ αυτές δείχνει τα έργα Του, που είναι ακατάληπτα για το νου μας. Με τον φυσικό μας νου μπορούμε να γνωρίσουμε μόνο τα γήινα πράγματα, κι αυτά μερικώς, ενώ ο Θεός και όλα τα ουράνια γνωρίζονται με το ʼΑγιο Πνεύμα. 

Μερικοί μοχθούν σʼ όλη τους τη ζωή για να μάθουν τι υπάρχει στον ήλιο ή στη σελήνη ή κάτι παρόμοιο, αλλʼ αυτά δεν ωφελούν την ψυχή. ʼΑν όμως προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε τι υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, τότε θα βλέπαμε στην ψυχή του αμαρτωλού σκοτάδι και κόλαση. Και είναι ωφέλιμο να το ξέρουμε, γιατί θα είμαστε αιώνια είτε στη βασιλεία είτε στην κόλαση. 

Κύριος έδωσε στη γη το ʼΑγιο Πνεύμα. Και όσοι το έλαβαν αισθάνονται τον παράδεισο μέσα τους. 

ʼΙσως πεις: «Γιατί λοιπόν δεν έχω και εγώ μια τέτοια χάρη;» Επειδή εσύ δεν παραδόθηκες στο θέλημα του Θεού, αλλά ζεις σύμφωνα με το δικό σου θέλημα. 

Παρατηρήστε εκείνον που αγαπάει το θέλημά του: Δεν έχει ποτέ ειρήνη στη ψυχή του και δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Γιʼ αυτόν όλα γίνονται όπως δεν θα έπρεπε. ʼΟποιος όμως δόθηκε ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού, έχει την καθαρή προσευχή και η ψυχή του αγαπάει τον Κύριο. 

ʼΕτσι δόθηκε στο Θεό η Υπεραγία Παρθένος: «Ιδού η δούλη Κυρίου. γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου» (Λουκ. 1:38 ). 

ʼΑν λέγαμε κι εμείς, «Ιδού ο δούλος Κυρίου. γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», τότε τα ευαγγελικά λόγια του Κυρίου θα ζούσαν στις ψυχές μας, η αγάπη του Θεού θα βασίλευσε σʼ όλον τον κόσμο και η ζωή στη γη θα ήταν απερίγραπτα ωραία. 

Αλλά μολονότι τα λόγια του Κυρίου ακούγονται τόσους αιώνες σʼ όλη την οικουμένη, οι άνθρωποι δεν τα καταλαβαίνουν και δεν θέλουν να τα παραδεχθούν. ʼΟποιος όμως ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αυτός θα δοξαστεί και στον ουρανό και στη γη. 

H αδιάλειπτη προσευχή προέρχεται από την αγάπη και χάνεται εξαιτίας της κατακρίσεως, της αργολογίας και της ακράτειας. Όποιος αγαπάει το Θεό, αυτός μπορεί να Τον σκέφτεται μέρα και νύχτα, γιατί το ν΄αγαπάς το Θεό καμιά εργασία δεν το παρεμποδίζει. 

Στις εκκλησίες τελούνται οι ιερές ακολουθίες και το πνεύμα του Θεού κατοικεί σε αυτές. Η ψυχή, ωστόσο, είναι ο καλύτερος ναός του Θεού, και όποιος προσεύχεται εσωτερικά, γιʼ αυτόν όλος ο κόσμος έγινε ναός του Θεού. Αυτό όμως δεν είναι για όλους. 

Πολλοί προσεύχονται προφορικά ή προτιμούν να προσεύχονται με βιβλία. Και αυτό καλό είναι και ο Κύριος δέχεται την προσευχή τους. Άν όμως κανείς προσεύχεται και σκέφτεται άλλα πράγματα, ο Κύριος δεν εισακούει αυτή την προσευχή. 

Ο Κύριος μας έδωσε την εντολή να αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Αυτή είναι η αληθινή ελευθερία: η αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον.

ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟΝ ΤΗΣ Β΄ ΒΑΤΙΚΑΝΙΟΥ «ΣΥΝΟΔΟΥ»

 Ο Οικουμενικός  Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ξανὰ στὸ Βατικανό! Ποῦ τὸν χάνεις,

ποῦ τὸν βρίσκεις, στὰ «πόδια» τοῦ πάπα, ἀντάμα μὲ τὸν δεδηλωμένο παγανιστὴ

δρυίδη καὶ «ἀρχιεπίσκοπο» τῶν Ἀγγλικανῶν Ρόουαν Οὐίλιαμς! Τὸν περασμένο

Ὀκτώβριο ἑόρτασε ἡ «Ἁγία Ἕδρα» τὴν 50ή ἐπέτειο ἀπὸ τὴ σύγκληση τῆς Β΄

Βατικάνειας «Συνόδου» καὶ ὁ «δικός» μας, μαζὶ μὲ πολυπληθῆ συνοδεία ὀρθοδόξων

κληρικῶν ἔσπευσε νὰ συνεορτάσει μὲ τὸν «ἅγιο πατέρα» τὴ «μεγάλη ἐπέτειο»!

Τὰ σχετικὰ βίντεο ἀπὸ τὸν συνεορτασμὸ ἔδειξαν ξεκάθαρα σκηνὲς «εὐλαβῶν»

συμπροσευχῶν, κάτι ποὺ μᾶς ἔγινε συνήθεια καὶ δὲν μᾶς προκαλεῖ πιὰ ἐντύπωση!

Κλαίει ἡ ψυχή μας μὲ τὰ τεκταινόμενα στὸν χῶρο τοῦ οἰκουμενισμοῦ, διότι ἡ

κατάσταση βαίνει ταχύτατα στὸ χειρότερο! Ἀπὸ ποῦ καὶ ὡς ποῦ ἡ ἐπέτειος τῆς

Β΄ Βατικανείου «Συνόδου» εἶναι μεγάλο γεγονὸς καὶ ἀξίζει «λαμπροὺς ἑορτασμούς»;

Ποιὰ ἀπὸ τὶς μύριες κακοδοξίες τοῦ παπισμοῦ καταδίκασε, γιὰ νὰ φέρει πιὸ κοντὰ

τὸν ρωμαιοκαθολικισμὸ στὴν ἕνωσή του μὲ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Δυστυχῶς

καμιά! Τὸ ἀντίθετο μάλιστα, πρόσθεσε καὶ ἄλλες, μὲ ἀποκορύφωμα τὸν οἰκουμενισμό!

Ἤτοι: τὸ «ἄνοιγμα» καὶ τὸ κάλεσμα τοῦ παπισμοῦ σὲ ὅλες τὶς πίστεις καὶ θρησκεῖες νὰ ἑνωθοῦν κάτω ἀπὸ τὸ σκῆπτρο τοῦ ρωμαίου ποντίφικα! Μὲ ἄλλα λόγια, τὴ θέσπιση

ὡς «δόγμα χριστιανικῆς πίστεως», τοῦ ὁράματος τῆς φρικτῆς πανθρησκείας! Δὲν

τρέφουμε τὴν ψευδαίσθηση ὅτι ὁ κ. Βαρθολομαῖος καὶ οἱ συνοδεύοντες αὐτὸν

ὀρθόδοξοι δὲ γνώριζαν τί συνεόρταζαν μὲ τοὺς παπικοὺς καὶ τοὺς ἄλλους αἱρετικούς! Σαφέστατα γνώριζαν καὶ γνωρίζουν τὴν ἀκόμη περισσότερο ἀπομάκρυνση τοῦ

παπισμοῦ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μὲ τὴ Β΄ Βατικάνειο «Σύνοδο» καὶ γιʼ αὐτὸ ἀνησυχοῦμε

ἰδιαίτερα! Ἄλλωστε οἱ διαθρησκειακὲς συναντήσεις τύπου Ἀσίζης εἶναι ἀπόρροια καὶ

ἐφαρμογὴ τῶν «δογμάτων» αὐτῆς τῆς ὀλέθριας παπικῆς «Συνόδου»!

Κύριε ἐπίβλεψον ἐξ οὐρανοῦ καὶ εἶδε!

"Oρθόδοξος Τύπος"

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ : O κληρικός που χάνει την ορθόδοξη πίστη αποκόπτεται από την Εκκλησία και, βεβαίως, τότε δεν υφίσταται και η αποστολική παράδοση και η αποστολική διαδοχή.

Η αποστολική διαδοχή δεν είναι μόνο μια σειρά χειροτονιών, αλλά συγχρόνως και μετοχή στην αποκαλυπτική αλήθεια. Όταν μια Εκκλησία αποκόπτεται από τον κορμό της Ορθοδόξου Εκκλησίας, λόγω δογματικών διαφορών, αυτό σημαίνει ότι υπολείπεται και στο μυστήριο της ιερωσύνης. Δηλαδή, όταν χάνεται η αποκαλυπτική αλήθεια και υιοθετούνται αιρετικές απόψεις, αυτό έχει συνέπειες και στην αποστολική διαδοχή.  Διότι οι άγιοι Απόστολοι μετέδιδαν το χάρισμα της ιερωσύνης, αλλά ταυτόχρονα παρέδιδαν, δια της αναγεννήσεως, και όλη την αποκαλυπτική παράδοση. 

Στο σημείο αυτό πρέπει να υπενθυμίσουμε την διδασκαλία του αγίου Ειρηναίου Επισκόπου Λυώνος, στην οποία φαίνεται καθαρά ότι η Εκκλησία συνδέεται στενότατα με την Ορθοδοξία και την Θεία Ευχαριστία, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι όταν χάνεται η Ορθόδοξη πίστη, τότε δεν υπάρχει ούτε Εκκλησία ούτε και Θεία Ευχαριστία. Οπότε ο κληρικός που χάνει την ορθόδοξη πίστη αποκόπτεται από την Εκκλησία και, βεβαίως, τότε δεν υφίσταται και η αποστολική παράδοση και η αποστολική διαδοχή. Το ότι ο άγιος Ειρηναίος συνδέει την αποστολική διαδοχή όχι μόνον με την χειροτονία, αλλά και με την διατήρηση της αληθούς πίστεως, φαίνεται από ένα χωρίο: «δια τούτο τοις εν τη Εκκλησία πρεσβυτέροις υπακούειν δει, τοις την διαδοχήν έχουσιν από των Αποστόλων, καθώς επεδείξαμεν, τοις συν τη επισκοπική διαδοχή το χαρισμα της αληθείας ασφαλές, κατά την ευδοκίαν του Πατρός ειληφόσι». 
Επειδή, λοιπόν, δεν υπάρχει ιερωσύνη στους Παπικούς, γι' αυτό και δεν υπάρχουν μυστήρια, και όσα τελούνται δεν είναι αγιαστικά μυστήρια. 

H ἄπελπις ἀπόπειρα τοῦ βυθίου δράκοντος νὰ ἐκμηδενίσῃ τὸ σταυροαναστάσιμον μήνυμα ζωῆς τῆς Ἀποστολικῆς Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.

Ἡ συγκρητιστικὴ χοάνη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὡς ἐκφράζεται σήμερον τόσον εἰς τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν λεγομένων Ἐκκλησιῶν, ὅσον καὶ εἰς τὰ διάφορα διεθνῆ fora καταδολιεύει καὶ εὐτελίζει τὴν Χριστιανικὴν ἀποκάλυψιν καὶ ἐκκοσμικεύει τὸ ἄγγελμα τῆς σωτηρίας μετατρέπουσα αὐτὸ εἰς ἠθικολογίαν στερουμένην ζωῆς, χάριτος καὶ δυνάμεως Θεοῦ.

Εἶναι τελικῶς ἡ προσπάθεια αὐτὴ μία ἀκόμη ἄπελπις ἀπόπειρα τοῦ βυθίου δράκοντος νὰ ἐκμηδενίσῃ τὸ σταυροαναστάσιμον μήνυμα ζωῆς τῆς Ἀποστολικῆς Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.

Ὅσον δὲ ἀφορᾶ εἰς τὴν αἵρεσιν τοῦ Παπισμοῦ ἀποκοπεῖσα ἡ Ρωμαϊκὴ Ἐκκλησία ἐκ τῆς Ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας τῆς πρώτης χιλιετίας καὶ στερηθεῖσα τῆς Θείας Χάριτος, ἐξέπεσεν ἀπὸ αἱρέσεως εἰς αἵρεσιν εἰς τραγικὰς ἀλλοιώσεις τοῦ Χριστιανικοῦ μηνύματος εἰς σημεῖον ἀποτρόπαιον νὰ χρησιμοποιῇ τὴν βίαν καὶ τὸ ἔγκλημα ὡς τρόπον ἐπιβολῆς τῆς Ἐκκλησιαστικῆς πειθοῦς, καὶ ἀναφερόμεθα εἰς τὴν Ἱερὰν Ἐξέτασιν, τοὺς θρησκευτικοὺς πολέμους, τὰς Σταυροφορίας, τὸν ἀποικιοκρατικὸν Ἰμπεριαλισμὸν καὶ τοὺς βιαίους ἐκχριστιανισμοὺς τῶν ἰθαγενῶν.