ΕΙΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟΝ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ ΥΠΟ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟΝ:
“Κληρικοὶ
ἐγκαλούμενοι ἀπολογοῦνται πρὸς ἀποφυγὴν σκανδαλισμοῦ”
ΤӉ
6ӊ Οκτωβρίου 2023
ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ Γ.Ο.Χ.
ΒΑΔΗΣ
ΚΑΙ ΒΥΡΤΕΜΒΕΡΓΗΣ
ΠΑΪΣΙΟΥ
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Στην μέχρι τώρα συνάφεια των κειμένων που δημοσιεύσαμε ως απάντησιν έχει τεκμηριωθεί ότι οι κακοδοξίες που ανακεφαλαιώνει ο Οικουμενισμός ως σύστημα ετερόδοξων Ομολογιών είναι κατεγνωσμένες αιρέσεις. Γι΄ αυτό και δεν απαιτείται να συγκληθεί Σύνοδος προκειμένου να ξεχωρίσει εμπράκτως δι’ αποτειχίσεως ο ευσεβής την θέσιν του από την Παναίρεσιν. Περί αυτού παραθέσαμε αδιαμφισβήτητα πατερικά χωρία. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες γνωστές εκ της εκκλησιαστικής ιστορίας για αποτειχίσεις πιστών, όπως αυτή των εν Κων/πόλει από τον πατριάρχην Νεστόριον που υποβίβαζε εις χριστοτόκον την Κυρίαν Θεοτόκον, καθώς και παραδείγματα κληρικών, όπως αυτό του Αγίου Υπατίου του ηγουμένου της Μονής των Ρουφιανών που διέκοψαν κοινωνία με αιρετικόν πατριάρχην ή επίσκοπον που κατοχυρώνουν την αποτείχισιν προ συνοδικής διαγνώσεως. Μολονότι υπάρχουν πολλά τέτοια ιστορικά τεκμήρια είναι αναγκαίο εδώ να τονισθεί ότι οι περιπτώσεις των προγενεστέρων αιρέσων είναι διαφορετικές αυτού του Οικουμενισμού, διότι με την Οικουμενική κίνησιν ανακεφαλαιώνονται παλαιές αιρέσεις και συγκεφαλαιώνονται με νέες όλες μαζί, επομένως στο σύνολό του είναι ήδη κατεγνωσμένη Παναίρεσις ο Οικουμενισμός. Στην περίπτωση της σύγχρονης Θρησκείας της “Νέας Τάξεως” δεν έχει να κάνει ο πιστός, κληρικός ή λαϊκός, με τον επίσκοπό του μόνον, αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων ο επίσκοπος μιας επαρχίας ενώ ενδεχομένως στα φρονήματα του να μην σφάλλει, εν τούτοις, όμως κρατά κοινωνία μετά του συγχρόνου αιρεσιάρχου πατριάρχη, καθώς και μίαν διοίκησιν, η οποία ευρίσκεται εις την Παναίρεσιν αποδεχομένη αφ΄ενός αιρετικές αποφάσεις και κοινωνώντας με τους οικουμενιστές αφ’ ετέρου. Τί γίνεται σε αυτή την περίπτωση; Βρίσκονται οι πιστοί εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν δια της κοινωνίας τους με τοιούτους ποιμένες; Εδώ, σαφώς ισχύει ο λόγος του Ἁγίου Θεοδώρου του Στουδίτου που δίνει την διασάφηνση: «οἱ μέν τέλεον περί τήν πίστιν ἐναυάγησαν· οἱ δέ, εἰ καί τοῖς λογισμοῖς οὐ κατεποντίσθησαν, ὅμως τῇ κοινωνίᾳ τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται» (P.G. 99, σ. 1164 Α).