''Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ''

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΜΑΚΚΑΒΑΙΟΥΣ – ΙΩΑΝΝΟΥ του ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ.

Άπαντας ουν εγκωμιάσαι τους Αγίους Μάρτυρας ου δυνατόν μια γλώττη, αλλά καν μυρία στόματα έχωμεν και γλώττας τοσαύτας, λειπόμεθα των εγκωμίων· και ταυτό πάσχω προς τα κατορθώματα των Επτά Μαρτύρων ορών, οίον αν ει φιλοχρήματος άνθρωπος, επιστάς πηγή ρεούση χρυσόν επτά στόματα εχούση, πάσαν μεν αυτήν εξαντλήσαι επιχειρείη, μετά δε τον πολύν και άφατον πόνον το πλέον αφείς απολείπεται. Τι ουν; Επειδή τα κατ’ αξίαν εισενεγκείν ου δυνάμεθα, σιγήσομεν; Ουδαμώς. Μάρτυρες γαρ εισιν οι τα δώρα δεχόμενοι, και τον εαυτών Δεσπότην μιμούνται εν τη κρίσει της τοιαύτης φιλοτιμίας.

ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 1 Αυγούστου 2018

Τη Α΄ (1^η)  Αυγούστου μνήμη των Αγίων επτά Μαρτύρων Μακκαβαίων ΑΒΕΙΜ, ΑΝΤΟΝΙΟΥ, ΓΟΥΡΙΟΥ, ΕΛΕΑΖΑΡΟΥ, ΕΥΣΕΒΩΝΑ, ΑΧΕΙΜ και ΜΑΡΚΕΛΟΥ, της μητρός αυτών ΣΟΛΟΜΟΝΗΣ και του διδασκάλου αυτών ΕΛΕΑΖΑΡΟΥ.                                                                                                                                                  

Ελεάζαρος ο ευσεβέστατος διδάσκαλος  και οι επτά Μακκαβαίοι μαθηταί αυτού Αβείρ, Αντώνιος, Γουρίας, Ελεάζαρος, Ευσεβωνάς, Αχείμ (Εν δε τω χειρογράφω Συναξαριστή γράφεται Ευλάλου· εν άλλω δε Συναξαριστή γράφεται Μάρκου.) και Μάρκελλος και η μήτηρ αυτών Σολομονή ήκμασαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Αντιόχου, υιού Σελεύκου, εν έτει από μεν κτίσεως κόσμου ετκη΄ (5328), προ Χριστού δε ρογ΄ (173).

ΣΗΚΩ ΙΝΔΙΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕΥΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΟΥ...[1]

Ἡ εἴδηση διοχετεύτηκε στά περισσότερα ἔντυπα σ' ὅλα τά πλάτη καί τά μήκη τῆς ὑδρογείου καί ἀποδεικνύει ὅτι ἐνῶ ἄλλοι ἐργάζονται δραστήρια προβάλλοντας τόν «πολιτισμό» τους ἐμεῖς «καθεύδουμε»!

Διαβάζουμε...

«Η αντιπροσωπεία του πρωθυπουργού της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός θα προσφέρει μαθήματα γιόγκα στις χιονισμένες πλαγιές των 'Αλπεων, ανακοίνωσε σήμερα το υπουργείο Εξωτερικών, σε μια ακόμη προβεβλημένη επιχείρηση προώθησης των παραδόσεων της Ινδίας στο εξωτερικό.

Η Ινδία θέλει να προβάλλει τη δυναμική της ως πρωτοπόρου της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης μετά την Κίνα, καθώς και την ήρεμη δύναμή της, που αυτό αντανακλάται στη δημοτικότητα της κουζίνας της και της γιόγκα[2].

Ο πεινασμένος οδοιπόρος

Η μονή των Ιβήρων είναι πολύ φιλόξενο μοναστήρι. Αυτό αποδίδεται και στο ακόλουθο περιστατικό: 

Ένας φτωχός εργάτης, κουρασμένος από το δρόμο έφτασε το μεσημέρι πεινασμένος στην πύλη της μονής. Ζήτησε μόνο λίγο ψωμί από τον πορτάρη, γιατί βιαζόταν να συνεχίσει την πορεία του. 
Ο πορτάρης, άγνωστο γιατί, δεν του έδωσε οπότε ο φτωχός αναστέναξε βαθιά και έφυγε νηστικός. 
Ανεβαίνοντας προς τις Καρυές, σταμάτησε για λίγο στη σκιά ενός δέντρου. Λυπημένος και κουρασμένος καθώς ήταν, ξάπλωσε καταγής. 
Ξαφνικά ακούει βήματα να πλησιάζουν. Ανασηκώνεται και βλέπει μπροστά του μια γυναίκα με ένα βρέφος στην αγκαλιά. Με ύφος συμπαθητικό και φωνή γλυκιά τον ερωτά: 

Διηγοῦνται γιὰ κάποιον Γέροντα, ὅτι νήστεψε ἐπὶ ἑβδοµήντα ἑβδοµάδες, τρώγοντας µονάχα µία φορά τὴν ἑβδοµάδα.

Προσευχόταν λοιπὸν στὸ Θεὸ νὰ τοῦ ἀποκαλύψει τὴν ἑρµηνεία ἑνὸς ρητοῦ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, µὰ ὁ Θεὸς δὲν τοῦ τὸ φανέρωνε. Τότε λέει µέσα του: «τόσος κόπος καὶ δὲν ἔφερε κανένα ἀποτέλεσµα. Θὰ πάω, λοιπόν, στὸν ἀδελφό µου νὰ τὸν ρωτήσω», ἀλλά, καθὼς βγῆκε ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ κελλιοῦ του κ’ ἔκλεισε γιὰ νὰ φύγει, στάλθηκε ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ λέει: 

-Οἱ ἑβδοµήντα ἑβδοµάδες ποὺ νήστεψες δὲν ἄγγιξαν τὸ Θεό· ὅταν ὅµως ταπείνωσες τὸν ἑαυτό σου κι’ εἶπες νὰ πᾶς νὰ ρωτήσεις τὸν ἀδελφό σου, τότε ὁ Θεὸς µὲ ἔστειλε νὰ σὲ πληροφορήσω γιὰ τὴν ἑρµηνεία τοῦ ρητοῦ ποὺ ζήτησες. Καὶ ἀφοῦ τὸν πληροφόρησε γι’ αὐτὸ ποὺ ζητοῦσε, ἔφυγε ἀπὸ κοντά του.

Τη ΛΑ΄ (31η) Ιουλίου, εορτάζομεν την Ανακομιδήν του λειψάνου του Αγίου, ενδόξου και πανευφήμου Αποστόλου ΦΙΛΙΠΠΟΥ,

ενός της πρώτης χορείας των Δώδεκα, ήτοι την κατάθεσιν του αγίου Σκήνους αυτού εν τη νήσω Κύπρω.                                                                            

Φίλιππος ο Απόστολος ήτο από Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, συμπολίτης Ανδρέου και Πέτρου, κηρύξας τον Χριστόν εν τη Ασία, τη Ιεραπόλει, και εις τας πόλεις της Μυσίας και Λυδίας ομού με την αδελφήν αυτού Μαριάμνην και Βαρθολομαίον τον Απόστολον και πολλούς πειρασμούς και θλίψεις υπό των απίστων υπομείνας, μαστιγούμενος, εγκλειόμενος, λιθαζόμενος, είτα τους αστραγάλους τρυπηθείς, και επί της πλατείας συρθείς, και επί του ξύλου σταυρωθείς, υπό των Ελλήνων ετελειώθη.

Μήπως θα παίξουμε θέατρο κατά τον καιρό των φρικτών Μυστηρίων ;

Ποιος «άδης» θα εκφωνήσει το μνημόσυνο του πάπα – ο οποίος αποκόπηκε δίκαια από το Άγιο Πνεύμα εξ αιτίας της αυθαδείας του, εναντίον του Θεού και των θείων Μυστηρίων – και θα γίνει με αυτόν τον τρόπο εχθρός του Θεού ; Διότι αν ακόμη και ο απλός χαιρετισμός, μας καθίστα κοινωνούς των πονηρών έργων αυτού που χαιρετάμε , πόσο μάλλον η μνημόνευσης του, εκφώνως, και μάλιστα την στιγμή που αντικρίζουμε με φρίκη τα θεία Μυστήρια ; 
Αν αυτός ο Ίδιος που βρίσκεται μπροστά μας είναι η Αυτοαλήθεια , πως είναι δυνατό να ανεχθεί ένα τόσο μεγάλο ψεύδος , το να συγκατατάσσεται δηλαδή ο πάπας μεταξύ των λοιπών Ορθοδόξων πατριαρχών ; Μήπως θα παίξουμε θέατρο κατά τον καιρό των φρικτών Μυστηρίων ; Και πως θα τα ανεχτεί αυτά η ψυχή του Ορθοδόξου και δεν θα απομακρυνθεί αμέσως από την εκκλησιαστική κοινωνία αυτών πού τον μνημόνευσαν και δεν θα τους θεωρήσει ιεροκαπήλους ; 
Άλλωστε η Ορθόδοξη Εκκλησία του Θεού δεχόταν από παλιά την αναφορά του ονόματος του αρχιερέως ενώπιον των Αγίων Μυστήριων ως τελεία συγκοινωνία....

π. Θεόδωρος Ζήσης: Είμαστε όλοι υπεύθυνοι.

Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Πατριάρχης. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Επίσκοπος ο οποίος σιωπά καί η οποία σιωπή είναι τρίτο είδος αθεϊας. Είμαστε υπεύθυνοι καί εμείς οι Πρεσβύτεροι καί μαζί μέ εμάς, είστε καί σείς οι λαϊκοί, πού έρχεστε μαζί μέ μάς καί δέν μάς λέτε “Φεύγουμε εμείς”.

Κράτος λιγοστό και ανήμπορο – προκλήσεις αφύπνισής του ---- Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Κράτος λιγοστό και ανήμπορο. Έπρεπε να τελειωθεί σχεδόν το κακούργημα για να αφυπνισθούν οι δημόσιες αρχές και σαστισμένες να αρχίσουν να δρουν. Εικόνες βιβλικής καταστροφής και Αποκαλύψεως όσα συνέβησαν στην κόλαση της φωτιάς – Θρηνούμε τα τραγικά θύματα του πύρινου ολέθρου και ιδίως τα νέα παιδιά που δεν πρόλαβαν να χαρούν τη ζωή. Έπεται η επισήμανση των αιτίων ο εντοπισμός των ενόχων και ο καταλογισμός των ευθυνών.

Να ερευνηθούν επισταμένως οι υπόνοιες για εμπρησμούς που διατυπώθηκαν και από επίσημα χείλη, ευεξήγητες από το ταυτόχρονο των εκδηλώσεων του πυρός.  Βαρύ το τίμημα τού εγκλήματος. Βαρύς πρέπει να επιπέσει ο πέλεκυς της δικαιοσύνης.

ΠΙΣΤΙΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Υπάρχουν χριστιανοί, ποὺ ἀντιμετωπίζουν σοβαρὰ προβλήματα καὶ θέλουν νὰ καταφύγουν σὲ ἐνάρετους κληρικοὺς καὶ μοναχούς, γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπό αὐτά. Ἀναζητοῦν τὴ λύση ἔξω ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους, ξεχνώντας ὅτι ὁ Χριστὸς πολλὲς φορὲς ἔλεγε ὅτι ἡ πίστη σώζει. Ἡ φράση του «ἡ πίστις σου σέσωκέ σε» ἦταν ἀποκαλυπτική. Τὸ θαῦμα γινόταν, γιατὶ προϋπῆρχε ἡ πίστη καὶ ἡ καλὴ προαίρεση. Ἐναγωνίως θέλουν νὰ ἀναθέσουν τὴν ὑπόθεσή τους στὸ Θεὸ μέσῳ κάποιου ἄλλου.Ἡτακτικὴ αὐτὴ θυμίζει τοὺς παραβάτες τοῦ ποινικοῦ κώδικα, οἱ ὁποῖοι ἀναθέτουν σὲ κάποιον καλὸν δικηγόρο νὰ τοὺς ὑπερασπιστεῖ καὶ νὰ τοὺς ἀπαλλάξει. Οἱ ἴδιοι παραμένουν ἀπρόθυμοι νὰ βιώσουν τὸ πρόβλημά τους πνευματικὰ καὶ ἀναποφάσιστοι νὰ ἀλλάξουν τρόπο ζωῆς. Τὸ θέμα εἶναι σοβαρό. Ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸν Θεὸ μέσῳ τῆς μετανοίας του καὶ τῆς προσευχῆς του. Οἱ ἄλλοι εἶναι ἀπὸ ἔξω καὶ δὲν μποροῦν νὰ ἀντικαταστήσουν οὔτε τὸ Θεό, οὔτε τὸν ἴδιο. Βοηθητικὸ καὶ παρηγορητικὸ ρόλο μποροῦν νὰ παίξουν.

π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗΣ - ΚΉΡΥΓΜΑ 16/7/2018 Π.Η

Η ανάμνησις των Εγκαινίων του σεβασμίου οίκου της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών ΘΕΟΤΟΚΟΥ του εν ΒΛΑΧΕΡΝΑΙΣ,

ένθα απόκειται η ΑΓΙΑ ΣΟΡΟΣ και προεόρτια του ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, ήτοι η από του βασιλικού παλατίου εξέλευσις του Τιμίου Σταυρού εις την Πόλιν.                                                                                                                                                                
Κατά την ημέραν ταύτην επεκράτει συνήθεια να εκφέρηται εκ του παλατίου του βασιλέως το τίμιον ξύλον του Σταυρού, και να προπέμπηται πλησίον της μεγάλης Εκκλησίας· προϋπήντα δε αυτό ο δεύτερος ιερεύς εκ των Κηρουλαρίων, όστις βαστάζων θυμιατόν και θυμιών, πρώτον έφερεν αυτό εις τον μικρόν βαπτιστήρα, όπου εγίνετο αγιασμός εν τω αργυρώ εξαντλητηρίω, έπειτα δε εισήγαγεν αυτό εις το άγιον Βήμα της Μεγάλης Εκκλησίας, της Αγίας Σοφίας.

2''Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ'' ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ - ΠΑΤΡΑ 2-4-06'

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΨΑΛΤΙΚΗ-ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ Ι. Μ. ΦΙΛΟΘΕΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας

Τρίτη, 31 Ιουλίου 2018

Τη ΛΑ΄ (31η) Ιουλίου, μνήμη του δικαίου  ΕΥΔΟΚΙΜΟΥ.                                                                        

Ευδόκιμος ο θαυμάσιος ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοφίλου του εικονομάχου εν έτει ωκθ΄ (829), είλκε δε το γένος από την Καππαδοκίαν, γεννηθςίς και ανατραφείς από γονείς ευσεβείς· ο πατήρ του εκαλείτο Βασίλειος και η μήτηρ του Ευδοκία, επίσημοι κατά το γένος, κατά την περιουσίαν πλουσιώτατοι, κατά δε το αξίωμα ένδοξοι και περιφανείς, επειδή ο Βασίλειος είχε το αξίωμα του Πατρικίου. Έχων δε ο Ευδόκιμος τοσούτον γένος λαμπρόν, δεν ετιμάτο τόσον δια την λαμπρότητα του γένους του, όσον εδοξάζετο και εθαυμάζετο δια τας αρετάς, τας οποίας ετέλει μετά προθυμίας εκ προαιρέσεως ο αείμνηστος.

Καθίζησις ὀρθοδόξου φρονήματος -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ο Οικουμενισμός εἶναι ὁ µεγάλος δράκοντας πού ἐπί δεκαετίες τώρα ἀπειλεῖ τήν Ὀρθοδοξία, χωρίς νά προκαλεῖ ὅµως τήν ἀνάλογη ἀνησυχία στούς κληρικούς καί τούς λαϊκούς. Συνήθως στή χώρα µας οἱ δραστηριότητες τῶν οἰκουµενιστῶν φτάνουν ὡς εἰδήσεις τοῦ ἐξωτερικοῦ δελτίου, µιά καί ἐκτός τῆς χώρας λαβαίνουν χώρα, χωρίς νά προκαλοῦν πολύ. Δέν ἔχουν τό θάρρος ἀκόµη οἱ µεγαλόσχηµοι κληρικοί τοῦ οἰκουµενισµοῦ νά συγχρωτιστοῦν καί νά συµπροσευχηθοῦν µέ τούς αἱρετικούς ἐντός τῆς Ἑλλάδος, γιατί γνωρίζουν ὅτι οἱ ἀντιδράσεις θά εἶναι δυναµικές. Αὐτός εἶναι ὁ βασικός λόγος πού ἡ ἀνησυχία τοῦ πιστοῦ λαοῦ εἶναι µειωµένη. Δέν πρέπει ὅµως νά ἀδιαφοροῦµε γιά τό τί συµβαίνει σέ διάφορα µέρη τοῦ κόσµου καί τί σχέδια ἀπεργάζονται οἱ ἀδίστακτοι οἰκουµενιστές, οἱ ὁποῖοι φιλοδοξοῦν νά τούς γράψει ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία ὡς µεγάλους πρωταγωνιστές τοῦ ὁράµατος τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως καί ἐπιµένουν νά ἀδιαφοροῦν τό τί γράφει ἡ ἱστορία γιά τούς ἑτερόδοξους καί φιλενωτικούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν διαπράξει ἐγκληµατικές πράξεις εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὅταν µελετήσει κανείς τίς σελίδες της, συµπεραίνει ἀσφαλῶς ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί σκέφτονται καί ἀποφασίζουν ἀντιχριστιανικῶς!

Η διάλυση της Ελλάδας

Αυτό που ζει η χώρα τις τελευταίες μέρες δεν είναι καθόλου τυχαίο και μόνο οι πολίτες μπορούν να το αποτρέψουν

Από τον Σάββα Καλεντερίδη

Ιδιαίτερα μετά τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Αν. Θράκης, του Πόντου και της Μικράς Ασίας, που ολοκληρώθηκε με τη Μικρασιατική Καταστροφή, είναι σε εξέλιξη μια διαδικασία αποδυνάμωσης ή και εξάλειψης πληθυσμιακά, οικονομικά και πνευματικά ισχυρών ελληνικών κοινοτήτων από διάφορες περιοχές της Μεσογείου και του Εύξεινου Πόντου, που ονομάζεται συρρίκνωση του Ελληνισμού.
Το φαινόμενο αυτό το είδαμε να εξελίσσεται και στο πλαίσιο αυτό να χάνεται ο Ελληνισμός της Βόρειας Θράκης (Αν. Ρωμυλία), της Ανατολίας, της Γεωργίας, της Ρωσίας, της Ουκρανίας, του Λιβάνου, της Παλαιστίνης, της Αιγύπτου καθώς και άλλες μικρότερες κοινότητες. Τελευταία απώλεια είναι η Κύπρος, ενώ σημάδια συρρίκνωσης παρουσιάζει και ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου (ας τον χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον όρο όσο μπορούμε να τον χρησιμοποιούμε ακόμα).

Ο Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης γράφει στην «Κλίμακά» του (ΙΕ Λόγος περί αγνείας) τὰ εξής:

«Ὅσον ἄφθαρτος καὶ ἀσώματος εἶναι ὁ Κύριος, τόσον εὐφραίνεται μὲ τὴν ἁγνότητα καὶ ἀφθαρσία τοῦ σώματός μας. Ἀντιθέτως, καθὼς ἰσχυρίζονται μερικοὶ, οἱ δαίμονες, μὲ κανένα ἄλλο δὲν χαίρονται τόσον, ὅσον μὲ τὴν δυσωδία τῆς πορνείας, καὶ μὲ κανένα ἄλλο πάθος, ὅσον μὲ τὸν μολυσμὸ τοῦ σώματος».

Όχι στον Πάπα και στους παπόδουλους Οικουμενιστές.

Όποια πέτρα αντορθόδοξη και ανθελληνική σηκώσης, τον Πάπα θα βρης από κάτω. Ανάγκη να συνεχισθή η αντίδρασις κατά του Πάπα και της σκοτεινής πομπής του και να γίνη οριστική η στάσις αυτή απέναντι του Βατικανού, που εκτός της προσπαθείας του για Ουνιτισμό μας, στηρίζει κάθε εχθρική προσπάθεια εναντίον της Εκκλησίας μας και της χώρας μας. Σιωνιστές, Τούρκοι, Ισλαμιστές, Βουδιστές, όλοι έχουν την υποστήριξι του Πάπα όταν πρόκειται να στραφούν με πολλούς τρόπους εναντίον μας. Ας κάνουμε κι΄ εμείς σύνθημα του αγώνος μας το νέο όχι, που είναι «Όχι στον Πάπα και στους παπόδουλους Οικουμενιστές»! Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Αν δεν γίνη πράξις αυτό το «Όχι στον Πάπα και στους παπόδουλους Οικουμενιστές» οι συνέπειες θα είναι ολέθριες και θα το πληρώσουμε ακριβά, πολύ ακριβά! Είναι καιρός πλέον να ξεκαθαρίσουμε αυτόν τον λογαριασμό, δεν πάει άλλο. Όχι στον Πάπα και στους παπόδουλους Οικουμενιστές, μέχρι θανάτου! Όχι στους εχθρούς της Πίστεώς μας. Ας μείνουμε όλοι ενωμένοι μέσα στην αγκαλιά της Ορθοδοξίας μας και ας κάνουμε πράξι την κραυγή μας: Όχι στον Πάπα και στους παπόδουλους Οικουμενιστές!

ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΟΙ «ΓΕΡΟΝΤΕΣ» -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Οι Κληρικοί, ποὺ ἐφημερεύουν στὶς μεγάλες πόλεις πρέπει νὰ εἶναι ἰδιαίτερα προσεκτικοί, γιατὶ καλοῦνται νὰ ἀντιμετωπίσουν πολλοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἔχουν διάφορα προβλήματα καὶ νὰ ἐπουλώσουν πληγὲς σώματος καὶ ψυχῆς. Ἰδιαίτερα οἱ νεαροὶ ἄγαμοι κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ἀνυπομονοῦν νὰ ἐπιβληθοῦν στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ ὡς ἐνάρετοι καὶ θεοφώτιστοι γέροντες. Ἡ ἀπειρία τους, τὸ κοσμικὸ φρόνημα, ἡ ἔπαρση καὶ ἡ «μοναχική» τους ἰδιότητα τοὺς ὁδηγοῦν σὲ ἐσφαλμένες ἐπιλογὲς καὶ ἀδιάκριτες ἀποφάσεις. Τὸ γεγονὸς δὲ ὅτι εἶναι καὶ προϊστάμενοι τῶν ναῶν ἐπιδεινώνει τὴν κατάστασή τους καὶ τοὺς καθιστᾶ πνευματικὰ ἐπικίνδυνους στὸ ποίμνιό τους καὶ κυρίως στοὺς νέους, ποὺ ἀνυποψίαστοι τοὺς πλησιάζουν. Εἶναι πολλὰ τὰ προβλήματα, ποὺ δημιουργοῦνται καὶ ὄχι σπάνια καταλήγουν καὶ σὲ σκάνδαλα. Καὶ δὲν ἀναφέρομαι μόνο σὲ ἠθικῆς φύσεως σκάνδαλα.

ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ «ΑΓΑΘΟΥΣ» ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΟΥ… ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΙΣ ΟΣΟΥΣ ΚΑΠΗΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑΝ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ -- Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἀμβροσίου

Στὸ βραδυνὸ κεντρικὸ δελτίο εἰδήσεων χθὲς Σάββατο 6/2 καὶ σήμερα Κυριακὴ 7/2 οἱ ὑπεύθυνοι τοῦ τηλεοπτικοῦ Σταθμοῦ «ALTER» ἔκαναν τὴν ἐξαιρετικὴ τιμὴ νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὴν ἀναξιότητά μας, παρουσιάζοντας, ἐπικριτικὰ βέβαια, τὶς θέσεις μας ὡς πρὸς τὸ ζήτημα τῆς ἀπονομῆς τῆς ἑλληνικῆς ἰθαγένειας σὲ ἀλλοδαποὺς μετανάστες. Μᾶς πολεμοῦν χωρὶς ἐπιχειρήματα. Πολεμοῦν ἐμὲ καὶ ὄχι τὶς ἰδέες μου! Σήμερα τὸ βράδυ μάλιστα μὲ τρέϊλερ, ποὺ ἐμφανιζόταν συνεχῶς στὴν ὀθόνη, προανήγγειλαν, ὅτι ὁ Μακαριώτατος καὶ ἀγαπητὸς ἐν Χριστῷ Ἀδελφός μου, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμος, «ἀπαντᾶ στὶς δηλώσεις τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων». Τελικὰ ὁ Μακαριώτατος μὲ χαμόγελο εἶπε: «αὐτὰ θὰ τὰ κρίνει ἡ ἱστορία!» Τίποτε παραπάνω! Καὶ πράγματι, τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἀποφάσεων, ποὺ λαμβάνονται σήμερα γιὰ τὴν παραχώρηση τῆς Ἰθαγένειας σὲ μὴ Ἕλληνες τὸ γένος μετανάστες, θὰ φανοῦν ἔπειτα ἀπὸ τριάντα καὶ βάλε χρόνια, ὅταν ἐμεῖς δὲν θὰ εἴμαστε στὴ ζωή! Συμφωνοῦμε λοιπὸν ἀπόλυτα μὲ τὸν Μακαριώτατο κ. Ἱερώνυμο ὡς πρὸς τὸ σημεῖο αὐτό. Καὶ συγχρόνως δηλώνουμε πρὸς πᾶσα κατεύθυνση. Ἄλλο πράγμα εἶναι ἡ ἀγάπη καὶ ἄλλο ἡ παραχώρηση τῆς Ἰθαγένειας.

Οι εθνικώς επιζήμιες συμφωνίες ακυρώνονται

Το ιστορικό προηγούμενο (το 1924) για το ζήτημα της Μακεδονίας

Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα*

Μπορεί να ακυρωθεί η εθνικώς επιζήμια Συμφωνία Κοτζιά - Ντιμιτρόφ, η οποία υπεγράφη στις Πρέσπες στις 17/6/2018; Βεβαίως. Και μπορεί και πρέπει. Αν δεν κυρωθεί από τη Βουλή των Ελλήνων η Συμφωνία, είναι άκυρη και δεν θα υποχρεωθούμε σε μια σειρά εθνικών ταπεινώσεων. Δεν θα αναγνωρίσουμε όνομα, ταυτότητα και γλώσσα που θα αποκόπτουν την πραγματική Μακεδονία από την Ιστορία του Ελληνισμού. Δεν θα υποχρεωθούμε να αλλάξουμε τα ονόματα πανεπιστημίων και προϊόντων και δεν θα δεχτούμε μεικτή επιτροπή που θα κρίνει πώς θα διδάσκουμε στα παιδιά μας τον Αλέξανδρο και τον Μακεδονικό Αγώνα.
Κατά την πρόσφατη συζήτηση νομικών και ιστορικών επιστημόνων στο υπουργείο Εξωτερικών (19/7/2018), ο καθηγητής της σύγχρονης Ιστορίας στο ΕΚΠΑ Ευάνθης Χατζηβασιλείου ορθώς επισήμανε ότι ουσιαστικά το άρθρο 7, παρ. 1 και 3 της Συμφωνίας των Πρεσπών αναγνωρίζει «μακεδονική εθνότητα» στους Σκοπιανούς, κάνοντας λόγο για «επικράτεια, γλώσσα και πληθυσμό και τα χαρακτηριστικά τους, με τη δική τους Ιστορία, πολιτισμό και κληρονομιά».
Αυτά τα στοιχεία χαρακτηρίζουν εθνότητα και όχι απλώς υπηκοότητα.

ΠΕΡΙ ΛΙΜΟΥ, ΛΟΙΜΟΥ, ΣΕΙΣΜΟΥ, ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΟΥ, ΠΥΡΟΣ, ΜΑΧΑΙΡΑΣ, ΕΠΙΔΡΟΜΗΣ ΑΛΛΟΦΥΛΩΝ ΚΑΙ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. -- του αδελφού μας Ιουστίνου

Λένε μερικοί πως ο Θεός δεν οργίζεται. Διότι, όπως εδήλωσε μετά την πυρπόληση της Αττικής ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, ο Θεός  είναι μόνον αγάπη. Συνεπώς πάσαι αι καταστροφαί είναι φυσικά γεγονότα ή ανθρώπιναι υπαιτιότητες και όχι  θεομηνίαι. Αλλά και οι φόνοι και οι πόλεμοι και αι αδελφοκτονίαι ταύτα πάντα του ανθρώπου έργα εισίν. Είναι δηλαδή φυσικός και ηθικός αυτουργός  ο οργισμένος  άνθρωπος,  ο κύριος  καταστροφεύς εαυτού και του κόσμου. Μερικοί το πάνε ακόμη πιο πέρα. Ισχυρίζονται όπως  ο γνωστός άθεος καπετάν  Γλέζος, ότι ο άνθρωπος είναι ένα «γεωφυσικό γεγονός», ένα «συμβεβηκός» όπως  θα συμπλήρωνε ο Αριστοτέλης. Επομένως είναι θύμα των γηϊνων αναγκών του και του φόβου του θανάτου. Καίει, σκοτώνει, καταστρέφει και δικαιολογημένα,  διότι, λένε, οργίζεται με την φύση και τους άλλους ανθρώπους που του στερούν την ηδονή και του προκαλούν την οδύνη.

Το Ευαγγέλιο λέει ακριβώς τα αντίθετα. Ο Θεός οργίζεται με την αμαρτία, δηλαδή με τον διάβολο και τους ανθρώπους του. Τιμωρεί για να προστατεύση την Εκκλησία Του και για να προειδοποιήση τους αμαρτωλούς να σταματήσουν την κατηφόρα τους και να μετανοήσουν (π.χ Σόδομα, Νινευϊ). Οργίζεται και τιμωρεί ο Θεός, όχι επειδή είναι  παθιασμένος  και  κατέχεται από πάθη όπως οι δαίμονες  του δωδεκαθέου, αλλά για να εμποδίση το κακό της αμαρτίας να εξαπλωθή (π.χ Κατακλυσμός, AIDS).  Και πως οργίζεται ο Θεός; Στέλνει τους αγίους Αγγέλους του με φωτιά και θειάφι  (Σόδομα, Μάτι, Κινέτα), νερό ( Κατακλυσμός Νώε, Μάνδρα Αττικής, Μαρούσι))  ή επιτρέπει σε αγγέλους σατάν να κολαφίζουν ( Λαθρομετανάστες  και Τούρκοι). Η οργή Θεού λοιπόν είναι παιδεία μετανοίας και αποτροπής πτώσεως εις αμαρτίαν.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΑΣ -- Aθωνικά άνθη

Ελλάς είναι ένας χώρος, μία φυλή, μία Ιδέα. Ομφαλός της Ελλάδος υπήρξεν ο Παρθενών. Εκεί συνεπυκνώθη ό,τι μέγα και ευγενές παρήγαγεν η ψυχική και διανοητική δυναμικότης της ελληνίδος φυλής. Και υπό την σκιάν του Παρθενώνος ανεπτύχθη παν το ανήκον εις την σφαίραν του επιστητού και υπεραισθητού. Και θρησκεία και φιλοσοφία και τέχνη και πολιτικαί επιστήμαι.

Αλλ’ όλα αυτά τα επιτεύγματα, προ των οποίων, μέχρι σήμερον, η πεπολιτισμένη ανθρωπότης υποκλίνεται, αποτελούν την έκφρασιν του φυσικού ελληνικού δυναμισμού. Έδωσαν το μέτρον της υψηλής νοήσεως, του συμμέτρου συναισθήματος, της αρρενωπής διανοητικότητος, της εννοίας του Δικαίου και της εκλεπτυσμένης αισθητικής…

Τη Λ΄ (30η) Ιουλίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΙΟΥΛΙΤΤΗΣ της εκ Καισαρείας.

Ιουλίττα η Μάρτυς, εκ Καισαρείας της Καππαδοκίας καταγομένη, ετιμήθη και υπό του μεγάλου Βασιλείου δι’ εγκωμίου. Αύτη είχε κρίσιν με άρπαγα τινα και πλεονέκτην, ο οποίος έκοψε μεν το περισσότερον μέρος των κτημάτων της, εσφετερίσθη δε αδίκως τους αγρούς και τα χωρία και τα ζώα και τους δούλους και όλην επί τέλους την περιουσίαν της, καταφρονήσας το δίκαιον ο φιλάδικος, και ερειδόμενος εις συκοφαντίας, ψευδολογίας, ψευδομαρτυρίας και εις δωροδοκίας των δικαστών.

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 30 Ιουλίου 2018

Τη Λ΄ (30η) Ιουλίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων ΣΙΛΑ, ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ, ΕΠΑΙΝΕΤΟΥ, ΚΡΗΣΚΕΝΤΟΣ και ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ.                                                                                               

Σίλας, Σιλουανός, Επαινετός, Κρήσκης και Ανδρόνικος οι Άγιοι ήσαν εκ των Εβδομήκοντα Αποστόλων. Και ο μεν Σίλας συνεμόχθησε μετά του Αποστόλου Παύλου, του πονήσαντος υπέρ του κηρύγματος του Ευαγγελίου πλέον των άλλων Αποστόλων, ως ευρίσκεται γεγραμμένον εις τας Πράξεις· «Παύλος δε επιλεξάμενος Σίλαν εξήλθε» (Πράξ. ιε: 40). Μετά παρέλευσιν δε πολλού χρόνου γενόμενος Επίσκοπος Κορίνθου, εβεβαίωνε τας προς Κορινθίους δύο Επιστολάς του Παύλου και τους εν Κορίνθω κατοικούντας προήγαγεν επί τα βελτίω· αφού δε πολύ εκοπίασε και εστήριξεν όλους εις την του Χριστού πίστιν, απήλθε προς Κύριον.

Οίστρος ακολασίας -- Του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Οι συνειδητοί χριστιανοί συνήθως δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει στην κοινωνία και ειδικότερα τον τρόπο ζωής των κοσμικών ανθρώπων, γιατί δεν έχουν πολλές σχέσεις μαζί τους. Όσοι, όμως, πληροφορούνται, απογοητεύονται. Υπάρχει μεγάλη διαφθορά, η οποία ξεπερνάει τα όρια της δικής τους φαντασίας. Οι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί απ΄ το θέλημα του Θεού και ζουν σύμφωνα με τις υποδείξεις του διαβόλου. Δεν υπάρχει πια χριστιανικό ήθος στους λεγόμενους χριστιανούς. Παντού επικρατεί η ανηθικότητα. Οι σαρκικές ηδονές έχουν μεθύσει τους ανθρώπους όλων των ηλικιών. Οι νέοι, οι έγγαμοι και οι γέροντες μιλούν για τον έρωτα και δεν ντρέπονται. Κανένας δεν μιλάει για ηθική, εγκράτεια, αγάπη, οικογένεια, φόβο Θεού και αιώνιες αξίες. Ζωώδης η κατάσταση. Γι΄ αυτό έχουν αυξηθεί τα διαζύγια και λιγόστεψαν οι γάμοι. Οι άνθρωποι στις μέρες μας εύκολα λύνουν τις συζυγικές τους σχέσεις. Όλα επιτρέπονται πιά! Κανένας ηθικός φραγμός και καμμιά ηθική αναστολή. Παλαιότερα λέγαμε ότι αυτά συμβαίνουν στις μεγάλες πόλεις, ενώ στις κωμοπόλεις και τα χωριά οι άνθρωποι είναι πιο αυντηρητικοί. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει σήμερα. Η ανηθικότητα έχει φθάσει και στο τελευταίο χωριουδάκι. Δυστυχώς, η τηλεόραση δίνει τα κατάλληλα μαθήματα. Το παν οι σαρκικές ηδονές. Τίποτα άλλο. Ηδονές, ηδονές, ηδονές! Οι άνθρωποι τρελάθηκαν. Ξέχασαν εντελώς το Θεό. Κι ενώ αυτό συμβαίνει, έρχεται και η Πολιτεία και νομοθετεί όχι για να περιορίσει το κακό, αλλά για να το νομιμοποιήσει. Καθιερώνει τον πολιτικό γάμο, αναγνωρίζει τις εκτρώσεις, διευκολύνει την έκδοση των διαζυγίων, δέχεται δικαιώματα στους ομοφυλόφιλους και τώρα σκέφτεται να νομοθετήσει και το συμβόλαιο της ελεύθερης συμβίωσης, δηλαδή να ζουν οι άνθρωποι κατά τις ορέξεις τους, να μη έχουν υποχρεώσεις και να μη θεωρούνται παράνομοι και αμαρτωλοί. Συγχρόνως δε ν΄ αδιαφορούν για τα παιδιά, που θα γεννιούνται και θα είναι καταδικασμένα να ζουν μέσα σ΄ ένα άθλιο περιβάλλον. Βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη εποχή. Οι αληθινοί χριστιανοί έχουν περισσότερους πειρασμούς, αλλά και αυξημένες υποχρεώσεις. Πρέπει ν΄ αναδεικνύονται νικητές στους πειρασμούς και συγχρόνως να είναι το φως και το αλάτι της κοινωνίας. Και αυτό δεν νομοθετείται απ΄ την πολιτεία. Είναι εντολή του Θεού κι έχει αιώνια ισχύ.

Που είσαι Προφήτη Ηλία με την Ρομφαία σου; Διαβάζω, Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και οι Μονοφυσίται

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, θερμή υποδοχή επιφύλαξε την 18^η Φεβρουαρίου ε. έ. Στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρο τον Β΄ ο Μακ. Πατριάρχης της Αιθιοπικής Εκκλησίας κ.κ. Παύλος, στην Αντίς Αμπέμπα. Ο Μακαριώτατος τίμησε τον Πατριάρχη της Αιθιοπίας, απονέμοντάς του τον Μεγαλόσταυρο του Αποστόλου Μάρκου.

Τό πνευματικό μήνυμα ἀπό τίς πυρκαγιές στήν Κινέτα καί στό Μάτι -- Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Συγκλονίσθηκε ἡ Ἑλλάδα ἀλλά καί ἡ παγκόσμια κοινή γνώμη ἀπό τίς φονικές πυρκαγιές πού ἔπληξαν τήν Ἀττική στό ἀνατολικό καί δυτικό μέρος της, στό Μάτι τοῦ Μαραθώνα καί τῆς Ραφήνας καί στήν Κινέτα κοντά στά Μέγαρα στίς 23 Ἰουλίου, ἡμέρα Δευτέρα. Ὀγδόντα πέντε (85) νεκροί ἔχουν προσμετρηθῆ μέχρι τώρα καί ἑκατοντάδες τραυματίες καί ἀγνοούμενοι. Μέσα σέ ἐλάχιστη ὥρα πανέμορφοι σέ φυσικό κάλλος τόποι μετατράπηκαν σέ κόλαση φωτιᾶς καί καψαλισμένα ἐρείπια. Ἔκδηλη ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀλαζόνα καί ὑπερήφανου ἀνθρώπου, πού καυχᾶται γιά τά ἐπιτεύγματά του, νά μετρηθεῖ μέ τίς φυσικές δυνάμεις πού βρίσκονται μόνο κάτω ἀπό τόν ἔλεγχο τῆς πανσθενοῦς καί ἀκαταμάχητης δύναμης τοῦ Θεοῦ. Ἀσύμμετρη ἀπειλὴ ἀποφάνθηκαν οἱ ἐπίσημοι τῆς γιά πρώτη φορά ἄθεης ἀριστερῆς κυβέρνησης τῆς Ἑλλάδος.

Παπικὸς καρδινάλιος εἰς ἀναστάσιµον ὀρθόδοξον θείαν Λειτουργίαν!

ΣΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ σχόλιό µας εἴχαµε ἀναφερθεῖ σὲ ἀπαράδεκτες οἰκουµενιστικὲς ἀπρέπειες. Μία ἀπὸ τὶς πλέον ἀπαράδεκτες ἦταν αὐτὴ τοῦ «ἁγίου» Βοστώνης κ. Μεθοδίου, ὁ ὁποῖος εἶχε πάει «µετὰ τῆς κουστωδίας» του στὸν παπικὸ ναὸ τῆς πόλεως, κατὰ τὴν Μ. Τρίτη τῶν παπικῶν, γιὰ νὰ παραστεῖ στὸν «καθαγιασµὸ» τοῦ «ἁγίου ἐλαίου», νὰ µιλήσει καὶ νὰ ἀποκαλέσει τὸν πρώην πάπα Παῦλο ΣΤ΄ «εὐλογηµένο»! Τὸ ἀλισβερίσι ὅµως δὲν σταµάτησε ἐκεῖ ἀφοῦ «Ἀνταπόδοση τῆς ἐπισκέψεως ὑπῆρξε ἡ παρουσία τοῦ Ρωµαιοκαθολικοῦ Ἀρχιεπισκόπου Βοστώνης, καρδιναλίου Sean O΄ Malley, στὸν Ὀρθόδοξο καθεδρικὸ Ναὸ τοῦ Εὐαγγελισµοῦ τῆς Βοστώνης στὴν Ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ καρδινάλιος  Ὁ’ Malley µάλιστα συµµετεῖχε κατὰ τρόπο λειτουργικὸ στὴν Ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως, καθότι ἀνέγνωσε τὸ ἑωθινὸ εὐαγγέλιο τῆς Ἀναστάσεως στὴν ἀγγλικὴ γλώσσα ἀµέσως µετὰ ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Βοστώνης Μεθόδιο, ὁ ὁποῖος προέστη τῆς Ἱερῆς Ἀκολουθίας»! 

Κάποτε ρώτησε ὁ Ἀββᾶς Ἰωσὴφ τὸν Ὅσιο Σισώη.

- Πόσο καιρὸ χρειάζεται ὁ ἄνθρωπος νὰ κόψη τὰ πάθη;                               
- Τὰ χρονικὰ διαστήματα θέλεις νὰ μάθης; Ἀπάντησε ὁ Ὅσιος.                   
- Ναί, τοῦ ἀπάντησε ὁ Ἀββᾶς.                                                                           
- Τὴν ὥρα ποὺ ἔρχεται τὸ πάθος, ἀμέσως κόψε το, ἀπάντησε ὁ Ὅσιος. Διότι ἐὰν δὲν τὸ κόψης, λέγει ὁ Σολομών, «δι᾽ ὧν τις ἁμαρτάνει, διὰ τούτων κολάζεται» (Σοφία Σολ. 11-17). 

Δύο δρόμοι πρὸς τὸν Θεὸν ΠΙΣΤΙΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΙΣ -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Αἰώνιος ἀναζητητής τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, «καί γε οὐ μακράν ἀπό ἑνός ἑκάστου ἡμῶν ὑπάρχοντα», καθώς κήρυξε καί δίδαξε τούς Ἀθηναίους ὁ μέγας τῶν ἐθνῶν ἀπόστολος, ὁ Παῦλος (Πράξ. ΙΖ΄ 27). Ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου εἶν’ ἕνα ἀεικίνητο κηνύγημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι μιά φλογερή δίψα Θεοῦ. Εἶναι μιά ἀέναη κίνηση τοῦ παιδιοῦ πρός τόν Πατέρα, τοῦ πλάσματος πρός τόν Πλάστη καί Δημιουργό. Ὁ ἄνθρωπος μοιάζει σάν τό μικρό παιδάκι, πού κλαίει ἀπαρηγόρητο σάν χάσει γιά μιά στιγμή ἀπ’ τά χέρια του τή μητέρα. Ἤ σάν τή νύμφη τοῦ «Ἄσματος», πού μέ ἀγωνία ἀναζητᾶ τόν ἀγαπημένο της καί μέ πόνο ψυχῆς ὁμολογεῖ καί λέγει: «ἐζήτησα ὅν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου ἐζήτησα αὐτόν καί οὐχ εὗρον αὐτόν» (Γ΄ 1). Στήν ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ παρατηρεῖται τό πιό παράδοξο φαινόμενο: Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἀναζητᾶ τόν Θεό, τόσο Ἐκεῖνος καί περισσότερο κρύβεται.

ΨΑΧΝΩ ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ...

Μία ανέκδοτη ιστορία

Κάποτε ένας χωρικός άκουσε στην εκκλησία ότι αν δώσεις ελεημοσύνη θα λάβεις εκατονταπλάσια από τον Θεό. Είπε λοιπόν στην γυναίκα του να δώσουν ως ελεημοσύνη το μοναδικό βόδι που είχαν και ο Κύριος θα τους επέστρεφε 100 βόδια για την καλή τους πράξη. Δεν δίστασε δε καθόλου να δώσει το βόδι του, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στον Κύριο. Έδωσε λοιπόν το βόδι και περίμενε την ανταπόδοση από τον Θεό. Περνούσε ο καιρός και τα 100 βόδια δεν ερχόταν. Ένα πρωί λοιπόν αποφάσισε να ανέβει στο γειτονικό βουνό για να βρει τον Θεό και να τον ρωτήσει πότε θα του έδινε τα 100 βόδια που άκουσε στο κήρυγμα του ιερέα.

          Ανεβαίνοντας στο βουνό συνάντησε έναν ασκητή. «Πού πηγαίνεις;» ρώτησε ο ασκητής. «Πάω να βρω τον Θεό να τον ρωτήσω πότε θα μου στείλει τα εκατό βόδια , για την ελεημοσύνη που έκανα». «Όταν Τον συναντήσεις», είπε ο ασκητής, «ρώτησέ Τον και για μένα. Είμαι στο βουνό και ζω ασκητικά εδώ και σαράντα χρόνια. Κέρδισα τελικά την Βασιλεία των Ουρανών;».

Μηκέτι αμάρτανε!

Ο Αμβρόσιος και η ηθική κατάπτωση της εποχής μας

Από τον Παναγιώτη Χ. Δούμα*

Αρκετοί «δεξιοί» συμπολίτες μου έσπευσαν με τον χειρότερο τρόπο να καταδικάσουν το κείμενο του μητροπολίτη Αιγιαλείας και Καλαβρύτων, με το οποίο ερμήνευσε την εθνική συμφορά στο Μάτι ως θεία τιμωρία. «Ο άθεος Τσίπρας επισύρει την κατάρα του Θεού!» έγραψε ο Αμβρόσιος ξεκινώντας το κείμενό του και είναι βέβαιο ότι οι περισσότεροι επικριτές του δεν διάβασαν τίποτε άλλο.

Κάποιοι τον επέκριναν για το «timing» και κάποιοι για το ύφος. Οι χειρότεροι ωστόσο ήσαν εκείνοι που δεν δίστασαν να μπουν στα χωράφια της θεολογίας. Οι δηλώσεις του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως καθώς και του Αρχιεπισκόπου συνέδραμαν τις λαϊκές ψευδοθεολογικές αναλύσεις. «Ο Θεός είναι αγάπη μόνον! Δεν καίει παιδάκια ζωντανά» θα μπορούσε να είναι η φράση που συνοψίζει όλες αυτές τις μπούρδες, που αντιπαρήλθαν το σύνολο της Αγίας Γραφής, χάριν του αναθεωρητικού «αγαπουλινισμού», όπως πολύ εύστοχα ένας ιερέας απεκάλεσε τα λεγόμενα όσων φαντασιώνονται, υπό χριστιανικό μάλιστα πρίσμα, έναν Θεό… αγαπουλίνο.

Τη ΚΘ΄ (29η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου ΙΩΑΝΝΟΥ του στρατιώτου.

Ιωάννης ο Άγιος ήκμασε κατά τους χρόνους του Παραβάτου Ιουλιανού, εν έτει τξα΄ (361), στρατιώτης ων εις τα νούμερα των καλουμένων Ταϊφάλων. Αποσταλείς λοιπόν μετ’ άλλων στρατιωτών εις καταδίωξιν των Χριστιανών, κατά μεν το φαινόμενον υπεκρίνετο ότι επολέμει αυτούς, κρυφίως όμως τους εβοήθει. Εις εκείνους δε εξ αυτών, τους οποίους οι άλλοι στρατιώται συνελάμβανον, αυτός εχορήγει τα μέσα της φυγής.

Άλμα στην αιωνιότητα. Ματθαίος· ο τελώνης που έγινε απόστολος! -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού ΑΠΘ

Η μετάνοια είναι η πιο μεγάλη παραχώρηση του Θεού στον αμαρτωλό άνθρωπο, αλλά και η πιο γενναία και ηρωϊκή ανθρώπινη πράξη. Είναι ένα άλμα, το οποίο επιτελεί ο αμαρτωλός με τη βοήθεια της πίστεως, για να μπει έτσι στη σφαίρα της χάριτος, όπου όλα είναι τέλεια και άγια, διότι η αγάπη του Θεού γνωρίζει να λαμπρύνει και να αξιοποιεί θετικά και τα πιο μελανά και αρνητικά στοιχεία του ανθρώπου. Αυτό το γενναίο άλμα της μετανοίας, με τις ασύλληπτες συνέπειές του, μπορούμε να μελετήσουμε απλά, αλλά και πολύ καθαρά στην αγιασμένη μορφή του ευαγγελιστού Ματθαίου, του τελώνη, που έγινε απόστολος του Χριστού.

π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ 1/2

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ --- Orthodox Hymns

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 29 Ιουλίου 2018

Θ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Καλλινίκου Θεοδότης και τέκνων αυτής μαρτύρων.

Καλλίνικος ο θείος και μέγας Μάρτυς ήτο από την καλήν και εύφορον χώραν των Κιλίκων, εκ νεαράς δε ηλικίας εσέβετο τον αληθή Θεόν, τον Σωτήρα και Ποιητήν απάσης της κτίσεως, τα δε είδωλα ως δόλια ο άδολος προς τον Χριστόν και εύχρηστος νέος εμίσει εξ όλης του της καρδίας και τα επόμπευε, κηρύττων φανερά και μεγαλοφώνως την πλάνην εκείνων και ματαιότητα. Ήτο δε καταπολλά γνωστικός και λόγιος. Όθεν με τα γλυκύτατα και φρόνιμα λόγια του έσυρεν ως άλλη τις σειρήν τους ακροατάς του προς εαυτόν και ως ο μαγνήτης τον σίδηρον, τοιουτοτρόπως προσείλκυεν έκαστον με την ενάρετον και θαυμασίαν ζωήν και πολιτείαν του.

Τη ΚΗ΄ (28η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Νεμάρτυρος ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,

του εκ Κασσάνδρας, εν Θεσσαλονίκη μαρτυρήσαντος κατά το έτος αψοζ΄ (1777) Ιουλίου 28 και αγχόνη τελειωθέντος.                                                                                                                                                          

Χριστόδουλος ο νεομάρτυς του Χριστού ήτο από την Κασσάνδραν, από εν χωρίον ονομαζόμενον Βάλτα· μικρός δε έτι ων εις την ηλικίαν ανεχώρησεν από την πατρίδα του και επήγεν εις την Θεσσαλινίκην· εκεί εκμαθών την τέχνην του αμπατζή, ειργάζετο την τέχνην του και πηγαίνων με τους τεχνίτας του εις τα ταξείδια, πάλιν επέστρεφεν εις την Θεσσαλονίκην και εκάθητο. Μεταβάς δε ποτε εις την Χίον ομού με τον συντεχνίτην του, ηγόρασεν από εκεί ένα σταυρόν αζωγράφητον, και διερχόμενος εις την Θεσσαλονίκην επλήρωσε και τον εζωγράφησαν· ήτο δε εις το μέγεθος έως δύο σπιθαμάς· είτα λαμβάνων αυτόν, τον επήγεν εις την Εκκλησίαν του Αγίου Αθανασίου, και τον αφήκεν εκεί, επειδή ήτο φίλος του νεωκόρου της Εκκλησίας εκείνης.

Στην ΜΓ´ Ὁμιλία του ο Μέγας Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος γράφει:

«Ὁ Χριστιανὸς ὀφείλει νὰ ἔχει πάντοτε στὴν μνήμη του τὸν Θεόν. Διότι ἔχει γραφεῖ: “Νὰ ἀγαπήσης τὸν Κύριον καὶ Θεὸν σου μὲ ὅλη τὴν δύναμη τῆς καρδιᾶς σου” (Ματθ. ΚΒ´37). Nὰ μὴ ἀγαπᾶ τὸν Κύριον μόνο ὅταν μπαίνη στὴν ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ ὅταν περπατᾶ καὶ ὅταν μιλᾶ καὶ ὅταν τρώγη νὰ ἔχει τὴν μνήμη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν στοργὴ γι᾽ Αὐτόν. Γιατὶ λέγει: “ Ὅπου εἶναι ὁ νοῦς σου, ἐκεῖ βρίσκεται καὶ ὁ θησαυρός σου” (Ματθ. ΣΤ´ 21). Διότι σὲ ὅποιο πρᾶγμα εἶναι δεμένη κάποιου ἡ καρδιὰ καὶ ὅπου ἡ ἐπιθυμία τὸν ἕλκει, ἐκεῖνο εἶναι ὁ Θεός του. Ἐὰν ἡ καρδιὰ ἐπιθυμεῖ πάντοτε τὸν Θεόν, αὐτὸς εἶναι ὁ κύριος τῆς καρδιᾶς του…

Τη ΚΗ΄ (28η) Ιουλίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΠΑΥΛΟΥ του Ξηροποταμηνού

του κτίσαντος τας δύο Μονάς, την του Ξηροποτάμου και την του Αγίου Παύλου, ήτοι την του Αγίου Γεωργίου, του ακμάσαντος εν έτει ωκ΄ και εν ειρήνη τελειωθέντος.                                           

Παύλος ο Όσιος πατήρ ημών κατήγετο από την Κωνσταντινούπολιν. Πατήρ του ήτο Μιχαήλ ο βασιλεύς ο Κουροπαλάτης, ο και Ραγκαβέ λεγόμενος, ο οποίος μη υποφέρων να βλέπη τας καθημερινάς αταξίας όπου τότε εγίνοντο, ως ειρηνικός όπου ήτο και θεοφοβούμενος, παρητήθη της βασιλείας, γενόμενος μοναχός εις ένα Μοναστήριον ιδικόν του κτίριον, την κλήσιν Μυρέλαιον, και ζήσας θεαρέστως ανεπαύθη εν Κυρίω· η μήτηρ αυτού ήτο η θαυμαστή κατά την αρετήν Προκοπία, θυγάτηρ Νικηφόρου βασιλέως του Γενικού και αδελφή Σταυρακίου του βασιλέως.

Καθέδρα Βασιλέως τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ

Δέσποινα, ὑπεραγία μου Θεοτόκε, κεχαριτωμένη Θεογεννήτρια, ὑπερευλογημένη Θεοχαρίτωτε Θεομῆτορ, δοχεῖον τῆς ἀστέκτου Θεότητος τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ ἀθανάτου καὶ ἀοράτου Πατρός, θρόνε πυρίμορφε, τῶν τετραμόρφων ὑπερενδοξοτέρα, πάναγνε, πανάχραντε, πανάσπιλε, παναμόλυντε, παναμώμητε, πανύμνητε, πανάφθορε, παμμακάριστε, πανακήρατε, πάνσεπτε, πάντιμε, παντευλόγητε, παντομνημόνευτε, παμπόθητε, παρθένε τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι καὶ τῷ νοΐ, καθέδρα Βασιλέως τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ, κλίμαξ ἐπουράνιε, δι’ ἧς οἱ ἐπὶ γῆς εἰς οὐρανοὺς ἀνατρέχομεν, νύμφη Θεοῦ, δι’ ἧς αὐτῷ κατηλλάγημεν·

Ἀγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

Τη ΚΗ΄ (28η) Ιουλίου, μνήμη της Οσίας Μητρός ημών ΕΙΡΗΝΗΣ της εκ Καππαδοκίας μεν ορμωμένης, ασκησάσης δε εν τη Μονή του Χρυσοβαλάντου.

Ειρήνη η Οσία Μήτηρ ημών, η Ηγουμένη της Μονής του Χρυσοβαλάντου, ήκμασε μετά τον θάνατον του μισοχρίστου και φιλοχρύσου βασιλέως Θεοφίλου αποθανόντος εν έτει ωμβ΄ (842), ότε η ευσεβεστάτη και θεοφιλεστάτη Θεοδώρα η σύζυγος του Θεοφίλου έμεινε διάδοχος της βασιλείας, αλλ’ όχι και της ασεβείας αυτού. Τότε αύτη εστερέωσε την Ορθοδοξίαν, αναστηλώσασα τας αγίας Εικόνας, και ούτως απέλαβε πάλιν η Εκκλησία μας την ευπρέπειαν των αγίων Εικόνων ως πρότερον. Έως ου δε ήτο ο υιός της Μιχαήλ ανήλικος, εκυβέρνα αυτή η αοίδιμος το βασίλειον· όταν δε έφθασεν ο βασιλεύς εις χρόνους ιβ΄ (12) ηθέλησε να τον υπανδρεύση, όθεν έστειλεν ανθρώπους εις διαφόρους τόπους, να εύρωσι κόρην τινά ωραίαν, ευγενικήν και ενάρετον, ήτις να είναι αξία δια σύζυγον βασιλέως.

Πρὸς τὴν τρίτην Ἅλωσιν; ---π. Γεώργιος Μεταλληνός

... Ἐπειδὴ δὲ τὰ πνευµατικὰ συµπορεύονται πάντοτε µὲ τὰ πολιτικὰ καὶ πολιτειακά, πρέπει νὰ ὑπενθυµίσουµε, ὅτι ἡ πνευµατικὴ καὶ πολιτιστικὴ ἀποδόµηση τοῦ Ἔθνους ἔχει σηµαντικὸ ἀντίκτυπο καὶ στὰ ἐθνικὰ θέµατα σὲ κάθε περίοδο τῆς ἱστορίας µας. Καὶ αὐτὸ τὸ ζοῦµε σήµερα µὲ τὴν νέα κατοχή µας καὶ πάλι ἀπὸ τὴν Φραγκιά, ὅπως τὸ 1204! Ἡ διαφορὰ τῆς προϊούσης σήµερα Τρίτης Ἁλώσεως ἀπὸ ἐκεῖνες τοῦ 1204 καὶ τοῦ 1453 εἶναι, ὅτι τότε ἡττηθήκαµε καὶ κατακτηθήκαµε, ἐνῶ σήµερα προχωροῦµε στὴν ἅλωση µὲ τὴν συγκατάθεσή µας, θεωρώντας την µάλιστα ὡς σωτηρία! Οἱ δύο ἁλώσεις, ἡ φραγκικὴ καὶ ἡ ὀθωµανική, δὲν ἅλωσαν τὴν ψυχὴ καὶ τὴν συνείδηση τοῦ Γένους-Ἔθνους µας. Ἐπιβιώσαµε, διότι ἡ ψυχή µας ἔµεινε ἀδούλωτη. Σήµερα ὅµως πραγµατοποιεῖται -ἄρχισε ἤδη- ἡ Τρίτη ἅλωση καὶ µᾶλλον διανύουµε τὸ τελικὸ στάδιό της.

Τη ΚΗ΄ (28η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΚΑΚΙΟΥ του νέου.

Ακάκιος ο νέος Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Λικινίου εν έτει τιη΄ (318). Νέος δε ων την ηλικίαν, επειδή ωμολόγησεν εαυτόν Χριστιανόν, εκρεμάσθη και εξεσχίθη, και έπειτα παρεδόθη όπως τιμωρηθή εις τον ηγεμόνα Τερέντιον, ο οποίος έρριψε τον Άγιον εντός λέβητος πεπυρωμένου, πλήρους πίσσης, ελαίου και λίπους· αλλ’ ο Άγιος, υπό της θείας χάριτος φυλαττόμενος, έμεινεν αβλαβής. Μετά ταύτα αναγκάζεται ο του Χριστού αθλητής να τρέχη κατόπιν του ηγεμόνος μεταβαίνοντος εις την Απάμειαν και Απολλωνίαν.

Μία κοινωνικὴ φωτογραφία ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Θεέ μου, ποῦ βαδίζουμε; Σέ τί γκρεμούς κατρακυλᾶμε; Σέ τί θάλασσες καταποντιζόμαστε; Ποιοί ἐχθροί ζήλεψαν τή χώρα μας καί χύμηξαν να τήν κατασπαράξουν; Ἡ ἄθλια φωτογραφία τοῦ περίγυρου, μᾶς ἀναγκάζει νά θυμηθοῦμε τό Σαιξπηρικό: «To be or not to be»? Νά ζοῦμε ἤ νά μη ζοῦμε; Ἀφορμή γιά τό σημερινό μου κείμενο, εἶναι τό καθημερινό «Ἀστυνομικό Δελτίο» τῶν ἐφημερίδων. Δέν ἔχω τήν πρόθεση νά κινδυνολογήσω, ἀλλά νά ἐκθέσω τήν παραβατική συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων, γιά μιά μόνο μέρα. Γιατί, ἄλλο τό «ἐκθέτω» μιά σειρά πραγματικῶν κινδύνων, καί ἄλλο σημαίνει ἡ λέξη «κινδυνολογῶ», ἡ ὁποία, κατά τό λεξικό τοῦ Μπαμπινιώτη, σημαίνει «ἐπισημαίνω πιθανούς κινδύνους πρός ἐκφοβισμό». Σκοπός μας λοιπόν, δεν εἶναι, οὔτε ἡ ἐπισήμανση πιθανῶν καί ἀόριστων κινδύνων, πολύ δέ περισσότερο, ὁ ἐκφοβισμός.

ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΑΙ ΜΟΝΑΧΑΙ ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΑΝ ΕΙΣ ΦΥΛΑΚΙΣΙΝ ΜΕΛΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ -- Γράφει ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης

1. Κακή μοναστική κληρονομιά

Περίεργα καί ἄκρως ἀνησυχητικά γεγονότα ἐκτυλίσσονται στόν διαρκῶς ἀλλοτριούμενο καί εὐτελιζόμενο ἐκκλησιαστικό βίο. Σύγχυσις καί ἀταξία παντοῦ· στά δόγματα, στήν ἠθική ζωή, στήν λατρεία, στήν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρέσεων, στόν μοναχικό βίο, τόν κατʼ ἐξοχή ζηλωτή τῆς τελειότητος καί τῆς ἀκριβείας. Καί παλαιότερα παρουσιάσθηκαν σκανδαλώδεις καί προκλητικές ἐνέργειες μοναχῶν, πολυτελῶς καί ἀναρμόστως διαβιούντων, συχνά δέ τά ἐπισκοπικά καί συνοδικά δικαστήρια ἐπέβαλαν αὐστηρές ποινές σέ μοναχούς καί μονάζουσες γιά ἠθικά καί διοικητικά παραπτώματα. Μερικοί μάλιστα ἐπίσκοποι ἐξεδίωξαν ἀπό τήν ἐπαρχία τους ὁλόκληρες μοναστικές ἀδελφότητες, διότι ἔκριναν ὅτι ἡ παρουσία των προκαλεῖ πνευματική βλάβη στό ὀρθόδοξο πλήρωμα. Στήν τελευταία περίπτωση ἀνήκει ἡ γυναικεία ἀδελφότητα πού ἔχει ὡς Γέροντα-πνευματικό τόν ἀπό τῆς ῾Ι. Μ. Σιμωνόπετρας ὁρμηθέντα ἱερομόναχο Διονύσιο Καλαμπόκα, προκαλέσαντα διά τῶν μοναχῶν του ταραχές καί στήν ᾿Εκκλησία ῾Ιεροσολύμων, ἡ ὁποία ἀναγκάσθηκε νά τιμωρήσει αὐστηρά μερικούς ἐξ αὐτῶν.

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΗΓΕΤΗΣ!

 Υπέρ της πατρίδος το παν!
Η κατάσταση σε μια χώρα δεν επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Αν κάποιος κάνει τον κόπο και πειθαρχήσει συναισθηματικά ώστε να εξετάσει αμερόληπτα τα δεδομένα, μπορεί να αντιληφθεί αν η εθνική ναυς ακολουθεί τη σωστή ρότα ή αν κλυδωνίζεται επικίνδυνα και τα στεγανά της πλημμυρίζουν με θαλασσόνερα.

Η Ελλάδα δεν κλυδωνίζεται. Εχει βρει σε ύφαλο. Βυθίζεται. Η οικτρή κατάληξη που δείχνει ότι θα έχει το συλλογικό ταξίδι οφείλεται στους ανίκανους, ανέμπνευστους, ανεπάγγελτους, αποκομμένους από την κοινωνία, ετερόφωτους και ξενόδουλους καπετάνιους. Η Ελλάδα εδώ και δεκαετίες πάσχει από ηγεσία. 

Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου. -- Ο Άγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός,

Ο Άγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός, Μητροπολίτης Ἐφέσου, ὑπῆρξε ἀτρόμητος ὁμολογητὴς τῆς πίστεως στὴν Σύνοδο τῆς Φερράρας – Φλωρεντίας, ἀφοῦ δὲν ὑπέκυψε στὶς παπικὲς πιέσεις καὶ τοὺς ἐκβιασμοὺς καὶ παρέμεινε μέχρι τέλους ὁμολογητὴς τῆς πίστεως. Ὄχι μόνον κατὰ τὴν Σύνοδο ἐκείνη ἀπέδειξε τὶς πλάνες τῶν Λατίνων, ἀλλὰ ταυτοχρόνως ἀπέδειξε καὶ τὶς νοθεῖες, ποὺ ἔκαναν οἱ Λατῖνοι στὰ κείμενα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Στὴν ἀρχή, βεβαίως, ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικὸς συμπεριφέρθηκε μὲ εὐγένεια, ἀλλὰ ἀργότερα, ὅταν διεπίστωσε τὶς ἀλχημίες, τὶς πιέσεις, τὶς νοθεῖες, τοὺς ἐκβιασμοὺς καὶ τὶς πονηρίες τῶν Λατίνων, ὑπῆρξε ὁμολογητὴς τῆς πίστεως. Ἡ στάση του ἦταν πέρα γιὰ πέρα Ρωμαϊκή, γιατί οἱ ἀληθινοὶ Ρωμηοὶ εἶναι ἀριστοκράτες τοῦ πνεύματος, μποροῦν νὰ συνδιαλέγωνται μὲ νηφαλιότητα, ἠρεμία καὶ εὐγένεια, ἀλλὰ ὅταν πρόκειται γιὰ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴν ἀποκαλυπτικὴ ἀλήθεια, καὶ ὅταν βλέπουν τὶς ἀλχημίες τῶν ἄλλων, τότε γίνονται ὁμολογηταὶ τῆς πίστεως. Γιατί ὁ Χριστὸς δὲν θέλει ἁπλῶς ἀναζητητάς, ἀλλὰ ὁμολογητάς. Ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικὸς εἶχε σαφῆ γνώση τοῦ πράγματος. Γνώριζε δηλαδὴ ὅτι ἐμεῖς ἀπεκόψαμε τοὺς Λατίνους ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, γιατί οἱ Λατῖνοι ὑπέπεσαν στὴν αἵρεση τοῦ Filioque.

Τη ΚΗ΄ (28η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ του εν Αγκύρα.

Ευστάθιος ο Μάρτυς ήτο στρατιώτης, οδηγηθείς δε ενώπιον του ηγεμόνος της Αγκύρας, Κορνηλίου ονομαζομένου, ηρωτήθη παρ’ αυτού· ομολογήσας δε παρρησία την ένδοξον οικονομίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εδάρη σκληρώς. Έπειτα ετρύπησαν τους αστραγάλους του, και δέσαντες αυτούς με σχοινία, τον έσυρον από της πόλεως της Αγκύρας μέχρι του ποταμού Σαγγαρίου, ακολουθούντος του ηγεμόνος και ορώντος ταύτα.

Η αδιάλειπτη ιερατική Λειτουργία του ανθρώπινου νου -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο ανθρώπινος νους λειτουργεί αδιάλειπτα! Αυτό είναι ίσως το βασικότερο χαρακτηριστικό του. Μπορεί βέβαια, ορισμένες φορές, να μη λειτουργεί σωστά. Οι παραισθήσεις και οι ψευδαισθήσεις είναι στο … αίμα του! Είναι τα αναπόφευκτα κάτοπτρα της υπάρξεως που του θολώνουν το οπτικό πεδίο και τον παραπλανούν, όχι σπάνια, αθεράπευτα. Όμως λειτουργεί!

Αν σταματήσει ο νους να λειτουργεί, βρισκόμαστε σε περίπτωση ψυχικού θανάτου που πλέον παραδίδει το πρόβλημα αυτό (της μη λειτουργίας του νου) στη ψυχιατρική δεοντολογία. Σ’ αυτή την περίπτωση αντιμετωπίζουμε μια δυσάρεστη εξαίρεση.

Κατά κανόνα, λοιπόν, ο ανθρώπινος νους λειτουργεί αδιάλειπτα. Αυτό το γεγονός για τη χριστιανική αυτοσυνειδησία σημαίνει αδιάλειπτη νοητική ιερατική λειτουργία!

Πράγματι! Αν θέσουμε τη σκοπιμότητα της λειτουργίας του νου κάτω από το πρίσμα των προοπτικών της χριστιανικής ανθρωπολογίας, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα, Ότι ο νους είναι το εκφραστικότερο όργανο της εικόνας του Θεού στον άνθρωπο. Έχει λοιπόν η λειτουργία του θρησκευτική ποιότητα.

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας (2ον ) μέρος

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 28 Ιουλίου 2018

Τη ΚΗ΄ (28η) Ιουλίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων και Διακόνων ΠΡΟΧΟΡΟΥ, ΝΙΚΑΝΟΡΟΣ, ΤΙΜΩΝΟΣ και ΠΑΡΜΕΝΑ.                                                                                                        

Πρόχορος, Νικάνωρ, Παρμενάς και Τίμων οι Άγιοι Απόστολοι εχρημάτισαν μαθηταί των δώδεκα Αποστόλων και συνηριθμούντο μετά των Εβδομήκοντα, όντες συνδιάκονοι μετά του Πρωτομάρτυρος και αρχιδιακόνου Στεφάνου. Περί τούτων γράφει ο ιερός Λουκάς εις τας Πράξεις των Αποστόλων λέγων· «Και εξελέξαντο (οι δώδεκα Απόστολοι δηλαδή) Στέφανον, άνδρα πλήρη πίστεως και Πνεύματος Αγίου, και Φίλιππον και Πρόχορον και Νικάνορα και Τίμωνα και Παρμενάν» (Πράξεις στ: 5).

Η «Εκκλησία» της Σερβίας εμφανίζει πλέον την πλήρη παράδοσή της στην αίρεση του Οικουμενισμού.

Οι οικουμενιστές της Σερβίας, ακολουθώντας τις μεθόδους παλαιών αιρετικών, συνεργάζονται και με τις πολιτικές εξουσίες για την επίτευξη του κοινού στόχου τής εξουδετέρωσης των αγωνιστών Ορθοδόξων κληρικών. Θύματα τού ανηλεούς διωγμού των Σέρβων οικουμενιστών είναι πάλι ο Επίσκοπος Ράσκας, Πριζρένης, Κοσσόβου και Μετοχίων Αρτέμιος τον οποίον καθαίρεσαν, καθώς και κληρικοί και μοναχοί που παραμένουν στο πλευρό του. Αυτή ήταν επί πολλά έτη η επιθυμία των Αλβανών του Κοσσόβου αλλά και των Σέρβων οικουμενιστών. Οι πρώτοι τον αντιμετώπιζαν ως ισχυρό εμπόδιο στα σχέδιά τους, οι οικουμενιστές τον έβλεπαν ως εμπόδιο στην «αγαπητική» υποταγή τους στον Πάπα και την Ευρώπη. Η Σερβική Εκκλησία διώκεται ένδοθεν. Τα πνευματικά τέκνα τού μεγάλου αντιπαπικού και αντιοικουμενιστή  Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς  τη μια μέρα αναγνωρίζουν επισήμως την αγιότητα του Γέροντός τους και την επομένη καθαιρούν  τον πνευματικό τους αδελφό Αρτέμιο, το μόνο συνεχιστή της διδασκαλίας του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς !  Η Σερβική εκκλησία μετατρέπεται σε οικουμενιστικό θέατρο του παραλόγου. Πολλοί Σέρβοι Επίσκοποι και κληρικοί  λησμόνησαν τα βάσανα που πέρασε η πατρίδα τους και τώρα τρέχουν στις αγκάλες του Πατερούλη τους Πάπα του πραγματικού ενόχου των συμφορών τους!...

Δεύτερη αποτυχημένη προσπάθεια έξωσης του Άρδην (κείμενο και βίντεο)

 Αντίσταση στην έξωση του Άρδην

Σήμερα, 27 Ιουλίου 2018, ο ιδιοκτήτης των γραφείων του Κέντρου Πολιτικής και πολιτισμού Ρήγας Βελεστινλής,Νικόλαος Ίωνας Παράσχης, κληρονόμος της περιβόητης εταιρείας «Σκαπανέας» των Παράσχη-Λαναρά, με τους οποίους συνεργαζόταν ο πατήρ Τσίπρας, έχοντας επιτύχει με το αθλιότερο  νομικό  σύστημα που είχε ποτέ η Ελλάδα, όπως διαμορφώθηκε μετά το 2017, μια ακόμα δικαστική απόφαση προς όφελός του, έστειλε και πάλι δικαστικούς επιμελητές να μας εξώσουν από τον  χώρο μας.

Τη ΚΖ΄ (27η) Ιουλίου, μνήμη της Οσίας Μητρός ημών ΑΝΘΟΥΣΗΣ της ομολογητρίας, της εν τη αγιωτάτη Μονή του Μαντινέου.

Ανθούσα η Οσία και Ομολογήτρια ήκμασε κατά τους χρόνους Κωνσταντίνου τουΚοπρωνύμου, εν έτει ψμα΄ (741), θυγάτηρ γονέων ευσεβών, Στρατηγίου και Φεβρωνίας ονομαζομένων. Επειδή δε ηγάπησε την παρθενίαν και καθαρότητα από αυτάς σχεδόν τας μητρικάς αγκάλας, έζη εν τοις όρεσι και τοις σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης, κατά τον Απόστολον Παύλον, αποστρεφομένη μεν και μισούσα όλα τα του βίου, μόνον δε την ησυχίαν αγαπώσα και εναγκαλιζομένη. Κατ’ εκείνας τας ημέρας έτυχε να υπάγη εις τον τόπον του Μαντινέου. Ιερομόναχός τις, Σισίνιος ονομαζόμενος, ο οποίος ήτο θαυματουργός και άγιος άνθρωπος και ήσκει παν είδος αρετής.

Ανεπαίσθητη διαστρέβλωσις -- του Στάρετς Ανατόλιου της Όπτινα

Ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους θα ενεργεί με πονηρία, με σκοπό να ελκύσει εντός της αιρέσεως εάν ήτο δυνατόν ακόμη και τους εκλεκτούς. Δεν θα αρχίσει κατ΄ ευθείαν ωμά να απορρίπτει τα δόγματα, αλλά θα αρχίσει ανεπαίσθητα να διαστρεβλώνει τις διδασκαλίες και τους θεσμούς της Εκκλησίας και το πραγματικό νόημά τους, όπως μας παρεδόθησαν από τους Αγίους Πατέρες εν Αγίω Πνεύματι. Ολίγοι θα αντιληφθούν αυτές τις πανουργίες του εχθρού, εκείνοι μόνον οι πλέον πεπειραμένοι εις την πνευματικήν ζωήν. Οι αιρετικοί θα πάρουν την εξουσία της εκκλησίας και θα τοποθετήσουν ιδικούς τους υπηρέτες παντού, οι δε πιστοί θα καταφρονούνται… γι΄ αυτό παιδί μου, όταν δεις την παράβαση της πατερικής παράδοσης και της Θείας τάξεως, που εγκαθιδρύθη από τον ίδιο τον Θεό, γνώριζε ότι οι αιρετικοί έχουν ήδη εμφανισθεί, αν και προς το παρόν μπορεί να αποκρύπτουν την ασέβειά τους. Ακόμη θα διαστρέφουν την Αγία Πίστη μας ανεπαίσθητα με σκοπό να παραπλανήσουν τους άπειρους στα δίκτυά τους.

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Πολλοί εὐσεβοφανεῖς ἐπικρίνουν ἐκείνους πού διαφωνοῦν μέ τούς μεγαλόσχημους οἰκουμενιστές,γιατί, λένε, δέν ταιριάζει οἱ μικροί καί ἀμαθεῖς νά μή δείχνουν τόν προσήκοντα σεβασμό σέ ἐξέχοντα πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας. Θεωροῦν ἀσέβεια ἕνας ἁπλός ἱερέας, ἕνας μοναχός ἤ ἕνας θεολόγος νά κρίνει τίς πράξεις τῶν Μητροπολιτῶν, τῶν Ἀρχιεπισκόπων καί τῶν Πατριαρχῶν. Μόνο νά ἐπαινεῖ ἐπιτρέπεται. Ποτέ νά διαφωνεῖ καί μάλιστα δημοσίως. Οἱ ἱερεῖς καί οἱ μοναχοί πρέπει νά εἶναι πειθήνια ὄργανα τῶν προϊσταμένων τους, τῶν «ἡγουμένων» τους. Νά καθησυχάζουν τή συνείδησή τους ἀποδεχόμενοι τό «ἔχουν γνῶσιν οἱ φύλακες» καί ἄς ἀποδεικνύουν τά γεγονότα τό ἀντίθετο. Συνηθίζουν ἐπίσης οἱ ἀδελφοί αὐτοί νά χαρακτηρίζουν τούς ζηλωτές ὡς φανατικούς, στενόμυαλους, ἀδιάκριτους, ἀδιάλλακτους καί προβληματικούς. Γιά τούς πρωτεργάτες ὅμως κι ἔνοχους καμιά λέξη.

Τὸ ἀσκητικὸν βίωμα εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν ΕΝΔΕΙΞΙΣ ΓΝΗΣΙΟΤΗΤΟΣ -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ὦ, αἱρετικοί τῆς Δύσεως, καρδιές ἀπολιθωμένες! Ἀγγίξτε καί ἐσεῖς μέ τό μέτωπο ἤ τό στόμα, τό ἱμάτιο τουλάχιστον Ἐκείνου, ἔστω τό Σταυρό Του, τίς εἰκόνες Του, τούς τοίχους τοῦ ναοῦ Του ἤ ὁτιδήποτε εἶναι δικό Του καί θεραπευθεῖτε ἀπό τή σκέψη σας, τήν ὀλιγοπιστία καί τήν ἀπόκρυφη ἀπιστία σας. Ὀνομάστε μας —ἐμᾶς τούς Ὀρθοδόξους—ὅπως θέλετε, μόνο μή ἐξισώνετε τό Εὐαγγέλιο μέ τά ἄλλα βιβλία, τούς νόμους καί τίς θρησκεῖες, μέ τίς φιλοσοφίες, γιατί τέτοιο δέν εἶναι καί οὔτε μπορεῖ νά γίνει», γράφει στά ἐμπνευσμένα κείμενά του ὁ μεγάλος νεώτερος θεολόγος καί ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ἐπίσκοπος Ἀχρίδος. Οἱ Δυτικοί —Παπικοί καί Προτεστάντες— ἔχουν τόσο ἐκκοσμικεύσει τή χριστιανική τους πίστη καί ζωή, ὥστε τήν κατάντησαν σκιά καί γελοιογραφία! Ὁ χριστιανισμός τους εἶναι τόσο «συσχηματισμένος» μέ τόν «κόσμο», ὥστε τόν ἔχουν κάμει κακέκτυπο καί παραποιημένο. «Τήν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν χάριν μετατιθέντες εἰς ἀσέλγειαν καί Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ἀρνούμενοι» (Ἰούδα 4). Ὁ γνήσιος καί αὐθεντικός Χριστιανισμός διασώζεται μονάχα στήν Ὀρθοδοξία σέ ὅλο του τό ἀρχαῖο καί θεῖο μεγαλεῖο.

A CONFESSION OF FAITH Against Ecumenism

From a Convention of Orthodox Clergymen and Monks

Greece, April 2009

Those of us who by the Grace of God have been raised with the dogmas of piety and who follow in everything the One, Holy, Catholic and Apostolic Church, believe that:

The sole path to salvation of mankind[1] is the faith in the Holy Trinity, the work and the teaching of our Lord Jesus Christ, and their continuance within His Body, the Holy Church. Christ is the only true Light;[2] there are no other lights to illuminate us, nor any other names that can save us: "Neither is there salvation in any other: for there is none other name under heaven given among men, whereby we must be saved."[3] All other beliefs, all religions that ignore and do not confess Christ "having come in the flesh,"[4] are human creations and works of the evil one,[5] which do not lead to the true knowledge of God and rebirth through divine Baptism, but instead, mislead men and lead them to perdition. As Christians who believe in the Holy Trinity, we do not have the same God as any of the religions, nor with the so-called monotheistic religions, Judaism and Mohammedanism, which do not believe in the Holy Trinity.

ΝΑ ΛΑΒΗ ΚΑΘΑΡΑΝ ΘΕΣΙΝ Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΑΣ Ζητεῖ μὲ ἄρθρον του ὁ Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος

Ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος ἐκφράζει δημοσίως τὴν διαφωνίαν του μὲ τὴν ἀπόδοσιν Ἰθαγενείας εἰς τοὺς ἀλλοδαπούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἐγκατασταθῆ εἰς τὴν Ἑλλάδα. Προσφάτως εἰς ἄρθρον του, τὸ ὁποῖον ἀνήρτησεν εἰς τὴν προσωπικήν του σελίδα εἰς τὸ ἴντερνετ ἐξέφρασε τὴν ἄποψιν ὅτι διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ κατακτᾶται ἡ Ἑλλὰς ἄνευ πολέμου, ἐνῶ εἰς ἄλλα σημεῖα τοῦ ἄρθρου του ἐτόνιζεν ὅτι «ξεπουλιέται» ἡ Ἑλλάς. Εἰς τὸ ἄρθρον αὐτὸ ἦλθεν εἰς εὐθεῖαν ἀντίθεσιν μὲ τὸν Μητροπολίτην Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομον, ὁ ὁποῖος εἰς συνέντευξίν του εἰς τὴν «Καθημερινὴν» ἐτάχθη ὑπὲρ τῆς χορηγήσεως Ἰθαγενείας εἰς τὰ τέκνα τῶν ἀλλοδαπῶν, τὰ ὁποῖα ἐγεννήθησαν εἰς τὴν Ἑλλάδα, μεγαλώνουν εἰς τὴν χώραν μας καὶ δέχονται τὴν Ἑλληνικὴν Παιδείαν. Ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων μὲ νέον ἄρθρον του εἰς τὴν ἰδίαν ἱστοσελίδα, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 24 Ἰανουαρίου, ζητεῖ ἀπὸ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον νὰ λάβη καθαρὰν θέσιν ἔναντι τοῦ Ἐθνικοῦ ζητήματος. Τὸ πλῆρες κείμενον τοῦ ἄρθρου ἔχει ὡς ἀκολούθως: