Ὁ μύθος τοῦ χταποδιοῦ Χαμογελαστοὶ ἐχθροί -- Φώτης Κόντογλου

Οἱ σημερινοὶ ἐχθροὶ τῆς θρησκείας καὶ τοῦ ἔθνους εἶναι πιὸ ἐπικίνδυνοι ἀπὸ τοὺς παλιούς, γιατὶ μᾶς παραπλανοῦνε μὲ τὴν ἥμερη ὄψη τους καὶ μᾶς φαίνουνται ἄβλαβοι, ἀκίνδυνοι. Τέτοια εἶναι τὰ λεγόμενα «ἀγαθὰ τοῦ πολιτισμοῦ», οἱ εὐκολίες τῆς ζωῆς ποὺ εἶναι παγίδες φαρμακωμένες, τὰ θεάματα, οἱ ψυχαγωγίες, οἱ τουρισμοὶ κ.τ.ἄ. Τοῦτοι οἱ ἐχθροὶ φαίνουνται ἄκακοι κι ἀνίκανοι νὰ μᾶς κάνουνε κακό, γιατὶ δὲν εἶναι ἄγριοι καὶ φανεροί, ἀλλὰ ὕπουλοι καὶ κρυφοδαγκανιάρηδες. Ἀπὸ τοὺς πρώτους προφυλάγεσαι, μὰ ἀπὸ τοὺς δεύτερους ὄχι, ὥς που νὰ σὲ καταπιοῦνε, ὅπως φαίνεται ἀπὸ ἕναν θαλασσινῶν μύθο ποὺ θὰ σᾶς πῶ:

Η Πόλις Εάλω από τους σύγχρονους Εφιάλτες -- Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Το πλήγμα εις τον πυρήνα της εθνικής μας συνειδήσεως, δια της αίσχιστης, ιταμής και επονείδιστης μετατροπής της Αγίας Σοφίας, σε Ισλαμικό Τέμενος, αφενός αφήνει παγερά αδιάφορο το μεγαλύτερο συνειδησιακά εκμαυλισμένο μέρος του Ελληνικού λαού, το οποίο έχει διαβρωθεί εκ βάθρων από την επί μισό αιώνα αισχρά προπαγάνδα του εθνομηδενιστικού και χρεωκοπημένου Μαρξισμού, αφετέρου, υποδηλώνει την διττή υποκρισία των κυβερνόντων καθότι το ζήτημα της Αγίας Σοφίας εκκρεμούσε εις το τμήμα του Τουρκικού Συμβουλίου της Επικρατείας από το 2016 και η Ελλαδική κυβέρνηση αλλά και απανταχού ο Χριστιανισμός, καθώς και οι λοιποί διεθνείς φορείς όπως η UNESCO, ουδόλως αποτόλμησαν, δεδομένου ότι θεμελιώνουν έννομο συμφέρον, να ασκήσουν  αυτοτελή παρέμβαση ενώπιον του Δικαστηρίου, να αποκτήσουν εν ολίγοις ικανότητα διαδίκου, παραστάσεως, προκειμένου να αντιταχθούν με εμπεριστατωμένη επιχειρηματολογία, κατά της χυδαίας αυτής ενέργειας εκ  μέρος της Τουρκίας.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Παντελεήμωνος

Τη ΚΖ΄ (27η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος και ιαματικού ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ.

Παντελεήμων ο ένδοξος Μεγαλομάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού εν έτει τδ΄ (304), καταγόμενος από την πόλιν της Νικομηδείας, υιός πατρός μεν ειδωλολάτρου, Ευστοργίου ονομαζομένου, μητρός δε εκ προγόνων ούσης χριστιανής, καλουμένης Ευβούλης. Όσην δε θέλησιν είχεν αυτός να θεραπεύη τα είδωλα, τόσην αγάπην και προθυμίαν είχεν εκείνη προς την ορθόδοξον πίστιν, και έτρεφε το τέκνον των (το οποίον ονομάζετο Παντολέων) όχι μόνον με τροφήν σωματικήν, αλλά περισσότερον με πνευματικήν, διδάσκουσα αυτό την πίστιν του Χριστού. Πλην εις ολίγα έτη ετελεύτησεν η μακαρία Ευβούλη. Ο δε Παντολέων εμάνθανε γράμματα πρώτον τα κοινά, έπειτα και την Ελληνικήν παίδευσιν. Ύστερον δε πάλιν, αφού έμαθεν όσα ήσαν αρκετά, τον έδωσεν ο πατήρ του εις ιατρόν θαυμαστόν του καιρού εκείνου, καλούμενον Ευφρόσυνον, να τον εκπαιδεύση εις την ιατρικήν επιστήμην· ο δε νέος, από την πολλήν του ευφυϊαν, εις ολίγον καιρόν υπερέβη όλους τους συμμαθητάς του.

Ηλλοίωσέ με η αγάπη σου, Δέσποτα

«Τετρωμένος καρδίαν ειμί εγώ· εξέτηξέ με ο ζήλος σου, ηλλοίωσέ με η αγάπη σου, Δέσποτα· δέσμιός ειμι τω έρωτί σου· εμπλησθείην σου των σαρκών· κορεσθείην του ζωηρού και θεοποιού αίματός σου· απολαύσαιμι των αγαθών· κατατρυφήσαιμι της θεότητος». 

(Ιωάννου του Δαμασκηνού, Μ.P.G. 96,  817).

Χωρίς αγιότητα βίου, είναι αδιανόητος εις τον νουν των Πατέρων η θεολογία.

Χρειάζεται υπερβάλλουσα αναισχυντία, δια να θεωρήση κανείς εαυτόν θεολόγον, εστερημένος ων προσωπικών πνευματικών εμπειριών και αποκαλύψεων. Εάν ανατρέξωμεν εις την «ιστορίαν» της Ορθοδόξου Θεολογίας, δεν θα ίδωμεν τίποτε άλλο από αγιότητα, ως γνώρισμα των φορέων της. Χωρίς αγιότητα βίου, χωρίς κεκαθαρμένην από των παθών καρδίαν, είναι αδιανόητος εις τον νουν των Πατέρων η θεολογία. Η θεολογία αποτελεί την ακτινοβολίαν του Αγίου Πνεύματος εν ταις κεκαθαρμέναις και ελλαμπομέναις ψυχαίς.
μ.θ.δ.