O μοναχός Ιωσήφ Βρυέννιος, ο δάσκαλος του προμάχου της Ορθοδοξίας του Μάρκου του Ευγενικού, σε επιστολές και ομιλίες, κάποιες από τις οποίες εκφωνήθηκαν στην αίθουσα των ανακτόρων, διεκτραγωδεί την διαφθορά που είχε ενσκήψει πριν από την άλωση. Το ιερατείο πρώτον είχε διαφθαρεί.

Οι περισσότεροι από τους κληρικούς χειροτονούνταν με σκοπό τα χρήματα. Κλήρος σιμωνιακός (=που αγαπάει το χρήμα) εθνική συμφορά, «ἅλας μωρόν» (=άνοστο αλάτι)! Τα μυστήρια ξεπουλιόνταν από τους ανάξιους αυτούς κληρικούς. Με πληρωμή, με δωροδοκίες δινόταν η άφεση των αμαρτιών και μεταδιδόταν το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Επίσκοποι, άγαμοι κληρικοί, μοναχοί, οι οποίοι είχαν υποσχεθεί την παρθενία, αναιδέστατα συζούσαν με μοναχές. Οι κοσμικοί πάλι μιμούμενοι τους κληρικούς πριν την τέλεση του μυστηρίου του γάμου συζούσαν με τις γυναίκες. Το άγιο όνομα του Θεού βλασφημείτο δημόσια και κανένας – λέει ο Βρυέννιος – δεν ύψωνε φωνή διαμαρτυρίας γι’ αυτό, ενώ θα έπρεπε, εμείς ως υπερασπιστές του ονόματός Του να προτιμήσουμε μαρτυρικό θάνατο από τους ασεβείς από το να γίνουμε συνένοχοι των βλάσφημων με τη σιωπή μας. Όρκοι σε δημόσια διάταξη. Η αδιαφορία των πολιτών για τις ανάγκες του γείτονα, της κοινωνίας, του κράτους που κινδύνευε ήταν μέγιστη. Η φιλαυτία βασίλευε, εξυπηρετούνταν τα προσωπικά συμφέροντα του καθενός. Τα τείχη της πόλεως παρουσίαζαν φθορές και χρειάζονταν σύντομα επισκευή, αλλά όσοι είχαν υλικούς θησαυρούς προτιμούσαν να κτίζουν τριώροφες κατοικίες παρά να διαθέτουν τα χρήματά τους για την κοινή ασφάλεια.

(Βλ. τους τρεις τόμους των διδαχών του Ιωσήφ Βρυέννιου που εκδόθηκαν από τον Ευγένιο Βούλγαρη, Λειψία 1768 – 1794).

Τό αίνιγμα τού Μεγάλου Κωνσταντίνου...

Από το εξαίρετο ιστολόγιο : http://patrablog.blogspot.com 

ΕΡΩΤΗΣΗ:

-----------------------

"....Από διάφορες ιστορικές πηγές πληροφορούμαστε ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος υπήρξε ένοχος σέ περιπτώσεις έκδοσης διαταγών εκτελέσεων ανθρώπων.  Ήταν ορθή λοιπόν αυτή ή αναγνώρισή του καί ώς Αγίου, από τήν Ορθόδοξη Εκκλησία; Μέ εκτίμηση "

  
Αλέξανδρος Κ. -- Κομοτηνή

Αγαπητέ Αλέξανδρε.

Γιά νά κατανοήσουμε όλα τά παραπάνω πού μάς γράφετε, πρέπει νά δούμε τά πράγματα σύμφωνα καί μέ κάποια άλλα στοιχεία, τά οποία δυστυχώς σήμερα αποσιωπούνται.

Ή Ιστορία λοιπόν αναφέρει τήν εμπλοκή τού Μεγάλου Κωνσταντίνου μόνο στην απώλεια ζωής τού υιού του, Κρίσπου, ( αρχηγού τότε τού Βυζαντινού στόλου εναντίον τού Λικινίου , 324μχ, στήν ναυμαχία τού Ελλησπόντου), κατόπιν πλεκτάνης τής μητριάς του Φαύστας, δεύτερης γυναίκας τού Κωνσταντίνου, σύμφωνα καί μέ τά τότε ειδωλολατρικά έθιμα δημιουργίας συμμαχιών μέσω γάμων μέ θυγατέρες αντιπάλων βασιλέων...

Ο Άγιος Κωνσταντίνος καί η Αγία Ελένη, από αρχαία τοιχογραφία...

Όταν αργότερα υπό τήν πίεση τής Αγίας Ελένης, μητέρας τού Κωνσταντίνου διατάχτηκε αναψηλάφηση τής υπόθεσης καί αποδείχτηκε  ή  συκοφαντία εναντίον τού Κρίσπου, τότε ό Μέγας Κωνσταντίνος διέταξε καί τήν εκτέλεση τής γυναίκας του Φαύστας, ωραιοτάτης κατά τήν εμφάνιση αλλά παμπόνηρης, όπως τήν σκιαγραφούν οί τότε ιστορικοί.  

Γι΄ αυτή την άδικη και κατόπιν συκοφαντίας εκτέλεση τού γιού του Κρίσπου, περιέπεσε σε μεγάλη συντριβή και μετάνοια ώς τό τέλος τής ζωής του, φτιάχνοντάς του καί μεγάλο ασημένιο ανδριάντα μέ τήν επιγραφή: " Στό αδικημένο παιδί μου".

Ανεξάρτητα όμως όλων αυτών, πρέπει να εξετάζουμε τά πράγματα τόσο σύμφωνα μέ τήν αντίληψη περί Δικαιοσύνης εκείνης τής ενδιάμεσης εποχής ειδωλολατρίας πού κατέρρεε καί Χριστιανισμού πού ερχόταν, όσο καί μέ τήν θέση τών τότε Αυτοκρατόρων πού ήσαν  καί Ανώτατοι Δικαστές.

Καί βέβαια, σύμφωνα καί μέ τά ήθη τής εποχής αλλά καί τίς καταθέσεις μαρτύρων αλλά καί ψευδομαρτύρων...

Περισσότερα:

http://www.kivotoshelp.gr/index.php/apories/49-to-ainigma-toy-megalou-konstantinou

ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ «Ιωσήφ Βατοπαιδινός - Χριστός Σωτήρας 1»

Του θεολόγου    Β. Χαραλάμπους

                                  ____________________

Βίντεο αναρτημένο στο διαδύκτιο, με τον Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινό, (που προβλήθηκε στην εκπομπή ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ του Καναλιού  4Ε) και τιτλοφορείται Ιωσήφ Βατοπαιδινός-Χριστός Σωτήρας 1, υπάρχουν θέσεις που δεν είναι ορθόδοξες.  Να επεξηγήσω ότι η επισήμανση αυτή, δεν αφορά τις ατυχείς ή ατυχέστατες εκφράσεις (όπως «ο Θεός κατασκεύασε μια δική του ιδιότητα» ή το «έρχεται (ο Χριστός) ιδιοχείρως», που και αυτά από μόνα τους, συνιστούν αιτίαν απόσυρσης από το διαδύκτιο).

 Απομαγνητοφωνημένο το «επίμαχο» σημείο του κειμένου έχει ως εξής:

«αυτήν την πεπτωκυίαν φύσιν την ανθρωπίνην, που την κατάστρεψε ο ίδιος ο άνθρωπος, έρχεται ο ίδιος ιδιοχείρως (ο Χριστός) γίνεται άνθρωπος και έτσι να πληρώσει το τίμημα της ενοχής και να διδάξει τον τρόπο της επιστροφής…μυστήρια μυστηρίων…» 

 Ασφαλέστατα, τούτη η έκφραση παραπέμπει, χωρίς τον παραμικρόν ενδοιασμόν, στην δυτική θεωρία της περί θείας ικανοποιήσεως του Ανσέλμου Καντερβουρίας.  Ο πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης, στο σύγγραμμα του «Το προπατορικόν αμάρτημα», χαρακτηρίζει τούτη την ανσέλμεια θέση, «βλάσφημη και απαράδεκτη». Η πλανεμένη σωτηριολογική θέσις του Ανσέλμου Καντερβουρίας περί κληρονομικής ενοχής εξ αιτίας του προπατορικού αμαρτήματος και η ως εκ τούτου συνεπαγόμενη αναγκαιότητα εξοφλήσεως της ενοχής για την αμαρτία του ανθρώπου, καταρρίπτεται από την Ορθόδοξη διδασκαλία.

ΓΕΡΩΝ ΣΑΒΒΑΣ ΑΘΩΝΙΤΗΣ - ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ-ΠΑΠΑ

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=14&t=9528

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 22 Μαΐου 2014

Βασιλίσκου μάρτυρος, Ιωάννου του βασιλέως, Δημητρίου (Μήτρου) και Παύλου των εν Τριπόλει νεομαρτύρων.

Ὁ Ἅγιος Βασιλίσκος, ἀνιψιὸς τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Χουμιαλὰ τῆς Ἀμασείας καὶ μαρτύρησε διὰ ξίφους ἐπὶ Μαξιμιανοῦ (285 – 305 μ.Χ.) καὶ ἄρχοντος Ἀγρίππα. Συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα τῆς Καππαδοκίας Ἀσκληπιάδη μὲ τοὺς στρατιῶτες του Εὐτρόπιο καὶ Κλεόνικο († 3 Μαρτίου), οἱ ὁποῖοι, ἐπειδὴ ἀρνήθηκαν νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα, τελειώθηκαν διὰ μαρτυρικοῦ θανάτου.

Ὁ Ἅγιος Βασιλίσκος ρίχθηκε στὴ φυλακὴ ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι, μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου καὶ ἀπὸ τὶς στερήσεις καὶ κακοπαθήσεις, θὰ ἀρνιόταν τὸν Χριστὸ, ὁπότε ὁ ἀντίκτυπος ἀπὸ τὴν πράξη του αὐτὴ θὰ ἦταν μέγας μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν. Αὐτὸς ὅμως εἶχε λάβει τὴν ἀμετάτρεπτη ἀπόφαση νὰ πεθάνει ὡς Χριστιανὸς, ἔχοντας ὡς φωτεινὸ παράδειγμα τὸν Μεγαλομάρτυρα θεῖο του, ὁ ὁποῖος παρέμεινε σταθερὸς στὴν ὁμολογία του, ἀφοῦ ἀπέκρουσε ὅλες τὶς ὑποσχέσεις καὶ τὶς ἀπειλές.

Μία ἡμέρα ὁ Ἅγιος πέτυχε, χάρη στὴν εὔνοια τῶν στρατιωτῶν ποὺ τὸν φύλαγαν, νὰ μεταβεῖ στὸν οἶκο του, νὰ παρηγορήσει τοὺς γονεῖς καὶ ἀδελφούς του καὶ νὰ τοὺς συστήσει ἐμμονὴ στὴ Χριστιανικὴ πίστη.

Ὅταν πληροφορήθηκε τοῦτο ὁ ἡγεμόνας Ἀγρίππας διέταξε νὰ τοῦ φορέσουν σιδερένια ὑποδήματα ποὺ ἔφεραν ἐσωτερικὰ καρφιὰ καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσουν ἐνώπιόν του στὰ Κόμανα. Ἐρχόμενος πρὸς τὸν ἡγεμόνα, ὅταν ἔφθασαν στὸ χωριὸ τῶν Δακῶν, οἱ στρατιῶτες ποὺ τὸν συνόδευαν τὸν ἔδεσαν σὲ ξερὸ πλάτανο, γιὰ νὰ γευματίσουν. Τότε ὁ Βασιλίσκος, διὰ τῆς προσευχῆς του, πέτυχε νὰ ἀναβλαστήσει ὁ πλάτανος καὶ ἀπὸ τὴν ρίζα του νὰ ἀναβλύσει μικρὴ πηγή. Ἀφοῦ εἶδαν τὸ θαῦμα αὐτὸ οἱ στρατιῶτες, θαύμασαν καὶ πίστεψαν στὸν Χριστό.
Ὅταν ἔφθασε στὰ Κόμανα, προσήχθη ἐνώπιον τοῦ Ἀγρίππα, ὁ ὁποῖος ὁδήγησε τὸν Βασιλίσκο στὸν εἰδωλολατρικὸ ναό, ἐλπίζοντας ὅτι τὸ ἐπίσημο περιβάλλον θὰ τὸν ὠθοῦσε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα. Ὁ Βασιλίσκος ὅμως μὲ θερμὴ προσευχὴ πέτυχε τὴν πτώση καὶ συντριβὴ τῶν εἰδώλων. Τότε ὁ Ἀγρίππας διέταξε νὰ ἀποκεφαλισθεῖ καὶ τὰ ἱερὰ λείψανά του νὰ ριχθοῦν στὸν ποταμό.
Χριστιανοὶ τῶν Κομάνων ἀνέσυραν τὸ τίμιο σκήνωμα κρυφὰ καὶ τὸ ἐνταφίασαν μὲ εὐλάβεια.
Ἀργότερα, ἀπὸ τὸν εὐσεβέστατο ἄρχοντα τῶν Κομάνων Μαρίνο ἀνοικοδομήθηκε ναὸς πρὸς τιμὴν τοῦ Μάρτυρος, στὸν ὁποῖο κατετέθησαν καὶ τὰ ἱερὰ αὐτοῦ λείψανα.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης

Tην Κυριακή της Ορθοδοξίας γιορτάσαμε τη νίκη κατά των Εικονομάχων και συμμετέχουμε στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εικονομάχων Προτεσταντών! Ὑπάρχουν χριστιανοὶ Εἰκονομάχοι. Καὶ ὑπάρχουν, ἐπίσης, καὶ δικοί μας ὀρθόδοξοι, συμπαθοῦντες τοὺς Εἰκονομάχους. Κι ἔχοντες κοινωνία μὲ τοὺς Εἰκονομάχους. Οἱ Προτεστάντες τί εἶναι, δὲν εἶναι Εἰκονομάχοι; Πᾶτε σὲ κανένα Προτεσταντικὸ Ναὸ μέσα, θὰ δεῖτε πουθενὰ νὰ ὑπάρχει Ἁγία Εἰκόνα; Τὶς ἔχουνε κατεβάσει. Ὅπως οἱ Εἰκονομάχοι, ἔχουν κατεβάσει τὶς Ἅγιες Εἰκόνες. Κι ὅμως ἐμεῖς εἴμαστε μαζὶ μὲ αὐτοὺς στὸ Π.Σ.Ε. Ἐκκλησία καὶ αὐτοί. Τοὺς ἀναγνωρίζουμε ὡς Ἐκκλησίες. Ἑπομένως τὰ ἀναθέματα ἰσχύουν καὶ γιὰ τοὺς δικούς μας, οἱ ὁποῖοι συμμετέχουν στὸ Π.Σ.Ε. Διότι, ὅποιος κοινωνεῖ μὲ τοὺς Εἰκονομάχους, ὅποιος ἔχει κοινωνία μὲ τοὺς Προτεστάντες, καὶ γι΄ αὐτὸν ἰσχύουν τὰ ἀναθέματα αὐτά, καὶ γι’ αὐτὸ φοβοῦνται, γιατὶ ἀναθεματίζουν οἱ ἴδιοι τοὺς ἑαυτούς τους. Πῶς νὰ ἀναθεματίσουν οἱ Ἐπίσκοποι, ἡ Ἱεραρχία μας –οἱ περισσότεροι, ὑπάρχουν καὶ μερικοὶ οἱ ὁποῖοι ἀντιδροῦν–, πῶς νὰ ἐπιτρέψουν νὰ ἀκουστοῦν τὰ ἀναθέματα, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι θὰ ἀναθεματίζουν τοὺς ἑαυτούς τους, γιατὶ ἔχουν κοινωνία μὲ τοὺς Εἰκονομάχους· δὲν τοὺς ἀναθεματίζουν, δὲν τοὺς ἀποκηρύσσουν, ἀλλὰ εἴμαστε ὅλοι μαζὶ στὸ Π.Σ.Ε.

Τὸ κακὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς προδοσίας τῆς Πίστεώς μας διαρκῶς ἐπεκτείνεται καὶ διαρκῶς βαθαίνει.

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Γιατί δεν αντιδρά η Εκκλησία;

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=14&t=9527

Ο Οικουμενισμός είναι Αίρεσις! Είναι εντελώς ξεκάθαρο. Επί πλέον είναι αίρεσις των αιρέσεων.

Από όλες τις πλάνες που περιλαμβάνει ο ονομαζόμενος  «οικουμενισμός» η πλέον βασική και εμβριθής είναι η πλάνη του, όσον αφορά αυτήν ταύτην την φύσιν της Εκκλησίας. Είναι εκκλησιολογική αίρεσις. Αντίκειται στην ομολογιακή πίστι του συμβόλου της Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως, διότι ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

Το ονομαζόμενο  «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», ήδη αυτό τούτο το όνομά του, περιλαμβάνει αυτή την αντιλογία του Ορθοδόξου Χριστιανικού Δόγματος όσον αφορά την Μία Εκκλησία. Στην δε Θεωρία των Κλάδων ( ο Οικουμενισμός) ολοκληρωτικά απορρίπτει αυτό το Δόγμα της Μίας Εκκλησίας. Το  «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» προσπαθεί να εκπληρώση αυτή τη βασική απόρριψη δια της πολεμικής τακτικής του «Θρησκευτικού πλουραλισμού».

Η «Ορθόδοξος Εκκλησία» λαμβάνοντας μέρος στις δραστηριότητες του ως άνω αναφερομένου  «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» διακηρύσσει την συμφωνία της με όλες τις διδασκαλίες και δραστηριότητές του. Δι αυτού τούτου του τρόπου γίνεται (η Ορθόδοξος Εκκλησία) μέρος των ψευδών και πλανών του Π.Σ. «Εκκλησιών»  Γίνεται αιρετική στο βαθμό που είναι αυτό τούτο το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών».

Η αίρεσις του Οικουμενισμού εισάγεται ακόμη βαθύτερα εις το σώμα της «Εκκλησίας» δια της συμμετοχής των Ιεραρχών Της, δια των διαφόρων μορφών των λειτουργικών συνεορτασμών, που πραγματοποιούνται υπό των ιδρυμάτων του  «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» εις την πορεία των συνηθησμένων δραστηριοτήτων.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΗΜΕΙΣ

«Όλην εισδεξάμενοι, την νοητήν λαμπηδόνα, του αγίου Πνεύματος, το υπερφυέστατον, χρησμολόγημα, τω βραχεί ρήματι, και πολλή συνέσει, θεοπνεύστως απεφθέγξαντο… άνωθεν λαβόντες, την τούτων αποκάλυψιν…»

Ευαγγέλιον και Πατέρες είναι η αδιάστατος πνευματική συζυγία, η οποία συνιστά και θεμελιοί την αγίαν και Ορθόδοξον ημών Εκκλησίαν επί την αρραγή πέτραν της αληθείας. Είναι τόσον στενώς ηνωμέναι αι δύο αυταί έννοιαι, ώστε να μη δύναται να νοηθή το εν άνευ του άλλου, το Ευαγγέλιον δίχως Πατέρας της Εκκλησίας και Πατέρες άνευ Ευαγγελίου. Εντεύθεν, η Εκκλησία του Χριστού θα ηδύνατο προσφυώς να καλήται και Εκκλησία των Πατέρων. Διότι την υπερφυά παρουσίαν του Αγίου Πνεύματος εντός της Εκκλησίας, δια των Πατέρων εμάθομεν. Την ερμηνείαν του Ευαγγελίου της Χάριτος του Χριστού οι Πατέρες έδωκαν εις τον κόσμον. Τι θα ήτο η Εκκλησία δίχως «τα πάγχρυσα στόματα του Λόγου», τους «οπλίτας παρατάξεως Κυρίου», τα «όργανα του Αγίου Πνεύματος»; Ίδετε τον κονιορτοποιήσαντα την Εκκλησίαν Προτεσταντισμόν. Καταμάθετε τας αντορθοδόξους καινοτομίας, τας αιρέσεις, τας υπερβολάς, την εγκοσμιότητα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, υποκαταστησάσης την δι’ Αγίου Πνεύματος ποριζομένην ακράδαντον αυθεντίαν των Πατέρων, δια των εξ υψηλοφροσύνης επισφαλών ανθρωπίνων συλλογισμών. Φοβήθητε την επιφαινομένην νόθευσιν του Ευαγγελίου εν τη Εκκλησία.  

The Orthodox Faith

 The Orthodox Church is founded on the mystery of God's Word. As the Father has sent me, I also send you (John 20: 21). It is a fundamental conviction of the Orthodox believer that the Church has been sent into the world to live and bear witness to the loving vocation, with which God enfolds humankind from the beginning of its existence, through the presence within herself of God's Word,. "For God so loved the word that he gave his only begotten Son... God did not send his Son into the world to condemn the world, but that the world through him might be saved" (John 3: 16-17).

 According to the Orthodox point of view, the vocation and responsibility of the Church is to hold to the truths, which are revealed by the historical appearance of Jesus Christ, and preserve them, under the guidance of the Holy Spirit, as a living tradition within the ecclesial body. The Church is described in the Bible as the pillar and ground of the truth (I Tim. 3: 15). This means that every perfect gift and every truth revealed in Christ is kept intact in the Church and transmitted as a dynamic tradition and a life giving reality in every historic now. The very being of the Church is understood as Orthodox communion.

 The issue of tradition is of capital importance for the understanding of the faith, work and life of the Orthodox Church. Tradition is not simply the transmission of an abstract teaching, but rather the maintenance of the eternal truth of the Gospel. Tradition is lived in time and history. This means that the Church has received the faith of the Apostles, maintains it and lives this faith as a divine heritage and dynamic process. Thus, the Orthodox Faith, once delivered to the Apostles and the Saints, is preserved as a living inheritance in specific situations; it has, under the guidance of the Holy Spirit, a historic continuity and actuality.

Orthodox the Church of the Seven Ecumenical Councils. The life of the Orthodox Church is marked by the teaching of the Seven Ecumenical Councils. These Councils were formal gatherings of the bishops of the whole Church in order to regulate doctrinal issues and define the Orthodox teaching upon the basic themes of the Christian faith, mainly the Trinity and the Incarnatlon. For the Orthodox, the content of the Christian faith is expressed in the definitions and the regulation of the Ecumenical Councils. The work of the Ecumenical Councils was not abstract speculation. When the bishops of the Councils drew up definitions their intention was to protect the people of God and exclude false teachings and deviations leading to error and heresy, and consequently making salvation impossible. It is for precisely this reason that the definitions of the Ecumenical Councils are held to possess the highest authority which the Orthodox Church can exercise.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός : Ἦταν ἀναμενόμενη ἡ εὐρωπαϊκὴ περιπέτειά μας.

…Οἱ κρίσεις γιὰ τὴν εὐρωπαϊκὴ ἑνοποίηση εἶναι ἰδιαίτερα θετικές, ὅταν ὑπερισχύουν τὰ οἰκονομικο-πολιτικὰ κριτήρια καὶ ἐξαίρονται τὰ ἀναμενόμενα ἀπ᾽ αὐτὴν οἰκονομικὰ ὀφέλη. Μολονότι καὶ στὴν περίπτωση αὐτὴ οἱ ἐπιφύλαξεις εἶναι πολλὲς. Οἱ ἐπιφυλακτικοὶ ὅμως σ᾽ αὐτὸ τὸ ἄνοιγμα τοῦ Ἔθνους μας δὲν μποροῦν νὰ διώξουν ἀπὸ τὴ σκέψη τους μίαν Εὐρώπη, ποὺ ἐπὶ δέκα αἰῶνες —ἀπὸ τὸ σχίσμα μέχρι σήμερα—δὲν ἔπαυσε νὰ ἐπιβουλεύεται τὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή, καὶ μάλιστα τὸν Ἑλληνισμό, ποὺ ἔχει ταυτισθεῖ ἱστορικὰ μὲ τὴν Ὀρθοδοξία. Ἡ ἅλωση τῆς Πόλης ἀπὸ τοὺς Φράγκους (1204), ἡ προπαγανδιστικὴ δραστηριότητα τῶν Δυτικοευρωπαίων στὴν ὑπόδουλη Ἀνατολή, ἡ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ (1922) καὶ ἡ τραγωδία τῆς Κύπρου (1974)εἶναι τὰ ἐντονότερα ὁρόσημα αὐτῆς τῆς «προδοσίας» τῆς Ὀρθόδοξης Ἀνατολῆς ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ Εὐρώπη. Τί μπορεῖ νὰ περιμένει ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ μιὰ τέτοια Εὐρώπη; εἶναι τὸ ἐρώτημα τῶν ἐπιφυλακτικῶν ποὺ δὲν μπορεῖ, φυσικά, νὰ τὸ παραβλέψει κανεὶς ἀβασάνιστα.

Η εξαπάτηση των πιστών (Συνεχίζεται).

β. Στη δεύτερη περίπτωση, εάν υποτεθή ότι η συμφωνία του 1965 μιλάει μόνο 

για άρση των αναθεμάτων του 1054, και πάλι πρέπει να θεωρηθή ότι έγινε η Ένωση, όπως παραδέχονται πολλοί.
Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου ΄Ορους π. Γεώργιος
Καψάνης έχει γράψει:

«…Πρέπει να γίνη γνωστόν ότι το σχέδιον του Βατικανού δια την «ένωσιν» των Ορθοδόξων μετά της Ρώμης συνίσταται εις την δια της καλλιεργείας εκατέρωθεν καλών σχέσεων, επαφών, συμποσίων, συμπροσευχών, και χρησιμοποιήσεως της μυστηριακής κοινωνίας εις περιωρισμένην κατʼ αρχήν κλίμακα άμβλυνσιν του Ορθοδόξου φρονήματος των Ορθοδόξων, ώστε να συνηθίσουν οι Ορθόδοξοι να κοινωνούν εις τας εκκλησίας των Ρ/Καθολικών.
Όταν θα έχη γίνη αυτό, θα έχη γίνη και η ένωσις.
Διότι τι άλλο είναι η ένωσις από το να κοινωνώμεν εις τας εκκλησίας αλλήλων Αυτό είναι ο λεγόμενος λαϊκός οικουμενισμός, διότι η ένωσις δεν θα γίνη από τους επισκόπους και τους θεολόγους, αλλά από τον λαόν , ο οποίος διʼ όλων αυτών των μέσων θα προετοιμασθή ψυχολογικώς δια να μην αντιδράση, ή και να επιβάλη εκ των κάτω την ένωσιν. ...» .

Εις άλλο δημοσίευά του ο π. Γεώργιος Καψάνης, έγραψε:

«Πληροφορηθέντες εκ των εφημερίδων ότι επίσκοποι τινές της Εκκλησίας της Κρήτης, κατά την τελευταίαν εκεί επίσκεψιν του καρδιναλίου Βίλλεμπρανς υπεδέχθησαν αυτόν μετά χαρμόσυνων κωδωνοκρουσιών και δοξολογιών, αφήκαν αυτόν να ευλόγηση τον λαόν από του παραθρονίου κατά την τέλεσιν της θείας λειτουργίας και να τελέση τρισάγιον εις την Μονήν Αρκαδίου και έψαλλον τον πολυχρονισμόν του πάπα, ησθάνθημεν πολλήν οδύνην και απεφασίσαμεν να γράψωμεν ολίγας γραμμάς δια να εκφράσωμεν την βαθείαν ανησυχίαν μας, δια τας ανεπιτρέπτους αυτάς ενεργείας και δια να ζητήσωμεν την παρέμβασιν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος προς προστασίαν του πληρώματος της Ελλαδικής Εκκλησίας, το οποίον εκ των τοιούτων ενεργειών σχηματίζει την εντύπωσιν ότι η Ένωσις έχει ήδη συντελεσθή ή τουλάχιστον ότι μεταξύ ημών και των ετεροδόξων δεν υφίστανται ουσιώδεις διαφοραί» 

Oἱ Σάπιοι----Γράφει ο Νατσιὸς Δημήτριος, δάσκαλος-Κιλκὶς

Ἀντιγράφω ἀπὸ ἕνα καταγγελτικὸ βιβλίο, θαμμένο στὴν ἀφάνεια καὶ τὴν ἀποσιώπηση, μὲ τὸν χαρακτηριστικὸ τίτλο «Οἱ Σάπιοι». Εἶναι τοῦ Κυριάκου Διακογιάννη, δημοσιογράφου τῆς «Αὐριανῆς», φυλλάδα-ναυαρχίδα κάποτε τοῦ Παπανδρεϊσμοῦ καὶ συνώνυμό τοῦ «κιτρινισμοῦ». Τὸ βιβλίο γράφτηκε τὸ 1995, ὅταν ὁ Διακογιάννης κατάλαβε τί εἶναι τὸ ΠΑΣΟΚ. Γνώρισε καὶ γεύτηκε ἐκ τῶν ἔσω ὅλη τὴν σαπίλα τοῦ πολιτικοῦ κόσμου καὶ ὑπόκοσμου, ἔγραψε κατὰ τῆς Μασονίας καὶ τῆς λέσχης Μπίλντερμπεργκ, ἡ ὁποία προετοίμασε τὸ «Μάαστριχτ» καὶ τὸ ἔκγονό της, τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, τὴν μεγαλύτερη ἀπάτη τῆς σύγχρονης ἱστορίας. (Περιττὸ νὰ πῶ ὅτι στὴν «Λέσχη» ἔχουν ὑποβάλλει τὸ σέβη τοὺς ὅλοι σχεδὸν οἱ πρωτοκλασάτοι πολιτικοί. Σαμαράς, ΓΑΠ, Μπακογιάννη, Πάγκαλος, Σημίτης, Καραμανλὴς καὶ πολλοὶ ὑπουργοὶ κυρίως οἰκονομίας καὶ παιδείας. Ὁ Τσίπρας, ὁ Ποτάμης καὶ λοιποὶ δὲν ξέρω ποῦ ἀνήκουν, ὅμως μὲ τὶς ἰδέες τους γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία εἶναι… μασονικότεροι τῶν Μασόνων).