∆ΙΑ ΤΗΝ «ΠΕΡΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ∆ΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ» ΘΕΩΡΙΑ -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ

Συγχαίρω γιὰ τὴ δηµοσίευση τῆς µελέτης τοῦ κ. Παναγ. Γκουρβέλου1 , διότι πιστεύω, ὅτι θὰ προκαλέσει ἕνα γόνιµο διάλογο. Γιὰ τὴν ὑποβοήθηση τοῦ ἀναµενοµένου διαλόγου θὰ καταθέσω ἀποσπάσµατα ἀπὸ δύο παλαιότερα κείµενά µου2 , ποὺ διαλευκαίνουν κάποια εὐαίσθητα σηµεῖα τοῦ θέµατος.

Α´ Ἡ πρώτη µελέτη ἔφερε τὸν τίτλο: Ἡ «Περὶ ἱκανοποιήσεως τῆς θείας δικαιοσύνης» διδασκαλία καὶ ἡ Νεοελληνικὴ Κατηχητικὴ καὶ Κηρυκτικὴ Πράξη»3 . Τὴν ἀφορµὴ ἔδωσε ἡ πολὺ καλὴ µελέτη τοῦ συναδέλφου π. Βασιλείου Ἰ. Καλλιακµάνη: «Ἡ διδασκαλία περὶ ἱκανοποιήσεως τῆς θείας δικαιοσύνης στὴ νεοελληνικὴ θεολογία»4 . Ὁ συγγραφέας ἐπιχειρεῖ ἐπιτυχῶς τὴ διερεύνηση ὄχι µόνο τῆς ἐξαπλώσεως τῆς «περὶ ἱκανοποιήσεως τῆς θείας δικαιοσύνης» σχολαστικῆς διδασκαλίας στὴν «καθ᾽ ἡµᾶς ἀνατολήν», ἀλλὰ καὶ τῆς διασυνδέσεώς της στὴν ἐκκλησιαστικὴ πρακτικὴ µὲ τὸ µυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξοµολογήσεως καὶ µετανοίας. Ὑπογραµµίζεται δὲ ὅτι οἱ ρίζες τοῦ νοµικιστικοῦ αὐτοῦ προβληµατισµοῦ φθάνουν ὥς τὸν Τερτυλλιανό, τὸν ἅγιο Κυπριανὸ καὶ τὸν Αὐγουστίνο καὶ ὅτι ὁ Ἄνσελµος Κανταβρυγίας (1023-1109) καὶ ὁ Θωµᾶς Ἀκινάτης (†1274) θὰ συµβάλουν κατόπιν στὴ συστηµατικὴ διατύπωσή της, γιὰ νὰ δογµατοποιηθεῖ, τελικά, στὴν ἐν Τριδέντῳ Σύνοδο (1545-1563). Εἶναι δηλαδὴ καθαρὰ σχολαστικὴ διδασκαλία. Βρῆκε ὅµως ἔδαφος ἀναπτύξεως καὶ στὴν Ἀνατολή, διακρινόµενη σὲ δύο εἴδη:

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Φανάρι -Βατικανό Προς σύνθεσιν τελικήν ;

Απολυτίκιον Αγίου Σάββα του ηγιασμένου

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 5 Δεκεμβρίου 2015

Σάββα ηγιασμένου, Διογένους μάρτυρος.

Ὁ Ἅγιος Σάββας ὁ ἡγιασμένος ἐγεννήθη τὸ ἔτος 439 ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ πλουσίους γονεῖς εἰς τὴν πόλιν Μουταλάσκην τῆς Καππαδοκίας. Ὁ πατήρ του, στρατιωτικὸς εἰς τὸ ἐπάγγελμα, ἠναγκάσθη νὰ μεταβῇ μετὰ τῆς συζύγου του Σοφίας, εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν διὰ ὑπηρεσιακοὺς λόγους, ἀναθέτοντας τὴν ἀνατροφὴν τοῦ μικροῦ Σάββα ὁ ὁποῖος ἦταν μόλις πέντε ἐτῶν εἰς τὸν συγγενῆ του Ἑρμία. Μετὰ ἀπὸ λίγο χρονικὸ διάστημα, δυσαρεστηθεὶς ὁ Σάββας ἀπὸ τὴν συμπεριφορὰν τῆς συζύγου τοῦ θείου του καὶ ἀπὸ τὴν ἐπακολουθήσασαν διαμάχην μεταξὺ τῶν θείων του, Ἑρμίου καὶ Γρηγορίου, διὰ τὴν ἀνατροφήν του καὶ τὴν διαχείρισιν τῆς περιουσίας τῶν γονέων του, περιφρόνησε τὸν κόσμο καὶ εἰς ἠλικίαν ὀκτὼ ἐτῶν ἐνετάγη εἰς μοναστήριον ποὺ ἔφερε τὸ ὄνομα Φλαβιαναί. Ἐκεῖ ἐπεδόθη εἰς τὴν ἐκμάθησιν τοῦ ψαλτηρίου καὶ τῶν μοναχικῶν ὑποχρεώσεων καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου εἰς τὴν ἄσκησιν τῶν θεοειδῶν ἀρετῶν καὶ διέπρεψεν εἰς τὴν ἐγκράτειαν τὴν σωματικὴν κακοπάθειαν, τὴν ταπεινοφροσύνην καὶ τήν ὑπακοήν. Ἀνεδείχθη ἀνώτερος ὅλων τῶν συμμοναστῶν του, πάνω ἀπό 65 τὸν ἀριθμόν. Θέλοντας ὁ Θεὸς νὰ προμηνύσῃ τὴν ἁγιότητα εἰς τὴν ὁποία θὰ ἔφθανε, τὸν χαρίτωσε μὲ ἀκράδαντον καὶ θαυματουργὸν πίστιν. Κάποτε εἰσῆλθεν εἰς ἀναμμένον φοῦρνον, ἀφοῦ ὁπλίσθηκε μὲ τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ ἔκβαλε, σῶος καὶ ἀβλαβὴς, τὰ ἐνδύματα τὰ ὁποῖα ὁ ἀρτοποιὸς εἶχε λησμονήσει.

Εὖγε εἰς Πατµίους Ὀρθοδόξους Χριστιανούς!

ΑΦΟΥ δὲν εὐοδώθηκε ἡ ἀπόπειρα τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριάρχου, πρὶν ἀπὸ ἑνάµισι περίπου χρόνο, νὰ παραχωρήσει τὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Φωκᾶ Πάτµου στοὺς ἐλάχιστους παπικοὺς τοῦ νησιοῦ, πίεσε τελευταῖα τὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἰωάννου Θεολόγου νὰ παραχωρήσει ἄλλο Ναό. Ἀλλὰ δὲ λογάριασε τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ νησιοῦ, ὁ ὁποῖος ἀντέδρασε δυναµικά. Παραθέτουµε ἕνα εὔστοχο σχόλιο τοῦ γνωστοῦ ἀγωνιστῆ ἰατροῦ Λυκούργου Νάνη γιὰ τὸ γεγονός: «Εὖγε στοὺς Πατµίους ὀρθοδόξους χριστιανούς, ποὺ ἀντέδρασαν µὲ σθένος, παρρησία καὶ ἀποφασιστικότητα ἀπέναντι στὴν ἀποκαρδιωτικὴ καὶ προκλητική, συνάµα, ἐνέργεια τοῦ Φαναρίου ἀναφορικὰ µὲ τὴν παραχώρηση Ὀρθοδόξου Ἱεροῦ Ναοῦ στοὺς σχισµατοαιρετικοὺς παπικούς. Για µία ἀκόµη φορά τὸ Φανάρι ἔρχεται σὲ ἀντίθεση µὲ τὴ θέληση τοῦ πιστοῦ λαοῦ, τοῦ ὁποίου τὸ Ὀρθόδοξο αἰσθητήριο προσβάλλει καὶ ἀπαξιώνει, προσθέτοντας ἕνα ἀκόµη κρίκο στὴν ἁλυσίδα τῶν ἀπαράδεκτων συµβιβασµῶν καὶ ὑποχωρήσεων στοὺς ὁποίους κατ’ ἐξακολούθησιν “διαπρέπει”. Ἂς ἐλπίσουµε ὅτι ὁ ἡγούµενος καὶ οἱ λοιποὶ µοναχοὶ θὰ ἀρνηθοῦν νὰ ὑποκύψουν στὶς ἄνωθεν καὶ ἔξωθεν παρεµβάσεις καὶ θὰ πράξουν ἐπὶ τῇ βάσει τῶν ὅσων διακελεύουν σχετικῶς οἱ Θεῖοι καὶ Ἱεροὶ Κανόνες. “Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ µᾶλλον ἢ δεσπότῃ” καὶ ὄχι “πειθαρχεῖν δεῖ δεσπότῃ µᾶλλον ἢ Θεῷ”!»! Σµίγουµε καὶ ἐµεῖς τὰ συγχαρητήριά µας, µὲ αὐτὰ τοῦ κ. Λ. Νάνη, γιὰ τοὺς εὐσεβεῖς Πατµίους, οἱ ὁποῖοι ξέρουν πῶς νὰ «φυλάνε Θερµοπύλες» καὶ νὰ ἀποµονώνουν Ἐφιάλτες!

"Ο.Τ."

Του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.: Αυτοαδικούμαστε και αδικούμε

Πότε επιτέλους, θα το καταλάβουμε ότι δεν είναι φανατισμός και μισαλλοδοξία η αποστροφή προς την οικουμενιστική κίνηση; Στο όνομα της αγάπης και της ενότητος επιχειρείται η αλλοίωση της ποιότητος και της ίδιας της οντότητος της Εκκλησίας. Αμφισβητείται η μοναδικότητά της. Αλλά για ποιο Χριστό θα μιλήσουμε και σε ποια σωτηρία θα καλέσουμε τον κόσμο, όταν θα έχουμε αλλοιώσει την ίδια την υπόσταση της Εκκλησίας; Με τέτοιες τακτικές μπορεί να αρέσουμε στους ανθρώπους, αδυνατούμε, όμως, να τους προσφέρουμε αυτό που μόνο η Εκκλησία διαθέτει. Το χειρότερο, καθιστούμε άχρηστη και αζήτητη την σωτηρία, διότι εν ονόματι της απατηλής οικουμενιστικής αγάπης δημιουργούμε στους αιρετικούς την ψευδαίσθηση ότι η πλάνη τους δεν διαφέρει από τη δική μας αλήθεια, άρα δεν υπάρχει λόγος να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Τους καταδικάζουμε, λοιπόν, να μείνουν για πάντα εκτός σωτηρίας. Χαρακτηριστική επί του προκειμένου είναι η ομολογία του μεταστραφέντος πρώην προτεστάντη F. Schaeffer: «Αποτελεί τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι οι χιλιάδες προτεστάντες, οι οποίοι έχουν πρόσφατα μεταστραφεί στην Ορθοδοξία… δεν ήρθαν στην Ορθοδοξία από την Ορθόδοξη μαρτυρία στις οικουμενιστικές συναντήσεις, αλλά συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Το κύμα των προσφάτων προτεσταντών προσηλύτων ήρθε μέσα στην Εκκλησία… εξ αιτίας της αιώνιας πατερικής κι αποστολικής μαρτυρίας. Σ΄ αυτή μπορεί να συμπεριληφθεί και η μαρτυρία εκείνη, η οποία διακηρύττει με δύναμη την αποκλειστική φύση της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως της αληθινής Εκκλησίας» (Χορεύοντας μόνος, μτφρ. Αρχιμ. Αυ. Μύρου, σελ. 508-509). Πότε επιτέλους εμείς, οι Ορθόδοξοι χριστιανοί, που δίνουμε την εντύπωση ότι εξισώνουμε την Ορθόδοξη πίστη μας με τις μύριες αιρετικές παραφυάδες, θα αντιληφθούμε το τριπλό σφάλμα μας έναντι του ίδιου του εαυτού μας, ότι: Δυσαρεστούμε και πικραίνουμε τον ίδιο τον Χριστό, περιφρονούμε τη διδαχή των αποστόλων, και μιμούμενοι τους αιρετικούς διαγράφουμε όλους τους αγίους πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι αγωνίσθηκαν μέχρις αίματος γι΄ αυτή τη διδαχή;

Ποῖος εἶναι ὁ κανονικὸς Ἐπίσκοπος τοῦ Ἁγίου Ὄρους;

 ΕΙΣ ΤΟ φύλλον τοῦ Ο.Τ. τῆς 10ης Ἰουλίου 2015 (ἀρ. φ. 2077) ἐδηµοσιεύσαµεν ἐκτενὲς ἄρθρον-ἀπάντησιν µὲ τίτλον «Περὶ τοῦ ζητήµατος τῆς πνευµατικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Ἁγίου Ὄρους» ἔπειτα ἀπὸ ἐπιστολὴν ἀναγνώστου, ὁ ὁποῖος µᾶς ἐφιστοῦσε τὴν προσοχὴν εἰς τὴν διαδεδοµένην ἀλλὰ ἐσφαλµένην ἄποψιν ὅτι «Τὸ Ἅγιον Ὄρος ὑπάγεται ἀνέκαθεν ἐκκλησιαστικῶς καὶ πνευµατικῶς στὸ Οἰκουµενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ µνηµονεύεται τὸ ὄνοµα τοῦ ἑκάστοτε Πατριάρχη». Εἰς τὴν ἀπάντησίν µας κατεδείξαµεν ὅτι ἕως τουλάχιστον τὸ 1313 µ.Χ. ὁ Οἰκ. Πατριάρχης δὲν εἶχε καµίαν ἀπολύτως δικαιοδοσίαν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, διότι ἡ Χερσόνησος τοῦ Ἄθω ὑπήγετο πάντοτε κανονικῶς εἰς τὴν ἐπισκοπὴν Ἱερισσοῦ καὶ ὁ Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ ὡς ἐπιχώριος Ἐπίσκοπος εἶχε τὰ δικαιώµατα µνηµονεύσεως, ἱεροτελεστιῶν καὶ χειροτονιῶν. Τὰ κατωχυρωµένα ἱστορικῶς καὶ κανονικῶς δικαιώµατα τοῦ Μητρ. Ἱερισσοῦ, ὄχι µόνον δὲν συνε- πάγονται κατάργησιν τοῦ αὐτοδιοικήτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλὰ ἐνίσχυσιν αὐτοῦ. Αὐτὸ ἀπέδειξεν ἡ ἱστορία, καθὼς ὡς Μητροπολίτης –καὶ µάλιστα ἀνίσχυρος- δὲν ἠδύνατο νὰ ἐπεµ- βαίνη (ἄλλωστε ὅσες φορὲς τὸ ἐπεδίωξε δὲν ἐπέτυχε τίποτε, ἐφόσον δὲν διέθετεν οὔτε τὸ δι- καίωµα ἀλλὰ οὔτε τὴν δύναµιν) καὶ ἁπλῶς προσεφέρετο ὁ ἴδιος εἰς τὴν διάθεσιν τῶν Ἱ. Μονῶν. Ἀντιθέτως πρὸς τὸν Πατριάρχην, ὁ ὁποῖος ἀπέκτησε µεγάλον ἔλεγχον κατὰ τὴν Τουρκοκρατίαν καὶ ἔφθασεν εἰς τὸ σηµεῖον νὰ ἐπιθυµῆ νὰ ὑπαγάγη τὸ Ἅγιον Ὄρος εἰς τὴν ἄµεσον δικαιοδοσίαν του, πρᾶγµα τὸ ὁποῖον δὲν ἐπέτυχε, µετὰ ἀπὸ ἀντιδράσεις Ἁγιορειτῶν. Τὰ δικαιώµατα τοῦ Μητρ. Ἱερισσοῦ ἀπετέλουν ἐξασφάλισιν τῶν Ἁγιορειτῶν, διότι διεσφάλιζαν τὴν τήρησιν τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, δηλ. τοῦ ἐδαφικοῦ κριτηρίου διὰ τὴν ἀποφυγὴν ὁποιασδήποτε ὑπερορίας ἀντικανονικῆς πράξεως καὶ τὴν µετατροπὴν τοῦ Ἄθω εἰς κάποιου εἴδους Πατριαρχικοῦ «παποβικαριάτου».

An Arabic Christmas Carol (Byzantine Hymn of the Nativity)

Σήμερον Γεννάται εκ Παρθένου, Ο κρατών την οικουμένη εν τη χειρί Του (τρις)

Αυτός, του οποίου την ουσία ουδείς μπορεί να αγγίξει,

περιτυλίγεται με σπάργανα ως παιδί.

Ο Θεός που εν αρχή εποίησε τους Ουρανούς κείται σε στάβλο

Αυτός που έβρεξε μάννα στο λαό του στην έρημο

Τρέφεται με γάλα από την Μητέρα Του

Ο Νυμφίος της Εκκλησίας εκάλεσε τους Μάγους

Ο Υιός της Παρθένου δέχεται τα δώρα τους.

Προσκυνούμεν Σου την Γέννηση Χριστέ (τρις),

Δείξον ημίν και τα ένδοξά Σου Θεοφάνεια.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ N. ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ

Ενας Ελληνας ανάμεσα στους νεκρούς στην Καλιφόρνια

Ένας 52χρονος Έλληνας είναι ανάμεσα στα θύματα της επίθεσης στο Σαν Μπερναρντίνο της Καλιφόρνια, όπως έγινε γνωστό μετά από τη δημοσιοποίηση της λίστας των 17 ατόμων που σκοτώθηκαν όταν ένοπλο ζευγάρι άνοιξε πυρ σε κέντρο ατόμων με νοητικά προβλήματα.

Μόλις τέσσερις ημέρες πριν από την επίθεση, ο Νικόλας Θαλασσινός από το Κόλτον, είχε τηλεφωνήσει σε έναν φίλο του να του πει ότι αισθανόταν καλύτερα μετά από επέμβαση αφαίρεσης όγκου από το κεφάλι του. «Τι τύχη να έχει μόλις γίνει καλά από ένα πράγμα και να του συμβεί αυτό» δήλωσε ο Εντ Μπεκ, φίλος του Νικόλα Θαλασσινού.

Ο κ. Θαλασσινός εργαζόταν ως επιθεωρητής υγείας και είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη σύζυγο του Μπεκ στο Νιού Τζέρσεϊ. Πριν από μερικά χρόνια, είχε μεταφερθεί στην Καλιφόρνια και εργαζόταν σε αντίστοιχο τομέα. Τα αρχεία μισθοδοσίας του Σαν Μπερναντίνο επιβεβαιώνουν ότι ο Θαλασσινός εργάστηκε ως ειδικός περιβαλλοντικής υγείας για το τμήμα δημόσιας υγείας, στον ίδιο οργανισμό που εργαζόταν και ο φερόμενος ως δράστης Σιέντ Ριζγουάν Φαρούκ. 

«Είχε απίστευτη εργασιακή ηθική» δήλωσε ο Μπεκ, και συνέχισε: «Η δουλειά του υγειονομικού επιθεωρητή σίγουρα δεν είναι η πιο γοητευτική δουλειά. Αλλά είχε πάθος με αυτή. Ήθελε να είναι σίγουρος ότι ο κόσμος ήταν ασφαλής». 

Ο Μητρ. Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος : ΘΕΟΜΑΧΟΙ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΜΑΧΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ & ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ!

ΑΙΣΧΟΣ! ΑΙΣΧΟΣ! ΑΙΣΧΟΣ!

ΟΛΟΙ ΒΑΛΘΗΚΑΝ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ! 

__________Με μεγάλη θλίψη σήμερα θέλουμε να αναφερθούμε σε τρία (3) επίσημα πρόσωπα, τα οποία, ως φαίνεται,  σκοπό της ζωής τους έβαλαν να γκρεμίσουν την Ορθόδοξη Ελλάδα μας ή την Ελληνική Ορθοδοξία μας! 

ΠΡΩΤΟΣ ΘΕΟΜΑΧΟΣ!

_________Ο πρώτος είναι ο Υπουργός της Παιδείας κ. Νικ. Φίλης! Κατά τη διάρκεια της θητείας του σκοπό του έχει βάλει να ανατρέψει τα πάντα ως πρός τό μάθημα των Θρησκευτικών στα Δημόσια Σχολεία! Ιδού η σχετική είδηση: 

ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

      Την αλλαγή του μαθήματος των Θρησκευτικών ανεκοίνωσε ο υπουργός Παιδείας, Νίκος Φίλης, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση στην Βουλή.  Ο κ. Φίλης έκανε λόγο για αναγκαία αναμόρφωση των Θρησκευτικών, «ώστε να γίνει μάθημα Θρησκειολογίας, γνώσεις των θρησκειών, με ιδιαίτερη παρουσίαση του πολιτιστικού ρόλου της ορθοδοξίας στη χώρα μας».  Ήδη το θεσμικά αρμόδιο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής επεξεργάζεται σχετικές προτάσεις

Πηγή: Εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» 21/10/2015

π.Θεόδωρος Ζήσης, Άγ. Ανάργυροι Κοσμάς & Δαμιανός-ανάλυση αποστολικού αναγνώσματος