Άλμα στην αιωνιότητα. Ματθαίος· ο τελώνης που έγινε απόστολος! -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού ΑΠΘ
Η μετάνοια είναι η πιο μεγάλη παραχώρηση του Θεού στον
αμαρτωλό άνθρωπο, αλλά και η πιο γενναία και ηρωϊκή ανθρώπινη πράξη. Είναι ένα άλμα,
το οποίο επιτελεί ο αμαρτωλός με τη βοήθεια της πίστεως, για να μπει έτσι στη
σφαίρα της χάριτος, όπου όλα είναι τέλεια και άγια, διότι η αγάπη του Θεού
γνωρίζει να λαμπρύνει και να αξιοποιεί θετικά και τα πιο μελανά και αρνητικά
στοιχεία του ανθρώπου. Αυτό το γενναίο άλμα της μετανοίας, με τις ασύλληπτες
συνέπειές του, μπορούμε να μελετήσουμε απλά, αλλά και πολύ καθαρά στην
αγιασμένη μορφή του ευαγγελιστού Ματθαίου, του τελώνη, που έγινε απόστολος του
Χριστού.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Tρίτη, 2
Οκτωβρίου 2018
Τη Β΄ (2α) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ και ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ της παρθένου.
Τη Β΄ (2α) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ και ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ της παρθένου.
Κυπριανός και Ιουστίνα οι ένδοξοι του Χριστού Άγιοι Μάρτυρες έλαβον τον
στέφανον του μαρτυρίου κατά τας ημέρας της βασιλείας του ασεβεστάτου Καίσαρος
Κλαυδίου εν έτει σξη΄ (268). Και ο μεν Κυπριανός κατήγετο από την Καρχηδόνα ή
Καρθαγένην της Λιβύης, διέτριβεν εις την Αντιόχειαν της Συρίας και ήτο ευγενής
και πλούσιος· η δε Ιουστίνα κατήγετο από την Αντιόχειαν και ήτο θυγάτηρ
Αιδεσίου και Κληδονίας. Αμφότεροι οι Άγιοι ούτοι Μάρτυρες ήσαν πρότερον
ειδωλολάτραι και μάλιστα ο Κυπριανός, όστις επερίσσευεν εις την λατρείαν των
ειδώλων, διότι ήτο φιλόσοφος και κατά την μαγικήν τέχνην άκρος.
- Παναγία μου! Γλυκειά μου Παναγία, και μητέρα του Ιησού μου! Πώς θα γλυτώσω από τους δαίμονες που με κυνηγούν;
«Κάποιος
μοναχός, ήρθε σε έκσταση την ώρα που προσευχόταν και
είδε πλήθος δαιμόνων, σαν την άμμο της θάλασσας. Έμοιαζαν με στρατιώτες και
ορμούσαν εναντίον του με πολλή μανία για να τον εξοντώσουν.
Φοβισμένος εκείνος έτρεξε να καταφύγει στην εκκλησία. Μπαίνοντας μέσα βλέπει τον Κύριο και τη Θεοτόκο στις εικόνες τους σαν ζωντανούς και με βασιλική δόξα.
Το πρόσωπο του Κυρίου είχε μία ανέκφραστη ωραιότητα και άστραφτε πιο δυνατά από τον ήλιο. Για αυτό ο αδελφός δεν μπόρεσε να ξανακοιτάξει. Προσκύνησε όμως και ασπάστηκε με φόβο και χαρά τη δεξιά Του.
Φοβισμένος εκείνος έτρεξε να καταφύγει στην εκκλησία. Μπαίνοντας μέσα βλέπει τον Κύριο και τη Θεοτόκο στις εικόνες τους σαν ζωντανούς και με βασιλική δόξα.
Το πρόσωπο του Κυρίου είχε μία ανέκφραστη ωραιότητα και άστραφτε πιο δυνατά από τον ήλιο. Για αυτό ο αδελφός δεν μπόρεσε να ξανακοιτάξει. Προσκύνησε όμως και ασπάστηκε με φόβο και χαρά τη δεξιά Του.
Τη Α΄ (1η) του μηνός Οκτωβρίου, σύναξις της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ της επονομαζομένης «ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ»,
ης η θαυματουργός Εικών εύρηται εν τη εν Άθω
Ιερά Μονή του Δοχειαρίου.
Γοργοϋπήκοος καλείται Εικών της Υπεραγίας Θεοτόκου ευρισκομένη εις την Ιεράν Μονήν Δοχειαρίου του Αγίου Όρους ιδιαιτέρως εν αυτή τιμωμένη ως προστάτις της Μονής ταύτης δια την αείρροον χάριν, ήτις αναδίδεται εξ αυτής και δια τα πολλά θαύματα, τα οποία γοργώς και προθύμως επιτελεί πανταχού και πάντοτε εις πάντας τους μετά πόθου και πίστεως επικαλουμένους αυτήν. Απεκλήθη δε Γοργοϋπήκοος υπ’ αυτής ταύτης της Υπεραγίας Θεοτόκου και ακούσατε απ’ αρχής τα περί της αγίας ταύτης Εικόνος.
Γοργοϋπήκοος καλείται Εικών της Υπεραγίας Θεοτόκου ευρισκομένη εις την Ιεράν Μονήν Δοχειαρίου του Αγίου Όρους ιδιαιτέρως εν αυτή τιμωμένη ως προστάτις της Μονής ταύτης δια την αείρροον χάριν, ήτις αναδίδεται εξ αυτής και δια τα πολλά θαύματα, τα οποία γοργώς και προθύμως επιτελεί πανταχού και πάντοτε εις πάντας τους μετά πόθου και πίστεως επικαλουμένους αυτήν. Απεκλήθη δε Γοργοϋπήκοος υπ’ αυτής ταύτης της Υπεραγίας Θεοτόκου και ακούσατε απ’ αρχής τα περί της αγίας ταύτης Εικόνος.
Πολιτικά η Ελλάδα είναι ένα κινούμενο πτώμα
Δεν αποκλείεται μελλοντικά τον εκάστοτε υπουργό επί των εξωτερικών να τον ορίζει ο... Ερντογάν!
Από τον Σαράντο Ι. Καργάκο
Ο ΑΡΧΑΙΟΣ φίλος μέ τήν πεισιθάνατη ἀπαισιοδoξία του ἦλθε νά διαταράξει τήν εὐδία, τήν εὐφρόσυνη διάθεση πού μοῦ χάριζαν οἱ ἀγῶνες τοῦ «Μουντιάλ», ὅπως βαρβαριστί ἔχει καθιερωθεῖ νά ὀνομάζουμε τούς ποδοσφαιρικούς ἀγῶνες τοῦ παγκοσμίου κυπέλλου. Τοῦ ἀποκρίθηκα μέ ἕναν αὐστηρό ὁμηρικό πτερόεντα λόγον:
Από τον Σαράντο Ι. Καργάκο
Ο ΑΡΧΑΙΟΣ φίλος μέ τήν πεισιθάνατη ἀπαισιοδoξία του ἦλθε νά διαταράξει τήν εὐδία, τήν εὐφρόσυνη διάθεση πού μοῦ χάριζαν οἱ ἀγῶνες τοῦ «Μουντιάλ», ὅπως βαρβαριστί ἔχει καθιερωθεῖ νά ὀνομάζουμε τούς ποδοσφαιρικούς ἀγῶνες τοῦ παγκοσμίου κυπέλλου. Τοῦ ἀποκρίθηκα μέ ἕναν αὐστηρό ὁμηρικό πτερόεντα λόγον:
Τη Α΄ (1η) του μηνός Οκτωβρίου, την ανάμνησιν ποιούμεθα της ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ ήτοι του ιερού αυτής Μαφορίου,
του εν τη σορώ του Ιερού Ναού των Βλαχερνών, ότε
ο Όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός κατείδεν εφηπλωμένην αυτήν άνωθεν και
πάντας τους ευσεβείς περισκέπουσαν.
Λόγος
εις την Αγίαν Σκέπην της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου.
Την ιεράν ταύτην
εορτήν της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και
Αειπαρθένου Μαρίας επιτελούμεν, αδελφοί, εις ανάμνησιν της οπτασίας την οποίαν
είδεν ο Όσιος Πατήρ ημών Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός κατά τας ημέρας της
βασιλείας του ευσεβεστάτου βασιλέως Λέοντος. Κατά την εποχήν εκείνην, εν ημέρα
Κυριακή, πρώτη Οκτωβρίου, ετελείτο εις τον εν Βλαχέρναις περίλαμπρον Ναόν της
Υπεραγίας Θεοτόκου ολονύκτιος υμνωδία, εις την οποίαν παρευρίσκετο και ο Όσιος
Ανδρέας μετά πλήθους λαού.
Η ρίζα του κακού -- Του πρωτοπρεσβυτέρου π. Ιωάννου Κ. Διώτη
Η ρίζα του μεγάλου εκκλησιαστικού κακού είναι ο Παπισμός, ο οποίος παρήγαγε τον
Προτεσταντισμόν. Γέννημα δε του Παπισμού είναι και η παναίρεσις του
Οικουμενισμού. Ο Οικουμενισμός είναι άκρως επικίνδυνος. Αμβλύνει το Ορθόδοξον
φρόνημα και δημιουργεί κλίμα ανοχής όλων των αιρέσεων. Ο Παπισμός ενόθευσε και
εδυσφήμησε τον Χριστιανισμόν με την «Jεράν
Εξέτασιν» και τας άλλας καταχρήσεις και αιρετικάς θέσεις του. Ο δε
Προτεσταντισμός, κατ’ ουσίαν, ηρνήθη τον πραγματικόν Χριστιανισμόν. Ο
Προτεσταντισμός συνέβαλε κατά πολύ εις την εξάπλωσιν του ορθολογισμού και της
αθεΐας.
Τη Α΄ (1η) του μηνός Οκτωβρίου, ο Όσιος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο Δομέστικος, ο εν τη αυτή Μεγίστη Λαύρα του Άθω ασκήσας,
και χρυσούν
νόμισμα παρά της Θεοτόκου λαβών, εν ειρήνη τελειούται.
Γρηγόριος ο Όσιος Πατήρ ημών
ήτο και αυτός της Λαύρας περίφημος ψάλυης, ο οποίος, ηγουμενεύοντος Ιακώβου του
Πρικανά εις την αυτήν Μεγίστην Λαύραν του Αγίου Όρους, έψαλλε κατά την
παραμονήν των Φώτων ουχί το «Άξιον εστιν», αλλά το «Επί σοι χαίρει» εις την
λειτουργίαν. Εις το τέλος δε της αγρυπνίας ύπνωσεν ολίγον, και ιδού βλέπει την
Δέσποινα ημών Θεοτόκον ισταμένην επάνωθεν αυτού και λέγουσαν· «Δέξαι σου το ψαλτικόν, ω Δομέστικε, και ευχαριστώ
σοι πολλά»· και τούτο ειπούσα, έδωκεν εις αυτόν ιδιοχείρως εν φλωρίον, το
οποίον ανηρτήθη μετά ταύτα εις την αγίαν Εικόνα της Θεοτόκου εν τη Μεγίστη
Λαύρα. Ούτω λοιπόν θεαρέστως πολιτευόμενος ετελειώθη εν ειρήνη.
Από την «Φιλοκαλίαν» (Α τόμος ), τι αναφέρει ο Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος (Λόγος προς Θεόδουλον ) :
Τυφλώνεται ο νους με τα εξής τρία πάθη: την φιλαργυρία, την κενοδοξία και
την ηδονή. Η γνώση και η πίστη, που είναι σύντροφοι της ανθρώπινης φύσεως, από
τίποτε άλλο δεν αδυνάτισαν παρά από τις τρεις αυτές κακίες. Ο θυμός και η οργή
και οι πόλεμοι και οι φόνοι και όλος ο κατάλογος των λοιπών κακών εξ αιτίας των
προηγουμένων αυτών παθών ισχυροποιήθηκαν πάρα πολύ μεταξύ των ανθρώπων.
Τη Α΄ (1η) του μηνός Οκτωβρίου, ο Όσιος ΙΩΑΝΝΗΣ ο ψάλτης ο καλούμενος Κουκουζέλης, ο εν τοις ορίοις της εν τω Άθω Μεγίστης Λαύρας ασκήσας, εν ειρήνη τελειούται.
Ιωάννης ο Όσιος Πατήρ
ημών ήτο εκ της πόλεως Δυρραχίου, της Πρώτης Ιουστινιανής, εν ταις ημέραις της
βασιλείας των Κομνηνών, ορφανός πατρός. Η δε μήτηρ αυτού, ως ευσεβής και
φιλόθεος, έδωσε τον παίδα να μανθάνη τα ιερά γράμματα, τον οποίον, διότι ήτο
εις τον νουν έξυπνος και πολύ καλλίφωνος, άπαντες επωνόμαζον αγγελόφωνον. Τον
καιρόν εκείνον (καθώς είναι συνήθεια εις τα βασίλεια πάντοτε) εζήτουν ευλάλους
και καλλιφώνους νέους και ευρόντες αυτόν έβαλον εις σχολείον βασιλικόν, να μανθάνη
την μουσικήν, έως να τελειοποιηθή. Ούτος δε εν ολίγω χρόνω, ως αγχίνους και
φρόνιμος, υπερέβη άπαντας· όθεν και ο βασιλεύς ηγάπα αυτόν υπερβαλλόντως και
εσκέπτετο ίνα υπανδρεύση αυτόν πλουσίως. Βλέπων ο Όσιος, ότι οι άρχοντες όλοι
ετίμων αυτόν δια την αγάπην του βασιλέως και την έμμουσον αυτού μελωδίαν,
ελυπείτο, φοβούμενος μήπως δια την πρόσκαιρον δόξαν ζημιωθή ως προς την
ουράνιον αγαλλίασιν. Όθεν εζήτει καιρόν κατάλληλον να αναχωρήση από τον κόσμον.
«Ξυπνήστε πολίτες, χάνουμε τη λευτεριά μας!» -- του Στέλιου Παπαθεμελή*
Οι…θριαμβευτές των Πρεσπών σκοπιανοί ασκούν σήμερα υπέρτατο δημοκρατικό
δικαίωμά τους τη συμμετοχή τους σε Δημοψήφισμα. Το ότι οι αλβανοσλάβοι γείτονες
καλούνται στις κάλπες να εγκρίνουν, ή να απορρίψουν τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ
τιμά την ηγεσία τους. Ενώ συνιστά ντροπή για τις δικές μας πολιτικές ηγεσίες,
την συμπολίτευση που το «στρίβει διά του αρραβώνος» και την αντιπολίτευση που
διστάζει ακόμη να υψώσει σημαία της το Δημοψήφισμα!
Στο μεταξύ ο
Ζάεφ κάθε μέρα που περνάει όλο και περισσότερο εξοκείλλει, παρεκτρέπεται,
αποχαλινώνεται, στον ψευδομακεδονισμό του.
Τη Α΄ (1η) του μηνός Οκτωβρίου, ο Άγιος Μάρτυς ΔΟΜΝΙΝΟΣ τα σκέλη συντριβείς τελειούται.
Δομνίνος
ο Άγιος Μάρτυς ήτο εκ της μεγαλουπόλεως Θεσσαλονίκης εν έτει σπη΄ (288). Ότε δε
ο Μαξιμιανός έκτιζε βασιλικά ανάκτορα εις την πόλιν αυτήν, τότε συνελήφθη ο
Άγιος ούτος ως Χριστιανός και κήρυξ της ευσεβείας, και παρεστάθη εις το βήμα το
βασιλικόν. Παρασταθέντος δε αυτού, λέγει προς αυτόν ο Μαξιμιανός· «Διατί συ
τολμάς να ομολογής άλλον Θεόν, ενώ ο βασιλεύς τιμά και ομολογεί τους θεούς των
πατέρων αυτού; Αν λοιπόν θέλης να ζήσης, θυσίασον εις τους θεούς».
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΓΙΑ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΣΧΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΙΡΕΣΕΙΣ!
Ο ΑΡΡΑΦΟΣ ΧΙΤΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΞΕΣΧΙΖΕΤΑΙ!
_______Ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξ ορισμού είναι το σημείον ενότητος της Ορθοδοξίας σε παγκόσμιο επίπεδο! Εκεί, με σεβασμό και αγάπη, ατενίζουμε όλοι! Εκεί καταφεύγουμε, για να πάρουμε δύναμη! Εκεί σπεύδουμε για να επιλύσουμε τυχόν διαφορές και διενέξεις μεταξύ των τοπικών Εκκλησιών και των εκκλησιαστικών παραγόντων!
_______ Δυστυχώς ο νυν Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, πολύ αγαπητός εις ημάς καί πολύ σεβαστός, δεδομένου ότι μας συνέδεσε μια αγνή φιλία από τήν δεκαετία του 1960, τότε που ήμασταν όλοι Διάκονοι, ο Παναγιώτατος, ως μεταπτυχικός φοιτητής του Κανονικού Δικαίου στη Ρώμη, ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κυρός Χριστόδουλος καί η ελαχιστότης μου, οπότε, εκεί στη Ρώμη, ο τότε Διάκονος Βαρθολομαίος - με πολλήν αγάπην και μεγάλην προθυμίαν- ήταν ο ξεναγός μας στην ιστορική εκείνη πόλη!
_________Δυστυχώς, λοιπόν, ο Παναγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος κατά τα τελευταία ετούτα χρόνια εμφανίζεται σαν να έχει βάλει ως στόχον του την διαίρεση της Ορθοδοξίας!
________Η αρχή έγινε με τις πολύ εγκάρδιες σχέσεις μεταξύ Βατικανού καί Κωνσταντινουπόλεως!
________'Επειτα ακολούθησε η δήθεν «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ» της Κρήτης! Πλήν όμως η Σύνοδος εκείνη: α) Δεν ήταν «ΑΓΙΑ», αφού οι Αποφάσεις της ήσαν κατά της Ορθοδοξίας! Και ήταν καταλυτική για την Ορθοδοξία, διότι χαρακτήρισε ως ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ τις διάφορες χριστιανικές Ομολογίες!!!!
Τη Α΄ (1η) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη των Αγίων Οσιομαρτύρων ΜΙΧΑΗΛ Ηγουμένου της Μονής Ζώβης, και των συν αυτώ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΕΞ Μοναχών.
Μιχαήλ ο Όσιος και Μάρτυς και
οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες Άγιοι ήσαν κατά τους χρόνους της βασιλείας
Κωνσταντίνου στ΄ και Ειρήνης της μητρός Κωνσταντίνου εν έτει ψπ΄ (780),
κατοικούντες εις Μοναστήριον ονομαζόμενον Ζώβη, το οποίον ήτο παρά την
Σεβαστούπολιν. Επειδή δε ο τότε Αμηράς των Αγαρηνών, Αλείμ ονομαζόμενος,
επολέμει την χώραν εκείνην, συνέλαβε και τούτους τους Οσίους Πατέρας, και
παρεκίνει αυτούς να αρνηθώσι την πίστιν του Χριστού. Ο δε Οσιώτατος Ηγούμενος
Μιχαήλ τον μεν ασεβή εκείνον γενναίως ήλεγξε και κατήσχυνε, τους δε
υποτασσομένους εις αυτόν Μοναχούς παρεκίνησε και εθάρρυνε, δια να υπομείνωσιν
ανδρείως τον υπέρ Χριστού θάνατον. Όθεν τοσαύτην γενναιότητα έδειξαν οι
αοίδιμοι, ώστε αυτοί πρώτοι έκλιναν τας κεφαλάς των υπό το ξίφος και
απεκεφαλίσθησαν. Έπειτα ο πανόσιος αυτών Ηγούμενος Μιχαήλ ξίφει και αυτός
απετμήθη την κεφαλήν, και ούτω προς ον επόθουν Χριστόν οι μακάριοι εξεδήμησαν.
Οχι στις Πρέσπες, ναι στην ορθόδοξη ταυτότητα
Παρά την προσπάθεια των αποδομητών, παραμένουμε ένας λαός που συνδυάζει παράδοση και ρεαλισμό
Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα
Tο έχουμε ξαναδεί σε επιστημονικές έρευνες της κοινής γνώμης αλλά και στις συνήθεις δημοσκοπήσεις: Ο Ελληνας επιστρέφει στις παραδοσιακές αξίες. Επιθυμεί μία πιο αξιοπρεπή και μαχητική εξωτερική πολιτική, ζητά να βασιστεί στις ελληνορθόδοξες ρίζες του, στρέφεται προς τον Θεό και την Εκκλησία, είναι υπερήφανος για την πατρίδα του. Παρά την προσπάθεια των αποδομητών, παραμένουμε ένας λαός που συνδυάζει την παράδοση με τον ρεαλισμό.
Ολες οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ότι η συμφωνία των Πρεσπών για το όνομα των Σκοπίων είναι απορριπτέα και καταδικαστέα από τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων. Κατά μέσο όρο, το 65%-70% απορρίπτει εμφατικά τη Συμφωνία των κυρίων Κοτζιά και Ντιμιτρόφ, η οποία ήδη δίνει το δικαίωμα στους Σκοπιανούς να μιλούν για δικαίωσή τους.
Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα
Tο έχουμε ξαναδεί σε επιστημονικές έρευνες της κοινής γνώμης αλλά και στις συνήθεις δημοσκοπήσεις: Ο Ελληνας επιστρέφει στις παραδοσιακές αξίες. Επιθυμεί μία πιο αξιοπρεπή και μαχητική εξωτερική πολιτική, ζητά να βασιστεί στις ελληνορθόδοξες ρίζες του, στρέφεται προς τον Θεό και την Εκκλησία, είναι υπερήφανος για την πατρίδα του. Παρά την προσπάθεια των αποδομητών, παραμένουμε ένας λαός που συνδυάζει την παράδοση με τον ρεαλισμό.
Ολες οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ότι η συμφωνία των Πρεσπών για το όνομα των Σκοπίων είναι απορριπτέα και καταδικαστέα από τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων. Κατά μέσο όρο, το 65%-70% απορρίπτει εμφατικά τη Συμφωνία των κυρίων Κοτζιά και Ντιμιτρόφ, η οποία ήδη δίνει το δικαίωμα στους Σκοπιανούς να μιλούν για δικαίωσή τους.
Τη Α΄ (1η) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΡΩΜΑΝΟΥ του ποιητού των Κοντακίων.
Ρωμανός ο εν Αγίοις Πατήρ ημών κατήγετο εκ Συρίας, πατρίδα έχων την
πόλιν Έμεσαν, η οποία τώρα λέγεται τουρκιστί Εμς. Εχρημάτισε δε και Διάκονος
της Εκκλησίας της Βυρητού. Εκείθεν ανέβη εις Κωνσταντινούπολιν κατά τους
χρόνους Αναστασίου Α΄ του βασιλέως εν έτει 496 και διέτριβεν εις τον Ναόν της
Υπεραγίας Θεοτόκου της επιλεγομένης Κύρου μετά πάσης ευλαβείας και σεμνότητος
νυχθημερόν προσευχόμενος. Ούτος λοιπόν ποιών πολλάκις αγρυπνίαν εις τον Ναόν
της Θεοτόκου της επιλεγομένης των Βλαχερνών, πάλιν επέστρεφεν εις τον Ναόν της
αυτής Θεοτόκου τον εν τοις Κύρου.
Οι Αλβανοί και η τύχη της Μακεδονίας
Θα καθορίσουν, μαζί με Τούρκους και Αθίγγανους, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος
Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Τις ώρες που διαβάζονται αυτές οι γραμμές, οι ψηφοφόροι των Σκοπίων, περίπου 1.500.000, προσέρχονται στις κάλπες και καλούνται να πουν ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο εξής ερώτημα: «Είστε υπέρ της εισόδου στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ με την αποδοχή της συμφωνίας ανάμεσα στη Δημοκρατία της “Μακεδονίας” και τη Δημοκρατία της Ελλάδας;»
Το δημοψήφισμα των Σκοπίων έχει δύο ομοιότητες με το καταστροφικό δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, που ήταν το «επιστέγασμα» εκείνης της αλλοπρόσαλλης διαδικασίας που οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της κυβέρνησης ονόμασαν «διαπραγμάτευση» και μετά το οποίο οδηγηθήκαμε στο τρίτο και χειρότερο όλων Μνημόνιο.
Η μία ομοιότητα έχει να κάνει με το ερώτημα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν οι πολίτες. Και στη μία περίπτωση, και στην άλλη το ερώτημα είναι σύνθετο και παρελκυστικό, ενώ στα δημοψηφίσματα το ερώτημα θα πρέπει να είναι απλό, σαφές, μονοδιάστατο, ώστε να μπορεί να εκφραστεί ο πολίτης καθαρά με ένα ΝΑΙ ή με ένα ΟΧΙ.
Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Τις ώρες που διαβάζονται αυτές οι γραμμές, οι ψηφοφόροι των Σκοπίων, περίπου 1.500.000, προσέρχονται στις κάλπες και καλούνται να πουν ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο εξής ερώτημα: «Είστε υπέρ της εισόδου στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ με την αποδοχή της συμφωνίας ανάμεσα στη Δημοκρατία της “Μακεδονίας” και τη Δημοκρατία της Ελλάδας;»
Το δημοψήφισμα των Σκοπίων έχει δύο ομοιότητες με το καταστροφικό δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, που ήταν το «επιστέγασμα» εκείνης της αλλοπρόσαλλης διαδικασίας που οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της κυβέρνησης ονόμασαν «διαπραγμάτευση» και μετά το οποίο οδηγηθήκαμε στο τρίτο και χειρότερο όλων Μνημόνιο.
Η μία ομοιότητα έχει να κάνει με το ερώτημα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν οι πολίτες. Και στη μία περίπτωση, και στην άλλη το ερώτημα είναι σύνθετο και παρελκυστικό, ενώ στα δημοψηφίσματα το ερώτημα θα πρέπει να είναι απλό, σαφές, μονοδιάστατο, ώστε να μπορεί να εκφραστεί ο πολίτης καθαρά με ένα ΝΑΙ ή με ένα ΟΧΙ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)