Η εορτή της Μεσοπεντηκοστής

Την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μας μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Τα βυζαντινά χρόνια, η εορτή της Μεσοπεντηκοστής ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού. Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως (Κεφ. 26) του Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο...

«Πάρεστιν ἡ μεσότης ἡμερῶν,
τῶν ἐκ σωτηρίου ἀρχομένων ἐγέρσεως
Πεντηκοστῇ δέ τῇ θείᾳ σφραγιζομένων,
καί λάμπει τάς λαμπρότητας
ἀμφοτέρωθεν ἔχουσα
καί ἑνοῦσα τάς δύο
καί παρεῖναι τήν δόξαν προφαίνουσα
τῆς δεσποτικῆς ἀναλήψεως σεμνύνεται».

Τη Β΄ (2α) Ιουνίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως του Ομολογητού.

Νικηφόρος ο αγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως εγεννήθη κατά τους χρόνους του βασιλέως Κωνσταντίνου του Κοπρωνύμου του εικονομάχου, εν έτει ψνη΄ (758), γέννημα και θρέμμα της βασιλευούσης των πόλεων. Οι γονείς αυτού, Θεόδωρος και Ευδοκία ονομαζόμενοι, ήσαν ευγενείς και ονομαστοί, διότι ο πατήρ του ήτο απογραφεύς και νοτάριος των προσταγμάτων και διαταγών του βασιλέως. Διαβληθείς δε εις τον βασιλέα ότι προσκυνεί τας θείας Εικόνας, κατεξεσχίσθη δια δαρμών και μαστιγώσεων και εξωρίσθη εις την πόλιν Μύλασα, φρούριον οχυρόν και φοβερόν απομονωτήριον παραθαλάσσιον, κείμενον εις την εν τη Μικρά Ασία Καρίαν, με θρόνον Επισκόπου τετιμημένην, υπαγόμενον υπό τον Μητροπολίτην Σταυρουπόλεως. Μετά ταύτα, ανακληθείς εκ της εξορίας και μη υπακούσας εις τα παράνομα του βασιλέως προστάγματα, πάλιν εξωρίσθη εις την Νίκαιαν, όπου, διατρίψας επί έξ έτη, με πολλάς κακοπαθείας ετελείωσε την ζωήν του ο αξιομακάριστος.

Ελένη Γκατζογιάννη --- Η Ταινία του Νίκου Γκατζογιάννη

 

Ξετσιπωσιά αἰσχίστου εἴδους -- ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη

Τελικὰ ὑπάρχει προστασία τῆς δημοσίας αἰδοῦς; Ἔχουν καταργηθῆ οἱ διατάξεις, πού ρητῶς ἀπαγορεύουν τὴν προσβολὴ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, πού συλλαμβάνονται ὅσοι ξετσίπωτοι ξεγυμνώνονται δημόσια καὶ προκαλοῦν τὰ βλέμματα μικρῶν καὶ μεγάλων;

Βρισκόμαστε σὲ χριστιανικὴ χώρα ἢ σὲ μιὰ ἀπέραντη αἰσχρούπολι, ποὺ ἡ γύμνια ὀργιάζει παντοῦ; Τό καλοκαίρι ἰδίως δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ κυκλοφορήση κανεὶς ἔξω καὶ νὰ μὴ «μαστιγωθοῦν» τὰ μάτια του ἀπό τὴ γυμνή περιβολή, ἰδίως τῶν γυναικῶν! Ὁ ἀπόστολος Παῦλος διδάσκει, νὰ στολίζουν τὸ σῶμα τους οἱ γυναῖκες «μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης» (Α' Τιμ. β' 9), νὰ τὸ σκεπάζουν «ἐν καταστολῇ κοσμίῳ».

Justin the Philosopher and Martyr and his Companions

This Saint, who was from Neapolis of Palestine, was a follower of Plato the philosopher. Born in 103, he came to the Faith of Christ when he was already a mature man, seeking to find God through philosophy and human reasoning. A venerable elder appeared to him and spoke to him about the Prophets who had taught of God not through their own wisdom, but by revelation; and he led him to knowledge of Christ, Who is the fulfillment of what the Prophets taught. Saint Justin soon became a fervent follower of Christ, and an illustrious apologist of the Evangelical teachings.