Οικουμενισμός: Το βδέλυγμα της ερημώσεως

Ο ανανηπτικός ρόγχος της υπνώττουσας Ρωμιοσύνης -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Το μέτρο το οποίο κρίνεται η ποιότητα του ανθρώπου του καθ’ εκάστου πολίτη, είναι η πίστη του εις τα ιδανικά και τις αξίες, τις οποίες πρεσβεύει, δεδομένου ότι ο καθείς εξ ημών, εκών άκων, εις τα πλαίσια του θνησιγενούς βίου του, θα κληθεί αυφεύκτως να λογοδοτήσει, δια τις πράξεις και τις παραλείψεις του, σαφώς εις τον Τριαδικό Θεό, όμως και εις του προγόνους μας, οι οποίοι θυσιάστηκαν με αυταπάρνηση δια το συλλογική καλό, δια την ακεραιότητα και συνέχεια του έθνους, αρχής γενομένης από την Αρχαία Ελλάδα έως και σήμερα, εις τα πλαίσια του έθνους Κράτους.

Το 2nd Makedonian Pride έγραψε ιστορία στο Εθνικιστικό Κίνημα!

Συνέχεια : https://ierosloxos2012.blogspot.com/

Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΕΡΗΜΩΣΗ ΤΟΥ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ -- του αειμνήστου ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ

Η πιο βασική κατάκτηση της ψυχολογίας υπήρξε ασφαλώς η «ανακάλυψη» του  ασυνειδήτου.

Η επισήμανση της άγνωστης αυτής περιοχής της ανθρωπίνης προσωπικότητος άνοιξε οπωσδήποτε τη θύρα διά της οποίας ημπορεί κανείς να ρίξη το βλέμμα του στο σκοτεινό βάθος της ψυχής. Ή τουλάχιστον, ύστερα από την ανακάλυψη αυτή, είναι σε θέση κανείς να αντιληφθή τη σημασία του ασυνείδητου αυτού βάθους για την όλη ψυχική και πνευματική πορεία του ατόμου.

Τη ΙΕ΄ (15η) Ιουνίου, μνήμη του Αγίου Προφήτου ΑΜΩΣ.

Αμώς ο Προφήτης ήτο πατήρ Ησαϊου του Προφήτου, και εγεννήθη εν τη χώρα Θεκουέ, εις την γην του Πατριάρχου Ζαβουλών· επροφήτευσε δε έτη πεντήκοντα, ακμάσας προ της παρουσίας του Χριστού έτη 799. Αμεσίας δε ο ψευδοϊερεύς Βαιθήλ πολλάκις έδειρε και κατηγόρησεν αυτόν, και τελευταίον ο υιός του τον εθανάτωσε, πλήξας κατά την μήνιγγα τον μακάριον δια χονδράς ράβδου, επειδή ήλεγχεν αυτόν ο Άγιος Προφήτης δια τας χρυσάς δαμάλεις, τας οποίας προσεκύνουν οι Ιουδαίοι και ελάτρευον ως θεούς. Μετέβη δε εις την πατρικήν του γην ενώ ήτο ακόμη ζωντανός και μετά δύο ημέρας εκοιμήθη, και ετάφη μετά των πατέρων του. Αμώς δε μεθερμηνεύεται καρτερός, πιστός, λαός σκληρός, στερεός. Ήτο δε κατά τον χαρακτήρα του σώματος δασύτριχος, γέρων σχεδόν, το γένειον έχων οξύ, και παρόμοιος κατά το είδος με τον Θεολόγον Ιωάννην.

Ο Πρωτοπρεσβ. π. Θεόδωρος Ζήση: Με την αίρεση του οικουμενισμού οι φύλακες και φρουροί έχουν μεταμορφωθή σε κλέπτες και ληστές»

«Ο κίνδυνος αυτός (εκ του Οικουμενισμού) αποβαίνει μεγαλύτερος εκ του γεγονότος, ότι η απειλή δεν είναι μόνον εξωτερική. Δεν προέρχεται δηλαδή μόνον από τον Παπισμό και τον Προτεσταντισμό οι οποίοι αντιμετωπιζόμενοι παλαιότερα  ως αιρέσεις, είχαν ελάχιστες, σχεδόν μηδαμινές δυνατότητες να ασκήσουν επιρροή στους Ορθοδόξους πιστούς.Ο κίνδυνος τώρα είναι πολλαπλασίως μεγαλύτερος, διότι δρά εκ των έσω. Πολλοί ποιμένες, των οποίων βασική αποστολή είναι να διώκουν τους λύκους των αιρέσεων και των πλανών, όχι μόνον δεν βλέπουν να υπάρχουν λύκοι, για να τους εκδιώξουν, αφού θεωρούν, ότι ο Παπισμός και ο Προτεσταντισμός δεν είναι αιρέσεις, αλλά “σεβάσμιες εκκλησίες”, «αδελφές εκκλησίες» συνδιαχειρίστριες του αγιασμού και της σωτηρίας των πιστών, αλλά μεταβάλλονται και οι ίδιοι σε λύκους. Κατασπαράσσουν και αυτοί, επειρεασμένοι από τις αιρέσεις, τα υγιή δόγματα και μετ’ αυτών τα ανύποπτα ποίμνια, που δύσκολα, χωρίς επαρκή πληροφόρηση, μπορούν να καταλάβουν, ότι οι φύλακες και φρουροί έχουν μεταμορφωθή σε κλέπτες και ληστές»

Toυ Μητρ. Ηλείας κ. Γερμανού : Τι συμβαίνει; τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες!

....Δια τούτο διερωτάται κανείς· Τι συμβαίνει; Είναι μεγάλη η αγιότητα σήμερα  και τόσοι πολλοί στην εποχή μας ευηρέστησαν τω Θεώ, ώστε Εκείνος τους εθαυμάστωσε και αποδεδειγμένως δημοσίως τους ενεφάνισε ή εμείς έχομε χάσει τα αγιοπνευματικά κριτήρια αναγνωρίσεως ενός αγίου;   

Fr. Theodoros Zisis' escape from the Babylonian Captivity of Ecumenism

'Following the Holy Fathers': 

Fr Theodoros Zisis' escape from the Babylonian Captivity of Ecumenism

"Formerly I was a disciple of the ecumenists, but I have become a disciple and follower of the Holy Fathers. And I glory in this fact!"
- Fr Theodoros Zisis.

1. Introduction.

Recently a number of texts written by the well-known, and now retired, Professor of Patristics, Protopresbyter Theodoros Zisis, have 're-emerged', reaching the English-speaking Orthodox faithful via the internet.[1] Originally published in the 1970's, these texts, particularly one entitled 'The Ecumenical Patriarchate and Archimandrite Justin Popovich', speak glowingly of the Ecumenical Patriarchate and of Patriarch Athenagoras,[2] and are critical of the recently recognized Serbian saint, Justin Popovich.[3] One might wonder, what renders the 'rediscovery' of these old texts particularly newsworthy? It would seem to be the fact that Fr Theodoros is now, some roughly thirty years later, a leading light in the Orthodox world, calling on the Orthodox faithful - hierarchs, clergy and laity alike - to uphold the Tradition of Church as expressed in the writings of the Holy Fathers and the sacred canons, in the face of the pan-heresy of ecumenism. He is, in other words calling on us to follow in the footsteps of Saint Justin Popovich, thus checking the uncanonical, ecumenist practices of the Ecumenical Patriarchate.

Εἰς ἕνα κόσμον καταναλωτικόν - Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΟΣ -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ἡ ἀνθρώπινη περιέργεια ἀναζητᾶ, μέ ὅλη τήν ἐπιστήμη τῆς Φυσικῆς καί τῆς Τεχνολογίας, ν’ ἀνακαλύψει καί νά μάθει, ἄν ὑπάρχει ἄλλη ζωή ἐκτός ἀπ’ το δικό μας πλανήτη. Καί ὁλοένα βρίσκεται μπροστά στό ἐρώτημα τῆς ὕπαρξης ἀνθρώπινης, ἤ ἄλλης ζωῆς σέ κάποιο ἄλλο πλανήτη, μέσα στόν ἀπέραντο οὐράνιο καί δυσεξαρίθμητο κόσμο. Ἡ ἐπιστημονική περιέργεια ταυτίζεται μέ μιά πανανθρώπινη ἀπορία σέ τοῦτο τό πρόβλημα. Γιαυτό καί τά ἀλλεπάλληλα διαστημικά πειράματα μέ τά διαστημόπλοια καί τούς διαστημικούς σταθμούς. Ὡστόσο, τό βέβαιο, ἐπί τοῦ παρόντος —τό ἀπόλυτα βέβαιο— εἶναι ἡ ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου στόν πλανήτη γῆ. Και ὅτι ἀπολαμβάνει ὅλα ὅσα τοῦ χάρισε ὁ παντοδύναμος και πάνσοφος Δημιουργός Θεός. Ὅλα δικά του, ὅπως τοῦ εἶπε αὐτός πού τόν ἔπλασε:

Τήν Ἑλλάδα μας τήν κάναμε ἀγνώριστη.

Τῆς δώσαμε χίλια τραύματα καί τῆς ἀνοίξαμε χίλιες πληγές. Σφαδάζει κυριολεκτικά, ἀπό τόν πόνο. Ἔχει καταντήσει χλεύη τῶν ἐθνῶν. «Ὀνειδισμός καί χλευασμός τοῖς κύκλω ἡμῶν». Ἔξω ἀπειλές, και μέσα προδοσίες. Κλοπές, ληστεῖες, ψεύδη, παιδεραστίες, ὁμοφυλοφιλίες, ἀσέλγειες, πορνεῖες, μοιχεῖες, φθόνοι, φόνοι, μίση καί κακίες, συκοφαντίες, ἐμπρησμοί, δολοφονίες, αἵματα, ἀπαγωγές ἀνθρώπων, ἐμπόριο λευκῆς σάρκας, ἐμπόριο βρεφῶν, ἱερῶν ναῶν ἱεροσυλίες καί ἐμπρησμοί, διωγμός ἱερέων ἀπό τά σχολεῖα τῶν παιδιῶν μας, ἀθεΐα καί ἐκκλησιομαχία καί περιφρόνηση τῆς προσευχῆς καί τῆς λατρείας, σεξουαλική ἀγωγή στά μικρά τά παιδιά —ὥστε ἡ ἠθική διαφθορά νά κατακάψει τά πάντα— καί ἀγώνας κατά τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, καί ὁ πολιτικός γάμος, καί οἱ ἐλεύθερες συμβιώσεις, καί ἡ πολιτική κηδεία, καί ἡ καύση τῶν νεκρῶν...κλπ. κλπ. Θεέ, μου! Πῶς καταντησαμε εμείς οἱ «Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες» τήν Ἑλλάδα μας, τή χώρα μας, τόσο ἀγνώριστη;