1. Ἡ εὐρωπαϊκὴ ἐθνικὴ ἰδέα
–ἀπότοκος μακρῶν ἐξελίξεων, ποὺ κορυφώθηκαν στὴ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση (1789)–
βρίσκεται στοὺς ἀντίποδες τῆς ἑλληνικῆς–ρωμαίϊκης οἰκουμενικῆς ἰδέας. Ἡ ἔννοια
τοῦ ἐθνικοῦ κράτους κατὰ τὰ νεώτερα εὐρωπαϊκὰ πολιτειακὰ δεδομένα εἶναι ἀναίρεση
καὶ θάνατος τῆς ἑλληνορθόδοξης αὐτοκρατορικῆς ἰδέας. Ὁ χριστιανικὸς Ἑλληνισμός,
στὴ φυλετικὴ καὶ στὴν οἰκουμενικὴ – πνευματικὴ καὶ πολιτιστικὴ – διάστασή του,
ταυτίζεται μὲ τὴ Ρωμανία/Βυζάντιο, τὴ Χριστιανικὴ αὐτοκρατορία τῆς Νέας Ρώμης.
Πρωτεύουσα τοῦ χριστιανικοῦ Ἑλληνισμοῦ δὲν εἶναι ἡ Ἀθήνα, ἀλλὰ ἡ
Κωνσταντινούπολη – Νέα Ρώμη. Καὶ τὰ δύο ὀνόματα, τὸ πρῶτο ἀπὸ τὸν ἱδρυτὴ καὶ
θεμελιωτή της καὶ τὸ δεύτερο ἀπὸ τὴν παλιὰ πρωτεύουσα, ποὺ μεταφέρθηκε στὴν Ἑλληνικὴ
Ἀνατολή, συναποτελοῦν τὸ ἕνα ὄνομα τῆς πρωτεύουσας τῆς αὐτοκρατορίας τῆς
Ρωμανίας. Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση τοῦ 1821 ξεκίνησε ὡς ρωμαίϊκη, μὲ στόχο δηλαδὴ
τὴν ἀνάσταση τῆς αὐτοκρατορίας τῆς Ρωμανίας, καὶ κατέληξε ἐθνική, κατὰ τὰ εὐρωπαϊκὰ
πρότυπα, μὲ κέντρο ὄχι πιὰ τὴν Κωνσταντινούπολη–Νέα Ρώμη, ἀλλὰ τὴν Ἀθήνα.
---------------------------
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
---------------------------
Ακριβώς είναι έτσι όπως τα λέγει ο πατέρας Μεταλληνός. Ξεκινήσαμε με όνειρα χρυσά μα χωρίσαμε στου δρόμου τα μισά όπως λέει και ο αοιδός! Για αλλού πηγαίναμε και αλλού καταλήξαμε! Οι αγωνιστές του 1821 έλεγαν και του χρόνου στη Πόλη και βρεθήκαμε να κυνηγούμε αλλοδαπούς στο γιουσουρούμ του Πειραιά, στα στενά του Μοναστηρακίου για σουβενίρ και στα λαδάδικα της Θεσσαλονίκης για νυχτερινό μαγαζί που κάνει καλό σπληνάντερο! Εμείς πρώτοι οι Έλληνες διδάξαμε τον εθνοφυλετισμό στους ομόδοξους χριστιανούς χωρίς να παραβλέψουμε και τη ρώσικη δάκτυλο στον πανσλαβισμό που με τις εξαρχίες ως όχημα δημιούργησαν διχόνοια μεταξύ των πιστών της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Οι Τούρκοι ντρέπονταν να λέγονται Τούρκοι, όλοι προτιμούσαν το Οθωμανός, επειδή ήταν βρισιά να λέγεσαι Τούρκος, επειδή πολλοί απ΄αυτούς ήταν οθωμανοποιημένοι χριστιανοί οι οποίοι εξισλαμίστηκαν και οι οποίοι ήταν ρωμιοί στη καταγωγή. Όλοι αυτοί με την αναβίωση των εθνικών ιδιαιτεροτήτων έπεσαν μαλακά στις κρατικές οντότητες που δημιουργήθηκαν, άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη δηλαδή. Ενώ ήταν ρωμιός βρέθηκε να είναι πολίτης της νεοπαγούς Τουρκίας του Κεμάλ, και ποιός αφήνει περιουσία και μια καλή ζωή για να πάει αλλού αν δεν έχει βαθιά πίστη? Ελάχιστοι, όσοι δηλαδή σφαγιάστηκαν στη προκυμαία της Σμύρνης και στα δάση και μαχαλάδες των πόλεων και χωριών, ενώ οι περισσότεροι προτίμησαν το ισλάμ, τουρκοποιήθηκαν ενσωματώθηκαν και μάθανε καλύτερα τα Τούρκικα ακόμη κι από τους αυθεντικούς Τούρκους που δε ξεπερνούν σε σύνολο 80 εκατομμυρίων τα δέκα εκατομμύρια.